20 Απριλίου – 24 Νοεμβρίου 2024 www.labiennale.org, www.cyprusinvenice.org Η επόμενη Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 20 Απριλίου – 24 Νοεμβρίου 2024. Ως καλλιτεχνικός διευθυντής της 60ής Μπιενάλε έχει διοριστεί ο επιμελητής και ιστορικός τέχνης Adriano Pedrosa (Βραζιλία), που αυτή την περίοδο διευθύνει το Μουσείο Τέχνης του Σάο Πάολο Assis Chateaubriand (Masp). Ο Pedrosa, ο πρώτος διευθυντής λατινοαμερικανικής καταγωγής που διορίζει ο Οργανισμός της Μπιενάλε, υπήρξε βοηθός επιμελητής της 24ης Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1998), επιμελητής του Περιπτέρου του Σάο Πάολο στην 9η Μπιενάλε Σαγκάης (2012) και συνεπιμελητής της 12ης Μπιενάλε Κωνσταντινούπολης (2011), ανάμεσα σε άλλα. Έχει δημοσιεύσει κείμενα σε σημαντικά περιοδικά τέχνης όπως το Artforum, Art Nexus, Exit, Flash Art, Frieze, Mousse, Parkett κ.α. Το 2023 του απονεμήθηκε το βραβείο Audrey Irmas Award for Curatorial Excellence, από το Κέντρο Επιμελητικών Σπουδών στο Bard College της Νέας Υόρκης. Ι. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥΗ Κύπρος θα συμμετάσχει στην 60ή Διεθνή Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης – Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας. Το Κυπριακό Περίπτερο θα φιλοξενείται, όπως και σε προηγούμενες συμμετοχές, στον χώρο Associazione Culturale Spiazzi, Castello 3865, 30124 Venezia. Η εκπροσώπηση της Κύπρου θα επιλεγεί μέσω Ανοικτής Πρόσκλησης, από την Επιτροπή Επιλογής Έργων και Καλλιτεχνών του Υφυπουργείου Πολιτισμού, η οποία απαρτίζεται από ανεξάρτητους επαγγελματίες του χώρου της τέχνης. Η παρούσα Επιτροπή απαρτίζεται από τους: - Ελεονώρα Αντωνιάδου, αρχιτέκτονα και ακαδημαϊκό (Μέλος) - Γαβριήλ Κουρέα, ιστορικό τέχνης και ακαδημαϊκό (Μέλος) - Χριστόδουλο Παναγιώτου, εικαστικό καλλιτέχνη (Μέλος) - Μαρία Πετρίδη, συγγραφέα και επιμελήτρια (Μέλος) - Λούλη Μιχαηλίδου, Πολιτιστική Λειτουργός Α’ (Προεδρεύουσα, εκπρόσωπος Αν. Διευθύντριας Τμήματος Νεότερου και Σύγχρονου Πολιτισμού – Υφυπουργείο Πολιτισμού). Η Επιτροπή, κατά την τελευταία συνεδρία της, αποφάσισε τα εξής:
ΙΙ. ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ – ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣΟι ενδιαφερόμενοι καλούνται να υποβάλουν ολοκληρωμένες προτάσεις συμμετοχής, οι οποίες να περιλαμβάνουν ενιαία εικαστική και επιμελητική πρόταση. Οι προτάσεις συμμετοχής θα πρέπει να εκφράζουν με σαφήνεια το εύρος και το πρακτικό και θεωρητικό πεδίο εφαρμογής του εικαστικού και επιμελητικού σκεπτικού για το Περίπτερο της Κύπρου στην 60ή Μπιενάλε της Βενετίας. Οι προτάσεις θα πρέπει να περιέχουν:
0 Comments
Δεν θα σας επιτρέψουμε να καταστρέψετε την ιστορική μας πόλη, η οποία μπορεί να γίνει μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, αναφέρει η τ/κ πρωτοβουλία Αμμόχωστος και απευθύνεται σε αρχιτέκτονες και ιδιοκτήτες ακινήτων στην εντός των τειχών κατεχόμενη πόλη που γκρεμίζουν πέτρινα κι άλλα παλιά κτίρια για να χτίσουν καινούργια.
Πρόκειται για έργο του Ντέιβιντ Χόκνεϊ, του πιο γνωστού εν ζωή καλλιτέχνη της Βρετανίας
Πίνακας ζωγραφικής που δημιούργησε ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ στην αρχή της καριέρας του ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια του βρετανικού τηλεοπτικού προγράμματος «Antiques Roadshow» του BBC. Η εκπομπή παρουσιάζει εκτιμητές να ταξιδεύουν σε διάφορες περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου για να εκτιμήσουν συλλεκτικά αντικείμενα και αντίκες που φέρνουν οι κάτοικοι. Ο ιδιοκτήτης του έργου που απεικονίζει πράσινα χωράφια το έδειξε στους ειδικούς της εκπομπής ελπίζοντας ότι θα αποκαλυφθεί κρυμμένος θησαυρός. Τελικά ο κάτοχος του πίνακα και συντοπίτες του άκουσαν εμβρόντητοι ότι πρόκειται για έργο του Ντέιβιντ Χόκνεϊ, του πιο γνωστού εν ζωή καλλιτέχνη της Βρετανίας και ότι η αξία του ανέρχεται σε 30.000 αγγλικές λίρες. O David Hockney σήμερα στα 85 του Όπως εξήγησε, ο παππούς του γνώρισε τον Χόκνεϊ, ενώ εργαζόταν σε σιδηροδρομικό σταθμό στο αγγλικό χωριό Τρίμλεϊ Σεντ Μέρι το 1957. «Ο παππούς μου, Γουάλας είδε δύο νεαρούς καλλιτέχνες στην πλατφόρμα όταν εργαζόταν στον μικροσκοπικό σταθμό. Παρατήρησε τον εξοπλισμό τους και τους κάλεσε και τους πρόσφερε ένα φλιτζάνι τσάι. Τους κάλεσε και στο σπίτι του για γεύμα την Κυριακή, επειδή ζούσαν σε δύσκολες συνθήκες. Πήγαν λοιπόν στο γεύμα της Κυριακής και τους είπε «φέρτε έναν πίνακα» και αγόρασε έναν πίνακα από τον καθένα τους» είπε ο κάτοχος του έργου τέχνης. «Έναν χρόνο αργότερα διαπίστωσε ότι ένας από τους δύο είχε κερδίσει το χρυσό μετάλλιο από Βασιλική Σχολή Καλών Τεχνών» πρόσθεσε. Ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ, 85 ετών, είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς και αναγνωρίσιμους ζωγράφους της γενιάς του. Ο Βρετανός ζωγράφος, έχει δημιουργήσει μερικές από τις πιο εμβληματικές απεικονίσεις της νότιας Καλιφόρνια του 20ου αιώνα με τα έργα Peter Getting Out of Nick’s Pool (1966) και A Bigger Splash (1967). Έργα του από τη σειρά «California Dreaming» πωλούνται εκατομμύρια δολάρια σε δημοπρασίες.
Το 2022, το περιοδικό TIME έκανε το ντεμπούτο του στη λίστα με τις 12 γυναίκες της χρονιάς, η οποία αναγνωρίζει κομβικές προσωπικότητες στην πολιτική, τον πολιτισμό και τον ακτιβισμό. Πριν από λίγες ημέρες η έκδοση Μαρτίου κυκλοφόρησε με τη λίστα που περιλαμβάνει τις Γυναίκες της Χρονιάς – πολλά από τα ονόματα τα οποία βρίσκονται σε αυτή θα σας είναι γνωστά, καθώς προέρχονται από τον χώρο της πολιτικής, της υποκριτικής, των τεχνών, του αθλητισμού και του ακτιβισμού. Mάλιστα, εχθές, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας το περιοδικό διοργάνωσε gala για να τιμήσει τις γυναίκες που έκαναν η καθεμία με τον τρόπο της, τον κόσμο μας καλύτερο. Τον περασμένο Δεκέμβριο το παγκοσμίως γνωστό περιοδικό είχε αναγνωρίζει ως «Ηρωίδες της Χρονιάς» τις Γυναίκες του Ιράν. Οι 12 γυναίκες που βρίσκονται στη λίστα ως «Γυναίκες της χρονιάς 2023» είναι: Cate Blanchett: Η υποψήφια για Όσκαρ ηθοποιός είναι πρέσβειρα της Υψηλής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για προσφυγικά θέματα και «γνωρίζει πως όλα τα διεθνή προβλήματα είναι αλληλένδετα» σύμφωνα με το περιοδικό. Angela Bassett: Επίσης υποψήφια για Όσκαρ για τη συμμετοχή της στην ταινία “Black Panther: Wakanda Forever”, έχει αφήσει ιστορία με τους ρόλους στον κινηματογράφο. Phoebe Bridgers: Η τραγουδίστρια από την Καλιφόρνια μάχεται για τα δικαιώματα των γυναικών, υπέρ της άμβλωσης, αλλά και των φυλετικών διακρίσεων. Ayisha Siddiqa: Η 24χρονη ποιήτρια από το Πακιστάν έχει οργανώσει διαδηλώσεις στο Μανχάταν για την περιβαλλοντική κρίση και είναι ενεργή ακτιβίστρια για το περιβάλλον. Megan Rapinoe: Αθλήτρια του ποδοσφαίρου που δρα για την ίση αμοιβή μεταξύ των παικτών, ανεξαρτήτων φύλου. Quinta Brunson: Συγγραφέας, ηθοποιός και παραγωγός έχει δημιουργήσει την δημοφιλή τηλεοπτική σειρά Abbot Elementary, η οποία «θέτει παραδείγματα για τους απανταχού Αφροαμερικανούς και τονίζει την αξία των σχολείων ως κοινότητες». Makiko Ono: Η νέα διευθύνουσα σύμβουλος της Suntory Beverages και μια από τις λίγες γυναίκες σε διευθυντική θέση σε μεγάλη ιαπωνική εταιρεία. Θα προσπαθήσει να επιτύχει τον στόχο της εταιρείας να αποτελούν το 30% των διευθυντών της γυναίκες μέχρι το 2030. Masih Alinejad: Η Ιρανή δημοσιογράφος η οποία έχει έρθει αντιμέτωπη με απόπειρες δολοφονίας και απαγωγής της, επειδή μάχεται εναντίον του καταπιεστικού συστήματος της χώρας της. Verónica Cruz Sánchez: Ακτιβίστρια για το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, της οποίας η οργάνωση Las Libres έχει βοηθήσει γυναίκες να λάβουν ιατρική περίθαλψη. Olena Shevchenko: Η ακτιβίστρια για τα δικαιώματα του LGBTQ+ ατόμων από την Ουκρανία. Anielle Franco: Η νέα υπουργός Φυλετικής Ισότητας στη Βραζιλία, στη χώρα που κάθε έξι ώρες διαπράττεται μία γυναικοκτονία. Ramla Ali: Η επαγγελματίας πυγμάχος και πρόσφυγας από τη Σομαλία, της οποίας η μη κερδοσκοπική Λέσχη Sisters παρέχει εκπαίδευση και υποστήριξη σε μουσουλμάνες γυναίκες, καθώς και σε οποιονδήποτε άλλο αναζητά έναν ασφαλή χώρο για να προπονηθεί. Το Τμήμα Αρχαιοτήτων, Υπουργείο Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων ανακοινώνει την εικαστική περιοδική έκθεση «Στον Ίδιο Τόπο» της ζωγράφου Κατερίνας Ατταλίδου. Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στο Κυπριακό Μουσείο και θα διαρκέσει από τις 18 Μαρτίου μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου 2023. Τα εγκαίνια θα λάβουν χώρα το Σάββατο 18 Μαρτίου 2023, ώρα 11.00 π.μ. και η προσέλευση είναι ελεύθερη σε όλους. Μέσα από μια ενότητα 86 υδατογραφιών, τοποθετημένων με ιδιαίτερη επιμέλεια εντός και εκτός προθηκών στους εκθεσιακούς χώρους του Κυπριακού Μουσείου, πλάι στα αντικείμενα με τα οποία σχετίζονται, η ζωγράφος προσεγγίζει τη μόνιμη συλλογή του Κυπριακού Μουσείου με ιδιαίτερη ευαισθησία, καθοδηγούμενη από τους τόπους εύρεσης των αρχαίων εκθεμάτων. Ο τίτλος της έκθεσης δηλώνει τόσο τη συνύπαρξη των υδατογραφιών της με τα εκθέματα του Κυπριακού Μουσείου, όσο και την παρουσία της κυριολεκτικά ‘στον ίδιο τόπο’ όπου ανασκάφηκαν ή βρέθηκαν τα μοναδικά αυτά ευρήματα. Οι υδατογραφίες, συνοδευόμενες από τις αφηγήσεις της ζωγράφου για τους τόπους τους οποίους επισκέφτηκε και κατέγραψε, προβάλλουν τη φυσική, αρχαιολογική και ιστορική διάσταση κάθε τόπου, ως μια υπενθύμιση της σημαντικότητας και μοναδικότητας των φυσικών στοιχείων του νησιού και του πόσο αυτά αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για την κατανόηση τόσο του παρελθόντος, όσο και του παρόντος. Τρόοδος, Ακάμας, Καρπασία, Αμμόχωστος, Ριζοκάρπασο, Λεονάρισσο, Αρνάδι, Γαληνόπορνη, Όβγορος, Πλατάνι, Περιστερώνα, Βιτσάδα, Λευκόνοικο, Αφάνεια, Μπέλλαπαϊς, Καζάφανι, Κλεπίνη, Κυθραία, Αμπελικού, Κερύνεια, Λάπηθος, Ακανθού, Λάρνακας της Λαπήθου, Πέτρα του Λιμνίτη, Βουνί, Αγία Ειρήνη, Φιλιά, Μανσούρα, Πωμός, Γιαλιά, Πόλη Χρυσοχούς, Κρίτου Μαρόττου, Σουσκιού, Λέμπα, Κισσόνεργα, Κούριο, Ερήμη, Παρεκκλησιά, Μαρί, Μαρώνι, Χοιροκοιτία, Αγία Βαρβάρα, Δένεια, Κατύδατα, Έγκωμη, Άρσος, Μελούσια, Τρεμετουσιά, Δρομολαξιά, Λάρνακα, Πέρα Ορεινής, Δάλι, Σωτήρα, Παραλίμνι... Η αναζήτηση της ζωγράφου, το ταξίδι πίσω από κάθε της έργο, μας ωθούν να αφουγκραστούμε την αύρα του τόπου, γεφυρώνοντας κατά κάποιο τρόπο την ‘απόσταση’ που δημιουργείται όταν ένα αρχαιολογικό αντικείμενο απομακρύνεται από τον τόπο εύρεσής του και μεταφέρεται στην προθήκη ενός μουσείου. Οι τόποι της Ατταλίδου προσφέρουν απλόχερα αλλά διακριτικά τη δυνατότητα μιας αλλιώτικης μουσειακής εμπειρίας. Παράλληλα μας παρακινούν να κινηθούμε και να παρατηρήσουμε τους τόπους που μας περιβάλλουν. Τα έργα της αναδιπλώνουν τον πολυδιάστατο χαρακτήρα κάθε τόπου, τις απτές και τις άυλές του ποιότητες και υπενθυμίζουν ταυτόχρονα το ενιαίο και αδιαίρετο του νησιού μας. Πίνακες ζωγραφικής, συμπεριλαμβανομένων των Ελ Γκρέκο και Γκόγια από τη συλλογή Frick της Νέας Υόρκης, επέστρεψαν στην Ισπανία για πρώτη φορά εδώ και έναν αιώνα για μια προσωρινή έκθεση. Συνολικά εννέα έργα από τη συλλογή που δημιούργησε ο αείμνηστος Αμερικανός βιομήχανος Χένρι Κλέι Φρικ θα εκτίθενται από την Τρίτη στο μουσείο Πράδο στη Μαδρίτη έως τις 2 Ιουλίου. Το μουσείο τέχνης Frick Collection έχει δανείσει τα έργα ενώ είναι κλειστό λόγω ανακαίνισης. Έχει στείλει έργα και σε άλλα μουσεία, συμπεριλαμβανομένου του Musee d'Orsay στο Παρίσι. Το Πράδο έχει λάβει τέσσερις πίνακες του Φρανσίσκο ντε Γκόγια, τρεις του αναγεννησιακού ζωγράφου Ελ Γκρέκο και από έναν των Βελάσκεθ και Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίλο. «Είναι περιορισμένος αριθμός έργων αλλά τεράστιας ποιότητας», είπε ο διευθυντής του Πράδο, Μιγκέλ Φαλομίρ, σε συνέντευξη Τύπου. Ο Ιάν Γουορντρόπερ, διευθυντής της συλλογής Frick, είπε ότι τα έργα δανείζονται «για πρώτη φορά μετά από εκατό χρόνια». Μεταξύ των πινάκων που έχουν δανειστεί είναι ο «Βιντσέντζο Αναστάγκι» του Ελ Γκρέκο - το μόνο ολόσωμο όρθιο πορτρέτο του καλλιτέχνη που υπάρχει σήμερα, δήλωσε ο διευθυντής συντήρησης του Πράδο, Χαβιέρ Πόρτους. Επίσης εμφανίζεται το «Η εκδίωξη των εμπόρων από τον Ναό» του Ελ Γκρέκο, το οποίο ο Φρικ αγόρασε για 120.000 δολάρια στις αρχές του 20ού αιώνα στην Ισπανία. Τα έργα της συλλογής Frick εκτίθενται μαζί με άλλους πίνακες που ανήκουν στο Πράδο με τους οποίους έχουν «στενούς δεσμούς», ανέφερε το μουσείο σε ανακοίνωσή του. Πηγή:ΚΥΠΕ Πώς κατάφερε ο Γάλλος καλλιτέχνης να κάνει αυτό το γιγαντιαίο άλμα; Οι συνεργοί του ορκίστηκαν τη μυστικότητα, και το μυστήριο παρέμεινε για 50 χρόνια. Ο μύθος έχει να κάνει με το ότι ο καλλιτέχνης Υβ Κλάιν (Yves Klein) έκανε πρόβα το διάσημο άλμα του από ένα παράθυρο του δεύτερου ορόφου στο πεζοδρόμιο ενός προαστίου του Παρισιού μερικές φορές πριν φωτογραφηθεί. Το πραγματικό «άλμα στο κενό» συνέβη τον Οκτώβριο του 1960 και αποτυπώθηκε από τους αγαπημένους «φωτογράφους κασκαντέρ» του καλλιτέχνη, Harry Shunk και János Kender. Το δίδυμο των φωτογράφων ορκίστηκε σε μυστικότητα από τον καλλιτέχνη, σε μια «ομερτά πρωτοπορίας» η οποία κράτησε χρόνια. Ώστε έτσι, έ; Το μυστήριο του άλματος, σύμφωνα με αυτήν τη συμφωνία, δεν αποκαλύφθηκε ποτέ μέχρι μια έκθεση που πραγματοποιήθηκε 50 χρόνια αργότερα: Οι φωτογράφοι είχαν «πειράξει» μια σειρά εικόνων στο σκοτεινό δωμάτιο και είχαν δημιουργήσει μία τελική μέσω πολλών άλλων καρέ. Ένα από έναν άδειο δρόμο, με ποδήλατο, και το άλλο από τον Κλάιν να πηδάει σε ένα τεντωμένο μουσαμά που κρατιέται από φίλους. Πολλοί από τους πρώτους θεατές της φωτογραφίας του Κλάιν ήταν σχεδόν έτοιμοι να δεχτούν το τέχνασμα του. Τη δημοσίευσε σε μια και μοναδική έκδοση τετρασέλιδης εφημερίδας, η οποία είχε αφεθεί σε περίπτερα, κάτι σαν πρώιμο free press. Η επικεφαλίδα έγραφε: «Ένας άνθρωπος στο διάστημα!» προβλέποντας την τροχιά του Γιούρι Γκαγκάριν του επόμενου έτους. «Σήμερα ο ζωγράφος πρέπει, στην πραγματικότητα, να πάει στο διάστημα για να ζωγραφίσει» έγραψε ο Κλάιν «αλλά πρέπει να είναι ικανός για αιώρηση πρώτα από όλα». Το μπλε και το χάος Η φωτογραφία του Κλάιν περιλαμβάνεται σε μια νέα ομαδική έκθεση αφιερωμένη στον φιλόσοφο της επιστήμης Γκαστόν Μπασλάρ. Ο Κλάιν και ο Μπασλάρ, που και οι δύο πέθαναν το 1962, μοιράστηκαν διάφορες ανησυχίες –τη γοητεία των κενών μεταξύ των αντικειμένων – μεταξύ του παραθύρου και του πεζοδρομίου αλλά και την αγάπη στο μπλε χρώμα. Ο Κλάιν δημιούργησε τη δική του χρωματική απόχρωση (Yves Klein Blue), ισχυριζόμενος ότι αντιπροσώπευε ένα είδος κοσμικής ενέργειας, μια επίκληση της δημιουργίας. Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη ήταν λάτρης της αναφοράς του Μπασλάρ για το θέμα: «Πρώτα δεν υπάρχει τίποτα, μετά υπάρχει ένα βαθύ τίποτα και μετά υπάρχει ένα βαθύ μπλε». Δείτε το βίντεο με το μπλε του Υβ Κλάιν
Οι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν ποια ήταν η λειτουργία του θαλάμου, ο οποίος δεν είναι προσβάσιμος από το εξωτερικό. Οι αιγυπτιακές αρχές αρχαιοτήτων παρουσίασαν την Πέμπτη 2 Μαρτίου έναν πρόσφατα ανακαλυφθέντα, σφραγισμένο θάλαμο στο εσωτερικό μιας από τις Μεγάλες Πυραμίδες της Γκίζας, λίγο έξω από το Κάιρο, που χρονολογείται πριν από περίπου 4.500 χρόνια. Ο διάδρομος – στη βόρεια πλευρά της Πυραμίδας του Χέοπα – ανακαλύφθηκε με τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας σάρωσης. Έχει μήκος σχεδόν 9 μέτρα και πλάτος πάνω από 1,8 μ. ενώ είναι σκαρφαλωμένος πάνω από την κύρια είσοδο της πυραμίδας. Η δεύτερη ανακάλυψη θαλάμου Οι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν ποια ήταν η λειτουργία του θαλάμου, ο οποίος δεν είναι προσβάσιμος από το εξωτερικό. Το 2017, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός άλλου σφραγισμένου διαδρόμου, ενός θαλάμου μήκους 30 μέτρων επίσης στο εσωτερικό της Πυραμίδας του Χέοπα. Ο Αιγύπτιος αρχαιολόγος Zahi Hawass και ο υπουργός Τουρισμού της χώρας Ahmed Eissa, ανακοίνωσαν την ανακάλυψη σε μια τελετή αποκαλυπτηρίων έξω από την πυραμίδα. Το πρόγραμμα Scan Pyramids, ένα διεθνές πρόγραμμα που χρησιμοποιεί σαρώσεις για να εξετάσει ανεξερεύνητα τμήματα της αρχαίας δομής, πιστώθηκε την ανακάλυψη. Επιστήμονες από το πρόγραμμα – το οποίο ξεκίνησε το 2015 – συμμετείχαν στα αποκαλυπτήρια. Υπάρχουν κι άλλα Σύμφωνα με τον Christian Grosse, καθηγητή Μη Καταστροφικού Ελέγχου στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και ηγετικό μέλος του προγράμματος, για τον εντοπισμό του θαλάμου χρησιμοποιήθηκαν διάφορες τεχνικές σάρωσης, όπως μετρήσεις με υπερήχους και ραντάρ διείσδυσης στο έδαφος. Ελπίζει ότι οι τεχνικές αυτές θα οδηγήσουν σε περαιτέρω ευρήματα εντός της πυραμίδας. «Υπάρχουν δύο μεγάλοι ασβεστόλιθοι στον τελικό θάλαμο, και τώρα το ερώτημα είναι τι υπάρχει πίσω από αυτές τις πέτρες και κάτω από τον θάλαμο» δήλωσε ο Grosse. Το μόνο από τα αρχαία επτά θαύματα του κόσμου που έχει διασωθεί Η πυραμίδα του Χέοπα -που πήρε το όνομά της από έναν φαραώ της Τέταρτης Δυναστείας που βασίλευσε από το 2509 έως το 2483 π.Χ.- είναι μία από τις τρεις πυραμίδες που αποτελούν το συγκρότημα των Μεγάλων Πυραμίδων της Γκίζας. Οι αιγυπτιακές πυραμίδες είναι το μόνο από τα αρχαία επτά θαύματα του κόσμου που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Οι ειδικοί διχάζονται για το πώς κατασκευάστηκαν οι πυραμίδες, οπότε ακόμη και σχετικά ασήμαντες ανακαλύψεις προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι αρχές συχνά διατυμπανίζουν δημοσίως τις ανακαλύψεις για να προσελκύσουν περισσότερους τουρίστες, μια σημαντική πηγή ξένου συναλλάγματος για αυτή τη χώρα της Μέσης Ανατολής με ταμειακά προβλήματα. Ο τουριστικός τομέας της Αιγύπτου υπέστη μακρά κάμψη μετά την πολιτική αναταραχή και τη βία που ακολούθησε την εξέγερση του 2011, η οποία ανέτρεψε τον επί μακρόν αυταρχικό πρόεδρο της χώρας Χόσνι Μουμπάρακ, και περαιτέρω πλήγματα μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του κοροναϊού. *Με στοιχεία από npr.org Δείτε το βίντεο Αρχαιότητες από τρία μεγάλα νησιά της Μεσογείου, περιλαμβανομένης της Κύπρου, πολλές από τις οποίες για πρώτη φορά εκτίθενται στο εξωτερικό, περιλαμβάνει έκθεση στο Μουσείο Fitzwilliam του Κέμπριτζ. Η έκθεση με τίτλο ‘Islanders: The Making of the Mediterranean’ (Νησιώτες: Η Δημιουργία της Μεσογείου) φέρνει στη Βρετανία περισσότερα από 200 ιστορικά πολύτιμα αντικείμενα από την Κύπρο, την Κρήτη και τη Σαρδηνία. Άνοιξε τις πύλες της στα τέλη Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει ως τις 4 Ιουνίου και αποτελεί αποτέλεσμα της μακροχρόνιας έρευνας του βρετανικού πανεπιστημίου με τίτλο ‘Being an Islander’ (Το Να Είσαι Νησιώτης). Η έκθεση εξετάζει τη μοναδική ταυτότητα των νησιωτών, μεταφέροντας τον επισκέπτη σε 4.000 χρόνια ιστορίας της νησιωτικής ζωής, από την αρχαία Μεσόγειο ως σήμερα. Στόχος είναι να τονιστεί πως η θάλασσα μπορεί να ενώνει αντί να χωρίζει, να δημιουργεί και να διατηρεί σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων της. Η αφήγηση του πώς οι νησιώτες των τριών περιοχών έχουν προσαρμοστεί σε περιβαλλοντικές και πολιτισμικές αλλαγές, αφομοιώσεις και εισβολές γίνεται μέσω πρώτων υλών, αντικειμένων καθημερινής χρήσης, αντικειμένων τελετουργιών, συμβολισμού και θρησκευτικών τελετών, κειμένων και εμπορευμάτων. Συνολικά παραθέτουν την ιστορία του πώς έχει διαμορφωθεί η καθημερινότητα, η τέχνη, οι κοινότητες και τα λαϊκά κινήματα στα τρία νησιά - δηλαδή η ταυτότητα του νησιώτη. Τα αντικείμενα, που έχουν δανειστεί στο Μουσείο Fitzwilliam προέρχονται μεταξύ άλλων από το Μουσείο Ηρακλείου και τις εφορείες αρχαιοτήτων στην Κρήτη, τον αρχαιολογικό χώρο της Εποχής του Χαλκού Su Nuraxi di Barumini στη Μαρμίλα της νότιας Σαρδηνίας, αλλά και από το ιερό της Αγίας Ειρήνης στη βορειοδυτική ακτή της Κύπρου. Επίσης, για πρώτη φορά εκτίθενται μαζί ευρήματα από το κοιμητήριο της πρώιμης Εποχής του Χαλκού στο Πέλλαπαϊς – Βουνοί, που βρίσκονται στις συλλογές του Fitzwilliam, του Μουσείου Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας του Κέμπριτζ και του κυπριακού Τμήματος Αρχαιολογίας. Επιμελήτρια της έκθεσης και κύρια ερευνήτρια του προγράμματος Islanders είναι η Δρ Αναστασία Χριστοφιλοπούλου. «Βλέπουμε την ταυτότητα ως μία μορφή κοινωνικής έκφρασης, ως την αίσθηση του ανήκειν σε μία ομάδα που έχει κάποιος στη βάση ομοιοτήτων και διαφορών. Τα αντικείμενα που παρουσιάζονται σε αυτή την έκθεση αποκαλύπτουν ότι ‘το να είσαι νησιώτης’ είναι μία εξαιρετικά ρευστή κατάσταση ύπαρξης, είτε συνειδητά είτε όχι, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν», δήλωσε. Οι νησιώτες, πρόσθεσε, «θεωρούν όλες τις εκδοχές της ζωής ως αναπόσπαστα κομμάτια του ποιοι είναι. Οι ταυτότητές τους είναι πάντοτε σε μια κατάσταση εξέλιξης, ένα ταξίδι στο οποίο ποτέ δεν φτάνουμε κάπου. Η πολιτισμική ταυτότητα είναι μια διαδικασία, όχι προϊόν». Η κα Χριστοφιλοπούλου σημείωσε πως η έκθεση συνοψίζει μια έρευνα τριάμισι ετών έρευνας. Τελεί υπό την αιγίδα του Πρέσβη της Ελλάδας και του Υπάτου Αρμοστή της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο και διοργανώνεται σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας, το Τμήμα Αρχαιοτήτων της Κύπρου και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο του Κάλιαρι. Η κα Χριστοφιλοπούλου έκανε ιδιαίτερη αναφορά σε ορισμένα εκθέματα από την Κύπρο, όπως ένα ψηλό κύπελλο με περίτεχνη διακόσμηση από το νεκροταφείο στη θέση Βουνοί κοντά στο Πέλλαπαϊς. Η παρουσία των περίτεχνων και μη χρηστικών αυτών αγγείων στους τάφους των Βουνών, σε συνδυασμό με τεκμήρια ταφικών γευμάτων και τελετουργικού χώρου, επιβεβαιώνουν ότι οι ταφικές πρακτικές ήταν ιδιαίτερες, σχολίασε η επιμελήτρια της έκθεσης. Αναφέρθηκε επίσης σε πήλινο αναθηματικό ειδώλιο (750-600 π.Χ.) με ανθρώπινες μορφές σε ιππήλατο άρμα από το υπαίθριο ιερό της Αγίας Ειρήνης που ανασκάφηκε μετά από τυχαία ανακάλυψη από τη Σουηδική Αποστολή στην Κύπρο το 1929, αλλά και την «Αφροδίτη της Σαλαμίνος», μαρμάρινο άγαλμα (300-100 π.Χ.) που απεικονίζει τη θεά «αναδυόμενη». Πηγή: ΚΥΠΕ Τα κείμενα σε Γραμμική Β συνιστούν τα πρώτα γνωστά ελληνικά κείμενα Πολύν καιρό πριν επινοηθεί το ελληνικό αλφάβητο, το οποίο βασίζεται ως γνωστόν στη λεγόμενη φοινικική γραφή (η γενική αυτή ονομασία περιλαμβάνει βορειοσημιτικές γραφές του τέλους της 2ης και των αρχών της 1ης χιλιετίας π.Χ.), το σύστημα γραφής της ελληνικής γλώσσας ήταν συλλαβικό – στη συλλαβική γραφή κάθε σύμβολο ή γράφημα αντιπροσωπεύει μια προφερόμενη συλλαβή. Το εν λόγω σύστημα προήλθε από μια παλαιότερη γραφή, τη Γραμμική Α, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί στη μινωική Κρήτη για την απόδοση κάποιας άλλης γλώσσας. Η νεότερη προαλφαβητική γραφή στην οποία αναφερόμαστε ονομάστηκε από τον άγγλο αρχαιολόγο Άρθουρ Τζον Έβανς –αυτός την ανακάλυψε στην Κνωσό το 1900– Γραμμική Β. Η γραφή αυτή (τα παλαιότερα δείγματά της χρονολογούνται με ασφάλεια στο 15ο αιώνα π.Χ.) χρησιμοποιήθηκε στα μυκηναϊκά ανάκτορα της ηπειρωτικής Ελλάδας (Πύλος, Μυκήνες, Τίρυνθα, Θήβα), αλλά και στην Κρήτη. Η αποκρυπτογράφησή της από το νεαρό άγγλο αρχιτέκτονα Μάικλ Βέντρις (1922-1956), το 1952, κατέδειξε ότι αποδίδει μια αρχαϊκή μορφή της ελληνικής γλώσσας. Με άλλα λόγια, τα κείμενα σε Γραμμική Β συνιστούν τα πρώτα γνωστά ελληνικά κείμενα. Ωστόσο, οι γνώσεις μας για τη Γραμμική Β παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ατελείς. Τα συλλαβογράμματά της, περίπου ενενήντα, συμπληρώνονται από ένα απλό αριθμητικό σύστημα και περί τα εκατό σύμβολα αγαθών –συχνά είναι εικονιστικά κι ως εκ τούτου με προφανή σημασία–, τα οποία χρησιμοποιούνται μαζί με αριθμητικά για να δηλωθεί τι είναι αυτό που μετράται. Τα συνηθέστερα συλλαβικά σύμβολα έχουν ταυτιστεί μετά βεβαιότητας, αλλά κάποια άλλα, που χρησιμοποιούνται σπάνια, εξακολουθούν να είναι αμφίβολα από απόψεως τόσο σημασιολογικού περιεχομένου όσο και φωνητικής αξίας. Σε κάθε περίπτωση, τα σύμβολα της Γραμμικής Β, όπως έχει επικρατήσει διεθνώς, μεταγράφονται με λατινικούς χαρακτήρες και χωρίζονται μεταξύ τους με παύλες, ενώ οι αποκατεστημένοι φωνητικοί τύποι τίθενται ανάμεσα σε δύο πλάγιες καθέτους. Τούτων δοθέντων, η Γραμμική Β περιλαμβάνει χωριστά σύμβολα για τα πέντε απλά φωνήεντα (a, e, i, o και u οι αντίστοιχοι λατινικοί χαρακτήρες), χωρίς όμως να παρέχει και κάποια ένδειξη για την ποσότητά τους, δηλαδή για τη διάρκεια της προφοράς ή εκφωνήσεώς τους. Διαθέτει, επίσης, ιδιαίτερα σύμβολα για το συνδυασμό κάθε συμφώνου αλλά και συγκεκριμένων φθόγγων με τα προαναφερθέντα φωνήεντα (με όλα ή με ορισμένα εξ αυτών). Αξιοσημείωτη είναι και η ύπαρξη μιας ομάδας συμβόλων που εμφανίζονται σε εναλλακτικούς τρόπους γραφής της ίδιας λέξης. Όσον αφορά τώρα τους βασικούς κανόνες που εφαρμόζονται κατά τη χρήση του συλλαβαρίου της Γραμμικής Β γραφής, σημειώνουμε ενδεικτικά ότι τα συμπλέγματα συμφώνων γράφονται με δύο σύμβολα (καθένα μαζί με το φωνήεν της επόμενης συλλαβής), τα τελικά σύμφωνα και το αρκτικό s μπροστά από άλλο σύμφωνο συνήθως παραλείπονται, ενώ τα σύμβολα που αντιστοιχούν στα n, m, r ή l και s κατά κανόνα παραλείπονται όταν βρίσκονται στο τέλος συλλαβής, δηλαδή πριν από άλλο σύμφωνο. *Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, κείμενο σε Γραμμική Β γραφή από την Κνωσό (περίπου 1375-1350 π.Χ., πηγή: sirarthurevans.ashmus.ox.ac.uk/collection). |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|