Στις 15 Οκτωβρίου του 1940, ελήφθη η απόφαση για την επίθεση κατά της Ελλάδας από το Ιταλικό Πολεμικό Συμβούλιο, παρουσία του Μουσολίνι και παρά τις αντιρρήσεις πολλών από τους παρισταμένους για την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπιζόταν η επιχείρηση. Ο «Ντούτσε» ήθελε μία νίκη για να μπει στο μάτι του Χίτλερ, που είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις για μία επίθεση κατά της Ελλάδας. Πίστευε ότι η χώρα μας ήταν ο εύκολος στόχος. Η ευρύτερη περιοχή της Λωρίδας της Γάζας, που είναι γνωστή ως ''ανοιχτή φυλακή'', η ανθρωπογεωγραφία, οι πόλεµοι των Εξι Ηµερών και του Γιοµ Κιπούρ και η διαρκής διένεξη Ισραήλ - Παλαιστίνης
Οι μνήμες το πολύμηνου πολέμου που ναι μεν άφησε το Ισραήλ διπλωματικά και στρατιωτικά ισχυρό, τσάκισε όμως την αλαζονεία του μετά τον Πόλεμο των έξι ημερών.
Η άνευ προηγουμένου επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ και η σκληρή απάντηση του Τελ Αβίβ με θύματα εκατοντάδες αμάχους, έχει ανασύρει στην επιφάνεια μια από τις πιο δισεπίλυτες διενέξεις του πλανήτη, την αραβοϊσραηλινή διένεξη.
Είναι το μικρότερο από τα δύο παλαιστινιακά εδάφη και συνορεύει με την Αίγυπτο στα νοτιοδυτικά για 11 χιλιόμετρα και με το Ισραήλ στα ανατολικά και βόρεια κατά μήκος 51 χιλιομέτρων.
Στις 4 Οκτωβρίου 1968, μια σοκαριστική δολοφονία έλαβε χώρα στα δικαστήρια της Σάντα Ρόζα, στην Ελλάδα, που θα αφήσει ολόκληρο το έθνος άναυδο από το απόλυτο θράσος του δράστη. Κεντρικό πρόσωπο σε αυτό το ζοφερό επεισόδιο ήταν ο Κωνσταντίνος Γιατράκος, ένας άνθρωπος του οποίου οι πράξεις εκείνη την ημέρα θα αψηφούσαν την πεποίθηση.
Γερμανός στρατάρχης, που διακρίθηκε στις επιχειρήσεις στη Βόρειο Αφρική κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως διοικητής του «Άφρικα Κορπς». Ήταν γνωστός με το προσωνύμιο «Η Αλεπού της Ερήμου»... Έρβιν Ρόμελ (1891 – 1944)Γερμανός στρατάρχης, που διακρίθηκε στις επιχειρήσεις στην Βόρειο Αφρική κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως διοικητής του «Άφρικα Κορπς». Ήταν γνωστός με το προσωνύμιο «Η Αλεπού της Ερήμου». Αυτοκτόνησε με δηλητήριο, μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ (20 Ιουλίου 1944), στην οποία είχε ανάμιξη. Ο Γιοχάνες Έρβιν Όιγκεν Ρόμελ γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1891 στο Χάιντενχαιμ του Βασιλείου της Βιρτεμβέργης, που αποτελούσε τμήμα της Αυτοκρατορικής Γερμανίας. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος και η μητέρα του κόρη τοπικού αξιωματούχου. Το 1910 κατετάγη ως εύελπις στο 124ο Σύνταγμα Πεζικού της Βιρτεμβέργης. Ως υπολοχαγός έλαβε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και διακρίθηκε στα πεδία των μαχών. Για τη δράση του στις επιχειρήσεις του Μεγάλου Πολέμου τού απονεμήθηκε το ανώτατο μετάλλιο του γερμανικού στρατού. Από τότε έγινε φανερό ότι ήταν προορισμένος να διαπρέψει, επειδή διέθετε ηγετικά προσόντα, ασυνήθιστο θάρρος και την ικανότητα να κατανοεί την ψυχολογία των ανδρών του. Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου προάγεται ανελλιπώς και αναλαμβάνει τη διοίκηση μονάδων του Πεζικού, ενώ κατά διαστήματα διδάσκει σε στρατιωτικές σχολές. Το 1937 εκδίδει το βιβλίο «Το Πεζικό επιτίθεται», στο οποίο πραγματεύεται τα συμπεράσματα από τις πολεμικές εμπειρίες του κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις αντιλήψεις του για την εκπαίδευση των νεοσυλλέκτων. Το βιβλίο αποσπά ενθουσιώδεις κριτικές και ανυψώνει τη φήμη του. Τον ίδιο χρόνο ο Χίτλερ, αναγνωρίζοντας τις ικανότητές του, τον εντάσσει στο επιτελείο του, παρότι δεν ήταν μέλος του Ναζιστικού Κόμματος. Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου διορίζεται διοικητής της προσωπικής του ασφάλειας, αλλά η θέση αυτή δεν τον ικανοποιεί και ζητάει μετάθεση στα πολεμικά μέτωπα. Τον Φεβρουάριο του 1940 προάγεται σε στρατηγό και αναλαμβάνει τη διοίκηση της 7ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων, που επιχειρεί στο μέτωπο της Γαλλίας. Παρόλο που δεν διαθέτει πείρα στη διοίκηση τεθωρακισμένων μονάδων, γρήγορα αντιλαμβάνεται τις τεράστιες επιθετικές δυνατότητες των μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων μονάδων. Τον Φεβρουάριο του 1941 αναλαμβάνει τη διοίκηση του γερμανικού εκστρατευτικού σώματος (Άφρικα Κορπς), που στάλθηκε στη Βόρειο Αφρική για να ενισχύσει τον σχεδόν ηττημένο ιταλικό στρατό. Η έρημος της Βόρειας Αφρικής υπήρξε το θέατρο των μεγαλύτερων επιτυχιών του, αλλά και της ήττας του από ένα πολύ ανώτερο αντίπαλο. Στρατηγός ευφυής και ικανότατος στη χρήση των τεθωρακισμένων δυνάμεων από την προηγούμενη θητεία του στη Γαλλία, αποκτά επάξια το προσωνύμιο «Η Αλεπού της Ερήμου» και κατευθύνει τις επιχειρήσεις πάνω σ’ ένα βρετανικό μηχανοκίνητο τεθωρακισμένο όχημα, που απέσπασαν οι Γερμανοί από τους Άγγλους. Μετά την κατάληψη του Τομπρούκ, το Μάιο του 1942, προάγεται σε στρατάρχη. Η υποχώρηση των δυνάμεών του έχει καταγραφεί ως αριστούργημα της στρατηγικής τέχνης. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τις μεμονωμένες νίκες του στη Βόρεια Αφρική, την οποία αναγκάζεται να εγκαταλείψει το Μάρτιο του 1943, μετά την ήττα των δυνάμεών του στη δεύτερη Μάχη του Ελ Αλαμέιν, έχοντας όμως προκαλέσει σοβαρότατα πλήγματα στην 8η Στρατιά του Μοντγκόμερι. Ο Ρόμελ απολαμβάνει την απεριόριστη εκτίμηση και εμπιστοσύνη του Χίτλερ και στη συνέχεια αναλαμβάνει τη διοίκηση της Ομάδας Στρατιών Β στην Ιταλία. Το ίδιο έτος καλείται να σχεδιάσει το «Τείχος του Ατλαντικού» (την αμυντική διάταξη, δηλαδή, των γερμανικών δυνάμεων στις ακτές της Ευρώπης), εν όψει της απόβασης των Συμμάχων. Τον Ιανουάριο του 1944 τίθεται επικεφαλής της Ομάδας Στρατιών Β, η οποία έχει τον επιχειρησιακό έλεγχο των δυνάμεων που επιχειρούν να εμποδίσουν την απόβαση στη Γαλλία. Στις 17 Ιουλίου 1944, κατά τη διάρκεια μιας αεροπορικής επίθεσης των Συμμάχων, τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι, όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επιβαίνει ανατρέπεται. Τον Αύγουστο η κατάσταση της υγείας του έχει βελτιωθεί σημαντικά και είναι σε θέση να επιστρέψει στη Γερμανία με αναρρωτική άδεια. Εν τω μεταξύ, μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ στις 20 Ιουλίου, είχαν αποκαλυφθεί οι επαφές του Ρόμελ με τους συνωμότες. Ο ίδιος από καθαρά επαγγελματική σκοπιά είχε πειστεί ότι ο πόλεμος δεν μπορούσε να κερδηθεί και ότι ο Χίτλερ όφειλε να διαπραγματευτεί με τους Συμμάχους για τον τερματισμό του. Ο Ρόμελ τέθηκε υπό παρακολούθηση και ο Χίτλερ δεν θεώρησε σκόπιμο, λόγω της δημοφιλίας του, να εμφανισθεί ενώπιον του δικαστηρίου ως εχθρός του και να οδηγηθεί στην αγχόνη. Έτσι, ανέθεσε σε δύο στρατηγούς να του προτείνουν να αυτοκτονήσει με δηλητήριο, με τη διαβεβαίωση ότι το όνομα αυτού και της οικογένειάς του (σύζυγος, γιος και μία εξώγαμη θυγατέρα) θα παρέμενε ακηλίδωτο, εάν απέφευγε να εμφανιστεί στο δικαστήριο. Στις 14 Οκτωβρίου 1944, ο Έρβιν Ρόμελ ήπιε δηλητήριο, θέτοντας τέλος στη ζωή του. Στην κηδεία του τού απονεμήθηκαν πλήρεις στρατιωτικές τιμές. Πηγή:SanSimera.gr Ινδός πνευματικός ηγέτης και πολιτικός, η επιρροή του οποίου ξεπέρασε τα όρια της χώρας του. Θεωρείται ο πατέρας του Ινδικού εθνικισμού και ο κήρυκας της μη βίας στον 20ο αιώνα. Υπήρξε ο καταλύτης για την κατάρρευση της αποικιοκρατίας τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το σκάνδαλο γάλακτος (swill milk) ήταν ένα μεγάλο σκάνδαλο νοθευμένης τροφής στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1850. Όταν μια μυστηριώδης, ανεξέλεγκτη ασθένεια άρχισε να παίρνει τη ζωή των βρεφών στη Νέα Υόρκη το 1850, υπήρχαν πολλές θεωρίες για το τι πραγματικά συνέβαινε. Ασθένειες όπως η χολέρα και ο τυφος ήταν μέρος της καθημερινής ζωής, όμως τα βρέφη δεν είχαν κανένα τέτοιο σύμπτωμα. Ήταν κάτι άλλο αυτό που τους συνέβαινε. Όπως αποδείχθηκε, η αιτία ήταν… το γάλα που έπιναν. Η εφημερίδα του Frank Leslie αποκάλυψε τη φρίκη της παραγωγής γάλακτος και πώς σκότωνε τα βρέφη. Το σκάνδαλο Swill Milk του 1858 ανακαλύφθηκε από έναν δημοσιογράφο που διερεύνησε τους θανάτους που είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό – όλα αυτά τα μωρά έπιναν μια συγκεκριμένη μάρκα γάλακτος – το οποίο αποδείχτηκε μολυσμένο. Η παροχή τροφής για τους κατοίκους των πόλεων που κατέφθαναν από όλη την χώρα, ήταν όλο και μεγαλύτερη πρόκληση. Η μεταφορά γάλακτος από την επαρχία ήταν δύσκολη επειδή δεν υπήρχε τρόπος να κρατηθεί κρύο και να το αποτρέψει από το να χαλάσει οπότε, η επόμενη λύση ήταν το γάλα να φτιάχνεται στην πόλη – έτσι έφεραν αγελάδες και δημιούργησαν τα πρώτα γαλακτοκομεία. Μέχρι το 1840, 500 γαλακτοκομεία της Νέας Υόρκης στέγαζαν τις μισές αγελάδες στην πόλη ενώ οι άλλες αγελάδες κρατήθηκαν σε παραγκουπόλεις κοντά στα εργοστάσια όπου χρησιμοποιούνται για την παραγωγή γάλακτος. Η ανάγκη για παραγωγή γάλακτος ήταν μεγάλη. Η σίτιση αγελάδων δεν ήταν φθηνή, αλλά τα αποστακτήρια βρήκαν έναν τρόπο να χρησιμοποιούν τα απορρίμματα σιτηρών τους. Τα αποστακτήρια χρησιμοποίησαν τεράστιες ποσότητες σιταριού για να παράξουν ουίσκι και μπίρες. Για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, τα αποστακτήρια άρχισαν να χρησιμοποιούν το παραμένον υποπροϊόν – swill – για να ταΐσουν αγελάδες που στεγάζονταν. Αυτό ήταν και το μεγάλο τους λάθος. Το γάλα αυτό παράγονταν από αγελάδες που τρέφονταν με ένα πηχτό πολτό τροφής που φτιαχνόταν πρόχειρα, σε βρώμικες και άθλιες δεξαμενές από κοντινά αποστακτήρια ουίσκι. Οι αγελάδες ζούσαν σε φρικτές συνθήκες και τελικά παρήγαγαν γάλα γεμάτο βακτήρια. Για να νοστιμέψουν τη γεύση του γάλακτος, στο εργοστάσιο παρασκευής του, πρόσθεταν διάφορα υλικά έτσι ώστε να γίνει πιο γλυκό. Πουλιόταν φθηνά και διατίθονταν στο εμπόριο ως ‘αγνό’! Οι New York Times μάλιστα εκτίμησαν ότι σε ένα χρόνο 8.000 βρέφη πέθαναν από αυτό το γάλα, το οποίο δεν απαγορεύτηκε παρά μόνο σχεδόν μια δεκαετία μετά τα θανατηφόρα γεγονότα του 1850. Ωστόσο, το τραγικό σκάνδαλο δημιούργησε μια κινητοποίηση σχετικά με την ασφάλεια των τροφίμων στις Ηνωμένες Πολιτείες. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
|