Παλιό αλλά επίκαιρο! H αρχή της πιο υπέροχης εποχής του χρόνου που μαζί της φέρνει ταξίδια, θάλασσες , βουτιές, ακρογιάλια που δυστυχώς στην περίπτωση μας δεν είναι πάντοτε ερημικά. Και λέω δυστυχώς αφού κάποια στιγμή θα πρέπει και εσύ σαν κοπέλα να κάνεις την εμφάνιση σου με μαγιό ενώπιον κοινού και να βγεις σε μια καθώς πρέπει παραλία να κάνεις το σουλάτσο σου.
Εδώ ακριβώς είναι που αρχίζει λιγάκι το θέμα να ζορίζει. Ειδικά αυτές οι πρώτες εξορμήσεις προς θάλασσα μεριά με το ασπρουλέ δερματάκι σου να μην έχει πάρει ακόμη χρωματάκι -που ως γνωστόν κρύβει και κάπως τις ατέλειες –είναι σκέτη συμφορά! Στο θέμα μας όμως. Μετά τις μπόρες, τις καταιγίδες και τις αστραπές κατέφθασε και το φετινό καλοκαίρι με τη βοήθεια του Θεού. Έξω σκάει πια ο τζίτζικας και το θερμόμετρο βαράει έως και σαραντάρι ενώ με τόση σκόνη στην ατμόσφαιρα θα έπρεπε όλοι να κυκλοφορούμε με αντιασφυξιογόνα μάσκα. Αποφασίζεις λοιπόν πως σήμερα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για την αγορά καινούργιου μπικίνι, μιας και αύριο είναι weekend και παίζει να εκδράμεις για κανά μπανάκι με την παρέα. Σημειωτέον αυτό θα είναι το πρώτο της σεζόν, άρα από πλευράς εμφάνισης, η βάρκα μας η δόλια μπάζει νερά! Απόφαση η οποία δύο ώρες μετά, κλεισμένη στο μικρό δοκιμαστήριο του σινιέ καταστήματος, με καμιά δεκαριά μαγιό πεταμένα γύρω σου και με δάκρυα στα μάτια, αντιλαμβάνεσαι πως είναι αυτό που ονομάζουμε ολέθριο λάθος! Με τη βαριά σκούρα κουρτίνα τραβηγμένη και τον περιορισμένο χώρο να κολλά εσένα με το είδωλο σου μύτη με μύτη, καμιά σου ατέλεια δεν μπορεί δυστυχώς να σου ξεφύγει. Υπό το εκθαμβωτικό φως των προβολέων που συναγωνίζονται προβολείς ανάκρισης, ο καθρέφτης του δοκιμαστηρίου - σίγουρα είναι πειραγμένος δεν εξηγείται αλλιώς- είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ο πιο αμείλικτος κριτής! Και ξαφνικά ναι, αυτός γίνεται και ο μεγαλύτερος εχθρός σου. Με το μεταλιζέ μπικίνι, το δωδέκατο που δοκιμάζεις στη σειρά και που στην κούκλα στη βιτρίνα φαίνεται θεϊκό , μοιάζεις πιο πολύ σαν στρουμπουλό μικρό ψαράκι που γυαλίζει στα ρηχά νερά. Παρατηρείς τον εαυτό σου στον ολόσωμο άθλιο καθρέφτη και ωϊμέ, οποία καταστροφή! Για ακόμη μια φορά διαπιστώνεις πως ναι, δυστυχώς ΔΕΝ ανήκεις σε αυτή την πολύ μικρή και τόσο μισητή κατηγορία γυναικών «κυτταρίτιδα γιοκ». Ηχητικά και μόνο η λέξη αυτή- ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ- σου διαλύει την οποιαδήποτε θετική σου διάθεση και αρχίζεις τους αναστεναγμούς με την αυτοπεποίθηση σου να κυλιέται και να κλαίει στην μοκέτα. Γυρνάς λίγο δεξιά, λίγο αριστερά, κοιτάς σχεδόν με φόβο την όπισθεν οπτική σου γωνιά και χωρίς να το θέλεις σου ξεφεύγει ένα αχ. Πιέζεις προς τα πάνω και μέσα τα ψωμάκια της περιφερειακής σου κοιλότητας που στο μαρτυρικό αυτό δοκιμαστήριο λες και φούσκωσαν ξαφνικά. Τεντώνεις όσο μπορείς το δερματάκι σου που έχει αρχίσει και αυτό λιγάκι να ακολουθεί το δρόμο της κατιούσας και ρουφάς την κοιλιά όσο μπορείς , βρίζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό σου για τις μπύρες και τα κρασιά που κατέβασες σαν ρουφήχτρα όλο τον χειμώνα. Ακριβώς αυτή τη στιγμή και στην γελοία ετούτη κατάσταση, ακούς πίσω σου τη τσιριχτή φωνή της κατά τ’ άλλα ευγενικής πωλήτριας που θέλει να δει «πως είναι πάνω σας το μπικινάκι;». Ταυτόχρονα όμως με τη φωνή, να σου και το πρόσωπο της ,να ξεπροβάλλει απ΄ την κουρτίνα χαμογελαστό και χαρούμενο. «Για να δούμε, για να δούμε…» σου λέει, λες και μιλά σε πεντάχρονο και ανοίγει την κουρτίνα ακόμη πιο πολύ. Σιγά κυρά μου μη χάσεις το θέαμα… Της ρίχνεις εκείνο το γνωστό βλέμμα, δολοφονικό αλλά και απελπισμένο ταυτόχρονα. Η τύπισσα όχι μόνο το αγνοεί αλλά και συνεχίζει απτόητη, ξεστομίζοντας ένα « Αχ, για να σας δω, βρε μια χαρά είστε για την ηλικία σας, φτου- φτου» Τραβάς την κουρτίνα μπας και γλιτώσεις από τον διασυρμό και μέσα απ τα δόντια σου της λες « φτου στα μούτρα σου κοπελιά.,.» πριν αφήσεις τα δάκρυα να τρέξουν. Φεύγεις τρέχοντας. Αχ, τι όμορφη που θα σαι και φέτος με τα μακριά σου τα καφτάνια και τα πελώρια παρεό που θα τυλίγουν το σώμα σου… Ακόμη και μέσα στο νερό! «Είναι που δεν θέλω να καώ βρε, έχω και μια αλλεργία και δεν κάνει...» χα-χα.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|