Σε μια βδομάδα γιορτάζουμε το Πάσχα και είναι για μένα η πιο αγαπημένη μου γιορτή, πιο πολύ και από αυτά τα Χριστούγεννα! Η Άνοιξη που ήρθε. Η ίδια κατάνυξη που νοιώθω κάθε φορά που προσκυνώ τον Επιτάφιο και το «ώ γλυκύ μου έαρ» που φτάνει στα πιο βαθιά της ψυχής... Το σόι όλο που μαζεύεται στο μεγάλο τραπέζι της αυλής την Κυριακή του Πάσχα...
Οι μυρωδιές του που με γεμίζουν αγάπη φέρνοντας μου στο μυαλό τόσες αναμνήσεις, τότε που περνούσα το Πάσχα μου κοριτσάκι με τον παππού και τη γιαγιά. Με πόση λαχτάρα περίμενα τη λαμπάδα και τα καινούργια παπούτσια που μου έστελνε ο νονός απ’ την Αθήνα. Οι τρελές προετοιμασίες που είχαμε στο σπίτι τη Μεγάλη Βδομάδα με την καλαμαρού γιαγιά μου να έχει όπως πάντα το γενικό πρόσταγμα. Το βάψιμο των αυγών παραδοσιακά το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης στο μεγάλο ειδικό χάλκινο ταψί της γιαγιάς. Της κουζίνας μας τις χίλιες μυρωδιές. Μαστίχα και μεχλέπι για τα τσουρέκια που μετά μοιράζαμε σε όλη την οικογένεια. Φρέσκα κρεμμυδάκια και άνηθο για τη φημισμένη μαγειρίτσα της γιαγιάς που τώρα πια φτιάχνω και ΄γω. Το σπίτι στολισμένο παντού με παπαρούνες και μαργαρίτες που μαζεύαμε από τους γύρω αγρούς τα απογεύματα γυρνώντας από την εκκλησία.. Στο σπίτι μας, με την καλαμαρού μας, όλα τα έθιμα του ελληνικού Πάσχα ήταν κανόνας απαράβατος. Όσο και αν αντιδρούσαμε ως παιδιά με τη φακή και τη χορτόσουπα χωρίς λάδι της Μεγάλης Βδομάδας, η γιαγιά ανένδοτη. Τώρα με νοσταλγία τα φέρνω όλα στο μυαλό μου. Όλη αυτή η προετοιμασία για την Κυριακή του Πάσχα με γέμιζε από παιδί με μια αλλιώτικη χαρά και αισιοδοξία και η προσμονή της Ανάστασης μου έδινε πάντα ελπίδα και σιγουριά ότι όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα... Όταν τα μεσάνυκτα ακούγαμε τις καμπάνες της μικρής εκκλησίας κοντά στο σπίτι των παππούδων στο πι και φι ο αδελφός, τα διάφορα ξαδέλφια και ‘γω, ντυμένοι με τα καλά μας, καλοχτενισμένοι και πεντακάθαροι μπαίναμε στο παλιό αυτοκίνητο του παππού, που περήφανος συνόδευε τα εγγόνια του στον «Καλό Λόγο». Η δε επιστροφή με το Άγιο Φως και η αγωνία μας να φθάσουν οι λαμπάδες μας αναμμένες, μια από τις πιο γλυκές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Σταυρώναμε την είσοδο του σπιτιού για το καλό και πέφταμε με τα μούτρα στην αχνιστή μαγειρίτσα και στο διαγωνισμό του αυγοπολέμου με την παλιοπαρέα. Όσο για το κυριακάτικο γλέντι μας αυτό άφηνε πάντα εποχή! Σούβλισμα και τρελό φαγοπότι με όλη την οικογένεια και τους φίλους. Δημοτικά τραγούδια και νησιώτικα στη διαπασών που θυμόταν η γιαγιά αναπολώντας την Ελλάδα της. Και εννοείται πρώτη να σέρνει τον χορό... Στιγμές ανεπανάληπτες που πάντα κουβαλώ μες τη ψυχή μου και προσπαθώ, έστω και λίγο, να μεταδώσω τώρα στα παιδιά, θυμίζοντας τους πως Πάσχα σημαίνει Αγάπη, Χαρά και Ελπίδα...και οικογένεια. Καλή Ανάσταση σε όλους!
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|