Συνταγές σπιτικές, αγαπημένες γεύσεις και μυρωδιές που νοσταλγώ, τα φαγητά της Κυριακής όπως τα έφτιαχνε η καλαμαρού γιαγιά μου, οι αδελφές της, η κόρη της, οι φίλες της. Γιατί το τραπέζι της Κυριακής είναι μαγικό και δημιουργεί αναμνήσεις που κουβαλάμε μια ζωή. Φοβερό πρωινό ειδικά για Κυριακές, μας το έφτιαχνε η μητέρα μου όταν είμασταν παιδιά και τώρα με τη σειρά μου το ετοιμάζω για τα παιδιά και τους φίλους τους!
0 Comments
ΓΡΑΦΕΙ Η Μίνα Σαμψών Υπάρχουν ομολογώ διάφορες κατηγορίες ανθρώπων που μπορούν να με κάνουν να χάσω την υπομονή μου, αλλά ένα είναι το είδος που με φέρνει - χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής - στα πρόθυρα εγκεφαλικού και μπορεί να με κάνει να χτυπηθώ κάτω σα χταπόδι. Δυστυχώς, και πολυμορφικό και πολυπληθές είναι , γεγονός που κάνει την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη. Η όλο και αυξανόμενη κατηγορία του/της ΞΕΡΟΛΑ λοιπόν είναι αυτή που μπορεί εύκολα να με οδηγήσει σε κατάσταση ολικής παραφροσύνης με μάτι που γυρίζει ανάποδα και χέρια που τρέμουν. Συνταγές σπιτικές, αγαπημένες γεύσεις και μυρωδιές που νοσταλγώ, τα φαγητά της Κυριακής όπως τα έφτιαχνε η καλαμαρού γιαγιά μου, οι αδελφές της, η κόρη της, οι φίλες της. Γιατί το τραπέζι της Κυριακής είναι μαγικό και δημιουργεί αναμνήσεις που κουβαλάμε μια ζωή. Κλασικό πιάτο κυριακάτικου τραπεζιού που το έφτιαχνε πολύ η μητέρα μου όταν τα παιδιά ήταν πιο μικρά, αλλά και τώρα. Όποτε το φτιάχνει στο σπίτι γίνεται πάρτυ! ΓΡΑΦΕΙ Η Μίνα Σαμψών Διανύοντας ήδη τα τελευταία στάδια των άντα - τι παραδέχομαι σήμερα η τρελή αφού ως γνωστόν μια γυναίκα δεν αποκαλύπτει ποτέ την ηλικία της - και ενώ διακρίνω τα τρομερά τα ήντα να μου γνέφουν στη στροφή, θέλω να σας εξομολογηθώ κάτι. Παραμένω ΠΑΙΔΙ. Κάποιοι μπορεί να με θεωρήσετε ανώριμη, χαζή ή ακόμη και βλαμμένη, παλιμπαιδίζουσα μεσήλικα, but you know what, I don’t really care. «Τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία, αλλά σίγουρα κάνουν πιο εύκολη τη διαβίωση με τη δυστυχία.»
ΓΡΑΦΕΙ Η Μίνα Σαμψών Ένα πράσινο στρατιωτικό μπερέ, μια σημαία που σκεπάζει ένα μικρό κουτί, τέσσερις χαιρετιστήριες βολές, δεκάδες δάφνινα στεφάνια και ένα παράσημο ανδρείας αντισταθμίζουν άραγε τον πόνο της απώλειας και τα αμέτρητα «γιατί» 43 χρόνια μετά; Βασανιστικά τα ερωτήματα που στριφογυρίζουν στο μυαλό αντικρίζοντας τις τρεις μαυροφορεμένες γυναίκες, αξιοπρεπείς και περήφανες, που σήμερα αποχαιρετούν με ένα σιωπηλό μα τόσο εκκωφαντικό αντίο τον σύζυγο και πατέρα που δεν πρόλαβαν να ζήσουν και που για σαράντα τόσα χρόνια ίσως και να περίμεναν πως μπορεί και να γυρίσει… Συνταγές σπιτικές, αγαπημένες γεύσεις και μυρωδιές που νοσταλγώ, τα φαγητά της Κυριακής όπως τα έφτιαχνε η καλαμαρού γιαγιά μου, οι αδελφές της, η κόρη της, οι φίλες της. Γιατί το τραπέζι της Κυριακής είναι μαγικό και δημιουργεί αναμνήσεις που κουβαλάμε μια ζωή. Πεντανόστιμη και γρήγορη τυρόπιτα χωρίς φύλλο που μπορούμε να φτιάξουμε στο πι και φι. Εγώ την φτιάχνω για τα παιδιά και την τρώνε και ως κυρίως πιάτο το βράδυ με μια ωραία πράσινη σαλάτα. Σερβίρεται καλύτερα κρύα για να απορροφήσει τα υγρά και να μην μοιάζει σαν λασπωμένη! |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|