Το εν λόγω σύστημα γραφής χρησιμοποιήθηκε για να καταγραφεί η κυπριακή διαλεκτική μορφή της ελληνικής που μιλιόταν στο νησί, καθώς και το τοπικό ιδίωμα που συμβατικά αποκαλείται ετεοκυπριακή γλώσσα Όπως είχαμε αναφέρει στα δύο τελευταία άρθρα μας αναφορικά με τις κυπρομινωικές γραφές, τα πρώτα δείγματα γραφής στην Κύπρο εμφανίστηκαν τη 2η χιλιετία π.Χ., ενώ βασικό γραφικό σύστημα ή κύριο συλλαβάριο υπήρξε η Κυπρομινωική 1 γραφή (ΚΜ 1), που συναντάται από το 16ο έως τον 11ο αιώνα π.Χ. Όμως, κυρίαρχο σύστημα γραφής της μεγαλονήσου ήταν το λεγόμενο κυπριακό συλλαβάριο, που εμφανίστηκε την 1η χιλιετία π.Χ. Το εν λόγω σύστημα, για την καταγωγή του οποίου έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες, χρησιμοποιήθηκε για να καταγραφεί η κυπριακή διαλεκτική μορφή της ελληνικής που μιλιόταν στο νησί, καθώς και το τοπικό ιδίωμα που συμβατικά αποκαλείται ετεοκυπριακή γλώσσα (θα καταπιαστούμε με αυτό σε επόμενο άρθρο μας). Οι παλαιότερες επιγραφές της κυπριακής διαλέκτου στο υπό εξέταση συλλαβάριο ανάγονται στον 8ο αιώνα π.Χ. Η πλειονότητα των κειμένων –τα περισσότερα εξ αυτών είναι σύντομα, πολλά δε συνίστανται μόνο από κύρια ονόματα– εμφανίζεται από τον 6ο αιώνα π.Χ. και μετά, προπάντων δε στον 4ο αιώνα π.Χ. Η ανάγνωση των επιγραφών της κυπριακής διαλέκτου είναι συχνά μια ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση, καθώς οι διαθέσιμες γραπτές μαρτυρίες έχουν σημαντικά κενά. Το κυπριακό συλλαβάριο επιβίωσε σε ορισμένες απομονωμένες θέσεις της ενδοχώρας του νησιού έως τις αρχές των Ελληνιστικών Χρόνων, ενώ έπαυσε σε γενικές γραμμές να χρησιμοποιείται στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ., όταν πήρε τη θέση του το ελληνικό αλφάβητο. Βεβαίως, τα πρώτα δείγματα αλφαβητικής γραφής στη συντηρητικής νοοτροπίας κυπριακή κοινωνία είχαν εμφανιστεί πολύ νωρίτερα, τον 6ο αιώνα π.Χ., αλλά οι σχετικές επιγραφές έφεραν ταυτόχρονα και τη συλλαβική απόδοση του ίδιου κειμένου. Ως σύστημα γραφής στο οποίο κάθε γράφημα αποδίδει μια συλλαβή, το κυπριακό συλλαβάριο χρησιμοποιήθηκε σε ολόκληρη τη μεγαλόνησο με ποικιλόμορφες παραλλαγές, σχετιζόμενες με τοπικά και χρονικά όρια, το σχήμα και τον αριθμό των γραφημάτων. Πάντως, στη βασική εκδοχή του το κυπριακό συλλαβάριο περιλαμβάνει πενήντα πέντε συλλαβογράμματα, απλούς γραμμικούς και όχι εικονικούς χαρακτήρες. Τα σύμβολα αυτά μεταγράφονται –όπως έχει επικρατήσει διεθνώς– με λατινικούς χαρακτήρες. Οι λέξεις που συναντούμε στις επιγραφές χωρίζονται κατά κανόνα μεταξύ τους με μια άνω τελεία ή με μια κατακόρυφη γραμμή. Για κάθε βραχύ φωνήεν υπάρχει ένα διαφορετικό γράφημα, ενώ τα μακρά φωνήεντα δε δηλώνονται μέσω του συγκεκριμένου γραφικού συστήματος. Όσον αφορά πάλι τις διφθόγγους, σε όλες δηλώνονται τα δύο στοιχεία τους χωριστά, με το αντίστοιχο συλλαβόγραμμα. Το κυπριακό συλλαβάριο διαθέτει ολοκληρωμένες σειρές συλλαβογραμμάτων για το ουρανικό ή υπερωικό κ, το χειλικό π, το οδοντικό τ, τα έρρινα μ και ν, το συριστικό σ, καθώς και ξεχωριστά γραφήματα για τις σειρές των υγρών συμφώνων ρ και λ. Αντιθέτως, δεν υπάρχουν στο κυπριακό συλλαβάριο ιδιαίτερα σύμβολα για τα ηχηρά σύμφωνα β, γ και δ, καθώς και για τα δασέα φ, χ και θ – αυτά δηλώνονται με τα γραφήματα για τα αντίστοιχα άηχα. Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, ότι στις μεν περιπτώσεις διπλών συμφώνων καταγράφεται μόνο το ένα από αυτά, στις δε περιπτώσεις συμφωνικών συμπλεγμάτων δηλώνονται όλα τα σύμφωνα (εξαιρείται μόνο το πρώτο στοιχείο ενός τέτοιου συμπλέγματος όταν είναι έρρινο). Εξάλλου, τα ληκτικά σύμφωνα των λέξεων δηλώνονται πάντα διά της χρήσεως του «νεκρού» φωνήεντος e. Βάσει των ανωτέρω, το κυπριακό συλλαβάριο είναι προφανώς ατελές, καθώς ελλείπει η γραφική δήλωση των μακρών φωνηέντων, των ηχηρών και των δασέων συμφώνων, καθώς και των διπλών συμφώνων. Παρά ταύτα, εάν συγκριθεί με ένα παρεμφερές σύστημα γραφής που χρησιμοποιήθηκε για την καταγραφή της ελληνικής γλώσσας, τη Γραμμική Β, η κυπριακή συλλαβική γραφή αποδίδει επαρκέστερα την τοπική διάλεκτο της ελληνικής, την κυπριακή διάλεκτο. Και τούτο, χάρη στην ύπαρξη ξεχωριστών γραφημάτων για τις δύο σειρές υγρών συμφώνων, τη δήλωση των ληκτικών συμφώνων και τη δήλωση όλων σχεδόν των στοιχείων των συμφωνικών συμπλεγμάτων. (in.gr)
0 Comments
Στη διάρκεια των ανασκαφών, 15 μέτρα κάτω από τη γη, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια σαρκοφάγο από ασβεστόλιθο «στην ακριβή κατάσταση που οι αρχαίοι Αιγύπτιοι την είχαν αφήσει πριν από 4.300 χρόνια» Η Αίγυπτος ανακοίνωσε σήμερα την ανακάλυψη τεσσάρων τάφων των φαραώ και μιας μούμιας άνω των 4.000 ετών στη Σακάρα, κοντά στο Κάιρο. Στη νεκρόπολη της Σακάρα, που είναι γνωστή για τη διάσημη πυραμίδα με βαθμίδες του φαραώ Ζοζέρ, οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως αυτούς τους σφραγισμένους τάφους της 5ης και της 6ης δυναστείας, από το 2.500 έως το 2.100 προ Χριστού. Η τελευταία κατοικία του Χνουμντζέντεφ Οι βαθιές αυτές κοιλότητες, διακοσμημένες με χρωματιστές σκηνές από την καθημερινότητα, ήταν η τελευταία κατοικία του Χνουμντζέντεφ, του μεγάλου ιερέα του φαραώ Ούνας η διακοσμημένη πυραμίδα του οποίου βρίσκεται σε κοντινή απόσταση, του Μέρι, του φύλακα των μυστικών του βασιλιά, του Μέσι, μεγάλου ιερέα του φαραώ Πεπί Α’ και του Φετέκ, αντιγραφέα και δικαστή, δήλωσε στους δημοσιογράφους ο γνωστός Αιγύπτιος αρχαιολόγος Ζάχι Χάουας. Στη διάρκεια των ανασκαφών, 15 μέτρα κάτω από τη γη, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια σαρκοφάγο από ασβεστόλιθο «στην ακριβή κατάσταση που οι αρχαίοι Αιγύπτιοι την είχαν αφήσει πριν από 4.300 χρόνια», δήλωσε ο Χάουας. Η νεκρόπολη της Σακάρα Ανοίγοντάς την, ανακάλυψαν μια μούμια καλυμμένη με χρυσό, «μία από τις πιο παλιές και καλύτερα διατηρημένες της Αιγύπτου με εξαίρεση τις βασιλικές μούμιες», διευκρίνισε ο αρχαιολόγος που φορούσε όπως συνηθίζει το διάσημο καπέλο του Ιντιάνα Τζόουνς. Η νεκρόπολη της Σακάρα, λίγο παραπάνω από 15 χιλιόμετρα νότια των διάσημων πυραμίδων της Γκίζας, ανήκει στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco καθώς η πυραμίδα του Ζοζέρ, που κατασκευάστηκε περίπου το 2.700 π.Χ. από τον αρχιτέκτονα Ιμχοτέπ, θεωρείται ως ένα από τα πιο αρχαία μνημεία στην επιφάνεια της γης. Η Αίγυπτος έχει προβεί τους τελευταίους μήνες σε πολλές μεγάλες ανακοινώσεις κυρίως στη Σακάρα αλλά και στο Λούξορ. Προχθές, Τρίτη, το Κάιρο ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε στην πόλη αυτή της νότιας Αιγύπτου, τις θρυλικές Θήβες των φαραώ, τα ερείπια «μιας ολόκληρης ρωμαϊκής πόλης» που χρονολογούνται από τους πρώτους αιώνες μετά Χριστόν. ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP-Reuters Ο μυθικός Οδυσσέας μετά την επιστροφή στην Ιθάκη – Οι «άγνωστες» περιπέτειες και πως πέθανε25/1/2023 Οι περισσότεροι γνωρίζουμε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια αλλά από «άγνωστα» έργα προκύπτει ότι το ταξίδι για την Ιθάκη δεν είναι ο τελικός προορισμός. Το ποίημα του Καβάφη «Ιθάκη» δημοσιεύτηκε το 1911 και ήταν εμπνευσμένο από τις περιπέτειες του Οδυσσέα, τον αέναο πόθο του να φτάσει στον τελικό προορισμό. Αμέτρητες εμπειρίες, χαρές και λύπες, αντιξοότητες και πολλά άλλα. Το ποίημα, όπως και η Οδύσσεια έχουν διαβαστεί, ερμηνευτεί και αναλυθεί από χιλιάδες συγγραφείς ανά την υφήλιο. Η «Ιθάκη» ξεκινά ως εξής:Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη, ως γνωστόν, σκότωσε τους μνηστήρες, ξανάγινε βασιλιάς, κοιμήθηκε και πάλι στο βασιλικό συζυγικό κρεβάτι με την πιστή Πηνελόπη, γνώρισε το γιο του Τηλέμαχο. Και κάπως έτσι τελείωνει η περιπέτεια και η Οδύσσεια του Ομήρου. Τι έγινε μετά το τέλος της Οδύσσειας Δεν φαίνεται ότι ο Όμηρος συνέθεσε άλλο έπος ( γράφηκαν από την προφορική παράδοση) αν και του αποδίδονται ορισμένα έργα. Όμως, σύμφωνα με την Τηλεγόνεια νεότερο ποίημα του επικού κύκλου και συνέχεια της Οδύσσειας, οι εξελίξεις ήταν δραματικές. Ως ποιητής του φερόταν ο Ευγάμμων ο Κυρηναίος ή (σπανιότερα) ο Κιναίθων ο Λακεδαιμόνιος. Σύμφωνα με την Χρηστομάθεια του Πρόκλου – τμήμα σώζεται στη βιβλιοθήκη του Φωτίου– η οποία έχει αμφισβητηθεί καθώς ο Πρόκλος δεν είχε άμεση πρόσβαση στα έπη τα οποία περιέγραφε, αλλά μόνον σε επιτομές και σχόλια προγενέστερων συγγραφέων, η Τηλεγόνεια αναφέρει ότι πως μετά την μνηστηροφονία και την ταφή των νεκρών ο Οδυσσέας θυσίασε στις Νύμφες και αναχώρησε για την Ήλιδα. Ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη, αλλά πολύ σύντομα έφυγε για την Θεσπρωτία. Ένας Οδυσσέας συνεχίζει τα ταξίδια και τις περιπέτειες. Η Ιθάκη για τον Οδυσσέα είναι σε συνεχή αναζήτηση. Στη Θεσπρωτία παντρεύτηκε την βασίλισσα των Θεσπρωτών Καλλιδίκη και έκανε μαζί της ένα γιό, τον Πολυποίτη. Μετά τον θάνατο της Καλλιδίκης, βασιλιάς των Θεσπρωτών έγινε ο Πολυποίτης και ο Οδυσσέας ξαναγύρισε στην Ιθάκη. Είδε για πρώτη φορά τον μικρότερο του γιο, τον Πολιπόρθη, που η Πηνελόπη είχε γεννήσει όσο αυτός έλειπε μακριά. Τηλέγονος: Ο άγνωστος και μοιραίος γιος του ΟδυσσέαΟ Τηλέγονος (αυτός που γεννήθηκε μακριά) δεν αναφέρεται από τον Όμηρο, αλλά από τον Ησίοδο. Μόλις ο Τηλέγονος ενηλικιώθηκε, η Κίρκη (ή θεά Αφροδίτη) τον έστειλε να βρει τον πατέρα του Οδυσσέα. Εκείνη την εποχή ο Τειρεσίας είχε βγάλει χρησμό στον Οδυσσέα ότι θα πεθάνει «εξ αλός» (που εξηγείται με δύο τρόπους: είτε «θα πεθάνει έξω από τη θάλασσα» είτε «από τη θάλασσα»). Στην Ιθάκη όταν ο Τηλέγονος κατέφθασε – νόμιζε ότι ήταν στην Κέρκυρα- άρχισε λεηλασίες στο νησί. Ο Οδυσσέας προσπάθησε να τον σταματήσει – δεν τον γνώριζε -, αλλά ο Τηλέγονος στην μάχη τον πλήγωσε θανάσιμα. Σκότωσε τον πατέρα που αναζητούσε! Στη συνέχεια μαζί με το άψυχο σώμα του πατέρα του, τον ετεροθαλή αδελφό του Τηλέμαχο και την Πηνελόπη κατέφυγαν στο μαγικό νησί της Κίρκης. Η Κίρκη τους έκανε αθάνατους – εκτός από τον νεκρό Οδυσσέα. Ο Τηλέγονος παντρεύτηκε την Πηνελόπη, ο Τηλέμαχος την Κίρκη, και η Τηλεγόνεια τελείωνε με τον ευφάνταστο αυτόν τρόπο. Ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι ένα μέρος της Τηλεγονείας, αυτό που μιλά για τις περιπέτειες του Οδυσσέα στην Θεσπρωτία, προερχόταν μάλλον από ένα παλαιότερο χαμένο έπος, την Θεσπρωτίδα. Παραλλαγές εντοπίζονται σε μια χαμένη τραγωδία του Σοφοκλή (Οδυσσεύς ακανθόπληξ). Σε αυτήν, ο Οδυσσέας στο μαντείο της Δωδώνης, ενημερώνεται από χρησμό ότι είναι καταδικασμένος να σκοτωθεί από τον γιο του. Εικάζει ότι ο χρησμός εννοεί τον Τηλέμαχο, τον οποίο και εξορίζει σε γειτονικό νησί. Ο Τηλέγονος, φθάνοντας στην Ιθάκη, πλησιάζει τη βασιλική κατοικία του Οδυσσέα αλλά οι φρουροί, που δεν τον γνωρίζουν, δεν του επιτρέπουν να τον δει. Ο Οδυσσέας ενημερώνεται πως τον αναζητά ο γιός του και νομίζοντας ότι επέστρεψε ο Τηλέμαχος βγαίνει να συγκρουστεί. Εκεί συγκρούεται με τον Τηλέγονο ο οποίος δεν τον γνωρίζει και τον σκοτώνει με δόρυ που η αιχμή του ήταν από «άκανθα» (αγκάθι) σαλαχιού (γι αυτό και Οδυσσεύς «ακανθόπληξ»). Ο Οδυσσέας, πριν πεθάνει κατήγγειλε την ψεύτικη προφητεία, αφού δεν γνώριζε ότι ο Τηλέγονος ήταν γιος του. (in.gr) Μια τοιχογραφία από την Πομπηία είναι μεταξύ 60 αρχαιολογικών ευρημάτων που επιστράφηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχαν πωληθεί από διεθνείς εμπόρους τέχνης, ανακοίνωσε τη Δευτέρα η Αστυνομία της Ιταλίας. Τα έργα, αξίας άνω των 20 εκατομμυρίων δολαρίων, επιστράφηκαν στην Ιταλία χάρη στη συνεργασία μεταξύ των Καραμπινιέρων για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς (TPC), των παγκοσμίου φήμης αστυνομικών τέχνης της Ιταλίας και του Εισαγγελέα της κομητείας της Νέας Υόρκης. Ανάμεσα στα αντικείμενα που ανακτήθηκαν είναι μια τοιχογραφία της Πομπηίας από μυστικές ανασκαφές στην περιοχή του Βεζούβιου, που δείχνει τον Ηρακλή μωρό με το φίδι, που χρονολογείται από τον 1ο αιώνα μ.Χ. «Πρόκειται για μια μεγάλη επιτυχία κατά της παράνομης διακίνησης», σχολίασε ο Υπουργός Πολιτισμού Τζενάρο Σαντζουλιάνο. Τα έργα ανακτήθηκαν, μεταξύ άλλων, από δημόσιες και ιδιωτικές αμερικανικές συλλογές. Πηγή: ΚΥΠΕ «Κυρίως με το αίμα σου, Γκαλά, ζωγραφίζω τις εικόνες μου» – Ο μεγάλος έρωτας του Σαλβαδόρ Νταλί23/1/2023 Η ιστορία του Σαλβαδόρ Νταλί και της Γκαλά - της συζύγου του, χωρίς την οποία ο Νταλί δεν θα είχε γίνει ποτέ σύμβολο της σύγχρονης τέχνης. Η ίδια, βέβαια, έχει κατηγορηθεί για ακολασία, επιθετικότητα, μονομέρεια και φιλοδοξία. Το πραγματικό όνομα της Γκαλά ήταν Ελένα Ιβάνοβνα Ντιακόνοβα. Ήταν 10 χρόνια μεγαλύτερη από τον Νταλί και, όταν γνωρίστηκαν το 1929, ήταν παντρεμένη με τον Γάλλο συγγραφέα και ποιητή του ντανταϊσμού, Πολ Ελυάρ, και μητέρα ενός μικρού κοριτσιού. Είχε επίσης έναν εραστή, τον Μαξ Ερνστ, ο οποίος την ζωγράφισε σε πολλά πορτρέτα. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά Στο βιβλίο του «Μυστική ζωή» ο Νταλί έγραψε: «Ήταν γραφτό να γίνει η Γκραντίβα μου, αυτή που προχωράει μπροστά, η νίκη μου, η γυναίκα μου». Το όνομα Γκραντίβα προέρχεται από τον τίτλο ενός μυθιστορήματος του W. Jensen, πρωταγωνιστής του οποίου ήταν ο Σίγκμουντ Φρόυντ. Η Γκραντίβα ήταν η ηρωίδα του βιβλίου και ήταν αυτή που έφερε ψυχολογική θεραπεία στον πρωταγωνιστή. Αμέσως έγινε η μούσα του Νταλί. Η Γκαλά αποτελεί συχνό μοντέλο στο έργο του σουρεαλιστή καλλιτέχνη, συχνά σε θρησκευτικούς ρόλους, όπως η Παναγία στον πίνακα «Η Παναγία του Port Lligat». Σκληρή προώθηση του Νταλί και κάρτες ταρώ Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Νταλί άρχισε να υπογράφει τους πίνακές του με το όνομά του και το όνομά της, καθώς «κυρίως με το αίμα σου, Γκαλά, ζωγραφίζω τους πίνακές μου». Η Γκαλά ενήργησε ως ατζέντης του, παλεύοντας πολύ επιθετικά για τα δικαιώματά του με τους ιδιοκτήτες γκαλερί και τους αγοραστές. Χρησιμοποιούσε επίσης κάρτες ταρώ για να επηρεάσει τις αποφάσεις του Νταλί για την καριέρα του. Σύμφωνα με τις περισσότερες μαρτυρίες, η Γκαλά είχε έντονη σεξουαλική ορμή και, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της, είχε πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις, μεταξύ των οποίων και με τον πρώην σύζυγό της Πολ Ελυάρ, τις οποίες ο Νταλί ενθάρρυνε, καθώς ήταν οπαδός του κανδαυλισμού. (σ.σ.: Ο κανδαυλισμός είναι μια παραφιλική σεξουαλική πρακτική ή φαντασίωση στην οποία ένα άτομο εκθέτει τον σύντροφό του, ή εικόνες της, σε άλλους ανθρώπους για την ηδονοβλεπτική τους απόλαυση. Ο κανδαυλισμός συνδέεται επίσης με την ηδονοβλεψία και την επιδειξιομανία). Επίσης, ο Σαλβαδόρ Νταλί ισχυρίζεται ότι ήταν παρθένος και εντελώς ανίκανος, καθώς φοβόταν τη γυναικεία ανατομία και η Γκαλά ανέλαβε να το αλλάξει αυτό παράλληλα με τις σχέσεις της με άλλους άνδρες. Παρόλα αυτά, φαίνεται ότι η συνύπαρξή τους ήταν αρκετά αρμονική και προσοδοφόρα και για τις δύο πλευρές. Ο ίδιος έγραψε: «Θα γυάλιζα τη Γκαλά για να την κάνω να λάμψει, να την κάνω όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένη, νοιαζόμενος γι’ αυτήν περισσότερο από τον εαυτό μου, γιατί χωρίς αυτήν, όλα θα τελείωναν. »Γι’ αυτό της έδωσα ένα αρχοντικό χτισμένο πάνω στα ερείπια ενός κάστρου του 12ου αιώνα: το παλιό κάστρο Púbol στο La Bisbal, όπου θα βασίλευε σαν απόλυτη κυρίαρχος, μέχρι το σημείο που θα μπορούσα να την επισκέπτομαι μόνο με χειρόγραφη πρόσκλησή της». Αυτό ήταν και η αρχή του τέλουςΦυσικά τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η σχέση τους άρχισε να ξεθωριάζει και για το υπόλοιπο της ζωής τους, ήταν μόνο σιγοκαμένα κομμάτια του περασμένου πάθους τους. Το 1968, ο ζωγράφος αγόρασε στη Γκαλά ένα κάστρο στο Púbol της Girona και συμφωνήθηκε ότι ο ζωγράφος δεν μπορούσε να πάει εκεί χωρίς την προηγούμενη άδειά της. Η Γκαλά περνούσε μεγάλο μέρος του χρόνου της εκεί με τη συντροφιά νεαρών ανδρών, για τους οποίους ξόδευε μια περιουσία. Με τη σειρά του, ο Νταλί φύλαγε τον εαυτό του για τη συντροφιά ελκυστικών νεαρών κυριών, αν και δεν ήθελε τίποτα από αυτές παρά μόνο την ομορφιά τους. Λέγεται ότι έκαναν εβδομαδιαία όργια, αν και, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, ο ίδιος ο καλλιτέχνης δεν συμμετείχε παρά μόνο παρακολουθούσε. Ο ρεαλισμός της παράλυσης Το 1980, σε ηλικία 76 ετών, ο Νταλί αναγκάστηκε να αποσυρθεί λόγω παράλυσης. Η κινητική διαταραχή τον άφησε ανίκανο να κρατήσει ένα πινέλο, και καθώς η κατάστασή του επιδεινωνόταν, γινόταν λιγότερο ανεκτικός στη συνέχιση των υποθέσεων της Γκαλά. Η Γκαλά χρησιμοποιούσε επίσης τα έσοδα από την τέχνη του Νταλί για να σπαταλά χρήματα και δώρα στους εραστές της, οι οποίοι ήταν κυρίως νεαροί άνδρες καλλιτέχνες. Μια μέρα, ο καλλιτέχνης φέρθηκε με επιθετικότητα. Χτύπησε την Γκαλά τόσο άσχημα, που της έσπασε δύο πλευρά. Για να τον ηρεμήσει, η Γκαλά του έδωσε μεγάλες δόσεις βάλιουμ και άλλα ηρεμιστικά, τα οποία τον έκαναν ληθαργικό. Στη συνέχεια φέρεται να του έδωσε «άγνωστες ποσότητες ενός ή περισσότερων τύπων αμφεταμίνης», οι οποίες προκάλεσαν «μη αναστρέψιμη νευρική βλάβη». Ο θάνατος ενός έρωτα Η Γκαλά πέθανε στο Port Lligat της Ισπανίας στις 10 Ιουνίου 1982, μετά από σοβαρή γρίπη. Κηδεύτηκε στο Púbol της Ισπανίας, στους χώρους του κάστρου που ήταν δώρο του συζύγου της. Κατά τη στιγμή του θανάτου της, είχε σχέση με τον 22χρονο ηθοποιό του «Jesus Christ Superstar», Τζεφ Φένχολτ, για τον οποίο εγκατέλειψε τον Νταλί. Αλλά όταν πέθανε η Γκαλά, η ζωή του Νταλί έγινε ανιαρή. Σταμάτησε να τρώει, φώναζε και έκλαιγε συνεχώς. Μετά την κηδεία της, ο Νταλί κλειδώθηκε στον υπερρεαλιστικό πύργο του στο Πουμπόλ της Ισπανίας, τράβηξε τις κουρτίνες και αρνήθηκε να φάει ή να πιει οτιδήποτε. Αρνήθηκε την είσοδο στους φίλους και τους βοηθούς του και απαγόρευσε σε οποιονδήποτε να αναφέρει το όνομα της Γκαλά. Όπως γράφει στο βιβλίο του «Οι ανείπωτες εξομολογήσεις», το 1973, το ίδιο το κάστρο ήταν μια μαρτυρία της αγάπης του: «Τα πάντα γιορτάζουν τη λατρεία της Gala, ακόμη και η στρογγυλή αίθουσα, με την τέλεια ηχώ που στεφανώνει το κτήριο στο σύνολό του και η οποία είναι σαν ένας θόλος αυτού του Γαλαξιακού καθεδρικού ναού. Όταν περπατάω σε αυτό το σπίτι κοιτάζω τον εαυτό μου και βλέπω την ομόκεντρη εικόνα μου. Μου αρέσει η μαυριδερή αυστηρότητά του. Έπρεπε να προσφέρω στη Γκαλά μια προστασία πιο επίσημη και αντάξια της αγάπης μας. Γι’ αυτό της έδωσα ένα αρχοντικό χτισμένο πάνω στα ερείπια ενός κάστρου του 12ου αιώνα: το παλιό κάστρο Púbol στο La Bisbal, όπου θα βασίλευε σαν απόλυτη κυρίαρχος, μέχρι το σημείο που θα μπορούσα να την επισκέπτομαι μόνο με χειρόγραφη πρόσκλησή της. Περιορίστηκα στην ευχαρίστηση να διακοσμήσω τα ταβάνια της, ώστε όταν σήκωνε τα μάτια της, να με βρίσκει πάντα στον ουρανό της». Έζησε περισσότερο από τη σύζυγό του κατά επτά χρόνια -πέθανε στις 23 Ιανουαρίου του 1989. Μαζί έζησαν για 53 χρόνια. «Το μυστικό των business είναι να γνωρίζεις κάτι που κανένας άλλος δεν ξέρει», είχε αποκαλύψει ο ίδιος για την επιχειρηματική του επιτυχία. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης υπήρξε αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές ιδιοφυΐες του 20ου αιώνα. Έστησε από το μηδέν ένα στόλο από πετρελαιοφόρα και φορτηγά, μεγαλύτερο από τους εθνικούς στόλους πολλών κρατών. Έζησε μια παραμυθένια ζωή, ερωτεύτηκε κάποιες ξεχωριστές γυναίκες, αλλά το χτύπημα της μοίρας με τον θάνατο του μοναχογιού του Αλέξανδρου ήταν βαρύ και δεν μπόρεσε τελικά να το αντέξει. Η ζωή του Έλληνα κροίσου και τα πρώτα επιχειρηματικά του βήματα Ο Αριστοτέλης Ωνάσης γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1906 στη Σμύρνη, σε σχετικά εύπορη για την περιοχή και την εποχή εκείνη οικογένεια. Ήταν το δεύτερο παιδί των γονιών του. Είχε προηγηθεί η Άρτεμις, δυο χρόνια πριν. Ο πατέρας του Σωκράτης Ωνάσης ήταν ένας από τους πλουσιότερους καπνέμπορους και επιχειρηματίες της Σμύρνης. Η μητέρα του Πηνελόπη Δολόγλου παντρεύτηκε στα 17 της χρόνια, αλλά πέθανε νέα στα 33 της. Έξι μήνες μετά, ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε την Ελένη, από την οποία ο Αριστοτέλης απέκτησε δύο αδελφές, τη Μερόπη και την Καλλιρρόη. Με τη Μικρασιατική καταστροφή, ο πατέρας του βρέθηκε στη φυλακή. Η επιχείρησή τους περιήλθε στα χέρια των Τούρκων και η αποθήκη τους κάηκε. Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο Αριστοτέλης αποφάσισε να ξενιτευτεί για να αναζητήσει μια καλύτερη τύχη για εκείνον και την οικογένειά του. Ήταν 16 ετών όταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Ελλάδα. Αρχικώς έμεινε σε μία υπαίθρια κατασκήνωση και μετά σε δωμάτιο κοντά στην αποβάθρα. Λίγο αργότερα επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και τον Αύγουστο του 1923 ξεκίνησε με 250 δολάρια για την Αργεντινή. Στο Μπουένος Άιρες έκανε διάφορες δουλειές: Λαντζιέρης, υπάλληλος σε πλυντήριο, νυχτοφύλακας. Όταν η Βρετανική Τηλεφωνική Εταιρία προσέλαβε ανειδίκευτο προσωπικό πήγε κι αυτός ως νυκτερινός τηλεφωνητής. Κρυφακούγοντας τις συνομιλίες, αποσπούσε κρίσιμες πληροφορίες και τις αξιοποιούσε καταλλήλως. Έτσι, ίδρυσε μια μικρή επιχείρηση εισαγωγής καπνού και κατασκευής σιγαρέτων, την οποία διαφήμιζε πετώντας άδεια πακέτα στους πολυσύχναστους σταθμούς της πόλης. Όταν ήρθε ξανά στην Ελλάδα, γνωρίστηκε με τον υπουργό Ανδρέα Μιχαλακόπουλο και χάρη σ’ αυτόν επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες με καινούργιο ελληνικό διαβατήριο και τον τίτλο του ειδικού Ακολούθου. Είχε, όμως, και την αργεντινή υπηκοότητα. Το 1931 έγινε αναπληρωματικός πρόξενος και το 1932 άρχισε ν’ ασχολείται με τη ναυτιλία. Αρχικά αγόρασε ένα εμπορικό πλοίο 7.000 τόνων, που ήταν διαλυμένο και βυθίστηκε αγκυροβολημένο στο Μοντεβίδεο από φουρτούνα. Στη συνέχεια αγόρασε 6 καναδέζικα πλοία. Τα δυο πρώτα του στόλου του τα ονόμασε «Πηνελόπη Ωνάση» και «Σωκράτης Ωνάσης» προς τιμήν των γονιών του. Ο δρόμος προς την κορυφή Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, εκτός των άλλων ικανοτήτων και χαρισμάτων που είχε, ήταν ικανός για κάτι που πολύ λίγοι στον πλανήτη μπορούν να πουν πως το έχουν: διέθετε ένα σχεδόν αλάθητο ένστικτο. Έτσι, διέβλεψε τη βιομηχανική επανάσταση και το ρόλο του πετρελαίου. Παρήγγειλε το πρώτο τάνκερ στον κόσμο, 15.000 τόνων, και το ονόμασε «ΑΡΙΣΤΟΝ». Η άνοδος της ναυτιλίας ήταν αλματώδης και ο Ωνάσης αγόραζε διαρκώς νέα μεγαλύτερα τάνκερ. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εγκαταλείπει το Λονδίνο και εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη. Εκεί γνώρισε την άνοιξη του 1943 τη 16χρονη κόρη του μεγάλου Έλληνα εφοπλιστή Σταύρου Λιβανού, Αθηνά, και την ερωτεύτηκε. Τρία χρόνια αργότερα παντρεύτηκαν κι εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι, Στις 30 Απριλίου 1948 απέκτησαν τον γιο τους Αλέξανδρο και στις 11 Δεκεμβρίου 1950 το δεύτερο παιδί τους, τη Χριστίνα, η οποία γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Στη δουλειά του συνέχεια επινοούσε νέα κόλπα. Υπέγραφε μεταφορές κάρβουνου με πλοία που δεν είχε, μεταφορές πετρελαίου με πλοία που ακόμα δεν είχαν ναυπηγηθεί. Παρ’ όλα αυτά, μεγάλες εταιρίες πετρελαίου, όπως η Μόμπιλ, η Σοκόνι και η Τεξάκο, προτιμούσαν να υπογράφουν μακροπρόθεσμα σταθερά συμβόλαια μαζί του, παρά να πονοκεφαλιάζουν με άλλους. Η εφημερίδα New York Times για τη «Μέθοδος του Αριστοτέλη» Με άρθρο η εφημερίδα «New York Times», το 1977 αναγνωρίζοντας την επιχειρηματική ιδιοφυΐα που τον διακρίνει δημοσιεύουν άρθρο με σκοπό να αναλύσουν πώς ο Αριστοτέλης Ωνάσης έγινε τόσο πετυχημένος επιχειρηματίας. Με τίτλο η «Μέθοδος του Αριστοτέλη» η παγκοσμίου φήμης εφημερίδα επεξήγησε τα μυστικά της επιτυχίας του στον ανταγωνιστικό κλάδο των επιχειρήσεων. Το πρώτο και βασικό μυστικό της επιτυχίας είναι το ρίσκο. Όπως είναι φυσικό, ο κλάδος του «επιχειρείν» είναι άμεσα συνυφασμένος με την λήψη ρίσκων. Αυτή την αντίληψη φαίνεται να την είχε «αγκαλιάσει» και κατανοήσει από νωρίς ο επιχειρηματίας και ο ίδιος είχε σχολιάσει επί αυτού: «Όλη μου η ζωή έχει υπάρξει έχει υπάρξει ένα τρομερό στοίχημα» . Στη συνέχεια το άρθρο των New York Times αναφέρει ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης ήταν ειδικός στον «δημιουργικό δανεισμό». Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Έλληνας κροίσος είχε καταφέρει να πάρει υπό μορφή δανεισμού 40 εκατ. δολάρια από την ασφαλιστική εταιρεία «Metropolitan Insurance», χωρίς να έχει δώσει απολύτως τίποτα από προσωπικές εγγυήσεις. Η νόμιμη αποφυγή φορολογικών υποχρεώσεων φαίνεται να είναι το τρίτο «δημιουργικό» και επιτυχημένο χαρακτηριστικό που ακολουθούσε ο Ωνάσης για να καταφέρει να χτίσει την αυτοκρατορία του. Σύμφωνα με το άρθρο η νόμιμη φοροαπαλλαγή επιτεύχθηκε με τον Αριστοτέλη Ωνάση με το να είναι από τους πρώτους που χρησιμοποίησε αλλά και αξιοποίησε τους φορολογικούς «παραδείσους» κρατών, όπως είναι ο Παναμάς, το Μονακό και το Λιχτενστάιν. Μάλιστα, ο Ωνάσης επωφελήθηκε το φορολογικό καθεστώς αυτών των κρατών από την δεκαετία του 1930, με τον υπόλοιπο πλανήτη και επιχειρήσεις να το ανακαλύπτουν δύο ολόκληρες δεκαετίες μετά. Καταλήγοντας το άρθρο των New York Times αναφέρουν ως συστατικό επιτυχίας του Ωνάση το γεγονός ότι δεν εισήγαγε ποτέ τις επιχειρήσεις του στο Χρηματιστήριο. Αλλά, διατήρησε ο ίδιος προσωπικά και τον έλεγχο και την ιδιοκτησία των επιχειρήσεων του μέχρι το τέλος του. (in.gr) Τα ανασκαφικά δεδομένα μαρτυρούν ότι ήδη από το 15ο αιώνα π.Χ. είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται στην Κύπρο μια γραφή με την πλήρη έννοια του όρου Στις κυριότερες άμεσες μαρτυρίες που πιστοποιούν την ύπαρξη των λεγόμενων προελληνικών γλωσσών συγκαταλέγονται, όπως ίσως θυμάστε από προηγούμενο σχετικό άρθρο μας, τα κείμενα σε κυπρομινωική γραφή, που ανάγονται στην περίοδο ανάμεσα στο 1600 και το 1050 π.Χ. περίπου. Η Κύπρος, με τη στρατηγικής σημασίας θέση που κατέχει στην Ανατολική Μεσόγειο, αποτέλεσε ήδη από την απώτατη αρχαιότητα αφενός γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης και αφετέρου εστία πολιτισμού. Στον ιδιόμορφο πολιτισμό της, γέννημα ενός λαού με εφευρετικότητα και καλαισθησία, γίνεται αισθητή η συγχώνευση πολλών άλλων πολιτισμών, διαφορετικών μεταξύ τους και κατά το μάλλον ή ήττον γειτονικών από γεωγραφικής απόψεως. Ένα χαρακτηριστικό δείγμα της πολυπολιτισμικής αυτής σύνθεσης αποτελεί η προαναφερθείσα κυπρομινωική γραφή, η αρχαιότερη γραφή της μεγαλονήσου. Μάλιστα, ο εν λόγω κλάδος γραφής, ανατολικής προελεύσεως, δεν άργησε να ξεπεράσει τη μητρική γραφή, αυτήν από την οποία καταγόταν, και να ακολουθήσει μια καθαρά δική του πορεία στο διάβα των αιώνων. Το πρώτο κυπριακό συλλαβάριο (συλλαβικό σύστημα γραφής) χαρακτηρίστηκε από τον άγγλο αρχαιολόγο Άρθουρ Τζον Έβανς κυπρομινωικό, επειδή συνιστά κατά τα φαινόμενα ένα παρακλάδι των γραμμικών γραφών του αιγαιακού χώρου. Τα ανασκαφικά δεδομένα μαρτυρούν ότι ήδη από το 15ο αιώνα π.Χ. είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται στην Κύπρο μια γραφή με την πλήρη έννοια του όρου. Τα ενεπίγραφα αντικείμενα που έχουν εντοπιστεί στις περισσότερες περιοχές της μεγαλονήσου φανερώνουν την ευρύτατη διάδοση και την ταχεία ανάπτυξη της γραφής αυτής, καθώς και τη χρήση της κατά τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού σε διάφορα κοινωνικά πεδία (λατρεία, λογοτεχνία, καθημερινή ζωή). Μέσα στην ποικιλομορφία των επιγραφών διακρίνονται τρεις διαφορετικές κατηγορίες γραφής, τρία κυπρομινωικά συλλαβάρια: Η Κυπρομινωική 1 (ΚΜ 1), η οποία εξετάζεται από εξελικτικής απόψεως με σημείο αφετηρίας την αρχαιότερη πινακίδα που έχουμε στη διάθεσή μας, αυτήν που ανακαλύφθηκε στην ανασκαφή της Έγκωμης (αρχαίας πόλης της επαρχίας Αμμοχώστου, πλησίον της ανατολικής ακτογραμμής της Κύπρου) και χρονολογείται στο 16ο αιώνα π.Χ. Δείγματα του βασικού αυτού συλλαβαρίου των κυπρομινωικών γραφών έχουν εντοπιστεί σε όλη σχεδόν τη μεγαλόνησο και σε ποικίλα αντικείμενα. Η Κυπρομινωική 2 (ΚΜ 2), η οποία δημιουργήθηκε με βάση την ΚΜ 1, πιθανότατα μετά την εγκατάσταση μιας νέας εθνοτικής ομάδας στην ανατολική ακτογραμμή της Κύπρου. Η ομάδα αυτή δεν αρκέστηκε στο να υιοθετήσει τη γραφή που προϋπήρχε στο νησί, αλλά την προσάρμοσε στη δική της γλώσσα. Η Κυπρομινωική 3 (ΚΜ 3), η οποία παρατηρείται ως ένα παρακλάδι που μιλιέται εκτός της μεγαλονήσου, στην απέναντι συριακή ακτή (Ουγκαρίτ, νυν Ρας Σάμρα της Συρίας). Η γραφή αυτή καταδεικνύει τις στενές σχέσεις της Κύπρου με τους γειτονικούς τόπους της Εγγύς Ανατολής. *Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, πήλινη πινακίδα με κυπρομινωική γραφή από τον αρχαιολογικό χώρο της Έγκωμης (πηγή: Δήμος Αμμοχώστου). Με τη χρήση τεχνολογίας λέιζερ ήρθε στο φως αρχαία πόλη 2.000 ετών σε τροπικό δάσος στη Γουατεμάλα. Έτσι ζούσαν οι Μάγια. Μια αρχαία πόλη, που χρονολογείται πριν από 2.000 χρόνια, ήρθε στο φως με τη βοήθεια της τεχνολογίας λέιζερ. Η πόλη, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, πρέπει να υπήρχε πριν από 2.000 χρόνια. Αποτελούνταν σχεδόν από 1.000 οικισμούς που δυνδέονταν μεταξύ τους με εκτεταμένο οδικό δίκτυο. Οι Μάγια εκτιμάται ότι αξιοποιούσαν το οδικό δίκτυο για να μετακινούνται στην περιοχή. Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν στην περιοχή και ερείπια πυραμίδων. Ανακαλύφθηκαν επίσης δεξαμενές και κανάλια, τα οποία εκτιμάται ότι χρησιμοποιούνταν για τη συλλογή νερού. Τα απομεινάρια του εκτεταμένου πολιτισμού των Μάγια κρύβεται κάτω από το τροπικό δάσος στη Γουατεμάλα, στην περιοχή Mirador-Calakmul Karst Basin, κοντά στα σύνορα με το Μεξικό. Τα γήπεδα των Μάγια Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με τη χρήση εναέριων μέσων και της τεχνολογίας λέιζερ LiDAR. Το ανακλώμενο φως από το αεροπλάνο κατασκεύαζε μια εικόνα του τοπίου. Το LiDAR επέτρεψε στους επιστήμονες να εντοπίσουν μονοπάτια που ήταν κρυμμένα για αιώνες. «Η έρευνα χρησιμοποιεί τα δεδομένα LiDAR για να καταδείξει πώς πολύπλοκες κοινωνίες οργάνωναν τις υποδομές τους για να αντανακλούν την κοινωνικοοικονομική τους οργάνωση και την πολιτική τους δύναμη», επισημαίνουν οι ερευνητές στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ancient Mesoamerica. Η περιοχή είχε μελετηθεί και στο παρελθόν για τα ερείπια των Μάγια. Ενώ προηγούμενες μελέτες έδειναν ότι οι οικισμοί ήταν αραιοκατοικημένοι, η νέα έρευνα δείχνει το ακριβώς αντίθετο. Ορισμένοι από τους οικισμούς, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, είχαν δίπλα τους γήπεδα. Κάτι που υποδηλώνει πως οι αρχαίοι άνθρωποι έπαιζαν κάποιου είδους άθλημα εκεί. (in.gr) Το Υφυπουργείο Πολιτισμού ανακοινώνει τη διοργάνωση του Διήμερου Επιστημονικού Συνεδρίου με τίτλο «Μίλτος Σαχτούρης, ο ποιητής των τολμηρών εικόνων», που θα πραγματοποιηθεί στις 18 και 19 Ιανουαρίου 2023, στην Αίθουσα Καστελλιώτισσα. Ο Μίλτος Σαχτούρης (29 Ιουλίου 1919 – 29 Μαρτίου 2005) είναι ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Έλληνες ποιητές. Αν και επηρεάστηκε από τον υπερρεαλισμό και τον εξπρεσιονισμό, κατάφερε να αποκτήσει μια καθαρά προσωπική φωνή, δημιουργώντας - όπως αναφέρει ο ίδιος - μια ποίηση «ιδιότυπα δραματική και λυρική». Για το έργο του τιμήθηκε με τρία κρατικά βραβεία. Τιμήθηκε επίσης με το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος (1995) για την προσφορά του στα Γράμματα και με το Μέγα Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2003) για το σύνολο του έργου του. Το Συνέδριο θα χαιρετίσει ο Υφυπουργός Πολιτισμού Δρ. Γιάννης Τουμαζής στις 19 Ιανουαρίου, ώρα 18:00. Στο Συνέδριο θα λάβουν μέρος σημαντικοί πανεπιστημιακοί και έγκριτοι μελετητές του έργου του Μίλτου Σαχτούρη:
O σπουδαίος αστροφυσικός που κατάφερε να μας φέρει πιο κοντά στην απρόσιτη και δυσνόητη επιστήμης της φυσικής. Στίβεν Χόκινγκ. Ο διασημότερος επιστήμονας των νεότερων χρόνων, μετά το Αϊνσταιν, γεννήθηκε στην Οξφόρδη στις 8 Ιανουαρίου 1942. Γιος βιολόγου, δεν ακολούθησε την επιθυμία του πατέρα του να σπουδάσει ιατρική και ως ανήσυχη προσωπικότητα θέλησε να ανακαλύψει την επιστήμη της αστρονομίας. Οι καθηγητές του στο Πανεπιστήμιο διαπιστώνοντας από νωρίς την ιδιαίτερη κλίση του τον υποστήριξαν να ξεπεράσει εμπόδια. Τα πρώτα χρόνια στην αστροφυσική και η ανιάτη ασθένεια Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ξεκίνησε στο Κέιμπριτζ έρευνες στον τομέα της κοσμολογίας και της γενικής σχετικότητας. Από τότε είχε ήδη κάνει τον περίγυρό του να μιλά για έναν λαμπρό επιστήμονα που στο μέλλον θα απασχολούσε έντονα τον χώρο, και δεν είχαν άδικο. Ήταν 21 χρόνων, όταν ένα σοβαρό πρόβλημα στην υγεία του ανακόμπτει την ταχεία διαδρομή του. Μαθαίνει ότι πάσχει από Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση και οι γιατροί του δίνουν δύο χρόνια προσδόκιμο ζωής. Εκείνος δεν το βάζει κάτω. Μπορεί το σώμα να τον εγκαταλείπει, το μυαλό του όμως παραμένει δυνατό και ευφυές. Ο Χόκινγκ, έγινε ο μακροβιότερος ασθενής με αυτή την πάθηση. Το 1985 όμως, ο κορυφαίος κοσμολόγος αναγκάστηκε να κάνει τραχειοτομή, μετά από μία απειλητική για τη ζωή του πνευμονία. Η εγχείρηση ήταν επιτυχημένη, όμως είχε αφήσει τον Χόκινγκ χωρίς ίχνος φωνής. Αν νιώθετε ότι είστε σε μία μαύρη τρύπα μην τα παρατάτε. Υπάρχει τρόπος διαφυγήςΑφιέρωσε τη ζωή του στο πάντρεμα των δύο ακρογωνιαίων λίθων της φυσικής, αυτών της θεωρίας του Αϊνστάιν περί σχετικότητας και της κβαντικής θεωρίας, αλλά και στο μυστήριο που ονομάζεται μαύρη τρύπα. Οι δύο γάμοι και τα 3 παιδιά Ο Στίβεν Χόκινγκ, αντιστεκόμενος σε όλα τα στατιστικά, παντρεύτηκε δύο φορές, με την Τζέιν Χόκινγκ και την Ελέιν Μέισον, απέκτησε 3 παιδιά. Η πρώτη του γυναίκα ήταν η Τζέιν Γουάιλντ, η οποία τον γνώρισε ακριβώς την περίοδο που ο Χόκινγκ έμαθε ότι πάσχει από Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση και παρατηρούσε τα άκρα του να παραλύουν και να δυσκολεύεται σε κίνηση και ομιλία. Παντρεύτηκαν το 1965 και ο γάμος τους κράτησε 30 χρόνια και απέκτησαν μαζί τρία παιδιά. O δεύτερος γάμος του ήταν με τη νοσοκόμα Ελέιν Μέισον, το 1996 και διήρκησε μια δεκαετία. Μετά από 7 χρόνια γάμου το περιοδικό Vanity Fair δημοσίευσε ένα σοκαριστικό άρθρο το οποίο έλεγε πως ο διάσημος επιστήμονας κακοποιούνταν από τη σύζυγό του. Η αστυνομία ξεκίνησε έρευνα, αλλά η υπόθεση έκλεισε γιατί τα στοιχεία δεν επαρκούσαν. Από την πλευρά του, ο Στίβεν Χόκινγκ δεν παραδέχτηκε ποτέ πως έπεσε θύμα κακοποίησης από τη γυναίκα του, ενώ και η κόρη του ανέφερε πως ο πατέρας της δεν της είχε παραδεχθεί κάτι τέτοιο. To τέλος Στις 14 Μαρτίου του 2018, ο κορυφαίος αστροφυσικός της γενιάς του, έφυγε από τη ζωή, μετά από επιπλοκές της αμυοτροφικής σκλήρυνσης από την οποία έπασχε για 52 ολόκληρα έτη. Οι θεωρίες του για τη ζωή και το σύμπαν Για το Σύμπαν«Το Σύμπαν δε θα άξιζε πολλά αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς». Για τις επιστημονικές ανακαλύψεις«Θα τις συνέκρινα με το σεξ αλλά έχουν μεγαλύτερη διάρκεια» – σε ένα επιστημονικό φεστιβάλ, το 2011. Για το Θεό «Ο Θεός ίσως υπάρχει, όμως η επιστήμη μπορεί να εξηγήσει το σύμπαν χωρίς να είναι απαραίτητος ένας δημιουργός» – σε συνέντευξη στο CNN, το 2010 «Ο επιστημονικός απολογισμός είναι πλήρης. Η θεολογία δεν είναι απαραίτητη» – σε συνέντευξή του στο CNN, το 2010. Για την επιμονή«Όσο δύσκολη κι αν φαίνεται η ζωή, πάντα υπάρχει κάτι το οποίο μπορείς να κάνεις και να πετύχεις. Το μόνο που μετρά είναι να μην τα παρατάς» – από ομιλία του 2016 στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Για την περιέργεια «Και, θυμήσου, να κοιτάς τα αστέρια, όχι τα πόδια σου. Προσπάθησε να καταλαβαίνεις ό,τι βλέπεις και να αναρωτιέσαι για το τι κάνει το Σύμπαν να υπάρχει. Να είσαι περίεργος» – Όπερα του Σίδνεϊ, 2015. Για την ευφυΐα «Δε θα το ισχυριζόμουν ποτέ αυτό. Οι άνθρωποι που κομπάζουν για τα IQ τους είναι loser» – η απάντησή του στην ερώτηση αν πιστεύει πως είναι ο ευφυέστερος άνθρωπος στον πλανήτη «Η ευφυΐα είναι η ικανότητα να προσαρμόζεσαι στις αλλαγές», στην αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Για το διάστημα«Μακάρι να εξακολουθήσετε να πετάτε σαν σούπερμαν σε μικροβαρύτητα» – σε αστροναύτες της NASA, το 2014 «Πάντα προσπαθούσα να υπερβαίνω τα όρια της κατάστασης μου και να ζω τη ζωή μου με τη μεγαλύτερη δυνατή πληρότητα. Έχω ταξιδέψει τον κόσμο, από την Ανταρκτική στη μηδενική βαρύτητα. Ίσως μια μέρα ταξιδέψω και στο διάστημα» – σε συνέντευξη στους New York Times, το 2011. Για τις γυναίκες «Η βοηθός μου μου υπενθυμίζει πως, παρότι έχω διδακτορικό στη Φυσική, οι γυναίκες παραμένουν μυστήριο» – στο πρώτο του ΑΜΑ (Ask Me Anything) του Reddit. Για την εικόνα του«Δυστυχώς, ο Έντι (Ρεντμέιν) δεν κληρονόμησε την ομορφιά μου», για τον βραβευμένο με Όσκαρ ηθοποιό που τον υποδύθηκε στην ταινία «Η Θεωρία των Πάντων» «Το μειονέκτημα με τη διασημότητα είναι πως δεν μπορώ να πάω πουθενά στον κόσμο χωρίς να με αναγνωρίσουν. Δεν είναι αρκετό να φορέσω γυαλιά ηλίου και περούκα. Το αναπηρικό αμαξίδιο πάντα με προδίδει» – σε συνέντευξή του το 2006. Για το θάνατο «Έζησα με την προοπτική ενός πρόωρου θανάτου για τα τελευταία 49 χρόνια. Δε φοβάμαι το θάνατο αλλά δε βιάζομαι και να πεθάνω. Έχω τόσα να κάνω…» – σε συνέντευξή του στον Guardian, το 2011. Με το Λος Αντζελες τείνει να μοιάσει η Νέα Υόρκη χάρη στα νέα ήθη που έχουν υιοθετήσει οι Νεοϋορκέζοι, όπως τα καταστήματα πώλησης νόμιμης κάνναβης, της χαλαρής ενδυμασίας, της αστρολογίας και της ενόρασης! Η πανδημία και οι αποφάσεις των Δημοκρατικών κυβερνητών και δημάρχων έχουν μετατρέψει την άλλοτε ατμομηχανή της αμερικανικής οικονομίας σε ένα νέο “χαλαρό” μέρος που απλά θέλει να καταναλώνει και να γλεντά όλη μέρα. Όπως αναφέρουν οι NYT, παρότι οι πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ των δύο μεγαλουπόλεων δεν αποτελούν καινοτομία, το Λος Αντζελες μοιάζει να έχει κερδίσει τη μάχη της επιρροής. Το πρώτο κατάστημα πώλησης ινδικής κάνναβης άνοιξε τον περασμένο μήνα στη Νέα Υόρκη, οι αγορές νέων αυτοκινήτων αυξήθηκαν κατά 28% στην πόλη μεταξύ 2019 και 2021, ενώ παραλία με άμμο και ομπρέλες δημιουργήθηκε στα παράλια του ποταμού Χάντσον. Ακόμη και το κλίμα μοιάζει να υποτάσσεται στην τάση, με τη θερμοκρασία στη Νέα Υόρκη να ξεπερνάει εκείνη του Λος Αντζελες την Τετάρτη (19 στη Νέα Υόρκη, 17 στο Λος Αντζελες). Παρότι η Νέα Υόρκη ουδέποτε θα αποκτήσει φοίνικες, η σύγκλιση κοινωνικών, οικονομικών και επιδημιολογικών τάσεων έφερε τις δύο πόλεις και κουλτούρες πιο κοντά. Η πανδημία άλλαξε ριζικά τις συνήθειες των Νεοϋορκέζων, με γυμναστική στο σπίτι και εμμονή με την υγεία. Στερημένοι από τις κοινωνικές τους συνήθειες, οι κάτοικοι της πόλης αναζήτησαν τις χαρές της εξοχής και την πνευματική ενόραση. «Η πανδημία επέβαλε τον τρόπο ζωής του Λος Αντζελες. Καθίσαμε στο σπίτι και δεν κάναμε τίποτα!» λέει ο οικοδεσπότης εκπομπής και παλιός κάτοικος Νέας Υόρκης, Αντι Κοέν. Την ίδια ώρα, πολυτελή γυμναστήρια και σπα έκαναν την εμφάνισή τους στη μεγαλούπολη, με συνδρομές πολλών χιλιάδων δολαρίων τον χρόνο. «Η Νέα Υόρκη ήταν κάποτε κυνική σε ό,τι αφορούσε τις πολιτιστικές τάσεις της Καλιφόρνιας, όπως τα ζώδια και η ενόραση. Ολα αυτά έγιναν τώρα κοινά», λέει η ηθοποιός Τζιλ Κάργκμαν, μνημονεύοντας γνωστούς της που δοκιμάζουν το ισχυρό παραισθησιογόνο αγιαχουάσκα και παίρνουν παραισθησιογόνο ψιλοκυβίνη προκειμένου να αντέξουν την πλήξη συνάντησης συλλόγων γονέων. Η μόδα επιτάσσει το δείπνο να καταναλώνεται στις 5 μ.μ. και τα κοκτέιλ να μην περιέχουν πια αλκοόλ. Η Νέα Υόρκη έχει ασπασθεί ένα ακόμη γνώρισμα της ζωής στο Λος Αντζελες: το δείπνο στις πέντε το απόγευμα. «Η Νέα Υόρκη αρέσκετο να παριστάνει την ευρωπαϊκή πόλη, με κουλτούρα δείπνου στις 9 ή στις 10. Σήμερα, είναι δύσκολο να βρεις τραπέζι μεταξύ 5 και 7», λέει ο σύμβουλος μόδας Κρις Μπλακ. Αναβάθμιση της ΝοΗο Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα προσφέρει η πάλαι ποτέ υποβαθμισμένη συνοικία NoHo στο νότιο Μανχάταν, που φιλοξένησε τη δεκαετία του 1970 τον Ζαν-Μισέλ Μπασκιά και τον Ρόμπερτ Μέιπλθορπ. Η προ πολλού πλέον εξευγενισμένη συνοικία αποκαλείται πλέον «Μικρό L.A.». Πολλές επιχειρήσεις αστέρων του Χόλιγουντ, όπως η Goop της Γκουίνεθ Πάλτροου και η Reformation, άνοιξαν παραρτήματα στη NoHo, όπως έκανε και η εκκλησία Hillsong. Η επιρροή της Καλιφόρνιας φαίνεται και στα ποτά, με την επικράτηση μη αλκοολούχων κοκτέιλ, η τιμή των οποίων (19 δολάρια και άνω) συνεχίζει όμως να αντικατοπτρίζει τα αστρονομικά ενοίκια της μεγαλούπολης της Ανατολικής Ακτής. Την στιγμή που το ζήτημα της δίκαιης επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην πατρίδα τους απασχολεί την Ελλάδα εδώ και δύο αιώνες, «λάδι» στη φωτιά βάζει το σημερινό δημοσίευμα του βρετανικού περιοδικού «The Spectator» το οποίο έχει τίτλο «The Elgin marbles and the rot of ‘decolonisation’» (Τα Ελγίνεια Μάρμαρα και η σαπίλα της αποαποικιοποίησης). Σε αυτό ο ιστορικός Ζαρίρ Μασάνι αναφέρει πως την εποχή που ο λόρδος Έλγιν πήρε τα Γλυπτά, το 1802, ο Παρθενώνας ήταν ένα ξεχασμένο ερείπιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Ο Έλγιν πήρε επίσημη άδεια από την τότε οθωμανική κυβέρνηση για να πάρει τα μάρμαρα, τα μετέφερε με μεγάλο προσωπικό κόστος στην Βρετανία όπου τα πούλησε στην βρετανική κυβέρνηση. «Το νέο ελληνικό κράτος, το οποίο δημιουργήθηκε με βρετανική βοήθεια, είχε απαίτηση για τα μάρμαρα μισό αιώνα μετά!», αναφέρει το δημοσίευμα. Στη συνέχεια, ο Μασανί σημειώνει πως δεν υπάρχει απόδειξη ότι οι σύγχρονοι Έλληνες κατάγονται από τους Αθηναίους που ζήτησαν να κατασκευαστεί ο Παρθενώνας, ούτε από τους σκλάβους που τον έφτιαξαν καθώς υπήρξε μεγάλη μετακίνηση και μίξη πληθυσμών στο διάβα του χρόνου! «Οι άνθρωποι σαν το Λόρδο Έλγιν ανακάλυψαν ξανά και διέσωσαν τα κλασικά ερείπια από την καταστροφή», σύμφωνα με τον Μασανί. Το «εμπρηστικό» άρθρο καταλήγει τονίζοντας πως η θέση των Γλυπτών είναι στο Βρετανικό Μουσείο όπου θα τα θαυμάζουν περισσότεροι από 6 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο και όχι στο Μουσείο της Ακρόπολης όπου έρχονται κάθε χρόνο λιγότερο από το ένα τρίτο των παραπάνω επισκεπτών. Βloomberg: Ελλάδα και Βρετανία κοντά σε συμφωνία για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα3/1/2023 Σύμφωνα με το πρακτορείο, το Βρετανικό Μουσείο και το Μουσείο της Ακρόπολης πλησιάζουν σε μια συμφωνία, που θα προβλέπει την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στη χώρα μας Βρετανικό Μουσείο και Μουσείο της Ακρόπολης βρίσκονται κοντά σε συμφωνία για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα, στο πλαίσιο μιας πολιτιστικής ανταλλαγής, τερματίζοντας μια διαμάχη για τα ιστορικά γλυπτά που χρονολογείται από το 1800. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του πρακτορείου Βloomberg, η συμφωνία προβλέπει την αποστολή ενός τμήματος των Γλυπτών στην Αθήνα εκ περιτροπής και για αρκετά χρόνια. Σε αντάλλαγμα, η Αθήνα θα μπορούσε να δανείσει στο μουσείο του Λονδίνου άλλα ιστορικά αντικείμενα και επίσης η Βρετανία θα μπορούσε να πάρει αντίγραφα των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Η τελική συμφωνία δεν έχει ακόμη υπογραφεί και οι συνομιλίες βρίσκονται σε εξέλιξη, ενώ περίπλοκο είναι το ζήτημα της μεταφοράς των Γλυπτών. (in.gr) Οι Καλικάντζαροι είναι δαιμονικά πλάσματα της λαϊκής φαντασίας, που κυκλοφορούν τις νύχτες του Δωδεκαημέρου Χριστουγέννων (25 Δεκεμβρίου - 6 Ιανουαρίου) πάνω στη Γη και ενοχλούν τους ανθρώπους. Η λαϊκή φαντασία τους θέλει δύσμορφους και σιχαμερούς, με μακριά αχτένιστα μαλλιά και σουβλερά νύχια, τερατόμορφους, με το ένα χέρι μικρό και το άλλο τεράστιο ή με ένα πόδι ζώου.
|
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|