Οσιομάρτυρας της Χριστιανικής Εκκλησίας, ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα μας. Η μνήμη της εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.
0 Comments
![]() Το Υφυπουργείο Πολιτισμού αποχαιρετά με θλίψη τον συγγραφέα - σκηνοθέτη Άντη Ροδίτη, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα σε ηλικία 78 ετών. Ο Άντης Ροδίτης γεννήθηκε στο Καϊμακλί, το 1946. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές (1958-1964) σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και τηλεοπτική παραγωγή στο London Film School στην Αγγλία. Από το 1971 μέχρι το 1985 εργάστηκε ως Λειτουργός Προγραμμάτων στο ΡΙΚ. Επιμελήθηκε και σκηνοθέτησε διάφορα προγράμματα και ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση, κι έγραψε επίσης τηλεοπτικά κείμενα και σενάρια. Το 1987 αποχώρησε από το ΡΙΚ και ίδρυσε δική του εταιρεία παραγωγής ταινιών. Εργάστηκε, επίσης, ως τηλεοπτικός ανταποκριτής ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων. Ντοκιμαντέρ του παρουσιάστηκαν και βραβεύτηκαν σε διεθνή φεστιβάλ στην Ευρώπη και την Αμερική. Ως συγγραφέας, ο Άντης Ροδίτης τιμήθηκε το 1972 με το «βραβείο νέου λογοτέχνη» της Κυπριακής Δημοκρατίας για το βιβλίο του «4 Διηγήματα». Ακολούθησαν βιβλία διηγημάτων και νουβελών, χρονικών, μυθιστορημάτων και ποιημάτων. Η συλλογή ποιημάτων «Ας περιμένω» (ενσωματωμένη αργότερα στη συλλογή «Το Εφαλτήριο», Αιγαίον, 2007) βραβεύτηκε από την Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου. Το μυθιστόρημά του «Δέκα χιλιάδες μέλισσες» (Αρμός, 2010) τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο πεζογραφίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Άντης Ροδίτης έγραψε επίσης θεατρικά έργα. Από τους πιο αξιόλογους πεζογράφους της γενιάς του, εξέδωσε τα ακόλουθα βιβλία: 1. 4 Διηγήματα (1972. Βραβείο υπουργείου Παιδείας της Κύπρου για έργο νέου λογοτέχνη). 2. Νουβορδία (νουβέλα, 1975. β' έκδοση, 1983). 3. Συνωμοσία (νουβέλα, πολυγραφημένη έκδοση, 1979). 4. Το Δέντρο, η Συνωμοσία και άλλα (1983). 5. Και ψάλλει Ε και ψάλλει νω (ποιήματα, 1994). 6. Την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγωμεν πέτρες (2006). 7. Το Εφαλτήριο (ποιήματα, 2007). 8. Coco– De– Mer (ποιήματα, 2008). 9. Ο Συγγραφέας (μυθιστόρημα, 2008). 10. Την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγωμεν πέτρες- Ύλη ιστορίας για μιαν αγγλική αποικία της Ελλάδος, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα, 2006 11. Δέκα χιλιάδες μέλισσες, Μυθιστόρημα αληθινών γεγονότων, Αρμός, Αθήνα, 2010 12. Κουράγιο Πηνελόπη, Αρμός, Αθήνα, 2013 13. Τα γράμματα στη μητέρα του Κώστα Μόντη, Αρμός Αθήνα, 2015 14. Εγκώμια στην παρακμή των Ελλήνων του πνεύματος, Άντης Ροδίτης, Αθήνα, 2018 15. Μυθόρημα, Αρμός, Αθήνα, 2019 Παράλληλα, διηγήματά του έχουν περιληφθεί σε διάφορες ανθολογίες και μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Με βαθύτατη λύπη, σεβασμό και ευγνωμοσύνη, το Υφυπουργείο Πολιτισμού εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια και τους οικείους του. Αγία Μαρίνα- Μεγαλομάρτυς της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η μνήμη της οποίας εορτάζεται στις 17 Ιουλίου17/7/2024 Μεγαλομάρτυς της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η μνήμη της οποίας εορτάζεται στις 17 Ιουλίου. Στον Καθολικό κόσμο είναι γνωστή ως Παρθενομάρτυς Μαργαρίτα και η μνήμη της τιμάται στις 20 Ιουλίου.
![]() Μια νεκρόπολη που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για πλούσιους Ακόμη και οι πλούσιοι και οι προνομιούχοι δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από μια σειρά από θανατηφόρες ασθένειες στην Αρχαία Αίγυπτο. Αυτό καταδεικνύει ένα τεράστιο νεκροταφείο, χιλιάδων ετών, που έχει προσελκύσει το έντονο ενδιαφέρον των αρχαιολόγων στη πλαγιά ενός λόφου στο Ασουάν της Αιγύπτου, πολύ κοντά στον Νείλο. Η αρχαία νεκρόπολη προσφέρει ένα μέρος για να «γνωρίσουμε καλύτερα τους προγόνους μας και τους ανθρώπους του παρελθόντος, που δεν είναι τόσο διαφορετικοί από εμάς», δήλωσε στο Business Insider η αιγυπτιολόγος Πατρίτσια Πιατσεντίνι. Η Πιατσεντίνι είναι μέρος μιας ομάδας αρχαιολόγων που μελετά τους τάφους ως μέρος ενός κοινού έργου μεταξύ του Αιγυπτιακού Υπουργείου Τουρισμού και Αρχαιοτήτων και του ιταλικού Πανεπιστημίου του Μιλάνου τα τελευταία χρόνια Η ομάδα έχει αποκαλύψει εντυπωσιακά ευρήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός φορείου που μπορεί να χρησιμοποιήθηκε για να μεταφέρει πτώματα στους τάφους και τα βάζα με την ειδική ουσία, που μοιάζει με πίσσα, που μερικές φορές χρησιμοποιούνταν στη μουμιοποίηση. Πιο πρόσφατα, οι ανασκαφές έχουν στραφεί στα μουμιοποιημένα λείψανα, με τους επιστήμονες να χρησιμοποιούν ακτίνες Χ και αξονικές τομογραφίες στα πτώματα. Αυτή η τεχνολογία βοήθησε τους επιστήμονες να μάθουν πώς πέθαναν μερικοί αρχαίοι Αιγύπτιοι. Ακόμη και μεταξύ των πλούσιων ελίτ, η αναιμία, ο υποσιτισμός και άλλες ασθένειες ήταν κοινές, διαπίστωσε η ομάδα. Η περιοχή άρχισε να χρησιμοποιείται ως νεκροταφείο τον 6ο αιώνα π.Χ., δηλαδή μια χιλιετία, πριν από την κατασκευή των πυραμίδων. Η νεκρόπολη είναι τεράστια, καλύπτει μια έκταση 92.000 τ.μ. και οι επιστήμονες έχουν ερευνήσει μόνο περίπου 33 από τους εκτιμώμενους 300 έως 400 τάφους. Η διαδικασία είναι τόσο αργή και προσεκτική που η ομάδα μπορεί να μελετήσει μόνο μια χούφτα τάφους το χρόνο, Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η νεκρόπολη δημιουργήθηκε για πλούσιους, καθώς σύμφωνα με την Πιατσεντίνι, οι τάφοι δεν έχουν στοιχεία για τις φτωχότερες τάξεις. Πιθανότατα, οι πιο φτωχοί θα είχαν θαφτεί σε απλούστερους τάφους στην έρημο. Χημικοί, παλαιοβοτανολόγοι και βιοαρχαιολόγοι εξετάζουν κάθε πτυχή των τάφων, από περιτυλίγματα μούμιας μέχρι υπολείμματα φυτών και οστά ζώων. Ακτίνες Χ «Η αποστολή μας είναι διεπιστημονική», είπε η Πιατσεντίνι, προσθέτοντας ότι υπάρχουν ακόμη πολλά να μάθουμε. Η διαδικασία είναι τόσο αργή και προσεκτική που η ομάδα μπορεί να μελετήσει μόνο μια χούφτα τάφους το χρόνο, είπε η Πιατσεντίνι. Οι ειδικοί χρησιμοποιούν τεχνολογία για να ξετυλίξουν μουμιοποιημένα υπολείμματα. Οι πρώτοι εκσκαφείς χρησιμοποιούσαν για την αφαίρεση των περιτυλίξεων από τα σώματα για να τα εξετάσουν. Τώρα, οι ειδικοί χρησιμοποιούν αξονικές τομογραφίες και μηχανές ακτίνων Χ για να «ξετυλίξουν ουσιαστικά» μουμιοποιημένα υπολείμματα. Αυτό μπορεί να βοηθήσει τους ερευνητές να μάθουν νέες πληροφορίες σχετικά με τις τεχνικές μουμιοποίησης. Για παράδειγμα, δύο παιδιά είχαν ράβδους μεταξύ των σπονδύλων τους για να κρατήσουν το σώμα τους τέλεια μετά το θάνατο, είπε η Πιατσεντίνι. Τα πρώτα αποτελέσματα από ορισμένες έρευνες των ειδικών αποκάλυψαν ότι μεταξύ 30% και 40% των ανθρώπων στους τάφους ήταν παιδιά, από νεογέννητα έως έφηβους. Πολλοί από τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των πλουσίων, εμφάνισαν σημάδια αναιμίας, υποσιτισμού και άλλων ασθενειών, ενώ οι ερευνητές εκτιμούν ότι ολόκληρες οικογένειες μπορεί να είχαν πεθάνει από φυματίωση. Εκτός από τις ασθένειες, ο τοκετός ήταν μια άλλη κοινή αιτία θανάτου, τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό, σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. ![]() Στη μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου που βρίσκεται στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης και στην οποία υπάρχει ο τάφος του Αγίου Παΐσιου συρρέουν από χθες οι πιστοί καθώς συμπληρώνονται 30 χρόνια από τον θάνατό του. Αρκετοί από τους πιστούς βρέθηκαν στη μονή από χθες το βράδυ καθώς κάθε χρόνο 11 και 12 Ιουλίου εορτάζεται η κοίμηση του Άγιου Παΐσιου. Η κατάταξή του ως αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας πραγματοποιήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στις 13 Ιανουαρίου 2015, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 12 Ιουλίου, ημέρα της οσιακής κοιμήσεως του. Ασκητικός και ταπεινός, ο Άγιος Παΐσιος πιο πολύ ήταν γνωστός για τις παρηγορητικές συμβουλές του, αλλά και για τη βαθύτητα, ή τη δύσκολη ερμηνεία των διδαχών του. Γι αυτό και χιλιάδες κόσμου, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, έσπευδαν στο λιτό κελί του, στο δάσος της Παναγούδας στο Άγιο Όρος για να τον δουν από κοντά. Η φήμη του διαδιδόταν από στόμα σε στόμα και φούντωνε σαν τη φωτιά που βγαίνει εκτός ελέγχου για εκείνον τον Αγιορείτη μοναχό που έκανε θαύματα και είχε τόσο γλυκό, τόσο ασυνήθιστο λόγο, τόσο ασυνήθιστο χάρισμα. Η ζωή του Αρσένιος Εζνεπίδης. Έτσι ήταν το κοσμικό όνομα του Αγίου Παϊσίου, ο οποίος είχε γεννηθεί στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου 1924. Παιδί πολύτεκνης οικογένειας, καθώς ο πατέρας του, (ο οποίος ήταν και δήμαρχος των Φαράσων) Πρόδρομος και η μητέρα του Ευλαμπία, είχαν ακόμα 8 παιδιά. Εκεί, στα Φάρασα, τον Αύγουστο του 1924, λίγο πριν ολοκληρωθεί η ανταλλαγή πληθυσμών, ο ιερέας της ενορίας του, Αρσένιος, τον βάφτισε, επιμένοντας να του δώσει το δικό του όνομα "για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του", όπως είχε πει. Ο Αρσένιος θα αναγνωριζόταν ως Άγιος το 1988. Από την Καππαδοκία με τα προσφυγικά καραβάνια, η οικογένεια Εζνεπίδη έφτασε τον Σεπτέμβριο του 1924 στον Πειραιά. Από εκεί στην Κέρκυρα, την Ηγουμενίτσα και τελικά στην Κόνιτσα, όπου ο Αρσένιος θα τέλειωνε το σχολείο -το δημοτικό- και θα δούλευε σαν ξυλουργός, μέχρι να καταταγεί στο στρατό και να υπηρετήσει ως ασυρματιστής το 1940. Μετά την απόλυσή του από το στρατό, το 1949, ο Αρσένιος πήγε στο Άγιο Όρος. Είχε αποφασίσει να μονάσει και η γνωριμία του εκεί με τον πατέρα Κύριλλο της Μονής Κουτλουμουσίου ήταν καταλυτική. Εντάχθηκε, αργότερα, στη Μονή Εσφιγμένου και εκάρη μοναχός με το όνομα Αβέρκιος, ενώ το 1954 εντάχθηκε στη Μονή Φιλοθέου, όπου ακολούθησε πιστά τον γέροντα Συμεών. Με αυτόν διαμόρφωσε τον μοναστικό χαρακτήρα του και έλαβε το όνομα Παΐσιος. Το 1958 άφησε το Άγιο Όρος για την Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο Κονίτσης. Στην περιοχή, όπου μεγάλωσε, παρέμεινε επί τετραετία, και άφησε πίσω του σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο, που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τον λαό της Κόνιτσας. Μετά από ένα μικρό διάλλειμμα -κατά το οποίο πήγε στο Όρος Σινά- επέστρεψε (αυτή τη φορά για πάντα) στο Άγιο Όρος το 1964. Δύο χρόνια αργότερα, θα υποβαλλόταν σε μερική αφαίρεση πνευμόνων και, το 1979, θα εγκαθίστατο στη σκήτη της Παναγούδας. Με τη φήμη του να μεγαλώνει από τους πιστούς που τον επισκέπτονταν για να πάρουν τις συμβουλές του, το 1993, ο γέροντας Παϊσιος διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου. Ήταν χρόνια που οι γιατροί τον συμβούλευαν να αποφύγει τη σκληρή ασκητική ζωή και τις χειρονακτικές εργασίες, καθώς και να αρχίσει να παίρνει φάρμακα, αντί να υπομένει καρτερικά τους τρομερούς πόνους και τις αιμορραγίες. Ο ίδιος αρνείτο πεισματικά ακόμα και να νοσηλευθεί και έλεγε ότι "όλα θα βολευτούν με το χώμα". Και, όταν ο καρκίνος έγινε μεταστατικός, ο ίδιος το θεώρησε εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία. Τον Ιούνιο του '94 όταν παρουσίασε μεταστάσεις σε πνεύμονες και ήπαρ, οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι δεν θα ζήσει για περισσότερο από τρεις εβδομάδες. Ο ίδιος αποφάσισε να επιστρέψει στο μοναστήρι και να μην παίρνει φάρμακα, ή παυσίπονα. Το πρωί της 12ης Ιουλίου, η «προφητεία» των επιστημόνων θα έβγαινε αληθινή. Ο Άγιος Παϊσιος θα άφηνε την τελευταία του πνοή. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή - Βασιλικά Θεσσαλονίκης. ![]() Τη μνήμη της Αγίας Βερονίκης της αιμορροούσας τιμά σήμερα 12 Ιουλίου η Εκκλησία. Για τη θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός, που κατά την παράδοση ονομαζόταν Βερονίκη, μπορεί να διαβάσει ο αναγνώστης στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφάλαιο Θ’ στ. 20-22, στο κατά Μάρκον κεφάλαιο Ε’ στ. 25-34 και στο κατά Λουκάν κεφάλαιο Η’ στ. 43-49. Ο Συναξαριστής του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου αναφέρει, ότι η αγία Βερονίκη καταγόταν από την πόλη Πανεάδα. Όταν τη γιάτρεψε ο Κύριος από την ασθένεια της αιμορραγίας, αυτή για να Τον ευχαριστήσει, φιλοτέχνησε τον ανδριάντα Του και τον έστησε μπροστά στο σπίτι της για να προσκυνείται απ’ όλους. Μάλιστα στη βάση του ανδριάντα, φύτρωσε βότανο που θεράπευε διάφορες ασθένειες. Αργότερα η Βερονίκη έγινε μέλος της πρώτης Εκκλησίας, και αφού έζησε αγία ζωή, ειρηνικά παρέδωσε το πνεύμα της. ![]() Ο γαλλο-τσέχος μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ποιητής, Μίλαν Κούντερα, είναι ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του ύστερου 20ου αιώνα. Το πιο γνωστό του έργο, που τού χάρισε παγκόσμια φήμη, είναι το μυθιστόρημα «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» (σε μια επόμενη έκδοσή του στα ελληνικά κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης»), που πρωτοκυκλοφόρησε το 1984 και μεταφέρθηκε επιτυχημένα στον κινηματογράφο, το 1988, από τον Φίλιπ Κάουφμαν. Από θεματική άποψη, ο Κούντερα συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του στον άνθρωπο ως άτομο, ιδιαίτερα στα συναισθηματικά και υπαρξιακά του προβλήματα. Η γραφή του είναι συχνά πειραματική και κινείται μεταξύ δοκιμίου και μυθιστορήματος, ενώ το ύφος του, που φθάνει ως τον σαρκασμό, είναι συχνά επηρεασμένο από τον Κάφκα. Ο Μίλαν Κούντερα γεννήθηκε στο Μπρνο της Τσεχοσλοβακίας (σημερινής Τσεχίας) την 1η Απριλίου 1929. Γιος του πιανίστα και μουσικολόγου Λούντβικ Κούντερα (1891-1971), σπούδασε και ο ίδιος μουσική, καθώς και κινηματογράφο και φιλοσοφία, στην Πράγα. Ασχολήθηκε αρχικά με την ποίηση και εξέδωσε ποιήματά του την δεκαετία του '50. Παράλληλα, εργαζόταν για τα προς το ζην είτε ως εργάτης είτε ως πιανίστας της τζαζ. Το 1958, διορίστηκε επίκουρος καθηγητής λογοτεχνίας στην Κινηματογραφική Σχολή της Πράγας και πολλοί από τους πρωτεργάτες του Νέου Κύματος του τσεχοσλοβακικού κινηματογράφου, του Μίλος Φόρμαν συμπεριλαμβανομένου, ήταν μαθητές του. Ύστερα από μια μελέτη για τον Απολινέρ (1958) και ένα δοκίμιο για την τέχνη του μυθιστορήματος (1960), αφιερωμένο στον Τσέχο μυθιστοριογράφο Βλάντισλαβ Βάντσουρα, ο Μίλαν Κούντερα αφοσιώθηκε στη δραματουργία και την πεζογραφία, εντυπωσιάζοντας με τη σαφήνεια και καθαρότητα του λόγου του και με το σπινθηροβόλο χιούμορ του. Εν τω μεταξύ, από το 1948 είχε ενταχθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα της πατρίδας του, την χρονιά που επιβλήθηκε ο κομμουνισμός στην Τσεχοσλοβακία. «Ο κομμουνισμός με σαγήνευσε, όπως ο Στραβίνσκι, ο Πικάσο και ο σουρεαλισμός» είχε πει κάποτε. Διατήρησε πάντως την επαναστατική του διάθεση απέναντι στην νέα εξουσία και το 1950 αποβλήθηκε από το Κόμμα, επειδή έκανε ένα χοντρό αστείο σε ένα κυβερνητικό αξιωματούχο. Το 1956 επανεντάχθηκε, για να διαγραφεί οριστικά το 1970, λόγω της υποστήριξής του στην «Άνοιξη της Πράγας». Το 1962, ο Κούντερα παρουσίασε το πρώτο του θεατρικό έργο «Οι Κλειδοκράτορες», που εκτυλίσσεται στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Τσεχοσλοβακία και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές στην πατρίδα του, καθώς θεωρήθηκε ως μια από τις κορυφαίες δημιουργίες της μετα-σταλινικής περιόδου. Στην χώρα μας, το έργο ανέβηκε το 1973 από τον θίασο Ληναίου- Φωτίου και απαγορεύτηκε από την χούντα. Το 1967, κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα - και ίσως το πιο πολιτικό - με τίτλο «Το Αστείο», που αποτέλεσε την αφορμή για να γίνει γνωστός κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο. Πρόκειται για μια σάτιρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, που έγινε το «ευαγγέλιο» των υπέρμαχων της «Άνοιξης της Πράγας», που πίστευαν σ" ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Ο συγγραφέας υπέστη διώξεις, στρατεύτηκε υποχρεωτικά και τα βιβλία του αποσύρθηκαν από τις δημόσιες βιβλιοθήκες. Τα μυθιστορήματα «Η ζωή είναι αλλού» (1973) και «Το βαλς τού αποχαιρετισμού» (1973), που ακολούθησαν, συνθέτουν μια τριλογία. Το 1975, ο Μίλαν Κούντερα κατέφυγε στη Γαλλία μαζί με την σύζυγό του Βέρα Χραμπάνκοβα και το 1981 έλαβε τη γαλλική υπηκοότητα, αφού προηγουμένως το κομμουνιστικό καθεστώς της πατρίδας του τού είχε αφαιρέσει την ιθαγένεια. Το 1979, κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα επί γαλλικού εδάφους με τίτλο «Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης», που κινείται σε πιο πειραματική γραφή, όπως και τα επόμενα έργα του. Το 1984 ήταν χρονιά θριάμβου για το Μίλαν Κούντερα. Το μυθιστόρημά του «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» - ίσως το πιο ερωτικό του - αποτέλεσε παγκόσμια εκδοτική επιτυχία και τόν έκανε γνωστό στα πέρατα της οικουμένης. Το έργο, που μεταφέρθηκε επιτυχημένα στην μεγάλη οθόνη από τον αμερικανό σκηνοθέτη Φίλιπ Κάουφμαν, είναι τοποθετημένο στην Τσεχοσλοβακία του 1968, την εποχή της «Άνοιξης της Πράγας» και λίγο πριν από την σοβιετική εισβολή, με ήρωα έναν χειρουργό και διανοούμενο ονόματι Τόμας, που είναι παγιδευμένος ανάμεσα στην αγάπη και την ελευθερία, την πολιτική και τον έρωτα. Τα επόμενα χρόνια παρέμεινε συγγραφικά ενεργός με τα μυθιστορήματα: «Αθανασία» (1990), «Η βραδύτητα» (1995), «Η Ταυτότητα» (1998), «Η Άγνοια» (2000) και το πιο πρόσφατο «Η Γιορτή της Ασημαντότητας». Ο Μίλαν Κούντερα έχει τιμηθεί με πλήθος βραβείων και σύμφωνες με τους γνωρίζοντες αρκετές φορές ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Μίλαν Κούντερα απεβίωσε στις 11 Ιουλίου 2023 στο Παρίσι, σε ηλικία 94 ετών. SanSimera.gr ![]() Η Μεξικάνα ζωγράφος Φρίντα Κάλο (Frida Kahlo) είναι γνωστή όχι μόνο για το έργο της, αλλά και για τη θυελλώδη σχέση της με τον ομότεχνο και συμπατριώτη της Ντιέγκο Ριβέρα. Το έργο της περιλαμβάνει κυρίως αυτοπροσωπογραφίες της συχνά αγέλαστες αλλά με ζωηρά χρώματα και τα θέμα που την απασχολούν είναι η ταυτότητα, το ανθρώπινο σώμα και ο θάνατος. Οι τεχνοκριτικοί την εντάσσουν στον σουρεαλισμό, παρότι ή ίδια αρνούνταν οποιαδήποτε σχέση με αυτό το καλλιτεχνικό κίνημα. Τα πρώτα βήματα στη ζωγραφική Η Μαγκνταλένα Κάρμεν Φρίντα Κάλο ι Καλντερόν γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1907 στο χωριό Κογιοακάν, που σήμερα αποτελεί τμήμα του ιστορικού κέντρου της Πόλης του Μεξικού, της πρωτεύουσας του Μεξικού. Ο πατέρας της ήταν Γερμανός με Ουγγρικές ρίζες και η μητέρα της Ισπανίδα με ρίζες από τους ιθαγενείς της περιοχής. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής της διαδρομής, η Φρίντα Κάλο θα εξερευνήσει την ταυτότητά της, περιγράφοντάς την ως αποτέλεσμα δύο αντίρροπων δυνάμεων: της ευρωπαϊκής αποικιοκρατικής της πλευράς και της ιθαγενούς τοιαύτης. Από μικρή προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα που της άφησε μια μικρή αναπηρία στο πόδι. Η Κάλο ήταν δεμένη περισσότερο με τον πατέρα της, που ήταν επαγγελματίας φωτογράφος και συχνά τον βοηθούσε στο στούντιο, όπου απέκτησε την οξεία ματιά για τη λεπτομέρεια. Το 1922 εισήλθε στο Εθνικό Προπαρασκευαστικό Σχολείο της Πόλης του Μεξικού, με σκοπό να σπουδάσει ιατρική. Εκεί συνάντησε για πρώτη φορά τον Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίο ζωγράφιζε μια μεγάλη τοιχογραφία στο αμφιθέατρο της σχολής. Το 1925 ήλθαν τα πάνω κάτω στη ζωή της, όταν χτυπήθηκε από ένα λεωφορείο. Τραυματίστηκε σοβαρά και χρειάστηκε να υποστεί τουλάχιστον 30 εγχειρήσεις τα επόμενα χρόνια. Κατά τη διάρκεια της μακράς ανάρρωσής της έμαθε να ζωγραφίζει και να μελετά τους μεγάλους ζωγράφους του παρελθόντος. Σε μία από τις πρώτες ζωγραφιές της, την «Αυτοπροσωπογραφία που φορά φόρεμα από βελούδο» (1926), η Κάλο φιλοτέχνησε ένα πορτρέτο του εαυτού της πάνω σ’ ένα σκούρο φόντο με περιστρεφόμενα τυποποιημένα κύματα. Αν και η ζωγραφική της ήταν αρκετά αφηρημένη, η παρουσία της ως μοντέλου στον πίνακα αυτό έδειξε το ενδιαφέρον της για ρεαλισμό. Μετά την ανάρρωσή της εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα του Μεξικού (PCM), όπου συνάντησε τον Ριβέρα ξανά. Του έδειξε κάποιους πίνακές της και αυτός την ενθάρρυνε να συνεχίσει την ενασχόλησή της με τη ζωγραφική. Ο γάμος με τον Ριβέρα και το ταξίδι στις ΗΠΑ Μετά τον γάμο της με τον Ριβέρα το 1929, η Κάλο άλλαξε το προσωπικό και καλλιτεχνικό της ύφος. Άρχισε να φορά την παραδοσιακή αμφίεση των ιθαγενών Τεχουάνα, που έγινε το σήμα κατατεθέν της: Λουλουδάτο κεφαλομάντηλο, χαλαρή μπλούζα, χρυσά κοσμήματα και μακρόστενη πτυχωτή φούστα. Στο ίδιο μήκος κύματος και η ζωγραφική της, με αυξανόμενο το ενδιαφέρον της για τη μεξικάνικη λαϊκή τέχνη. H ζωγραφική της έγινε πιο επίπεδη και περισσότερο αφηρημένη από την προηγούμενη. Από το 1930 έως το 1933 το ζευγάρι έζησε στις ΗΠΑ, όπου ο Ριβέρα είχε λάβει παραγγελίες από διάφορες πόλεις για να ζωγραφίσει τοιχογραφίες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της, η Κάλο είχε δύο δύσκολες εγκυμοσύνες που κατέληξαν σε αποβολές. Μετά από μία αποβολή στο Ντιτρόιτ και αργότερα το θάνατο της μητέρας της, η Κάλο ζωγράφισε μερικά από τα πιο οδυνηρά έργα της. Στο «Νοσοκομείο Χένρι Φορντ» (1932) απεικονίζει μια αιμορρούσα ετοιμογέννητη σ’ ένα νοκομειακό κρεβάτι με φόντο ένα άγονο τοπίο και στον πίνακα «Η Γέννησή Μου» (1932) μια σκηνή τοκετού. Οι πρώτες ατομικές εκθέσεις σε Νέα Υόρκη και ΠαρίσιΤο 1933 η Κάλο και ο Ριβέρα επέστρεψαν στο Μεξικό, όπου εγκαταστάθηκαν σε μία νεόκτιστη κατοικία, αποτελούμενη από μεμονωμένους ξεχωριστούς χώρους που ενώθηκαν με μια γέφυρα. Η κατοικία έγινε τόπος συγκέντρωσης για καλλιτέχνες και πολιτικούς ακτιβιστές και το ζευγάρι φιλοξένησε, μεταξύ άλλων, τον Λέοντα Τρότσκι και τον Αντρέ Μπρετόν, «τον πάπα του σουρεαλισμού», που υπερασπίστηκε το έργο της Κάλο. «Το Κάδρο» (1938) Ο Μπρετόν έγραψε το εισαγωγικό κείμενο για το πρόγραμμα της πρώτης ατομική της έκθεσης, περιγράφοντάς την ως αυτοδίδακτη σουρεαλίστρια. Η έκθεση πραγματοποιήθηκε στην γκαλερί «Julien Levy» της Νέας Υόρκης, το 1938, με μεγάλη επιτυχία. Την επόμενη χρονιά η Κάλο ταξίδεψε στο Παρίσι για να δείξει το έργο της. Εκεί συναντήθηκε με πολλούς σουρεαλιστές, συμπεριλαμβανομένου του Μαρσέλ Ντισάν, του μοναδικού σουρεαλιστή ζωγράφου που εκτιμούσε. Το Μουσείο του Λούβρου αγόρασε τον πίνακά της «Το Κάδρο» (1938), δείγμα ότι η δουλειά της άρχισε να αναγνωρίζεται στην Ευρώπη. Ήταν ο πρώτος πίνακας μεξικανού καλλιτέχνη του 20ού αιώνα που το διάσημο μουσείο ενέτασσε στις συλλογές του, αναμφισβήτητος τίτλος για την Κάλο. Ο χωρισμός και η επανασύνδεσή της με τον Ριβέρα Οι εξωσυζυγικές σχέσεις και των δύο – συμπεριλαμβανομένων της σχέσης του Ριβέρα με τη μικρότερη αδελφή της Κάλο και της Κάλο με άνδρες και γυναίκες – υπονόμευσαν τον γάμο τους και το ζευγάρι οδηγήθηκε σε διαζύγιο το 1939. Την ίδια χρονιά η Κάλο ζωγράφισε μερικά από τα πιο διάσημα έργα της, μεταξύ αυτών και τις «Δύο Φρίντες». Ο ασυνήθιστα μεγάλος καμβάς (1,74 × 1,73 μ.) απεικονίζει δύο γυναικείες φιγούρες, η μία να κρατά το χέρι της άλλης. Las dos Fridas, 1939 Κάθε μία αντιπροσωπεύει μία πλευρά του χαρακτήρα της. Η αριστερή φιγούρα, ντυμένη με νυφικό ευρωπαϊκού τύπου, είναι η πλευρά της που ο Ριβέρα απέρριπτε και η δεξιά φιγούρα, ντυμένη με παραδοσιακή ενδυμασία είναι η πλευρά της που ο Ριβέρα αγαπούσε καλύτερα. Από την καρδιά που απεικονίζεται στην ιθαγενή Κάλο, ξεκινά μια αρτηρία, η οποία οδηγεί σ' ένα μικροσκοπικό πορτρέτο του Ριβέρα που κρατάει στο αριστερό της χέρι. Μια άλλη αρτηρία συνδέεται με την καρδιά της εξ αριστερών φιγούρας του πίνακα. Είναι πλήρως εκτεθειμένη και αποκαλύπτει την ανατομία της. Στο άκρο της η αρτηρία είναι κομμένη και η γυναικεία φιγούρα (η Ευρωπαία Κάλο) κρατάει ένα χειρουργικό εργαλείο, προσπαθώντας να σταματήσει τις σταγόνες του αίματος που πέφτουν πάνω στο λευκό φόρεμα. Η Κάλο και ο Ριβέρα γρήγορα επανασυνδέθηκαν και μέσα στο 1940 μετακόμισαν στο πατρικό της, γνωστό ως «Το Γαλάζιο Σπίτι» (Casa Azul), στο Κογιοακάν. Το 1943 η Κάλο διορίστηκε καθηγήτρια ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών «La Esmeralda». Η υγεία της όμως διαρκώς χειροτέρευε κι έβρισκε ανακούφιση στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Παρ 'όλα αυτά, συνέχισε να είναι παραγωγική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘40. Ζωγράφισε πολυάριθμες αυτοπροσωπογραφίες με ποικίλα, χτενίσματα, ρούχα και εικονογραφία, που δείχνει πάντα τον εαυτό της με ένα απαθές, αποφασιστικό βλέμμα, για το οποίο έγινε διάσημη. Η επιδείνωση της υγείας της, το τέλος και η μεταθανάτια φήμη της Η Φρίντα Κάλο υποβλήθηκε σε πολλές χειρουργικές επεμβάσεις στα τέλη της δεκαετίας του '40 και στις αρχές της δεκαετίας του '50, συχνά με παρατεταμένη παραμονή στο νοσοκομείο. Την ίδια περίοδο αντιμετώπισε έντονα κινητικά προβλήματα, που απεικονίζονται χαρακτηριστικά στον πίνακα «Αυτοπροσωπογραφία με το πορτρέτο του δρος Φάριλ (1951)», όπου είναι καθισμένη σε αναπηρική καρέκλα. Η πρώτη της ατομική έκθεση στην Πόλη του Μεξικού το 1953 τη βρήκε σοβαρά άρρωστη στο κρεββάτι ενός νοσοκομείου. Θα αφήσει την τελευταία της πνοή ένα χρόνο αργότερα, στις 13 Ιουλίου 1954, στο «Γαλάζιο Σπίτι». Μετά το θάνατο της, το «Γαλάζιο Σπίτι» έγινε μουσείο αφιερωμένο στη ζωή και το έργο της, με πρωτοβουλία του Ντιέγκο Ριβέρα. Το 1995 εκδόθηκαν το Ημερολόγιό της, που καλύπτει τα έτη 1944-1954, και οι Επιστολές της. Αν και η Φρίντα Κάλο ήταν μία επιτυχημένη καλλιτέχνιδα στη διάρκεια της ζωής της, η μεταθανάτια φήμη της αυξήθηκε σταθερά από τη δεκαετία του '70 κι έφτασε σε αυτό που ορισμένοι κριτικοί ονομάζουν «Φρινταμάνια» τον 21ο αιώνα. Τα δραματικά γεγονότα της ζωής της – ο εξουθενωτικός τραυματισμός, ο ταραγμένος γάμος, οι συγκλονιστικές ερωτικές υποθέσεις και η καταφυγή στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά – ενέπνευσαν πολλά βιβλία και ταινίες μετά τον θάνατό της. © SanSimera.gr Ανακαλύφθηκε ιερός χώρος 4.000 ετών στη Λεμεσό-Το μυστικό της πανάρχαιας γυναικοκτονίας που έκρυβε6/7/2024 ![]() Σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη πραγματοποίησε στην Ερήμη, κοντά στη Λεμεσό της Κύπρου, επιστημονική αποστολή του πανεπιστημίου της Σιένα.Πιο συγκεκριμένα, κατάφερε να φέρει στο φως ναό τεσσάρων χιλιάδων ετών, ο οποίος είχε δημιουργηθεί σε χώρο όπου βρισκόταν το εργαστήρι ενός τεχνίτη. Όπως δήλωσε στο ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Ansa o αρχαιολόγος Λούκα Μπομπαρντιέρι, πρόκειται για «τον αρχαιότερο ιερό χώρο που έχει ανακαλυφθεί, έως τώρα στη Μεγαλόνησο». Ο Μπομπαρντιέρι είναι υπεύθυνος των ανασκαφών, οι οποίες διεξάγονται σε συνεργασία με την Υπηρεσία Αρχαιοτήτων της Κύπρου και το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών. Όπως εξήγησε ο επιστήμονας «πρόκειται για ένα μεγάλο δωμάτιο, όπου ένα μεγάλο μαγκάλι φώτιζε, μέρα-νύχτα, ένα μεγάλο μονόλιθο». Πρόκειται, ουσιαστικά, για έναν «ναό που δημιουργήθηκε πριν από τους ναούς που γνωρίζουμε συνήθως» και ο οποίος μας δείχνει «πόσο πολυσύνθετη και πλούσια ήταν η ζωή των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι ήταν τεχνίτες και έζησαν τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από εμάς». Μια αρχαία γυναικοκτονία στο σημείο των ανασκαφών Ο Ιταλός επιστήμονας, αποκάλυψε, δε, ότι «στην τελευταία αυτή εκστρατεία ανασκαφών, βρέθηκε και ο σκελετός μιας κοπέλας ηλικίας περίπου είκοσι ετών, η οποία, όπως όλα δείχνουν, δολοφονήθηκε και στη συνέχεια το πτώμα «χτίσθηκε» για να μην ανακαλυφθεί, πιθανότατα, το έγκλημα. Οι δολοφόνοι της έσπασαν το κρανίο της με ένα ξίφος ή με μια βαριά πέτρα και στη συνέχεια την τοποθέτησαν στο πάτωμα, με ένα βαρύ λίθο πάνω στο στήθος. Δεν βρέθηκε κανένα πολύτιμο αντικείμενο στον περιβάλλοντα χώρο, κάτι που σημαίνει ότι δεν τηρήθηκε η συνήθης ιεροτελεστία. Δεν αποκλείεται να πρόκειται, λένε οι Ιταλοί επιστήμονες, για πανάρχαια γυναικοκτονία, η οποία μπορεί και να συνδέεται με «τιμωρία», για το ότι η κοπέλα είχε μείνει έγκυος. Πηγή: protothema.gr Τουρίστες από όλο τον κόσμο λατρεύουν να επισκέπτονται χώρες της Ευρώπης με πλούσια ιστορία, ποικιλομορφία, αρχιτεκτονική και εντυπωσιακά αξιοθέατα.
Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 22 Ιουνίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν τα ονόματα Ευσέβιος και Ευσεβία.
Ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού, η μνήμη του οποίου τιμάται από την Εκκλησία στις 19 Ιουνίου και 21 Αυγούστου.
Στίβεν Φράι για Γλυπτά Παρθενώνα: «Θα ήταν αριστοκρατικό αν το Βρετανικό Μουσείο τα επέστρεφε»17/6/2024 ![]()
Την τελευταία δεκαετία, ο ηθοποιός Στίβεν Φράι κάνει εκστρατεία για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.
Ο Στίβεν Φράι μίλησε για την αφαίρεση των Γλυπτών του Παρθενώνα σε ένα αυστραλιανό ντοκιμαντέρ. Ο γνωστός ηθοποιός παρομοίασε την αφαίρεση τους από την Ελλάδα με την κλοπή της Αψίδας του Θριάμβου από τη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια της κατοχής της Γαλλίας. Σύμφωνα με πληροφορίες του Guardian, ο Στίβεν Φράι, πιστεύει ότι θα ήταν «αριστοκρατικό» αν το Βρετανικό Μουσεί προχωρούσε στην επιστροφή των αρχαίων γλυπτών στην χώρα από την οποία προέρχονται. Το ντοκιμαντέρ Τα παραπάνω σχόλια έγιναν στην αυστραλιανή τηλεοπτική σειρά Stuff the British Stole, η οποία προβάλλεται από το ABC το βράδυ της Δευτέρας. Μιλώντας στον παρουσιαστή Marc Fennell, ο Φράι υποστήριξε ότι ακόμη και αν υπήρχε «το πιο σχολαστικά γραμμένο έγγραφο» που έδινε την άδεια στον Βρετανό λόρδο Έλγιν να αφαιρέσει τα μάρμαρα του Παρθενώνα από την Ακρόπολη το 1802, «είναι σαν να λέμε»: «Λοιπόν, η Γερμανία ισχυρίζεται ότι θα έπρεπε να έχει την Αψίδα του Θριάμβου και να το έγγραφο που το αποδεικνύει’. Αλλά οι Ναζί ήταν μια δύναμη κατοχής. Ποιο δικαίωμα είχαν να παραχωρήσουν τμήματα της Γαλλίας; Δεν ήταν δικά τους για να τα δώσουν.» Η εκστρατεία του Φράι για την επιστροφή των Γλυπτών Την τελευταία δεκαετία, ο ηθοποιός, κωμικός και συγγραφέας έχει ξεκινήσει μία εκστρατεία για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Το 2023 είπε ότι η αφαίρεσή τους είναι το ίδιο με την «αφαίρεση του Πύργου του Άιφελ από το Παρίσι ή του Στόουνχεντζ από το Σάλσμπερι» και το 2012 πρότεινε στο Ηνωμένο Βασίλειο να χρησιμοποιήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο για να «αποκαταστήσει ένα μεγάλο λάθος». «Δεν θα ήταν αριστοκρατικό αν η Βρετανία επέστρεφε τα Γλυπτά;» είπε ο Fry στον Fennell στο ντοκιμαντέρ «Stuff the British Stole». «Δεν θα ήταν αυτό ένα φανταστικό φτερό στο καπέλο μας; Γιατί τα Γλυπτά αυτά σημαίνουν, πολλά περισσότερα για την Αθήνα, από όσα ίσως καταλαβαίνουμε.» Πρόσθεσε δε ότι «Αυτό που αναζητούμε στα μουσεία είναι ότι θα πρέπει να είναι μπροστά από εμάς, όχι πίσω μας, όταν πρόκειται για … την ανθρωπότητα και το νόημα και τις ιστορίες της, συμπεριλαμβανομένης της ιστορίας του τι σημαίνει το μουσείο. [Τα μουσεία] αποκαλύπτουν τόσα πολλά για εμάς». «Θέλω να προχωρήσει η επιστροφή λόγω της αγάπης που τρέφω για τη χώρα μου» Ακόμη, κατά τον ηθοποιό, τα Γλυπτά θα ήταν σε χειρότερη κατάσταση αν ο λόρδος Έλγιν δεν τα είχε πάρει στο Λονδίνο, αλλά τονίζει ότι πρέπει να επιστραφούν στην Αθήνα καθώς υπάρχει μία «ιερότητα» που τα διέπει. «Ένας από τους λόγους που θέλω να προχωρήσει αυτό είναι λόγω της αγάπης μου για τη χώρα μου, παρά τα ελαττώματά της, όχι επειδή είμαι κάποιου είδους προδότης», ανέφερε στον παρουσιαστή του αυστραλιανού ντοκιμαντέρ. Τι είχαν υποστηρίξει οι διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου Πέρυσι το Βρετανικό Μουσείο δήλωσε ότι «αναζητά ενεργά μια νέα συνεργασία για τον Παρθενώνα με τους φίλους μας στην Ελλάδα και καθώς εισερχόμαστε στο νέο έτος οι εποικοδομητικές συζητήσεις συνεχίζονται.» Οι διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου υποστήριξαν ότι τα γλυπτά δεν εκλάπησαν και ότι η έκθεσή τους στο Λονδίνο αποτελεί «σημαντική αναπαράσταση του αρχαίου αθηναϊκού πολιτισμού στο πλαίσιο της παγκόσμιας ιστορίας.» (photo) Τα Γλυπτά θα ήταν σε χειρότερη κατάσταση αν ο λόρδος Έλγιν δεν τα είχε πάρει
![]() Σύμφωνα με το κείμενο, ο Ιησούς ήταν μόλις 5 ετών όταν έπλασε σπουργίτια από πηλό και τους εμφύσησε ζωή. Αιγυπτιακός πάπυρος που έμενε απαρατήρητος μέχρι σήμερα σε γερμανική βιβλιοθήκη είναι στην πραγματικότητα το αρχαιότερο γνωστό αντίγραφο του απόκρυφου Πρωτοευαγγελίου του Θωμά, αναφέρουν οι ερευνητές που τον αποκρυπτογράφησαν. Ο πάπυρος, ηλικίας περίπου 1.500 ετών, περιέχει 13 γραμμές ελληνικού κειμένου και εξιστορεί ένα θαύμα που έκανε ο Ιησούς σε ηλικία πέντε ετών, όταν ζωντάνεψε σπουργίτια που είχε φτιάξει από πηλό. Το Πρωτοευαγγέλιο του Θωμά, το οποίο εξαιρέθηκε από την Αγία Γραφή για ασαφείς λόγους, περιγράφει τα παιδικά χρόνια του μεσσία μέχρι την ηλικία των 12 ετών. Εκτιμάται ότι γράφτηκε γύρω στον 2ο αιώνα, μέχρι σήμερα όμως ήταν γνωστό από μεταγενέστερα αντίγραφα, από τα οποία το αρχαιότερο χρονολογείται στον 11ο αιώνα. Αν και δεν περιλήφθηκαν στην Αγία Γραφή, οι ιστορίες του Πρωτοευαγγελίου «ήταν δημοφιλείς και διαδεδομένες στην αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα» επισημαίνει ανακοίνωση του Πανεπιστημίου «Χούμπολντ» στο Βερολίνο. Ο πάπυρος, διαστάσεων 11 επί 5 εκατοστά, βρισκόταν εδώ και δεκαετίες στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Μέχρι σήμερα όμως «θεωρείτο πως ήταν τμήμα ενός καθημερινού εγγράφου, όπως μια ιδιωτική επιστολή ή λίστα για ψώνια, επειδή ο γραφικός χαρακτήρας του είναι τόσο αδέξιος» δήλωσε ο Λάχος Μπερκες του Πανεπιστημίου «Χούμπολντ». Ο ερευνητής άρχισε να εξετάζει τον πάπυρο όταν πρόσεξε στο κείμενο τη λέξη «Ιησούς». Συγκρίνοντάς το με πολυάρθμους ψηφιοποιημένους παπύρους τον αποκωδικοποιήσαμε λέξη προς λέξη και συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μπορούσε να ήταν καθημερινό έγγραφο». Το κακογραμμένο κείμενο εκτιμάται ότι γράφτηκε στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης σε σχολείο ή μοναστήρι. Περιέχει την αρχή της ιστορίας του θαύματος των σπουργιτιών, με τον Ιησού να φτιάχνει 12 σπουργίτια από τη λάσπη που βρίσκει δίπλα σε ένα ρυάκι. Όταν ο πατέρας του Ιωσήφ τον μαλώνει που παίζει την ημέρα του Σαββάτου, ο πεντάχρονος Ιησούς χτυπά τα χέρια και τα πήλινα σπουργίτια ζωντανεύουν. «Το θραύσμα αυτό παρουσιάζει εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον» σχολίασε ο Μπέρκες. «Από τη μία πλευρά επειδή μπορέσαμε να το χρονολογήσουμε στον 4ο ή 5ο αιώνα, κάτι που το καθιστά το αρχαιότερο γνωστό αντίγραφο» του Πρωτοευαγγελίου». «Από την άλλη, επειδή μπορέσαμε να αντλήσουμε νέες πληροφορίες για τη μετάδοση του κειμένου. Όπως πρόσθεσε ο Γκαμπριέλ Νότσι Μασίντο του Πανεπιστημίου της Λιέγης, τα ευρήματα «επιβεβαιώνουν την τρέχουσα εκτίμηση ότι το Πρωτοευαγγέλιο του Θωμά είχε αρχικά γραφτεί στα ελληνικά». Η μελέτη των δύο ερευνητών έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στην επιθεώρηση Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik. (photo) Πηγή: Universitätsbibliothek Hamburg Δημοπρασία: Το ιλιγγιώδες ποσό για το οποίο πωλείται ένα από τα αρχαιότερα βιβλία του κόσμου11/6/2024 ![]() Είναι το βιβλίο που «έφερε επανάσταση στη μελέτη του Χριστιανισμού» Το πιθανώς παλαιότερο βιβλίο στον κόσμο που «έφερε επανάσταση στη μελέτη του Χριστιανισμού» θα μπορούσε να φτάσει σε δημοπρασία αυτή την εβδομάδα έως και 3 εκατ. λίρες, σημειώνει η Telegraph. Ο κώδικας Crosby-Schøyen χρονολογείται από τον τρίτο και τέταρτο αιώνα μ.Χ. και περιλαμβάνει μια συλλογή από τα πρώτα χριστιανικά κείμενα από την Αίγυπτο σε μια εποχή που «οι πρώτοι χριστιανοί έβρισκαν τα πατήματά τους ως χριστιανοί». Γραμμένος στην Αίγυπτο από έναν μοναχό, ο Κώδικας περιέχει το παλαιότερο πλήρες κείμενο του βιβλίου του Ιωνά καθώς και την πρώτη επιστολή του Πέτρου. Για άγνωστους λόγους, θάφτηκε και η τοποθεσία του παρέμενα άγνωστη για περίπου 1500 χρόνια πριν από την ανακάλυψή του. Η δημοπρασία θα πραγματοποιηθεί στις 11 Ιουνίου στον οίκο Christie’s στο Λονδίνο και η εκτιμώμενη αξία του ανέρχεται σε 2-3 εκατομμύρια λίρες. Μιλώντας στο BBC, ο Eugenio Donadoni, ειδικός για βιβλία και χειρόγραφα στον οίκο Christie’s, δήλωσε: «Όλα τα παλαιότερα βιβλία στον κόσμο χρονολογούνται κατά προσέγγιση και τώρα έχουν επαναχρονολογηθεί στον τρίτο ή τέταρτο αιώνα μ.Χ. Ο κώδικας Crosby-Schoyen είχε προηγουμένως χρονολογηθεί στον δεύτερο αιώνα». Πρόσθεσε ότι τα κείμενα έχουν τεράστια σημασία για τον πρώιμο χριστιανισμό: «Είναι ακρογωνιαίος λίθος της πρώιμης πίστης και μάρτυρας της πρώιμης εξάπλωσης του Χριστιανισμού σε όλη τη Μεσόγειο. Αυτό που είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό σε αυτό είναι ότι πρόκειται για μια αυτοσυνείδητα συγκεντρωμένη συλλογή κειμένων για τον εορτασμό μιας από τις πρώτες ανατολικές και μοναστικές κοινότητες στην Άνω Αίγυπτο». «Είναι ένα από τα τρία μεγάλα ευρήματα του 20ού αιώνα που έφεραν επανάσταση στη μελέτη του χριστιανισμού. Μιλάμε για τους πρώιμους χριστιανούς που βρήκαν τα πατήματά τους ως χριστιανοί, ακόμα βουτηγμένοι στις εβραϊκές παραδόσεις». Ο Κώδικας αγοράστηκε από το Πανεπιστήμιο του Μισισίπι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1981. Αγοράστηκε αρκετές φορές μέχρι που τελικά στα χέρια Dr Martin Schøyen, έναν Νορβηγό συλλέκτη χειρογράφων το 1988 – καθιστώντας το το παλαιότερο γνωστό βιβλίο που βρίσκεται σε ιδιωτικά χέρια. Λέγεται ότι η διατήρησή του οφείλεται στο ξηρό κλίμα της Αιγύπτου. Ο Δρ Schøyen πουλάει 61 χειρόγραφά του στον οίκο δημοπρασιών, συμπεριλαμβανομένου ενός εβραϊκού χειρογράφου του 13ου αιώνα, η εκτιμώμενη τιμή πώλησης του οποίου κυμαίνεται μεταξύ ενάμισι και τριών εκατομμυρίων λιρών. Διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αρχεία χειρογράφων στον κόσμο, με 20.000 κείμενα, συμπεριλαμβανομένων 400 έργων που συνδέονται με τη Βίβλο. Οι 104 σελίδες, 52 φύλλα, γράφτηκαν από έναν γραφέα σε διάστημα 40 ετών. Ο οίκος δημοπρασιών ανέφερε στην ιστοσελίδα του: «Η πώληση καλύπτει 1.300 χρόνια πολιτιστικής ιστορίας και περιλαμβάνει χειρόγραφα παγκόσμιας κληρονομιάς, όπως ο κώδικας Crosby-Schøyen, η εβραϊκή Βίβλος Holkham, ο κώδικας Sinaiticus Rescriptus και η Βίβλος Geraardsbergen, αλλά και ελληνική λογοτεχνία, αριστουργήματα του ανθρωπισμού, πρώιμο αγγλικό δίκαιο, ένα ιστορικής σημασίας σκωτσέζικο χρονικό και το παλαιότερο γνωστό βιβλιοδετικό». Πηγή: ΟΤ (photo) Ο κώδικας Crosby-Schøyen Πηγή: Christie’s ![]() Μια γεωλόγος και ιστορικός τέχνης της Αναγέννησης συμπεραίνει ότι το τοπίο που ζωγράφισε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι είναι υπαρκτό και αποακλύπτει πού βρίσκεται Το τοπίο στον πίνακα της Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι έχει πυροδοτήσει ατελείωτες συζητήσεις σχετικά με το αν είναι πραγματικό ή αποκύημα της φαντασίας του ζωγράφου. Κι ενώ λοιπόν για χρόνια υπήρχε διαμάχη μεταξύ εκείνων των ιστορικών τέχνης που επέμεναν ότι η θέα στο φόντο είναι φανταστική και εκείνων που μιλούσαν για συγκεκριμένες τοποθεσίες στην Ιταλία, η γεωλόγος και ιστορικός τέχνης της Αναγέννησης, Ann Pizzorusso, έρχεται να δώσει την απάντηση. Πώς προέκυψε το πόρισμα Η Ann Pizzorusso συνδυάζοντας τα δύο πεδία της τεχνογνωσίας της πιστεύει ότι έχει λύσει επιτέλους το μυστήριο σε έναν από τους πιο διάσημους πίνακες του κόσμου. Αποκαλύπτει λοιπόν ότι ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ζωγράφισε αρκετά γνώριμα χαρακτηριστικά της πόλης Lecco, στις όχθες της λίμνης Κόμο στην περιοχή της Λομβαρδίας της βόρειας Ιταλίας, σύμφωνα με τον Guardian. Η Pizzorusso έχει ταιριάξει τη γέφυρα του Λεονάρντο, την οροσειρά και τη λίμνη που φαίνονται στον πίνακα της Μόνα Λίζα με τη γέφυρα Azzone Visconti του 14ου αιώνα του, τις νοτιοδυτικές Άλπεις με θέα στην περιοχή και τη λίμνη Garlate, την οποία είναι γνωστό ότι επισκέφτηκε ο διάσημος ζωγράφος πριν από 500 χρόνια. Οι ομοιότητες είναι αναμφισβήτητες, είπε. «Είμαι τόσο ενθουσιασμένη με αυτό». Οι προηγούμενες θεωρίες Προηγούμενες θεωρίες από το 2011 ανέφεραν ότι η γέφυρα και οι δρόμοι που υπάρχουν στο φόντο είναι από το Bobbio, μια μικρή πόλη στη βόρεια Ιταλία, ενώ μια θεωρία του 2023 έλεγε ότι πρόκειται για μια γέφυρα που βρίσκεται στην επαρχία του Arezzo στην Ιταλία. Η λίμνη, τα βράχια και η γέφυρα «απόδειξη» του επιχειρήματός της «Η τοξωτή γέφυρα ήταν πανταχού παρούσα σε όλη την Ιταλία και την Ευρώπη και πολλές έμοιαζαν πολύ. Είναι αδύνατο να προσδιοριστεί μια ακριβής τοποθεσία μόνο από μια γέφυρα. Όλοι μιλούν για τη γέφυρα και κανείς δεν μιλάει για τη γεωλογία. Οι γεωλόγοι δεν κοιτάζουν πίνακες και οι ιστορικοί τέχνης δεν κοιτάζουν τη γεωλογία», είπε η Pizzorusso η οποία βάσει των γνώσεών της φέρεται ότι κατάφερε να κάνει τον συσχετισμό αυτών των δύο τομέων. «Οι ιστορικοί τέχνης είπαν ότι ο Λεονάρντο χρησιμοποιούσε πάντα τη φαντασία του, αλλά μπορείτε να δείξετε αυτή την εικόνα σε οποιονδήποτε γεωλόγο στον κόσμο και θα πει αυτό που λέω για την πόλη Lecco. Ακόμη και κάποιος που δεν είναι γεωλόγος μπορεί τώρα να δει τις ομοιότητες» συμπλήρωσε. Σημείωσε ότι οι βράχοι στο Leccο είναι ασβεστόλιθοι και ότι ο Λεονάρντο απεικόνισε τα βράχια του σε γκρι-λευκό χρώμα – «που είναι τέλειο, γιατί αυτός είναι ο τύπος βράχου που υπάρχει εκεί». Πρόσθεσε ότι, σε αντίθεση με την πόλη Lecco, ούτε η πόλη Bobbio ούτε η Arezzo έχουν λίμνη. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε «τέμενος-τζαμί» συνιστά, υπό τις συνθήκες αυτές, ωμή και προκλητική παραβίαση και του Ευρ. Κεκτημένου, λόγω του ότι η Σύμβαση για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς της UNESCO είναι αναπόσπαστο τμήμα του Κεκτημένου τούτου.
Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας ψάλλονται σε τρεις στάσεις (μέρη) τα λεγόμενα Εγκώμια, μικρά τροπάρια πολύ αγαπητά στο λαό, αγνώστου ποιητή. Τα πιο γνωστά είναι: «Η ζωή εν τάφω…», «Άξιον εστί μεγαλύνειν…», «Αι γενεαί πάσαι…» και «Ω γλυκύ μου Έαρ…».
Παλαιστίνιος μυθιστοριογράφος, κρατούμενος στις ισραηλινές φυλακές από το 2004, τιμήθηκε χθες Κυριακή με το Διεθνές Βραβείο Αραβικής Λογοτεχνίας (IPAF), από τις πιο περίβλεπτες λογοτεχνικές διακρίσεις του αραβικού κόσμου, ανακοίνωσαν οι οργανωτές.
Ερευνητές του Ιταλικού Ιδρύματος Ερευνών μπόρεσαν να εντοπίσουν το ακριβές σημείο ταφής του Πλάτωνα, βασιζόμενοι σε παπύρους της τοποθεσίας Ερκολάνο (Ηράκλειο), κοντά στην Νάπολη.
Η καθιερωμένη ημερομηνία για τον εορτασμό του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και Μεγαλομάρτυρα είναι η 23η Απριλίου. Ωστόσο, η γιορτή του Αγίου Γεωργίου είναι κινητή και η ημερομηνία εορτασμού εξαρτάται από το πότε εορτάζεται το Πάσχα.
![]() Η Κύπρος συμμετέχει στην 60ή Διεθνή Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης – Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας, η οποία θα πραγματοποιηθεί για το κοινό μεταξύ 20 Απριλίου – 24 Νοεμβρίου 2024, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον επιμελητή και ιστορικό τέχνης Adriano Pedrosa. Η Κύπρος θα εκπροσωπηθεί από το καλλιτεχνικό ντούο Lower Levant Company (Πήτερ Εραμιάν, Emiddio Vasquez), την καλλιτεχνική κολεκτίβα Endrosia (Αλέξανδρος Ξενοφώντος, Ανδρέας Ανδρονίκου, Ντόρις Μαρί Δημητριάδου, Ειρήνη Χένκιν, Μαρίνα Ασσιώτη, Νίκη Χαραλάμπους, Κυριακή Ραφαηλία Τσιρίδου) και τον καλλιτέχνη Haig Aivazian. Η πρόταση της ομάδας φέρει τον τίτλο «Σε έναν ανθισμένο χωματόδρομο δίπλα από μια ήσυχη πάροδο…» (On a wildflower-lined gravel track off a quiet thoroughfare…). Τα εγκαίνια του Κυπριακού Περιπτέρου θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 18/4/2024, στις 10.30 π.μ. στην παρουσία της Υφυπουργού Πολιτισμού δρος Βασιλικής Κασσιανίδου. Το Περίπτερο θα φιλοξενείται στον χώρο Associazione Culturale Spiazzi, Castello 3865, (Venezia 30124). Αναλυτικά το δελτίο Τύπου της έκθεσης βρίσκεται εδώ. Για το αναλυτικό δελτίο Τύπου της έκθεσης στην αγγλική γλώσσα πατήστε εδώ. Για το αναλυτικό δελτίο Τύπου της έκθεσης στην τουρκική γλώσσα πατήστε εδώ. ![]() Το Γραφείο Επιτρόπου Νομοθεσίας ανακοινώνει την ολοκλήρωση της σύνταξης του νομοσχεδίου για την αναγνώριση της κοινωνικής και επαγγελματικής υπόστασης του καλλιτέχνη, υλοποιώντας τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 14.9.2022 (Αρ. Απόφασης 93.640), ως συνέχεια της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 6.4.2021 (Αρ. Απόφασης 91.082), για τη σύνταξη αναθεωρημένου νομοσχεδίου για τα θέματα του καθεστώτος του καλλιτέχνη-δημιουργού. Το νομοσχέδιο συντάχθηκε από το Γραφείο Επιτρόπου Νομοθεσίας σε συνεργασία με το Υφυπουργείο Πολιτισμού. Το νομοσχέδιο φέρει τον τίτλο «ο περί της Δημιουργίας Μητρώου Καλλιτεχνών και Θέσπισης Καλλιτεχνικής Χορηγίας Νόμος του 2024». Θεσμοθετώντας το καθεστώς του καλλιτέχνη, το νομοσχέδιο αποσκοπεί στον καθορισμό των όρων και προϋποθέσεων για την εγγραφή στο Μητρώο Καλλιτεχνών και στο Μητρώο Συνδέσμων Καλλιτεχνών. Επιδιώκει λοιπόν, την καταγραφή όλων των καλλιτεχνών καθώς και των συνδέσμων καλλιτεχνών που πληρούν τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στο νόμο, για την λήψη αποφάσεων, την άσκηση πολιτικής, την παροχή ειδικής χορηγίας («καλλιτεχνικής χορηγίας») προς τους καλλιτέχνες που πληρούν τα κριτήρια, καθώς επίσης και για οποιαδήποτε άλλη νόμιμη χρήση από την αρμόδια αρχή. Στo πλαίσιo της ετοιμασίας του νομοσχέδιου για τη στήριξη των καλλιτεχνών, το Γραφείο Επιτρόπου Νομοθεσίας διεξήγαγε μελέτη, αναρτημένη στην ιστοσελίδα του Γραφείου, με θέμα τη στήριξη που παρέχεται από αριθμό κρατών (κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και τρίτες χώρες) στους καλλιτέχνες, εστιάζοντας στη στήριξη των καλλιτεχνών, μέσω του τομέα της κοινωνικής ασφάλισης. Το Υφυπουργείο Πολιτισμού έχει θέσει προς δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο με τίτλο «ο περί της Δημιουργίας Μητρώου Καλλιτεχνών και Θέσπισης Καλλιτεχνικής Χορηγίας Νόμος του 2024» στη σχετική ηλεκτρονική πλατφόρμα για τη δημόσια διαβούλευση, από τις 15 Απριλίου μέχρι και τις 19 Μαΐου 2024, καλώντας κάθε ενδιαφερόμενο να αποστείλει απόψεις/σχόλια/παρατηρήσεις. Το Γραφείο Επιτρόπου Νομοθεσίας εκφράζει τις ευχαριστίες του προς το Υφυπουργείο Πολιτισμού και το Τμήμα Σύγχρονου Πολιτισμού για την άψογη συνεργασία στο έργο αυτό καθώς και προς τις Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων για την πολύτιμη συμβολή τους. |
APXEIO
July 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|