Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτό που λέμε απόλυτη ευτυχία αλλά σίγουρα οι μικρές απλές στιγμές χαράς κρύβουν τελικά την μαγεία και την ευλογία της ζωής. Μπήκε η Άνοιξη και αυτό από μόνο του σε κάνει να χαμογελάς. Κοιτάς έξω από το παράθυρο του γραφείου και το γεμάτο με μοβ λουλούδια δέντρο που μεγαλώνει στο πεζοδρόμιο, σου φτιάχνει τη διάθεση και ας σε περιμένει ένα βουνό από δουλειές και ανάποδα. Έτσι όμως είσαι φτιαγμένη εσύ. Θες παντού να βρίσκεις το όμορφο και το καλό και να κρατιέσαι απ’ αυτό.
Δεν είσαι ούτε χαζή ούτε καβάλα σε κάποιο ροζ συννεφάκι. Έχεις πλήρη επίγνωση του τι γίνεται γύρω σου και τα δυστυχώς πολλά προβλήματα σου δεν προβλέπεται να λυθούν στο άμεσο μέλλον. Και όμως! Από νωρίς ψάχνεις παντού το θετικό και όταν το βρεις, του κλείνεις το μάτι, χαμογελάς και προχωράς. Από κοριτσάκι βλέπεις στα απλά και στα μικρά την ομορφιά και τη δύναμη που η ίδια η ζωή σου δίνει για να πηγαίνεις μπροστά. Ακόμη και όταν γύρω σου γίνεται χαμός, στην τσέπη δεν υπάρχει φράγκο και όλα μοιάζουν να καταρρέουν ακόμη και τότε εσύ ψάχνεις το καλό. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή που θες να τα παρατήσεις και να αφεθείς, μια απρόσμενη σφικτή αγκαλιά, μια γλυκιά κουβέντα, το τραγούδι που αγαπάς και ξαφνικά ακούγεται στο ραδιόφωνο, μπορούν να σου αλλάξουν τη διάθεση και να σου δώσουν το κουράγιο που ψάχνεις για να συνεχίσεις. Έτσι είσαι καμωμένη εσύ. Μια βόλτα στο άγνωστο με το αυτοκίνητο και με τη μουσική σου τέρμα!, Ένα ποτηράκι κρασί με την κολλητή σου στο στέκι που αγαπάς. Ο περίπατος με το σκυλί σου την ώρα που ο ήλιος δύει με τα γεμάτα μαγεία χρώματα στον ουρανό... σου είναι αρκετά για να δεις τα πράγματα λιγάκι αλλιώς. Η λεμονιά στην αυλή σου είναι ανθισμένη και μοσχοβολά. Η τριανταφυλλιά στη βεράντα σου φορτωμένη με τα βελουδένια φούξια λουλούδια της. Οι κατακίτρινες μαργαρίτες που μάζεψες από την άκρη του δρόμου στο βάζο της κουζίνας. Η εξώπορτα σου στολισμένη με το στεφάνι από πολύχρωμα αγριολούλουδα που φτιάχνεις με την ανιψιά σου ενώ τρώτε το πρώτο παγωτό της χρονιάς. Η νίκη του παιδιού σου στον χθεσινό αγώνα. Τα μικρά γατάκια που γεννήθηκαν στον κήπο . Το βιβλίο που διαβάζεις. Η παράσταση που βλέπεις και κυλιέσαι από τα γέλια. Ο νέος φίλος που γνώρισες. Ο άγνωστος που κατάφερες έστω και λίγο να βοηθήσεις. Το ξεχασμένο εικοσάρικο που βρίσκεις στην τσέπη του τζιν σου, ενώ το πορτοφόλι σου είναι άδειο. Η ζωή σου η ίδια. Έτσι είσαι εσύ. Ευγνώμων για όλα και με τη ψυχή ανοικτή. Και ας τρώει κάποτε και αυτή τα μούτρα της. Δεν πειράζει μωρέ. Καλά νάμαστε… Τραγουδάς, χορεύεις, αισθάνεσαι.. Αγαπάς. Στάση ζωής: MONO ΘΕΤΙΚΗ. Υ.Γ Με το μυαλό και την καρδιά στον νέο μικρό μου φίλο. Σε αυτόν τον πιτσιρικά αλλά τεράστιο μαχητή της ΖΩΗΣ που γνώρισα τυχαία χθες. Δεν σταμάτησε να μου χαμογελά και να μου λέει αστεία και φεύγοντας με πήρε αγκαλιά θυμίζοντας μου πως στα μικρά και στα απλά και σε όσα θεωρούμε δεδομένα κρύβεται τελικά η ΕΥΤΥΧΙΑ και η ΕΥΛΟΓΙΑ της ζωής. Υ..Γ (1): Το πιο πάνω χρονογράφημα είναι αναδημοσίευση από προηγούμενο μου άρθρο, το οποίο είναι πάντα επίκαιρο.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|