Η ανακάλυψη ενός θαλάμου στο σπήλαιο Γκόραμ του Γιβραλτάρ θα μπορούσε να ρίξει φως στον πολιτισμό και τα έθιμα των Νεάντερταλ, λένε οι επιστήμονες
0 Comments
Το θρυλικό έργο της Μέρι Σέλεϊ πουλήθηκε τρεις φορές πάνω από την πρόβλεψη του οίκου δημοπρασιών Αντίτυπο της πρώτης έκδοσης του «Frankenstein» της Μέρι Σέλεϊ κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ του πιο ακριβού τυπωμένου έργου από γυναίκα συγγραφέα, καθώς πωλήθηκε σε δημοπρασία έναντι 1,17 εκατομμυρίων δολαρίων. Το αποτελούμενο από τρεις τόμους αντίτυπο του «Frankenstein» που φέρει τα αρχικά εξώφυλλα της εκτύπωσης του 1818 προβλεπόταν να πωληθεί έως 300.000 δολάρια από τον οίκο δημοπρασιών Christie’s. Κι όμως, η πώληση έκλεισε με πολύ μεγαλύτερη προσφορά.Σύμφωνα με το Fine Books Magazine πρόκειται για νέο παγκόσμιο ρεκόρ για την υψηλότερη τιμή πώλησης τυπωμένου έργου που γράφτηκε από γυναίκα συγγραφέα. Σύμφωνα με τον οίκο Christie’s τα αντίτυπα της συγκεκριμένης έκδοσης ήταν 500 και το συγκεκριμένο βιβλίο είχε πωληθεί σε προηγούμενη δημοπρασία, το 1985. Οι προσφορές που υποβλήθηκαν ήταν από συλλέκτες απ’ όλο τον κόσμο. Το ρεκόρ για τυπωμένο έργο από γυναίκα είχε μέχρι τώρα η πρώτη έκδοση του μυθιστορήματος «Emma» του 1816 της Τζέιν Όστιν, το οποίο πωλήθηκε από τον οίκο Bonhams το 2008 έναντι 150.000 αγγλικών λιρών. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Αρχειακό υλικό, σπάνιοι τόμοι, απομνημονεύματα αγωνιστών καθώς και μελέτες για την Ελληνική Επανάσταση, είναι μεταξύ των εκθεμάτων της έκθεσης βιβλίου με τίτλο «Η Επανάσταση στο Βιβλίο», στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις. Την έκθεση η οποία είναι ανοιχτή από χθες Σάββατο μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, διοργανώνει το Τμήμα Ιστορίας, Πολιτικής και Διεθνών Σπουδών της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών, Τεχνών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του πανεπιστημίου με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη της Παλιγγενεσίας. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Νεάπολις, «η έκθεση περιλαμβάνει 600, περίπου, τίτλους βιβλίων, αρχειακό υλικό, σπάνιους τόμους, απομνημονεύματα αγωνιστών, μελέτες για την Επανάσταση, χάρτες, λευκώματα και επετειακά αντικείμενα ενώ παράλληλα θα γίνεται προβολή αφιερωματικών ταινιών». (ΚΥΠΕ) Σε Μουσειακό Πολιτιστικό Πάρκο θα μετατρέψει ο Δήμος Αγ. Νάπας το χώρο των κεραιών στο Κάβο Γκρέκο11/9/2021 Σε Μουσειακό Πολιτιστικό Πάρκο επιθυμεί να μετατρέψει ο Δήμος Αγίας Νάπας τον χώρο όπου βρίσκονται οι κεραίες αναμετάδοσης στο Κάβο Γκρέκο. Όπως ανέφερε στο ΚΥΠΕ ο Δήμαρχος Χρίστος Ζαννέττου, χθες επισκέφθηκε την περιοχή του Κάβο Γκρέκο «όπου βρίσκονται κεραίες, γνωστές στην περιοχή, ως αντένες των Γάλλων, τοn Φάρο και το κτήριο με τις εγκαταστάσεις ραδιοεπικοινωνίας, των οποίων η λειτουργία τερματίστηκε πλήρως πριν από δύο χρόνια. Η περιοχή ανήκει πλέον στην Κυπριακή Δημοκρατία και η κατεδάφιση των κεραιών και η απομάκρυνση των εγκαταστάσεων ραδιοεπικοινωνίας θα αρχίσει πολύ σύντομα». Πρόσθεσε ότι «σε πρόσφατη επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις αρμόδιες Υπηρεσίες, ο Δήμος Αγίας Νάπας υπέβαλε αίτημα ούτως ώστε με τη συνεργασία όλων των αρμόδιων Τμημάτων της κυβέρνησης, να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες με στόχο την ανάδειξη του Φάρου και την περιβαλλοντική και αισθητική αναβάθμιση της περιοχής. Γνωρίζουμε ότι ο Φάρος εκτός από την φροντίδα της ομαλής ναυσιπλοΐας, ήταν και τα «άτυπα» μάτια άλλων Υπηρεσιών όπως του Τμήματος Τελωνείων, Θήρας και της Αστυνομίας, αποτελεί ιστορικό χώρο αλλά και στρατηγικής σημασίας σημείο, αφού βρίσκεται στο ανατολικότερο άκρο της Ευρώπης». Στόχος μας συνέχισε ο κ. Ζαννέττου «είναι να μετατρέψουμε αυτή την ιστορική περιοχή σε σημαντικό σημείο αναφοράς όχι μόνο για την Αγία Νάπα αλλά και για ολόκληρη τη ελεύθερη επαρχία της Αμμοχώστου, δημιουργώντας ένα Μουσειακό Πολιτιστικό Πάρκο. Στο κτήριο όπου στεγάζονταν οι εγκαταστάσεις ραδιοεπικοινωνίας, ο Δήμος σκοπεύει να δημιουργήσει θεματικό Μουσείο, το οποίο θα μπορούν να επισκέπτονται οι χιλιάδες επισκέπτες, ξένοι και ντόπιοι, με πολλαπλά οφέλη στην εθνική μας οικονομία». Απαντώντας σε σχετική ερώτηση ο Δήμαρχος Αγίας Νάπας είπε πως «το Κάβο Γκρέκο είναι το ανατολικότερο σημείο της Ευρώπης, το οποίο διαθέτει μοναδικές ομορφιές. Στην συγκεκριμένη περιοχή πραγματοποιείται η πρώτη ανατολή ηλίου σε όλη την Ευρώπη και το έτος 2000, με την αλλαγή του αιώνα, το Κάβο Γκρέκο κατακλύστηκε από χιλιάδες τουρίστες που είχαν γιορτάσει την πρώτη φαντασμαγορική ανατολή του ήλιου για τον 21ο αιώνα». Εξήγησε ακόμα πως «η περιοχή του Κάβο Γκρέκο είναι περίπου 385 εκτάρια και ανήκει στην περιοχή NATURA 2000. Ο συγκεκριμένος Φάρος είναι ένας από τους τέσσερις που κτίστηκαν στην Κύπρο, γύρω στον 19ο αιώνα που καθοδηγούσε τους ναυτικούς στη θάλασσα και αποτελεί σημείο κατατεθέν» είπε και σημείωσε πως οι άλλοι τρεις Φάροι, στην ελεύθερη Κύπρο βρίσκονται στο Κάβο Κίτι στη Λάρνακα, στο Κάβο Γάτα στη Λεμεσό και στην Πάφο. Σύμφωνα με τον Δήμαρχο Αγίας Νάπας «οι ραδιοεπικοινωνιακές εγκαταστάσεις στο Κάβο Γκρέκο φιλοξενούσαν έναν αμερικανικό και έναν γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό υψηλής ισχύος στα μεσαία κύματα, με εκπομπή κατεύθυνσης τη Μέση Ανατολή. Οι δύο σταθμοί χρησιμοποιούνταν από τη δεκαετία του ’70» ανέφερε και πρόσθεσε πως «με τον τερματισμό της λειτουργίας τους άνοιξε ο δρόμος για κατεδάφιση τους, λύνοντας ένα διαχρονικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι κάτοικοι της περιοχής, τόσο με την οπτική ρύπανση όσο και με τις συνέπειες που υπήρχαν στη δημόσια υγεία». (ΚΥΠΕ) Στις 10 Σεπτεμβρίου εγκαινιάζεται ο υπαίθριος κινηματογράφος εντός της νεκρής ζώνης στη Δερύνεια8/9/2021 Την Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου εγκαινιάζεται ο υπαίθριος κινηματογράφος που κατασκευάστηκε εντός της νεκρής ζώνης στη Δερύνεια, ανέφερε στο ΚΥΠΕ ο Δήμαρχος Άντρος Καραγιάννης. Πρόσθεσε ότι τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στις 8.30 το βράδυ, στο τέρμα της οδού Δημητράκη Χριστοδούλου και τελούνται σε συνεργασία του Δήμου Δερύνειας, της Ιταλικής Πρεσβείας και του Famagusta Avenue Garage. Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων θα προβληθεί η ταινία της Rosa Barba «Inside the Outset: Evoking a Space of Passage. Ο κ. Καραγιάννης ανέφερε πως «ο Δήμος Δερύνειας, σε συνεργασία με την Ιταλική Πρεσβεία στην Κύπρο, τον Οργανισμό Point Centre for Contemporary Art, τα Ηνωμένα Έθνη και την Ιταλο-γερμανίδα καλλιτέχνιδα Rosa Barba, προώθησαν τη δημιουργία υπαίθριου κινηματογράφου εντός της νεκρής ζώνης. Το συγκεκριμένο έργο έχει εξασφαλίσει την πρώτη θέση σε διεθνή διαγωνισμό και χορηγία από το Συμβούλιο του Υπουργείου Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Τουρισμού Ιταλίας» είπε και πρόσθεσε πως «με τη συγκεκριμένη χορηγία υλοποιήθηκε το έργο που αποτελείται από γλυπτές αμφιθεατρικές κερκίδες με εκσκαφή στη γη και οθόνη προβολών». Σύμφωνα με τον κ. Καραγιάννη «η Rosa Barba είναι πολύ γνωστή καλλιτέχνης στο εξωτερικό, με παρουσία και ατομικές εκθέσεις σε πολλά σημαντικά μουσεία στον κόσμο, η οποία εξέφρασε έντονο ενδιαφέρον για διερεύνηση της ευρύτερης περιοχής της νεκρής ζώνης καθώς και άλλων αρχαιολογικών χώρων της Κύπρου. Μετά την ολοκλήρωση του ο υπαίθριος κινηματογράφος θα παραμείνει στον Δήμο Δερύνειας για να αξιοποιηθεί για τη δημιουργία διαφόρων πολιτιστικών και δικοινοτικών προγραμμάτων». Απαντώντας σε σχετική ερώτηση ο κ. Καραγιάννης είπε πως «σύμφωνα με τους συντελεστές, το έργο υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος “Evoking an Architecture of Passage”, δηλαδή “Προκαλώντας μια αρχιτεκτονική του περάσματος”. Το πρόγραμμα αποτελείται από δύο μέρη, το υπαίθριο σινεμά και την ταινία που θα προβληθεί το βράδυ των εγκαινίων, τα γυρίσματα της οποίας έγιναν στο Ελληνιστικό ναυάγιο στο Μαζωτό και πάνω από αρχαιολογικούς χώρους της Κύπρου». Η συγκεκριμένη ιδέα, συνέχισε «ξεκίνησε από την καλλιτέχνιδα Rosa Barba με στόχο τη δημιουργία ενός κινηματογράφου με πρόσβαση και από τις δύο πλευρές, ώστε οι άνθρωποι των δύο Κοινοτήτων της Κύπρου να μπορούν να παρακολουθήσουν ταυτόχρονα προβολές. Όπως ανέφερε η κ. Barba είναι μια εικόνα που θα αντιπαραβάλλεται στις υπάρχουσες εικόνες της σύγκρουσης και θα στέλνει ένα δυνατό μήνυμα αλληλεγγύης και ειλικρίνειας». Όσον αφορά την κατασκευή του υπαίθρου κινηματογράφου, ο κ. Καραγιάννης είπε πως «η καλλιτέχνης επικεντρώθηκε στην τοποθέτηση του σινεμά στο φυσικό περιβάλλον της Δερύνειας αποφεύγοντας τη χρήση ξένων υλικών και τα μόνα ξένα υλικά είναι η οθόνη και το σύστημα αποχέτευσης. Το μόνο ορατό μέρος πάνω από το έδαφος, θα είναι η μεταλλική κατασκευή της οθόνης, κάτι που αποτελεί μια εκπληκτική αρχιτεκτονική τεχνική που επιτρέπει στο θέατρο να αντέξει στο περιβάλλον για τα επόμενα δέκα χρόνια». Σημείωσε ακόμα ότι «όραμα της Rosa Barba ήταν ο χώρος να γίνει σημείο συνάντησης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων αλλά και όλων των Κοινοτήτων του νησιού, ενώ πρόθεση της ήταν να τονίσει τη δυνατότητα της τέχνης να δημιουργεί χώρους αλληλεπίδρασης και συνύπαρξης». (ΚΥΠΕ) Την άποψή τους για παγκόσμια ζητήματα, ζωγραφίζουν 48 έφηβοι της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου6/9/2021 Την άποψη τους για παγκόσμια ζητήματα ζωγραφίζουν 48 έφηβοι της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου. Σε γραπτή ανακοίνωση του νεοσύστατου Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού Διδασκαλία Αλεξάνδρειας με έδρα το Παραλίμνι, που σχεδιάστηκε με σκοπό να υλοποιήσει διάφορα μη-κερδοσκοπικά, πολιτιστικά προγράμματα, αναφέρεται ότι «δίνει βήμα στους έφηβους να εκφράσουν τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους μέσω του προγράμματος του Heliopolis Youth Culture (HYC). Ένα διεπιστημονικό πρόγραμμα που αφορά εφήβους, με στόχο να εμπλακούν στους κύριους τρεις τομείς δραστηριότητας, δηλαδή εικαστικές τέχνες, φιλοσοφία και παγκόσμια ζητήματα». Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου προγράμματος «ο ΜΚΟ Διδασκαλία Αλεξάνδρειας, κάλεσε 48 έφηβους από 13 μέχρι 19 ετών, από την ελεύθερη επαρχία Αμμοχώστου, να δημιουργήσουν το έργο «We are all a piece of the bigger picture – Είμαστε όλοι ένα κομμάτι της μεγαλύτερης εικόνας». Μια συλλογική τοιχογραφία, την οποία συνθέτουν οι ζωγραφιές – παζλ που δημιούργησαν τα 48 παιδιά που συμμετείχαν στο πρότζεκτ». Η τοιχογραφία «παρουσιάζει την προσωπική και συναισθηματική αντίληψη των νέων παιδιών σχετικά με τα παγκόσμια ζητήματα, που κυριαρχούν σήμερα. Ζητώντας από τους νέους να ανοίξουν την καρδιά τους και να αποτυπώσουν στα έργα τους τα συναισθήματα τους, δημιουργήθηκε ένα ολοκληρωμένο έργο, σε κάποια κομμάτια του οποίου, αποτυπώνονται συναισθήματα που δεν θα ανέμενε κανείς ότι θα μπορούσαν να ισχύουν σε μια μικρή κοινωνία της Κύπρου, αλλά σε μεγαλουπόλεις του εξωτερικού». Σύμφωνα με την ανακοίνωση «η τοιχογραφία σε μορφή παζλ φέρνει μαζί όλα τα κομμάτια, τα οποία ενώνονται και δημιουργούν μια μεγάλη εικόνα, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι είμαστε όλοι μέρος του προβλήματος, αλλά μπορούμε επίσης να γίνουμε μέρος της λύσης. Επιπλέον αποδεικνύει και οπτικά πόσο σημαντική είναι η συνεργασία για την επίτευξη ενός στόχου». Σημειώνεται ότι «το πρόγραμμα Heliopolis Youth Culture πήρε το όνομα του από τον Ήλιο, ο οποίος βρίσκεται στο επίκεντρο του προγράμματος ως σύμβολο ελπίδας, διαφωτισμού και θετικότητας για το μέλλον. Έτσι αποτελεί και μέρος της τοιχογραφίας μέσω της αναπαράστασης της αίσθησης, που δίνουν οι ακτίνες του ήλιου μέσω των χρωμάτων και είναι μια ιδέα που βασίζεται και σε κάποιες φιλοσοφικές βάσεις που αφορούν το ρόλο του ήλιου σε σχέση με τη Γη, το πνεύμα και τη μυθολογία, δίνοντας τροφή για σκέψη για τις επόμενες δραστηριότητες του προγράμματος». Τα εγκαίνια του έργου «We are all a piece of the bigger picture» θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου και το κοινό θα μπορεί να το δει από κοντά από την επομένη 9 μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου, στην πλατεία Παραλιμνίου απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου όπου θα είναι τοποθετημένο. Καθημερινά από τις 19.00 μέχρι τις 20.00, κάποιο από τα μέλη της Ακαδημίας Αλεξάνδρειας θα βρίσκεται στο χώρο του έργου για ξεναγήσεις, ενώ αυτό θα μπορούν να επισκεφθούν και σχολεία μετά από σχετική διευθέτηση μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης info@didaskalex.org. (ΚΥΠΕ Για πρώτη φορά, μετά την κλοπή τους από την Κύπρο, τα Βημόθυρα του εικονοστασίου της εκκλησίας του Αγίου Αναστασίου της κατεχόμενης Περιστερωνοπηγής Αμμοχώστου εντοπίστηκαν το 1991 στη βιτρίνα της Γκαλερί Roozemond στην Ολλανδία από την Τασούλα Χατζηττοφή, διεθνώς γνωστή για τη δράση της για τον επαναπατρισμό της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου που κλάπηκε μετά την τουρκική εισβολή. Ήταν τότε επίτιμη Πρόξενος της Κύπρου στη Χάγη. Οι προσπάθειές της ήταν έντονες και επίπονες και κράτησαν πολλά χρόνια μέχρι τελικά η Κύπρος να μπορέσει να καλωσορίσει πίσω αυτόν τον σπάνιο θρησκευτικό θησαυρό. Μεσολάβησαν επισκέψεις στην Ιαπωνία όπου κατέληξαν τα Βημόθυρα, ανταλλαγή επιστολών, εμπλοκή της Αρχιεπισκοπής, δικηγόρων και ιδιωτικών ντετέκτιβ και πολλές άοκνες προσπάθειες για να πεισθούν οι αρχές της Ιαπωνίας για την προέλευση των Βημοθύρων και την αναγκαιότητα επιστροφής τους στο νησί. Στις προσπάθειες προστέθηκαν και προβολές ντοκιμαντέρ, συνεντεύξεων από περιοδικά διεθνούς κύρους, αλλά και το ενδιαφέρον της UNESCO. Το ΚΥΠΕ επικοινώνησε με την κ. Χατζηττοφή η οποία μας διηγήθηκε την πραγματικά ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από τα Βημόθυρα. Θέλησε να μοιραστεί μαζί μας άγνωστες για τους περισσότερους λεπτομέρειες και από τις κουβέντες μας διαπιστώσαμε το γνήσιο και αφειδώλευτο ενδιαφέρον της για τους πολιτιστικούς μας θησαυρούς και την σημασία που έχει γι’ αυτήν η επιστροφή τους στην Κύπρο, όπου και ανήκουν. Σύμφωνα με την κ. Χατζηττοφή τα Βημόθυρα έφυγαν από την Κύπρο μεταξύ 1974 και 1980 και εκτέθηκαν στην Ολλανδία σε έκθεση στην πόλη Wijnburg, η οποία τελικά οδηγήθηκε σε πτώχευση. Μας εξήγησε ότι τα έγγραφα της πτώχευσης κατοχυρώθηκαν από την ίδια στα τέλη της δεκαετίας του `80, μετά την πρόσληψη ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ, με δικά της χρήματα. Περίπατος στην πόλη και εντοπισμός σε βιτρίνα Γκαλερί των Βημοθύρων «Στα πτωχευτικά έγγραφα υπήρχαν εικόνες των Βημοθύρων τις οποίες ο Θανάσης Παπαγεωργίου, τότε Διευθυντής του Τμήματος Αρχαιοτήτων, αναγνώρισε και επιβεβαίωσε την προέλευσή τους. Η Κύπρος δεν μπορούσε να αναλάβει δράση τότε, καθώς ήταν απαραίτητο να βρεθούν τα Βημόθυρα πριν από οποιαδήποτε νομική ενέργεια στην Ολλανδία. Το 1991, ενώ περπατούσα στον δρόμο, είδα τις Χρυσές αυτές Πόρτες στο παράθυρο της γκαλερί Roozemond. ‘Έστειλα κάποιον να τραβήξει μια φωτογραφία για τον κ. Παπαγεωργίου για να επιβεβαιώσει αν πρόκειται για τα Βημόθυρα του Αγίου Αναστασίου. Εκείνες τις μέρες δεν είχαμε ίντερνετ και δουλεύαμε με φαξ. Οι φωτογραφίες έπρεπε να σταλούν ταχυδρομικώς και να επικυρωθούν από συμβολαιογράφο. Μόλις ο κ. Παπαγεωργίου επιβεβαίωσε ότι πρόκειται για τα Βημόθυρα επικοινώνησα με τον κ. Roοzemond της Γκαλερί, και ζήτησα να επιστραφούν για λογαριασμό της Κύπρου. Ο κ. Roozemond ισχυρίστηκε ότι οι πόρτες ανήκαν σε πελάτη και η εμπιστευτικότητα και η ιδιωτικότητά του δεν του επιτρέπουν να αποκαλύψει το όνομά του», διηγείται η κ. Χατζηττοφή. Αναφέρει στο ΚΥΠΕ ότι από τα στοιχεία που υπάρχουν από τα έγγραφα πτώχευσης, ο θρησκευτικός θησαυρός αγοράστηκε από τους Michel van Rijn και Idyn Dikmen. «Αυτά τα έγγραφα είναι εξαιρετικής σημασίας γιατί αποδεικνύουν πως ο Dikmen και ο Roozemond (ιδιοκτήτης της Γκαλερί) δούλευαν από κοινού, συνεργάζονταν, κάτι το οποίο είχε αρνηθεί ο Roozemond, ειδικά την περίοδο που έχει αποκτήσει Γκαλερί δίπλα από το Βασιλικό Παλάτι στη Χάγη», μας εξήγησε. Ο Θησαυρός καταλήγει στην Ιαπωνία, σε Κολέγιο Τέχνης ‘Όπως μας διηγείται, τότε επικοινώνησε με τη Νομική Υπηρεσία στην Κύπρο και ζήτησε να σταλεί εκπρόσωπός της στη Χάγη, αλλά στο μεσοδιάστημα διαπιστώνει ότι τα Βημόθυρα δεν βρίσκονταν πλέον στην Γκαλερί και επομένως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορούσε να κινήσει οποιαδήποτε νομική διαδικασία. Σύμφωνα με την κ. Χατζηττοφή ο Roozemond, με τον οποίο η ίδια είχε επαφή, απαίτησε από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο τον Πρώτο, με τον οποίο είχε έρθει η ίδια σε επαφή, να σταλεί ως απεσταλμένος ένας πιο υψηλόβαθμος εκπρόσωπός του, για να λάβει αρνητική απάντηση. Το 1996 ο van Rijn, ο οποίος φαίνεται ότι αγόρασε τα Βημόθυρα, απαίτησε να έχει διαπραγματεύσεις με την κ. Χατζηττοφή και της ανέφερε ότι ο θησαυρός βρίσκεται στην Ιαπωνία και ότι αν ταξίδευε μαζί του εκεί, θα μπορούσε να δει τα Βημόθυρα. «Ταξίδεψα με τον σύζυγό μου στην Οσάκα για μια βδομάδα. Ο van Rijn μας είχε αναφέρει ότι τα Βημόθυρα βρίσκονται στο Κολέγιο Τέχνης στην πόλη Καναζάβα (Kanazawa College of Αrt). Είχα σύσκεψη με δικηγόρους και αγόρασα εισιτήριο για να ταξιδέψω με τρένο στην πόλη αυτή. ‘Όπως μου λέχθηκε τα Βημόθυρα ήταν σε έκθεση στο Μουσείο του Κολεγίου. Εκπρόσωποι του Κολεγίου μου ανέφεραν ότι ο θησαυρός αγοράστηκε νόμιμα, με χρήματα μάλιστα που φορολογήθηκαν, από νόμιμη Γκαλερί στην Χάγη και επομένως δεν μπορούσαν να γνωρίζουν ότι επρόκειτο για κλεμμένο θησαυρό. Μάλιστα αμφισβήτησαν τα έγγραφα που είχα από το Τμήμα Αρχαιοτήτων και ζητούσαν περισσότερα ντοκουμέντα και αποδείξεις, μεταξύ αυτών ήθελαν και φωτογραφίες των Βημοθύρων στην Εκκλησία τα οποία βεβαίως και δεν είχαμε», αναφέρει στο ΚΥΠΕ. Επικοινωνία με Αρχιεπισκοπή Η κ. Χατζηττοφή που τότε ήταν Πρόξενος στην Ολλανδία επικοινώνησε με τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο τον Πρώτο στον οποίο διηγήθηκε την ιστορία. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος έστειλε πληρεξούσιο στην κ. Χατζηττοφή στην Ιαπωνία, εξουσιοδοτώντας την να διορίσει δικηγόρους που θα συμβουλεύουν την Εκκλησία. H ίδια μας αναφέρει ότι ζήτησε συνάντηση με τον Δήμαρχο της Καναζάβα ο οποίος δεν μπορούσε να την συναντήσει και αρχίζει τότε μεγάλη εκστρατεία και κινητοποίηση στα ΜΜΕ με πρώτη την μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα της Ιαπωνίας «Asahi Shimbun», ελληνικά MME και στην Ολλανδία, αλλά και εφημερίδες όπως ο Independent. Επικοινωνεί και με τον Ντίνο Λεβέντη στο Λονδίνο για να κινητοποιηθεί η UNESCO και όποιος άλλος μπορούσε, ώστε τα Βημόθυρα να επιστρέψουν στην Κύπρο. «Ο πρώην Πρόεδρος Βασιλείου μάλιστα προσφέρθηκε να επικοινωνήσει μέσω της εταιρείας του KEMA για να τους μιλήσει στα Ιαπωνικά, αλλά το Κολέγιο δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τη δαπάνη χρημάτων που φορολογήθηκαν για να αγοράσει λεηλατημένη τέχνη, έτσι επέμειναν ότι μπορούν να επιστραφούν τα χρήματα που δόθηκαν για αγορά», μας διηγείται. Βεβαίως και αρνήθηκαν τόσο η ίδια όσο και ο τότε Αρχιεπίσκοπος και στράφηκαν στους δικηγόρους που εξήγησαν ότι μια τέτοια αστική υπόθεση θα έπαιρνε περίπου δέκα χρόνια νομικών αμοιβών και ένα αβέβαιο αποτέλεσμα, λόγω κυρίως της ποιότητας των αποδεικτικών στοιχείων στην Κύπρο. Προβολή σε ντοκιμαντέρ – Διεθνής προβολή μέσω Walk of Truth «Το 1999 δεν ήμουν πλέον επίτιμη Πρόξενος, το Κολέγιο στην Ιαπωνία αρνήθηκε να απαντήσει στις επιστολές μου καθώς δεν με θεωρούσαν πλέον επίσημη εκπρόσωπο. Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος τους γράφει ότι είμαι η εκπρόσωπος της Εκκλησίας αλλά ούτε αυτό τους ικανοποιεί και τότε αποφάσισα να στραφώ στην ιαπωνική τηλεόραση. Έπεισα έναν παραγωγό να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τις λεηλατημένες αρχαιότητες της Κύπρου και για τα Βημόθυρα, ως μοχλό πίεσης στο Κολέγιο για επιστροφή των θησαυρών στην Κύπρο», μας διηγείται. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει μεγάλη επιτυχία και κερδίζει και βραβείο στην Ιαπωνία, οπότε το κλίμα, όπως μας αναφέρει η κ. Χατζηττοφή ήταν κατάλληλο για διαπραγματεύσεις, αλλά καθώς δεν ήταν πλέον Πρόξενος, η Πρεσβεία της Κύπρου ολοκληρώνει τις διαπραγματεύσεις με το Κολέγιο, αλλά οι Ιάπωνες επέμεναν ότι έπρεπε να πάρουν πίσω τα χρήματα που πληρώθηκαν ως φόρος. ‘Όπως μας εξηγεί η κ. Χατζηττοφή το διάστημα μεταξύ 2002-2011 δεν υπήρχε καμία περαιτέρω κίνηση και δραστηριότητα από την ίδια μέχρι το 2012 όταν ιδρύθηκε το Walk of Truth και τα αρχεία της ήταν πλέον διαθέσιμα σε ερευνητές και ακαδημαϊκούς παγκοσμίως. «Τα Βημόθυρα έγιναν θέμα συζήτησης σε πανεπιστήμια, το αναδείκνυα (το θέμα) στις ομιλίες μου με λεπτομερείς περιγραφές, ονόματα, ημερομηνίες, η ιστορία περιγράφεται και στο βιβλίο μου “The Icon Hunter” το οποίο μεταφράστηκε στα αγγλικά το 2017 και στα ελληνικά το 2019. Αρχές του 2020 ενημερώθηκα από τον Μητροπολίτη Βασίλειο Κωνσταντίας ότι το Τμήμα Αρχαιοτήτων διαπραγματευόταν με το Κολέγιο στην Ιαπωνία για να αγοράσει πίσω τα Βημόθυρα με χρήματα από την Αρχιεπισκοπή. Εξήγησα ότι η Κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να συμμετέχει σε διαπραγματεύσεις με δημόσιο χρήμα για να αγοράσει πίσω λεηλατημένους θησαυρούς και ούτε και η Εκκλησία θα έπρεπε να πράξει κάτι τέτοιο», αναφέρει στο ΚΥΠΕ η κ. Χατζηττοφή. Η ίδια είχε αντιπροτείνει ότι αν η Μητρόπολη και το Τμήμα Αρχαιοτήτων συμφωνούσαν, θα μπορούσαν να συνεργαστούν με το Walk of Truth και όπως μας λέει, τους ανέφερε ότι το `Ίδρυμα θα έβρισκε χορηγό, δεδομένου ότι εξαντλήθηκε η νόμιμη οδός και έτσι θα υπήρχε ένα ενιαίο μέτωπο απέναντι στους Ιάπωνες και τη διεθνή κοινότητα. Επαναπατρισμός Οι προσπάθειες ναυάγησαν. «Ο Επίσκοπος Βασίλειος μου εξήγησε ότι το Τμήμα Αρχαιοτήτων θα αγοράσει πίσω τα Βημόθυρα με χρήματα από τον Αρχιεπίσκοπο και ότι παρόλο που σέβεται τις προσπάθειές μου, δεν θέλει να έχει συγκρούσεις με το Τμήμα Αρχαιοτήτων», υποστηρίζει η κ. Χατζηττοφή. Ο Υπεύθυνος του Γραφείου Καταπολέμησης, Παράνομης Κατοχής και Διακίνησης Αρχαιοτήτων Αρχηγείου Αστυνομίας, Μιχάλης Γαβριηλίδης δήλωσε πρόσφατα στο ΚΥΠΕ πως είναι η πρώτη φορά που επαναπατρίζεται αντικείμενο από ασιατική χώρα , προσθέτοντας ότι καταλυτικό ρόλο στην έκβαση της υπόθεσης έπαιξε η ενδυνάμωση των διπλωματικών σχέσεων Κύπρου – Ιαπωνίας, με την έναρξη λειτουργίας Πρεσβειών της Ιαπωνίας στη Λευκωσία και της Κύπρου στο Τόκιο. Ο Πρέσβης της Κύπρου στην Ιαπωνία, Χάρης Μορίτσης, ανέφερε στο ΚΥΠΕ πως η Πρεσβεία της Δημοκρατίας στο Τόκιο είχε εμπλοκή στην υπόθεση από το 2019, όταν άρχισε η λειτουργία της στην Ιαπωνία και ότι η συνεργασία με το Τμήμα Αρχαιοτήτων ήταν άψογη και η προσπάθεια ολοκληρώθηκε με διακριτικότητα και αποτελεσματικότητα. Στον 18ο αιώνα και την εικονογραφική παράδοση της Κύπρου τα Βημόθυρα Τα Βημόθυρα από την εκκλησία του Αγίου Αναστασίου τοποθετούνται στην κυπριακή εικονογραφική παράδοση του 18ου αιώνα, η οποία διαφοροποιείται από τον υπόλοιπο ορθόδοξο κόσμο και της οποίας αποτελούν σημαντικό παράδειγμα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το πάνω μέρος των Βημοθύρων είναι συνήθως διακοσμημένο με παραστάσεις του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ενώ το κάτω μέρος συνήθως διακοσμείται με παραστάσεις των Τριών Ιεραρχών και ενίοτε με Κύπριους Άγιους, όπως ο Άγιος Σπυρίδωνας σε αυτή την περίπτωση. Εκτός από την αρχαιολογική τους σημασία, τα Βημόθυρα έχουν σημαντική συμβολική και θρησκευτική σημασία, ως αναπόσπαστο μέρος μιας ορθόδοξης εκκλησίας. Σύμφωνα με την επιγραφή, τα βημόθυρα έχουν φιλοτεχνηθεί από τον Ιερομόναχο Φιλάρετο από το Ψημολόφου, ο οποίος διετέλεσε Πρωτοσύγκελος στη Μονή του Αγίου Ηρακλειδίου στο Πολιτικό που κατά την περίοδο αυτή αποτελούσε σπουδαίο εικονογραφικό κέντρο, με δαπάνη του Χατζηγιασουμή, πιθανόν κατοίκου της Περιστερωνοπηγής, επί Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, ενόσω προϊστάμενος της Μονής ήταν ο Ιερομόναχος Λεόντιος. (ΚΥΠΕ) |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|