Σκόρπιες αναμνήσεις και εικόνες, έντονα και ανάμεικτα συναισθήματα που με τα χρόνια καταλάγιασαν μέσα μου και τώρα μπορώ να σου πω πως αποτελούν πια την ήρεμη δύναμη μου. Τα πρώτα χρόνια σε θυμάμαι καλοντυμένο, φρεσκοξυρισμένο με εκείνο το χαρακτηριστικό άρωμα της κολόνιας σου που ακόμα και τώρα μπορώ να μυρίσω στον αέρα μόλις λίγο το φέρω στο μυαλό μου. Στα μάτια μου μοιάζεις όμορφος πολύ. Είσαι όμως συνέχεια περιτριγυρισμένος από κόσμο και εμείς μαθαίνουμε σιγά-σιγά να στεκόμαστε πάντα λίγο πιο πίσω. Το σπίτι μας πάντα ανοικτό, πρωί -βράδυ μπαινοβγαίνουν οι φίλοι σου, «αυτοί είναι πάνω απ’ όλους», έτσι μας λες και χαμογελάς. Όπου και αν πάμε σου μιλούν, σε φιλούν, σε αγκαλιάζουν. Κάποιες φορές φωνάζουν ρυθμικά το όνομα σου και μια φορά που με πήρες μαζί βλέπω τρομαγμένη να σε σηκώνουν στους ώμους τους και να πανηγυρίζουν. Πλήθος γύρω σου, γύρω μας και από μικρή μαθαίνω να αναγνωρίζω τη δύναμη του πλήθους, που νωρίς καταλαβαίνω πως άλλοτε σε απογειώνει και άλλοτε σε αποτελειώνει ολοκληρωτικά.
Λείπεις συχνά, έχεις τον αγώνα σου υπέρ Πατρίδος όπως μου λες, τους φίλους, την εφημερίδα, τα άλογα, την ομάδα σου. Δεν είσαι εκεί στη σχολική γιορτή ή στην παράσταση του μπαλέτου, όμως στις λίγες μας, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού στιγμές, προλαβαίνεις να με μάθεις να κολυμπώ και να τραγουδώ με νάζι τους στίχους του τραγουδιού που αγαπάς… «αγκαλιά εγώ και ‘σύ στ' αμπαζούρ το θαλασσί από κάτω…» Σε μια στιγμή όμως όλα αλλάζουν… στην πατρίδα, στον κόσμο γύρω, στα πάντα. Γονείς χάνουν τα παιδιά τους, νοικοκυραίοι απ’ τη μια μέρα στην άλλη χάνουν τη γη τους, το σπίτι τους, τις περιουσίες τους. Και το πλήθος δαχτυλοδείχνει μόνο εσένα. Το σπίτι μας ξαφνικά ερημώνει και οι λίγοι που έχουν το θάρρος να μείνουν δείχνουν σκυθρωποί και αμήχανοι. «Επισκεπτήριο», η νέα λέξη που μπαίνει στη ζωή μας. Στο νέο σου περιβάλλον φοράς μια φόρμα γκρι, αυτή θα είναι η στολή σου μου εξηγούν. Μοιάζεις κουρασμένος, αδύναμος, η κατακραυγή του θυμωμένου πλήθους, η ευκολία με την οποία κάποιοι σε άφησαν να φορτωθείς την τραγωδία μόνος και η σιωπή που εσύ επέλεξες καταλαβαίνω πως σ’ έχουν τσακίσει. Την ώρα που σε αποχαιρετώ δακρύζεις και από τη στιγμή εκείνη αλλάζει για πάντα η σχέση μας. Αποφασίζω πως θα σε προστατεύω πάντα και παύω να είμαι το μικρό κοριτσάκι σου. Έξω από το δικαστήριο, αμέσως μετά τη καταδίκη σου, καθώς σε φυγαδεύουν οι αστυνομικοί περιμένουμε με αγωνία να σε δούμε έστω για μισό λεπτό. Το πλήθος και πάλι… αυτή τη φορά εξαγριωμένο… βρισιές, κατάρες για σένα, για μας. Αυτή ήταν μόνο η αρχή και ο ήχος του πλήθους μια ανάμνηση που δεν ξεχνιέται ποτέ. Φεύγεις όταν είμαι κοριτσάκι και ξαναγυρνάς χρόνια μετά όταν είμαι πια γυναίκα. Δεν γνωριζόμαστε σχεδόν καθόλου. Η έλλειψη της οικειότητας δυσκολεύει την καθημερινότητα μας και αυτό μας εξοργίζει. Νοιώθω πως μ' αγαπάς με ένα τρόπο όμως αλλιώτικο και ας μη γνωρίζεις τίποτα για τους φίλους μου, για τα πράγματα που μ' αρέσουν, για το αγόρι που βγαίνω. Και ας μην ξέρεις πόσες φορές χρειάστηκε να σε υπερασπιστώ και να ρίξω ακόμη και ξύλο σε εκείνο το παιδί που σε είπε προδότη. Και πάνω που αρχίσαμε να γνωριζόμαστε και πάλι απ’ την αρχή, κουράστηκες πολύ με τους ανθρώπους και τα ψέματα τους. Έτσι μου λες ένα βράδυ και μέσα μου ξέρω πως πάλι θα φύγεις, οριστικά όμως αυτή τη φορά. Και τι παράξενο… ενώ από μικρή εκπαίδευσα με τόση μαεστρία τον εαυτό μου να είμαι καλά και με την απουσία σου, η παρουσία σου τώρα, χρόνια μετά το τελευταίο αντίο, μοιάζει πιο απαραίτητη από ποτέ και η ανάγκη να σε προστατεύω τεράστια. Ξέρω πως ετοιμάζεσαι να μου σκάσεις εκείνο το χαρακτηριστικό μισοχαμόγελο σου τώρα που θα σου πω πως… τελικά μπορεί και να μου λείπεις πολύ!
2 Comments
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
25/6/2017 22:23:44
Ο ΣΕΒΑΣΤΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΤΟΥ 55 - 59 ΚΑΙ ΤΟΥ 63 - 64 ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΑΣ ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ , ΔΕΝ ΠΡΟΔΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ ΑΚΡΙΒΑ ΑΥΤΟ . Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ , ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΦΟΡΕΣΑΝ ΤΗ ΡΕΤΣΙΝΙΑ , ΠΟΙΟΙ ???? ΔΕΝ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΑΛΛΟ , ΓΝΩΣΤΟΙ ΟΙ ΘΥΤΕΣ , ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΑΙΞΑΝ ΣΤΑ ΖΑΡΙΑ ΟΠΩΣ ΤΗ ΝΗΣΟ , ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ . ΝΙΚΟΣ ΣΑΜΨΩΝ ( ΑΤΡΩΤΟΣ ) , ΑΘΑΝΑΤΟΣ !!!
Reply
ΑΝΔΡ ΣΩΤΗΡ
27/6/2017 01:36:06
ΗΘΕΛΕ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ , ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ , ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕ .... ΝΙΚΟ ΣΑΜΨΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ .
Reply
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|