ΤΟΥ ΜΙΜΗ ΙΑΚΩΒΙΔΗ Εξαιρετική ήταν η παράσταση του έργου «Κάτι για να σε θυμάμαι» στη σκηνή του Θεατρικού Πολυχώρου ΕΣΤΙΑ. Παρακολούθησα πρόσφατα στον Θεατρικό Πολυχώρο ΕΣΤΙΑ στη Λευκωσία την παράσταση του έργου του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα και σεναριογράφου William Mastrosimone «Κάτι για να σε θυμάμαι» (1979), γνωστότερου περισσότερο από το έργο «Ακρότητες» (“Extremities”). Δύο διαφορετικοί κόσμοι
Στο «Κάτι για να σε θυμάμαι» (“The woolgatherer”) που ανεβαίνει τώρα εδώ για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, δύο νεαρά άτομα η Ρόουζ και ο Κλιφ, ψάχνουν απεγνωσμένα για λίγη επικοινωνία και αγάπη. Στο περιθώριο της ζωής και οι δύο: εκείνη, μια πωλήτρια εύθραυστη και πολύ ευαίσθητη, στοιχειωμένη από το παρελθόν, κυριευμένη από μανίες καταστροφής, επιβιώνει σ ένα μικρό άχαρο διαμέρισμα στη Φιλαδέλφεια. Εκείνος, ένας κυνικός φορτηγατζής, ρεαλιστής αλλά πνευματώδης, ξεμένει για λίγο στην πόλη αναζητώντας εφήμερο έρωτα. Δύο διαμετρικά αντίθετοι χαρακτήρες, δύο κόσμοι που συνυπάρχουν για λίγο στον ίδιο χώρο. Η Ρόουζ, έγκλειστη στο μικρόκοσμο του ιδιωτικού της χώρου με τις φοβίες και τις εμμονές της. Ο Κλιφ, άνθρωπος του ανοιχτού ορίζοντα και του ωκεανού, διερευνούν ο καθένας τη συναισθηματική και ψυχική επικράτεια του άλλου μέσα από κωμικές και δραματικές αντιπαραθέσεις, φτάνοντας στα όριά τους: θα κατορθώσουν άραγε να επικοινωνήσουν; Θαυμάσια δομημένο Το έργο, θαυμάσια δομημένο, παρακολουθεί και ανιχνεύει τις ψυχικές καταστάσεις, τις εμπειρίες και τα βιώματα των δυο ηρώων με θεατρικότητα, θαυμάσιους διαλόγους και πολλή αλήθεια: πρόκειται για πραγματικούς ανθρώπινους χαρακτήρες, άτομα της διπλανής πόρτας με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Θεατρική ενέργεια, συμπόνια, κατανόηση, χιούμορ, και ο ίδιος ο συγγραφέας που κυριολεκτικά εισβάλλει ορμητικά στο μυαλό και την καρδιά των ηρώων του. Εξαιρετική, στερεή παράσταση Ο σκηνοθέτης Άγις Παίκος έστησε μια εξαιρετική, στερεή παράσταση, αφήνοντας τους δυο νέους ηθοποιούς να πλάσουν δυο από τους καλύτερους ρόλους που έχουμε δει στην κυπριακή σκηνή τα τελευταία χρόνια. Η παράσταση, δουλεμένη εξονυχιστικά μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια σε ύφος, ρυθμούς, ακρίβεια, εκφραστικότητα και κίνηση αποδεικνύεται αντάξια του έργου. Ρόουζ, η Ελεωνόρα Σερένα Στο ρόλο της Ρόουζ, η Ελεωνόρα Σερένα (γνωστή από προηγούμενες επιτυχείς εμφανίσεις της στην «Αγνή του Θεού» και στη «Δεσποινίδα Τζούλια»-για το τελευταίο, υποψήφια για το βραβείο γυναικείου ρόλου του Θ.Ο.Κ.), απέδωσε έξοχα όλες τις μεταπτώσεις και αποχρώσεις του ρόλου με απόλυτη επιτυχία. Η προσήλωση, η ακρίβεια και η πλούσια εκφραστικότητα σε φωνή και σώμα αποδεικνύουν έμπειρη και ικανή ηθοποιό παρά το πολύ νεαρό της ηλικίας. Υπήρξε καθηλωτική. Κλιφ, ο Αντρέας Παπαμιχαλόπουλος Απέναντι και αντάξιός της, ο Αντρέας Παπαμιχαλόπουλος ερμήνευσε ιδανικά τον Κλιφ. Το θέλγητρο και η ορμή της νιότης, μαζί με το χιούμορ, τον δυναμισμό αλλά και τις δραματικές εντάσεις του ρόλου αποδόθηκαν με πολλή φυσικότητα, ενέργεια και αυθορμητισμό. Η κίνηση, ο τόνος στη φωνή και η κάπου- κάπου ανάλαφρη ειρωνεία αποτελούν στοιχεία με τα οποία ο νεαρός ηθοποιός εμπλούτισε τον ρόλο. Έχει μέλλον. Θετικότατο στοιχείο η θαυμάσια επικοινωνία των δύο ηθοποιών, στοιχείο που απογειώνει την παράσταση. Θαυμάσια μετάφραση Η θαυμάσια μετάφραση της Χλόης Βερίτη (κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Δωδώνη, Αθήνα) μεταφέρει όλη την κλίμακα των συναισθημάτων και του ψυχικού τοπίου των ηρώων, μεταγγίζοντας κυριολεκτικά το αγγλικό πρωτότυπο στη γλώσσα μας. Συνοψίζοντας, πρόκειται για μια παράσταση που ακροβατεί ανάμεσα στο φως και τη σκιά, με πολλή αλήθεια, λυρισμό, χιούμορ, συγκίνηση και προβληματισμούς, αφήνοντας ωστόσο χώρο στην αγάπη, στην πίστη, στην ελπίδα.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
May 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|