Παιδάκια παρακαλώ λίγο την προσοχή σας. Γιορτάζουν οι μανούλες αυτή την Κυριακή ας μη ξεχνιόμαστε παρακαλώ. Ναι, έχετε δίκιο. Μεγάλα παιδιά είμαστε πια, η φάση που της φτιάχναμε καρτούλες με ζωγραφιστές κόκκινες καρδιές και ατάκες του τύπου «στην καλύτερη μαμά του κόσμου» έχει περάσει ανεπιστρεπτί, ίσως να είμαστε τώρα εμείς στη θέση τη δική της, όμως αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Τα χρόνια που πέρασαν, η ζωή μας που άλλαξε, ακόμη και αυτή η απώλεια της για κάποιους από εμάς δεν μας σταματούν από το να υμνούμε αυτή την υπέροχη, μοναδική, την πιο ξεχωριστή γυναίκα της ζωής μας. Ευγνωμοσύνη αιώνια και μια αγάπη τόσο διαφορετική απ’ όλες τις άλλες για το πλάσμα αυτό, που μας έφερε στο μάταιο τούτο κόσμο, για τον βράχο τον δικό μας που ενώ μπορεί να μην ξεπερνά στο ύψος το ενάμιση μέτρο, στέκεται δίπλα μας ακλόνητος, αγέρωχος, δυνατός και κυρίως παντός καιρού.
Πυρετοί, σχολεία, τιμωρίες, πανεπιστήμια, πτυχία. Επιτυχίες, αποτυχίες, έρωτες, γάμοι, γέννες, διαζύγια και αυτή εκεί, ως σπάνιου είδους κατσαρίδα, όλα να τ’ αντέχει και σε όλα να βρίσκει λύση ακόμη και αν κάποιες φορές φέρεται σαν πρωταγωνίστρια στο «Κλουβί με τις τρελές». Μάνα. Τρυφερή, σκληρή, προστατευτική, υπερβολική, λογική, παράλογη, ήρεμη, άγρια, σιωπηλή, πολυλογού, αρχικατάσκοπος της Κα Γκε Μπε και η λίστα δεν σταματάει εδώ… Μάνα. Μάνα είναι μόνο μια, παιδάκια, end of story! Αλήθεια πόσα μπορώ να γράψω γι’ αυτήν και ας είναι ο μοναδικός άνθρωπος επί γης που έχει την ικανότητα στο δευτερόλεπτο να εκτινάξει τη πίεση μου στο κατακκόκινο και να με κάνει να χλιμιντρίζω σαν άλογο κούρσας… Γιορτάζοντας λοιπόν την ύπαρξη της, οι κλασικές ατάκες της μανούλας μου που τώρα πια και όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, βγαίνουν αυτόματα και από το δικό μου στόμα-κάτι ξέρουν αυτοί που λένε πως στο τέλος γινόμαστε η μάνα μας- θα είναι το δώρο μου σ’ αυτήν..
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|