Νέα σχολική χρονιά. Το μεγάλο μου παιδί, φοιτητής πια, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε άλλη γη σ΄ άλλα μέρη. Στα τηλεφωνήματα μας, μονολεκτικός και λιγομίλητος. Τα διδυμάκια μου, έφηβοι κοντά στα 17, πάνε με το καλό στη 2α Λυκείου. Εκ μέρους τους, κανένας ενθουσιασμός πλέον και καμιά ιδιαίτερη προετοιμασία για το σχολείο που ανοίγει σε λίγες μέρες.
Είναι τρομακτικό το πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα! Αυτό που βίωνες μόλις χθες, σαν αστραπή γίνεται μια ακόμη ανάμνηση μέσα στις τόσες… Αλήθεια πότε ήταν που έτρεχα σαν παλαβή με λίστες ολόκληρες για την αγορά των σχολικών για τα παιδάκια μου που θα πήγαιναν χαρούμενα και γεμάτα ενθουσιασμό στο σχολείο; Ολόκληρη ιεροτελεστία που τηρούσαμε κάθε χρόνο σχεδόν ευλαβικά, η αγορά του σχολικού εξοπλισμού! Αρχές Σεπτεμβρίου… Με τα μικρά παιδιά μου, μαθητούδια του Δημοτικού, στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, τρέχουμε από το ένα μαγαζί στο άλλο. Αγοράζουμε στολές, παπούτσια και σου ΄πα -μου΄ πες και βουρ για τα σχολικά. Θέλω να τα προλάβω όλα. Είμαι αποφασισμένη να είμαι απόλυτα οργανωμένη στον ρόλο μου ως μάνα. Δεν θέλω να τους λείπει τίποτα την πρώτη μέρα του σχολείου. Θέλω τα παιδάκια μου σε πλήρη ετοιμότητα. Ασχέτως αν κάποια από αυτά που εν τέλει αγοράζουμε δεν είναι καθόλου χρήσιμα ή αναγκαία και τα παίρνουμε μάλλον για μόστρα. Απαραιτήτως κάθε χρόνο νέα τσάντα για τον καθένα. Τι και αν τα ντουλάπια, οι κρεμάστρες, τα πατάρια, το σπίτι ολόκληρο είναι γεμάτα από σχεδόν άθικτες τσάντες προηγούμενων χρόνων; H σάκα επιβάλλεται να είναι ολοκαίνουργια και εννοείται ότι πιο trendy και επί της μοδός κυκλοφορεί. Οι δε κασετίνες ολόκληρη επιστήμη. Διαστημικές, ποδοσφαιρικές, με νεράιδες και μονόκερους και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Ακόμη και μια σε σχήμα γόβας δωδεκάποντης που σήμερα πια χρησιμοποιώ εγώ για τα καλλυντικά μου. Και παρακαλώ, άλλη κασετίνα για το σχολείο και άλλη για τα ιδιαίτερα. Για τόση μούρλα μιλάμε! Περιφερόμαστε στους διαδρόμους σαν τρελοί και ελαφρώς ζαλισμένοι από την πολυκοσμία και τις παιδικές τσιρίδες. Με το καλάθι μας γεμάτο μέχρι πάνω με ότι μπορείς να φανταστείς. Χρωματιστά, χάρακες, φάιλς, ξύστρες, τετράδια μεγάλα, μικρά, με ρίγες ή χωρίς, γομολάστιχες και φλούο μαρκαδόρους. Και φθάνοντας στο ταμείο όλο και κάτι έχουμε ξεχάσει και όλο και πάλι τρέχουμε. Και τι χαρά σαν φθάνουμε στο σπίτι. Τα παιδιά επιδεικνύουν τα νέα τους σχολικά με υπερηφάνεια σε γιαγιάδες και λοιπούς συγγενείς. Όλοι μαζί ντύνουμε τετράδια και βιβλία με αυτήν την τόσο εκνευριστική διάφανη μεμβράνη που ποτέ δεν κολλά ίσια και μας σπάει τα νεύρα. Πλένουμε lunch boxes , πλαστικά ποτηράκια, παγουράκια με το έμβλημα της αγαπημένης μας ομάδας. Σιδερώνουμε στολές και όλα είναι πανέτοιμα για το πρώτο κουδούνι της χρονιάς. Όλη η προετοιμασία και όλο το σκηνικό ως μητέρα με ενθουσιάζει και μου δίνει και θέματα να έχω να συζητώ στις συναντήσεις με τις άλλες μανούλες στον περίγυρο. Σήμερα στο σπίτι μας δεν γίνεται τίποτα. Και ας ανοίγει αύριο το σχολείο. Τα παιδιά μου δεν χρειάζονται πια καινούργιες τσάντες. Η κασετίνα τους χιλιοσκισμένη και καταταλαιπωρημένη πια, αλλά αρνούνται να την αλλάξουν. Με κοιτάνε με το μισό τους, αδιάφορα, όταν τους λέω να πάμε μια βόλτα για τα σχολικά.. Μου λείπει η μυρωδιά των νέων τετραδίων… Η μυρωδιά της νέας τσάντας… Η μυρωδιά του μικρού μου παιδιού, με τη στολή και τη σάκα ... Ίσως τελικά ο ρόλος μου ως μάνα μικρών παιδιών που αύριο ξεκινάνε το σχολείο γεμάτα ενθουσιασμό, να ναι αυτός που μου λείπει περισσότερο… Καλή σχολική χρονιά σε όλους... ΥΓ. Μανούλες μου υπέροχες, χαρείτε και απολαύστε αυτή τη φάση των παιδιών αλλά και τη δική σας όσο περισσότερο μπορείτε!
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|