|
 Μόνο στην Ευρώπη λέγεται ότι υπάρχουν περίπου 200 κύπελλα, καθένα από τα οποία θεωρείται ότι είναι το Άγιο Δισκοπότηρο – το κύπελλο που χρησιμοποίησε ο Ιησούς Χριστός στον Μυστικό Δείπνο Οι πιστοί συρρέουν για να δουν το Άγιο Δισκοπότηρο και να προσευχηθούν. Ποιο είναι όμως το πραγματικό – αν υπάρχει καν; Θρησκευτική ή πολιτιστική πραγματικότητα;Ένα πράγμα είναι σίγουρο – το Άγιο Δισκοπότηρο έχει ενσωματωθεί βαθιά στη συλλογική μας φαντασία. Η ιδέα της αναζήτησής του είναι ένα σταθερό θέμα στη λογοτεχνία, την τέχνη και τις ταινίες. Είναι επίσης μέρος της ποπ κουλτούρας, λέει το CNN. Στους θρυλικούς Monty Python ο Αρθούρος και οι «Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης» ξεκινούν μία σουρρεάλ αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου. Ο Νταν Μπράουν έβγαλε εκατομμύρια από την ερμηνεία του για το Άγιο Δισκοπότηρο στον «Κώδικα Ντα Βίντσι», όπου υποστήριξε ότι το Δισκοπότηρο δεν ήταν στην πραγματικότητα ένα αντικείμενο, αλλά ένα μυστικό – ότι ο Ιησούς Χριστός είχε κάνει παιδιά με τη Μαρία Μαγδαληνή. Στην ταινία «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η Τελευταία Σταυροφορία», το Άγιο Δισκοπότηρο ήταν ένα απλό κύπελλο με θαυματουργές θεραπευτικές δυνάμεις. Ακόμα και ιστορίες που δεν έχουν καμία σχέση με τον Χριστιανισμό συχνά επικεντρώνονται γύρω από αναζητήσεις ενός τέτοιου είδους ανρικειμένου – από τον Χάρι Πότερ μέχρι τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Τι είναι το Άγιο Δισκοπότηρο; Το Άγιο Δισκοπότηρο είναι, υποτίθεται, το ποτήρι που χρησιμοποίησε ο Ιησούς στον Μυστικό Δείπνο. Το ποτήρι από το οποίο ήπιε ο Χριστός πριν από τη σύλληψη, την καταδίκη και τη σταύρωσή του θα ενδιέφερε φυσικά τους Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο. Και το γεγονός ότι, με την πάροδο των αιώνων, έχουν προκύψει θρύλοι για σκεύη που προκαλούν θαύματα, έχει απλώς αυξήσει τον ενθουσιασμό. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα, λέει η Τζοάν Πιρς, καθηγήτρια θρησκευτικών σπουδών στο Κολέγιο του Τιμίου Σταυρού στη Μασαχουσέτη. «Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι το πραγματικό ποτήρι από τον Μυστικό Δείπνο εξακολουθεί να υπάρχει», λέει. Για την Πιρς, καθολική, η ιδέα του Αγίου Δισκοπότηρου είναι περισσότερο συμβολική παρά ρεαλιστική – κατά τα λόγια της, «μια πολιτιστική πραγματικότητα παρά μια θρησκευτική». Αλλά για πολλούς ανθρώπους, το Δισκοπότηρο είναι ένα πραγματικό αντικείμενο – και μάλιστα ένα αντικείμενο που είναι δυνατόν να δείτε αν πάτε στη Βαλένθια. Ή στη Λεόν. Ή στη Γένοβα. Ή σε οποιοδήποτε από τα πολλά μέρη όπου, σύμφωνα με την παράδοση, βρίσκεται το Δισκοπότηρο. Από τη λατρεία στον τουρισμό Τα λείψανα χρησιμοποιούνται συνήθως κατά τη διάρκεια της λατρείας στον χριστιανισμό. Στην πραγματικότητα, τα λείψανα έχουν κεντρική θέση στον χριστιανισμό από την αρχή, λέει η Πιρς. Όταν οι πρώτοι χριστιανοί μαρτύρησαν, άλλοι πιστοί προσεύχονταν στους τάφους τους. «Ο μάρτυρας λειτουργούσε ως προστάτης για να υψωθούν οι προσευχές τους στον ουρανό» . Αλλά δεν ήταν μόνο οι τάφοι των μαρτύρων που γίνονταν άγιοι- ήταν οτιδήποτε είχε σχέση με το σώμα τους ή με πράγματα που είχαν αγγίξει. «Τα αντικείμενα που μπορεί να είχαν πιάσει στα χέρια τους θεωρούνταν ότι είχαν την ίδια χάρη – μια σύνδεση με το άγιο», λέει η Πιρς. Φυσικά, το ποτήρι που κρατούσε ο Ιησούς με το οποίο έδειξε στους μαθητές πώς να τελούν την Ευχαριστία καθώς ανακοίνωνε ότι σύντομα θα προδοθεί, θα ήταν το ιερότερο των ιερών αντικειμένων. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που έχει καταβληθεί τόση προσπάθεια για την εύρεση του Δισκοπότηρου. Οι Σταυροφορίες Κατά την εποχή των Σταυροφοριών, το ενδιαφέρον για τη ζωή του Ιησού στη Γη αυξήθηκε, λέει η Πιρς. Οι άνθρωποι «πηγαινοέρχονταν» μεταξύ της Ευρώπης και των Αγίων Τόπων, αναζητώντας αντικείμενα που θα μπορούσαν να έχουν σχέση με αυτά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα περισσότερα από τα υποτιθέμενα Ιερά Δισκοπότηρα γύρω από την Ευρώπη έφτασαν για πρώτη φορά στην ήπειρο κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων. «Είναι παρόμοιο με το ενδιαφέρον για το υπερφυσικό που έχουμε τώρα», λέει ο Μάθιου Σμαλζ, ιδρυτής του Journal of Global Catholicism και καθηγητής θρησκευτικών σπουδών στο Holy Cross. Αλλά κατά τη διάρκεια των αιώνων, η συλλογή λειψάνων δεν ήταν καθαρά για να έρθει κανείς πιο κοντά στον Θεό, λέει ο Σμαλζ. Υπήρχαν «διάφορα οικονομικά συμφέροντα που σχετίζονταν με το προσκύνημα», λέει. «Έχετε μια ποικιλία από μέρη που γίνονταν τόποι προσκυνήματος, κάτι που ήταν μια πολύ επικερδής επιχείρηση για όσους είχαν τα λείψανα». Οι θρησκευτικοί τουρίστες έκαναν προσκυνήματα σε αυτά τα μέρη, ενισχύοντας έτσι την τοπική οικονομία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ορισμένα «λείψανα» είναι τόσο πολλά που δεν θα μπορούσαν να είναι αληθινά. «Θα μπορούσατε να κατασκευάσετε μια πόλη με το ξύλο που υποστηρίζεται ότι είναι ο αληθινός σταυρός», λέει. Ο Ιησούς ή ο βασιλιάς Αρθούρος; Κατά τη μεσαιωνική περίοδο, ο θρύλος του Αγίου Δισκοπότηρου συνδέθηκε με τη μυθολογία του βασιλιά Αρθούρου και των ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης. Το Άγιο Δισκοπότηρο μπορεί να ξεκίνησε ως ιερό κειμήλιο για τους χριστιανούς, αλλά με την πάροδο των αιώνων απέκτησε σημασία και για άλλους. Για αρχή, έχει συνδεθεί με τον θρυλικό βασιλιά Αρθούρο από τη μεσαιωνική περίοδο χάρη στην ιπποτική ποίηση, λέει η Πιρς. Ένα γαλλικό ποίημα του ένατου αιώνα υποστήριζε ότι ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας είχε πιάσει το αίμα του Χριστού στο Δισκοπότηρο κατά τη διάρκεια της σταύρωσης και το είχε μεταφέρει αργότερα στο Γκλάστονμπερι της σημερινής Αγγλίας. «Αυτό συγχωνεύτηκε με κέλτικες, ιρλανδικές, ουαλικές και προχριστιανικές αφηγήσεις για αντικείμενα που διαπνέονται από δύναμη», λέει. Το δισκοπότηρο της πριγκίπισσας Ουρράκα Κάποια όμως που είναι πεπεισμένη ότι έχει το Δισκοπότηρο στη γενέτειρά της είναι η Μαργαρίτα Τόρες Σεβίλλη, καθηγήτρια μεσαιωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Λεόν στην Ισπανία. Η Τόρες ήταν εκείνη που ανακάλυψε ότι αυτό που θεωρούνταν ένα απλό μεσαιωνικό δισκοπότηρο στην πόλη της ήταν -όπως πιστεύει- το Άγιο Δισκοπότηρο. Το 2010 εργάζονταν στη Βασιλική του San Isidoro, μια εκκλησία στο Λεόν εξετάζοντας αντικείμενα στο μουσείο μεσαιωνικής ιστορίας. Ανάμεσά τους ήταν το «δισκοπότηρο της πριγκίπισσας Ουρράκα» – ένα δισκοπότηρο από όνυχα που είχε στολιστεί με χρυσό περίβλημα και είχε επενδυθεί με πολύτιμα κοσμήματα. Είχε έρθει στην Ισπανία από την Αίγυπτο κατά τη μεσαιωνική περίοδο ως διπλωματικό δώρο. Οι Τόρες ερεύνησε βαθύτερα την προέλευσή του, ζητώντας από έναν συνάδελφό τους στο Κάιρο να αναζητήσει έγγραφα που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτό το δώρο στους Ισπανούς. Το ταξίδι του κυπέλλου «Στα μέσα του 11ου αιώνα, υπήρξε μεγάλος λιμός στην Αίγυπτο και ο χαλίφης είχε ζητήσει βοήθεια από άλλες ισλαμικές χώρες», λέει. Μία ιστορική περγαμηνή αφηγείται ότι ο ηγεμόνας της Ντένια είχε στείλει ένα πλοίο γεμάτο τρόφιμα στην Αίγυπτο. Η Ντένια, κοντά στη σημερινή Βαλένθια, βρισκόταν υπό μουσουλμανική κυριαρχία εκείνη την εποχή. Η περγαμηνή συνεχίζει λέγοντας ότι σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια, ο ηγεμόνας υπέβαλε ένα αίτημα: για «το κύπελλο που οι χριστιανοί αποκαλούν Κύπελλο του Μεσσία». Το κύπελλο είχε βρεθεί σε «μία από τις μικρές εκκλησίες που βρίσκονται στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ» και διέθετε «εξαιρετικές θεραπευτικές δυνάμεις» σύμφωνα με τους χριστιανούς, ανέφερε το έγγραφο. Ο ηγεμόνας της Ντένια, το ζήτησε για να μπορέσει να «στείλει στον βασιλιά του Λεόν … για να ενισχύσει τη συμμαχία τους», συνεχίζει το έγγραφο. Τον προηγούμενο χρόνο, το Λεόν είχε επιτεθεί στη Βαλένθια και φαίνεται ότι ήθελε να εξευμενίσει τον Φερδινάνδο Α΄, τον βασιλιά του Λεόν. Ο Φερδινάνδος έπασχε από «την ασθένεια των λίθων» και πίστευε ότι το θαυματουργό κύπελλο θα μπορούσε να βοηθήσει. Η Τόρες χρονολόγησε το κύπελλο από όνυχα στον πρώτο αιώνα και πιστεύει ότι η πριγκίπισσα Ούρρακα, κόρη του Φερδινάνδου, έλιωσε όλα τα κοσμήματά της για να καλύψει το δισκοπότηρο με πλούτη. Ένα αναπάντητο ερώτημα; Η Τόρες έχει αποδείξει ότι το Δισκοπότηρο έχει διεισδύσει στον πολιτισμό όσο κανένας άλλος. Μπορεί να εγγυηθεί ότι πρόκειται για το ποτήρι του Χριστού; «Μπορώ να προσφέρω ότι το κύπελλο που λατρεύτηκε στην Ιερουσαλήμ από τον τέταρτο έως τον 11ο αιώνα είναι το ίδιο με αυτό που βλέπετε», λέει. «Αλλά δεν είμαι σίγουρη για το τι συνέβη από τον πρώτο έως τον τέταρτο αιώνα, γιατί δεν ήμουν στην Ιερουσαλήμ, ούτε με τον Ιησού Χριστό, ούτε κι εσείς».
0 Comments
 Κάτω από την Αγιά Σοφιά, υπάρχουν υπόγειες δομές οι οποίες έχουν μήκος περίπου ένα χιλιόμετρο και αποτελούνται από σήραγγες, κελιά και κατακόμβες. Το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού διεξάγει πρόγραμμα καθαρισμού των υπόγειων χώρων στην Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη (εικόνα πάνω από Anadolu) με απώτερο στόχο να καταστούν επισκέψιμοι για το κοινό, σύμφωνα με ρεπορτάζ του τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων Anadolu. Ο καθηγητής Χασάν Φιράτ Ντικέρ, μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Αγιάς Σοφιάς, ανέφερε ότι υπάρχουν υπόγειες δομές κάτω από το μνημείο, οι οποίες έχουν μήκος περίπου ένα χιλιόμετρο και αποτελούνται από σήραγγες, κελιά και κατακόμβες. Διευκρίνισε ότι όλες αυτές οι διαδικασίες καθαρισμού θα διαρκέσουν περίπου ένα χρόνο. Σύμφωνα με τον Τούρκο καθηγητή, τα τμήματα κάτω από την αυλή της στοάς είναι της ίδιας ηλικίας με την Αγία Σοφία, δηλαδή περίπου 1.500 ετών, ενώ ο χώρος με τους τάφους εκτιμάται ότι είναι παλαιότερος από την υπάρχουσα δομή. Όλες οι διαδικασίες καθαρισμού θα διαρκέσουν περίπου ένα χρόνο «Σημαντικό γεγονός» «Νομίζω ότι ο καθαρισμός αυτών των υπόγειων δομών είναι πολύ σημαντικός για το υφιστάμενο σύστημα κλιματισμού της Αγίας Σοφίας και για να «αναπνέει» με άνεση. Αυτό θα είναι ένα πολύ πιο ολοκληρωμένο και μακροπρόθεσμο έργο από ό,τι έχει γίνει στο παρελθόν» ανέφερε ο καθηγητής Ντικέρ. Προσέθεσε επίσης πως ο ίδιος θεωρεί σημαντικό το γεγονός ότι έστω και ένα τμήμα των χώρων αυτών θα καταστεί επισκέψιμο και παράλληλα θα έλθουν στο φως ευρήματα που, αφού γίνει η διαλογή τους υπό την επίβλεψη αρχαιολόγων, θα μπορούν να ρίξουν φως στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης. Το θέμα, είχε έλθει στην επικαιρότητα από τον ίδιο καθηγητή Χασάν Φιράτ Ντικέρ και το 2022 και είχε ξεναγήσει το συνεργείο του τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων στις υπόγειες δομές. Τότε είχε δηλώσει ότι στα τέσσερα μέτρα βάθος υπάρχει μια κατακόμβη που αποτελείται από τρεις χώρους, όπου γινόταν ταφές από τον 4 μ.Χ. αιώνα και είναι η αρχαιότερη δομή στο σύμπλεγμα του βυζαντινού ναού. Η ύπαρξή της συγκεκριμένη υπόγειας δομής ήταν γνωστή από το 1946, αλλά είχε κατακλυστεί από τέσσερις τόνους λάσπης και ιζημάτων. Με πληροφορίες από ΑΠΕ Εικόνα από Anadolu Εικόνα από Anadolu Εικόνα από Anadolu Πρωτοχρονιά: Mε φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα υποδέχτηκαν το 2025 Νέα Ζηλανδία και Αυστραλία31/12/2024 
Με ελπίδα, αισιοδοξία και προσδοκίες για ειρήνη σε όλο τον κόσμο, ο πλανήτης άρχισε να υποδέχεται το 2025.
Όσο περνούν οι ώρες, σταδιακά, όλο και περισσότερα μέρη του κόσμου αφήνουν πίσω το 2024 και καλωσορίζουν τη νέα χρονιά. Ήδη στη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία το νέο έτος έχει ήδη ξεκινήσει, ενώ πυρετώδεις είναι οι προετοιμασίες για την έλευση του 2025 σε κάθε μεγάλη πρωτεύουσα της Δύσης. Το 2025 έφτασε στο Σίδνεϊ με τον εντυπωσιακότερο τρόπο. Στις 3:00 το μεσημέρι (ώρα Ελλάδας) τόνοι πυροτεχνήματα πλημμύρισαν τον ουρανό. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι συγκεντρώθηκαν από νωρίς για να προλάβουν τις καλύτερες θέσεις κοντά στα εμβληματικά αξιοθέατα της μεγαλύτερης πόλης της Αυστραλίας, την Όπερα και τη γέφυρα του λιμανιού. Είχε προηγηθεί στις 12:00 το μεσημέρι (ώρα Ελλάδος) η έλευση του 2025 από το νησιωτικό κράτος του Κιριμπάτι -γνωστό και ως Νησί των Χριστουγέννων- στον Ειρηνικό Ωκεανό που παραδοσιακά κάνει πρώτο ποδαρικό στο νέο έτος. Οι κάτοικοι ευχήθηκαν «καλή χρονιά» με εκατοντάδες πυροτεχνήματα, μουσική και πολύ χορό. Μία ώρα μετά, άλλαξε χρόνο το Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας. Επί πέντε λεπτά, η νύχτα έγινε μέρα από τα πυροτεχνήματα στον εμβληματικό Sky Tower της πόλης. Ποιες περιοχές θα δουν τελευταίες την αλλαγή του έτους Δύο ακατοίκητα νησιά με τα ονόματα Baker Island και Howland Island, νοτιοδυτικά της Χαβάης, θα είναι τα τελευταία που θα «φύγουν» από το 2024. Οι ΗΠΑ είναι μία από τις τελευταίες χώρες που θα γιορτάσουν την άφιξη του νέου έτους, με τη Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον να πρέπει να περιμένουν μέχρι τις 7 π.μ. ώρα Ελλάδας για να μπουν στο 2025. Απορία, όμως, επικρατεί για το πότε αλλάζει η χρονιά στην Ανταρκτική, καθώς κάθε ερευνητικός σταθμός ακολουθεί μία συγκεκριμένη ώρα της χώρας, καθώς ο σταθμός McMurdo είναι σε ώρα Νέας Ζηλανδίας (UTC+12) και ο Palmer σε ώρα Χιλής (UTC-3).
 Ήθη, έθιμα και παραδόσεις από διάφορες γωνιές του πλανήτη που... εξασφαλίζουν ένα ευτυχισμένο νέο έτος.
Βράδυ της Πρωτοχρονιάς: αυτή η στιγμή που περιμένουμε πως και πως, βρισκόμαστε με φίλους και διασκεδάζουμε μέχρι το πρωί, ώστε να υποδεχτούμε το νέο έτος. Έως εδώ όλα καλά. Τα προβλήματα ξεκινούν μετά, με ένα βασικό ερώτημα να πλανάται στο μυαλό των ανθρώπων: πώς θα πάει αυτή η χρονιά; Οι περισσότεροι το ζουν μέρα με τη μέρα και περιμενούν να δουν τι θα συμβεί. Ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι που προσπαθούν να εξασφαλίσουν με κάθε τρόπο το «ευτυχισμένο νέο έτος»: φυσικά ακολουθώντας τις παραδόσεις της χώρας τους. Πώς έχουμε εμείς το σπάσιμο του ροδιού; Έτσι σε κάθε χώρα υπάρχουν αντίστοιχα έθιμα, με στόχο να η νέα χρονιά να φέρει καλοτυχία, υγεία και ευημερία. Ιταλία Στη Νάπολη όπως και σε άλλες νότιες πόλεις της χώρας πολλοί ντόπιοι συνηθίζουν είτε να πετούν παλιά έπιπλα από τα παράθυρα αφήνοντας πίσω τους ό,τι τους στενοχώρησε την προηγούμενη χρονιά είτε να καθαρίζουν πολύ καλά το σπίτι τους. Επίσης στο γιορτινό τραπέζι οι φακές έχουν την τιμητική τους. Εκουαδόρ Στον Ισημερινό, τα μεσάνυχτα της Πρωτοχρονιάς, οι ντόπιοι βάζουν φωτιά σε σκιάχτρα γεμάτα χαρτί ή καίνε παλιές φωτογραφίες για να απαλλαγούν από τις κακές αναμνήσεις και την αρνητική ενέργεια του περασμένου χρόνου. Δανία Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς οι Δανοί πετούν πιάτα στις εξώπορτες της οικογένειας και των φίλων για καλή τύχη. ΟυγγαρίαΒασικό στοιχείο στο ουγγρικό γιορτινό τραπέζι είναι το ψητό χοιρινό. Αποφεύγουν τα πουλερικά επειδή πιστεύουν ότι τα ζώα που ξύνουν την πλάτη τους «απομακρύνουν» την καλή τύχη. Επίσης και τα ψάρια. Μάλτα Οι ντόπιοι αφήνουν ανοιχτά τις πόρτες και τα παράθυρα τα μεσάνυχτα της Πρωτοχρονιάς για να φύγει ο παλιός χρόνος και να καλωσορίσουν το νέο έτος. Πολωνία Ιδιαίτερα στην Κρακοβία και στο Γκντανσκ γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά με ένα χειμερινό μπάνιο. Η βουτιά στα παγωμένα νερά γνωστή και ως «Morsowanie», πιστεύεται ότι ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και αναζωογονεί το πνεύμα. Κολομβία Οι κάτοικοι της χώρας κάνουν μία μικρή βόλτα κρατώντας μια άδεια βαλίτσα για να έχουν μία χρονιά γεμάτη περιπέτειες και ταξίδια, όπως αναφέρει το Country Living. Ιρλανδία Όσοι ψάχνουν τον ιδανικό σύντροφο την μαγική νύχτα της Πρωτοχρονιάς, βάζουν ένα κλαδάκι γκι κάτω από το μαξιλάρι. Ιαπωνία Η πρώτη ανατολή του ήλιου έχει ένα ιδιαίτερο όνομα: «Hatsuhinode». Πιστεύεται πως το πρώτο φως της νέας χρονιάς φέρνει τύχη, ευλογία και ευημερία σε όποιον το αντικρίσει. Νότια Αμερική Σύμφωνα με μια παλιά παράδοση, η επιλογή των εσωρούχων την Πρωτοχρονιά θεωρείται ότι επηρεάζει την τύχη του νέου έτους. Κάθε χρώμα φέρνει μαζί του μια διαφορετική υπόσχεση: Το κόκκινο αντιπροσωπεύει την έντονη ερωτική ζωή, το κίτρινο τον πλούτο, το ροζ την αγάπη, το πράσινο την καλοτυχία και το λευκό την ηρεμία. Φιλιππίνες Οι Φιλιππινέζοι για να έχουν πλούτο και αφθονία φορούν ρούχα με πουά μοτίβα καθώς το στρογγυλό σχέδιο θυμίζει νόμισμα. Επίσης τρώνε στρογγυλά φρούτα και εδέσματα. Ελβετία Τα μεσάνυχτα, συνηθίζουν να ρίχνουν στο έδαφος μια μπάλα παγωτό. Ισπανία Στα πρώτα δευτερόλεπτα του νέου έτους, για καλή τύχη τρώνε 12 ρώγες σταφύλι, μία για κάθε μήνα. Γερμανία & Σουηδία Η ρέγγα στο γερμανικό και σουηδικό τραπέζι θεωρείται σύμβολο καλοτυχίας ενώ αντίθετα ο αστακός είναι απαγορευτικός επειδή κινείται αργά και αντίθετα.  Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι στοίχοι στα Κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι τόσο μπερδεμένοι;
Τα Κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, γνωστά και ως «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά», συνήθως ακούγονται αινιγματικά και ασυνάρτητα, με αποτέλεσμα να προκαλούν σύγχυση σε όποιον τα ακούει, διαβάζει ή τραγουδά, χωρίς να καταφέρει να αναγνωρίσει πλήρως το περιεχόμενό τους. Ωστόσο, αν κανείς αφιερώσει λίγο περισσότερο χρόνο και εστιάσει στη βαθύτερη ανάλυση των στίχων, θα διαπιστώσει πως υπάρχει μια κρυφή λογική πίσω από τα λόγια. Αν και το πρώτο τους άκουσμα ίσως παραπέμπει σε ένα απλό εορταστικό τραγούδι, η ουσία τους αποκαλύπτει έναν ερωτικό χαρακτήρα, με τους στίχους να απευθύνονται από έναν νέο σε μια αγαπημένη του. Μία ευκαιρία για φλερτ Οι στίχοι αυτοί λέγονταν από τους νέους της βυζαντινής εποχής. Τα κάλαντα τότε δεν τα έλεγαν τα μικρά παιδιά αλλά οι νέοι (δες κι εμέ το παλικάρι λένε στα κάλαντα), που έβρισκαν την ευκαιρία με τα κάλαντα να επισκεφθούν τα σπίτια των αγαπημένων τους κοριτσιών και να εκφράσουν την αγάπη τους με τον καλυμμένο τρόπο των καλάντων. «Πρόκειται για στίχους θρησκευτικούς (των καλάντων) και στίχους που απευθύνονται σε κοπέλα (στην αγαπημένη). Μέσα από τα κάλαντα εκφράζονται καλυμμένα τα αισθήματα αγάπης του νέου καλαντιστή προς την αγαπημένη του. Η σειρά των στίχων είναι εναλλάξ ένας στίχος των καλάντων, που αναφέρεται στον Άγιο Βασίλη, και στη συνέχεια ένας στίχος που εκφράζει την αγάπη και απευθύνεται στην κοπέλα, προς την οποία και για την οποία λέγονται τα κάλαντα», σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό της Θρησκειολογίας, Καραμάτσκο Δημήτρη. Στους στίχους των καλάντων που ακολουθούν οι μονοί στίχοι είναι οι στίχοι των καλάντων που αναφέρονται στον Άγιο Βασίλειο, που γιορτάζει την πρωτοχρονιά και οι ζυγοί αυτοί που απευθύνονται στην κοπέλα. Σε παρένθεση οι επεξηγήσεις που αφορούν στην κοπέλα. Κάλαντα Πρωτοχρονιάς
 Στην Ελλάδα, μετά τα Χριστούγεννα, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς τα παιδιά περιμένουν με ανυπομονησία τον Άγιο Βασίλη να μπει από την καμινάδα και να τους φέρει δώρα Στη δυτική παράδοση ο άντρας που φέρνει τα δώρα τα Χριστούγεννα είναι ντυμένος στα κόκκινα, έχει πυκνή λευκή γενειάδα, είναι στρουμπουλός και γελάει δυνατά με την καρδιά του. Advertisement: 0:05Αυτός είναι ο Σάντα Κλάους των Άγγλων και των Αμερικανών, ο Περ Νοέλ των Γάλλων, ο Βάιναχτσμαν των Γερμανών και ούτω καθεξής… Για τους Ορθόδοξους χριστιανούς πρόκειται για τον Μέγα Βασίλειο, ο οποίος έζησε στη Καππαδοκία και αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο. Εκείνος θεωρείται στη παγκόσμια ιστορία ως ο εμπνευστής αλλά και πρώτος δημιουργός της οργανωμένης φιλανθρωπίας. Ο Μέγας Βασίλειος, γνωστός και ως Βασίλειος Καισαρείας ή απλώς Άγιος Βασίλειος, ήταν Καππαδόκης, επίσκοπος της Καισάρειας στην Καππαδοκία της χερσονήσου της Μικράς Ασίας, και Εκκλησιαστικός Πατέρας. Υποστήριξε το Σύμβολο της Πίστεως και αντιτάχθηκε στις αιρέσεις των πρωτοχριστιανικών χρόνων, μεταξύ των οποίων και του Αρειανισμού. Είναι ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, που θεωρούνται προστάτες της παιδείας, μαζί με τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Ωστόσο, δεν είναι ο Άγιος Βασίλειος, ο ιερέας από την Καισάρεια, αλλά ο Άγιος Νικόλαος που ενέπνευσε την ιστορία του ασπρομάλλη άνδρα που πετά στους αιθέρες για να μοιράσει δώρα σε όλο τον κόσμο. Ο Άγιος Νικόλαος Σύμφωνα με το Huffington Post, ο θρύλος του γεννήθηκε κάπου κοντά στο Ντεμρέ της σημερινής Νότιας Τουρκίας και η ιστορία του ξεκινά τον 4ο αιώνα, όταν η περιοχή ήταν γνωστή ως Μύρα της Λυκίας. Σε εκείνη την πόλη, λοιπόν, έζησε ο Νικόλαος, Επίσκοπος Μύρων, γνωστός και αγαπητός για τις καλές του πράξεις. Από ιστορική άποψη, Άγιος Νικόλαος ήταν ο εξαιρετικά φιλανθρωπικός επίσκοπος μιας ρωμαϊκής πόλης που ονομαζόταν Μύρα κατά τον τέταρτο αιώνα. Είχε γίνει ο προστάτης των παιδιών και ήταν γνωστός ως άνθρωπος με μεγάλη γενναιοδωρία. Έγινε άγιος αμέσως μετά τον θάνατό του πιστοί έρχονται από όλον τον κόσμο για να προσκυνήσουν στον εορτασμό της μνήμης του, στις 6 Δεκεμβρίου. Οι ιστορίες για την καλοσύνη του Νικολάου εξαπλώθηκαν ταχύτατα αμέσως μετά τον θάνατό του. Τόσο αγαπητός ήταν που τα οστά του εκλάπησαν από τα Μύρα το 1087 και μεταφέρθηκαν στην Ιταλία για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων εισβολέων. Στην ορθόδοξη παράδοση έγινε ο προστάτης άγιος των παιδιών και των ναυτικών. Η ιστορία του Αγίου Νικολάου ταξίδεψε και ρίζωσε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Άγιος Νικόλαος έγινε προστάτης της γεωργίας στη Ρωσία και του Ναυτικού στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, όπου, παρά την απαγόρευση αναγνώρισης αγίων που επέβαλλε ο προτεσταντισμός, επέζησε με το όνομα Σίντερ Κλάας. Το ολλανδικό όνομα, Σίντερ Κλάας, είναι στην πραγματικότητα παράγωγο του ονόματος Άγιος Νικόλαος (Klaas και Claus από το Nicholas ή Nicholaus). Εκείνος την ημέρα της εορτής του παριστάνεται με ιερατική στολή και επισκοπική ράβδο να μοιράζει δώρα στα παιδιά. Santa, baby Η πρώτη γραπτή αναφορά για τον « Santa Claus » δεν εμφανίζεται στις ΗΠΑ παρά μόνο στα τέλη του 18ου αιώνα, όπου μνημονεύεται σε μια περιγραφή μιας θρησκευτικής εκδήλωσης στην εφημερίδα New York Gazette: «Την περασμένη Δευτέρα γιορτάστηκε στο Protestant-Hall η επέτειος του Αγίου Νικολάου, που αλλιώς ονομάζεται Άγιος Κλάους». Το γεγονός ότι η πρώτη αναφορά εμφανίστηκε στη Νέα Υόρκη δεν είναι περίεργο, δεδομένης της ιστορίας της Νέας Υόρκης μέχρι το 1664 ως ολλανδικής αποικίας και της συνεχιζόμενης παρουσίας Ολλανδών αποίκων στην περιοχή αυτή, λέει η Βαλερί Μ. Φρίντλαντ, Καθηγήτρια Γλωσσολογίας, Πανεπιστήμιο της Νεβάδα στο The Conversation. Παρόλα αυτά, πριν από τη δεκαετία του 1830, η αντικατάσταση του Αγίου Νικ από τον Άγιο Κλάους δεν ήταν συχνή. Όμως, τη δεκαετία του 1820, ένα παιδικό βιβλίο παρουσίαζε τον Santa Claus σε έλκηθρο που το έσερναν τάρανδοι, γεγονός που υποδηλώνει ότι η σύγχρονη φήμη του είχε εδραιωθεί από τότε. Ο Άγιος στον 20ο αιώνα Η εμβληματική του ενδυμασία, ωστόσο, δεν έγινε η συνήθης στολή του μέχρι που μια διαφήμιση της Coca-Cola τον απεικόνισε με κόκκινη φορεσιά, πάνω από έναν αιώνα αργότερα, το 1930. Μέχρι τότε, οι στολές του Αϊ-Βασίλη περιλάμβαναν από πράσινο και κίτρινο μέχρι και πατριωτικά αστέρια και ρίγες. Λέγεται πως στην Ελλάδα, η εικόνα του τροφαντού Άη Βασίλη ήρθε τις δεκαετίες του 50 και του ’60, από ομογενείς που βρίσκονταν στην Αμερική. Ο «δυτικότροπος» Άγιος Βασίλης άρχισε να μπαίνει με καρτ-ποστάλ στα σπίτια των αστικών οικογενειών και σύντομα πήρε τη θέση του στα ελληνικά Χριστούγεννα. Ωστόσο άλλαξε όνομα και ημερομηνία που επισκέπτεται τα σπίτια. Άλλα ονόματα του Άη Βασίλη
Εν τέλει, η σημερινή μορφή του Αϊ-Βασίλη δεν είναι τίποτε άλλο από ένα συνονθύλευμα διαφορετικών μύθων από διαφορετικές εποχές και διαφορετικές περιοχές του κόσμου που εξελίχθηκε μέσα στον χρόνο σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε εποχής. Γιατί στολίζουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο; – Η ειλικρινής ιστορία πίσω απ’ την παράδοση11/12/2024  Όταν μιλάμε για το χριστουγεννιάτικο δέντρο, μας έρχεται μία πολύ συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό. Πώς κατασκευάστηκε όμως στ' αλήθεια αυτό το πολυαγαπημένο έθιμο; Το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι μια σύγχρονη εφεύρεση. Πρόκειται για ένα σε μεγάλο βαθμό λαϊκό σύμβολο, που δεν έχει καμία βάση στη Βίβλο. Υπάρχουν πολλά δέντρα στη Βίβλο, από το Δέντρο της Γνώσης και το Δέντρο της Ζωής στη Γένεση μέχρι την αναφορά στο σταυρό του Χριστού ως «δέντρο» στις Πράξεις των Αποστόλων. Αλλά δεν υπάρχει κανένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο The Conversation. Μύθοι και θρύλοι Από την άλλη, πολλοί θρύλοι προσπαθούν να εξηγήσουν την προέλευση του. Στη Γερμανία, ο ιεραπόστολος Βονιφάτιος, λέγεται ότι έκοψε μια γιγαντιαία βελανιδιά αφιερωμένη στον σκανδιναβικό θεό Θορ. Στη θέση της φύτρωσε ένα μικρό έλατο, το οποίο ανακήρυξε ως σύμβολο του χριστιανισμού – υποδεικνύοντας το τριγωνικό σχήμα του ως αντιπροσωπευτικό της Αγίας Τριάδας. Στην Ιταλία, το χριστουγεννιάτικο δέντρο συνδέεται με την ιστορία του άστρου της Βηθλεέμ. Ένας θρύλος μιλάει για έναν φτωχό βοσκό που ήταν πολύ ταπεινός για να φέρει ένα δώρο στο μωρό Ιησού. Καθώς περπατούσε προς τη φάτνη, βρήκε ένα απλό δέντρο και αποφάσισε να το στολίσει με τα λίγα που είχε. Το δέντρο έλαμψε από φως, συμβολίζοντας το φως της γέννησης του Χριστού. Στην Ελλάδα, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα συνδέονται συχνά με τον μύθο του «Δέντρου της Ζωής». Το δέντρο αντιπροσωπεύει την αιώνια ζωή, ως σύμβολο της ανανέωσης του νέου έτους. Σύμφωνα με το μύθο, οι καλικάντζαροι θέλουν να κόψουν το «Παγκόσμιο Δέντρο», το οποίο συγκρατεί τη Γη. Την παραμονή των Χριστουγέννων, βγαίνουν στην επιφάνεια για να προκαλέσουν προβλήματα, αλλά αποσπάται η προσοχή τους από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Έτσι, το χριστουγεννιάτικο δέντρο, με τα φώτα και τα στολίδια του, πιστεύεται ότι απωθεί τους Καλικαντζάρους. Μια γερμανική παράδοση Η αλήθεια είναι ότι το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι μια σχετικά νέα παράδοση. Ξεκίνησε ως μια μικρή, τοπική παράδοση τον 17ο αιώνα σε ένα μόνο μέρος: στην πρωτεύουσα της Αλσατίας, το Στρασβούργο. Οι Γερμανοί πολίτες του Στρασβούργου συμπεριέλαβαν ένα δέντρο ως μέρος μιας παράδοσης ηθικής κρίσης την ημέρα των Χριστουγέννων. Τα παιδιά κρίνονταν από τους γονείς τους και αν ήταν καλά, τα γλυκά αφήνονταν κάτω από το δέντρο ενώ αν ήταν κακά, όχι. Πρόκειται για έναν υπαινιγμό για το τι επρόκειτο να συμβεί την ημέρα της κρίσης. Το τελετουργικό εξαπλώθηκε σε άλλα μέρη της Γερμανίας τη δεκαετία του 1770. Ο Γερμανός ρομαντικός μυθιστοριογράφος Γκαίτε προσέφερε την πρώτη περιγραφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου που έφτασε σε ένα ευρύ κοινό στις «Θλίψεις του νεαρού Βέρθερου» (1774). Αλλά δεν υιοθετήθηκε ευρέως στη Γερμανία μέχρι τη δεκαετία του 1830, αφού το χριστουγεννιάτικο δέντρο άρχισε να γίνεται δημοφιλές στην Αμερική. Εξάπλωση στην Βρετανία Η παράδοση έφτασε στη Βρετανία τη δεκαετία του 1830. Εισήχθη από Γερμανούς εμπόρους στο Μάντσεστερ περίπου την ίδια εποχή που οι αυλές του Γεωργίου Γ’και του Γουλιέλμου Δ’, οι ίδιοι γερμανικής καταγωγής, την εισήγαγαν στη βρετανική αριστοκρατία. Η βασίλισσα Βικτώρια και ο πρίγκιπας Αλβέρτος έκαναν την παράδοση δημοφιλή στη Βρετανία, όταν ο Αλβέρτος έστησε χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Ουίνδσορ το 1840. Η σκηνή απαθανατίστηκε στην εφημερίδα The Illustrated London News το 1848, όταν τυπώθηκε μια γκραβούρα που έδειχνε τη Βικτώρια, τον Αλβέρτο και τα παιδιά τους γύρω από ένα δέντρο με κεριά και στολίδια. Αμερική και εξευγενισμός της γιορτής Το χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα δώρα που κρύβονται κάτω από τα κλαδιά του προέρχεται από την Αμερική και πρωτοεμφανίστηκε στην Πενσυλβάνια ήδη από το 1812. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο υιοθετήθηκε στην αμερικανική κουλτούρα ως μια προσπάθεια να εξευγενιστεί ο εορτασμός των χριστουγέννων. Πριν από τα μέσα του 19ου αιώνα, τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν όπως το καρναβάλι. Οι άνθρωποι – κυρίως από τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις – γλεντούσαν και κυκλοφορούσαν στις πόλεις, χτυπώντας τις πόρτες των πλουσίων και ζητώντας φαγητό και ποτό. Αυτή η πρακτική, το «wassailing», εξελίχθηκε σε μέθη, βανδαλισμό και ασελγείς πράξεις. Η αταξία της χριστουγεννιάτικης περιόδου έπρεπε να μετριαστεί από το εσωτερικό, φιλικό προς τα παιδιά χριστουγεννιάτικο δέντρο γύρω από το οποίο συγκεντρώνονταν οι οικογένειες της μεσαίας τάξης. Τα παιδιά δεν θα επιτρεπόταν πλέον να βγαίνουν έξω για να διασκεδάσουν τις γιορτές. Το εξωτερικό θα έμπαινε στο εσωτερικό: ένα δέντρο θα κόβονταν και θα μεταφερόταν στο εσωτερικό, ώστε τα Χριστούγεννα να μπορούν να συμβούν με την ασφάλεια και την άνεση του σπιτιού. Έξυπνο μάρκετινγκ Υιοθετημένοι για να μετριάσουν τις υπερβολές της εποχής, οι Αμερικανοί έμποροι και κατασκευαστές διέδωσαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τα δώρα ωστόσο, δεν τοποθετούνταν κάτω από το δέντρο μέχρι που οι έξυπνοι έμποροι αναγνώρισαν τις δυνατότητες των νέων εσωτερικών εορτασμών. Η χονδροειδής υπερβολή των προηγούμενων Χριστουγέννων – ποτό, γλέντι και σεξ – επέστρεψε με έναν νέο, μεσοαστικό τρόπο με τη χορήγηση δώρων. Το συσκευασμένο χριστουγεννιάτικο δώρο είναι μια αμερικανική εφεύρεση της δεκαετίας του 1840 που κατέκτησε τον κόσμο. Τα τυλιγμένα δώρα άρχισαν να τοποθετούνται κάτω από τα δέντρα από τους γονείς ως αποτέλεσμα των στρατηγικών μάρκετινγκ των εκδοτών βιβλίων. Οι αμερικανικές οικογένειες έμαθαν για τη νέα παράδοση όχι από τους Γερμανούς μετανάστες, αλλά από τα βιβλία Σε αυτά το χριστουγεννιάτικο δέντρο απεικονιζόταν ως μέσο για να μείνουν τα παιδιά ευτυχισμένα μέσα στο σπίτι. «Το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Πακ», εορταστικό σκίτσο του S.D. Ehrhart, 1902 Οι βιβλιοπώλες εξέδωσαν συλλογές διηγημάτων και ποιημάτων, όπως το Kriss Kringle’s Christmas Tree (1845), στο οποίο τα παιδιά έπαιρναν ως δώρα βιβλία, αλλά και σπαθιά, τύμπανα ή κούκλες. Ο στόχος των εκδοτών βιβλίων ήταν να παρουσιάσουν το νέο καθεστώς αγοράς δώρων για τα παιδιά ως μια παλιά «λαϊκή παράδοση». Οι γονείς πίστεψαν ότι τα δώρα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν μια τελετουργία τόσο παλιά όσο και οι βιβλικοί Μάγοι, με τα δώρα τους από χρυσό, λιβάνι και σμύρνα. Μακριά από μύθους και θρησκείες Παρά το όνομά του, το σύγχρονο χριστουγεννιάτικο δέντρο έχει ελάχιστη σχέση με ένα φανταστικό χριστιανικό παρελθόν. Εν τέλει, το δέντρο στο σπίτι και η διακόσμησή του με φώτα, στολίδια, αγγέλους και αστέρια έγινε ένα ευρέως διαδεδομένο τελετουργικό της μεσαίας τάξης τη δεκαετία του 1830. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι ένα σε μεγάλο βαθμό κοσμικό σύμβολο της εποχής, η επιτυχία του οποίου παραμένει συνδεδεμένη με τις δυνάμεις της καταναλωτικής οικονομίας. (photos) Το βασιλικό χριστουγεννιάτικο δέντρο θαυμάζουν η βασίλισσα Βικτώρια, ο πρίγκιπας Αλβέρτος και τα παιδιά τους, Δεκέμβριος 1848 Πίνακας που ονομάζεται «Wassailing στην έπαυλη» Το χριστουγεννιάτικο δέντρο (Boston Public Library), 1858  Το 19ο τεύχος ολοκληρώθηκε και δημοσιεύεται ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ - όπως πάντα - με ιδιαίτερα πλούσια ύλη και θεματολογία από πολλές ειδικότητες και πάντα με επίκαιρα θέματα, με παραπάνω απο 300 σελίδες!
Το συγκεκριμένο τεύχος αποτελεί μια συλλογική προσπάθεια, με σκοπό τη γενικότερη ενημέρωση του κοινού σε θέματα τεχνολογίας, ποιλιτισμού, οικονομίας, και γενικότερα αναλύοντας θέματα της καθημερινότητας. Το περιοδικό είναι διαθέσιμο για όλους τους αναγνώστες ΔΩΡΕΑΝ ΕΔΩ Η Επίτροπος Ισότητας των Φύλων θα λάβει μέρος στο Παγκόσμιο Φόρουμ - Γυναίκες Ηγέτιδες του Ρέικιαβικ9/11/2024  Η Επίτροπος Ισότητας των φύλων, κα Τζόζη Χριστοδούλου αναχωρεί αύριο για την Ισλανδία, μετά από πρόσκληση του Παγκόσμιου Φόρουμ - Γυναίκες Ηγέτιδες του Ρέικιαβικ (Reykjavík Global Forum - Women Leaders), προκειμένου να είναι εκ των ομιλητριών στις εργασίες του που διεξάγονται από 11 μέχρι 12 Νοεμβρίου.
Το Παγκόσμιο Φόρουμ - Γυναίκες Ηγέτιδες του Ρέικιαβικ, ένας θεσμός που ξεκίνησε το 2018, συγκεντρώνει γυναίκες με ηγετικό ρόλο στους τομείς της πολιτικής, των επιχειρήσεων, του ακαδημαϊκού χώρου, των τεχνών, των μέσων ενημέρωσης και της κοινωνίας των πολιτών, για να ανταλλάξουν ιδέες και να διερευνήσουν τρόπους περαιτέρω προώθησης της κοινωνίας προς την ισότητα και ενίσχυσης της συμμετοχής γυναικών σε ηγετικές θέσεις. Το Φόρουμ προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία παρουσίασης και συζήτησης βέλτιστων πρακτικών και δοκιμασμένων λύσεων που αναπτύσσονται σε όλους τους τομείς με στόχο την ισότητα των φύλων σε όλα τα επίπεδα. Στο φετινό Φόρουμ, το οποίο συνδιοργανώνουν η Κυβέρνηση και η Βουλή της Ισλανδίας, θα πάρουν μέρος, μεταξύ άλλων, η Υπουργός Εξωτερικών της Ισλανδίας, η Υπουργός Εσωτερικών της Λιθουανίας, μέλη κοινοβουλίων, εκτελεστικές διευθύντριες και ανώτατα στελέχη μεγάλων οργανισμών, εταιρειών και πανεπιστημίων. Τα θέματα που θα απασχολήσουν το Φόρουμ περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, «Γυναίκες, ειρήνη και ασφάλεια», «Το μέλλον της καινοτομίας: επένδυση στις γυναίκες», «Υγεία γυναικών: διασφάλιση και προώθηση πολιτικής και φροντίδας», και «Γυναίκες στην εξουσία: Μια ειλικρινής εκτίμηση του πόσο μακριά πρέπει να φτάσουμε». Η κα Χριστοδούλου θα είναι μια εκ των τριών ομιλητριών στο πάνελ συζήτησης με θέμα «Πραγματικότητες, εμπιστοσύνη και δημοκρατία: Νέες στρατηγικές για μια νέα εποχή». Μετά από προσωπική πρόσκληση, θα λάβει επίσης μέρος σε δύο παράλληλες σειρές κλειστών συζητήσεων, υπό το γενικό τίτλο «LeadersTalks», οι οποίες θα καλύψουν θέματα όπως στρατηγικές παρεμβάσεις γυναικών στη νομοθεσία και τη δικαιοσύνη, γυναίκες και άντρες ως ισότιμοι εταίροι στο σπίτι και στην κοινωνία, γυναίκες και ηγεσία. Στο περιθώριο των εργασιών του Φόρουμ, η Επίτροπος θα έχει την ευκαιρία να συναντηθεί με συμμετέχουσες από διάφορες χώρες, να αναπτύξει πολιτικές και δράσεις της κυβέρνησης με στόχο την πλήρη και ουσιαστική ισότητα των φύλων στην Κύπρο, οι οποίες ήδη εφαρμόζονται ή δρομολογούνται, και να ανταλλάξει απόψεις για διαμόρφωση βέλτιστων πρακτικών σε σχετικούς τομείς.  Τα έργα για τη διάνοιξη νέου δρόμου έφεραν στο φως νεκροταφείο όπου αποτεφρώθηκαν δεκάδες Βίκινγκ. Ανάμεσα στους τάφους, ένας τεχνητός λόφος στο ιερό σχήμα ενός πλοίου. Όταν τα πρώτα ευρήματα ήρθαν στο φως κατά τις εργασίες διάνοιξης ενός νέου δρόμου, οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι επρόκειτο για τα ερείπια κάποιου νεολιθικού οικισμού. Αυτό που βρήκαν όμως ήταν ένα μεγάλο νεκροταφείο των Βίκινγκ, στο οποίο αποτεφρώνονταν νεκροί από άγνωστες περιοχές. «Όταν προχωρήσαμε στις προκαταρκτικές ανασκαφές τον Μάιο του 2017 βρήκαμε πέντε τάφους πάνω σε στρώματα στάχτης και θραύσματα οστών από ανθρώπους και σκύλους. Συνειδητοποιήσαμε τότε ότι επρόκειτο για μεγάλο ταφικό χώρο των Βίκινγκ» δήλωσε σε δελτίο Τύπου η Πέτρα Νόρντιν, επικεφαλής των ανασκαφών. Ανάμεσα στους 139 τάφους που έχουν έρθει μέχρι σήμερα στο φως, υψώνεται ένας τεχνητός λοφίσκος σε σχήμα πλοίου, ενώ οι ερευνητές πιστεύουν ότι γύρω από κάθε μακρόστενο τάφο βρίσκονταν κάποτε τοποθετημένες πέτρες που σχημάτιζαν το περίγραμμα μιας βάρκας. Τα πλοία ήταν εξάλλου ιερά για τον σκανδιναβικό λαό των Βίκινγκ, θαλασσοπόρων που έγιναν γνωστοί για τις επιδρομές τους τη διάρκεια του Μεσαίωνα (800 – 1050 μ.Χ.) Το νεκροταφείο βρίσκεται έξω από χωριό Τβέκερ στα νοτιοδυτικά της χώρας. Αν και το χωριό αναφέρεται στα τοπικά σάγκα, μέχρι σήμερα δεν είχαν βρεθεί ερείπια στην επιφάνεια του εδάφους. «Το πρόβλημα είναι ότι η γη έχει οργωθεί και ισοπεδωθεί για να δημιουργηθούν βοσκοτόπια», οπότε ό,τι βρισκόταν στην επιφάνεια καταστράφηκαν» είπε η Νόρντιν. «Παρόλα αυτά, διερευνήσαμε το πού βρίσκονταν οι πυρές αποτέφρωσης και μεταξύ άλλων βρήκαμε κάτι που ερμηνεύσαμε ως πλοίο μήκους 60 μέτρων που σχηματιζόταν από πέτρες» ανέφερε. Αποτέφρωση Στον πλουσιότερο από τους τάφους που ανασκάφηκαν την περίοδο 2017-19 βρέθηκαν 17 κεραμικά αγγεία, οστά ανθρώπων και ζώων καθώς και εργαλεία ύφανσης και σιδερένιες αιχμές τόξων. Ο τάφος βρισκόταν μέσα σε έναν τετράγωνο λάκκο τον οποίο οι αρχαιολόγοι ερμηνεύουν ς «κατασκευή που βοηθούσε τη ροή αέρα για την πυρά πάνω από το έδαφος». Σύμφωνα με το ταφικό έθιμο των Βίκινγκ, η σορός καιγόταν σε πυρά. Στη συνέχεια, «ζώα που δεν είχαν καεί τοποθετούνταν στην κορυφή πριν σφραγιστεί ο τάφος» εξήγησε η Νόρντιν. «Τα πιο κοινά οστά ζώων προέρχονταν από βοοειδή όπως οι αγελάδες και πιθανότατα πρόκειται για θυσίες τροφής» είπε. Επισήμανε ωστόσο πως «συχνά βρίσκουμε οστά σκύλων σε μικρές πυρές αποτέφρωσης και ανθρώπινα οστά σε μακρόστενες πυρές. Ο σκύλος ήταν σύντροφος και ακολουθούσε το αφεντικό του στην πυρά». Στο νεκροταφείο βρέθηκε επίσης ένα ασημένιο αραβικό νόμισμα που χρονολογήθηκε μεταξύ του 795 και του 806 μ.Χ., όπως ανέφεραν οι ερευνητές σε έκθεσή τους το 2023. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι μέχρι σήμερα έχει ανασκαφεί μόνο το 6% της συνολικής έκτασης του νεκροταφείου. Μεγάλο μέρος δεν θα έρθει ποτέ στο φως αφού βρίσκεται κάτω από σύγχρονα κτήρια. Εντελώς άγνωστο παραμένει επίσης από ποιους οικισμούς προέρχονταν οι νεκροί που θάβονταν στο Τβέκερ. Όπως είπε η Νόρντιν, «απλά δεν γνωρίζουμε. Θα είναι όμως συναρπαστικό να δούμε τι θα εμφανιστεί στο μέλλον». (photos) Παράδειγμα τάφου σε σχήμα πλοίου στη Σουηδία (Jerzy Kociatkiewicz) Χρυσή πόρπη που βρέθηκε σε έναν από τους τάφους (NHR) Χρυσό μενταγιόν σε σχήμα πουλιού από τάφο του Τβέκερ (NHR)  Η Διεθνής Ημέρα Τοπίου του Συμβουλίου της Ευρώπης γιορτάζεται από το 2017, κάθε χρόνο στις 20 Οκτωβρίου, σε υπόμνηση της ημέρας κατά την οποία «άνοιξε» προς υπογραφή από τα κράτη μέλη (20.10.2000) η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για το Τοπίο, η οποία τέθηκε σε ισχύ την 1η Μαρτίου 2004. Αυτή η ημερομηνία είναι μια ευκαιρία να υπενθυμίσουμε ότι για τη Σύμβαση όλα τα τοπία είναι σημαντικά. Τοπίο είναι όλα όσα μας περιβάλλουν και αντιλαμβανόμαστε ως περιβάλλον διαβίωσης που επηρεάζει την ευημερία μας.
Το 2024, η Διεθνής Ημέρα Τοπίου είναι αφιερωμένη στην προώθηση της Σύμβασης, με σκοπό την υλοποίηση των προτεραιοτήτων για το περιβάλλον που ορίστηκαν στην 4η Σύνοδο Κορυφής Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης, που πραγματοποιήθηκε στο Ρέικιαβικ τον Μάιο του 2023. Ανάμεσα σε αυτές τις προτεραιότητες βρίσκεται η Σύμβαση Τοπίου, η οποία υπογραμμίζει ότι η ποιότητα του τοπίου συμβάλλει στην προστασία των φυσικών και πολιτιστικών πόρων, την υλοποίηση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καθορίζουν την ευημερία, την ενίσχυση της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, με σεβασμό σε κάθε περιβάλλον διαβίωσης. Περισσότερες πληροφορίες για τη Σύμβαση και τη Διεθνή Ημέρα Τοπίου 2024 είναι διαθέσιμες στον ιστότοπο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για το Τοπίο. H Κύπρος επικύρωσε και υιοθέτησε ως εθνικό δίκαιο την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για το Τοπίο το 2006, με τον περί της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για το Τοπίο (Κυρωτικός) Νόμο του 2006. Το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως (ΤΠΟ) του Υπουργείου Εσωτερικών, ως Αρμόδια Αρχή για την εφαρμογή του Νόμου αυτού αναγνωρίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, τον οποίο διαδραματίζουν τα τοπία στην καινοτομία των χωρικών πολιτικών στην ευρωπαϊκή και διεθνή κοινότητα. Βάσει των Αρχών της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για το Τοπίο, αναγνωρίζεται επίσης ότι πέρα από την τοπική του αξία, το κυπριακό τοπίο έχει αξία ως μέρος του ευρύτερου ευρωπαϊκού τοπίου. Υπογραμμίζεται ακόμη ότι στην ποικιλομορφία και την ποιότητά τους, οι πολιτιστικές και φυσικές αξίες, οι οποίες συνδέονται με τα τοπία της Ευρώπης, αποτελούν μέρος της κοινής της κληρονομιάς. Στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του για την κατάρτιση και την εφαρμογή της Εθνικής Πολιτικής για το Τοπίο, το ΤΠΟ έχει αναλάβει την ένταξη της έννοιας του τοπίου στην πολεοδομική και χωροταξική πολιτική και έχει ως στόχο να συμβάλει στην αναγνώριση των τοπίων της χώρας, των χαρακτηριστικών τους, των δυνάμεων και των πιέσεων που τα μεταβάλλουν, καθώς και στην επισήμανση των μεταβολών αυτών. Οι στόχοι αυτοί επιτυγχάνονται μέσω της υλοποίησης δράσεων όπως ο εμπλουτισμός του Πληροφοριακού Σύστηματος του ΤΠΟ «ΙΠΠΟΔΑΜΟΣ» με Χάρτη Χαρακτηρισμού του Κυπριακού Τοπίου, ο οποίος εκπονήθηκε μέσω του ερευνητικού έργου MedScapes (2014).[1] Μέσω του έργου, έχουν αναγνωριστεί 615 Μονάδες Περιγραφής Τοπίου, οι οποίες ταξινομήθηκαν σε 99 Τύπους Τοπίων. Ταυτόχρονα, το ΤΠΟ επιδιώκει την ανάπτυξη ενός ψηφιακού διαδραστικού χάρτη αξιολόγησης κυπριακού τοπίου. Ο ψηφιακός αυτός χάρτης αναμένεται να αξιοποιηθεί τόσο στη λήψη αποφάσεων και στον καθορισμό πολεοδομικών και χωρικών πολιτικών, όσο και στην παροχή βασικής σχετικής πληροφόρησης προς το ευρύ κοινό. Σηματοδοτώντας την κυπριακή συμμετοχή στον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Τοπίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, το ΤΠΟ έχει εντάξει στο πλαίσιο των προγραμματισμένων εκδηλώσεων για τον εορτασμό των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2024, δράσεις για τον μήνα Οκτώβριο και Νοέμβριο που αφορούν την ανάδειξη διαφορετικών πτυχών του κυπριακού τοπίου. Περισσότερες λεπτομέρειες για το πρόγραμμα των εκδηλώσεων των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς μπορείτε να βρείτε σε αυτή την ανακοίνωση. [1] Το έργο MedScapes χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα διασυνοριακής συνεργασίας "Πρόγραμμα Λεκάνης Μεσογείου," το οποίο αποτέλεσε μέρος της νέας Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας (ΕΠΓ) και του χρηματοδοτικού της μέσου (Ευρωπαϊκός μηχανισμός γειτονίας και εταιρικής σχέσης - ΕΜΓΕΣ) για την περίοδο 2007-2013.  Οι συνθήκες άλλαξαν, αλλά η «νοσταλγία» των ανθρώπων μένει - Πώς ξεκίνησε η μόδα των πολυτελών ταξιδιών με τρένο και ο λόγος που χάθηκε το ενδιαφέρον για το ωραίο φαγητό, την άνεση, την πολυτέλεια Στις 4 Οκτωβρίου 1883, το διηπειρωτικό τρένο της Ευρώπης, το θρυλικό Orient Express αναχώρησε για πρώτη φορά από τον Gare de l’Est στο Παρίσι, διασχίζοντας αργά στην Γηραιά Ήπειρο με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Κατά τη διάρκεια ενός επταήμερου ταξιδιού, οι 40 επιβάτες του τρένου -μεταξύ των οποίων εξέχοντες συγγραφείς και αξιωματούχοι- βίωσαν την απόλυτη εμπειρία πολυτέλειας: Χώροι καπνιστών με πολυθρόνες επενδυμένες από απαλό ισπανικό δέρμα και το εμβληματικό βαγόνι-εστιατόριο. Όπως είχε καταγράψει ο δημοσιογράφος του 19ου αιώνα, Henri Opper de Blowitz, ως ένας από τους επιβάτες του παρθενικού ταξιδιού του Orient Express: «Τυφλώνονταν τα μάτια μου από τα ασραφτερά αντικείμενα. Υπήρχαν παντού άσπρα τραπεζομάντιλα και χαρτοπετσέτες επιμελώς διπλωμένες, αστραφτερά ποτήρια, κόκκινο, ροζές και λευκό κρασί, κρυστάλλινες καράφες νερού και οι ασημένιες δοχεία για τα μπουκάλια της σαμπάνιας». Επιπλέον, το μενού περιλάμβανε πολυτελή πιάτα, ενώ η εξυπηρέτηση γινόταν από άψογους σερβιτόρους, οι οποίοι κερνούσαν εκλεκτά κρασία και σαμπάνιες του επιβάτες του τρένου. Orient Express: Νέα εποχή στα πολυτελή συδηροδρομικά ταξίδια Η εμπειρία του Orient Express έφερε την «επανάσταση» στην μόδα των πολυτελών ταξιδιών στη Ευρώπη, αφού ακόμη και το φαγητό εν κινήσει φαινόταν αδιανόητο στις αρχές του 19ου αιώνα που ο κόσμος συνήθιζε να παίρνει το φαγητό του από τα σπίτι στα ταξίδια. Αυτό το εγχείρημα όμως ήταν το αποτέλεσμα ενός καλά ρυθμισμένου εφοδιαστικού συστήματος. Το 1865 ο μηχανικός και βιομήχανος George Pullman εγκαινίασε τη νέα εποχή άνεσης στα ταξίδια ο οποίος είδε τις προοπτικές για πολυτελείς διαδρομές στην Ευρώπη, αλλά τελικά ήταν ο Βέλγος πολιτικός μηχανικός και επιχειρηματίας Georges Nagelmackers μετέτρεψε τα τρένα σε «κινούμενα παλάτια» εκτοξεύοντας την εμπειρία στα ύψη, με την ίδρυση της «Compagnie Internationale des Wagons-Lits» το 1872. Ουσιαστικά, η μεταμόρφωση της εμπειρίας του ταξιδιού με τρένο ήρθε με τον George Pullman, ο οποίος εισήγαγε τα πολυτελή βαγόνια του και τα πρώτα βαγόνια φαγητού. Ο Pullman ήταν καθοριστικός στην αναβάθμιση της άνεσης και της ποιότητας των υπηρεσιών στα τρένα, ιδρύοντας το πρότυπο για το φαγητό εν κινήσει. Στην Ευρώπη, ο Georges Nagelmackers με τη Compagnie Internationale des Wagons-Lits (CIWL) ανέπτυξε αυτή την έννοια, δημιουργώντας πολυτελή βαγόνια και εστιατόρια, προσφέροντας εμπειρίες γαστρονομίας που συναγωνίζονταν τα καλύτερα εστιατόρια της εποχής. Η εταιρεία άρχισε γρήγορα να παράγει τα πιο πολυτελή βαγόνια, που προορίζονταν για τραπεζαρίες και σαλόνια, στον κόσμο – όχι μόνο για το διάσημο Orient Express, αλλά και για το Nord Express και το Sud Express. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, η εταιρεία ήρθε να κυριαρχήσει στα πολυτελή σιδηροδρομικά ταξίδια στην ηπειρωτική Ευρώπη. Καθιερώθηκε έτσι η μόδα για ρομαντικά δείπνα σε ταξίδια με τρένο. Ο «χρυσός αιώνας» και η πτώση – Όταν η χλιδή… πέθανε Η δεκαετία του 1920 αναγνωρίζεται ως «χρυσή εποχή» για τα σιδηροδρομικά ταξίδια, καθώς η εμπειρία των επιβατών αναβαθμίστηκε, με καινοτόμες διακοσμήσεις και εκλεκτά γεύματα που παρασκευάζονταν σε κεντρικές κουζίνες και σερβίρονταν από εξειδικευμένο προσωπικό. Όμως, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο τρόπος λειτουργίας των σιδηροδρόμων και οι συνήθειες των πολιτών υπέστησαν σημαντικές αλλαγές. Η αύξηση της ταχύτητας των τρένων και η ανάπτυξη των αεροπορικών ταξιδιών οδήγησαν σε ραγδαίες αλλαγές, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των υπηρεσιών παροχής πολυτελών γευμάτων και ανέσεων. Η είσοδος σε μια νέα πιο «γρήγορη» εποχή ήρθε να επισκιάσει την απόλαυση των ανέσεων και του ωραίου φαγητού. Οι σύγχρονες τάσεις «ανάγκασαν» τα γεύματα στα τρένα να προσαρμοστούν στα βιομηχανικά πρότυπα παραγωγής, μειώνοντας την ποιότητα και την ποικιλία. Έτσι, στη δεκαετία του 1960, οι προσφορές της Wagons-Lits άρχισαν να δίνουν αξία στην ευκολία από ότι στην άνεση, συμπεριλαμβάνοντας φορητά «μίνι μπαρ» με σνακς σε στυλ καφετέριας προσφέροντας φαγητό στους καθισμένους επιβάτες. Το ενδιαφέρον για ωραίο φαγητό, άνεση και πολυτέλεια στα τρένα συρρικνώθηκε. Μέχρι τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, οι κουζίνες είχαν σε μεγάλο βαθμό εξαφανιστεί από τους σιδηροδρόμους της Ευρώπης. Ωστόσο, η νοσταλγία για τις παλιές εποχές παραμένει. Σήμερα, τέτοια βαγόνια-εστιατόρια τρένων αποτελούν συνήθως τουριστικές ατραξιόν. Στον πυρήνα της ιδέας της επαναφοράς των βαγονιών-εστιατορίων ως τουριστικές ατραξιόν βρίσκεται ως επί το πλείστον η «νοσταλγία» των ανθρώπων για τις παλιές, ωραίες εποχές. Σε αυτό το πλαίσιο έχει δρομολογηθεί η νέα υπηρεσία του Orient Express που αναμένεται να επαναλειτουργήσει το 2025, με σκοπό να επαναφέρει την πολυτέλεια και την ατμόσφαιρα μιας εποχής όπου το φαγητό σε τρένο ήταν η απόλυτη εμπειρία της χλιδής. (photos) Aπό την ταινία «Έγκλημα στο Orient Express», όπου παίζει η αφρόκρεμα των σταρ της εποχής Φωτογραφία από το βαγόνι-εστιατόριο του Orient Express Πολυθρόνες από δέρμα και βελούδο, τοίχοι επενδυμένοι με ξύλο και σκαλισμένοι Αφίσα του Orient Express  Έντονα συμπτώματα ναυτίας εμφάνισαν 18 θεατρόφιλοι που έσπευσαν να δουν τις δύο πρώτες παραστάσεις της «βλάσφημης» όπερας Sancta στην κρατική όπερα της Στουτγάρδης το περασμένο Σαββατοκύριακο. Η αμφιλεγόμενη παράσταση, μια δημιουργία της χορογράφου και σκηνοθέτιδας Φλορεντίνα Χόλτσινγκερ που περιλαμβάνει live sex, piercing και μεγάλες ποσότητες ψεύτικου και αληθινού αίματος, φαίνεται ότι έπιασε... απροετοίμαστη μια μερίδα του κοινού που έδωσε το παρών για να την απολαύσει. «Το Σάββατο είχαμε οκτώ άτομα και την Κυριακή 10 άτομα που χρειάστηκαν φροντίδα από το προσωπικό μας» δήλωσε ο εκπρόσωπος της όπερας, Σεμπάστιαν Έμπλινγκ, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian. Σε τρεις περιπτώσεις μάλιστα τα συμπτώματα ναυτίας που εμφάνισαν οι θεατές ήταν τόσο έντονα, που χρειάστηκε να κληθεί γιατρός για να διασφαλίσει ότι δεν θα προέκυπταν σοβαρότερα προβλήματα. Η Χόλτσινγκερ είναι γνωστή για τις αντισυμβατικές της παραστάσεις που συνδυάζουν στοιχεία από χοροθέατρο και βαριετέ, και περιλαμβάνουν συνήθως γυναικείο καστ που ερμηνεύει μερικώς ή πλήρως γυμνό. Στο παρελθόν η 38χρονη χορογράφος έχει παρουσιάσει πάνω στη σκηνή σοκαριστικές σκηνές με live κατάποση σπαθιού, τατουάζ, αυνανισμό και «ζωγραφική της δράσης» (action painting) με αίμα και φρέσκα περιττώματα. «Καλή τεχνική στο χορό για μένα δεν σημαίνει μόνο να μπορεί κάποιος να κάνει ένα τέλειο tendu (κίνηση στο μπαλέτο) αλλά και να μπορεί να ουρεί κατά παραγγελία» είχε δηλώσει νωρίτερα φέτος η Χόλτσινγκερ σε συνέντευξή της στον Guardian. Η παράσταση Sancta, με την οποία η Χόλτσινγκερ δοκιμάζει για πρώτη φορά τις δυνάμεις της στο είδος της όπερας, έκανε πρεμιέρα στο κρατικό θέατρο του Μεκλεμβούργου τον περασμένο Μάιο. Βασίζεται στην «εξπρεσιονιστική» όπερα Sancta Susanna που συνέθεσε το 1921 ο Γερμανός μουσικός Πάουλ Χίντεμιτ, ένα πρώιμο έργο του που είχε σκανδαλίσει το κοινό της εποχής αφού θεωρήθηκε εξαιρετικά βλάσφημο. Η πρωτότυπη όπερα του Χίντεμιτ αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής καλογριας η οποία βιώνει έντονη εσωτερική σύγκρουση όταν ξυπνούν σε αυτήν καταπιεσμένες σεξουαλικές επιθυμίες ενώ προσεύχεται μπροστά από το άγαλμα του Εσταυρωμένου Χριστού. Aν και επρόκειτο αρχικά να κάνει πρεμιέρα στην κρατική όπερα της Στουτγκάρδης το 1921, τελικά παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο κοινό το 1922 εξαιτίας των διαμαρτυριών που ξέσπασαν για το «ιερόσυλο» περιεχόμενο. Η βερσιόν που παρουσιάστηκε φέτος στη Στουτγκάρδη, προκαλώντας ακραίες αντιδράσεις στο κοινό και σάλο στον διεθνή Τύπο, περιλαμβάνει γυμνές καλόγριες που κάνουν πατίνια σε έναν σωλήνα στο κέντρο της σκηνής, έναν τοίχο με σταυρωμένα γυμνά σώματα και μια λεσβία ιερέα. Η Χόλτσινγκερ είχε παρουσιάσει τον περασμένο Ιούνιο την όπερα Sancta στη γενέτειρά της, τη Βιέννη, εξοργίζοντας Αυστριακούς επισκόπους από το Σάλτσμπουργκ και το Ίνσμπρουκ που χαρακτήρισαν την παράσταση μια «ασεβή καρικατούρα της θείας λειτουργίας». Η Αυστριακή καλλιτέχνιδα, από τη μεριά της, έχει εξηγήσει ότι ο σκοπός της όπεράς της δεν είναι να χλευάσει την εκκλησία, αλλά να διερευνήσει τους παραλληλισμούς μεταξύ του συντηρητικού θεσμού και των κοινοτήτων BDSM και άλλων σεξουαλικών υποκουλτούρων. Τα δημοσιεύματα για σοβαρά συμπτώματα ναυτίας και σοκ στους θεατές δεν φαίνεται πάντως να έχουν προκαλέσει εμπορική ζημιά στο Sancta, αφού τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί όχι μόνο για τις υπόλοιπες 5 εναπομείνασες παραστάσεις στην Στουτγάρδη, αλλά και για εκείνες σε θέατρο του Βερολίνου όπου θα παρουσιαστεί το έργο τον Νοέμβριο. Δείτε το τρέιλερ της όπερας 
Ο καθηγητής Liberato De Caro ισχυρίζεται πως έχει στα χέρια του στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Ιερά Σινδόνη είναι πράγματι το ύφασμα στο οποίο εναποτέθηκε το σώμα του Ιησού Χριστού.
Το αν είναι γνήσια η Ιερά Σινδόνη που βρίσκεται στο Τορίνο της Ιταλίας, έχει αποτελέσει πηγή διαμάχης μεταξύ της θρησκευτικής και της επιστημονικής κοινότητας για αιώνες, καθώς υποστηρίζεται ότι πρόκειται για το σάβανο στο οποίο εναποτέθηκε το σώμα του Ιησού Χριστού, μετά την αποκαθήλωσή του από τον Σταυρό, ενώ σύμφωνα με κάποιες επιστημονικές μελέτες αποτελεί ανθρώπινο κατασκεύασμα. Εδώ και αιώνες, οι καθολικοί συρρέουν στην ιταλική πόλη του Τορίνο για να βρεθούν μπροστά στο διάσημο σάβανο. Το ιερό κομμάτι λινό ύφασμα, διαστάσεων 4,3 μέτρων μάκρος και 1,1 μέτρων φάρδος, φέρει μια αμυδρή εικόνα του μπροστινού και του πίσω μέρους ενός ανθρώπου – που πολλοί ερμηνεύουν ως τον Ιησού Χριστό. Οι πιστοί λένε ότι χρησιμοποιήθηκε για να τυλίξει το σώμα του Χριστού μετά τη σταύρωσή του, αφήνοντας το αιματηρό αποτύπωμά του, σαν φωτογραφικό στιγμιότυπο. Παρά τους επανειλημμένους ισχυρισμούς περί «φάρσας», ένας επιστήμονας είναι πλέον πεπεισμένος ότι το αντικείμενο πράγματι τύλιξε τον Ιησού – και λέει ότι υπάρχει «τεράστια ποσότητα στοιχείων» που το αποδεικνύουν. Ο καθηγητής Liberato De Caro, ένας αφοσιωμένος Καθολικός και διάκονος στην τοπική του εκκλησία, διέψευσε τους ισχυρισμούς ότι κατασκευάστηκε κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους με την πρόσφατη μελέτη του. Το ταφικό ύφασμα του Ιησού Χριστού;Η Σινδόνη του Τορίνο είναι ένα λινό ύφασμα μήκους 14 μέτρων με την αχνή εικόνα ενός άνδρα. Η αυθεντικότητα της σινδόνης έχει συχνά αμφισβητηθεί με την πάροδο των ετών, αλλά υπάρχουν επίσης πολλές μελέτες που ισχυρίζονται ότι επικυρώνουν την προέλευσή της. Θεωρείται ένα από τα πιο εντατικά μελετημένα ανθρώπινα αντικείμενα στην ιστορία. Από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το 1354 οι αρχές του Βατικανού έχουν επανειλημμένα αμφιταλαντευτεί για το αν πρέπει να θεωρηθεί ως το πραγματικό σάβανο ταφής. Το σάβανο φυλάσσεται επί του παρόντος στον καθεδρικό ναό του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στο Τορίνο, αλλά εκτίθεται δημόσια σε ειδικές περιπτώσεις. Ο καθηγητής De Caro δήλωσε στην Telegraph: «Αν έπρεπε να είμαι δικαστής σε μια δίκη, ζυγίζοντας όλα τα στοιχεία που λένε ότι η Σινδόνη είναι αυθεντική και τα λίγα στοιχεία που λένε ότι δεν είναι, με κάθε καλή συνείδηση δεν θα μπορούσα να δηλώσω ότι η Σινδόνη του Τορίνο είναι μεσαιωνική». «Δεν θα ήταν σωστό, δεδομένης της τεράστιας ποσότητας των στοιχείων που συνηγορούν υπέρ της». Οι μελέτες του 1980 Η πρόσφατη μελέτη του καθηγητή De Caro με ακτίνες Χ που διαπίστωσε ότι η Σινδόνη του Τορίνο χρονολογείται πράγματι 2.000 χρόνια πίσω – περίπου στην εποχή που έζησε και πέθανε ο Χριστός. Γνωρίζουμε επίσης από το Ερευνητικό Πρόγραμμα για τη Σινδόνη του Τορίνο (STURP) στις δεκαετίες του 1970 και 1980 ότι το ιερό ύφασμα ήταν πράγματι λερωμένο με αίμα. Το STURP διαπίστωσε ότι οι λεκέδες έχουν ίχνη αιμοσφαιρίνης – της πρωτεΐνης στα ερυθρά αιμοσφαίρια που παρέχει οξυγόνο. Οι λεκέδες έδωσαν επίσης θετικό τεστ για αλβουμίνη ορού, την πιο άφθονη πρωτεΐνη στο ανθρώπινο πλάσμα αίματος. Το 1981, στην τελική της έκθεση, η STURP έγραψε: «Μπορούμε να συμπεράνουμε προς το παρόν ότι η εικόνα της Σινδόνης είναι αυτή μιας πραγματικής ανθρώπινης μορφής ενός μαστιγωμένου, σταυρωμένου ανθρώπου. Δεν είναι το προϊόν ενός καλλιτέχνη». Έτσι, μέχρι τη νέα του μελέτη, «το μόνο κομμάτι που έλειπε από το παζλ ήταν η χρονολόγηση», δήλωσε ο καθηγητής De Caro στη MailOnline. Είπε ότι όλα όσα υπάρχουν στη Σινδόνη «συσχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με όσα λένε τα Ευαγγέλια για τον Ιησού Χριστό» και τον θάνατό του. Τα στοιχεία της Αγίας Γραφής Το ύφασμα φαίνεται να παρουσιάζει αχνές, καφετιές εικόνες στο μπροστινό και το πίσω μέρος, οι οποίες απεικονίζουν έναν λιπόσαρκο άνδρα με βυθισμένα μάτια, ο οποίος είχε ύψος περίπου 1,75 έως 1,80 μέτρα. Τα σημάδια στο σώμα αντιστοιχούν επίσης με τα τραύματα της σταύρωσης του Ιησού που αναφέρονται στη Βίβλο, όπως σημάδια από αγκάθια στο κεφάλι, σκισίματα στην πλάτη και μώλωπες στους ώμους. Οι ιστορικοί έχουν προτείνει ότι ο σταυρός που κουβαλούσε στους ώμους του ζύγιζε περίπου 300 κιλά, γεγονός που θα άφηνε μώλωπες. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Ιησούς μαστιγώθηκε από τους Ρωμαίους, γεγονός που ευθυγραμμίζεται με τα σκισίματα στην πλάτη, οι οποίοι επίσης τοποθέτησαν ένα ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι του πριν από τη σταύρωση. Η έρευνα της δεκαετίας του 1980 φάνηκε να καταρρίπτει την ιδέα ότι ήταν αληθινό, αφού το χρονολόγησε στο Μεσαίωνα, εκατοντάδες χρόνια μετά το θάνατο του Χριστού – υποδηλώνοντας ότι επρόκειτο για μια περίτεχνη μεσαιωνική φάρσα. Οι νέες τεχνικές Αλλά οι Ιταλοί ακαδημαϊκοί που χρησιμοποίησαν μια νέα τεχνική που περιλαμβάνει ακτίνες Χ για να χρονολογήσουν το υλικό επιβεβαίωσαν ότι κατασκευάστηκε γύρω στην εποχή του Ιησού πριν από περίπου 2.000 χρόνια. Ο καθηγητής De Caro και η ομάδα του στο Ινστιτούτο Κρυσταλλογραφίας στο Μπάρι της Ιταλίας χρησιμοποίησαν μια τεχνική που ονομάζεται σκέδαση ακτινών Χ ευρείας γωνίας σε ένα μικροσκοπικό δείγμα από το σάβανο, μικρότερο από έναν κόκκο ρυζιού. Η WAXS μπορεί να χρονολογήσει αρχαία λινά νήματα «επιθεωρώντας τη δομική τους υποβάθμιση» σε μικροσκοπικό επίπεδο. Η Βίβλος αναφέρει ότι ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας τύλιξε το σώμα του Ιησού σε ένα λινό σάβανο και το τοποθέτησε σε έναν τάφο. Μέρος της ανάλυσης εξέτασε τα μοτίβα κυτταρίνης του λινού, τις μακριές αλυσίδες μορίων σακχάρου που συνδέονται μεταξύ τους. Τα στοιχεία Αυτά τα μόρια σακχάρου σπάνε με την πάροδο του χρόνου, δείχνοντας πόσο καιρό υπάρχει ένα ένδυμα ή ύφασμα. Με βάση την ποσότητα της διάσπασης, η ομάδα προσδιόρισε ότι η σινδόνη διατηρήθηκε σε θερμοκρασίες περίπου 72,5°F και σχετική υγρασία περίπου 55% για 13 αιώνες πριν φτάσει στην Ευρώπη. Αν είχε διατηρηθεί σε διαφορετικές συνθήκες, η γήρανση θα ήταν διαφορετική. Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν τη διάσπαση της κυτταρίνης στη σινδόνη με άλλα λινά που βρέθηκαν στο Ισραήλ και χρονολογούνται από τον πρώτο αιώνα.Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι δομικές αποικοδομήσεις ήταν «πλήρως συμβατές» με εκείνες του άλλου δείγματος λινών – που χρονολογείται, σύμφωνα με ιστορικά αρχεία, στο 55-74 μ.Χ. Η ομάδα συνέκρινε επίσης το σάβανο με δείγματα από λινά που κατασκευάστηκαν μεταξύ 1260 και 1390 μ.Χ., διαπιστώνοντας ότι κανένα από αυτά δεν ταίριαζε. Επίσης, έρχονται σε αντίθεση με τα ευρήματα της δεκαετίας του 1980, σύμφωνα με τα οποία η σινδόνη δεν χρονολογείται ούτε κατά διάνοια από την εποχή του Ιησού. Εκείνη την εποχή, οι ερευνητές ανέλυσαν ένα μικρό κομμάτι της σινδόνης χρησιμοποιώντας χρονολόγηση με άνθρακα και διαπίστωσαν ότι το ύφασμα φαινόταν να έχει κατασκευαστεί κάποια στιγμή μεταξύ 1260 και 1390 – κατά τη διάρκεια της μεσαιωνικής περιόδου. Ωστόσο, οι συγγραφείς της νέας μελέτης υποστηρίζουν ότι η χρονολόγηση με άνθρακα δεν θα ήταν αξιόπιστη, επειδή το ύφασμα έχει εκτεθεί σε μόλυνση στο πέρασμα των αιώνων, η οποία δεν μπορεί να αφαιρεθεί. Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εξηγηθεί πώς θα μπορούσε να έχει σφυρηλατηθεί με μεσαιωνική τεχνολογία. Συμπερασματικά Δεδομένων των τελευταίων επιστημονικών εξελίξεων, η λεγόμενη Ιερά Σινδόνη του Τορίνο αποτελεί ένα αντικείμενο το οποίο χρονολογείται 2.000 χρόνια πριν. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για την συσχέτιση της με την φιγούρα του Ιησού Χριστού, ωστόσο αποτελεί ένα γεγονός που καταρρίπτει την θεωρία της κατασκευής του υφάσματος στον Μεσαίωνα. Ίσως μελλοντικά αποκτήσουμε περισσότερα στοιχεία τα οποία εν τέλει θα επαληθεύσουν ή θα διαψεύσουν την γνησιότητα του ιερού αντικειμένου.
 Οι «Ortho-bros» αποτελούν μια σύγχρονη τάση, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου νεαροί άνδρες υιοθετούν την Ορθοδοξία ως απάντηση στον σύγχρονο δυτικό προοδευτισμό.
 Διπλασιάζεται ο αριθμός των γνωστών μυστήριων γραμμικών αυτών σχημάτων που χρονολογούνται στα 2.000 χρόνια
Σε μια σπουδαία ανακάλυψη προχώρησε ιαπωνική επιστημονική μελέτη που έγινε χάρη στην Τεχνητή Νοημοσύνη, καθώς εντόπισε 303 νέα γεωγλυφικά στην έρημο της Νάσκα (Nazca) στο νότιο Περού. Έτσι, διπλασιάζεται ο αριθμός των γνωστών μυστήριων γραμμικών αυτών σχημάτων που χρονολογούνται στα 2.000 χρόνια. Η χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης στην έρευνα μας επέτρεψε να χαρτογραφήσουμε την κατανομή αυτών των γεωγλυφικών με μεγαλύτερη ταχύτητα και ακρίβεια», δήλωσε ο αρχαιολόγος Μασάτο Σακάι, του Πανεπιστημίου Yamagata, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην ιαπωνική πρεσβεία στην Λίμα. Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι προϊόν συνεργασίας του Πανεπιστημίου, του Ινστιτούτου Nazca και της IBM Research. Η έρευνα επικυρώθηκε από την επιστημονική κοινότητα κι δημοσιεύθηκε την Δευτέρα στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) των Ηνωμένων Πολιτειών. «Η παραδοσιακή μέθοδος, δηλαδή η οπτική αναγνώριση των γεωγλυφικών από φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης αυτής της τεράστιας έκτασης, ήταν αργή και ενείχε τον κίνδυνο ορισμένα να παραληφθούν», διευκρινίζει ο επιστήμονας. Ενώ «η επιταχυμένη έρευνα μέσω της Τεχνητής Νοημοσύνης επέτρεψε τον εντοπισμό 303 νέων γεωγλυφικών μέσα σε έξι μήνες επιτόπου εργασίας», σύμφωνα με το άρθρο που δημοσιεύθηκε στην PNAS. Για την ανακάλυψη των 303 σχημάτων χρειάσθηκε η ανάλυση μεγάλου αριθμού γεωδιαστημικών φωτογραφιών από αεροπλάνα και η συμμετοχή της Τεχνητής Νοημοσύνης πολλαπλασίασε επί 16 τον ρυθμό. Αυτό δείχνει σε ποιο βαθμό η τεχνολογία αυτή επιταχύνει τις ανακαλύψεις σε τομείς όπως η αρχαιολογία. Στο άρθρο υπενθυμίζεται ότι η ανακάλυψη των 430 ήδη γνωστών γεωγλυφικών της Νάσκα χρειάσθηκε περί τον ένα αιώνα. Τα 303 νέα γεωγλυφικά περιλαμβάνουν «γιγάντια γραμμικά σχέδια που αναπαριστούν άγρια ζώα, αλλά και μικρά σχήματα με μοτίβα που συνδέονται με την ανθρώπινη δραστηριότητα και περιλαμβάνουν ανθρώπους και οικόσιτα καμηλοειδή. Οι περίφημες γραμμές της Νάσκα χρονολογούνται στα 2.000 χρόνια και ανήκουν την Παγκόσμια Κληρονομιά της Unesco. Απεικονίζουν γεωμετρικά σχήματα και σιλουέτες ζώων που δεν είναι ορατά παρά από τον ουρανό. Το πραγματικό νόημα των γεωγλυφικών της Νάσκα παραμένει αίνιγμα: ορισμένοι ερευνητές βλέπουν σε αυτά ένα αστρονομικό παρατηρητήριο, άλλοι ημερολόγιο. Η περιοχή των γραμμών της Νάσκα βρίσκεται σε απόσταση 400 χιλιομέτρων νοτίως της Λίμα στη έρημο. Τα πρώτα γεωγλυφικά ανακαλύφθηκαν το 1927. Οι κάτοικοι του πολιτισμού Νάσκα κατείχαν την περιοχή από το 200 έως το 700 μετά Χριστόν.  Ένας σπάνιος πίνακας από τη διάσημη σειρά «L'empire des lumières» (σ.σ. Η Αυτοκρατορία του Φωτός) του Ρενέ Μαγκρίτ εκτιμάται ότι θα πουληθεί για περισσότερα από 95 εκατομμύρια δολάρια στον οίκο Christie's New York αυτό το φθινόπωρο.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ-Αγία Θέκλα: Ισαπόστολος της χριστιανικής εκκλησίας και μαθήτρια του Αποστόλου Παύλου:24/9/2024  Η μνήμη της τιμάται στις 24 Σεπτεμβρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες φέρουν το όνομα Θέκλα.
 Κάθε χρόνο στις 24 Σεπτεμβρίου τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία η εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στα Κύθηρα κατά τον 14ο αιώνα.
Μικαέλα Ντε Πρινς: Πέθανε στα 29 της η μπαλαρίνα-σύμβολο της ειρήνης - Η συνεργασία με τη Beyonce14/9/2024  Η αναγνωρισμένη μπαλαρίνα Mικαέλα Μαμπίντι Ντε Πρινς, πρωτοπόρος και πηγή έμπνευση στον κόσμο του μπαλέτου, πέθανε σε ηλικία 29 ετών, ανακοίνωσε εκπρόσωπός της στη σελίδα της στο Instagram την Παρασκευή. Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστή η αιτία θανάτου της.
Βρέθηκε το διάσημο έργο του Banksy «Το κορίτσι με το μπαλόνι» που εκλάπη από γκαλερί του Λονδίνου13/9/2024  Ένα από τα διασημότερα έργα του Βρετανού καλλιτέχνη Banksy, το «Κορίτσι με το Μπαλόνι», βρέθηκε μία εβδομάδα μετά την κλοπή του από αίθουσα τέχνης του Λονδίνου και απαγγέλθηκαν κατηγορίες εις βάρος δύο ανδρών, ανακοίνωσε σήμερα η αστυνομία.
Παρασκευή και 13: Γιατί θεωρείται γρουσούζικη μέρα; – Η ιστορία πίσω από την δεισιδαιμονία13/9/2024  Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές πεποιθήσεις που έχουν επικρατήσει ιδιαίτερα στην Δυτική κουλτούρα για τη σημερινή μέρα και την γρουσουζιά που τη συνοδεύει.
 Στις 9 Σεπτεμβρίου 1828 (28 Αυγούστου με το παλαιό ημερολόγιο) γεννήθηκε στη Yasnaya Polyana (στο κτήμα της οικογενείας του) της ρωσικής επαρχίας Tula ο Λέων Τολστόι, κορυφαίος μυθιστοριογράφος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ρωσικής λογοτεχνίας.  Μετά την Harley-Davidson τώρα και η εταιρεία παραγωγής ουΐσκι Jack Daniel’s σταματά την Woke-ατζέντα στην εταιρεία της που σημαίνει ότι διακρίσεις εις βάρος των λευκών, ετεροφυλόφιλων ανδρών κατά τη διαδικασία πρόσληψης προσωπικού βάση υποχρεωτικών ποσοστώσεων αποτελεί πλέον παρελθόν και έτσι θα προσλαμβάνεται αυτός ή αυτή που πληρούν τα προσόντα στο καλύτερο βαθμό.
Μετά την κατασκευάστρια εταιρεία των θρυλικών μοτοσικλετών Harley-Davidson που δήλωσε πρόσφατα δημοσίως ότι δεν θα απασχολεί πλέον το προσωπικό της σύμφωνα με τα λεγόμενα κριτήρια διαφορετικότητας, ισότητας και συμπεριληπτικότητας, η αμερικανική εταιρεία παραγωγής αλκοόλ Brown-Forman, από τα αποστακτήρια της οποίας προέρχεται, μεταξύ άλλων, η γνωστή μάρκα ουΐσκι Jack Daniel’s, ανακοίνωσε τώρα και στους υπαλλήλους της ότι διακόπτει το πρόγραμμα διαφορετικότητας, ισότητας και συμπεριληπτικότητας. Η εταιρεία παραγωγής κρασιού και οινοπνευματωδών ποτών από το Λούισβιλ του Κεντάκι εξήγησε την απόφασή της σε σημείωμα προς τους υπαλλήλους της: «Ο κόσμος έχει εξελιχθεί, η επιχείρησή μας έχει αλλάξει, ενώ και το νομικό και μη περιβάλλον έχει αλλάξει δραματικά, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες» αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μεταχείριση κάποιος που μπορεί να ζημιώνει την εταιρεία και να θέτει σε κίνδυνο θέσεις εργασίας. Η εταιρεία συμμετείχε επανειλημμένα σε εκστρατείες προβολής κατά τα woke πρότυπα ενώ ακολούθησε επίσης μια πολιτική προσλήψεων κατά την οποία οι γυναίκες και οι μειονότητες, όπως οι ομοφυλόφιλοι, οι τρανσέξουαλ και οι έγχρωμοι, λαμβάνονταν πρώτα υπόψη κατά την πλήρωση κενών θέσεων εργασίας πριν καν εξεταστεί η πρόσληψη οποιουδήποτε άλλου ακόμα και αν είχαν περισσότερα προσόντα. Πλέον οι ιδιοκτήτες βαρελιών βελανιδιάς, όπως έκανε και η Harley Davidson, αποσύρονται από το σύστημα βαθμολόγησης της οργάνωσης λόμπι των ΛΟΑΤΚΙ «Human Rights Campaign», η οποία αξιολογεί τις εταιρείες ανάλογα με το πόσο καλά ενσωματώνουν τις σεξουαλικές μειονότητες στις δραστηριότητές τους, στο πλαίσιο της εσωτερικής τους αναπροσαρμογής. Οι πολυάριθμες queer ενώσεις στις ΗΠΑ αντέδρασαν αναλόγως αγανακτισμένες στη στροφή των δύο εταιρειών πίσω στην κανονικότητα και κάλεσαν τους υποστηρικτές τους να μποϊκοτάρουν από εδώ και στο εξής την Jack Daniel’s και τη Harley Davidson. Και οι δύο εταιρείες είναι πιθανό να έχουν συνυπολογίσει την απώλεια αυτής της πελατείας, η οποία είναι μάλλον διαχειρίσιμη γι’ αυτές καθώς οι πωλήσεις τους είχαν σημειώσει μεγάλη μείωση στο παραδοσιακό κοινό.  Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας κατατάχθηκε την Παρασκευή (30/8) ο ιερομόναχος Χριστοφόρος Παπουλάκος.
|
APXEIO
January 2025
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|
RSS Feed