Ο καλός σου ή η καλή σου-το φύλο εδώ δεν είναι καθόλου το θέμα μας αλλά αφού το γράφω εγώ θα κρατήσουμε το καλός σου για χάριν συζήτησης και μόνο - σου ανακοινώνει ξαφνικά και με πολύ βαριά καρδιά πως το βράδυ πρέπει όπως και δήποτε να βγει με «ξένους του γραφείου». Κοιτάζοντας σε σχεδόν περίλυπος σου λεει «πραγματικά ρε μωρό μου δεν ξέρεις πόσο πολύ το βαριέμαι αλλά δεν γίνεται αλλιώς». Είναι και αυτό το μεγάλο συμβόλαιο που είναι στα σκαριά, είναι και το παλιοαφεντικό που τον τελευταίο καιρό είναι όλο απαιτήσεις και συνεχίζει ακάθεκτος πως «όπως καταλαβαίνεις μωρό μου δεν έχω επιλογή. Και μάλλον θα αργήσω βρε αγάπη γιατί οι ηλίθιοι έκλεισαν και ξενοδοχείο παραλιακά και θα πρέπει να τους πάω πίσω, μην γυρίζουν με ταξί, ντροπή…», συνοδευόμενο με πολλά αχ και άλλα τόσα βαχ. «Μωράκι μου αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις τι να κάνεις και εσύ» του λες παρηγορητικά και ειλικρινά λυπάσαι για την αγγαρεία που το γλυκό σου πρέπει να υποστεί.
Αφού λοιπόν το έτερον ήμισυ έχει απόψε επαγγελματικές υποχρεώσεις και θα γυρίσει και αργά, κανονίζεις και συ να βγεις με τα κορίτσια μια βολτίτσα έτσι για να ξεσκάσεις λιγάκι βρε αδελφέ. Ντύνεσαι, φτιάχνεσαι και κανονίζεις με την παρέα να βρεθείτε για κρασάκι στο new hot spot in town, αφού εκεί συχνάζει ο κόσμος ο καλός. Και πας. Χαρούμενη και ωραία και έτοιμη να περάσεις καλά. Ενημέρωσες εννοείται και το μωράκι πως θα βγεις χαλαρά με τα κορίτσια και του έστειλες μάλιστα και δύο γραπτά φιλιά. Μέσα στο μαγαζί γίνεται ο κακός χαμός. Κόσμος και ντουνιάς, διάφοροι γνωστοί και άγνωστοι και με το ραντάρ σου εσύ σκανάρεις την περιοχή και κόβεις κίνηση. Μέχρι που το μάτι σου πέφτει και στη γωνιά του μπαρ κάπου στο βάθος... Και ναι, πολύ σωστά μαντεύετε καλοί μου. Μέσα στο ημίφως και στη καταχνιά…guess who;!! Το μωράκι, το δικό σου το μωράκι πίνει τα ποτάκια του, όχι μόνο αλλά με συντροφιά. Όπου συντροφιά δεν είναι όπως αντιλαμβάνεστε, οι ξένοι που λέγαμε, αλλά αιθέρια ύπαρξη, όμορφη, ξανθιά και βυζαρού (τόσο το χειρότερο για εσέ) !! Τρέμουν τα πόδια σου, ανακατεύεσαι και θέλεις να ξεράσεις. Ξαφνικά η καρδιά σου νοιώθεις πως θα σου πεταχτεί απέξω αλλά με κάποιο τρόπο μαγικό καταφέρνεις να μην σωριαστείς και να γίνεις περίγελο στα μάτια του μωρού αλλά και της κατσίκας που στέκεται δίπλα του. Παρουσιάζεσαι μπροστά του. Πριν αρχίσεις να ουρλιάζεις, να βρίζεις, να κτυπιέσαι κάτω τέλος πάντων και να κάνεις και συ ως γυναίκα το ρεζιλίκι σου και ναι κυρίες και κύριοι να το τσουρομαδήσεις το τσουλί-γιατί εννοείται πως αυτή φταίει που το παρέσυρε το baby και όχι το baby που σε φλόμωσε στο ψέμα- τον βλέπεις να σηκώνεται και να στέκεται μπροστά σου. Το παίζει ψύχραιμος και δήθεν ατάραχος αλλά εσύ που σχεδόν τον γέννησες ξέρεις πως τα χει πάθει απανωτά τα εγκεφαλικά του. Παρόλα αυτά και αφού το θράσος του μάλλον δεν έχει έλεος, σε πιάνει τύπου αγκαλιά μάλλον για να ακινητοποιήσει και τα χέρια σου από φόβο μήπως φάει καμιά ξανάστροφη μέσα στον κόσμο. Χαμογελά και ξεστομίζει την χιλιοειπωμένη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, την επική και αδιαμφισβήτητα την πιο άθλια ατάκα όλων των εποχών. « Μωράκι μου δεν είναι αυτό που νομίζεις...»
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|