ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΠΙΕΡΙΔΟΥ Ο ΘΟΚ παρουσιάζει με επιτυχία το έργο της Κωνσταντίας Σωτηρίου «Το Κέλυφος», σε σκηνοθεσία Ανδρέα Αραούζου. Η Κωνσταντία Σωτηρίου είναι μια συγγραφέας πολύ μελετημένη με μια τόλμη μοναδική! Ξεδιπλώνει τις ικανότητες της και παρουσιάζει θέματα επίμαχα, ενδιαφέροντα και σύγχρονα που συγκινούν και εξιτάρουν το κοινό. Γνωρίζει τις καταστάσεις, τα γεγονότα και τα «αρπάζει» από τον πυρήνα τους και δίδει στο κοινό της τις καθαρές αλήθειες! Δουλειές της έτυχε να παρακολουθήσω ξανά και ήταν και οι δύο πολύ προσεγμένες και ποιοτικές! Η «Τζεμαλιγέ» συγκίνησε και άρεσε υπερβολικά στους θεατές που την παρακολούθησαν. Η «Αησιέ πάει διακοπές» το δεύτερο έργο της που παρακολουθήσαμε, μας «σκλάβωσε» και αυτό! Τώρα όντως πιστεύω πως αυτό που μου έλεγε σε μια συνέντευξή μας για τις «κεραίες» της ότι είναι πάντα σε επιφυλακή για τα θέματα της επικαιρότητας και τα «καυτά» για την εποχή μας!
Μεγάλο ερώτημα Καλή λοιπόν η επιλογή για το «Κέλυφος» που έχει σαν θέμα τη γεροντική άνοια! Στο έργο αυτό, η Άννα βρίσκεται αντιμέτωπη με το ερώτημα αν θα συνεχίσει να ζει όπως πριν, όταν ο σύντροφός της ασθενεί και αποκόπτεται βίαια από τον υπόλοιπο κόσμο. Πόσο αλήθεια εγωιστικό είναι να θέλει να συνεχίσει μια κανονική ζωή ξεπερνώντας τις προκαταλήψεις; Η πρωταγωνίστρια Υρώ Μανέ είναι μια γυναίκα δυναμική, που στέκεται όρθια. Δεν λυγίζει και ψάχνει τρόπους να αντιμετωπίσει το «Κέλυφος» τον άνδρα της, που έχει καταλήξει μετά την άνοια ένα άβουλο πλάσμα. Φυσικά, από την άλλη, η Υρώ που υποδύεται την «σύζυγο» «Άννα» ζει μια δική της ζωή – κρυφή αλλά οι ενοχές την συνεφέρουν και δείχνει ένα άλλο εαυτό όταν μένει χήρα! Πιστεύω ότι ο ρόλος αυτός της «Άννας» ήταν για την Υρώ μια πρόκληση, αλλά και ένας ρόλος ραμμένος στα μέτρο της θεατρικής της ιδιοσυγκρασίας! Μας έπεισε σαν «Άννα». Μας συγκίνησε και ήταν πέρα από καλή στην ερμηνεία της. Άριστη θα έλεγα! Δεν τη γνωρίζω προσωπικά , αλλά την κρίνω απ’ την πρώτη της εμφάνιση στην κυπριακή σκηνή και συγκεκριμένα στην Νέα Σκηνή του ΘΟΚ. Πλάι στον αξιόλογο και εξαίρετο ηθοποιό Βαρνάβα Κυριαζή, ταίριαξε απόλυτα. Συγχαρητήρια Η παρουσία του Βαρνάβα αισθητή! Ένας ηθοποιός με βαρύ σαν ιστορία όνομα και σπάνιο ταλέντο, γέμισε τη σκηνή με την παρουσία του. Μας άρεσε πάρα πολύ ο Βαρνάβας. Ο Φώτης Αποστολίδης, ένα παιδί με το δικό του στυλ και ύφος, έδωσε τη δική του ερμηνεία πολύ σωστά. Ο Ανδρέας Τσέλεπος, είναι ο ηθοποιός που «αγγίζει» ένα ρόλο στο βάθος του και τον κρατά σταθερά, μέχρι το τέλος της παράστασης.Καλή στην ερμηνεία της και σωστή η Παναγιώτα Παπαεωργίου. Άφησα τελευταίο τον Ανδρέα Αραούζο, τον οποίο θαυμάζω σκηνοθετικά, αλλά και σαν ηθοποιό. Εδώ, ήταν ο σκηνοθέτης που έχει ως κινητήριο δύναμή του το πάθος, που δεν τον αφήνει να ναρκωθεί ποτέ! Έτσι έβαλε την σφραγίδα του στο όλο έργο και τον ακολούθησαν πιστά οι ηθοποιοί και το έργο έφερε τα άριστα αποτελέσματα. Πολύ ωραία και τα σκηνικά της Έλενας Κατσούρη. Γλυκειά και η μουσική του Γιώργου Κολιά, ήρεμη… Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές για την πολύ καλή παράσταση που μας χάρισαν!
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
May 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|