ΓΡΑΦΕΙ Η Μίνα Σαμψών «Παρακαλώ τι θα θέλατε», λέω χαμογελαστή, έτοιμη να εξυπηρετήσω με όλη την καλή μου διάθεση τον «επώνυμο» πελάτη που βρίσκεται απέναντι μου. «Θέλω καφέ». «Ένα νερό». «Φέρε μας το μενού». «Μάνα μου, τσι’ άλλον κρασί» Μετά από διάφορα κόλπα και καψόνια που μας έκανε και αφού είχε τους σερβιτόρους στο τρέξιμο χωρίς λόγο και αιτία, ήρθε η ώρα να σηκωθεί να φύγει να πάει στο καλό να ησυχάσουμε και αυτός και εμείς! «Τον λογαριασμό», αρχικά για να καταλήξει δύο λεπτά αργότερα στο «φέρμου τον λοαρκασμό, πόση ώρα μάναααα μου, έχουμε τζαι δουλειές»!
Και μου γυρίζουν τα ματάκια ανάποδα και επειδή δεν μου επιτρέπεται να αντιδράσω... κάθομαι και αναρωτιέμαι τι απέγινε το δύσμοιρο εκείνο "παρακαλώ", γιατί τελευταίως αγνοείται επικινδύνως η τύχη του και εγώ ανησυχώ! Ανησυχώ πολύ γιατί δεν ξέρω πως αντιμετωπίζεται η απώλεια των δύο αυτών απλών λέξεων- παρακαλώ, ευχαριστώ. Μαγικές λεξούλες όπως έλεγα και στα παιδιά μου όταν ήταν μικρά. Ανησυχώ γιατί ακόμη υπάρχουν άνθρωποι σαν και μένα που δυσκολεύονται πολύ να προσαρμοστούν και να λειτουργήσουν σε αυτούς τους νέους κανόνες συμπεριφοράς, που έφτασαν να θεωρούν την αγένεια μαγκιά και την ξερολίαση εξυπνάδα. Ανησυχώ γιατί υπάρχουν άνθρωποι όπως και εγώ που τα "παρακαλώ" και τα "ευχαριστώ" που λέμε, δεν τα λέμε ούτε ψεύτικα και τάχα μου ούτε γιατί είμαστε «ψωνάρες» και μη μου άπτου, αλλά γιατί τα νοιώθουμε αληθινά. Και ανησυχώ πραγματικά τι θα απογίνουν άνθρωποι σαν και μένα που έμαθαν από το σπίτι τους και τη μανούλα τους βασικούς κανόνες ευγένειας και συμπεριφοράς και κυρίως έμαθαν να σέβονται και να μην υποτιμούν ποτέ κανένα! Έχουμε άραγε καμιά πιθανότητα επιβίωσης στη ζούγκλα των αγενών και βάρβαρων ανθρωποειδών ή θα πρέπει να πέσουμε και εμείς στη μέγγενη της αγένειας και της "τοπουζοβορτοσύνης" που λέμε και στον τόπο μου για να μην μας κατασπαράξουν τα "άγρια θηρία"; Και σε ρωτώ εσένα «μάνα μου», που λες και συ. Εσένα που αποκάλεσες το γκαρσόνι που προσπαθούσε να σε εξυπηρετήσει «ρε μαυρούι» ή διέταξες ουρλιάζοντας την κοπέλα που καθαρίζει κάθε μέρα το σπίτι σου και προσέχει τα μωρά σου ή την ηλικιωμένη μάνα σου, γιατί το κάνεις αυτό; Μήπως «μάνα μου» γνωρίζεις καθόλου τη λέξη "παρακαλώ" ή μήπως εκεί στα υψηλά κοινωνικά στρώματα που κατάφερες και μπήκες και κυκλοφορείς - και καλά κάνεις δεν είναι αυτό το θέμα μας -σου επιτρέπεται να αγνοείς παντελώς την ύπαρξη της; Μήπως θυμάσαι «μάνα μου» να μου πεις σε ποια σκοτάδια τριγυρνούν μόνα και έρημα τα "παρακαλώ" σου, τα "please" σου βρε αν προτιμάς, και αν τα κατάπιε κι αυτά η μαρμάγκα της αγένειας και του εγωκεντρισμού σου αφού πρώτα καταβρόχθισε και τα κακόμοιρα εκείνα ευχαριστώ σου; Πίσω από τους κακούς σου τρόπους, αναρωτιέμαι πραγματικά τι ανασφάλειες κρύβεις; Πίσω από την ξινισμένη και γεμάτη υπεροψία φάτσα σου πόσο αδύναμος και λίγος άνθρωπος στ’ αλήθεια είσαι; Το να διατάζεις και να επιβάλλεις τα θέλω σου ή την άποψη σου με τους κακούς σου τρόπους και τις φωνές σου σε κάνουν άραγε να νοιώθεις πιο μάγκας και πιο δυνατός; Άκου λοιπόν "μάνα μου" πως έχουν τα πράγματα… Η μαγκιά και η λεβεντιά δεν κρύβονται στα λεφτά που έχεις, ούτε στο ακριβό σου αυτοκίνητο, στο σκάφος και στο χρυσό ρολόι… Η μαγκιά και λεβεντιά σίγουρα δεν κρύβονται σε φωνές, διαταγές και κουραδονταηλίκια. Η μαγκιά και η λεβεντιά «μάνα μου» μάθε λοιπόν πως κρύβονται όταν, ενώ έχεις όλα τα καλά του κόσμου, παραμένεις άνθρωπος και όχι κτήνος. Και όταν τα ευχαριστώ και τα παρακαλώ σου βγαίνουν αυθόρμητα μέσα απ΄ την καθαρή ψυχή σου που δεν δηλητηριάστηκε από τα πλούτη και τη δόξα…
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|