Είκοσι χρόνια τώρα η ίδια ακριβώς ιεροτελεστία. Παραμονή Χριστουγέννων. Στο σπίτι μας το βράδυ αυτό... ...όταν όλοι οι καλεσμένοι έχουν πια φύγει, ετοιμάζουμε πάντοτε μαζί με τα παιδιά με μια προσμονή αλλιώτικη –για κάποιους ίσως και ν’ αγγίζει τα όρια του παλιμπαιδισμού όλο αυτό το σκηνικό που στήνουμε but who cares when you believe in magic- τον κόκκινο δίσκο του καλού μας Ά-η Βασίλη.
Ένα ποτήρι γάλα, μπισκοτάκια φτιαγμένα από μας και ένα σφηνάκι μπράντι έτσι για να ζεσταθεί, όμορφα σερβιρισμένα στον δίσκο που προ εικοσαετίας αγοράστηκε επί τούτου από μια λαϊκή κάπου στην Αθήνα και έκτοτε, αν και λιγάκι στραβωμένος από τις τόσες μετακομίσεις, τη νύκτα αυτή βγαίνει απ’ το μπαούλο με τα χριστουγεννιάτικα και παίρνει την ίδια περίοπτη θέση δίπλα από το αναμμένο τζάκι. Και εννοείται πως δεν ξεχνάμε κομμένα καρότα και νεράκι για τους κουρασμένους τάρανδους... Μόλις τα παιδιά κοιμηθούν ή μάλλον για να είμαι ειλικρινής μόλις φύγουν όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια για τη νυκτερινή τους έξοδο μετά το γιορτινό οικογενειακό τραπέζι με το ανελέητο φαγοπότι, εμφανίζονται τα δώρα κάτω από το δέντρο. Τυλιγμένα όπως πάντα με φανταχτερά γκοφρέ και κατακόκκινους φιόγκους. Ακόμη και εκείνα τα ποδήλατα του παρελθόντος πακεταρισμένα και στολισμένα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Τα δε γράμματα που όλοι αφήνουμε από νωρίς τον Δεκέμβρη στο αυτοσχέδιο κουτί που ονομάζουμε «Santa ‘s box» εξαφανίζονται χωρίς ποτέ κανείς να αμφισβητεί την ταυτότητα του διαχρονικού και τόσο συνεπή παραλήπτη τους. Στη θέση των μπισκότων που τρώει μέχρι και το τελευταίο ο χοντρούλης Άγιος, βρίσκουμε πάντοτε το σημείωμα του που ανελλιπώς αφήνει για μας με μια ευχή για τον καθένα. Ο ορθογραφικός του χαρακτήρας, ίδιος μέσα στα χρόνια , άτσαλος και δυσανάγνωστος αλλά τα λόγια του μονίμως τρυφερά και αγαπησιάρικα. Γεμάτα κατανόηση για μας και τις όποιες σκανταλιές μας, που όμως πάντα ο ίδιος μπορεί και παραβλέπει. Στο κάτω μέρος του λευκού χαρτιού, πριν τη γνωστή υπογραφή- ΧΟ ΧΟ ΧΟ- μας γράφει πάντα να μη ξεχνάμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας, να κυνηγάμε τα όνειρα μας όποια και αν είναι αυτά και να είμαστε πάντα θετικοί για τη νέα χρονιά που έρχεται σε λίγο. Μας αφήνει με τρία φιλιά, μια κόκκινη ζωγραφισμένη καρδιά και την υπόσχεση πως ό,τι και να γίνει, ακόμη και αν πάλι εμείς θα είμαστε άτακτα παιδιά, αυτός θα είναι πάντα πιστός στο ραντεβού μας. Φτάνει να τον ζητάμε και να μην πάψουμε να πιστεύουμε σ’ αυτόν! Στο δικό μας σπίτι δεν έχει καμία απολύτως σημασία ότι τα παιδιά έχουν πια μεγαλώσει ούτε ότι εγώ βρίσκομαι ήδη στην πέμπτη δεκαετία της ζωής μου. Στο δικό μας σπίτι παρόλο που όλοι είμαστε απόλυτα ρεαλιστές και μια χαρά μπορούμε να ξεχωρίσουμε το παραμύθι απ’ την κάποτε πολύ σκληρή αλήθεια- και ας νομίζουν κάποιοι πως μας δουλεύουν ψηλό γαζί- πιστεύουμε με χίλια στον Άη Βασίλη και σε όλη αυτή τη μαγεία, τη χαρά αλλά και την τόση τρέλα που κουβαλά μέσα στο σάκο του! Και αυτό στο δικό μας το σπίτι εμείς το λέμε στάση ζωής! Κάποια Χριστούγεννα πριν χρόνια , τα παιδιά μου ανακοινώνουν με σοβαρότητα αλλά και μεγάλη απογοήτευση πως ο Άη Βασίλης σίγουρα δεν υπάρχει και πως τα δώρα, το ξέρουν πια καλά τα φέρνουμε μονάχα εμείς . Θυμάμαι καλά και τη δική μου στεναχώρια όταν μια βλαμμένη συμμαθήτρια επιμένει πως ο Άη Βασίλης είναι «απλώς ένα τεράστιο ψέμα των μεγάλων» και το βράδυ εκείνης της Παραμονής κάπου γύρω στα οκτώ μου κρύβομαι πίσω από τη σκάλα για να δω αν τα δώρα τα αφήνει τελικά η μαμά κάτω απ ΄το δέντρο. Αυτό που βλέπω να συμβαίνει μπροστά μου το κρατάω μόνο για τον εαυτό μου και όταν χρόνια αργότερα φτάνει η στιγμή που πρέπει να απαντήσω στα δικά μου τα παιδιά αν υπάρχει ή όχι τελικά ο περί ου ο λόγος έχω τη δική μου ιστορία που νομίζω πως τους λύνει την απορία αυτή μία δια παντός. «Εκείνο το βράδυ πίσω από τη σκάλα βλέπω μια σκιά. Κρατάει σίγουρα τα δώρα. Στην αρχή νομίζω πως είναι η μαμά γιατί της μοιάζει. Κλείνω τα μάτια μου για λίγο. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή αποφασίζω πως για να δω αυτό που θέλω πρέπει να το κοιτάξω μόνο με τα μάτια της καρδιάς όπως έλεγε και ο Μικρός μας Πρίγκιπας στο θρυλικό αυτό παραμύθι! Τα μαγικά όπως και τα θαύματα και όλα όσα κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη και σίγουρα πιο συναρπαστική μόνο έτσι θα μπορείτε να τα δείτε. Και μόνο έτσι μπορείτε να τα ζήσετε. Χωρίς πολλά γιατί και πως, αν δεν θέλετε να χάσετε τη μαγεία που σας περιμένει. Έτσι το αν υπάρχει ο μάγος Άη Βασίλης ή όχι είναι προσωπική επιλογή του καθενός. H απόφαση δική σας! Α ν όμως του χρόνου δεν ξανάρθει μην ακούσω γκρίνιες και παράπονα, έγινα κατανοητή»; Η απόφαση στο δικό μας το σπίτι ομόφωνη!
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|