ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΛΟΪΖΟΥ Πριν από περίπου δέκα χρόνια διάβασα το κείμενο του σαιξπηρικού έργου Άμλετ - ούτε ‘γω ξέρω το γιατί – και φέτος το είδα να ανεβαίνει στη σκηνή από την Fresh Target Theatre Ensemble. Ομολογώ πως ήμουν πολύ περίεργη να δω τη θεατρική μεταφορά του έργου, η οποία μάλιστα γίνεται για πρώτη φορά στην Κύπρο. Μια μέρα πριν την παράσταση που παρακολούθησα, πήρα ξανά στα χέρια μου εκείνο το βιβλίο-μινιατούρα που είχα διαβάσει τότε, για να θυμηθώ τους χαρακτήρες και την υπόθεση, αφήνοντας πίσω το τέλος του έργου. Εκείνο ήθελα να το δω από τους συντελεστές της παράστασης. Βλέποντας την παράσταση, επιβεβαιώθηκαν όσα ένιωσα και σκέφτηκα από την πρώτη στιγμή που ήρθα σε επαφή με το κείμενο. Παράλληλα, όμως, διαπίστωσα ότι η ουσία του έργου είναι ολόκληρο το έργο. Δεν είναι η ατάκα που όλοι ενδεχομένως να περιμένουν να ακούσουν από τον χαρακτήρα του Άμλετ, «Να ζει κανείς ή να μη ζει». Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικές ατάκες και πιστεύω ότι δεν υπάρχει πρόταση ή παράγραφος μέσα σε ολόκληρο το κείμενο που να μην έχει ουσία, να μην μας αφορά, να μην αφορά το σήμερα, να μην αφορά αυτό που αποκαλούμε «το πάντα»... «Το να εμμένεις όμως πεισματάρικα στον πόνο είναι ανόσιο πείσμα. Είναι θλίψη πέρα από τα ανθρώπινα, φανερώνει θέληση που αντιβαίνει στους ουρανούς, καρδιά ατίθαση, ψυχή πεισματάρα, νου απλό και απαίδευτο.», Κλαύδιος «Ακόμη κι αν το κακό το κρύβει ολόκληρη η γη, κάποια στιγμή το φανερώνει στα μάτια των ανθρώπων.», Άμλετ «Να μη δίνεις πάντοτε γλώσσα στις σκέψεις σου ούτε να κάνεις πράξη κάποια αβίαστη σκέψη... Τους φίλους που έχεις και έχεις δοκιμάσει την αφοσίωσή τους φυλάκισέ τους στην καρδιά σου.», Πολώνιος «Όχι, αυτοί συνεχίζουν όπως παλιά. Υπάρχουν όμως κάτι παιδικές παρέες, νεαρά γεράκια, που ξεφωνίζουν πάνω στο πάλκο και δέχονται μανιασμένα χειροκροτήματα· αυτοί είναι τώρα της μόδας και τόσο επικρίνουν τους κλασικούς θιάσους – έτσι τους αποκαλούν – που πολλοί ευπρεπείς άνθρωποι φοβούνται ότι θα τους σατιρίσουν και αποφεύγουν να τους παρακολουθήσουν.», Ρόζεγκραντζ μιλώντας για τον πλανόδιο θίασο που φτάνει στο παλάτι της Δανίας «... η εξουσία της ομορφιάς μπορεί πολύ πιο σύντομα να μεταμορφώσει την εντιμότητα απ’ αυτό που είναι σε προστυχιά, παρά η δύναμη της εντιμότητας να μετασχηματίσει την ομορφιά σε κάτι ομοιό της.», Άμλετ «Γιατί το λαβωμένο ελάφι κλαίει και το ζαρκάδι παίζει χωρίς σκοτούρες; Επειδή κάποιοι πρέπει να παραφυλούν και άλλοι να κοιμούνται· έτσι πάει ο χρόνος μπροστά.», Άμλετ «Γιατί θεωρείς ότι είμαι ευκολότερος στο χειρισμό από τον αυλό; Μπορείς να μου δώσεις το όνομα οποιουδήποτε οργάνου. Μπορείς να με παίξεις στα χέρια σου, δεν μπορείς όμως να βγάλεις τη μουσική μου.», Άμλετ Γράφοντας για τα τεχνικά θέματα της παράστασης, οι συντελεστές - ένας προς έναν - συνέβαλαν στη δημιουργία ενός υπέροχου θεάματος. Η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες των ηθοποιών, η μουσική και κάθε λογής ήχος που ακούστηκε, το σκηνικό, τα κοστούμια και η μυρωδιά όλων των μυστηριακών στιγμών της παράστασης είναι τα στοιχεία που με κάνουν να πιστεύω πως θα θυμάμαι «πάντα» αυτή την εμπειρία!
Κλείνοντας, εύχομαι και ελπίζω το Θέατρο και κάθε λογής Τέχνη να αφήνουν την ουσία τους να απλώνεται και να φτάνει στο εκάστοτε κοινό ή και πέρα από αυτό! Φωτογραφίες: Emma Louise Χαραλάμπους
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|