904: Οι Σαρακηνοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη. Οι κάτοικοι της πόλης αιχμαλωτίζονται και πωλούνται στη συνέχεια στα σκλαβοπάζαρα της Αφρικής. 1492: Οι Εβραίοι εκδιώκονται από την Ισπανία, καθώς τίθεται σε ισχύ το Διάταγμα της Αλάμπρα. 904: Οι Σαρακηνοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη. Οι κάτοικοι της πόλης αιχμαλωτίζονται και πωλούνται στη συνέχεια στα σκλαβοπάζαρα της Αφρικής. 1492: Οι Εβραίοι εκδιώκονται από την Ισπανία, καθώς τίθεται σε ισχύ το Διάταγμα της Αλάμπρα. 1498: Στο τρίτο του ταξίδι προς το δυτικό ημισφαίριο, ο Χριστόφορος Κολόμβος γίνεται ο πρώτος Ευρωπαίος που ανακαλύπτει το νησί του Τρινιντάντ. 1655: Ο Ρωσικός Στρατός εισέρχεται στην πρωτεύουσα του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας, Βίλνιους, την οποία θα κατέχει για έξι χρόνια. 1790: Εκδίδεται το πρώτο αμερικανικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, το οποίο δίδεται στον εφευρέτη Σάμιουελ Χόπκινς για μία διαδικασία παραγωγής ποτάσας. 1801: Ο λόρδος Έλγιν (Τόμας Μπρους) μεταφέρει την πρώτη μετόπη από τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στο Λονδίνο. 1856: Mε βασιλικό διάταγμα του Όθωνα απαγορεύεται το κάπνισμα στους δημόσιους κλειστούς χώρους, λόγω του κινδύνου πυρκαγιάς. Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες που δημιουργούν σχετικό θεσμικό πλαίσιο. 1919: Τίθεται σε ισχύ το Σύνταγμα της Βαϊμάρης στη Γερμανία, το οποίο θα προκαλέσει ένα ασταθές πολιτικό σκηνικό που θα διευκολύνει μερικά χρόνια αργότερα την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ και των ναζιστών στην εξουσία. 1920: Ξεσπά κύμα μαζικής βίας στην Αθήνα, καθώς η είδηση της απόπειρας δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι την προηγούμενη φτάνει αρχικά παραποιημένη ως δολοφονία. Ο Ίων Δραγούμης, ένας από τους πιο προοδευτικούς αντιβενιζελικούς πολιτικούς και πνευματικούς ανθρώπους της χώρας δολοφονείται από βενιζελικούς αξιωματικούς στη διασταύρωση των οδών Βασιλίσσης Σοφίας και Παπαδιαμαντοπούλου. 1922: Ο 18χρονος Ραλφ Σάμουελσον γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που χρησιμοποιεί σκι θαλάσσης στο Λέικ Σίτυ της Μινεσότα. 1925: Τα τελευταία γαλλικά στρατεύματα εγκαταλείπουν τη γερμανική περιοχή Ρουρ, μετά από 30 χρόνια κατοχής. 1932: Ευρεία εκλογική νίκη πετυχαίνει το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα. Με το 37,4% των ψήφων και 230 έδρες γίνεται η ισχυρότερη κοινοβουλευτική δύναμη της Γερμανίας. 1938: Η Βουλγαρία υπογράφει σύμφωνο μη επίθεσης με την Ελλάδα και άλλες χώρες των Βαλκανίων (Τουρκία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία). 1940: Στη Γαλλία, η φασιστική κυβέρνηση του Βισί ψηφίζει τη θανατική ποινή για κάθε Γάλλο που εντάσσεται σε ξένο στρατό. 1944: Εξαφανίζεται με το αεροσκάφος που οδηγούσε ο διάσημος συγγραφέας του «Μικρού Πρίγκιπα» και πιλότος, Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί, σε ηλικία 44 ετών. 1960: Ο Παναθηναϊκός κατακτά το πρώτο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής Κατηγορίας στο ποδόσφαιρο, νικώντας την ΑΕΚ με 2-1 σε αγώνα μπαράζ. Οι δύο ομάδες είχαν ισοβαθμήσει στην πρώτη θέση με 79 βαθμούς. 1960: Διεξάγονται oι πρώτες βουλευτικές εκλογές στη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία. Εκλέγονται οι 35 βουλευτές της ελληνικής κοινότητας («Πατριωτικό Μέτωπο» 30 έδρες και ΑΚΕΛ 5) και οι 15 της τουρκοκυπριακής. Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής εκλέγεται ο Γλαύκος Κληρίδης και αντιπρόεδρος ο Ορχάν Μιντερίζογλου. 1964: Ο τεχνητός δορυφόρος «Ranger 7» στέλνει στη Γη τις πρώτες κοντινές φωτογραφίες της Σελήνης, 1.000 φορές καθαρότερες από ληφθείσες προηγουμένως από οποιοδήποτε γήινο τηλεσκόπιο. 1969: Αρχίζει στην Ελλάδα η συνταξιοδότηση από το κράτος διακεκριμένων λογοτεχνών και καλλιτεχνών. 1971: Οι αστροναύτες του «Apollo 15», Ντέιβιντ Σκοτ και Τζέιμς Ίρβιν, πραγματοποιούν την πρώτη στην ιστορία της ανθρωπότητας βόλτα στη Σελήνη, οδηγώντας ειδικό τετράτροχο τζιπ στην επιφάνειά της. 1976: Ο πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής, με επιστολή του στον πρόεδρο της ΔΟΕ, λόρδο Κιλάνιν, προτείνει τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα. 1984: Η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου ανακοινώνει την απόφασή της να προχωρήσει στην αγορά μαχητικών Mirage-2000 και F-16 για την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία («αγορά του αιώνα»). 1991: Οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση υπογράφουν τη συνθήκη START I (Συνθήκη Μείωσης των Στρατηγικών Όπλων), η πρώτη για τη μείωση (με έλεγχο) των οπλικών αποθεμάτων (ιδιαίτερα των πυρηνικών όπλων) των δύο χωρών. 1992: Η Γεωργία γίνεται κράτος μέλος των Ηνωμένων Εθνών. 1999: Η διαστημομηχανή «Lunar Prospector» της NASA συντρίβεται σκόπιμα στη Σελήνη, τερματίζοντας έτσι την αποστολή της για ανίχνευση κατεψυγμένου νερού στην επιφάνεια του φεγγαριού. 2006: Ο Φιντέλ Κάστρο παραχωρεί την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ Κάστρο. 2007: Η παρουσία του βρετανικού στρατού στη Βόρεια Ιρλανδία, που υπήρξε και η μακροβιότερη επιχείρηση στην ιστορία του βρετανικού στρατού, τερματίζεται. 2012: Ο Μάικλ Φελπς σπάει το ρεκόρ του 1964 της Λαρίσα Λατίνινα για τον μεγαλύτερο αριθμό των μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες. 2020: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ανακοινώνει την πρόθεσή του να απαγορεύσει τη λειτουργία του TikTok στις ΗΠΑ. 2021: Ο αρσιβαρίστας Fares El-Bakh κερδίζει το αγώνισμα των 96 κιλών στους άνδρες, λαμβάνοντας το πρώτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο του Κατάρ Πολλοί από μας μάθαμε αυτή την ιστορία στο σχολείο και μάλιστα από τα πιο «επίσημα» που θα μπορούσαμε τότε. Αυτά τον δασκάλων – καθηγητών μας. Άλλοι το ακούσαμε από διήγηση κάποιου μεγαλύτερου, ενώ κάποιοι άλλοι το μάθαμε από φίλους μας, οι οποίοι με τη σειρά τους το είχαν μάθει -πιθανότατα- από το σχολείο τους. Το σίγουρο είναι το εξής: Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων έχει ακούσει κάπου, κάποτε στη ζωή τους πως η ελληνική γλώσσα έχασε μια μεγάλη ιστορική ψηφοφορία για μία μόνο ψήφο. Σύμφωνα πάντα με την εν λόγω ιστορία, εφόσον η γλώσσα μας κέρδιζε εκείνη την ψηφοφορία θα γινόταν η επίσημη γλώσσα του νεοσύστατου Κράτους των ΗΠΑ, μετά τη διακήρυξη της αμερικανικής ανεξαρτησίας το 1776. Συνεπώς, ήταν πάρα πολύ πιθανό -βάσει πάντα της ιστορίας αυτής- η Ελληνική γλώσσα να ήταν η… γλώσσα που θα μιλάει όλος ο πλανήτης. Με λίγα λόγια να είναι αυτό που είναι τα Αγγλικά αυτή τη στιγμή. Σήμερα λοιπόν, εν έτει 2022, πάρα πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι αυτή η μία «καταραμένη» ψήφος ευθύνεται που η ελληνική δεν έγινε η διεθνής γλώσσα της υφηλίου, χάνοντας στη σχετική ψηφοφορία από την αγγλική. Το ενδιαφέρον είναι πως η ιστορία αυτή εμφανίζεται σε διάφορες περιοχές του κόσμου, όπως τις ΗΠΑ και την Γερμανία, μέσα από διαφορετικές εκδοχές με εναλλαγή της πρωταγωνίστριας γλώσσας σε γερμανικά, ολλανδικά, ελληνικά, ισπανικά, γαλλικά ή εβραϊκά. Πρόκειται για αστικό μύθο… Ο μύθος είναι γνωστός στις ΗΠΑ και την Γερμανία με την εκδοχή ότι ο Φρέντερικ Μούλενμπεργκ, ο πρώτος πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ απέτρεψε την γερμανική γλώσσα από το να γίνει η επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ. Σύμφωνα με το Wikipedia, ο κόκκος της αλήθειας πίσω από αυτήν την εκδοχή βρίσκεται σε μια ψηφοφορία της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ του 1794, όπου μια ομάδα Γερμανών μεταναστών ζήτησε την μετάφραση ορισμένων νόμων στα γερμανικά. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε με 42 ψήφους υπέρ και 41 κατά και για τον Μούλενμπεργκ, ο ίδιος γερμανικής καταγωγής και Πρόεδρος της Βουλής, ειπώθηκε ότι ανέφερε πως «όσο πιο γρήγορα οι Γερμανοί μετανάστες γίνουν Αμερικανοί, τόσο το καλύτερο». Παρόλα αυτά δεν είναι εφικτό να διαπιστωθεί εάν ο Μούλενμπεργκ απήχε από την συγκεκριμένη ψηφοφορία ή έριξε την καθοριστική ψήφο. Οι ΗΠΑ δεν έχουν κάποια θεσμικά κατοχυρωμένη επίσημη γλώσσα, με τα αγγλικά να είναι η ντε φάκτο γλώσσα που χρησιμοποιείται καθημερινώς και ευρέως και επομένως να κερδίζει την δεσπόζουσα θέση ως κυρίαρχη γλώσσα του κράτους. Ανά διαστήματα, συγκεκριμένες πολιτείες έχουν θεσπίσει δικούς τους νόμους για τις επίσημες γλώσσες τους. Ιστορία της εκδοχής Ο Φρανζ φον Λόερ, συγγραφέας ενός γερμανικού βιβλίου του 1847 που περιείχε μια πρώιμη εκδοχή του μύθου. Ο μύθος έχει μακρά ιστορία και οδήγησε στην έκδοση πλήθους αναλύσεων και άρθρων από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 1950 οι οποίες επεξηγούσαν γιατί η ιστορία αυτή δεν είναι πραγματική. Η ιστορία άρχισε να καλείται «Ο μύθος του Μούλενμπεργκ» τουλάχιστον από τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Παρ’ όλα αυτά ο μύθος συνεχίζει και αντέχει. Για παράδειγμα, το 1987, ένα γράμμα από έναν πρώην εκλεγμένο επίσημο από το Μιζούρι, που εκδόθηκε σε μια στήλη της Αν Λάντερς (Ask Ann Landers), εξηγούσε την σημασία που έχει η ψήφος. Μέσα στο γράμμα εμπεριείχε μια λίστα από γεγονότα που καθορίστηκαν από μια ψήφο από τα τοπικά εκλογικά του έγγραφα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού που «το 1776, μια ψήφο έδωσε στην Αμερική την αγγλική παρά την γερμανική γλώσσα». Στην πραγματικότητα, εκδοχές αυτού του λανθασμένα καταχωρημένου καταλόγου από γεγονότα, προηγούνται της αναφοράς στην στήλη της Λάντερς. Το συγκεκριμένο περιστατικό πυροδότησε σε έναν καινούργιο κύκλο από ειδήσεις, οι οποίες ξανά υποδείκνυαν ότι αυτός είναι απλώς ένας μύθος. Ανενημέρωτη για αυτές τις ειδήσεις, η Αν Λάντερς επανέκδοσε την συγκεκριμένη στήλη τον Νοέμβριο του 1996, οπότε και ένα κύμα από αντιδράσεις ανάγκασαν την Λάντερς να ξεκαθαρίσει το θέμα σε μια από τις επόμενες στήλες. Σύμφωνα με ένα γράμμα, με το οποίο ο συγγραφέας του «ικέτευε την Λάντερς να καταπολεμήσει αυτό το αποκύημα της φαντασίας οπουδήποτε το έβρισκε μπροστά της», ο μύθος κέρδισε έδαφος κατά την δεκαετία του 1930 εξαιτίας του έργου Ναζιστών προπαγανδιστών. Μια άλλη εκδοχή του μύθου πραγματώνει την ψηφοφορία το 1774 διεξαγόμενη από το Ηπειρωτικό Κονγκρέσο (Continental Congress), που παρουσιάστηκε στο Ripley’s Believe It or Not! κιόλας από το 1930. Το Ripley’s συμπεριέλαβε τον μύθο και σε ένα βιβλίο το 1982. Η εκδοχή του Ripley’s αποδίδει την ιστορία σε ένα γράμμα φερόμενο από τον Χάινριχ Μελιόρ Μούλενμπεργκ (Heinrich Melchior Muhlenberg) εκδομένο στην Χάλλε το 1887. Οι περισσότερες πηγές αποδίδουν ως πηγή του μύθου τον Φρανζ φον Λόερ (Franz von Löher). Ο Λόερ ήταν Γερμανός επισκέπτης στην Αμερική που εξέδωσε το βιβλίο Geschichte und Zustände der Deutschen in Amerika (Ιστορία και επιτεύγματα των Γερμανών στην Αμερική) το 1847. Ο Λόερ από ότι φαίνεται τοποθέτησε την καθοριστική ψηφοφορία μόνο στην Πενσυλβάνια, ώστε να γίνουν τα γερμανικά επίσημη γλώσσα της συγκεκριμένης πολιτείας και όχι γενικώς των ΗΠΑ. Η Φιλαδέλφεια ήταν η έδρα του Κογκρέσου των ΗΠΑ την εποχή εκείνη, ήταν όμως παράλληλα και η πρωτεύουσα της Πενσυλβάνιας. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμη πιο πολύπλοκα, ο Μούλενμπεργκ τέλεσε ως πρόεδρος της Βουλής της Πολιτείας της Πενσυλβάνιας, πρωτού τελέσει τον ίδιο ρόλο στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον Λόερ η ψηφοφορία ήταν ισόπαλη, με τον Μούλενμπεργκ να δίνει την καθοριστική ψήφο υπέρ της αγγλικής. Ελληνική εκδοχή του μύθου Στην Ελλάδα ο μύθος έγινε γνωστός με την θέση της γερμανικής να παίρνει η αρχαία ελληνική γλώσσα. Σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή, σε μια καθοριστική ψηφοφορία που τοποθετείται χρονικά αμέσως μετά την έγκριση της διακήρυξης της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, δηλαδή γύρω στο 1776 σε συμφωνία με την εκδοχή Μούλενμπεργκ, οι νεοσύστατες Ηνωμένες Πολιτείες καλούνταν να αποφασίσουν την επίσημη γλώσσα του κράτους. Εξαιτίας της θύμησης της αποικιοκρατίας που προκαλούσαν τα αγγλικά για τους Αμερικανούς, υπήρξε η πρόταση να γίνει επίσημη γλώσσα η αρχαία ελληνική, μιας και θύμιζαν το μέρος που γεννήθηκε το πολίτευμα της δημοκρατίας. Η εκδοχή αυτή φέρεται να αποδίδεται από κάποιες πηγές στον Ξενοφώντα Ζολώτα, σύμφωνα με τις οποίες δήλωσε γύρω στα μέσα του 20ου αιώνα: «Ο Ουάσιγκτον, ο Τζέφερσον, ο Άνταμς και άλλοι όταν συνέτασσαν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών στα 1787 – που ισχύει με μερικές νέες παραγράφους, που ψηφίστηκαν για προσαρμογή στις νέες εξελίξεις, μέχρι σήμερα στον αρχικό κορμό του – είχαν προτείνει η γλώσσα του νέου κράτους να είναι η αρχαία ελληνική, προς τιμή της γλώσσας του Έθνους εκείνου, που πρώτο γέννησε και ελίκνισε τη Δημοκρατία και τη διέδωσε στον κόσμο. Για μία ψήφο μόνο προκρίθηκε και υιοθετήθηκε τελικά η αγγλική αντί της αρχαίας ελληνικής». Υπάρχει και μια δεύτερη εκδοχή με πρωταγωνίστρια την αρχαία ελληνική γλώσσα, όπου για μία ψήφο δεν ήταν ικανή να γίνει η επίσημη διεθνής γλώσσα της υφηλίου. Άλλες εκδοχές Ο μύθος έχει γίνει γνωστός και με άλλες εκδοχές όπως προαναφέρθηκε, εκτός των προηγούμενων δύο. Συγκεκριμένα, την καθοριστική ψηφοφορία υποτίθεται ότι έχουν χάσει και τα γαλλικά και τα εβραϊκά, τα πρώτα προτεινόμενα ως η γλώσσα του «ορθού λόγου», ενώ τα δεύτερα ως η γλώσσα που δήθεν επιλέχθηκε για την συγγραφή της Παλαιάς Διαθήκης. Αμέλια Έρχαρτ: Η ζωή και η εξαφάνιση της πρώτης γυναίκας που διέσχισε τον Ατλαντικό Ωκεανό28/7/2022
Amelia Earhart, κατά κόσμον Amelia Mary Earhart, (γεννηθείσα στις 24 Ιουλίου 1897 στο Άτσισον του Κάνσας των ΗΠΑ – εξαφανισθείσα στις 2 Ιουλίου 1937 κοντά στο νησί Χάουλαντ στον κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό), Αμερικανίδα αεροπόρος, από τις πιο διάσημες στον κόσμο, η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό. Η εξαφάνισή της κατά τη διάρκεια μιας πτήσης γύρω από τον κόσμο το 1937 αποτελεί ένα διαρκές μυστήριο, τροφοδοτώντας πολλές και αλλόκοτες εικασίες. Η νεαρή ζωή Ο πατέρας της Earhart ήταν δικηγόρος σιδηροδρομικών εταιρειών και η μητέρα της προερχόταν από εύπορη οικογένεια. Ενώ ήταν ακόμη παιδί, η Earhart επέδειξε μια περιπετειώδη και ανεξάρτητη φύση για την οποία θα γινόταν αργότερα γνωστή. Μετά το θάνατο των παππούδων της, η οικογένεια αγωνιζόταν οικονομικά εν μέσω του αλκοολισμού του πατέρα της. Οι Έρχαρτ μετακόμιζαν συχνά και η ίδια ολοκλήρωσε το λύκειο στο Σικάγο το 1916. Αφού η μητέρα της έλαβε μία κληρονομιά, η Έρχαρτ μπόρεσε να φοιτήσει στο σχολείο Ogontz School στο Ράινταλ της Πενσιλβάνια. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην αδελφή της στον Καναδά, η Αμέλια ανέπτυξε ενδιαφέρον για τη φροντίδα των στρατιωτών που είχαν τραυματιστεί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1918 εγκατέλειψε το junior college για να γίνει βοηθός νοσοκόμας στο Τορόντο. Ιστορικές πτήσεις Μετά τον πόλεμο, η Έρχαρτ μπήκε στο προπαρασκευαστικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, αλλά έφυγε το 1920, αφού οι γονείς της επέμειναν να ζήσει μαζί τους στην Καλιφόρνια. Εκεί έκανε την πρώτη της βόλτα με αεροπλάνο το 1920, μια εμπειρία που την ώθησε να κάνει μαθήματα πτήσης. Το 1921 αγόρασε το πρώτο της αεροπλάνο, ένα Kinner Airster, και δύο χρόνια αργότερα απέκτησε την άδεια πιλότου. Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 η Earhart μετακόμισε στη Μασαχουσέτη, όπου έγινε κοινωνική λειτουργός στο Denison House, ένα σπίτι εγκατάστασης μεταναστών στη Βοστώνη. Συνέχισε επίσης να ασχολείται με το ενδιαφέρον της για την αεροπορία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι διοργανωτές επεδίωκαν να πετάξει μια γυναίκα πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό και τον Απρίλιο του 1928 η Earhart επιλέχθηκε για την πτήση. Ορισμένοι εικάζουν ότι η απόφαση βασίστηκε εν μέρει στην ομοιότητά της με τον Τσαρλς Λίντμπεργκ, ο οποίος είχε γίνει ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε μόνος του χωρίς στάση πάνω από τον Ατλαντικό τον προηγούμενο χρόνο. Στις 17 Ιουνίου 1928, η Earhart αναχώρησε από το Trepassey, στη Νέα Γη του Καναδά, ως επιβάτης σε ένα υδροπλάνο με πιλότους τους Wilmer Stultz και Louis Gordon. Αφού προσγειώθηκε στο Burry Port της Ουαλίας στις 18 Ιουνίου, η Earhart έγινε διεθνής διασημότητα. Έγραψε για την πτήση αυτή στο βιβλίο της «20 ώρες. 40 λεπτά» (1928) και πραγματοποίησε περιοδεία με διαλέξεις σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μεγάλο μέρος της δημοσιότητας ανέλαβε ο εκδότης George Palmer Putnam, ο οποίος είχε βοηθήσει στην οργάνωση της ιστορικής πτήσης. Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1931, αλλά η Earhart συνέχισε την καριέρα της με το πατρικό της όνομα. Εκείνη τη χρονιά οδήγησε επίσης ένα αυτοκινούμενο αεροσκάφος σε ύψος ρεκόρ 18.415 ποδών (5.613 μέτρα). Αποφασισμένη να δικαιολογήσει τη φήμη που της είχε αποφέρει ο διάπλους του 1928, η Earhart διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό στις 20-21 Μαΐου 1932. Η πτήση της με το Lockheed Vega από το Harbour Grace του Newfoundland στο Londonderry της Βόρειας Ιρλανδίας ολοκληρώθηκε σε χρόνο ρεκόρ 14 ωρών και 56 λεπτών, παρά τα διάφορα προβλήματα. Συγκεκριμένα αντιμετώπισε μηχανικές δυσκολίες και κακές καιρικές συνθήκες και δεν μπόρεσε να προσγειωθεί στον προγραμματισμένο προορισμό της, το Παρίσι. Εξέδωσε το βιβλίο The Fun of It (1932), στο οποίο έγραφε για τη ζωή της και το ενδιαφέρον της για τις πτήσεις. Στη συνέχεια η Earhart ανέλαβε μια σειρά πτήσεων σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκτός από τα πιλοτικά κατορθώματά της, η Earhart ήταν γνωστή για την ενθάρρυνση των γυναικών να απορρίπτουν τα περιοριστικά κοινωνικά πρότυπα και να επιδιώκουν διάφορες ευκαιρίες, ιδίως στον τομέα της αεροπορίας. Το 1929 βοήθησε στην ίδρυση μιας οργάνωσης γυναικών πιλότων που αργότερα έγινε γνωστή ως «Ενενήντα Εννέα». Η Earhart διετέλεσε η πρώτη πρόεδρός της. Επιπλέον, έκανε το ντεμπούτο της ως σχεδιάστρια με μια λειτουργική σειρά ρούχων το 1933, η οποία ήταν σχεδιασμένη «για τη γυναίκα που ζει ενεργά». Το 1935 η Earhart έγραψε ιστορία με την πρώτη σόλο πτήση από τη Χαβάη στην Καλιφόρνια, μια επικίνδυνη διαδρομή μήκους 2.408 μιλίων (3.875 χλμ.), μεγαλύτερη απόσταση από εκείνη από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ευρώπη. Αναχώρησε από τη Χονολουλού στις 11 Ιανουαρίου και, μετά από 17 ώρες και 7 λεπτά, προσγειώθηκε στο Όκλαντ την επόμενη ημέρα. Αργότερα την ίδια χρονιά έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε μόνος του από το Λος Άντζελες στην Πόλη του Μεξικού. Τελευταία πτήση και εξαφάνιση Το 1937 η Έρχαρτ ξεκίνησε να κάνει τον γύρο του κόσμου, με πλοηγό τον Φρεντ Νούναν, με ένα δικινητήριο Lockheed Electra. Την 1η Ιουνίου το δίδυμο ξεκίνησε το ταξίδι των 47.000 χιλιομέτρων (29.000 μιλίων), ξεκινώντας από το Μαϊάμι και κατευθυνόμενο ανατολικά. Κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων έκαναν διάφορες στάσεις ανεφοδιασμού πριν φτάσουν στο Lae της Νέας Γουινέας στις 29 Ιουνίου. Σε εκείνο το σημείο, η Έρχαρτ και ο Νούναν είχαν διανύσει περίπου 35.000 χιλιόμετρα (22.000 μίλια). Αναχώρησαν στις 2 Ιουλίου, με προορισμό το νησί Χάουλαντ, που απείχε περίπου 4.200 χιλιόμετρα (2.600 μίλια). Η πτήση αναμενόταν να είναι επίπονη, ιδίως επειδή η μικροσκοπική κοραλλιογενής ατόλη ήταν δύσκολο να εντοπιστεί. Για να βοηθηθεί η πλοήγηση, δύο έντονα φωτισμένα αμερικανικά πλοία είχαν τοποθετηθεί για να σηματοδοτήσουν τη διαδρομή. Η Earhart είχε επίσης διαλείπουσα ραδιοεπικοινωνία με το Itasca, ένα σκάφος της αμερικανικής ακτοφυλακής κοντά στο Howland. Στα τέλη του ταξιδιού, η Έρχαρτ ενημέρωσε μέσω ασυρμάτου ότι το αεροπλάνο είχε ξεμείνει από καύσιμα. Περίπου μια ώρα αργότερα ανακοίνωσε: «Τρέχουμε βόρεια και νότια». Αυτή ήταν η τελευταία εκπομπή που έλαβε το Itasca. Το αεροπλάνο θεωρήθηκε ότι είχε πέσει περίπου 160 χιλιόμετρα (100 μίλια) από το νησί και ξεκίνησε εκτεταμένη έρευνα για να βρεθούν η Earhart και ο Noonan. Ωστόσο, στις 19 Ιουλίου 1937, η επιχείρηση ματαιώθηκε και το ζευγάρι κηρύχθηκε χαμένο στη θάλασσα. Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, η Έρχαρτ είχε στείλει στον σύζυγό της διάφορα υλικά, συμπεριλαμβανομένων επιστολών και ημερολογιακών σημειώσεων, τα οποία δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο Last Flight (1937). Η μυστηριώδης εξαφάνιση της Earhart αιχμαλώτισε τη φαντασία του κοινού και δημιούργησε πολυάριθμες θεωρίες και ισχυρισμούς. Συγκεκριμένα, ορισμένοι πίστευαν ότι εκείνη και ο Νούναν είχαν συντριβεί σε διαφορετικό νησί αφού δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τον Χάουλαντ, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι αιχμαλωτίστηκαν από τους Ιάπωνες. Ωστόσο, δεν βρέθηκαν οριστικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς αυτούς. Οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι το αεροπλάνο της Earhart συνετρίβη στον Ειρηνικό κοντά στο Howland αφού έμεινε από καύσιμα. Αποτελώντας σταθερό στοιχείο της λαϊκής κουλτούρας, αποτέλεσε αντικείμενο πολλών βιβλίων και ταινιών. Τον Απρίλιο του 1828, τρεις μήνες μετά την άφιξή του στο Ναύπλιο, ο Κυβερνήτης της Ελλάδας, Ιωάννης Καποδίστριας, ήρθε αντιμέτωπος με την πανδημία της πανώλης, τις πρώτες μέρες εμφάνισης της στην Ύδρα και τις Σπέτσες πέθαιναν περίπου 80 με 100 άνθρωποι τη μέρα. Την 22α Απριλίου ανακοίνωσε στους κατοίκους του Ναυπλίου την επιδημιολογική κατάσταση των γειτονικών νησιών και την απόφασή του να μεταβεί ο ίδιος στις πληγείσες περιοχές, για να θέσει σε λειτουργία το σύστημα της Υγειονομικής Αστυνομίας. Σε επιστολή τους προς τους κατοίκους του Ναυπλίου, ανέφερε: “Η πανώλις νόσος είναι εις τας νήσους Ύδρας και Πέτσας. Οι αδελφοί μας κάτοικοι των νήσων τούτων ευρίσκονται εις κίνδυνον. Η Κυβέρνησις χρεωστεί να λάβη τόσον δι’ αυτούς, ως και δι’ όλην την Επικράτειαν, την ανήκουσαν φροντίδα. Διά τον λόγον τούτον είναι της μεγίστης ανάγκης να γνωρίζη η Κυβέρνησις ανά πάσαν ημέραν την κατάστασιν της υγείας της πόλεως ταύτης, και επί τούτω διετάχθη ο Έκτακτος Επίτροπος της Αργολίδος να οργανίση το σύστημα της Υγειονομικής Αστυνομίας, το οποίον από εχθές άρχισε να ενεργή. Με επιστήμονες της εποχής Αι περιστάσεις είναι δειναί, αλλ΄ η προς τον θεόν πίστις μας είναι πλέον ισχυρά” Ο Καποδίστριας, εκτός από διπλωμάτης και πολιτικός ήταν και γιατρός, καθώς είχε αποφοιτήσει από την Ιατρική Σχολή της Πάδοβα. Έτσι, δεν αντιμετώπισε την πανώλη με προσευχές και δεισιδαιμονίες αλλά με επιστήμονες. Συγκεκριμένα, έστειλε τον Ελβετό γιατρό, Λουί Αντρέ Γκος, στις Σπέτσες και τον Ιωάννη Κωλέττη, ο οποίος ήταν απόφοιτος Ιατρικής, στον Πόρο, προκειμένου να παρακολουθούν την εξέλιξη της επιδημίας. Ταυτόχρονα έθεσε σε εφαρμογή περιοριστικά υγειονομικά μέτρα, τα οποία θυμίζουν περισσότερο τις σύγχρονες μεθόδους αντιμετώπισης του κορωνοϊού παρά τις ιατρικές πρακτικές του 17ου αιώνα. Καραντίνα και ιχνηλάτηση κρουσμάτων το 1828 Στην Ύδρα και τις Σπέτσες, που παρουσίαζαν την μεγαλύτερη έξαρση κρουσμάτων, οι ασθενείς περιορίζονταν εντός της οικίας τους για 40 ημέρες ενώ, όπου ήταν δυνατόν, οι ασθενείς μεταφέρονταν και απομονώνονταν σε ξεχωριστό μέρος. Κάποιες οικογένειες από την Ύδρα μεταφέρθηκαν στο Καλαμάκι Κορινθίας. Ο Έκτακτος Επίτροπος Αργολίδας, Ν. Καλλέργης, σε επιστολή του προς τον Καποδίστρια, ανέφερε: “Εις το Καλαμάκι απέβησαν αρκεταί οικογένειαι της Νήσου Ύδρας. Άμα έλαβον την είδησιν ταύτην, έπεμψα πάραυτα μ’ επίτηδες παζόν Διαταγήν προς την υπάρχουσαν Δημογεροντίαν της Κορίνθου διά να λάβη μέτρα δραστήρια και προφυλακτικά, να τας περιορίση, και να προσέξη μη γίνη η παραμικρά με τους κατοίκους κοινωνία”. Αμέσως μετά την απομόνωση των νοσούντων, ακολουθούσε η ιχνηλάτηση των κρουσμάτων πανώλης, κατά την οποία εξετάζονταν οι συγγενείς των ασθενών. Όσοι βρίσκονταν “θετικοί”, απομονώνονταν σε ξεχωριστές περιοχές και, όπου δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, υποχρεώνονταν να μην βγουν από το σπίτι τους για σαράντα ημέρες. Ένα τέτοιο μέρος ήταν ένα νησάκι στην Ύδρα απέναντι από την ακτή του Βλυχού, όπου λειτουργούσε καραντίνα. Εκείνοι που κατάφερναν να επιβιώσουν από την θανατηφόρα νόσο, θεωρούνταν “ασφαλείς”, καθώς πίστευαν πως δεν πρόκειται να ασθενήσουν ξανά, και αναλάμβαναν άλλοτε τον ρόλο του νεκροθάφτη και άλλοτε του φύλακα των εγκαταλελειμμένων σπιτιών. Για σαράντα ημέρες, τα νησιά του Αργοσαρωνικού έμοιαζαν ακατοίκητα. Οι εκκλησίες σταμάτησαν τη λειτουργία τους, η αγορά και το λιανεμπόριο έκλεισε ενώ στους δρόμους δεν επιτρεπόταν να κυκλοφορεί κανείς. Υγειοαστυνόμοι εν δράσει Για την τήρηση των μέτρων, ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε ορίσει υπεύθυνο τον αδερφό του, Βιάρο, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα αυστηρός. Διόρισε, μάλιστα, στρατιώτες, γνωστούς και ως Υγειαστυνόμους, προκειμένου να πραγματοποιούν καθημερινούς περιπόλους στα νησιά. Στις 4 Μαΐου του 1828 και ενώ ήδη οι κάτοικοι της Ύδρας βρίσκονταν σε καραντίνα, ο Βιάρος Καποδίστριας, με επιστολή του προς τους πρόκριτους του νησιού, ενημέρωσε για την δράση και τα καθήκοντα των Υγειονομικών Αστυνομικών υπαλλήλων. “Μάθων ότι η νόσος, ήτις κατέλαβε τινας των κατοίκων της νήσου ταύτης, έπαυσεν από ένδεκα ημέρας σήμερον να θανατόνη τους ανθρώπους,.. όμως το χρέος μου με υπαγορεύει να πράξω τ’ αναγκαία και διά την ίασιν των έτι νοσούντων και διά την σωτηρίαν των εν τη υγεία. Τοιούτον αίτιον μ’ έφερεν εις το να επιθυμήσω να λάβω εξ υμών συμπράκτορας εις το εσωτερικών σας, και ωνομάσθησαν από τους προκρίτους σας Υγειοαστυνόμοι, και ως τοιούτους γνωρίσατε τους κάτωθεν σημειουμένους, την εκλογήν των οποίων εγώ επικυρώ. Διά προφορικής μου διαταγής παρήγγειλα, να ονομάσωσιν επιστάτας εις κάθε γειτονίαν της πόλεως και εις τους λιμένας σας, ίνα γίνηται καθημερινώς η αναγκαία επιθεώρησις εις την κατάστασιν της υγείας των κατοίκων. Θέλω επομένως διατάξει τον τόπον, όπου αράζουν τα ερχόμενα έξωθεν ανύποπτα και ύποπτα πλοία, καθώς θέλω διατάξει και τον τόπον, όπου να καταθέτωνται και να πωλώνται ή διανέμωνται τα πράγματα έξωθεν ερχόμενα.” Τα μέτρα και οι απολυμάνσεις Έναν μήνα αργότερα, στις 4 Ιουνίου του 1828, ο Βιάρος Καποδίστριας, σε νέα επιστολή του, ανακοίνωσε τα νέα καθήκοντα των Υγειοαστυνόμων. Σύμφωνα με τις διαταγές του, οι υπάλληλοι “θα κρατούν αρχείο των ενταφιασμών και θα ελέγχουν με συγκεκριμένες ερωτήσεις τους πλοιάρχους και τα πλοία που εσπλέουν στο λιμάνι του νησιού, θα αποστειρώνουν τις επιστολές που φτάνουν με πλοίο, θα αποστέλλουν στο Λοιμοκαθαρτήριο επιβάτες, που φτάνουν στην Ύδρα από μολυσμένες ή ύποπτες περιοχές.” Οι νησιώτες δεν ήταν συνηθισμένοι σε τόσο αυστηρές πρακτικές, με αποτέλεσμα να αντιδρούν καθημερινά στα περιοριστικά μέτρα. Ιδιαίτερα οι έμποροι, που έβλεπαν τα έσοδά τους να μειώνονται, απαιτούσαν την επαναλειτουργία της αγοράς, παρά την έξαρση της επιδημίας. Τελικά, αποδείχτηκε πως τα σκληρά μέτρα απέδωσαν. Στα τέλη του Σεπτεμβρίου έως τις αρχές του επόμενου μήνα, ο αριθμός των νεκρών από πανώλη, ιδιαίτερα σε Ύδρα και Σπέτσες, ήταν μηδενικός, όπως και αυτός των κρουσμάτων. Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα ήταν ένα νεοϊδρυθέν κράτος, με τρομερές οικονομικές και ιατροφαρμακευτικές ελλείψεις εκείνη την περίοδο. Ο Ιωάννης Καποδίστριας πάλεψε με μία από τις φονικότερες ασθένειες της παγκόσμιας ιστορίας και κατάφερε να βγει νικητής. Ο ίδιος, μαζί με τους επιφανείς φιλέλληνες ιατρούς που επιστράτευσε για την αντιμετώπιση της πανώλης, έθεσαν τα θεμέλια για μια οργανωμένη υγειονομική πολιτική στη χώρα. Ωστόσο, η πορεία του διεκόπη αιφνιδιαστικά με τη δολοφονία του από τους γιους του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Κωνσταντίνο και Γιώργο, μερικά χρόνια μετά, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831. Σύμφωνα με ιστορικές καταγραφές, κάποια μέρα, κατά την επίσκεψη του στον Αργοσαρωνικό, ο Καποδίστριας ρωτήθηκε αν φοβάται την πανούκλα. Εκείνος απάντησε “όχι, δεν φοβάμαι την πανούκλα. Φοβάμαι, όμως, την πανούκλα των δημογερόντων“. Και, όπως αποδείχτηκε, είχε δίκιο. Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν ότι η Γη είναι στρογγυλή χρησιμοποιώντας τα μαθηματικά και την λογική26/7/2022
Ο Ερατοσθένης πριν από 2000 χρόνια το διαπίστωσε χρησιμοποιώντας μόνο ένα ραβδί και τον εγκέφαλό του Υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Γη είναι επίπεδη παρόλο που δεν υπάρχουν στοιχεία, τα οποία υποστηρίζουν την συγκεκριμένη θεωρία. Άλλωστε, χιλιάδες εικόνες που έχουν κυκλοφορήσει από το διάστημα αποδεικνύουν ότι η Γη είναι στρογγυλή. Κάτι που γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες παρότι δεν είχαν τα κατάλληλα μέσα της τεχνολογίας. Πως το γνώριζαν; Χάρη στα μαθηματικά και την λογική. Ο σπουδαίος Αμερικανός αστρονόμος Καρλ Σάγκαν μέσα από την βραβευμένη τηλεοπτική σειρά «Cosmos» του 1980 εξηγούσε πως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν φτάσει στο συμπέρασμα ότι η Γη είναι στρογγυλή. Πριν από 2000 χρόνια ένας άνθρωπος στην αρχαία Ελλάδα διαπίστωσε το ίδιο χρησιμοποιώντας μόνο ένα ραβδί στο έδαφος και τον εγκέφαλό του. Αυτός ήταν ο Ερατοσθένης, Έλληνας μαθηματικός και επικεφαλής της βιβλιοθήκης στην Αλεξάνδρεια. Ο Ερατοσθένης είχε ακούσει ότι στη Συήνη, μια πόλη νότια της Αλεξάνδρειας, δεν είχαν παρατηρηθεί κάθετες σκιές το μεσημέρι στο θερινό ηλιοστάσιο. Ο ήλιος βρισκόταν κατακόρυφα. Αναρωτιόταν αν αυτό ισχύει και στην Αλεξάνδρεια. Έτσι, στις 21 Ιουνίου έβαλε ένα ραβδί κατευθείαν στο έδαφος και περίμενε να δει αν θα υπάρξει σκιά το μεσημέρι, όπως και τελικά έγινε. Εάν οι ακτίνες του ήλιου έρχονται με την ίδια γωνία την ίδια ώρα της ημέρας, τη στιγμή που το ένα ραβδί στην Αλεξάνδρεια έχει σκιά και αυτό στη Συήνη όχι, αποδεικνύεται ότι η επιφάνεια της Γης είναι καμπύλη. Σήμερα το πείραμα πραγματοποιείται σε παγκόσμια κλίμακα με τη συμμετοχή χιλιάδων μαθητών στην Εαρινή και την Φθινοπωρινή Ισημερία. Στις 26 Ιουλίου 1992 έφυγε από τη ζωή χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο, η μεγάλη σταρ του ελληνικού κινηματογράφου, Τζένη Καρέζη. Αν κάποιος ψάξει να βρει πληροφορίες για την πτήση CY284, ίσως χαθεί στην πληθώρα των δημοσιευμάτων και των ερμηνειών για το πώς εκτυλίχθηκε η τραγωδία. Μια τραγωδία η επικρατούσα εκδοχή της οποίας σχετίζεται με τις έριδες που ξέσπασαν στο εσωτερικό της Ελληνοκυπριακής κοινότητας τα πρώτα χρόνια μετά την ανεξαρτησία. Η τραγωδία σημειώθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1967 όταν το αεροσκάφος de Havilland Comet που εκτελούσε την πτήση CY 284 προς το Διεθνές Αεροδρόμιο της Λευκωσίας, εξερράγη πάνω από το Καστελόριζο. Το αεροσκάφος συνετρίβη στη Μεσόγειο Θάλασσα και οι 66 επιβαίνοντες έχασαν τη ζωή τους. Η ιστορία της τραγωδίας ανακινήθηκε τα τελευταία χρόνια με αφορμή τα βιβλία του ερευνητή – συγγραφέα Simon Hepworth, ο οποίος μαζί με την ερευνήτρια και δημοσιογράφο Φανούλλα Αργυρού, αλλά και τους συγγενείς των θυμάτων, έψαξαν να μάθουν την αλήθεια. Μετά από τόσα χρόνια θέλησαν να ανοίξουν τον φάκελο της υπόθεσης και να ξεδιπλώσουν ένα πολιτικό παιχνίδι της τότε εποχής που στοίχησε τη ζωή σε 66 ανθρώπους. Το SigmaLive επαναφέρει στο προσκήνιο την εν λόγω τραγωδία, συνομιλώντας με τον Simon, αλλά και με συγγενείς των θυμάτων της αεροπορικής τραγωδίας. Στα βιβλία του ο Simon κατονομάζει αυτόν έδωσε την εντολή για να επιβιβαστεί η βόμβα στο αεροπλάνο, αλλά και σε ποιου το κάθισμα βρέθηκε η βόμβα. Όπως αναφέρει ο Simon, μετά τη δημοσίευση των βιβλίων και τις αναφορές σε συγκεκριμένους υπαίτιους για την τραγωδία, δεν του ζητήθηκε να ανακαλέσει οποιαδήποτε από τα γραφόμενα του. Γιατί σας ενδιέφερε η πτήση CY284; Ο καπετάνιος, Gordon Blackwood, ήταν στενός φίλος των γονιών μου και γείτονας, ενώ ο πατέρας μου ήταν επίσης πιλότος των British Airlines. Ήμουν οκτώ χρονών και στεναχωριόμουν πολύ που τον σκότωσαν. Πάντα με ενδιέφερε, αλλά πίστευα ότι ο λόγος και οι δράστες θα ήταν πάντα ένα μυστήριο. Ήξερα τι είχε συμβεί καθώς βρήκα την επίσημη αναφορά ατυχήματος όταν εργαζόμουν για τη British Aerospace τη δεκαετία του 1980. Απλώς δεν ήξερα γιατί. Πότε ξεκίνησε η έρευνά σας για την πτήση CY284; Ξεκίνησα σοβαρή έρευνα το 2017, την εποχή της 50ης επετείου από την τραγωδία.. Ήρθα σε επαφή με μια δημοσιογράφο στο Λονδίνο, τη Φανούλλα Αργυρού, η οποία είχε ήδη βρει σημαντικό όγκο πληροφοριών και πήγε μαζί μου στα Εθνικά Αρχεία του Λονδίνου, όπου καταφέραμε μαζί με τον γιο μου να αντιγράψουμε περίπου 2.000 σελίδες πληροφοριών. Μετά μου πήρε οκτώ μήνες για να το επεξεργαστώ και να καταλάβω τι υπήρχε εκεί. Με βοήθησε το γεγονός ότι η επαγγελματική μου ζωή ήταν στην αεροπορία, την αστυνόμευση και στον τομέα των πληροφοριών. Τον Οκτώβριο του 2018, πήγα στην Κύπρο και γνώρισα και επικοινώνησα με πολλούς ανθρώπους. Επρόκειτο για μέλη οικογενειών, δημοσιογράφους και με δυο άτομα που είχαν άμεση σχέση με τον στρατηγό Γρίβα. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς σας ποιο ήταν αυτό που σας συγκλόνισε περισσότερο αλλά ταυτόχρονα σας ώθησε να συνεχίσετε; Αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο ήταν αξιόπιστες πληροφορίες δύο στοιχείων: Πρώτον, φαινόταν ότι υπήρχε ένα πολιτικό κίνητρο, που φαινόταν να εμπλέκει υψηλόβαθμους πολιτικούς στην Κύπρο. Δεύτερον, αποδεικτικά έγγραφα ότι το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών παρενέβη ενεργά στην αστυνομική έρευνα (ξεκίνησε έρευνα για το έγκλημα αφού η έρευνα του ατυχήματος έδειξε οριστικά στοιχεία ότι μια βόμβα κατέστρεψε το αεροσκάφος). Υπήρχε ένα πολύ σαφές γραπτό μήνυμα, ότι οτιδήποτε υποδηλώνει πολιτική εμπλοκή θα πρέπει να παραπεμφθεί στο Φόρεϊν Όφις πριν προχωρήσει περαιτέρω η αστυνομία. Μέχρι τώρα έχετε εκδώσει τέσσερα βιβλία αφιερωμένα στην πτήση. Τι μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο νέο σας βιβλίο και ποια νέα στοιχεία προκύπτουν; Το πρώτο βιβλίο, με τίτλο «Bealine Charlie Oscar», που ήταν το διακριτικό της πτήσης, βασίστηκε στην αρχική μου έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις επαφές μου με τις οικογένειες. Αφού επισκέφτηκα την Κύπρο το 2018, είχα πολύ περισσότερες πληροφορίες, οπότε δημοσίευσα μια δεύτερη έκδοση. Το 2021, με πρόσθετες πληροφορίες και τον θάνατο ενός εξ αυτών που κατονομαζόταν ως εμπλεκόμενος στη διάπραξη της θηριωδίας, οδηγήθηκε στην τρίτη έκδοση. Διατίθεται και σε σκληρό εξώφυλλο, γιατί διαρκούν περισσότερο από τα χαρτόδετα. Αυτό είναι σημαντικό καθώς το βιβλίο είναι, μέχρι στιγμής, η μόνη πλήρης καταγραφή του περιστατικού, της έρευνας και των επακόλουθων. Είναι σημαντικό οι πληροφορίες να είναι καταγεγραμμένες για όσο το δυνατόν περισσότερο. Μου επισημάνθηκε επίσης ότι μια ελληνική μετάφραση θα ήταν χρήσιμη. Ως εκ τούτου, δημιούργησα μια επεξεργασμένη έκδοση που αφήνει έξω μερικές από τις ενδιαφέρουσες τεχνικές εκτιμήσεις που στην πραγματικότητα δεν αποτελούν μέρος του μυστηρίου. Έτσι, αποφάσισα να δημιουργήσω μια δίγλωσση έκδοση, που ονομάζεται «Η καταστροφή της πτήσης CY284». Γνωρίζετε τους μύθους που κυκλοφορούν στην κυπριακή κοινωνία σχετικά με την τραγωδία; Πόσο κοντά είναι αυτό στην αλήθεια/πραγματικότητα; Υπάρχουν πράγματι πολλοί μύθοι, διαφορετικές αφηγήσεις και αντιφάσεις. Στην πτήση βρίσκονταν τρία άτομα, καθένα από τα οποία ήταν ύποπτα για διαφορετικό λόγο. Για δύο από αυτά τα άτομα επιδίωξα να μην κάνω αναφορά για λόγους που αναφέρονται στο βιβλίο. Στην Κύπρο, υπάρχουν επίσης διαφορετικοί ισχυρισμοί και εικασίες σχετικά με το πώς επιβιβάστηκε η βόμβα. Και πάλι, προσπάθησα να παρακάμψω τις λιγότερο εύκολες εξηγήσεις (με λόγους). Μετά από 55 χρόνια, τα στοιχεία είναι ομολογουμένως περιστασιακά ή/και φήμες. Ωστόσο όλα πρέπει να διατηρούνται σε πλαίσιο και αναλογίες. Η πιο εύλογη θεωρία, κατά τη γνώμη μου με βάση το ντοκιμαντέρ και άλλα στοιχεία, είναι ότι ο Γρίβας ήταν ο στόχος. Αυτή ήταν η πιθανή θεωρία αρχικά (θυμάμαι ότι συζητήθηκε στις ειδήσεις της τηλεόρασης του BBC εκείνη την εποχή) και εμφανίζεται στα αρχεία του Εθνικού Αρχείου. Ο Νεόφυτος Σοφοκλέους το επιβεβαίωσε σε έναν κοινό μας γνωστό όταν έμαθε για το βιβλίο μου. Δεν μπορούσα να τον συναντήσω όταν ήμουν στην Κύπρο καθώς ήταν άρρωστος, αλλά οι πληροφορίες του επιβεβαιώθηκαν από άλλα άτομα. Υπάρχουν διαφορετικές μαρτυρίες σχετικά με τον τρόπο μεταφοράς της βόμβας στο αεροσκάφος. Το πιο αξιόπιστο είναι ότι το πακέτο δόθηκε στον Αβραάμ Σολωμού αλλά δεν ήξερε ότι ήταν βόμβα. Και αυτός εκ των υστέρων ήταν τόσο θύμα όσο όλοι οι άλλοι. Η απόδειξη της άμεσης εμπλοκής του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη και του Προέδρου Μακαρίου είναι μάλλον αδύνατη, αλλά κάποιος θα βρισκόταν πίσω από μια επίθεση κατά του Γρίβα. Τα στοιχεία που έχουμε προέρχονται από διάφορες πηγές. Το παρουσιάζω σε αυτό το πλαίσιο. Είναι σημαντικό ότι ο Γιωρκάτζης ενεπλάκη στη συνέχεια σε συνωμοσίες για τη δολοφονία του Έλληνα Πρωθυπουργού αλλά και του Μακαρίου. Στη συνέχεια δολοφονήθηκε ο ίδιος. Μπορώ μόνο να υποθέσω ότι η βρετανική παρέμβαση είχε σκοπό να αποτρέψει τον εντοπισμό του Γιωρκάτζη ως πληροφοριοδότη των βρετανικών δυνάμεων ασφαλείας κατά τη διάρκεια της έκτακτης κατάστασης της Κύπρου, με βάση πάντα τα στοιχεία και τα δεδομένα της τότε εποχής. Επικοινώνησα απευθείας με τον Κωνσταντίνο Γιωρκάτζη (μέσω email) για να του προσφέρω την ευκαιρία να μου πει ότι κάνω λάθος για τον πατέρα του. Μου απάντησε ευγενικά ότι δεν μπορεί να μου πει τίποτα για το θέμα. Δεν μου ζήτησε ούτε μου είπε να ανακαλέσω τίποτα όμως. «Σε αυτή την πτήση σκοτώθηκαν 66 αθώοι άνθρωποι, διαλύθηκαν 66 οικογένειες» Σο Sigmalive μίλησε η Μαρία Θωμαΐδου, κόρη του Μιχαλάκη Θωμαΐδη που ήταν ένας από τους 66 νεκρούς της αεροπορικής τραγωδίας του 1967. Ο Μιχαλάκης Θωμαΐδης ήταν 36 ετών και ήταν ο πρώτος πλοιοκτήτης ψυγείων – πλοίων στην Κύπρο και εξαγωγής φρούτων στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου. Όπως ανέφερε η κόρη του, ο Μιχαλάκης επέστρεφε από το Λονδίνο όπου θα άνοιγε το πρώτο εργοστάσιο snack food. «Παρά την τραγωδία, το έργο ολοκληρώθηκε και ήταν το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής snack food στη Μέση Ανατολή. Ήταν το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής τσίπιτος στην Κύπρο». Μιλώντας για τις μνήμες που έχει από εκείνες τις τραγικές μέρες, ανέφερε ότι η ίδια ήταν ακόμη παιδί. «Η μητέρα μου ήταν έγκυος εννέα μηνών τον αδελφό μου Μιχάλη». Σημείωσε ότι ήταν μια χαώδης κατάσταση. «Το αεροπλάνο είχε εξαφανιστεί στις 4:00 τα ξημερώματα και μέχρι τις 6:00 το πρωί κανείς δεν γνώρισε τι είχε συμβεί». Πρόσθεσε ότι τους επισκέφθηκαν φίλοι και εργαζόμενοι του γραφείου που είχε ο πατέρα της. «Χάσαμε έναν πολύ πετυχημένο άνθρωπο σε ηλικία 36 ετών. Πήγε να κάνει τη δουλειά του και δεν επέστρεψε ποτέ σπίτι του». Η Μαρία Θωμαΐδου δήλωσε ότι στη συγκεκριμένη πτήση υπήρχαν υποψίες ότι θα επιβιβαστεί ο Γεώργιος Γρίβας. Ο ίδιος ωστόσο επέλεγε να μην ταξιδεύει βράδυ, συμπληρώνει η κ.Θωμαΐδου. Πρόσθεσε ότι με το ίδιο αεροπλάνο θα ταξίδευε από το Λονδίνο και ο Γλαύκος Κληρίδης, ο οποίος τελικά δεν επιβιβάστηκε. «Όλα αυτά αποτελούν έρευνες και μαρτυρίες», ανέφερε η κ.Θωμαίδου. Συμπλήρωσε ότι στην Αθήνα θα επιβιβαζόταν και ο πρώην Γενικός Εισαγγελέας, Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης, ο οποίος τελικά επέλεξε να έρθει στην Κύπρο την επόμενη μέρα με το πλοίο. Σημείωσε ότι με τη συγκεκριμένη πτήση ταξίδευε ο προσωπικός οδηγός του Σπύρου Κυπριανού, Αβραάμ Σολωμού. «Σύμφωνα με τις πληροφορίες, είχε φορτώσει τη βόμβα μέσα στο διπλωματικό σάκο». Πρόσθεσε ότι μπορεί να μην ήξερε τι είχε μέσα η αποσκευή η οποία φόρτωσε στο αεροπλάνο. «Τον σάκο του τον είχε παραδώσει ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών Ντίνος Μιχαηλίδης». Το αεροσκάφος εξερράγη πάνω από το Καστελόριζο. «Από τις έρευνες και τα στοιχεία που προέκυψαν, ποτέ δεν ανασύρθηκε η άτρακτος, ποτέ δεν έγινε έρευνα και ο φάκελος της υπόθεσης έκλεισε πολύ αθόρυβα». Η κ.Θωμαίδου επεσήμανε ότι τα στοιχεία και το βιβλίο του Simon οδηγούν προς τον Πολύκαπρο Γιωρκάτζη, ο οποίος ήθελε να καθαρίσει τον Γρίβα. «Σε αυτή την πτήση σκοτώθηκαν 66 αθώοι άνθρωποι, διαλύθηκαν 66 οικογένειες. Το κράτος ποτέ δεν ζήτησε μια συγνώμη και ποτέ δεν τους έχει αποζημιώσει». Σημείωσε ότι ο μικρός της αδελφός, Μιχάλης Θωμαίδης, ο οποίος γεννήθηκε 40 μέρες μετά το δυστύχημα, ήθελε να ξέρει γιατί δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του. Η κα. Θωμαΐδου ανέφερε ότι οι Μυστικές Υπηρεσίες της Αγγλίας αποφάσισαν την παράταση του ανοίγματος του φακέλου της υπόθεσης μέχρι το 2040, ενώ κανονικά θα άνοιγε το 2025. «Απλά το κυπριακό κράτος τους έθαψε και τους ξέχασε» Η κα. Θωμαίδου μίλησε και για τις ενέργειες τους συγγενών ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη, βρίσκοντας μόνο κλειστές πόρτες. Σημείωσε ότι οι ενέργειες των συγγενών άρχισαν με την ανάληψη των καθηκόντων της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, καθώς είχαν προκύψει στοιχεία για τους ένοχους. «Όταν ξεκινήσαμε τις έρευνες ζητήσαμε από την τότε Διευθύντρια της Βουλής και πρώην υπουργό Συγκοινωνιών, Βασιλική Αναστασιάδου να μας δώσει τον φάκελο της υπόθεσης, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε ανταπόκριση». Συμπλήρωσε ότι ως συγγενείς έστειλαν επανειλημμένες επιστολές, ενώ το βιβλίο του Simon στάλθηκε σε όλους τους Υπουργούς της σημερινής Κυβέρνησης. Ακόμη, είπε ότι στάλθηκε επιστολή στον πρώην Κυβερνητικό Εκπρόσωπο, Νίκο Χριστοδουλίδη για να μεταβιβάσει τα αιτήματα των συγγενών στον Πρόεδρο. «Αυτό που θέλουμε είναι δικαίωση», είπε. Επεσήμανε ότι γίνονται τώρα προσπάθειες έτσι ώστε να γίνει ένα μνημείο εις μνήμη των θυμάτων. «Η British Airways έκανε μνημείο στο Χίθροου». Επιπλέον, τόνισε ότι αποτελεί την μεγαλύτερη αεροπορική τραγωδία πολιτικού αεροσκάφους στην ιστορία της πολιτικής αεροπορίας, όπου σκοτώθηκαν αθώοι άνθρωποι για να δολοφονήσουν κάποιον. «Απλά το κυπριακό κράτος τους έθαψε και τους ξέχασε», κατέληξε. Το εξώφυλλο του βιβλίου του Simon Hepworth το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά Όλες οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του Simon Hepworth (sigmalive) Aς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Tο 1876 χαράχτηκε ο δρόμος από τον μηχανικό Ιωάννη Γενίσαρλη, ο οποίος θα ένωνε την Πατησίων με τη λεωφόρο Κηφισίας. Όμως ο δρόμος στα σχέδια, περνούσε μέσα από το ιδιωτικό κτήμα του Γ. Νικολαΐδη ο οποίος αντέδρασε στην πρόταση να διχοτομηθεί η περιουσία του. Η τότε κυβέρνηση, βλέποντας το αδιέξοδο ήταν έτοιμη να ακυρώσει τη δημιουργία του δρόμου όταν την τελευταία στιγμή ο Νικολαΐδης δέχτηκε τελικά να πουλήσει το 300 στρεμμάτων κτήμα του. Το μεγάλο αυτό έργο ξεκίνησε και τελικά ολοκληρώθηκε το 1891, μία χρονιά όμως που συνέπεσε με τον θάνατο της πολυαγαπημένης κόρης του βασιλιά Γεωργίου Α’ και της βασίλισσας Όλγας αλλά και "αγαπημένης κόρης των Αθηνών", όπως την αποκαλούσαν, πριγκίπισσας Αλεξάνδρας. Έτσι προς τιμήν της, ο δρόμος που ένωσε την λεωφόρο Κηφισίας με την Πατησίων, ονομάστηκε Αλεξάνδρας. Γεννημένη στις 30 Αυγούστου του 1870 στη βασιλική έπαυλη του Μον Ρεπό στην Κέρκυρα, η Αλεξάνδρα με τον χαρακτήρα της ήταν όχι μόνο η αγαπημένη της οικογένειά της, αλλά ιδιαίτερα αγαπητή στον ελληνικό λαό. Όταν ήρθε η ώρα να παντρευτεί τον Μέγα Δούκα Παύλο από την Ρωσία και να φύγει από την Ελλάδα – γάμος φυσικά πολιτικών συμμαχιών και όχι έρωτα, ο τύπος της εποχής σημειώνε πως η αθηναϊκή κοινωνία, βγήκε στους δρόμους για να την ξεπροβοδίσει και δεν ήταν λίγοι αυτοί που έκλαιγαν από τη λύπη τους. Αλλά και από τη μεριά της η Αλεξάνδρα δεν ήθελα να αφήσει την αγαπημένη της Ελλάδα αλλά ούτε και την οικογένειά της. Φυσικά, ο γάμος τελικά έγινε στις 17 Ιουνίου του 1889 και χαρακτηριστικό της αγάπης της Αλεξάνδρας στην Ελλάδα ήταν ότι επέλεξε να στολίσει τα μαλλιά της με άνθη από την Αττική και όχι με ακριβά κοσμήματα ή κάποια τιάρα. Ο αξιολάτρευτος χαρακτήρας της και το παρουσιαστικό της κέρδισαν και την αγάπη του ρώσικου λαού. Η Αλεξάνδρα, ζώντας πια μόνιμα στην Ρωσία, επιστρέφει το καλοκαίρι του 1890 στην Ελλάδα για να δει τον αγαπημένο της τόπο και τους δικούς της, όμως έμελλε να είναι η τελευταία φορά αφού μόλις έναν χρόνο αργότερα πέθανε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1891, αμέσως μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού της, Δημήτρη. jenny.gr Xίτλερ 20 Ιουλίου 1944 -Ποία θα ήτο η τύχη της Γερμανίας αν η δολοφονική απόπειρα επετύγχανε;20/7/2022
Λίγο μετά το μεσημέρι της 20ής Ιουλίου 1944 ο συνταγματάρχης του Γερμανικού Στρατού Κλάους φον Στάουφενμπεργκ (Claus Schenk Graf von Stauffenberg), ενεργώντας ως επικεφαλής ενός ολόκληρου μηχανισμού που είχε εκπονήσει σχέδιο ανατροπής του Αδόλφου Χίτλερ, επιχείρησε να δολοφονήσει διά της χρήσεως εκρηκτικού μηχανισμού το διαβόητο ηγέτη των ναζί εντός του Γενικού Στρατηγείου του στο Ανατολικό Μέτωπο, της περίφημης Φωλιάς του Λύκου, στο Ράστενμπουργκ της ανατολικής Πρωσίας. Η εν λόγω δολοφονική απόπειρα τελικώς απέτυχε, ο Χίτλερ επέζησε ελαφρά τραυματισμένος, ορισμένοι δε από όσους είχαν συνωμοτήσει εναντίον του ναζιστικού καθεστώτος, μεταξύ αυτών και ο ίδιος ο φον Στάουφενμπεργκ, εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες στο Βερολίνο την ίδια νύχτα. Την αμέσως επόμενη ημέρα, την Παρασκευή 21 Ιουλίου 1944, η εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα» είχε συμπεριλάβει στο πρωτοσέλιδό της την είδηση που αφορούσε την αποτυχημένη δολοφονική απόπειρα κατά του ηγέτη της ναζιστικής Γερμανίας. Στο περιορισμένης έκτασης σχετικό δημοσίευμα, που συνιστούσε ανταπόκριση της προτεραίας και έφερε τον τίτλο «Δολοφονική απόπειρα εναντίον της ζωής του καγκελαρίου Χίτλερ», αναφέρονταν επί λέξει τα εξής: Εκ του Γενικού Στρατηγείου του Φύρερ: «Απόπειρα εγένετο εναντίον της ζωής του Φύρερ δι’ εκρηκτικών μέσων. Εκ της ακολουθίας του ετραυματίσθησαν σοβαρώς ο αντιστράτηγος Σμουντ, ο συνταγματάρχης Μπραντ, ο αντισυνταγματάρχης Χόρκμαν και ο συνεργάτης Μπέργκερ. Ελαφρώς ετραυματίσθησαν ο αντισυνταγματάρχης Γιοντλ, οι στρατηγοί Κόρτεν, Μπούλε, Μπόντενσατς, Χοϊζέγκερ, Σερφ και οι ναύαρχοι Φος και φον Πουτκάμερ. Ο Φύρερ εκτός ελαφρών εγκαυμάτων και μωλωπισμών ουδέν άλλο έπαθε. Αμέσως μετά ταύτα ανέλαβεν εργασίαν και, ως αναφέρεται εν τω δελτίω, εδέχθη τον Ντούτσε εις συνομιλίαν. Ολίγον μετά την απόπειραν έφθασεν ο στρατάρχης Γκαίριγκ εις το Στρατηγείον του Φύρερ». Τη μεθεπόμενη μέρα, το Σάββατο 22 Ιουλίου, η αποτυχούσα απόπειρα και οι λεπτομέρειες αυτής, καθώς και σχετικές αντιδράσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων στη Γερμανία και στην κατεχόμενη Ελλάδα, κατείχαν ευλόγως κυρίαρχη θέση στο πρωτοσέλιδο του «Ελευθέρου Βήματος». Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το κεντρικό άρθρο της εφημερίδας, που έφερε τον τίτλο «Πώς εσχεδιάσθη και εξετελέσθη η αποτυχούσα δολοφονική απόπειρα κατά του Χίτλερ». Εκεί διαβάζουμε την ομιλία που είχε εκφωνήσει ο Χίτλερ διαμέσου του Γερμανικού Ραδιοφωνικού Σταθμού το βράδυ της Πέμπτης 20ής Ιουλίου. Έχοντας ως αποδέκτη του το γερμανικό λαό, ο Φύρερ ανέφερε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: «Αν εγώ σήμερον σας ομιλώ, τούτο συμβαίνει ιδία διά δύο λόγους: 1ον) Ίνα σεις ακούσητε την φωνήν μου και γνωρίσητε ότι εγώ ο ίδιος είμαι σώος και υγιής. 2ον) Ίνα όμως και πληροφορηθήτε τας λεπτομερείας εγκλήματος το οποίον εν τη Γερμανική Ιστορία δεν έχει το όμοιόν του. Μικρά κλίκα φιλοδόξων ασυνειδήτων και ταυτοχρόνως εγκληματιών ηλιθίων αξιωματικών έχει σφυρηλατήση συνωμοσίαν διά να με θέση εκποδών και ίνα μαζί με εμέ εκριζώση το Επιτελείον των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η βόμβα, η οποία ετέθη υπό του συνταγματάρχου κόμητος φον Στάουφενμπεργκ, εξερράγη εις απόστασιν δύο μέτρων προς τα δεξιά μου. Ετραυμάτισε πολλούς των πιστών μου συνεργατών βαρύτατα, εις δε εξ αυτών απέθανεν. Εγώ ο ίδιος είμαι τελείως σώος, εκτός πολύ μικρών εκδορών, μωλώπων ή εγκαυμάτων. Θεωρώ τούτο ως επιβεβαίωσιν της εντολής της Θείας Προνοίας όπως συνεχίσω τον σκοπόν της ζωής μου, καθώς έχω πράξει μέχρι τούδε. Διότι δύναμαι να διακηρύξω πανηγυρικώς ενώπιον ολοκλήρου του έθνους ότι από της ημέρας καθ’ ην εισήλθον εις την Βίλχελμστρασε μίαν και μόνην σκέψιν είχον, όπως εκτελέσω το καθήκον μου εγνωσμένως και ευσυνειδήτως και ότι, αφ’ ότου κατέστη δι’ εμέ σαφές ότι ο πόλεμος ήτο αναπόφευκτος και δεν ήτο δυνατόν πλέον να αναβληθή, μόνον φροντίδας και εργασίαν εγνώρισα και επί απειραρίθμους ημέρας και αγρύπνους νύκτας έζων μόνον διά τον λαόν μου. Εις ώραν κατά την οποίαν τα γερμανικά στρατεύματα συνάπτουν σφοδροτάτους αγώνας, όπως και εν Ιταλία, ευρέθη τώρα και εν Γερμανία μικρά ομάς, ήτις τώρα, όπως και κατά το έτος 1918, ενόμισεν ότι δύναται να πλήξη διά του εγχειριδίου εις τα νώτα. Αλλά την φοράν αυτήν επλανήθη σοβαρώς. Οι διισχυρισμός των σφετεριστών τούτων, ότι εγώ δεν ζω πλέον, ανασκευάζεται ήδη την στιγμήν ταύτην, διότι εγώ ομιλώ προς σας αγαπητοί μου συμπατριώται. Ο κύκλος τον οποίον οι σφετερισταί ούτοι αποτελούν είνε ασημάντως μικρός. Ούτος εις ουδεμίαν σχέσιν ευρίσκεται με τας Γερμανικάς Ενόπλους Δυνάμεις και προ πάντων με τον κατά ξηράν Γερμανικόν Στρατόν. Είνε μικρά ομάς εγκληματικών στοιχείων, ήτις τώρα θα εκριζωθή άνευ οίκτου. […] Έχω την πεποίθησιν ότι με το να θέσωμεν εκποδών την ασημάντως μικράν ταύτην κλίκα προδοτών και συνωμοτών δημιουργούμεν τέλος και εις το εσωτερικόν της χώρας την ατμόσφαιραν την οποίαν χρειάζονται οι μαχηταί του μετώπου. Διότι είνε αδύνατον εκατοντάδες χιλιάδων και εκατομμύρια γενναίων ανδρών να δίδουν το παν, ενώ εις το εσωτερικόν ασημάντως μικρά ομάς φιλοδόξων οικτρών πλασμάτων να προσπαθή συνεχώς να αντιπράξη εις την στάσιν ταύτην. Την φοράν αυτήν θα λογαριασθώμεν με αυτούς με τον τρόπον με τον οποίον ημείς ως εθνικοσοσιαλισταί είμεθα συνηθισμένοι. Είμαι πεπεισμένος ότι πας αξιοπρεπής αξιωματικός, πας γενναίος στρατιώτης θα κατανοήση τούτο την στιγμήν ταύτην. Ποία θα ήτο η τύχη της Γερμανίας αν η απόπειρα επετύγχανε σήμερον, ίσως ελάχιστοι δύνανται να αντιληφθούν. Εγώ ο ίδιος δεν ευχαριστώ την Θείαν Πρόνοιαν και τον Δημιουργόν μου διότι με διεφύλαξε –η ζωή μου είνε μόνον εργασία διά τον λαόν μου– αλλά τον ευχαριστώ διότι μου έδωσε την δυνατότητα να δύναμαι να φέρω και εις το μέλλον τας φροντίδας ταύτας και να συνεχίσω την εργασίαν μου όσον το δυνατόν ευσυνειδήτως. Πας Γερμανός […] έχει το καθήκον να αντιδράση ανεπιφυλάκτως εναντίον των στοιχείων τούτων, είτε να τα συλλάβη αμέσως, αν δε ήθελον προβάλη οιανδήποτε αντίστασιν να τα φονεύση άνευ άλλων διατυπώσεων. Εδόθησαν διαταγαί εις όλα τα στρατιωτικά τμήματα. Θα εκτελεσθούν τυφλώς, συμφώνως προς την πειθαρχίαν την οποίαν γνωρίζει ο Γερμανικός Στρατός. Δύναμαι ιδιαιτέρως σάς, παλαιοί μου συμμαχηταί, να σας χαιρετίσω ευφροσύνως άλλην μίαν φοράν, διότι μου παρεσχέθη πάλιν η δυνατότης να αποφύγω μοίραν ήτις δεν έκρυπτε δι’ εμέ το φρικώδες, αλλά θα έφερε την φρίκην εις τον γερμανικόν λαόν. Διαβλέπω εκ τούτου ωσαύτως νεύμα της Θείας Προνοίας όπως συνεχίσω το έργον μου, και συνεπώς θα το συνεχίσω και εν τω μέλλοντι. Η 20η Ιουλίου 1969 είναι ημερομηνία ορόσημο για την ιστορία της ανθρωπότητας, καθώς για πρώτη φορά ανθρώπινο ον πάτησε το πόδι του σε άλλο πλανήτη και συγκεκριμένα στη Σελήνη. Ήταν δύο από τα μέλη της αμερικανικής διαστημικής αποστολής «Απόλλων 11», οι αστροναύτες Νιλ Άρμστρονγκ και Έντουιν «Μπαζ» Όλντριν. Σαράντα-οκτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη στυγνή εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Από τότε το 40% της Κύπρου παραμένει υπό κατοχή. Για 48 τώρα χρόνια, η Κύπρος θυμάται και τιμά όλους όσοι υπερασπίστηκαν την πατρίδα εναντίον του Τούρκου εισβολέα το 1974. Οι σειρήνες ήχησαν και πάλι, στις 05.30 το πρωί, όπως γίνεται τα τελευταία 48 χρόνια τέτοια ώρα, που ο τουρκικός στρατός αποβιβάστηκε στις ακτές της Κερύνειας, πέντε ημέρες μετά το προδοτικό πραξικόπημα. Χιλιάδες οι νεκροί, εκατοντάδες οι αγνοούμενοι της κυπριακής τραγωδίας. Η χώρα παραμένει διαιρεμένη. Οι μέχρι σήμερα προσπάθειες για επανένωσή της σε μια δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία δεν έχουν καταλήξει ακόμα, λόγω των απαράδεκτων τουρκικών αξιώσεων. Σήμερα, σε όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου διοργανώνονται εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τους πεσόντες και δεήσεις για διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας. Την Τετάρτη, 20 Ιουλίου 2022, επέτειο της αποφράδας ημέρας της τουρκικής εισβολής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης που βρίσκεται υπό περιορισμό λόγω κορωνοϊού, θα εκπροσωπηθεί από τον Υπουργό Οικονομικών Κωνσταντίνο Πετρίδη , αρχικά, στις 8:00 π.μ. σε επίσημη δέηση που έγινε ήδη στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας και ακολούθως, στις 10.00 π.μ. στο ετήσιο μνημόσυνο για όσους έπεσαν κατά την τουρκική εισβολή, στον Καθεδρικό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα, στη Λευκωσία. Θα αναπεμφθεί δέηση υπέρ της απελευθέρωσης της Κύπρου και της επιστροφής των προσφύγων και της ανεύρεσης των αγνοουμένων. Στις 8.30 μμ, στο Προεδρικό Μέγαρο, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση μνήμης για τις μαύρες επετείους του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής. Ομιλία εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας θα εκφωνήσει ο Υπουργός Οικονομικών. Στα μνημόσυνα που πραγματοποιήθηκαν στις 17 Ιουλίου 2022, την Κυβέρνηση εκπροσώπησαν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, με την κατάθεση στεφάνων εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πολιτικά κόμματα και οργανώσεις έχουν εκδώσει ανακοινώσεις καταδίκης της τουρκικής εισβολής και έχουν διοργανώσει εκδηλώσεις μνήμης και τιμής προς τους νεκρούς της κυπριακής τραγωδίας, τονίζοντας την ανάγκη για ενότητα και επαναλαμβάνοντας την αποφασιστικότητά τους να εργαστούν για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού.
Ο Τούρκος Πρωθυπουργός, Μπουλέντ Ετζεβίτ, άρπαξε την ευκαιρία που επιζητούσε η Άγκυρα από πολύ καιρό και ισχυριζόμενος ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για «ειρηνική επέμβαση», με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, εισέβαλε μια μέρα μετά, στις 20 Ιουλίου 1974. Με την κωδική ονομασία «Αττίλας» η τουρκική εισβολή ξεκίνησε στις 05.30 π.μ. στις 20 Ιουλίου 1974, με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Οι αλεξιπτωτιστές έπεφταν μαζικά ενώ δυνάμεις πεζικού της Τουρκίας αποβιβάζονταν στις παραλίες της Κερύνειας. Συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Νουρετίν Ερσίν. Η «κυβέρνηση» των πραξικοπηματιών του Νίκου Σαμψών παραιτήθηκε υπό το βάρος των εξελίξεων στις 23 Ιουλίου 1974. Στη Γενεύη άρχισαν πυρετώδεις διαβουλεύσεις για την εξεύρεση ειρηνικής λύσης υπό την αιγίδα του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κάλαχαν. Η ελληνοκυπριακή πλευρά, εκπροσωπούμενη από τον Γλαύκο Κληρίδη, αξίωσε για πρώτη φορά μετά το 1963 εφαρμογή των Συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου και του Κυπριακού Συντάγματος. Η Τουρκία αρνήθηκε και προέβαλε το πάγιο αίτημά της για γεωγραφικό χωρισμό του νησιού. Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Τουράν Γκιουνές, αντιπρότεινε σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία θα ήταν δικοινοτικό ομοσπονδιακό κράτος πολλών καντονιών, στο οποίο οι Τουρκοκύπριοι θα έλεγχαν το 34% περίπου του νησιού. Ο Κληρίδης ζήτησε αναβολή 36 ή 48 ωρών, για να συμβουλευτεί το Υπουργικό Συμβούλιο. Οι Τούρκοι απέρριψαν το αίτημά του. Ενόσω διαρκούσαν οι διπλωματικές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στη Γενεύη δεν φαινόταν να επιτυγχάνεται αίσια έκβαση και η Τουρκία, αφού πρώτα στις 3:30 τα ξημερώματα της 14 Αυγούστου του 1974 απέσυρε την αντιπροσωπεία της, σε λιγότερο από 1 1/2 ώρα μετά (4:35 π.μ. της ίδιας ημέρας) προχώρησε και στο δεύτερο κύμα εισβολής υπό την κωδική ονομασία «Αττίλας 2» με την κατάληψη της Μόρφου, της Αμμοχώστου και της Καρπασίας. Παρά τις εκκλήσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ [Ψήφισμα 353 (1974)] και τη γρήγορη αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης στο νησί, η Τουρκία κατέλαβε το 36,2 τοις εκατό της εδαφικής επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας και εκτόπισε βίαια περίπου 200.000 Ελληνοκυπρίους από τις εστίες τους. Άλλοι 20.000 Ελληνοκύπριοι, οι οποίοι παρέμειναν στις κατεχόμενες περιοχές, εξαναγκάστηκαν και αυτοί τελικά να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν καταφύγιο στις ελεγχόμενες από την κυπριακή Κυβέρνηση περιοχές. Μέχρι τον Απρίλιο 2013 λιγότεροι από 328 εγκλωβισμένοι Ελληνοκύπριοι και 109 Μαρωνίτες παρέμεναν στις κατεχόμενες περιοχές. Η Τουρκία μέχρι και σήμερα στερεί από τους εκτοπισμένους Ελληνοκυπρίους το δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια και τις περιουσίες τους. Το γεγονός αυτό έχει δώσει αφορμή για προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο έχει εκδώσει σημαντικές αποφάσεις για τις παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης από την πλευρά της Τουρκίας. Πέραν της οικονομικής καταστροφής, αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής και τη βίαιης μετακίνησης πληθυσμού, περισσότερα από 3.000 άτομα σκοτώθηκαν ενώ μέχρι τις 15 Ιουλίου 2022, εξακολουθούν να αγνοούνται από τις διακοινοτικές μάχες του 1963 – ’64 και την τουρκική εισβολή του 1974, 775 Ε/κ και 200 Τ/κ.
Οι συνεχείς προσπάθειες, υπό την αιγίδα των ΗΕ, για εξεύρεση μιας βιώσιμης και λειτουργικής λύσης, δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας, δεν έχουν ακόμα αποδώσει καρπούς, λόγω της επιμονής της τουρκικής πλευράς να διατηρήσει τα επεμβατικά της δικαιώματα, τις αναχρονιστικές εγγυήσεις και να διασφαλίσει την παρουσία τουρκικού στρατού στο νησί. SOURCE:ellasjournal.com/ Το Instagram, που ανήκει στον Μαρκ Ζούκερμπεργκ, είναι μια από τις δημοφιλέστερες πλατφόρμες για να αναρτήσει κάποιος φωτογραφίες. Γνωρίζετε, όμως, ποια ήταν η πρώτη που ανέβηκε; Όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω, η πρώτη και ιστορική πλέον φωτογραφία είναι πλάγια και απεικονίζει το λιμάνι Σάουθ Μπιτς, την προβλήτα 38. Ο ουρανός έχει «κιτρινίσει» από τα φίλτρα που έχουν χρησιμοποιηθεί, ενώ τα κάγκελα κρύβουν τη θέα. Εντυπωσιακή πορεία Σύμφωνα με τη Μηχανή του Χρόνου, το Instagram είχε ίσως τη μεγαλύτερη και γρήγορη εξέλιξη. Σχεδιάστηκε και λανσαρίστηκε μέσα σε 8 εβδομάδες και έφτασε το ένα εκατομμύριο χρήστες στους δύο μήνες. Πριν καν μάλιστα παραμείνει τον «αέρα» για 2 χρόνια, πουλήθηκε για 1 δισ. δολάρια. Το Instagram εμπνεύστηκε ο Κέβιν Σίστρομ. Τότε ήταν 27 ετών και απόφοιτος του Πανεπιστημίου Στάνφορντ. Ο Σίστρομ είχε κάνει την πρακτική του στην εταιρεία Odeo, το «προηγούμενο» Twitter, ενώ είχε περάσει και από την Google. Όσο εργαζόταν στην Nextstop, μία ταξιδιωτική startup, αποφάσισε να δημιουργήσει μια εφαρμογή. Πηγή έμπνευσής του; Η αγάπη του για τις εξόδους και το ποτό. Του άρεσε το ουίσκι Αρχικά ονόμασε την πλατφόρμα «Burbn», δίνοντας το όνομα από το αγαπημένο του ουίσκι Bourbon. Η πλατφόρμα έδινε τη δυνατότητα στους χρήστες της να κοινοποιούν την τοποθεσία τους, να μοιράζονται τα σχέδιά τους και να ανεβάζουν φυσικά τις φωτογραφίες από το μέρος όπου βρίσκονταν. Η πλατφόρμα είχε ανοδική πορεία και τον Μάρτιο του 2010, σε ένα εταιρικό πάρτι στη Silicon Valley δύο επενδυτές ενδιαφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν στον Σίστρομ. Τους ανέλυσε την ιδέα του, τον σχεδιασμό και τον τρόπο λειτουργίας της εφαρμογής και μόλις τον διαβεβαίωσαν ότι θα τον βοηθούσαν, ο 27χρονος παραιτήθηκε από τη δουλειά του στην Nextstop και επικεντρώθηκε στην υλοποίηση του Burbn. Μέσα σε δύο εβδομάδες, είχε εξασφαλίσει χρηματοδότηση ύψους 500 χιλιάδων δολαρίων και ξεκίνησε προσλήψεις, παίρνοντας δίπλα του τον πρώην συμφοιτητή του, Μάικ Κρίγκερ. Τότε ήταν που αποφάσισαν να επικεντρωθούν στις ερασιτεχνικές, καθημερινές φωτογραφίες που ανέβαζε ο κόσμος. Πώς πήρε το όνομά του
Έβαλαν δυνατότητες όπως το like, τον σχολιασμό και τα φίλτρα στις φωτογραφίες και τέλος, αποφάσισαν να δώσουν στην εφαρμογή ένα πιο ξεκάθαρο όνομα. Ήθελαν να συνδυάζει το instant (άμεσος) και το telegram (τηλεγράφημα). Έτσι επινόησαν το Instagram. Οι πρώτες φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν από τον Μάικ Κρίγκερ και τον Κέβιν Σίστρομ τον Ιουλίου του 2010 με λίγες ώρες διαφορά. Επίσημα η εφαρμογή κυκλοφόρησε στο app store της Apple στις 6 Οκτωβρίου. Μέσα σε μία εβδομάδα το Instagram έφτασε τις 100 χιλιάδες λήψεις, ενώ μέσα σε δύο μήνες ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο. Τον Φεβρουάριο του 2011, ο Σίστρομ εξασφάλισε επιπλέον χρηματοδότηση ύψους 7 εκατομμυρίων από επενδυτές, ωστόσο ο ίδιος θέλησε να κρατήσει την επιχείρηση «μικρή και οικογενειακή». Οι υπάλληλοι για να καταλάβετε δεν ήταν πάνω από 15. Έχοντας αρνηθεί πρόταση από 500 εκατομμυρίων δολαρίων από το Twitter, ο Σίστρομ είδε τον Σεπτέμβριο του 2011 οι ενεργοί χρήστες να φτάνουν τα 10 εκατομμύρια. Το 2012 ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ αγόρασε το Instagram με τιμή πώλησης το 1 δισ. δολάρια. Source:in.gr 180: Δώδεκα άνθρωποι εκτελούνται εξαιτίας της χριστιανικής τους πίστης στη Βόρεια Αφρική. Πρόκειται για την παλαιότερη καταγραφή χριστιανισμού στην περιοχή. 1203: Οι σταυροφόροι της Δ’ Σταυροφορίας καταλαμβάνουν την Κωνσταντινούπολη και ο βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξιος Γ’ εγκαταλείπει την πόλη. 1402: Ο Γιόνγκλε γίνεται αυτοκράτορας κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Μινγκ στην Κίνα. 1429: Κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο, ο Κάρολος Ζ’ στέφεται βασιλιάς της Γαλλίας στον καθεδρικό ναό της Ρενς, μετά την επιτυχημένη εκστρατεία της Ιωάννας της Λωραίνης. 1453: Τερματίζεται ο Εκατονταετής Πόλεμος για τη διαδοχή στον θρόνο της Γαλλίας, στον οποίο αναμίχθηκε και η Αγγλία, με την ήττα των Βρετανών από τους Γάλλους στη Μάχη του Καστιγιόν. Για πρώτη φορά σε μάχη επί ευρωπαϊκού εδάφους, αποφασιστικό ρόλο είχαν τα κανόνια. 1717: Η σύνθεση του Γκέοργκ Φρίντριχ Χέντελ, «Η Μουσική των Νερών», παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε βασιλικό πάρτι στον ποταμό Τάμεση. 1751: Ιδρύεται η «Αρχαία Μεγάλη Στοά της Αγγλίας», ή αλλιώς ονομαζόμενη «Μεγάλη Στοά των Ελευθέρων και Αποδεκτών Τεκτόνων της Αγγλίας». 1762: Η Αικατερίνη Β’ ανεβαίνει στο θρόνο της Ρωσίας, μετά τη δολοφονία του συζύγου της, τσάρου Πέτρου Γ’. 1789: Η Γαλλία καθιερώνει την τρίχρωμη σημαία. 1815: Ο Ναπολέων Βοναπάρτης παραδίνεται στις βρετανικές δυνάμεις στο Ροσφόρ. 1824: Με εισήγηση του αρχιγραμματέα της Ελληνικής Επαναστατικής κυβέρνησης συνταγματάρχη Παναγιώτη Ροδίου, συγκροτείται τακτικός Ελληνικός Στρατός. 1867: Ανοίγει τις πύλες της η πρώτη Οδοντιατρική Σχολή στις ΗΠΑ, που λειτουργεί στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. 1868: Το Τόκιο γίνεται πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. 1896: Ο επιχειρηματίας Ιωάννης Χατζηκυριακός, με την υπ’ αριθμόν 28566/17.7.1896 δημόσια διαθήκη του, διαθέτει ολόκληρη την περιουσία του, ύψους 1.488.850 χρυσών δραχμών της εποχής σε μετρητά, ομολογίες και ακίνητα, στο «Χατζηκυριάκειο». 1911: O πιλότος Ολιεσιάγκερ καταρρίπτει το ρεκόρ συνεχούς πτήσης, διανύοντας 388 μίλια. 1912: Οι κάτοικοι της Ικαρίας επαναστατούν κατά των τουρκικών Αρχών, ανακηρύσσουν την «Ικαριακήν Πολιτείαν» και σχηματίζεται προσωρινή διοίκηση έως τις 4 Νοεμβρίου του ιδίου έτους, οπότε άγημα του Ελληνικού Στόλου θα αποβιβαστεί στη νήσο και θα την απελευθερώσει οριστικά. 1913: Συνέρχεται στο Βουκουρέστι συνδιάσκεψη των εμπολέμων, για τη σύναψη ειρήνης, στην οποία παρίσταται ο Πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος. 1917: Ο βασιλιάς Γεώργιος Ε’ στη Μεγάλη Βρετανία διακηρύσσει, ότι όλοι οι αρσενικοί απόγονοι της βρετανικής βασιλικής οικογένειας θα έχουν το επώνυμο Γουίνσδορ. 1918: Ο τσάρος Νικόλαος Β’ της Ρωσίας, η οικογένειά του και οι υπηρέτες του εκτελούνται από την Τσεκά των Μπολσεβίκων στο Γεκατερίνμπουργκ (Αικατερινούπολη). 1918: «Το RMS Carpathia», το πλοίο που διέσωσε 705 επιζώντες από τον «Τιτανικό», βυθίζεται ανοικτά της Ιρλανδίας από το γερμανικό υποβρύχιο «SM U-55». Πέντε άτομα χάνουν τη ζωή τους. 1936: Με την εξέγερση του Φρανσίκσο Φράνκο εναντίον της προσφάτως νόμιμα εκλεγμένης αριστερής κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου, αρχίζει ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος, που θα διαρκέσει έως το 1939 και θα τελειώσει με την πλήρη επικράτηση του στρατηγού. 1944: Χάνουν τη ζωή τους 232 άνθρωποι, όταν δύο πλοία φορτωμένα με εκρηκτικά συγκρούονται κοντά στην Καλιφόρνια. 1944: Το μεγαλύτερο κομβόι του Β’ Παγκοσμίου πολέμου ξεκινά από το Χάλιφαξ, υπό την προστασία του Καναδικού Ναυτικού. 1945: Ο Ιερός Λόχος εγκαταλείπει την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για να επιστρέψει στην Ελλάδα. 1945: Αρχίζει στο Πότσνταμ της Γερμανίας η διάσκεψη κορυφής, με τη συμμετοχή των Ιωσήφ Στάλιν, Χάρι Τρούμαν και Γουίνστον Τσόρτσιλ, που αντικαταστάθηκε από τον Κλέμεντ Άτλι όταν έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα των βρετανικών εκλογών. Θα είναι η τελευταία διασυμμαχική διάσκεψη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που θα καθορίσει τη διχοτόμηση της ηττημένης Γερμανίας και ρυθμίζονται τα θέματα των αποικιών της Αυστρίας, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Τσεχοσλοβακίας. Επίσης, ορίζονται οι διαδικασίες για τις μελλοντικές συνθήκες ειρήνης στην Ευρώπη. 1953: Σε συντριβή αεροσκάφους στη Φλόριντα, σκοτώνονται 43 άτομα, στη μεγαλύτερη απώλεια Αμερικανών ανθυπασπιστών σε ένα μόνο περιστατικό. 1955: Ανοίγει η Disneyland στο Αναχάιμ της Καλιφόρνια, που αποτελεί το πρώτο θεματικό πάρκο στον κόσμο. 1960: Βυζαντινά κτίρια και μνημεία φέρνει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στην Κόρινθο. 1962: Μεταδίδεται η πρώτη παγκόσμια τηλεοπτική δορυφορική εκπομπή στις ΗΠΑ από την Ευρώπη. 1968: Ανατρέπεται ο Αμπντούλ Ραχμάν Αρίφ και εγκαθίσταται το κόμμα Μπάαθ ως η κυρίαρχη δύναμη στο Ιράκ, με τον Αχμέντ Χασάν αλ-Μπακρ ως νέο πρόεδρο της χώρας. 1973: Ο βασιλιάς Μοχάμεντ Ζαχίρ Σαχ του Αφγανιστάν, εκθρονίζεται από τον ξάδελφό του Μοχάμεντ Νταούντ Χαν, ενώ βρίσκεται για χειρουργική επέμβαση στην Ιταλία. 1975: Το αμερικανικό διαστημόπλοιο «Apollo 18» και το σοβιετικό «Soyuz 19» συνδέονται 140 μίλια πάνω από τη Γη. Οι δύο κυβερνήτες ανταλλάσσουν χειραψία και χαιρετισμούς ο καθένας στη γλώσσα του. 1976: Το Ανατολικό Τιμόρ προσαρτάται και γίνεται η 27η επαρχία της Ινδονησίας. 1976: Η τελετή έναρξης των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Μόντρεαλ μποϊκοτάρεται από 25 αφρικανικές ομάδες λόγω της συμμετοχής της Νέας Ζηλανδίας. Σε αντίθεση με τις αποφάσεις άλλων διεθνών αθλητικών οργανισμών, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή είχε αρνηθεί να αποκλείσει τη χώρα της Ωκεανίας, λόγω της συμμετοχής της σε αθλητικά γεγονότα στη Νότια Αφρική κατά τη διάρκεια του Απαρτχάιντ. 1981: Σκοτώνονται 141 άνθρωποι, όταν δύο ουρανοξύστες καταρρέουν στο Κάνσας των ΗΠΑ. Τα αίτια του δυστυχήματος «δείχνουν» κατασκευαστικό λάθος. 1989: Το αμερικανικό βομβαρδιστικό πολλαπλών ρόλων B-2 Stealth, γνωστό και ως «αόρατο αεροπλάνο», εκτελεί την πρώτη πτήση του. 1991: Η ΕΟΚ αποφασίζει να χορηγήσει το ποσό των 2,6 δισ. δρχ. στη Βουλγαρία για τη βελτίωση της ασφάλειας του πυρηνικού σταθμού στο Κοζλοντούι. 1993: Ο Βρετανός συγγραφέας μυθιστορημάτων κατασκοπείας Τζον Λε Καρέ παραδέχεται ότι, ήταν και ο ίδιος κατάσκοπος των μυστικών υπηρεσιών της χώρας του. 1994: Η Βραζιλία κατακτά το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου κερδίζοντας στο Λος Άντζελες την Ιταλία στη διαδικασία των πέναλτι με 3-2 (κανονικός αγώνας 0-0). 1995: Σκοτώνονται 400 άνθρωποι στη Σεούλ από κατάρρευση πολυκαταστήματος, ενώ οι αγνοούμενοι φτάνουν τους 207. 1995: Καταστροφικές πλημμύρες που πλήττουν την πόλη Σενιρκέντ της δυτικής Μικρής Ασίας προκαλούν τον θάνατο 50 ανθρώπων, ενώ οι αγνοούμενοι φτάονουν τους 100 1996: Χάνουν τη ζωή τους 230 επιβάτες της αεροπορικής εταιρίας TWA, όταν το αεροσκάφος τους πέφτει κοντά στο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης. 1998: Mε άρθρο τους στο επιστημονικό περιοδικό Science, βιολόγοι ανακοινώνουν πως αποκωδικοποίησαν τον γονότυπο του βακτηριδίου Treponema Pallidum, που ευθύνεται για τη σύφιλη. 1998: Οι σωροί του τελευταίου τσάρου Νικόλαου Β’ και της οικογένειάς του ενταφιάζονται στον καθεδρικό ναό της Αγίας Αικατερίνης στην Αγία Πετρούπολη, 80 χρόνια μετά την εκτέλεσή τους. 1998: Ένα παλιρροϊκό κύμα τσουνάμι στα νησιά Παπούα της Νέας Γουινέας προκαλεί υποθαλάσσιο σεισμό, με αποτέλεσμα να καταστραφούν δέκα χωριά, να χάσουν τη ζωή τους 1.000 άνθρωποι και να μείνουν άστεγοι τουλάχιστον 2.000 άλλοι. 2014: Συντρίβεται στην Ανατολική Ουκρανία ένα Boeing 777-2H6ER των Μαλαισιανών Αερογραμμών που εκτελούσε την πτήση Άμστερνταμ – Κουάλα Λουμπούρ (πτήση MH17). Στο αεροπλάνο επέβαιναν 298 άνθρωποι που όλοι θα χάσουν τη ζωή τους. 2020: Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καταγγέλλει την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για την υποστήριξη των δυνάμεων του Χαλίφα Χάφταρ που εδρεύουν στη Λιβύη και βρίσκονται στα ανατολικά. Η Τουρκία δηλώνει ότι θα διατηρήσει την υποστήριξή της προς την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) και χαρακτηρίζει τις ενέργειες των ΗΑΕ «πειρατικές». Το «όσκαρ» κυνικότερης ομολογίας διεκδικεί ο Τζον Μπόλτον, άλλοτε πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και άλλοτε σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου, ο οποίος ομολόγησε κατά τη διάρκεια συνέντευξής του σε αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο πως συνέβαλε να σχεδιαστούν στρατιωτικά πραξικοπήματα σε άλλα κράτη. Ο κ. Μπόλτον έκανε την αποκάλυψη αυτή παρεμπιπτόντως, μιλώντας στο CNN έπειτα από τη χθεσινή δημόσια ακρόαση της ειδικής εξεταστικής επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων για την επίθεση της 6ης Ιανουαρίου 2021 στο ομοσπονδιακό Καπιτώλιο. Μέλη της επιτροπής κατηγόρησαν κατά τη διάρκεια της ακρόασης αυτής τον Ρεπουμπλικάνο πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ πως υποκίνησε τα βίαια επεισόδια εκείνης της ημέρας στην απέλπιδα προσπάθειά του να παραμείνει στην εξουσία, παρά την ήττα του στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2020. Μιλώντας στον παρουσιαστή Τζέικ Τάπερ του CNN, ο Τζον Μπόλτον υποστήριξε πως ο κ. Τραμπ δεν ήταν αρκετά ικανός για να φέρει σε πέρας ένα «προσεκτικά σχεδιασμένο πραξικόπημα». Προτού προσθέσει: «Ως κάποιος που συνέβαλε να σχεδιαστούν στρατιωτικά πραξικοπήματα – όχι εδώ, ξέρετε, (σε) άλλα μέρη – απαιτούνται πολλά για να επιτύχουν. Και δεν τα έκανε (ο κ. Τραμπ)». Ο Τζέικ Τάπερ τον ρώτησε σε ποιες απόπειρες ανατροπής κυβερνήσεων αναφερόταν. «Δεν θα υπεισέλθω σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες», αποκρίθηκε ο κ. Μπόλτον, όμως αναφέρθηκε κατόπιν ονομαστικά στη Βενεζουέλα. «Αποδείχθηκε ότι (η απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησής της) δεν ήταν επιτυχής. Όχι πως αναμειχθήκαμε τόσο σε αυτή, όμως είδα τι χρειάζεται προκειμένου μια αντιπολίτευση να προσπαθήσει να ανατρέψει έναν πρόεδρο που έχει εκλεγεί παράνομα — και δεν το κατάφερε». Το 2019, ο κ. Μπόλτον, τότε σύμβουλος εθνικής ασφαλείας της αμερικανικής προεδρίας, τάχθηκε δημόσια υπέρ της προτροπής του ηγέτη της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, του Χουάν Γκουαϊδό, προς τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας της Λατινικής Αμερικής να συνταχθούν με την προσπάθειά του να ανατρέψει τον σοσιαλιστή πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο. Ο κ. Γκουαϊδό χαρακτήριζε έκνομη την επανεκλογή του προέδρου. Ο Νικολάς Μαδούρο παραμένει στην εξουσία. «Διαισθάνομαι πως υπάρχουν κι άλλα πράγματα που δεν μου λέτε (πέρα από τη Βενεζουέλα)», επέμεινε ο παρουσιαστής του CNN. Για να λάβει την απάντηση «σίγουρα». Πολλοί ειδικοί σε θέματα διεθνών σχέσεων έχουν στηλιτεύσει το ιστορικό επεμβάσεων της Ουάσινγκτον σε άλλα κράτη, για παράδειγμα τον ρόλο της στην ανατροπή του ιρανού εθνικιστή πρωθυπουργού Μοχαμάντ Μοσαντέχ το 1953 και διαφόρων λατινοαμερικανικών κυβερνήσεων, καθώς και τους πολέμους στο Βιετνάμ, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Σε κάθε περίπτωση, είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο αμερικανοί αξιωματούχοι, νυν ή πρώην, να αναγνωρίζουν δημόσια τον ρόλο τους στην υποκίνηση ταραχών σε ξένες χώρες. «Ο Τζον Μπόλτον, ο οποίος υπηρέτησε στα υψηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης των ΗΠΑ και διετέλεσε μεταξύ άλλων πρεσβευτής στον ΟΗΕ, καυχιέται όλως τυχαίως πως συνέβαλε να σχεδιαστούν πραξικοπήματα σε άλλες χώρες», σχολίασε ο Ντίκενς Ολέουι, κενυάτης δημοσιογράφος του BBC, μέσω Twitter. Οι εξωγήινοι του Ρόσγουελ – Το μεγαλύτερο μυστήριο του σύγχρονου κόσμου και οι θεωρίες συνωμοσίας13/7/2022
Η τρέλα για τους εξωγήινους στο Ρόσγουελ άναψε από μια σπίθα και εξελίχθηκε σε φρενίτιδα. Το ίδιο γρήγορα έσβησε όμως. Χρόνια μετά οι θεωρίες συνωμοσίας δεν λένε να κοπάσουν. Δεν είχε βγει ακόμη καλά καλά ο ήλιος εκείνο το πρωινό της 3ης Ιουλίου του 1947 και ο Γουίλιαμ Μακ Μπρέιζελ, είχε ετοιμάσει ήδη το άλογο του. Το έβγαλε από τον στάβλο, το καβαλίκεψε, ίσιωσε το καουμπόικο καπέλο του και ξεκίνησε για την καθιερωμένη διαδρομή του στο αχανές ράντσο «Φόστερ» στο οποίο ήταν επιστάτης στο Ρόσγουελ του Νέου Μεξικού. Ο Γουίλιαμ θα περνούσε από κάθε σημείο που έπρεπε για να ελέγξει τα κοπάδια με τα γελάδια και να δει πως είχαν περάσει το προηγούμενο βράδυ. Ήταν ένα δύσκολο βράδυ εκείνο που πέρασε αφού όλη τη νύχτα έβρεχε και οι ισχυροί άνεμοι ήταν τρομακτικοί. Καθώς ίππευε αμέριμνος και με το ένα του χέρι έστριβε ένα τσιγάρο ενώ με το άλλο βαστούσε τα γκέμια, ύστερα από αρκετή ώρα κάτι παράξενο του κίνησε την περιέργεια. Με την άκρη του ματιού του είδε λίγο πιο πέρα το έδαφος σαν οργωμένο σε μια μακριά γραμμή και κάτι εξείχε από μέσα. Έστριψε τα γκέμια και πλησίασε. Ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σε κάτι συντρίμμια που δεν μπορούσε ακριβώς να αναγνωρίσει από τι προέρχονταν. Κατέβηκε από το άλογο του, έπιασε ένα από τα συντρίμμια, το έβαλε στη δερμάτινη τσάντα που είχε στην σέλα και συνέχισε το δρόμο του. Το βράδυ καθώς τα έπινε σε ένα μπαρ μαζί με τον καλύτερο του φίλο, του είπε τι είχε εντοπίσει. Ο φίλος του τον προέτρεψε να πάει αμέσως στην αστυνομία και να το αναφέρει. Όπως και έκανε. Ο βοηθός σερίφη Τζορτζ Γουίλκοξ που είχε βάρδια εκείνο το βράδυ αρχικά δεν πίστεψε τίποτε. Νόμιζε ότι ήταν άλλη μια πλάκα του Γουίλιαμ τον οποίο γνώριζε από παιδί. Όταν όμως εκείνος του έδειξε τι είχε μαζί του, ο Γουίλκοξ σοβάρεψε και αμέσως τηλεφώνησε στην κοντινότερη στρατιωτική βάση της περιοχής ζητώντας τον διοικητή. Ήταν η RAAF (Roswell Army Air Field) στην οποία έδρευε το 509 σμήνος βομβαρδιστικών. Σε λιγότερο από μια ώρα ολόκληρη η περιοχή που είχαν εντοπιστεί τα συντρίμμια μέσα στο ράντσο, είχε αποκλειστεί από πάνοπλους στρατιώτες, ενώ κοντά στον χώρο, κάποιοι επιστήμονες με ολόσωμες φόρμες, μάσκες και γάντια μάζευαν διάφορα αντικείμενα από το έδαφος. Κυκλοφορούσαν επίσης άνδρες με μαύρα κοστούμια που δεν μιλούσαν σε κανέναν παρά μόνον μεταξύ τους. ΑΤΙΑ Κανείς δεν γνώριζε περί τίνος επρόκειτο. Ήδη στην περιοχή άρχισαν να μιλάνε για πτώση ΑΤΙΑ (Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενο Αντικείμενο). Η λέξη «UFO» εκείνες τις μέρες ακουγόταν συχνότερα από οποιαδήποτε άλλη στο Ρόσγουελ. Στις 8 Ιουλίου, όταν όλα τα συντρίμμια συγκεντρώθηκαν, η RAAF, δια του υπολοχαγού Γουόλτερ Χοτ, έβγαλε ένα δελτίο τύπου για το περιστατικό, το οποίο έβαλε φωτιά. Ανακοίνωσε ότι «ανέκτησε τα συντρίμμια ενός ιπτάμενου δίσκου σε ράντσο στο Ρόσγουελ». «Η έντονη φημολογία αναφορικά με τους ιπτάμενους δίσκους έγινε χθες πραγματικότητα, όταν ο υπεύθυνος αξιωματικός της 509ης Πτέρυγας Μάχης κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση σε έναν ιπτάμενο δίσκο», ανέφερε μεταξύ άλλων η ανακοίνωση. Η σπίθα δεν ήθελα και πολύ για να γίνει πυρκαγιά. Η περιοχή κατακλύστηκε από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και δημοσιογράφους εφημερίδων που προσπαθούσαν να καταλάβουν τι είχε συμβεί και εάν πραγματικά αυτή ήταν η πρώτη επαφή με εξωγήινους. Στη φρενίτιδα που ακολούθησε ο στρατηγός διοικητής της «8th Air Force», την επόμενη μέρα απέσυρε την αρχική ανακοίνωση και με νέο ανακοινωθέν ανέφερε πως επρόκειτο για συντρίμμια ενός μετεωρολογικού μπαλονιού. Ήταν ένα μπαλόνι μεγάλου υψομέτρου (όχι σαν αυτά που γνωρίζουμε) το οποίο ανίχνευε ηχητικά κύματα για ενδεχόμενες σοβιετικές πυρηνικές εκρήξεις. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμασταν ήδη στην εξώπορτα αυτού που σε λίγους μήνες θα ονομαζόταν «Ψυχρός Πόλεμος». Αυτομάτως το ενδιαφέρον έσβησε με την ίδια ταχύτητα που είχε ανάψει για μερικές ώρες. Οι κάμερες έφυγαν για άλλα πιο ενδιαφέροντα θέματα, η ζωή στο Ρόσγουελ επέστρεψε στους φυσιολογικούς της ρυθμούς και ο επιστάτης Γουίλιαμ Μπρέιζερ θα καβαλούσε το άλογο του για όλα τα επόμενα πρωινά για να κοιτάζει εάν τα γελάδια ήταν καλά. Ένα ξεχασμένο μυστικό Είχαν περάσει 31 χρόνια και ο κόσμος είχε ξεχάσει το περιστατικό στο Ρόσγουελ το 1947. Τότε το 1978, ο πρώην πυρηνικός φυσικός και συγγραφέας ΑΤΙΑ και εξωγήινων Στάντον Φρίντμαν κάλεσε τους εκπρόσωπους του τύπου σε μια συνέντευξη που θα αποκάλυπτε πολλά. Δίπλα του καθόταν ο απόστρατος ταγματάρχης Τζέσε Μάρσελ ο οποίος ήταν επικεφαλής της ομάδας που το 1947 ανέκτησε και συγκέντρωσε όλα τα συντρίμμια από το ράντσο. Ο Μάρσελ είπε ότι ο στρατός τότε, είχε συγκαλύψει την ανάκτηση ενός εξωγήινου σκάφους. Τον Φεβρουάριο του 1980, η εφημερίδα The National Enquirer έκανε συνέντευξη με τον Μάρσελ που επέμεινε στα όσα είχε πει, προσελκύοντας εθνική και παγκόσμια προσοχή για το συμβάν του Ρόσγουελ. Ξανά φρενίτιδα για τους εξωγήινους. Από παντού άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια, ξεχασμένες μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν το γεγονός, νέες αποκαλύψεις και «θαμμένες» αναφορές του στρατού. Πλέον άρχισαν να μιλούν για 11 τοποθεσίες που εκείνο το βράδυ έπεσαν ΑΤΙΑ, ενώ άρχισε να γίνεται λόγος για εκφοβισμούς τότε το 1947, αυτόπτων μαρτύρων να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Η επίσημη κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν μπορούσε άλλο να κρατήσει το θέμα «χαμηλά». Η υπόθεση έφτασε μέχρι και το Κογκρέσο. Μάλιστα το «Κυβερνητικό Γραφείο Λογοδοσίας» ξεκίνησε διερεύνηση και οδήγησε το «Γραφείο της Γραμματείας Πολεμικής Αεροπορίας» (SECAF) να διεξάγει δική της εσωτερική έρευνα. Το αποτέλεσμα περιλήφθηκε σε δύο αναφορές. Η πρώτη, με χρονολογία έκδοσης 1995, κατέληγε ότι το ανακτηθέν – το 1947 – υλικό ήταν πιθανώς συντρίμμια ενός μυστικού κυβερνητικού προγράμματος με την ονομασία «Project Mogul». Η δεύτερη αναφορά, με χρονολογία έκδοσης 1997, κατέληγε ότι οι αναφορές για περισυλλογή πτωμάτων εξωγήινων όντων πιθανώς προέρχονταν από ακουσίως ταραγμένες αναμνήσεις στρατιωτικών ατυχημάτων κατά τα οποία προσωπικό είχε τραυματιστεί ή σκοτωθεί. Σε ότι αφορά στην ανάκτηση ανθρωπόμορφων ομοιωμάτων (εξωγήινων) αυτό οφείλεται στη διεξαγωγή στρατιωτικών προγραμμάτων όπως το πρόγραμμα «High Dive» το οποίο έλαβε χώρα την δεκαετία του ’50 καθώς επίσης και σε φάρσες από διάφορους μάρτυρες και υποστηρικτές των ΑΤΙΑ. Θεωρίες συνωμοσίας Ποτέ δεν αποδείχτηκε κάτι σχετικά με το Ρόσγουελ και τους εξωγήινους. Όλες οι αναφορές όσων πιστεύουν σε ΑΤΙΑ δεν έχουν να κάνουν με αποδείξεις αλλά με εικασίες και φήμες. Από το γεγονός ότι οι στρατιώτες κουβαλούσαν παιδικά φέρετρα για να βάλουν μέσα τα μικροκαμωμένα σώματα των νεκρών εξωγήινων που έπεσαν στο Ρόσγουελ. Μέχρι ότι κάποιοι εξωγήινοι ήταν ζωντανοί και σε αυτούς έγιναν πειράματα σε μυστικές τοποθεσίες, πολλά μέτρα μέσα στη γη. Ένα βίντεο που κυκλοφόρησε και έκανε μεγάλο πάταγο το οποίο δείχνει το πτώμα ενός εξωγήινου επάνω σε ένα χειρουργικό κρεβάτι και έναν άνδρα με στολή να του κάνει νεκροψία, αποδείχτηκε ότι ήταν πλαστό. Μια άλλη θεωρία που αγαπήθηκε πολύ από τους συνωμοσιολόγους ήταν πως στον ουρανό του Ρόσγουελ εκείνο το βράδυ του Ιουλίου, συγκρούστηκαν δυο αεροσκάφη μιας φυλής εξωγήινων που ονομάζεται «Γκρι». Αυτή η φυλή μελετά την συμπεριφορά των ανθρώπων και θέλει να τους χρησιμοποιήσει σαν πειραματόζωα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, με βάση την ιστορία της πόλης, παρουσιάζει η επίσκεψη στο τοπικό μουσείο. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να δει τα γεγονότα του Ρόζγουελ σε χρονολογική σειρά, ξεκινώντας με εκθέματα εφημερίδων αλλά και έγγραφα ανθρώπων που υποστήριξαν προσωπική επαφή με εξωγήινους. Παρατηρώντας όλα τα εκθέματα του μουσείου, μπορεί κάποιος να καταλάβει γιατί οι ιστορίες γύρω από το συμβάν είναι τόσο αντικρουόμενες και οι πληροφορίες συγκεχυμένες: Τα εκθέματα παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο που μπλέκουν την πραγματικότητα με τη φαντασία. Μεταξύ των εκθεμάτων θα δει κάποιος πολλά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν σε ντοκιμαντέρ ή ταινίες φαντασίας σχετικά με το περιστατικό. in.gr Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Ο ηθοποιός που άφησε ιστορία γεννήθηκε σαν σήμερα στις 12 Ιουλίου 191212/7/2022
Ο εμβληματικός ηθοποιός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ζει στις καρδιές μας μέσα από τις αξέχαστες ατάκες του, την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του, την χαρακτηριστική φωνή του και το πηγαίο ταλέντο του. Δεν είναι λίγοι οι κακοποιοί στην ελληνική ιστορία που έχουν αφήσει το στίγμα τους με την ίδια τη δράση τουςαλλά και με τις παράλληλες δραστηριότητές τους και τη ζωή τους εν γένει. Από το πώς σκορπούσαν τη λεία των ενεργειών τους ή το πώς τελικά κατάφερναν να ξεγελάνε τις αρχές και να ζουν μία (όσο το δυνατό) κανονική ζωή. Χρειάστηκε να περάσουν 30 χρόνια για να βγάλει ο απόστρατος στρατηγός Μάριο Βάργκας Σαλίνας το βάρος από την ψυχή του Το τέλος του Β’ ΠΠ πολέμου στην Ευρώπη, με την παράδοση της Γερμανίας στις 7 Μαΐου του 1945, έγινε η αιτία για την δημιουργία πολλών ερωτημάτων για την μετέπειτα τύχη πολλών Ναζι, μεταξύ αυτών και του ίδιου του Χίτλερ. Οι υποθέσεις αυτές και οι θεωρίες συνομωσίας σχετίζονται με τα γερμανικά υποβρύχια και τα δρομολόγιο που κάποια από αυτά ακολούθησαν μέχρι την Αργεντινή. Πόσα τελικά όμως ήταν αυτά; Όσα έγιναν σαν σήμερα στην Ελλάδα και τον κόσμο. 988: Ιδρύεται η πόλη του Δουβλίνου στις όχθες του ποταμού Λίφι. 1086: Ο βασιλιάς Κνούτος Δ’ της Δανίας σκοτώνεται από εξεγερμένους αγρότες. 1212: Μεγάλη πυρκαγιά καίει το μεγαλύτερο μέρος του Λονδίνου. 1460: Ο Ριχάρδος Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ, νικά τις δυνάμεις του Οίκου του Λάνκαστερ στη μάχη του Νορθάμπτον και παίρνει αιχμάλωτο το βασιλιά Ερρίκο ΣΤ’ της Αγγλίας. 1553: Η λαίδη Ιωάννα Γκρέι ανεβαίνει στον θρόνο της Αγγλίας. Το 1971, μια σειρά δολοφονιών συγκλονίζει το Μπουένος Άιρες. Η αστυνομία αδυνατεί να εντοπίσει το δράστη μέχρι που το Φεβρουάριο του 1972 λαμβάνει μια κλήση για ληστεία σε ένα σιδηροπωλείο. Η δεκαετία του 1960 στην Αργεντινή έφτασε αργά και είχε πολιτιστικές προεκτάσεις που ξεχύθηκαν μέχρι και τη δεκαετία του ’70. Μια σειρά καταπιεστικών στρατιωτικών καθεστώτων που διακόπτονταν μόνο από περιοδικά εκλεγμένες πολιτικές κυβερνήσεις άρχισε το 1955. Ο στρατηγός Eduardo Lonardi και ο ναύαρχος Rojas ηγήθηκαν του κατακλυσμιαίου γεγονότος, γνωστού ως «Revolucion Libertadora», και έδωσαν τέλος στη δεύτερη θητεία του Juan Domingo Peron. Ο στρατηγός Χουάν Κάρλος Ονγκάνια, πρόεδρος της Αργεντινής εκ παραδρομής από τις 29 Ιουνίου 1966 έως τις 8 Ιουνίου 1970, είχε μεγάλο αντίκτυπο στην πολιτιστική λογοκρισία. Το «ιδιαίτερο ενδιαφέρον του» φάνηκε να επικεντρώνεται στο μήκος της φούστας των νεαρών γυναικών και στο μήκος των μαλλιών των νεαρών ανδρών. Απόλαυσε περιοδικά να κλείνουν επειδή τον γελοιοποιούσαν και γκαλερί τέχνης να βάζουν λουκέτο επειδή προκαλούσαν τη δημόσια προσβολή, αλλά φαινομενικά δεν μπορούσε να κάνει πολλά για να βάλει φρένο στην ακμάζουσα κουλτούρα του Μπουένος Άιρες, όπου η τέχνη και η λογοτεχνία άνθιζαν – ιδίως εκείνες που παρείχαν εξαιρετικά έντονο κοινωνικό και πολιτικό σχόλιο.Στις 19 Ιανουαρίου 1952, εν μέσω της τεράστιας πολιτικής αναταραχής και της πολιτιστικής μεταρρύθμισης, η Αργεντινή είδε τη γέννηση ενός ανθρώπου που θα γινόταν ένας από τους πιο φοβερούς ανθρώπους στην ιστορία της χώρας. Ο Carlos Eduardo Robledo Puch, αργότερα γνωστός απλώς ως «Ο Άγγελος του Θανάτου» και ο «Μαύρος Άγγελος», θα διαπράξει σχεδόν δώδεκα δολοφονίες και 17 ληστείες, μαζί με μια πληθώρα άθλιων εγκλημάτων που βρίσκονται σήμερα στο μητρώο του. Αρχίζει το χάος Στις 15 Μαρτίου 1971, ο Puch -παιδί μεσοαστικής οικογένειας- και ο συνεργός του, ο παιδικός του φίλος Jorge Antonio Ibanez, λήστεψαν το νυχτερινό κέντρο Enamor, στο Olivos. Μπαίνοντας από ένα πίσω παράθυρο τα ξημερώματα, έκλεψαν 350,00 πέσος. Πριν διαφύγει, ο Puch χρησιμοποίησε ένα πιστόλι Ruby και σκότωσε τον ιδιοκτήτη και τον νυχτοφύλακα στον ύπνο τους. Μετά την πρώτη επίθεση, ο Puch και ο Ibanez κρύφτηκαν μέχρι τις 9 Μαΐου. Διέρρηξαν ένα κατάστημα ανταλλακτικών Mercedes Benz στο Vicente Lopez από τον φεγγίτη. Σε ένα πίσω δωμάτιο κοιμόταν ένα ζευγάρι και το νεογέννητο παιδί τους. Ο Puch τους πυροβόλησε και τους δύο, σκοτώνοντας τον άνδρα και τραυματίζοντας τη γυναίκα. Ο Ibanez προσπάθησε να βιάσει τη γυναίκα. Επιβίωσε από τη δοκιμασία και αργότερα κατέθεσε εναντίον του Puch στη δίκη. Καθώς έφευγαν από το κατάστημα Mercedes, ο Puch πυροβόλησε στην κούνια όπου βρισκόταν το μωρό και έκλαιγε. Οι πυροβολισμοί του αστόχησαν και το ζευγάρι διέφυγε με 400,00 πέσος. Ο επόμενος φόνος ήρθε γρήγορα. Το ζευγάρι αφαίρεσε τη ζωή του νυχτοφύλακα ενός σούπερ μάρκετ στις 24 Μαΐου, στο Τάντι. Στις 13 Ιουνίου έγινε το επόμενο χτύπημα. Ο Ibanez διέρρηξε ένα γκαράζ στο Constitución. Πυροβόλησε και σκότωσε τον επιστάτη, κλέβοντας ένα Ford Fairlane. Ο Puch τον συνάντησε αργότερα και εντόπισαν μια 16χρονη κοπέλα να βγαίνει από ένα μπόουλινγκ στην Avenida del Libertador. Την παρέλαβαν, όπου ο Ibanez προχώρησε στο βιασμό της στο πίσω κάθισμα, ενώ ο Puch οδηγούσε. Την άφησαν να φύγει από την Παναμερικανική οδό. Καθώς έτρεχε μακριά τους, ο Puch την πυροβόλησε πέντε φορές στην πλάτη. Έντεκα ημέρες αργότερα σκηνοθέτησαν παρόμοια επίθεση, οδηγώντας στην ίδια τοποθεσία και βιάζοντας μια 23χρονη γυναίκα που είχαν παραλάβει στο Vicente Lopez. Εκείνη αντιστάθηκε στην επίθεση και στη συνέχεια πετάχτηκε ημίγυμνη από το αυτοκίνητο. Ο Puch την πυροβόλησε 7 φορές καθώς έτρεχε προς τα αμερικανικά σύνορα. Το τέλος για το δίδυμο Puch-Ibanez ήρθε στις 5 Αυγούστου 1971. Ο Puch τράκαρε το αυτοκίνητο που οδηγούσαν, σκοτώνοντας τον Ibanez κατά τη σύγκρουση. Ο ίδιος ο Puch διέφυγε σώος και αβλαβής. Ο Puch πήρε λίγο τον χρόνο του μετά το θάνατο του φίλου του, επιστρέφοντας για λίγο στις σπουδές του και κάνοντας μία επανασύνδεση με τον άλλο παιδικό του φίλο, τον Hector Somoza. Ο Somoza έγινε ο επόμενος συνεργάτης του Puch. Στις 15 Νοεμβρίου, εισέβαλαν σε ένα σούπερ μάρκετ στη Βουλώνη. Ο Puch γέμισε το κατάστημα με σφαίρες με ένα κλεμμένο πιστόλι Astra διαμετρήματος 32 χιλιοστών, το οποίο είχε κλαπεί σε μια ληστεία λίγες μέρες νωρίτερα. Μεταξύ της 17ης και της 24ης Νοεμβρίου, εισέβαλαν σε δύο αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και δολοφόνησαν τους φύλακες. Έκλεψαν πάνω από 1.000.000 πέσος. Μια βάναυση γκάφα Το 1972, την 1η Φεβρουαρίου, ο Πουτς και ο Σομόζα διέρρηξαν ένα κατάστημα σιδηρικών. Μόλις μπήκαν μέσα, σκότωσαν τον φύλακα και προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τα κλειδιά του για να ανοίξουν το χρηματοκιβώτιο. Όταν τα κλειδιά δεν λειτούργησαν, ο Puch αιφνιδιάστηκε και συγχύστηκε. Ξαφνιασμένος, πυροβόλησε και σκότωσε τον Somoza. Για να εμποδίσει την αστυνομία να αναγνωρίσει το πτώμα, ο Puch έριξε ένα καμινέτο στο πρόσωπο του δολοφονημένου συντρόφου του. Πήρε τα χρήματα από το χρηματοκιβώτιο αφού το άνοιξε με το ίδιο καμινέτο. Τρεις ημέρες μετά τη δολοφονία του Somoza, στις 4 Φεβρουαρίου, ο Robledo Puch συνελήφθη. Ενώ έκαιγε τον Σομόζα μέχρι να τον κάνει αγνώριστο, παρέλειψε να ελέγξει τις τσέπες του, μία από τις οποίες περιείχε την ταυτότητά του. Το σκοτάδι πέφτει πάνω στον άγγελο Η αστυνομία ερεύνησε τη βίλα του Puch, βρίσκοντας χρήματα από τις ληστείες και δύο περίστροφα, ένα 32άρι και ένα διαμετρήματος 0,5. Αρχικά αρνήθηκε τα πάντα αλλά τελικά ο Robledo Puch ομολόγησε κάθε έγκλημα για το οποίο κατηγορήθηκε με κάθε λεπτομέρεια. Μεταξύ των ομολογιών του ήταν και ληστείες που δεν είχαν καν καταγγελθεί. Στις 7 Ιουλίου 1972, ο τότε κατηγορούμενος δραπέτευσε από το κατάστημα κράτησής του στο Penal de Olmos, που βρίσκεται κοντά στη La Plata. Μετά από μόλις 64 ώρες, συνελήφθη καθώς περιπλανιόταν στους δρόμους του Olivos. Ο Robledo Puch δικάστηκε το 1980 και του επιβλήθηκε ισόβια κάθειρξη, η μέγιστη δυνατή ποινή στην Αργεντινή. Επρόκειτο να εκτίσει την ποινή του στη φυλακή υψηλής ασφαλείας Sierra Chica, όχι μακριά από την πόλη Olavarria. Μια αγαπημένη θεωρία του συγγραφέα Osvaldo Aguirre σχετικά με τη φήμη του Robledo Puch δεν αφορά τα ίδια τα εγκλήματα. Αντιθέτως, ο Aguirre υποθέτει ότι ο Puch παραμένει στη μνήμη του κοινού τόσο καθαρά επειδή δεν ζήτησε ούτε μία φορά συγχώρεση ή δεν εξέφρασε μεταμέλεια κατά τη διάρκεια της δίκης του. Τον Νοέμβριο του 2013, ο Puch ζήτησε επανεξέταση της ποινής του. Αν αυτό δε μπορούσε να γίνει εφικτό, είχε ζητήσει την εκτέλεσή του με θανατηφόρο ένεση, παρά τη μη νομιμοποίησή της στην Αργεντινή. Και τα δύο αιτήματα απορρίφθηκαν. Τον Ιούλιο του 2017, ο Carlos Eduardo Robledo Puch είχε περάσει περισσότερα από 45 χρόνια στη φυλακή και έγινε ο μακροβιότερος κρατούμενος στην Αργεντινή. Ίσως η πιο ανατριχιαστική επίδειξη της έλλειψης μεταμέλειας του Robledo Puch, ήταν τα τελευταία λόγια που είπε ενώπιον του δικαστηρίου: «Αυτό ήταν ένα ρωμαϊκό τσίρκο. Είχα κριθεί και καταδικαστεί εκ των προτέρων». (in.gr) |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
|