Περισσότεροι από 55 χιλιάδες Κύπριοι γιορτάζουν σήμερα 30 Νοεμβρίου την ονομαστική τους εορτή, όπως διαφαίνεται από τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας.
0 Comments
Αύξηση 1.750% στις αναζητήσεις Το «gaslighting»- η προσπάθεια χειραγώγησης κάποιου- είναι η λέξη της χρονιάς για το λεξικό Merriam-Webster. Οι αναζητήσεις για τη λέξη αυτή στη διαδικτυακή έκδοση του λεξικού αυξήθηκαν κατά 1.750% φέτος, σε σύγκριση με μία χρονιά νωρίτερα. Όμως δεν ήταν ένα συγκεκριμένο γεγονός που προκάλεσε αυτή την έκρηξη αναζητήσεων, όπως συμβαίνει συνήθως με τη λέξη που επιλέγεται κάθε χρονιά. «Είναι μία λέξη που αναδύθηκε τόσο γρήγορα στην αγγλική γλώσσα, ιδιαίτερα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, που στην πραγματικότητα αποτέλεσε έκπληξη για πολλούς από εμάς», δήλωσε ο Πίτερ Σοκολόφσκι, του Merriam-Webster, μιλώντας στο Associated Press. «Ήταν μία λέξη που την αναζητούσαν τακτικά, κάθε ημέρα του χρόνου», πρόσθεσε. Τι είναι το «Gaslighting» Ο ορισμός του λεξικού για το gaslighting είναι πως πρόκειται για την ψυχολογική χειραγώγηση ενός ατόμου, συνήθως για μεγάλο χρονικό διάστημα που έχει ως συνέπεια «το θύμα να αμφισβητεί την εγκυρότητα των δικών του σκέψεων, την αντίληψη της πραγματικότητας ή τις αναμνήσεις του και συνήθως οδηγεί σε σύγχυση, απώλεια αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού, αβεβαιότητα για τη συναισθηματική ή πνευματική σταθερότητα κάποιου και εξάρτηση από τον δράστη». Πρόκειται για μια τακτική που δεν χρησιμοποιείται μόνο από συντρόφους, σε κακοποιητικές σχέσεις. Μπορεί να παρατηρηθεί σε κάθε είδους σχέσεις- για παράδειγμα οικογενειακές ή φιλικές- να αποτελέσει εταιρική τακτική ή τρόπο παραπλάνησης της κοινής γνώμης. Επίσης, ο όρος gaslighting χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που κάποιος γιατρός απαντά σε ασθενή για παράδειγμα «όλα είναι στο μυαλό σου», σε ό,τι αφορά τα συμπτώματα ή τη νόσο του. Οι κορυφαίες αναζητήσεις Το Merriam-Webster διαλέγει τη λέξη της χρονιάς με βάση τις αναζητήσεις. Δεν γίνεται διάκριση των λόγων για την αναζήτηση, π.χ. μπορεί να πρόκειται απλά για έναν έλεγχο ορθογραφίας. Το gaslighting ήταν όλο το 2022 ανάμεσα στις 50 κορυφαίες λέξεις που αναζητούσαν οι χρήστες του λεξικού. Ο όρος προέρχεται από το θεατρικό «Gas Light», που έγραψε ο Πάτρικ Χάμιλτον το 1938 και μεταφέρθηκε δύο φορές στον κινηματογράφο. Σε αυτή ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να κάνει τη σύζυγό του να αμφισβητήσει τη λογική της, αρνούμενος πράγματα που όντως συμβαίνουν. Πίσω από το gaslighting, δεύτερη λέξη της λίστας του 2022 είναι ο «ολιγάρχης», λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και ακολουθεί η Όμικρον, η μετάλλαξη του κοροναϊού. Πέρυσι, η λέξη της χρονιάς για το Merriam-Webster ήταν το εμβόλιο. (in.gr) Στο μεγάλο ενδιαφέρον που επέδειξε και θα συνεχίσει να επιδεικνύει η παρούσα Κυβέρνηση μέχρι και την τελευταία μέρα της στην εξουσία, για την Παιδεία και για την περαιτέρω αναβάθμιση του ΤΕΠΑΚ εξέφρασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης, τελώντας απόψε τα εγκαίνια των εργαστηρίων του Τμήματος Καλών Τεχνών, νέων αιθουσών διδασκαλίας και των γραφείων διοίκησης του ΤΕΠΑΚ, στη Λεμεσό. Στον χαιρετισμό του κατά την τελετή εγκαινίων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε, μεταξύ άλλων, ότι ο προϋπολογισμός των έργων που εγκαινιάζει έχει ξεπεράσει τα 5 εκ. ευρώ και εξέφρασε την πεποίθηση ότι τα έργα αυτά θα συμβάλουν στην αύξηση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης και στη βελτίωση των διοικητικών υπηρεσιών του ΤΕΠΑΚ. Πρόσθεσε ότι το πρώτο έργο αφορά στη δημιουργία εργαστηρίων του Τμήματος Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου με συνολικό κόστος 2 εκ. 700 χιλιάδων ευρώ, υπογραμμίζοντας τη μεγάλη δωρεά του Ιδρύματος Λεβέντη προς τον σκοπό αυτό. Το δεύτερο έργο, είπε, έχει συνολικό προϋπολογισμό 3,1 εκ. ευρώ και αφορά την ανακαίνιση και την αναδιαρρύθμιση διώροφου διατηρητέου κτηρίου, καθώς και την ανέγερση νέου τριώροφου κτηρίου. Το ανακαινισμένο κτήριο, όπως ανέφερε, περιλαμβάνει κυρίως γραφεία, ενώ το νέο κτήριο περιλαμβάνει έξι νέες αίθουσες διδασκαλίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράμμισε το μεγάλο ενδιαφέρον που επέδειξε και θα συνεχίσει να επιδεικνύει η Κυβέρνηση μέχρι και την τελευταία μέρα παράδοσης της εξουσίας, ώστε με τη συνέργεια των τοπικών κυβερνήσεων και των πρυτανικών Αρχών «να δούμε πώς αντιμετωπίζονται προβλήματα που, δυστυχώς, δημιουργούνται ως αποτέλεσμα είτε γραφειοκρατικών δομών είτε λόγω στενής αντίληψης, περί του τι είναι το ωφέλιμο, από το αυστηρό πνεύμα ή από κάποιες αντιλήψεις που δεν συνάδουν», είπε. Αναφερόμενος σε συνάντηση που είχε με τη διοίκηση του ΤΕΠΑΚ και τις πρυτανικές Αρχές πριν από την τελετή εγκαινίων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι «άκουσα αυτό που από το 1991 υποστήριζα με πάθος, ότι η αγγλική γλώσσα είναι εκ των ων ουκ άνευ να εισαχθεί στα πανεπιστήμια διότι κατά αυτό τον τρόπο επιτρέπει τη συνεργασία με άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Το ΤΕΠΑΚ έχει πετύχει μέσα από τη δράση του Προέδρου και των πρυτανικών Αρχών, γενικότερα της διοίκησης, να έχει μια συνεργασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο με άλλα επτά πανεπιστήμια. Και διερωτάται ο Πρύτανης και διερωτώμαι ειλικρινά και εγώ. Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ανταλλαγή προγραμμάτων όταν εμείς επιμένουμε ότι τάχα η μόνη γλώσσα που μπορεί να μιλάς είναι η ελληνική; Αλλά το μεγαλύτερο ερώτημα είναι, πέραν από τη συνεργασία με τα υπόλοιπα των πανεπιστημίων: μπορεί να μου πείτε, όταν επενδύουμε ή όταν μεταφέρονται έδρες μεγάλων εταιρειών στην Κύπρο και έχουν ανάγκη των αποφοίτων του ΤΕΠΑΚ ,είναι ή όχι απαραίτητη η αγγλική; Πώς θα συνεννοούνται; Θα υποχρεώσουμε εταιρείες μεγαθήρια να μάθουν την ελληνική για να μπορούν να συνεννοούνται με τους απόφοιτους, τους επιστήμονες μας; Διότι το υψηλό επίπεδο της παρεχόμενης μόρφωσης δεν μπορεί κανείς να το αγνοήσει». Πρόσθεσε ότι υπό αυτές τις συνθήκες δημιουργείται αδυναμίες σε άριστους μάλιστα επιστήμονες να εργαστούν. «Το λέω αυτό από το 1991 και παρά το γεγονός ότι διακρινόμουν για ελληνοκεντρικές απόψεις. Ως Πρόεδρος τότε της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής επέμενα ότι η αγγλική ήταν εξ ανάγκης μια γλώσσα που θα έπρεπε να διδάσκεται και την ίδια ώρα θα μπορούσε να παρέχονται μαθήματα ελληνικής, προκειμένου να προσαρμόζονται οι φοιτητές στις ορολογίες, ώστε να μην αποξενώνονται από την ελληνική γλώσσα», είπε ο Πρόεδρος. Και απευθυνόμενος σε παρόντες βουλευτές τους κάλεσε να εξετάσουν το θέμα το ταχύτερο για την πρόοδο και του Πανεπιστημίου Κύπρου και του ΤΕΠΑΚ, λαμβάνοντας, όπως είπε, ιδιαίτερα υπόψη ότι υπάρχει και ο ανταγωνισμός μεταξύ ιδιωτικών και κρατικών πανεπιστημίων. «Δεν είμαστε εναντίον της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης, το αντίθετο. Αλλά θα πρέπει να δώσουμε και τα εφόδια και στα κρατικά πανεπιστήμια», σημείωσε ο Πρόεδρος, υπογραμμίζοντας πως «θα φροντίσω με κάθε τρόπο, όπως πάντοτε ήταν το ενδιαφέρον μου για το ΤΕΠΑΚ, ώστε προ της παράδοσης της εξουσίας να ληφθούν οριστικά αποφάσεις και για τη Β’ Τεχνική και για το παλαιό νοσοκομείο, έτσι ώστε να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα». Αναφερόμενος στο Βερεγγάρια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι υπάρχει ένα ποσό στον προϋπολογισμό του κράτους, προσθέτοντας, απευθυνόμενος στη διοίκηση του ΤΕΠΑΚ πως «αν προχωρήσετε με τις μελέτες είτε για την πανεπιστημιούπολή είτε για τις άλλες εγκαταστάσεις, αθλητικές, διδασκαλίας κλπ, τότε εύκολα η νέα Κυβέρνηση, με ένα συμπληρωματικό προϋπολογισμό μπορεί να καλύψει το όποιο κόστος προβλέπεται». Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εξέφρασε ακόμα θερμά συγχαρητήρια για το έργο που επιτελεί το ΤΕΠΑΚ το οποίο σε ελάχιστα χρόνια έχει καθιερωθεί στις υψηλότερες βαθμίδες απόδοσης, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι τα όσα ανέφερε «θα πάνε ώτα ακουόντων και δεν θα συνεχίσει αυτή η ΄αναπηρία΄ που παρατηρείται διότι για ΄αναπηρία΄ πρόκειται. Είμαι απόφοιτος ελληνικού πανεπιστημίου και γνωρίζω τις δυσκολίες που αντιμετώπισα κατά τις μεταπτυχιακές μου σπουδές, αλλά και τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα αν δεν ακολουθούσα μεταπτυχιακές σπουδές στο να μιλώ την αγγλική». Αναφέρθηκε επίσης στο μεγάλο ενδιαφέρον από πολυεθνικές εταιρείες για την Κύπρο, σημειώνοντας ότι η γνώση της αγγλικής γλώσσας θα διευκόλυνε τους νέους επιστήμονες στην αγορά εργασίας. Τόνισε, επίσης, ότι «χωρίς να παραγνωρίζω ότι είναι η ελληνική γλώσσα που συνεισέφερε στην επιστήμη, παρά ταύτα η αγγλική κρίνεται απαραίτητη. Και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που δεν ξεπερνιέται. Συνεπώς, κάνω έκκληση προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων να προχωρήσει, ώστε μια εκκρεμότητα που υπάρχει εδώ και χρόνια να ξεπεραστεί». Τέλος, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είπε ότι «με ενδιαφέρον άκουσα για το νέο τμήμα της ναυτιλιακής επιστήμης, είναι κάτι που έλειπε και σημαντικά θα συμβάλει. Αρκεί να σας αναφέρω ότι η Κύπρος είναι 3η στην πλοιοδιαχείριση στην Ευρώπη και 11η παγκοσμίως. Συνεπώς είναι μια απολύτως απαραίτητη εκπαιδευτική υπηρεσία που θα προσφερθεί προς τους νέους μας και είμαι βέβαιος ότι και η νέα Κυβέρνηση, όποια και αν είναι, θα είναι στο πλευρό της παιδείας του τόπου». Οι φήμες για τον Μπάουερ κυκλοφορούσαν ήδη τη δεκαετία του 1950 Την επιρροή και άλλων παραγόντων της Μπερλινάλε προσκείμενων στους Ναζί εκτός από τον πρώτο διευθυντή της (1951-1976) Άλφρεντ Μπάουερ διαπιστώνει νέα, διευρυμένη, έρευνα του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου (IfZ). Όταν πριν από δύο χρόνια, είχε αποκαλυφθεί ότι ο Μπάουερ έπαιξε σημαντικότερο ρόλο στο εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς από ό,τι ήταν γνωστό στο παρελθόν, η διοίκηση της Mπερλινάλε κατήργησε αμέσως το βραβείο Αργυρή Άρκτος- Άλφρεντ Μπάουερ και ανέθεσε στο ανεξάρτητο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου (IfZ) να εξετάσει εκ νέου και λεπτομερέστερα τη θέση του στη ναζιστική κινηματογραφική γραφειοκρατία, την ενδεχόμενη ύπαρξη και άλλων Ναζί στην μεταπολεμική Μπερλινάλε και να απαντήσει στο ερώτημα εάν η ναζιστική εμπλοκή του Μπάουερ είχε αντίκτυπο στη διοργάνωση του φεστιβάλ. Οι φήμες για τον Μπάουερ κυκλοφορούσαν ήδη τη δεκαετία του 1950, ισχυρισμούς που εκείνος απέρριψε ως «συκοφαντία», ενώ το 1960, η διοίκηση της Γερουσίας του Βερολίνου εξέτασε μεν τις κατηγορίες εναντίον του, αλλά οι πληροφορίες που συλλέχθηκαν δεν ήταν αρκετές για να έχουν οποιεσδήποτε συνέπειες. Αντίθετα, η έρευνα του IfZ απέδειξε ότι κατά τη διάρκεια των διαδικασιών αποναζιστικοποίησης, από το 1945 έως το 1947, ο Άλφρεντ Μπάουερ είχε σκόπιμα αποκρύψει τη σημασία του ρόλου του κατά τη ναζιστική περίοδο με ψευδείς δηλώσεις, μισές αλήθειες και διάφορους ισχυρισμούς. Η άποψη του Μπάουερ Η νέα έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Μπάουερ δεν ήταν πολέμιος του ναζιστικού καθεστώτος, όπως ισχυριζόταν, αλλά ότι συνέβαλε στη σταθεροποίηση και τη νομιμοποίηση του ναζιστικού καθεστώτος, αφού ως σύμβουλος της Διεύθυνσης Κινηματογράφου (Reichsfilmintendanz) του Γ΄ Ράιχ, είχε κεντρικό ρόλο στον σχεδιασμό των παραγωγών και άμεση επαφή με τον υπουργό Προπαγάνδας του καθεστώτος, τον διαβόητο Γιόζεφ Γκέμπελς. Ήδη πριν από την έναρξη της πρώτης Μπερλινάλε, ο Μπάουερ ήταν υπέρ του να προβληθεί μια ταινία του Καρλ Ρίτερ, ενός από τους πλέον εξέχοντες σκηνοθέτες προπαγάνδας των Ναζί, αποκρύπτοντας το όνομά του, κάτι που όμως που απέτρεψε τελικά η διοίκηση της Γερουσίας του Βερολίνου. Από εκεί και πέρα, ωστόσο, δεν υπάρχει καμία άλλη ένδειξη ότι η επιλογή των ταινιών του Μπάουερ για τη Μπερλινάλε ήταν ιδεολογικά βεβαρυμένη ή ότι Ναζί σκηνοθέτες συμπεριλήφθηκαν σκοπίμως στο πρόγραμμα. Παράλληλα, ο Μπάουερ τόνιζε την απολιτική του στάση απέναντι στις ταινίες, ωστόσο, ως διευθυντής του φεστιβάλ, εντάχθηκε στο νέο σύστημα της σύγκρουσης Ανατολής-Δύσης: Σύμφωνα με αυτό, η Μπερλινάλε έπρεπε να καταδείξει την ανωτερότητα του δυτικού συστήματος ως «βιτρίνα του ελεύθερου κόσμου» με τη βοήθεια του κινηματογράφου. Σύμφωνα με την έρευνα του IfZ, στα πρώτα χρόνια της Μπερλινάλε, ο Μπάουερ δεν ήταν ο μόνος ο οποίος θα πρέπει να θεωρηθεί ως προσκείμενος στους Ναζί. Συγκεκριμένα, στα συμπεράσματα της έρευνας με τον τίτλο ”Παράθυρο στον Ψυχρό πόλεμο. Νέες έρευνες για την ιστορία της Μπερλινάλε την εποχή του Άλφρεντ Μπάουερ (1951-1976)” αναφέρεται: «Οι βιογραφίες των Όσβαλντ Κάμαν, Χανς Τσίρλις και Γκιούντερ Σβάρτς καθώς και η δράση του Άλφρεντ Μπάουερ πριν από το 1945 αποδεικνύουν ότι το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, ιδίως τα πρώτα χρόνια, συνδιαμορφώθηκε από ανθρώπους που σίγουρα μπορούν να θεωρηθούν ότι είχαν βεβαρυμένο ναζιστικό παρελθόν». Παράλληλα, όμως, στα συμπεράσματα επισημαίνεται ότι «σε καμιά περίπτωση δεν ήταν στελέχη των Ναζί άλλα πρόσωπα, παράγοντες της Μπερλινάλε». Συνδέονταν με τους Ναζί Η έρευνα δεν διαπιστώνει επίσης μια «αδιάσπαστη συνέχεια προσώπων που συνδέονταν με τους Ναζί», δεδομένου μάλιστα ότι «μέχρι την έναρξη της Μπερλινάλε μεσολάβησε η περίοδος αποναζιστικοποίησης». Σημαντικό ρόλο στην ιδρυτική επιτροπή της Μπερλινάλε έπαιξαν και άνθρωποι οι οποίοι είχαν ασκήσει κριτική στο ναζιστικό καθεστώς και είχαν εν μέρει διωχθεί πολιτικά. Πρώην υποστηρικτές και πολέμιοι του ναζιστικού καθεστώτος συναντήθηκαν δηλαδή στην ιδρυτική επιτροπή της Μπερλινάλε, η οποία εργάζονταν όμως υπό την συνεχή επιτήρηση των βρετανικών και αμερικανικών δυνάμεων κατοχής, κάθε μία από τις οποίες είχε στείλει έναν εκπρόσωπο, ώστε να καθιερωθεί το φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου ως «βιτρίνα για τον ελεύθερο κόσμο» στην πρώτη γραμμή του Ψυχρού Πολέμου. Στα συμπεράσματα του IfZ επισημαίνεται επίσης ότι «στην διοίκηση της Γερουσίας του Βερολίνου δεν υπήρχαν σε καμία περίπτωση πεπεισμένοι εθνικοσοσιαλιστές αρμόδιοι για το φεστιβάλ κινηματογράφου. Ο Γιόακιμ Τιμπέρτιους ήταν μέλος της (αντιταχθείσας στους Ναζί, προτεσταντικής) Ομολογητικής Εκκλησίας και ο Τέντορ Μπεντ ήταν θύμα του ναζιστικού καθεστώτος. Το μέλος της ιδρυτικής επιτροπής της πρώτης Μπερλινάλε Μαξ Μπιούτνερ, εκπρόσωπος της Ένωσης Διανομέων ταινιών του Βερολίνου, είχε περάσει μάλιστα αρκετά χρόνια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης λόγω της δραστηριοποίησής του στο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SPD). Η σχέση του ίδιου του Άλφρεντ Μπάουερ με τη διοίκηση της Γερουσίας του Βερολίνου υπήρξε πάντως επανειλημμένα συγκρουσιακή, ενώ οι αυθαίρετες ενέργειές του, ειδικά ως επικεφαλής της επιτροπής επιλογής και οι ταινίες που επέλεγε για την Μπερλινάλε με αυτή την ιδιότητα, επικρίθηκαν επανειλημμένα. Το νυν διευθυντικό δίδυμο της Μπερλινάλε, Μαριέτε Ρίσενμπεεκ και Κάρλο Χατριάν δήλωσε σχετικά με τα συμπεράσματα της νέας διευρυμένης έρευνας τα εξής: «Από το 2020, υπήρχε η βεβαιότητα ότι ο Μπάουερ κατείχε σημαντική θέση στη ναζιστική κινηματογραφική παραγωγή και ότι μπόρεσε να συνεχίσει την καριέρα του στην πολιτιστική σκηνή της νεαρής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας μέσω επιδέξιας απόκρυψης γεγονότων. Η νέα μελέτη του IfZ το εντοπίζει αυτό, αλλά καταλήγει επίσης στο συμπέρασμα ότι δεν οδήγησε σε ναζιστικό ιδεολογικό προσανατολισμό του προγράμματος του φεστιβάλ. Η θεώρηση της ιστορίας του φεστιβάλ έχει ενισχυθεί και αυτό επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά πόσο σημαντικό είναι να συνεχίζει κανείς να εξετάζει κριτικά τη δική του ιστορία». Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Άγιος Μηνάς Μεγαλομάρτυρας της χριστιανικής εκκλησίας, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 11 Νοεμβρίου11/11/2022 Ξαπλωμένη στον πάτο της μεγάλης ρωμαϊκής 'vasca' ή πισίνας, η νεαρή και πολύ όμορφη έφηβη φαίνεται να κοιμάται. Δίπλα της βρίσκεται η Υγεία, η θεά της υγείας που ήταν κόρη ή σύζυγος του Ασκληπιού, με ένα φίδι κουλουριασμένο στο μπράτσο. Λίγο πιο μακριά, επίσης εν μέρει βυθισμένο, μπορείτε να δείτε τον Απόλλωνα και μετά άλλες θεότητες, ματρόνες, νέους και αυτοκράτορες. Προστατευμένη για 2.300 χρόνια από τη λάσπη και το ζεστό νερό των ιερών πισινών, μια ασυνήθιστη συστοιχία αγαλμάτων αναδύθηκε ξανά από τις ανασκαφές στο San Casciano dei Bagni, στην Τοσκάνη, με πάνω από 24 εξαιρετικά λεπτώς επεξεργασμένα μπρούτζινα αγάλματα, πέντε από τα οποία έχουν ύψος σχεδόν ένα μέτρο, όλα πλήρη και σε άριστη κατάσταση διατήρησης. «Είναι μια ανακάλυψη που θα ξαναγράψει την ιστορία και πάνω στην οποία εργάζονται ήδη περισσότεροι από 60 ειδικοί από όλο τον κόσμο», λέει ο αρχαιολόγος Jacopo Tabolli, στο ANSA. Ο νεαρός καθηγητής από το Πανεπιστήμιο της Σιένα ηγείται του έργου από το 2019, με άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού και την υποστήριξη, επίσης οικονομική, του δημοτικού συμβουλίου της μικρής πόλης. Είναι ένας «απολύτως μοναδικός» θησαυρός, υπογραμμίζει, ο οποίος έχει συνοδευτεί από μια απίστευτη ποσότητα επιγραφών στα ετρουσκικά και λατινικά καθώς και από χιλιάδες νομίσματα και μια σειρά από εξίσου ενδιαφέρουσες προσφορές φυτών. Αφού ανέλαβε τα καθήκοντά του λίγες μόνο μέρες πριν, ο Υπουργός Πολιτισμού Gennaro Sangiuliano έχει ήδη επισκεφτεί το εργαστήριο συντήρησης που μόλις υποδέχθηκε τα αγάλματα. Μίλησε για «μια εξαιρετική ανακάλυψη που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι η Ιταλία είναι μια χώρα γεμάτη τεράστιους και μοναδικούς θησαυρούς ". «Η διαστρωμάτωση διαφορετικών πολιτισμών είναι ένα μοναδικό χαρακτηριστικό της ιταλικής κουλτούρας», λέει ο επικεφαλής του Collegio Romano. Για μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις χαλκού που έγιναν ποτέ στην ιστορία της αρχαίας Μεσογείου μίλησε ο Γενικός Διευθυντής μουσείων του Υπουργείου, Massimo Osanna. Σπουδαία είναι και η μέθοδος ανακάλυψης λένε οι ειδικοί. Φτιαγμένα κατά πάσα πιθανότητα από ντόπιους τεχνίτες, τα 24 αγάλματα που βρέθηκαν μπορούν να χρονολογηθούν μεταξύ του δεύτερου αιώνα π.Χ. και του πρώτου αιώνα μ.Χ. Το ιερό, με τις ζεστές πισίνες του, τις επικλινείς βεράντες του, τα σιντριβάνια του και τους βωμούς του, υπήρχε τουλάχιστον από τον τρίτο αιώνα π.Χ. και παρέμεινε ενεργό μέχρι τον πέμπτο αιώνα μ.Χ., λένε οι ειδικοί. Μάλλον έκλεισε στους χριστιανικούς χρόνους αλλά δεν καταστράφηκε καθώς οι πισίνες του σφραγίστηκαν με βαριές πέτρινες κολώνες. Οι αρχαιολόγοι μίλησαν για άθικτο θησαυρό. Πηγή: ΚΥΠΕ
Σίγουρα έχετε δει γυναίκες με τατουάζ τη Μέδουσα, αλλά δεν φαντάζεστε από τι μπορεί να έχoυν επιβιώσει...
Γεννήθηκε απλή θνητή με ασύλληπτο κάλος. Όλα τα αδέλφια της ήταν τέρατα εκ φύσεως και παρόλο που εκείνη δεν ήταν, είχε την ατυχία να μετατραπεί στο πιο αποκρουστικό από όλα. Δεν ήταν πάντα έτσι. Η Μέδουσα ήταν παραπάνω από ένα τέρας. Ήταν μια γυναίκα που αδικήθηκε. Μια ιστορία εκδίκησης, δύναμης και γυναικείας αλληλεγγύης Η Μέδουσα ήταν μια όμορφη, άγαμη ιέρεια της θεάς Αθηνάς. Η Μέδουσα ήταν τόσο εντυπωσιακή που ακόμη και ο ίδιος ο Ποσειδώνας τη βρήκε ακαταμάχητη. Προσπάθησε να την αποπλανήσει. Όταν δεν ανταποκρίθηκε στα αισθήματα του, τη βίασε μέσα στο ναό της πολεμίστριας θεάς. Η οργισμένη Αθηνά δεν τιμώρησε τον Ποσειδώνα για το αποτρόπαιο έγκλημα που διέπραξε στο ιερό.Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι ο ισχυρός θεός της θάλασσας ήταν θείος της και μόνο ο Δίας είχε τεχνικά τη δικαιοδοσία να του επιβάλει κάτι. Ίσως να ζήλευε τη Μέδουσα και την έλξη που ένιωθαν οι άνδρες για εκείνη. Είναι ακόμη πιθανό να ήθελε να την προστατεύσει από άλλες μελλοντικές επιθέσεις. Όποιος και αν ήταν ο λόγος, η Αθηνά μεταμόρφωσε τη Μέδουσα σε ένα αποτρόπαιο τέρας: μια αποκρουστική γοργόνα, με πράσινο δέρμα, φίδια που φύτρωναν από το κεφάλι της αντί για μαλλιά και ένα θανατηφόρο βλέμμα που μετέτρεπε σε πέτρα όποιον άνδρα τολμούσε να την κοιτάξει κατάματα. Έκτοτε, η Μέδουσα έγινε σύμβολο επιβίωσης από σεξουαλική κακοποίηση. Το αρχαιότερο παράδειγμα ενοχοποίησης του θύματος Η Μέδουσα είναι περισσότερο γνωστή από το μύθο του Περσέα. Για περισσότερα από 3.000 χρόνια, η αφήγηση της παρεξηγημένης ιστορίας της έγινε μέσα από τα κατορθώματα ενός άνδρα. Ημίθεος, ο γιος του Δία και της Δανάης, είναι ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της ελληνικής μυθολογίας. Η αποστολή του; Να σκοτώσει το τρομακτικό τέρας. Με τη βοήθεια των θεών και σε συνδυασμό με το θάρρος και την εξυπνάδα του, εντόπισε τη Μέδουσα με επιτυχία. Χρησιμοποιώντας την ασπίδα του ως καθρέφτη, απέφυγε την άμεση οπτική επαφή μαζί της και την αποκεφάλισε. Το κεφάλι της Μέδουσας είχε ακόμη ισχυρές ιδιότητες και ο Περσέας το χρησιμοποίησε ως όπλο και έπειτα το έκανε δώρο στην Αθηνά. Ο αποκεφαλισμός της συμβολίζει τη φίμωση των ισχυρών γυναικών που εκφράζουν τα πιστεύω τους. Οι δυναμικές γυναίκες έχουν ιστορικά χαρακτηριστεί ως απειλές που απαιτούν ανδρική κατάκτηση και έλεγχο. Αυτή η βίαιη πράξη μισογυνισμού πηγάζει στον φόβο της υπονόμευσης του ανδρισμού από το γυναικείο της βλέμμα και της ανάγκης για επιβολή της εξουσίας. Η Μέδουσα είναι το τέλειο δείγμα της αρχαίας αναπαράστασης του σεξουαλικού ρατσισμού: Στιγματίστηκε και κατηγορήθηκε αδικαιολόγητα για την ανδρική λαγνεία. Της επέρριψαν ευθύνες επειδή «προκάλεσε» έναν θεό. Αντί να τιμωρήσει τον θύτη, η Αθηνά – θεά της σοφίας – άφησε τη Μέδουσα να υποστεί τις συνέπειες. Ακούγεται οικείο; Σήμερα επιζώντες του βιασμού εξακολουθούν να διασύρονται ανεπανόρθωτα. Η κοινωνία τείνει να δυσπιστεί, να αποσιωπά και να υπαινίσσεται την «ατίμωση» τους. Η κατασκευή, ενοχοποίηση και δαιμονοποίηση των θυμάτων είναι παρούσα τόσο στη μυθολογία όσο και την πραγματική ζωή. Χαράζοντας την femme fatal στην ποπ κουλτούραΩς ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας, η Μέδουσα έχει αναπαρασταθεί εκτενώς στη σύγχρονη και την αρχαία τέχνη. Η αρχετυπική μοιραία γυναίκα, έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης σε όλες τις μορφές τέχνης παγκοσμίως. Εξίσου γοητευτική και επικίνδυνη, συμβολίζει το θάνατο, τη βία, τη δύναμη και την ερωτική επιθυμία. Από τη Ριάνα και την Όπρα Γουίνφρεϊ μέχρι το λογότυπο Versace, η Μέδουσα εκφράζει τη δυναμική, τη σεξουαλικότητά τους και τον αναδυόμενο ρόλο των γυναικών στην κοινωνία. Τα τελευταία χρόνια το κεφάλι της Μέδουσας έχει αυξηθεί σε δημοτικότητα και ως τατουάζ. Γυναίκες και άνθρωποι ανεξαρτήτως ηλικίας επιλέγουν το τατουάζ για προσωπικούς λόγους. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, οπότε οι ατομικές ερμηνείες και τα νοήματα πίσω από τα τατουάζ μπορεί να διαφέρουν. Σε γενικές γραμμές, το τατουάζ Μέδουσα είναι ένα σύμβολο επιβίωσης, από σεξουαλική κακοποίηση, επίθεση ή βιασμό. Τα τατουάζ είναι μια μορφή τέχνης, και η τέχνη είναι μια έκφραση της ανθρώπινης κατάστασης. Η ανθρώπινη κατάσταση περιλαμβάνει την ευχαρίστηση και τον πόνο, οι επιζώντες που έχουν υποφέρει τη σεξουαλική κακοποίηση το γνωρίζουν πολύ καλά. Είναι η απόλυτη οπτική απεικόνιση του ταξιδιού ενός επιζώντος από τον πόνο στην ανθεκτικότητα και την αυτοσυντήρηση. Θεωρείται προστατευτικό σύμβολο, καθώς τα κίτρινα μάτια της Μέδουσας έχουν την ικανότητα να καταστρέφουν όσους αποτελούν απειλή. Για πολλούς επιζώντες, συμβάλει στην εξάλειψη του στίγματος, της ντροπής, της ενοχής, της αυτο-απόρριψης και της αυτο-κατηγορίας. Αυτό το τατουάζ λέει όλα όσα δεν μπορούν να ειπωθούν. Είναι μια ανεξίτηλη σφραγίδα επιβίωσης. (in.gr)
|
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|