Η κίνηση στους δρόμους στη γνωστή κατάσταση του χαμούλη που γίνεται κάθε μέρα τέτοια ώρα. Προχωράμε σημειωτόν και αυτό μου δίνει την ευκαιρία να χαζεύω και να παρατηρώ τι γίνεται έξω από το ανοιχτό παράθυρο μου. Ένα γλυκό αεράκι γεμάτο Άνοιξη μου φτιάχνει τόσο πολύ τη διάθεση ακόμη και αν προβλέπεται να φτάσω στον προορισμό μου με πολλή καθυστέρηση.
Με τη μουσική μου δυνατά και τον ήλιο του Μάρτη να με ζεσταίνει γλυκά, ξαφνικά νοιώθω απόλυτα ευτυχισμένη. Και ήρεμη. Αυτό το δευτερόλεπτο απόλυτης αρμονίας του έξω κόσμου με το μέσα μου, όταν συμβαίνει, τι όμορφο που είναι αλήθεια! Μου το κάνει όμως εμένα αυτό η Άνοιξη, με ένα τρόπο μαγικό. Και ενώ συμβαίνουν τα χίλια μύρια ανάποδα που με πνίγουν, τσακ ξαφνικά οι φουντωτές μαργαρίτες στην άκρη του δρόμου μου είναι αρκετές για να ξεχάσω τα στραβά μου και απλά χαμογελώ. Κάνω στην άκρη και σβήνω τη μηχανή. Εκεί στο πλάι της «πηγμένης» λεωφόρου κατεβαίνω από το αυτοκίνητο μου. Προχωρώ προς τα πολύχρωμα λουλούδια που επιμένουν να φυτρώνουν εκεί κόντρα στην άσφαλτο και τις εξατμίσεις των τόσων πολλών αυτοκινήτων. Τελικά βρίσκομαι να μαζεύω το πιο όμορφο μπουκέτο από κατακίτρινες μαργαρίτες και μωβ αγριολούλουδα. Λίγο πριν ξαναμπώ για να συνεχίσω τη μέρα μου, που προβλέπεται δύσκολη και πάλι, φτιάχνω στα γρήγορα και μια καραμούζα από το πράσινο το στάχυ, όπως τότε που με τον αδελφό μου κάναμε διαγωνισμό για την πιο δυνατή καραμούζα της μέρας. Πιέζω τις δύο άκρες από το κομμένο χόρτο και φυσάω με δύναμη. Τέλειος ήχος της Άνοιξης των παιδικών μας χρόνων και είμαι ξαφνικά τόσο χαρούμενη... Με τα λουλούδια μου αγκαλιά κάθομαι στη θέση του οδηγού και βάζω μπρος. Νοιώθω πως ό,τι και να συμβαίνει όλα στο τέλος θα πάνε καλά. Είμαι αισιόδοξη και νοιώθω μέσα μου πως αυτή τη στιγμή όλα τα μπορώ. Πριν φτάσω στο πρώτο ραντεβού της μέρας κάνω μια στάση. Πρέπει να φέρω λίγη Άνοιξη σε μια ψυχούλα αγαπημένη που δίνει γενναία και με τόση αξιοπρέπεια τη δική της μάχη. Μπαίνω σφυρίζοντας στο λευκό δωμάτιο έχοντας βάλει τα λουλούδια μου σε ένα αυτοσχέδιο βάζο που μόλις έφτιαξα από πλαστικό μπουκάλι. Τα βάζω απέναντι της στο παράθυρο που βλέπει στον δρόμο. Μου χαμογελά και είναι τόσο όμορφη όπως πάντα. Ακόμη και τώρα... «Οh pet... λατρεύω τα λουλούδια του αγρού! Λατρεύω την Άνοιξη. Λατρεύω τη ζωή. Η ζωή είναι ωραία. Όλα θα πάνε καλά my darling cos spring is in the air and flowers bloom»! μου λέει καθώς με σφίγγει στην αγκαλιά της! Ο αέρας όντως μυρίζει σήμερα Άνοιξη. Κι όμως...το άρωμα της αυτό κάποιοι το κουβαλάμε στη ψυχή ακόμη και στις πιο σκοτεινές και κρύες νύκτες του χειμώνα...
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|