Ομορφόπαιδα καλημέρα σας, Επιτρέψτε μου καταρχάς να σας συστηθώ μια και με τη βοήθεια του καλού Θεούλη, θα τα λέμε από αυτή εδώ τη στήλη κάθε Κυριακή, γιορτή και σχόλη να’ταν η ζωή μας όλη. Λοιπόν ονομάζομαι Μίνα και είμαι μια κανονική εργαζόμενη μητέρα και κακή νοικοκυρά όχι σαν την άλλη την ξερόλα την Παναγιωταρά που όλα πια τα έκανε καλά τάχα μου, τάχα μου.. Διανύω την τελευταία απότομη και ομολογουμένως επικίνδυνη στροφή των τελευταίων άντα και με τρεμάμενα χείλη αλλά και πόδια αγναντεύω τα πρώτα ήντα που με σατανικό χαμόγελο πλησιάζουν και μου γνέφουν να πέσω στην αγκαλιά τους και να αφεθώ...Εδώ μόλις μου ξέφυγε ένα δάκρυ…
Δουλεύω και εγώ όπως εσείς και τρέχω από το πρωί μέχρι το βράδυ για να φτάσω στο τέρμα και να κόψω το νήμα αλλά ποτέ δεν φτάνω πρώτη, άσε που συχνά δεν τερματίζω κιόλας. Στον μάταιο απολογισμό που κάνω λίγο πριν κοιμηθώ και αφού έχω μετρήσει προβατάκια, γουρουνάκια και όλων των ειδών τα «άκια», όλο και κάτι έχω αφήσει πίσω, όλο και κάτι έχω ξεχάσει και πάντα μα πάντα κάτι μου λείπει. Όση προσπάθεια και αν κάνω και ακόμη και γι’ αυτά που ξέρω με σιγουριά που έφερα εις πέρας με επιτυχία, υπάρχει πάντοτε κάποιος που δεν είναι ικανοποιημένος, κάποιος που ξέρει καλύτερα , κάποιος που θα κατακρίνει. Ειδικά, αυτό το τελευταίο το έχουν αναγάγει σε ειδικότητα τα τρία παιδιά μου που όσο και αν τα λατρεύω πρέπει να παραδεχτώ πως είναι οι δυνάστες μου και οι απόλυτοι κριτές μου. «Άτε ρε μαμ κανεί , τίποτα δεν κάνεις» είναι η καραμελίτσα τους… Μεταξύ των τρελού ωραρίου της δουλειάς μου, των τηλεφωνημάτων με απαιτητικούς πελάτες, του πρώτου τηλεφωνήματος της ημέρας από τον θυμωμένο και αδιάλλακτο τραπεζίτη μου, των δεκάδων διευθετήσεων που πρέπει να γίνουν για να λειτουργήσει το πράγμα και του σπιτιού που αν και σας είπα καλή νοικοκυρά δεν με λες κάτι κάνω, εκτελώ με απόλυτη επιτυχία το επάγγελμα του προσωπικού σοφέρ άνευ απολαβών των παιδιών μου, των φίλων τους, της μητέρας μου που δεν οδηγεί πια, της ανιψιάς μου και πάει λέγοντας. Και μέσα σε όλη αυτή την παράνοια, την άνευ τέλους κούρσα μέχρι τελικής πτώσεως, βρίσκω και χρόνο να ασχοληθώ και με πράγματα που μου αρέσουν όπως ο χορός, να φτιάξω το μαλλί και την μούρη γιατί το αποφάσισα στο σαρδόνιο χαμόγελο των ήντα εγώ θ’ αντισταθώ και ξεκλέβω και καμιά βραδιά για να πιω και κανά κρασάκι με τις φίλες μου και να πούμε τα δικά μας. Και βρίσκω και χρόνο πολύ αργά το βράδυ που η φύση ησυχάζει και παιδιά, σκυλιά έχουν πάει για ύπνο να γράφω τις σκέψεις μου, να διαβάζω και να ενημερώνομαι. Και όλα αυτά είναι που θέλω να σχολιάζουμε παρέα από εδώ, γι’ αυτό θα περιμένω και τις δικές σας απόψεις, τους προβληματισμούς σας και όσες εμπειρίες σας ίσως θελήσετε να μοιραστείτε μαζί μας. Στείλτε μου τα όλα στο info@maxh.com.cy για τη σελίδα της Μίνας. Μέχρι την επόμενη συνάντηση μας λοιπόν, καλή βδομάδα νάχουμε και μην ξεχνάτε στις μικρές αναποδιές μαθαίνουμε να χαμογελάμε, bisous. Μίνα
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|