«Δεν με νοιάζει το κοινό. Αλήθεια, δεν το σκέφτομαι. Σκέφτομαι τον εαυτό μου, εγώ είμαι το κοινό. Ρωτάω τον εαυτό μου: αυτό είναι που θέλω να δω σε μια ταινία; Κάτι που να είναι κουλ; Κάτι που να είναι αστείο ή θλιμμένο;», ήταν η απάντηση του 57χρονου, βραβευμένου με Όσκαρ Αμερικανού σκηνοθέτη/σεναριογράφου, Τσάρλι Κάουφμαν, σε ερώτηση δημοσιογράφου στο πλαίσιο του 51ου κινηματογραφικού φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, σχετικά με το τι ρόλο παίζει το κοινό όταν γράφει ένα σενάριο. Ο Κάουφμαν βρίσκεται αυτές τις μέρες στο περίφημο για τα ιαματικά νερά του θέρετρο της Τσεχίας, για να παραστεί στην προβολή της πρόσφατης, υποψήφιας το 2015 για Όσκαρ και βραβευμένης στο φεστιβάλ της Βενετίας, ταινίας «Anomalisa» που έγραψε και συν-σκηνοθέτησε μαζί με τον Ντιουκ Τζόνσον.
Έχοντας εντυπωσιάσει με την πρώτη του κιόλας εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1999, με το σενάριο της ταινίας «Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς», που του χάρισε και μια υποψηφιότητα στα Όσκαρ, ο Κάουφμαν συνέχισε αρχικά την πορεία του στο χώρο του σεναρίου γράφοντας σενάρια γεμάτα φρεσκάδα και σουρεαλιστικό συχνά χιούμορ («Human Nature», «Adaptation», «Εξομολογήσεις ενός επικίνδυνου μυαλού», «Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού» για σκηνοθέτες όπως οι Σπάικ Τζόνζι, Μισέλ Γκοντρί και Τζορτζ Κλούνι) κάτι το εντελώς ασυνήθιστο και πρωτότυπο για το Χόλιγουντ. «Κατάλαβα, όταν γνώρισα στην κινηματογραφική σχολή όπου πήγαινα τον (μετέπειτα σκηνοθέτη) Κρις Κολόμπους, που τότε είχε γράψει και πουλήσει, ακόμη ως σπουδαστής, το σενάριο της ταινίας «Gremlins», πως για να γίνεις σκηνοθέτης στο Χόλιγουντ πρέπει να αρχίσεις από τη συγγραφή σεναρίου», θα αναφέρει ο Κάουφμαν στη συνέντευξή του. «Αυτό έβαλα ως τελικό μου στόχο – να γράψω και να σκηνοθετήσω. Αν και για μια περίπου δεκαετία δεν φαινόταν να τα καταφέρνω. Δεν μπορούσα να καταλάβω με ποιο τρόπο θα το πετύχαινα. Τότε άκουσα πως ο καλύτερος τρόπος ήταν μέσα από την τηλεόραση... Κι αυτό έκανα στη αρχή. Στάθηκα τυχερός». Τελικά, το 2008 κατάφερε να στραφεί στη σκηνοθεσία, με την ταινία «Συνεκδοχή, Νέα Υόρκη» (2008) και στη συνέχεια με το τωρινό «Anomalisa» (2015). Στο Κάρλοβι Βάρι ο Ζαν Ρενό Στο Κάρλοβι Βάρι βρίσκεται και ο διάσημος, ισπανογαλλικής καταγωγής, γνωστός για μια σειρά περιπετειώδεις ταινίες, ηθοποιός Ζαν Ρενό. Ο Ρενό έφτασε στη Τσεχία για να πάρει μέρος στα γυρίσματα μιας νέας περιπέτειας («πρόκειται για μια μεγάλη κινέζικη παραγωγή, με κινέζους ηθοποιούς», όπως ανάφερε ο ίδιος, αποφεύγοντας να αποκαλύψει περισσότερα) αλλά και για να τιμηθεί με το Ειδικό Βραβείο του Προέδρου του φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι. Όπως ανάφερε στη συνάντησή του με τους δημοσιογράφους ο 68χρονος Ρενό, που μέχρι σήμερα έχει πάρει μέρος σε περισσότερες από 90 ταινίες («Απέραντο γαλάζιο», «Νικίτα», «Λεόν», «Επικίνδυνη αποστολή», «Ronin», «Γκοντζίλα», «Πορφυρά ποτάμια», «Κώδικας Da Vinci», «Ροζ πάνθηρας», κ.ά.), εκείνο που έχει σημασία για τον ηθοποιό είναι «πάνω απ’ όλα η δουλειά και όχι το να είσαι διάσημος. «Αυτό κατάλαβε και η τότε μικρή (11 χρονών) Νάταλι Πόρτμαν, όταν γυρίζαμε την ταινία «Λεόν». Το κατάλαβε πολύ γρήγορα πως κινηματογράφος σημαίνει δουλειά, δεν είναι παιχνίδι. Δεν παίζουμε. Η Νάταλι είναι ένα πολύ έξυπνο κορίτσι, με μεγάλη καρδιά. Πέρασα πολύ καλά μαζί της». «Ο εισπράκτορας» Από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που είδαμε τις μέρες αυτές, ξεχώρισε «Ο εισπράκτορας» του Ρώσου Αλεξέι Κρασόφσκι, γύρω από το ηθικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένας ψυχρός, κυνικός εισπράκτορας χρεών, που με ψυχολογικό, απάνθρωπο συχνά, εκφοβισμό, αναγκάζει τους οφειλέτες να ξοφλήσουν με κάθε τρόπο τα χρέη τους, όταν ένα από τα «θύματά» του βρίσκει τρόπο να τον εκδικηθεί – αναρτώντας ένα ενοχοποιητικό βίντεο στο διαδίκτυο. Γυρισμένη σχεδόν ολόκληρη σε ένα κλειστό χώρο (το γραφείο του εισπράκτορα), με την κάμερα να ακολουθεί από κοντά και με επιμονή τον αντι-ήρωά της, και με εξαιρετική ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή του, ο Κρασόφσκι (καμία σχέση με τον ομόνυμό του, σκηνοθέτη του «Φρουροί του Γαλαξία») κατάφερε, με την πρώτη του αυτή σκηνοθεσία, να φτιάξει μια συναρπαστική, δοσμένη με σασπένς, ταινία. Η μετανάστευση που διαλύει μιαν οικογένεια αλλά και η προσπάθεια ενός αποξενωμένου ζευγαριού να ξαναβρεί την παλιά του σχέση είναι στο επίκεντρο της ταινίας «Δίπλα στις γραμμές» του νέου Ρουμάνου σκηνοθέτη Κατάλιν Μιτουλέσκου. Ο νεαρός ήρωας, που εξαιτίας της ανεργίας αναγκάζεται να αναζητήσει δουλειά στο εξωτερικό, επιστρέφει από την Ιταλία, όπου εργάζεται ως γκαρσόνι, για να επανασυνδεθεί με τη γυναίκα και το παιδί του. Ενα ακόμη εξαιρετικά ενδιαφέρον δείγμα της δουλειάς των σκηνοθετών της «νέας ρουμάνικης γενιάς», με τον Μιτουλέσκου να χρησιμοποιεί με φαντασία και ευρηματικότητα τους χώρους (ιδιαίτερα τις σιδηριδρομικές γραμμές που αποκτούν συμβολική σημασία), τα αντικείμενα (το σπίτι κοντά στις γραμμές, τα βραδινά φορέματα στη διάρκεια ενός γάμου, τη φωτιά), τη δεξίωση που ακολουθεί το γάμο, και τους ήχους, ακόμη και τη χρονική διάρκεια (η ιστορία εκτυλίσσεται σχεδόν ολόκληρη στη διάρκεια μιας νύχτας), για να αναπτύξει τους χαρακτήρες και να εξερευνήσει την ταραγμένη σχέση του ζευγαριού και να μας δώσει ένα κομμάτι από τη ζωή στη σύγχρονη Ρουμανία. Του Νίνου Φένεκ Μικελλίδη, Τσεχία, ΚΥΠΕ
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
May 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|