Θεατρική παράσταση «Μανώλη» - Μια χαροκαμένη Κύπρια μάνα του ‘74 ζητά δικαιοσύνη για τον γιο της10/10/2017 Κύπρος, Ιούλιος 1974…. Πραξικόπημα, τουρκική εισβολή… Μια σύγχρονη συγκλονιστική τραγωδία στην οποία δεν έχει επέλθει ακόμα η «κάθαρσις»! Ο περίπλοκος ψυχισμός μιας χαροκαμένης μάνας που πιστεύει και δεν πιστεύει την απώλεια του γιου της, που ζει με τις παραισθήσεις της ύπαρξής του, αλλά και τη συναίσθηση του πικρού άδικου χαμού του. Ένας αθέατος γάτος – σύμβολο της μορφής του άδικα σκοτωμένου γιου. Ένα έργο του Γιώργου Νεοφύτου το οποίο υπερβαίνει τη χρονική στιγμή της καταγραφής των γεγονότων του και εκτείνεται στην επικαιρότητα του σήμερα και στην προοπτική ενός καλύτερου αύριο. Η ενσάρκωση της μάνας με τον αδικοχαμένο γιο γίνεται η υποστασιοποίηση της δικαιοσύνης, υψώνει τη φωνή της προς τους δικαστές της γης και όλης της οικουμένης: «Δεν ζητώ τον οίκτο σας, κύριοι δικαστές. Δεν ζητώ τον οίκτο κανενός. Ζητώ δικαιοσύνη για τον γιο μου. Για να έχει νόημα ο θάνατός του. Δεν είναι εκδίκηση που ζητώ, κύριοι δικαστές. Ζητώ μονάχα να τιμωρήσετε τους δολοφόνους του γιου μου. Δικαιοσύνη… δικαιοσύνη ζητώ. Για να μπουν τα πράματα στη… σωστή τους θέση… Για να μην χαμηλώνω…ΕΓΩ…τα μάτια, όταν τους βλέπω… Να μάθουν όλοι ποιο είναι τ’ άδικο και ποιο είναι το σωστό… Για να μην ξανάρθουν, κύριοι δικαστές…Για να μην ξανάρθουν». Τον ρόλο της μάνας (κ. Μαρίας) αναλαμβάνει η νεαρή ηθοποιός Ελεονώρα Βασιλείου, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, με σκηνοθέτη της παράστασης τον Ανδρέα Βασιλείου. Η Ελεονώρα γράφει για τον ρόλο της και το έργο: «Έγινε μια προσπάθεια να προσεγγίσω ένα χαρακτήρα τόσο διαφορετικό από μένα - κοινωνικά, βιωματικά, ιστορικά, ηλικιακά. Η κ. Μαρία είναι μια μάνα που κουβαλάει πόνο, ανυπέρβλητο πόνο. Έζησε τον πόλεμο, πόνεσε στον πόλεμο, αδικήθηκε από τον πόλεμο. Έτσι πρώτο μου μέλημα είναι να μεταφέρω ως ηθοποιός επάνω στη σκηνή έναν αληθινό χαρακτήρα, γιατί είναι υπαρκτός ακόμα και σήμερα. Αυτή η γυναίκα δεν είναι δραματική, αλλά τραγική. Είναι ένας σύγχρονος τραγικός χαρακτήρας. Μια μάνα που άδικα χάνει το παιδί της και ο μόνος λόγος που ακόμα ζει, είναι γιατί περιμένει την εκδίκαση των ενόχων. Επομένως δεν θα μπορούσε να είναι παρά μόνο μια τραγική φιγούρα και αυτή την κατεύθυνση επιλέξαμε. Την κ. Μαρία του έργου τη διάβασα σε ιστορικά βιβλία, την μελέτησα μέσα από ντοκιμαντέρ, την είδα σε εικόνες, την άκουσα σε ιστορίες για να την καταλάβω, να καταλάβω το τότε. Δεν έζησα τα γεγονότα. Έχω όμως αναφορές και παραδείγματα που με βοήθησαν, ας πούμε, να κατανοήσω το χαρακτήρα. Πειραματίστηκα με τα ίδια τα εκφραστικά μου μέσα. Ως προς την κινησιολογία του ρόλου και τη χρήση του σώματος, έτσι ώστε να μοιάζω με γριά. Ωστόσο, σε όλη αυτή την περίοδο έρευνας γύρω από αυτό τον χαρακτήρα, αντιλήφθηκα ότι η απλότητα ήταν τελικά και το μεγαλύτερο κλειδί, για να κατανοήσω εις βάθος το ρόλο. Η σκηνοθετική προσέγγιση είναι λιτή. Θέλουμε να επικεντρωθούμε και να αναδείξουμε τον ψυχισμό αυτού του χαρακτήρα, τα όσα πέρασε, τα πάθη της, τα δεινά της. Χρησιμοποιήσαμε μόνο ένα σκηνικό αντικείμενο – μια πολυθρόνα/καρέκλα και τη δυνατότητα των φωτιστικών μέσων». Παραστάσεις
Λευκωσία: 20, 21 και 26 Οκτωβρίου 2017 στις 8.30μ.μ. στο Artos Foundation (Άγιων Ομολογητών 64, 1080 Λευκωσία) Λεμεσός: 2 και 3 Δεκεμβρίου στις 8.30μ.μ. και 4 Δεκεμβρίου 2017 στις 6.30μ.μ. στον Tεχνοχώρο ΕΘΑΛ (Φραγκλίνου Ρούσβελτ 76, Ακίνητα Δήμου-Κτίριο ΣΑΛΑ, 3840 Λεμεσός) Πληροφορίες: τηλ. 96672407
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
May 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|