Από αυτές που αναγκάζεσαι να πας με το ζόρι. Σε έχει τρελάνει η μητέρα σου πως είναι ντροπή και πως πάλι θα σε παρεξηγήσουν οι συγγενείς και έτσι πέφτεις στην παγίδα. Στέκεσαι όσο πιο απόμερα γίνεται. Προσπαθείς όσο μπορείς να αποφύγεις τις κακοτοπιές, γιατί έπαθες και έμαθες από παλαιότερες οικογενειακές συνάξεις. Ρουφάς στην κυριολεξία όμως το ποτό σου για να ξεφύγεις όσο πιο γρήγορα γίνεται από το εν λόγω πάρτι, τρόπος του λέγειν πάρτι βέβαια, και ξεστομίζεις μονάχα λίγες τυπικές κουβέντες έτσι για να μην πει το σόι πως είσαι και ψώνιο και ψηλομύτα. Και εκεί που νομίζεις η χαζή πως «ουφ την έβγαλες καθαρή», εμφανίζεται θεία μακρινή. Και όταν λέμε μακρινή εννοούμε πολύ. Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά την μεταξύ σας συγγένεια και εδώ που τα λέμε κανείς δεν θέλει και να τη μάθει. Σίγουρα έχεις να τη δεις από τότε που πήγαινες δημοτικό, δηλαδή καμιά σαρανταριά ( ανατριχιάζω και μόνο που αναφέρω των αριθμών των χρόνων που πέρασαν αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία) και βάλε χρόνια πίσω. Αυτή όμως φυσικά και σε αναγνωρίζει ! Οι τύπισσες αυτές όλα τα ξέρουν και τίποτα ποτέ δεν ξεχνούν. Ενθουσιάζεται δήθεν που σε βλέπει μετά από τόσο καιρό. Σε φιλά - ευτυχώς για σένα - στον αέρα. Αχ πόσο μεγάλωσες, αχ πόσο δεν άλλαξες άσχετο αν πια διανύεις την πέμπτη δεκαετία της ζωής σου , γεγονός που σημαίνει πως και σίγουρα άλλαξες και ναι σίγουρα μεγάλωσες! Προφανώς η θείτσα λεει μπούρδες για να περάσει στην επίθεση. Η οποία έρχεται εντός ολίγου. Με τσιριχτή φωνή ούτως ώστε να την ακούσουν όλοι οι παρευρισκόμενοι σου πετά στα μούτρα το δολοφονικό «Πες μας λοιπόν εσύ, έχει τόσο καιρό που χώρισες. Γιατί δεν ξαναπαντρεύεσαι να μη μείνεις μόνη σαν το κούτσουρο;» Και μένεις κάγκελο. Όχι γιατί δεν έχεις τι να πεις γιατί σίγουρα έχεις αλλά γιατί για ακόμη μια φορά δυσκολεύεσαι να πιστέψεις την τόση αδιακρισία που κουβαλούν κάποιοι/ ες κυκλοφορώντας ελεύθερα ανάμεσα μας. Ειλικρινά στην ηλικία που βρίσκεσαι, και μετά από διάφορα που κατά καιρούς έχεις ακούσει και έχεις αναγκαστεί να απαντήσεις ή να εξηγήσεις, καταλήγεις στο εξής. Αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο απ΄ όλα στους ανθρώπους είναι η αδιακρισία και η περιέργεια τους για τη ζωή των άλλων. Η ανελέητη μανία κάποιων φαρμακομύτηδων να εισβάλλουν στη ζωή σου με κάνει άλογο κούρσας! Η εισβολή στα πιο προσωπικά σου, με την πρόφαση ενός τάχα ενδιαφέροντος και μιας δήθεν οικειότητας που μπορεί να νομίζουν ότι έχουν με ‘σένα στα αλήθεια προσωπικά εμένα με εξοργίζει όσο τίποτα. Ακόμη και από τον μυθομανή τύπο που λεει ένα σωρό παραμύθια προκειμένου να κάνει επίδειξη και που στο κάτω –κάτω δεν ενοχλεί και δεν πληγώνει κανένα, ο αδιάκριτος άνθρωπος είναι ότι πιο επικίνδυνο και αισχρό κυκλοφορεί. Πραγματικά θεωρώ ότι σε μια κοινωνία ιδανική αυτοί οι τύποι θα έπρεπε να διώκονται ποινικά και να φυλακίζονται για τη μανία τους να χώνουν τη μύτη τους παντού. Γιατί το να ρωτάς ας πούμε μια γυναίκα - με την οποία όχι απλά κολλητή δεν είσαι, αλλά ούτε καν γνωστή - γιατί δεν έχει ακόμη παιδί, ενώ είναι παντρεμένη τόσα χρόνια, ή γιατί δεν παντρεύτηκε ποτέ, είναι όχι μόνο αδιακρισία αλλά και κακία του χειρίστου είδους. Το να επιμένεις να μάθεις χωρίς να σου έχει δώσει κανείς το δικαίωμα γιατί η άλλη είναι χωρίς δουλειά και πως τα βγάζει πέρα είναι ντροπή. Να επιμένεις για παράδειγμα να μάθεις αν είναι αλήθεια ότι ο άντρας της την κερατώνει ή γιατί θα μείνει κούτσουρο και στο ράφι είναι κατά τη γνώμη μου πράξη αξιόποινη που χρήζει τιμωρίας μάλιστα παραδειγματικής. Χαμογελάς στην αγνώστου ταυτότητας και προελεύσεως θείτσα ενώ κανονικά θέλεις να της δώσεις ένα χαστούκι να φύγει η πορσελάνινη μασέλα της. Κάνεις μεταβολή και φεύγεις τρέχοντας ενώ την ακούς να συνεχίζει το ρεσιτάλ « Κρίμα η κοπέλα, σίγουρα θα λυπάται πολύ και η μητέρα της...» Αφρίζω......
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|