ΓΡΑΦΕΙ Η Μίνα Σαμψών Έχετε μήπως ακουστά το «μεσαιωνικό χαλινάρι του κουτσομπολιού»; Εγώ πάντως δεν το είχα ξανακούσει και όταν τυχαία έμαθα για αυτό το φοβερό «γκατζετάκι» του Μεσαίωνα, τι να σας πω, αμαρτία μου ξομολογημένη, κατενθουσιάστηκα! Λοιπόν, το «χαλινάρι του κουτσομπολιού» ήταν μια σιδερένια μάσκα με φίμωτρο, λεπιδάκια για να κόβουν τις γλώσσες τις φαρμακερές και με μια μεγάλη κλειδαριά στο κάτω μέρος. Το κατασκεύασαν κάποιοι στα αλήθεια δαιμόνιοι εφευρέτες τη μακρινή- ίσως όχι και τόσο τελικά- εποχή του Μεσαίωνα για να γλυτώνουν από τις κατά συρροή κουτσομπόλες και τις διάφορες γλωσσοκοπάνες που δεν είχαν να πουν καλό λόγο για κανένα και έχωναν τη μύτη τους παντού, απλά και μόνο για να κάνουν κακό.
Ακούστε λίγο πώς και πότε λειτουργούσε αυτή η τέλεια συσκευή δημόσιου εξευτελισμού και είμαι απόλυτα σίγουρη πως και εσείς, όπως και ‘γω, θα τη λατρέψετε! Εμφανιζόταν, λοιπόν, σουνάμενη λιγάμενη η οχιά η διμούτσουνη, καλή ώρα κάπου σε μια μικρή μεσαιωνική πόλη ενός μικρού μεσαιωνικού νησιού στα ανατολικά της Μεσογείου- σας τ' ορκίζομαι το παράδειγμα εντελώς τυχαίο- και με το που άνοιγε το άγιο της στοματάκι από μέσα άρχιζαν να πετάγονται βατράχια. Αρχικά το πήγαινε λάου-λάου και έκανε δήθεν την καλή με την κλασική ατάκα «όχι πως είμαι κουτσομπόλα και παρακαλώ να μείνει μεταξύ μας, δεν θέλω μπλεξίματα και μην με παρεξηγήσεις, από ενδιαφέρον στα λέω…» και στη συνέχεια, αφού είχε πεισθεί πως είχε κερδίσει το απόλυτο ενδιαφέρον του θύματος της, ξαμολιόταν σε ένα τρελό παραλήρημα πληροφοριών ή για να είμαι πιο ακριβής παραπληροφοριών ,για τις οποίες ορκιζόταν πως γνώριζε από πρώτο χέρι και όποιον πάρει ο Χάρος. Και ενώ αυτή - εκστασιασμένη και με ματάκι που γυάλιζε από την ηδονή για τις κακίες που πέταγε -ετοιμαζόταν να ξεράσει και το τελευταίο απομεινάρι της χολής της ρίχνοντας τη χαριστική βολή, εμφανίζονταν δύο τύποι, αστυνομικοί μάλλον, και χωρίς η κατινάρα να πάρει χαμπάρι, με γρήγορες και έμπειρες κινήσεις, της περνούσαν πάνω από την κεφάλα της το σπουδαίο αυτό εύρημα γνωστό ως «χαλινάρι του κουτσομπολιού». Με την ίδια μαεστρία έβαζαν το λουκέτο και η σιδερένια μάσκα κλείδωνε κατευθείαν πάνω στη μούρη της και ξαφνικά σιωπή… Ως δια μαγείας η κυρία έβγαζε μια και διαπαντός τον απόλυτο σκασμό. Το δε πιο φοβερό; Στο σημείο του στόματος υπήρχε ένα φίμωτρο- προσοχή ο σκύλος δαγκώνει- για να αναπνέει μην την σκοτώσουν κιόλας ενώ ακριβώς εκεί που βρισκόταν η δίχαλη γλωσσάρα της δύο σειρές λεπιδάκια ήταν πανέτοιμα να την ξεσκίσουν αν αποφάσιζε να κάνει πως ξαναβγαίνει περίπατο... Καταπληκτικό; Παρέλειψα δε να σας πω πως στο κάθε χαλινάρι υπήρχε και ένα καμπανάκι ούτως ώστε κάθε φορά που η κακίστρω έκανε λίγο να κουνηθεί, οι γύρω άκουγαν το πάθημα και τη ξεφτίλα της και την έκραζαν ομαδικώς. Το «χαλινάρι του κουτσομπολιού» δεν αφορούσε βεβαίως τα αθώα κουτσομπολιά που δεν έβλαπταν κανένα και λέγονταν έτσι απλά για να περάσει η ώρα. Οι δήμιοι με τη σιδερένια μάσκα κυνηγούσαν μόνο τις γυναίκες έχιδνες που εντόπιζαν το ευάλωτο θύμα τους και εν ονόματι μιας δήθεν φιλίας και ενός δήθεν ενδιαφέροντος πέταγαν φαρμάκι ανακατεμένο με ψέμα, συκοφαντίες και παραμύθια, και έτσι ελαφρά τη καρδία έκλειναν σπίτια και διέλυαν υπολήψεις. Το «χαλινάρι του κουτσομπολιού» καταργήθηκε οριστικά το 1800… Τι κρίμα λέω εγώ και κλείνω…. Γνωρίζει κανείς κανέναν καλό σιδερά γιατί έχω μια ιδέα και δυο τρεις υποψήφιες που… πόσο πολύ θα τους ταίριαζε δεν φαντάζεστε!
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|