Περίοδος εκλογών. Και κάθε φορά πραγματικά αναρωτιέμαι πως να’ ναι άραγε η ψυχολογία των υποψηφίων που διεκδικούν με πάθος την καρέκλα και αν πονάει καθόλου το στομάχι τους και αν τους έρχεται και αυτούς λιγάκι εμετούλης από την αγωνία λίγο πριν ανοίξει η ευλογημένη η τενέκα που έλεγε και ο μακαρίτης ο Κληρίδης! Και αυτό το σκέφτομαι γιατί ποτέ δεν θα ξεχάσω και μάλλον θα την κουβαλώ για πάντα ως τραύμα παιδικό την εμπειρία μου αυτή, τότε που στην πέμπτη δημοτικού αποφασίζω και ‘γω να βάλω για πρόεδρος της τάξης.
Δύο υποψηφιότητες και οι δύο γένους θηλυκού για μία θέση. 25 οι συμμαθητές. Προεκλογική περίοδος διάρκειας μιας ολόκληρης βδομάδας. Μιλάω με όλα τα παιδιά. Παρουσιάζω τους στόχους μου μπροστά σε όλη τη τάξη βγάζοντας ένα «πύρινο» λόγο που μου γράφει την προηγούμενη ο παππούς. Καταχειροκροτούμαι και είμαι σίγουρη πως η εκλεκτή του λαού που θα ηγηθεί του σχήματος που θα επιφέρει την πολυπόθητη αλλαγή είμαι εγώ! Στα διαλείμματα καλού κακού στήνω τα πηγαδάκια μου και πιάνω τους πυρήνες τον καθένα ξεχωριστά. Κάνω τα «κονέ» μου και τις υπόγειες συμφωνίες μου και υπόσχομαι και διάφορα κουφά που μου ζητάνε. Μέχρι και ομάδα δεσμεύομαι να αλλάξω για να πείσω τον φανατικό της παρέας να μου δώσει τη ψήφο του. Στην ευθεία ερώτηση αν θα με ψηφίσουν σχεδόν όλοι μου λένε ναι. Και αυτό μου θυμίζει μια άλλη εκλογική αναμέτρηση πολλά χρόνια αργότερα όταν ένας υποψήφιος μετά τα αποτελέσματα, τα καθόλου θετικά για τον ίδιο μου λέει «βρε παιδί μου ένας π…ς να μου πει μια φορά την αλήθεια, έστω και ένας να χει τη μαγκιά να μου πει πως όχι ρε γάρε δεν θα σε ψηφίσω …»!! Δύο μέρες πριν τις εκλογές ο δάσκαλος μας επιτρέπει να κολλήσουμε στον πίνακα ανακοινώσεων της τάξης την αφίσα μας. Σε ένα τεράστιο πράσινο χαρτόνι κολλάω μια μαυρόασπρη φωτογραφία μου και με πολύχρωμους μαρκαδόρους ζωγραφίζω τοξάκια που δείχνουν προς τη φάτσα μου και από κάτω με κεφαλαία μαύρα γράμματα η προσταγή «ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ»!!! Τόσο ψώνιο δηλαδή!! Η αντίπαλος κολλά μια απλή λευκή σελίδα με το όνομα της και ένα σταυρό! Και έρχεται η μέρα η πολυπόθητη και μπαίνω στη τάξη με τον αέρα του σίγουρου νικητή, του αδιαφιλονίκητου φαβορί αυτής της ιστορικής εκλογικής αναμέτρησης. Ψηφίζω τον εαυτό μου ρίχνοντας στην αυτοσχέδια κάλπη ένα χαρτάκι με τ΄ όνομα μου ενώ οι διάφοροι κολλητοί παρατρεχάμενοι γνωστοί και ως παράγοντες μπαστακώνονται δίπλα μου για να βεβαιωθούν πως «μάλιστα αναγνωρίζω την υποστήριξη σας και βεβαίως αυτή θα εξαργυρωθεί μετά την εκλογή μου»! Λίγο πριν ανοίξει η κάλπη νοιώθω ξαφνικά μια αδιαθεσία, μια ανακατωσούρα, μια τάση για εμετό και δεν την αντέχω την αγωνία αυτή. Γιατί ενώ είμαι σίγουρη για τη νίκη μου, λίγο ενωρίτερα έχω δει την αντίπαλο να κρυφογελά με ένα συμμαθητή σίγουρο υποτίθεται ψηφοφόρο μου και αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια. Ανοίγει η κάλπη. Χάνω τις εκλογές με δύο ψήφους διαφορά. Η αντίπαλος γνωστό σπασικλάκι, μεγάλη γλυψειματίας και τελικά δολοπλόκος ολκής, από αυτές τις σιωπηλές σουπιές που «κρούζουν που κάτω που κάτω», όπως λέμε και στη κυπριακή είχε τάξει σε όλους τα εξής: «Θα σας αγοράζω πράγματα από την καντίνα του σχολείου για ένα ολόκληρο μήνα»! «Θα σας κάνω τα μαθηματικά σας αλλά και τις εκθέσεις σας κάθε μέρα μέχρι τον επόμενο έλεγχο». Αυτό που μέχρι και σήμερα πολύ με βασανίζει είναι πως εξ’ οικείων τελικά ήταν τα βέλη και «αλά ούνα αλά ντούε αλά τρε» βγήκαν οι ψήφοι μου στο σφυρί για μια τυρόπιτα και ένα σάντουιτς λούντζα -χαλούμι ενισχυμένο!!
1 Comment
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
28/1/2018 18:45:45
ΤΑΞΙΜΟ ...... !!!!!
Reply
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|