Απεχθάνομαι τους αποχαιρετισμούς. Τέλος. Και όσο και αν το παλεύω κάθε φορά που φεύγει κάποιος που αγαπώ, εγώ λιγάκι μέσα μου πεθαίνω. Δεν το αντέχω βρε παιδιά, πως να το κάνουμε;
0 Comments
Η μουσική τέρμα. Πιο τέρμα δεν γίνεται. Τα παράθυρα κατεβασμένα να μπαίνει μέσα ο κρύος αέρας. Πίσω από το τιμόνι, εγώ. Πατάω γκάζι ενώ κουνιέμαι στο ρυθμό του Freddie που αγαπώ. Ξελαρυγγιάζομαι τραγουδώντας «show must go on» που με ξεσηκώνει στους επτά ουρανούς όπως τότε που το άκουσα για πρώτη φορά καμιά τριανταριά χρόνια πριν. Ο θείος Τείτης. Ο Αριστείδης Κουδουνάρης. Ιστορικός, ερευνητής, αντικέρ, κοσμοπολίτης, κύριος με Κ κεφαλαίο μα πάνω απ’ όλα σπουδαίος φίλος που δεν μας εγκατέλειψε ποτέ. Ό όμορφος και τόσο ευγενικός θείος των παιδικών μου χρόνων. Με τους εκλεπτυσμένους τρόπους και τις άπειρες γνώσεις για τα πάντα. Ο πιο πιστός φίλος της μητέρας μου, τόσο οικείος που για μας έγινε από Αριστείδης, ο θείος Τείτης. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|