Η είδηση της σύλληψης των μελών της 17Ν ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα, καθώς στον κατάλογο των θυμάτων της περιλαμβάνονται υπήκοοι των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Τουρκίας.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μπορεί να διέπρεψε στο απαιτητικό είδος της κωμωδίας, αλλά και οι δραματικοί ρόλοι, τους οποίους ερμήνευσε στο θέατρο, επαινέθηκαν από την κριτική.
Μια νέα βιογραφία, με τίτλο «Jackie: Public, Private, Secret», αποκαλύπτει ότι η πρώην πρώτη κυρία κατέστρεφε, τελετουργικά, προσωπικό υλικό πριν από το θάνατό της - κάποια από αυτά αφορούσαν ένα ρομάντζο κρυμμένο από το φως της δημοσιότητας. Τους τελευταίους μήνες της ζωής της, η Ζακλίν Μπουβιέ Κένεντι Ωνάση έλαβε ένα σημείωμα του Αγίου Βαλεντίνου από έναν πρώην εραστή της, τον αρχιτέκτονα Τζον Καρλ Γουόρνεκε. Η πρώην πρώτη κυρία σπάνια είχε βγει από τις σκέψεις του, της είπε. Τόσο απλά. Σύμφωνα με τη νέα βιογραφία, «Jackie: Public, Private, Secret» του J. Randy Taraborrelli, το σημείωμα οδήγησε σε μια επανασύνδεση στο διαμέρισμά της αρκετούς μήνες πριν από τον θάνατό της, στις 19 Μαΐου του 1994, από λέμφωμα non-Hodgkin, σε ηλικία 64 ετών. Τρεις δεκαετίες νωρίτερα, η Τζάκι είχε ερωτευτεί τον αρχιτέκτονα, ο οποίος σχεδίασε τον μνημειακό τάφο του προέδρου Τζον Φ. Κένεντι στο Εθνικό Κοιμητήριο του Άρλινγκτον. «Θα περάσουν δέκα χρόνια σιωπής» Χρόνια αργότερα, ο Γουόρνεκε μοιράστηκε τις αναμνήσεις του με τον Taraborrelli – με μια επιφύλαξη. Προστατεύοντας την ήδη «δημόσια» ιδιωτική ζωή της Τζάκι, ο Γουόρνεκε ζήτησε να παραμείνουν όλα κρυφά μέχρι και μια δεκαετία μετά το θάνατό του. Πέθανε το 2010, όταν ήταν 91 ετών. Τώρα αυτές οι λεπτομέρειες είναι μεταξύ των πολλών αποκαλυπτικών στιγμών που μοιράζεται η νέα βιογραφία του Taraborrelli. «Τόσα πολλά από τα βιβλία για την Τζάκι έχουν να κάνουν με τη λάμψη και τη διασημότητα» λέει στο people.com. «Εγώ ήθελα να γράψω για την ανθρώπινη πλευρά». Παρακάτω, ένα απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Taraborrelli, το «Jackie: Public, Private, Secret», το οποίο δεν έχει μεταφραστεί στην Ελλάδα ακόμα. Είχε νυχτώσει όταν ο Τζον Γουόρνεκε περπατούσε στην 1040 Fifth Avenue για να επισκεφθεί την πρώην ερωμένη του, Ζακλίν Κένεντι Ωνάση. Το διαμέρισμα ήταν σκοτεινό και ήσυχο. Ο Τζον Γουόρνεκε -γνωστότερος ως «Τζακ» – παρατήρησε ένα τηλεσκόπιο στη γωνία. Η Τζάκι του είχε πει κάποτε ότι συχνά το κοιτούσε για να δει πώς ζούσε το άλλο της μισό. Παρατήρησε ένα φως από ένα από τα δωμάτια. Φορώντας ένα ροζ πουλόβερ από σενίλ πάνω από λευκές μεταξωτές πιτζάμες, καθόταν κοντά στο τζάκι. Η Τζάκι ζήτησε από τον Τζακ να μην αποκαλύψει σε κανέναν τι επρόκειτο να συμβεί, όχι όσο ήταν κανείς τους ζωντανός, με κάθε τρόπο. Στη συνέντευξη μας, το 1998, ο Τζακ είπε: «Καθόμουν όταν η Τζάκι μου έδωσε μια στοίβα από φακέλους δεμένους με νήμα. Η παρουσία μου εκείνο το βράδυ ήταν μέρος ενός τελετουργικού. Κάθε βράδυ εκείνης της εβδομάδας, προσκαλούσε έναν έμπιστο φίλο ή μέλος της οικογένειάς της στο σπίτι της για να λάβει μέρος σε αυτό». Η Τζάκι έλυσε το νήμα και πήρε ένα γράμμα από τη στοίβα. Το διάβασε πριν το βάλει στη φωτιά. «Υπήρχαν γράμματα από τα παιδιά της Τζάκι, τον Τζον και την Καρολίνα… Υπήρχαν επίσης γράμματα από τον Τζακ Κένεντι, τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον πατέρα της, τον Τζακ Μπουβιέ και ακόμη και μερικά από μένα». Κρατούσε μια από τις φωτογραφίες και την κοίταζε επίμονα. Ήταν εκείνη και ο Τζακ Κένεντι την ημέρα της ορκωμοσίας του. «Κράτα το για σένα, εντάξει;» ρώτησε. Μια σειρά από τραγικές αναμνήσεις Η Τζάκι ήταν στο πλευρό του συζύγου της στην αυτοκινητοπομπή του Ντάλας όταν εκείνος δολοφονήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1963. Κάποιοι είπαν ότι ακούστηκε σαν κρακ. Η Τζάκι Κένεντι πίστευε ότι ήταν η ανάφλεξη μιας μοτοσικλέτας. Μπερδεμένη, παρακολουθούσε τον Τζακ να πιάνει το λαιμό του και να γέρνει προς τα αριστερά. Πυροβολισμοί από τουφέκι. Τρεις σε λιγότερο από πέντε δευτερόλεπτα. «Ο Τζακ γύρισε και γύρισα κι εγώ» θυμήθηκε αργότερα. «Μπορούσα να δω ένα κομμάτι από το κρανίο του να αποκολλάται. Άπλωσε το χέρι του και βλέπω αυτό το απόλυτα ξεκάθαρο κομμάτι να αποκολλάται από το κεφάλι του. Μετά, έπεσε στην αγκαλιά μου». Λιγότερο από έναν χρόνο μετά τον θάνατο του συζύγου της, ο αρχιτέκτονας Γουόρνεκε πλησίασε τη Τζάκι – προκαλώντας εντύπωση σε κάποιους από τον στενό της κύκλο. Ήταν στα μέσα Μαΐου του 1964 όταν ο Τζακ Γουόρνεκε της τηλεφώνησε για να της ζητήσει να βγείτε. «Ραντεβού;» ρώτησε εκείνη. «Δεν βγαίνω ραντεβού, Τζακ, και δεν θα ξαναβγώ ποτέ» είπε. Όχι, της είπε ο Τζακ, δεν ήταν ραντεβού. Ήταν απλώς ένα δείπνο. Εκείνο το βράδυ, εμφανίστηκε στην πόρτα της με λουλούδια. «Μα, Τζακ, δεν είπα ναι» του είπε ενοχλημένη. «Μα δεν είπες όχι», είπε εκείνος χαμογελώντας. «Τότε ήταν που ξεκίνησε μεταξύ μας» θυμήθηκε ο Τζακ Γουόρνεκε. Μετά τη δολοφονία του προέδρου, η Τζάκι προσέλαβε τον Γουόρνεκε για να σχεδιάσει τον τάφο του στο Arlington. Η Τζάκι είπε στον εαυτό της ότι ο Τζακ άξιζε τη δουλειά. Ωστόσο, οι φίλοι της έπρεπε να αναρωτηθούν. Και ο Μπόμπι Κένεντι αναρωτιόταν. Πίστευε ότι ο Τζακ πλησίαζε πολύ γρήγορα την Τζάκι. «Είναι πολύ νωρίς, Τζάκι» της είπε ο Μπόμπι. «Για ποιο λόγο;» ρώτησε εκείνη. «Γι’ αυτό» αναφώνησε. Τότε εκείνη τον κοίταξε στα ίσια: «Αυτό δεν σε αφορά, Μπόμπι». Το ένα έφερε το άλλοΤον Νοέμβριο του 1964, έφερε τον Γουόρνεκε στο συγκρότημα των Κένεντι στο Hyannis. «Φάγαμε βραδινό και μιλήσαμε μέχρι να δύσει ο ήλιος και μετά μιλήσαμε και πέρα από αυτό… Μετά, το ένα πράγμα οδήγησε στο άλλο». Η Τζάκι τον συνόδευσε επάνω στην κρεβατοκάμαρά της, την ίδια που κάποτε μοιραζόταν με τον Τζακ Κένεντι. Προς μεγάλη έκπληξη του Τζακ, ήθελε να κάνουν έρωτα, και έτσι έκαναν. Το επόμενο πρωί, ο Τζακ ξύπνησε και βρήκε την Τζάκι να έχει φύγει. Τη βρήκε να κοιτάζει την παραλία. Προσπάθησε να της μιλήσει για το τι είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ, αλλά εκείνη δεν ήθελε. Αντιθέτως, του ζήτησε να φύγει. Συνειδητοποίησε ότι ήταν πολύ νωρίς γι’ αυτήν. Ήταν μια συναισθηματική ταλάντευση: Τη μια στιγμή πάνω, την άλλη κάτω. Αργότερα είπε στον Γουόρνεκε: «Κάθε φορά που νομίζω ότι διασκεδάζω, κοιτάζω τον εαυτό μου από ψηλά και μπορώ να δω ότι όλα είναι τέχνη της παράστασης». Το 1966, σχεδίαζε να της κάνει πρόταση γάμου στη Χαβάη. Απλώς άρχισαν να μιλούν για γάμο σαν να ήταν τετελεσμένο γεγονός, αλλά ενοχλούσε τον Τζακ το γεγονός ότι δεν είχαν κάνει ακόμα επίσημα σχέδια. Παρόλα αυτά, η οικειότητά τους δεν υπέφερε. Ο Γουόρνεκε είπε ότι έκαναν σεξ όχι μόνο στην ιδιωτική τους κρεβατοκάμαρα αλλά και στα αυτοκίνητα και στις παραλίες «και όσο πιο συχνά γινόταν. Ήταν σεξουαλική… ζωντανή… συναρπαστική για να είσαι μαζί της». Λίγο αργότερα, της τηλεφώνησε για να της πει ότι η επέκταση του αρχιτεκτονικού του γραφείου -και ο εξωφρενικός τρόπος ζωής τους- του είχε αφήσει χρέη ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Μετά από μια μακρά σιωπή, η απάντησή της ήταν κενή: «Ω;». Ο Τζακ είπε ότι ήλπιζε ότι αυτό δεν θα κατέστρεφε εντελώς τα πράγματα. Πριν κλείσει το τηλέφωνο, της είπε ότι την αγαπούσε. Εκείνη δεν απάντησε. Σταμάτησε να απαντά στις κλήσεις του. «Θα έρθει ο κύριος Τζακ σήμερα;» ρώτησε ο μικρός Τζον τη μητέρα του ένα απόγευμα. «Όχι, γλυκέ μου», είπε εκείνη, παίρνοντάς τον στην αγκαλιά της. «Δεν θα ξαναδούμε τον κύριο Τζακ». Κι εδώ μπαίνει ο Ωνάσης στο κάδρο Η Τζάκι παντρεύτηκε τον Έλληνα εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση το 1968. Ήταν μια πολυτάραχη ένωση που έληξε με τον θάνατό του, σε ηλικία 69 ετών το 1975. Εν τω μεταξύ, ξεκίνησε θεραπεία με μια ψυχαναλύτρια, τη Δρ Μαριάν Κρις. «Η Dr. Kris δεν συζητούσε ποτέ για την κυρία Ωνάση, επικαλούμενη το ιατρικό απόρρητο» δήλωσε η Πατρίσια Άτγουντ, γραμματέας της Κρις από το 1972 έως το 1974, σε ένα email. «Αντιμετώπισαν το συνεχιζόμενο μετατραυματικό στρες της κυρίας Ωνάση για τη δολοφονία, καθώς και ορισμένα ενοχλητικά ζητήματα σχετικά με το γάμο τους. Έφυγε με μια λαμπρή φλόγα, είπε η κυρία Ωνάση, σύμφωνα με ένα από τα σημειώματα που διάβασα. Ο τρόπος με τον οποίο πέθανε της είχε στερήσει εντελώς το δικαίωμα να τον μισεί, είπε. Η Δρ Κρις έγραψε ότι η θλίψη της ήταν κάθε άλλο παρά αδάμαστη, όπως το έθεσε, ήταν «τακτοποιημένη»». Ανακάλυψε ότι η Δρ Κρις είχε κάποτε θεραπεύσει τη Μέριλιν Μονρόε -που για πολύ καιρό πιστεύεται ότι είχε σχέση με τον JFK- μία μόνο από τις πολλές απιστίες του. Όταν η Τζάκι την αντιμετώπισε, η Δρ Κρις είπε ότι δεν αισθανόταν καμία ευθύνη να την ενημερώσει για τυχόν πρώην ασθενείς της, με τον ίδιο τρόπο που δεν θα αποκάλυπτε ποτέ ότι είχε ποτέ θεραπεύσει την Τζάκι. Η γιατρός ρώτησε: «Πόσο σχετικό είναι αυτό;» και η Τζάκι απάντησε: «Πόσο άσχετο είναι;». Νέα παρέα Στα τελευταία της χρόνια, η Τζάκι βρήκε συντροφιά στον έμπορο διαμαντιών Μορίς Τέμπελσμαν. Στη συνέχεια, στις αρχές του 1994, διαγνώστηκε με λέμφωμα non-Hodgkin. Δύο μήνες πριν από το θάνατό της, τηλεφώνησε στον Γουόρνεκε. Είχε περάσει περίπου ένας μήνας από το τελετουργικό στο διαμέρισμά της, κατά τη διάρκεια του οποίου εκείνος και η Τζάκι είχαν κάψει γράμματα στο τζάκι. Καθώς μιλούσαν, η Τζάκι είπε στον Τζακ ότι μετά από τέσσερις χημειοθεραπείες, οι εξετάσεις της είχαν βγει καθαρές. Πίστευε ότι είχε νικήσει την ασθένεια. Τότε, εντελώς απρόσμενα, μια μαγνητική τομογραφία έδειξε ότι είχε κάνει μετάσταση στις μεμβράνες του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού της. Ο Τζακ τη ρώτησε αν, κάνοντας ανασκόπηση της ζωής της, είχε μετανιώσει για κάτι. Είπε ότι ευχόταν να μην είχε αφήσει την 22α Νοεμβρίου 1963 να δηλητηριάσει την υπόλοιπη ζωή της. «Αλλά δεν συνέβη αυτό» είπε έκπληκτος ο Τζακ, καθώς η Τζάκι συνέχισε τη ζωή της μετά το Ντάλας και μάλιστα ευδοκίμησε. «Αλλά ποτέ δεν το ξεπέρασα» είπε η Τζάκι με θλίψη. «Το ξεπέρασα ίσως, αλλά ποτέ δεν το ξεπέρασα». «Τι κρίμα» είπε στον Τζακ, «να ξοδεύω τόσο χρόνο βασανιζόμενη από κάτι που δεν μπόρεσα ποτέ να αλλάξω». Από την άλλη, σκέφτηκε η Τζάκι, ίσως αυτό άξιζε στον άντρα της – να μην το ξεπεράσει ποτέ πραγματικά. Ο Τζακ θυμήθηκε: «Της είπα ότι δεν έπαψα ποτέ να την αγαπώ. Νόμιζα ότι θα μου έλεγε το ίδιο. Αντ’ αυτού, μου είπε: «Πολύ ωραίο αυτό που λες, Τζακ. Σε ευχαριστώ. Θα ήθελα να το αφήσω εκεί, αν μου επιτρέπεις». Υποσχέθηκαν να ξαναμιλήσουν σύντομα. Δεν το έκαναν ποτέ. *Απόσπασμα από το βιβλίο Jackie: Public, Private, Secret, του J. Randy Taraborrelli Photos: Wikimedia Commons Η νέα βιογραφία, με τίτλο «Jackie: Public, Private, Secret». Δείτε ένα βίντεο με τη ζωή της ΤζάκιΈβγαιναν μαζί για τρία χρόνια*Πηγή: people.com Σαν σήμερα- Ο Ανδρέας Παπανδρέου αφήνει την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 199623/6/2023
Ο Ανδρέας Παπανδρέου σφράγισε με την παρουσία και την πολιτική του δράση την περίοδο της Μεταπολίτευσης και αναδείχθηκε ένας από τους πιο επιδραστικούς πολιτικούς στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Οικονομολόγος διεθνούς φήμης, με θητεία σε αμερικάνικα και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, ασχολήθηκε με την πολιτική από τα μέσα της δεκαετίας του εξήντα μέσα από τις τάξεις της Ένωσης Κέντρου (το κόμμα που συνίδρυσε και ηγήθηκε ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου) και μετά την επάνοδο της δημοκρατίας το 1974, ίδρυσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, προτού αρχίσει η κατάρρευσή του εξαιτίας των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης. Χαρισματική προσωπικότητα με φανατικούς οπαδούς και εξίσου ορκισμένους εχθρούς, διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 21 Οκτωβρίου 1981 έως τις 2 Ιουλίου 1989 και από τις 13 Οκτωβρίου 1993 έως τις 17 Ιανουαρίου 1996, οπότε υπέβαλε την παραίτησή του για λόγους υγείας. Συνολικά παρέμεινε στο τιμόνι της χώρας 10 χρόνια (παρά 15 ημέρες), γεγονός που τόν κατατάσσει στην τέταρτη θέση του πίνακα με τους μακροβιότερους έλληνες πρωθυπουργούς, πίσω από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Χαρίλαο Τρικούπη. Η γέννηση και η φυγή από την ΕλλάδαΟ Ανδρέας Παπανδρέου γεννήθηκε στη Χίο, στις 5 Φεβρουαρίου 1919, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου, ως γενικός διοικητής των Νήσων του Αιγαίου , διορισμένος από την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Μητέρα του ήταν η Σοφία Μινέικο (1887-1981), κόρη του φιλέλληνα πολωνού αξιωματικού Ζίγκμουντ Μινέικο, ο οποίος είχε ριζώσει στην Ελλάδα και νυμφευτεί ελληνίδα. Φύσει ανήσυχο και ζωηρό πνεύμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από την δικτατορία Μεταξά, ως μαθητής του Κολεγίου Αθηνών, για τις αριστερές του ιδέες και για δεύτερη φορά τον Μάρτιο του 1939 ως φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αφού πέρασε αρκετές ημέρες στην απομόνωση, αποφυλακίζεται και τον Ιούλιο αναχωρεί για τις ΗΠΑ, με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη του. Λίγο καιρό μετά την άφιξή του στην Αμερική αρχίζει σπουδές Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, από το οποίο έλαβε διδακτορικό δίπλωμα το 1943. Ειδικεύτηκε στην Οικονομική Θεωρία και Μέθοδο, στην Βιομηχανική Οργάνωση, στα Συγκριτικά Οικονομικά Συστήματα, στην Θεωρία και Μέθοδο Οικονομικής Πολιτικής και Προγραμματισμού, καθώς και στην Οικονομική Ανάπτυξη. Μετά τέσσερα χρόνια παραμονής στις ΗΠΑ έλαβε την αμερικανική υπηκοότητα και την ίδια χρονιά κατατάχθηκε ως εθελοντής στο αμερικανικό Ναυτικό, μεσούντος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την αφυπηρέτησή του ακολούθησε πανεπιστημιακή καριέρα ως καθηγητής, στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Μινεσότας, Νορθγουέστερν και Μπέρκλεϊ, στο οποίο διετέλεσε κοσμήτορας της οικονομικής σχολής (1956-1959). Το 1941, σε ηλικία 22 ετών, νυμφεύτηκε για πρώτη φορά με την μετέπειτα ψυχίατρο Χριστίνα Ρασσιά, ένα γάμος που θα κρατήσει 10 χρόνια και θα καταλήξει σε διαζύγιο. Εν τω μεταξύ είχε γνωρίσει την νεαρή Μαργαρίτα Τσαντ, την οποία θα νυμφευτεί τον ίδιο χρόνο και μαζί της θα αποκτήσει τέσσερα παιδιά: τον Γιώργο (γεν. 1952), την Σοφία (γεν. 1954), τον Νίκο (γεν.1956) και τον Ανδρέα (γεν.1959). Η επιστροφή στην Ελλάδα και η ανάμιξη στην πολιτικήΤην περίοδο 1959-1960 επισκέφθηκε την Ελλάδα με αποστολή των ιδρυμάτων Φουλμπράιτ και Γκουγκενχάιμ, για να μελετήσει την ελληνική οικονομία. Προσκλήθηκε τότε από τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή και ανέλαβε την διεύθυνση του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών (1960-1964), το οποίο με δική του εισήγηση μετεξελίχθηκε στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ). Συγχρόνως διετέλεσε οικονομικός σύμβουλος τής Τράπεζας της Ελλάδος έως το 1962. Τα χρόνια εκείνα έκανε τα πρώτα του βήματα στην πολιτική, μέσα από τις τάξεις της Ένωσης Κέντρου. Στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964, τις οποίες κέρδισε θριαμβευτικά η Ένωση Κέντρου με ποσοστό 52,72%, έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα για βουλευτής και εξελέγη πανηγυρικά στην περιφέρεια Αχαΐας. Στην κυβέρνηση που σχημάτισε ο πατέρας του διετέλεσε υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως (19/2/1964 - 5/6/1964) και αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού με υπουργό τον Στέφανο Στεφανόπουλο (5/6/1964 - 19/11/1964). Στο υπουργείο αυτό θα περάσει την πρώτη του μεγάλη δοκιμασία, όταν η ΕΡΕ θα τον κατηγορήσει - χωρίς τελικά να αποδειχθεί - πως ανέθεσε χαριστικά σε φίλο του το πολεοδομικό σχέδιο της Πάτρας («Σκάνδαλο Σκιαδαρέση») Οι νεωτεριστικές πολιτικές του θέσεις, που έρχονταν σε σύγκρουση με εκείνες άλλων στελεχών της Ενώσεως Κέντρου, προκαλούν αντιδράσεις οι οποίες εκφράστηκαν με ιδιαίτερη οξύτητα και βαρύτατους χαρακτηρισμούς από τις στήλες της εφημερίδας «Ελευθερία», η οποία ανήκε στον κεντρώο χώρο. Η παραίτηση τού Ανδρέα Παπανδρέου από το υπουργικό αξίωμα επέφερε προσωρινή αναστολή στην κρίση που ήδη σοβούσε στο κυβερνών κόμμα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αφιερώθηκε έκτοτε στην προσπάθεια να δώσει μορφή και έκφραση στην κεντροαριστερή πτέρυγα της Ένωσης Κέντρου. Επανήλθε στην κυβέρνηση ως αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού στις 29 Απριλίου 1965 και παρέμεινε σ’ αυτήν μέχρι την πτώση της, στις 15 Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Μετά την ανάληψη και πάλι υπουργικών καθηκόντων κατηγορήθηκε ως εμπνευστής στρατιωτικής συνωμοσίας (υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ). Ακολούθησε κλιμακούμενη πολιτική ένταση, που κορυφώθηκε με τα «Ιουλιανά» του 1965, την παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου μετά την ρήξη του με το Παλάτι και την επακολουθήσασα «Αποστασία» με τις αλλεπάλληλες θνησιγενείς κυβερνήσεις. Η πολιτική αντιπαράθεση εξακολούθησε να οξύνεται με αμείωτο ρυθμό, ενώ άρχισαν να ακούγονται και οι πρώτες καταγγελίες για τον κίνδυνο πολιτειακής εκτροπής. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος δεν έπαυε να καταγγέλλει τον θρόνο και εξωελληνικούς παράγοντες ως αιτίες της ανώμαλης κατάστασης και να συνεγείρει τον κόσμο τής κεντροαριστεράς για την ανάγκη προάσπισης τών δημοκρατικών θεσμών με συνθήματα όπως «Η Ελλάδα στους Έλληνες», «Ο Στρατός στο Έθνος», αποτελούσε πρωταρχικό στόχο τών αντιπάλων του, που τόν κατηγορούσαν ως εχθρό της ομαλότητας. Τα χρόνια της χούνταςΜε την επιβολή του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, ο Ανδρέας Παπανδρέου συνελήφθη με περιπετειώδη τρόπο στο σπίτι του στο Ψυχικό και κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ μέχρι τον Δεκέμβριο, οπότε το στρατιωτικό καθεστώς χορήγησε αμνηστία και τόν άφησε ελεύθερο. Τον Ιανουάριο του 1968 τού δόθηκε άδεια να αναχωρήσει στο εξωτερικό. Στα επτά περίπου χρόνια τής απουσίας του από την Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέπτυξε εντονότατη και πολύπλευρη αντιστασιακή δράση κατά τού δικτατορικού καθεστώτος των Αθηνών. Ένα μήνα αργότερα, στις 27 Φεβρουαρίου, ίδρυσε το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ), με αρχική έδρα την Στοκχόλμη και με τη θερμή συμπαράσταση των κυβερνήσεων της Σουηδίας. Ο ίδιος πίστευε ότι η ανατροπή της χούντας των συνταγματαρχών θα ήταν δυνατή μόνον έπειτα από συνεχή και συνεπή λαϊκό αγώνα. Οι ιδεολογικοί στόχοι αυτού του αγώνα είχαν ως τελικό σκοπό τον ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνικής και πολιτικής δομής της Ελλάδας και τον αναπροσανατολισμό των διεθνών της σχέσεων. Εκτός από την αντιστασιακή του δράση, τα χρόνια της εξορίας του, δίδαξε ως καθηγητής Οικονομικών στα πανεπιστήμια Στοκχόλμης (1968-1969) και Γιορκ (1969-1974). Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Σουηδία απέκτησε το πέμπτο παιδί του, την Αιμιλία Νίμπλουμ (γεν. 1969), που ήταν καρπός του έρωτά του με την ηθοποιό και τηλεπαρουσιάστρια Ράνια Νίμπλουμ (1930-2017). Η επιστροφή του στην Ελλάδα και η ίδρυση του ΠΑΣΟΚΣτην Ελλάδα επέστρεψε ένα περίπου μήνα μετά την πτώση της χούντας, στις 16 Αυγούστου 1974, και έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από χιλιάδες ομοϊδεάτες του που κατέκλυσαν το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Έχοντας αποστασιοποιηθεί από την Ένωση Κέντρου, ίδρυσε, στις 3 Σεπτεμβρίου, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), στο οποίο εντάχθηκαν πολιτικές δυνάμεις προερχόμενες από το ΠΑΚ, αντιστασιακές ομάδες καθώς και προσωπικότητες από την ευρύτερη δημοκρατική παράταξη. Η «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη», αποτέλεσε την ιδεολογικοπολιτική πυξίδα πλαίσιο του κινήματος, που συνοψίζεται στο τετράπτυχο «»Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Απελευθέρωση-Δημοκρατική διαδικασία. Όπως τόνισε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο «βασικός κυριαρχικός στόχος του κινήματος είναι η δημιουργία μιας πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας. Στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε το 13,58% των ψήφων (πίσω από την θριαμβεύσασα ΝΔ και την ΕΚΝΔ που κατέλαβε την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης), προς μεγάλη απογοήτευση του ιδρυτή του, που στόχευε σε μεγαλύτερα ποσοστά, έχοντας κατέλθει με το μαξιμαλιστικό σύνθημα «Στις 18 σοσιαλισμός». Ο Ανδρέας Παπανδρέου εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης (1974-1977) και μέχρι τον θάνατό του επανεκλεγόταν στην Α' Αθηνών (1977-1989) και στην Β’ Αθηνών (1989-1996). Στο διάστημα μέχρι τις επόμενες εκλογές, ξεκαθάρισε απόλυτα το εσωκομματικό τοπίο και επέβαλε την κυριαρχία του, διαγράφοντας πολλά επιφανή στελέχη που τον κατηγορούσαν για έλλειψη εσωκομματικής δημοκρατίας, Οι οξύτατοι αντιπολιτευτικοί του τόνοι στόχευαν όχι μόνο στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά και στην ΕΚ-ΝΔ, την οποία επιδίωκε να εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη και να κυριαρχήσει με το ΠΑΣΟΚ στον χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς. Στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977, το ΠΑΣΟΚ διπλασίασε τα ποσοστά του (25.34%) και κατέστη αξιωματική αντιπολίτευση αρχίζοντας την φρενήρη πορεία του προς την εξουσία. Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ διατυπώθηκαν συνολικά στην προεκλογική διακήρυξη των εκλογών τού 1981 με την «Διακήρυξη Κυβερνητικής Πολιτικής» (γνωστότερη ως «Συμβόλαιο με τον Λαό»). Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσίαΣτις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, το ΠΑΣΟΚ, πέτυχε συντριπτική νίκη συγκεντρώνοντας το 48,06% των ψήφων και 172 έδρες στην Βουλή. Έτσι ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός της χώρας και σχημάτισε την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Παράλληλα ανέλαβε την διεύθυνση του υπουργείο Εθνικής Άμυνας (1981-1985), προκειμένου να καθησυχάσει το στράτευμα. Η πρώτη κυβερνητική τετραετία του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίστηκε από σημαντικές αλλαγές σε πολλούς τομείς της εσωτερικής πολιτικής (πολιτικός γάμος, μονοτονικό, αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ΕΣΥ, αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης κ.α). Η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική με δανεικό χρήμα, μπορεί να ανακούφισε τους «μη προνομιούχους» Έλληνες, αλλά άρχισε να επιβαρύνει σημαντικά το δημόσιο χρέος. Στα ζητήματα τής εξωτερικής πολιτικής ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ως άξονα την «ανεξάρτητη και πολυδιάστατη ελληνική πολιτική» καθώς και την εφαρμογή στα Βαλκάνια μιας πάγιας πολιτικής ειρήνης και φιλίας. Πέρα από τους πολιτικούς αυτούς χειρισμούς προχώρησε και σε ευρύτερα πλαίσια, ευρωπαϊκά και διεθνή (απύραυλες ζώνες, Τρίτος Κόσμος, «Πρωτοβουλία τών Έξι», κ.λπ.), για τα οποία κατηγορήθηκε από τους αντιπάλους του ότι «απομόνωσαν την χώρα από τους φυσικούς συμμάχους της». Πάντως, οι αμερικανικές βάσεις δεν θα φύγουν από την Ελλάδα, η χώρα θα παραμείνει στην ΕΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου θα πετύχει την θεσμοθέτηση από την Κοινότητα ενός νέου αναπτυξιακού εργαλείου με την ονομασία Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ). Η δεύτερη κυβερνητική θητεία του Ανδρέα ΠαπανδρέουΗ πρώτη πρωθυπουργική θητεία του Ανδρέα Παπανδρέου ολοκληρώθηκε με την πρόταση του για μια περιορισμένη συνταγματική αναθεώρηση, που αποσκοπούσε πρώτιστα στην αποδυνάμωση τών εξουσιών του Προέδρου τής Δημοκρατίας και εκ των πραγμάτων στην ενδυνάμωση της πολιτικής θέσης του πρωθυπουργού, Ακολούθησε η πρόταση αντικατάστασης του τότε Προέδρου τής Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη. Οι κυβερνητικές επιδιώξεις, για τις οποίες αντέδρασε με σφοδρότητα η Νέα Δημοκρατία, επικυρώθηκαν πολιτικά από τις εκλογές τής 2ας Ιουνίου 1985, κατά τις οποίες το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε το 45,82% των ψήφων και 161 έδρες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου σχημάτισε την δεύτερη κυβέρνησή του αρχίζοντας παράλληλα ένα διετές πρόγραμμα λιτότητας. Το 1988, ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά, στο οποίο ενεπλάκησαν στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ακολούθησε περίοδος μεγάλης πολιτικής έντασης. Την ίδια χρονιά, άρχισαν τα προβλήματα υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος οδηγήθηκε εσπευσμένα, στο νοσοκομείο Χέρφιλντ του Λονδίνου και υπεβλήθη σε σοβαρή εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς από τον διάσημο καρδιοχειρουργό Μαγκντί Γιακούμπ. Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν στην πτώση του ΠΑΣΟΚ κατά τις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που συγκροτήθηκε από την Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και τον ενιαίο Συνασπισμό της Αριστεράς υπό τους Χαρίλαο Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκο, παρέπεμψε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, μαζί με τους τέως υπουργούς των κυβερνήσεών του Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα, Δημήτρη Τσοβόλα και Γιώργο Πέτσο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου σε ομιλία του ενώπιον τής Βουλής δεν αρνήθηκε τις πολιτικές του ευθύνες και θεώρησε την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο, ως πολιτική δίωξη που είχε ως στόχο την πολιτική του εξόντωση και την διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Δεν μετείχε στην ακροαματική διαδικασία (16/3/1991 – 16/1/ 1992), η οποία μεταδόθηκε τηλεοπτικά και απασχόλησε επί δεκάμηνο την κοινή γνώμη. Με την έκδοση της αθωωτικής απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου με ψήφους 7-6, ως προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, έκλεισε ένα κεφάλαιο της ελληνικής πολιτικής ζωής, που έμεινε στην ιστορία ως «Κάθαρση» ή «Βρώμικο’89». Στο διάστημα αυτό ο Ανδρέας Παπανδρέου πήρε διαζύγιο από την δεύτερη σύζυγό του Μαργαρίτα και νυμφεύτηκε σε τρίτο γάμο την αεροσυνοδό Δήμητρα Λιάνη (γεν.1955), μια σχέση που απασχόλησε εκτενώς τον κουτσομπολίστικο Τύπο. Η τρίτη κυβέρνηση του Ανδρέα ΠαπανδρέουΗ ακροαματική διαδικασία και η έκβαση της δίκης επέτρεψε στον Ανδρέα Παπανδρέου να θέσει ζήτημα παραπλάνησης του εκλογικού σώματος κατά τις τρεις βουλευτικές εκλογές τού 1989-1990, που έδωσαν τελικά οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Στις πρόωρες εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993, που προκηρύχθηκαν μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη λόγω έντονων εσωκομματικών προβλημάτων, το ΠΑΣΟΚ επανήλθε θριαμβευτικά στην εξουσία με ποσοστό 46,82% και ο Ανδρέας Παπανδρέου σχημάτισε την τρίτη του κυβέρνηση. Θα κυβερνήσει για δύο περίπου χρόνια, καθώς τον Νοέμβριο του 1995 θα μεταφερθεί στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο με σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία τον οδήγησαν να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία στις 17 Ιανουαρίου 1996. Το διάστημα αυτό τον αναπλήρωνε ο υπουργός Εσωτερικών Άκης Τσοχατζόπουλος. Μετά τη βελτίωση που παρουσίασε η κατάσταση της υγείας του βγήκε από το νοσοκομείο τον Μάρτιο του ίδιου έτους. Κατά την διάρκεια της τρίτης κυβερνητικής του θητείας, ο Ανδρέας Παπανδρέου Παπανδρέου, ακολούθησε μια συνετή και σφιχτή οικονομική πολιτική, ενόψει ΟΝΕ,ενώ στα θετικά της κυβέρνησή του καταγράφεται η δημιουργία του ΑΣΕΠ για την αξιοκρατική πρόσληψη των δημοσίων υπαλλήλων (Νόμος Πεπονή). Στην εξωτερική πολιτική, ανακοινώνεται το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου και επιβάλλεται εμπάργκο στην ΠΓΔΜ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 1996 από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 77 ετών. © SanSimera.gr Ο Μανώλας της Ψερίμου, με το εντυπωσιακό μουστάκι, το έντονο βλέμμα και το σαρίκι του, δίχως να το γνωρίζει, αποτέλεσε την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό για δεκαετίες.
Η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, ο Μάνος Χατζιδάκις, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1925 στην Ξάνθη, «τη διατηρητέα κι όχι την άλλη, τη φριχτή, που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες», όπως έλεγε και ο ίδιος.
Ο Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος) υπήρξε πρόδρομος και πρωτεργάτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Γεννήθηκε το 1757 στο Βελεστίνο της Μαγνησίας. Χρειάστηκε να περάσουν αιώνες προκειμένου οι Τούρκοι να αποκτήσουν επίθετο δίπλα στο όνομα τους. Εκατοντάδες χρόνια πέρασαν για να αποκτήσουν επίθετα οι Τούρκοι (με την προϋπόθεση ότι θεωρούμε την Τουρκία συνέχεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας) και να εναρμονιστούν με κάτι τόσο απλό που υπήρχε στον υπόλοιπο κόσμο χρόνια πριν. Ήταν η 21η Ιουνίου του 1934 οπότε ο Κεμάλ, θέλησε να εκσυγχρονίσει τη χώρα του και να την φέρει πιο κοντά στα δυτικά πρότυπα όταν ψηφίστηκε ο περίφημος «νόμος του Επωνύμου». Με τον νόμο αυτόν όλοι οι Τούρκοι πρέπει να φέρουν τα επώνυμα τους, επιπλέον του ονόματος τους, και το επώνυμο έπρεπε να ακολουθεί το σωστό όνομα σε υπογραφή, ομιλία και γραφή. Μάλιστα μετά την ψήφιση του νόμου, το τουρκικό κοινοβούλιο απένειμε στον Μουσταφά Κεμάλ το τιμητικό επώνυμο Ατατούρκ (Πατέρας των Τούρκων). Θα μπορούσε όλο αυτό να είναι μια πράξη ανάπτυξης σε μια υπανάπτυκτη χώρα και να την πάει μπροστά. Παγίδες Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση ο «νόμος του Επωνύμου» έκρυβε σοβαρές παγίδες για τις άλλες εθνότητες που ζούσαν αιώνες στα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και μετά της Τουρκίας. Σε κάποιο άρθρο του νόμου λοιπόν αναφερόταν ότι: «τα ονόματα μπορεί να μην σχετίζονται με την στρατιωτική τάξη και την πολιτική διοίκηση, σε φυλές, ξένες εθνότητες, ούτε μπορεί να είναι προσβλητικά ή γελοίά. Η χρήση των «ιστορικών ονομάτων» χωρίς τα κατάλληλα γενεαλογικά αποδεικτικά στοιχεία, απαγορεύονταν επίσης.» Τι σήμαινε στην πράξη αυτό; Ότι όσα επίθετα περιείχαν έστω και συνειρμό ξένων εθνοτήτων, πολιτισμών, φυλών και θρησκειών, ήταν απαγορευμένα. Για παράδειγμα εάν ένας Έλληνας Τούρκος πολίτης είχε επίθετο που τελειώνει σε «–δης», ή σε «-πούλος» ή σε «-ακης» αυτό απαγορευόταν. Ομοίως εάν ένας αρμένιος που ζούσε στην Τουρκική επικράτεια το επίθετο του τελειώνε σε «-ιάν», αυτό απαγορευόταν. Το ίδιο ίσχυε και για τους σλάβους που ζούσαν στην Τουρκία και τα επίθετα τους τελείωναν σε «-οφ» ή σε «ιτς». Όλα αυτά ήταν απαγορευμένα. Επίσης σε άλλο σημείο, ο νόμος ανέφερε πως «επιβάλλεται οι πολίτες να επιλέγουν μόνο Τουρκικά επίθετα». Ως αποτέλεσμα αυτού ήταν, πολλοί Έλληνες, Βούλγαροι, Αλβανοί, Βόσνιοι, Εβραίοι, Άραβες, Αρμένιοι, Ασσύριοι, Γεωργιανοί και Κούρδοι αναγκάστηκαν, υποχρεώθηκαν, να υιοθετήσουν επώνυμα μιας πιο τουρκικής απόδοσης. Μάλιστα, αναγκάστηκαν να αντικαταστήσουν για παράδειγμα την κατάληξη «-ίδης» (γιος του) με το τουρκικό «-όγλου» (Καζαντζόγλου, Μήτρογλου, Μουρατόγλου, κλπ.). Και μην φανταστείτε ότι ο Κεμάλ σκέφτηκε κάτι το μεγαλειώδες που εφάρμοσε. Ουσιαστικά αντέγραψε αντίστοιχο νόμο του φασίστα Μπενίτο Μουσολίνι, του 1926, όταν ήταν πρωθυπουργός του Βασιλείου της Ιταλίας. Τότε ο Μουσολίνι υποχρέωσε με νόμο τις εθνότητες που ζούσαν στην Ιταλική επικράτεια να κάνουν το επίθετο τους περισσότερο… Ιταλικό. Τι και εάν ήταν Κροάτες, Ελβετοί, Σλοβένοι. (in.gr) Τον Μίκη τον ένωνε στενή φιλία τόσο με τον «Líder Máximo», τον Φιντέλ όσο και με τον «Comandante», τον Τσε. Το 1962, ο Μίκης Θεοδωράκης μπήκε στο αεροπλάνο και κατευθύνθηκε στην Αβάνα. Ήταν προσκεκλημένος του Φιντέλ Κάστρο και του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Οι επαναστάτες μόλις πριν από τρία χρόνια είχαν εκδιώξει από τη χώρα τους το διεφθαρμένο καθεστώς του δικτάτορα Φουλχάνθιο Μπατίστα. Στην Κούβα, Μίκης, Φιντέλ και Τσε ανέπτυξαν αμέσως μια στενή φιλία. Και οι τρεις αντιπροσώπευαν την έννοια του όρου «επανάσταση». Ο Φιντέλ και ο Τσε στην πράξη και ο Μίκης σαν πηγή έμπνευσης. Χρειάστηκε να περάσουν 19 ολόκληρα χρόνια για να ξαναπάει ο Μίκης στην Κούβα. Δεν είχαν αλλάξει πολλά. Η μικρή χώρα συνέχιζε να είναι καρφί στο μάτι των Αμερικανών, συνέχιζε να δέχεται ένα λυσσαλέο εμπάργκο που την έπνιγε, αλλά συνέχιζε και να κρατά ψηλά τη σημαία της επανάστασης. Ο «Comandante» στο μεταξύ είχε φύγει από τη ζωή, δολοφονημένος μέσα σε μια σχολική αίθουσα στο χωριό La Igera, ένα χωριό της Βολιβίας μέσα στη ζούγκλα στους πρόποδες των Άνδεων. Μια βαθιά φιλία Το 1981 όταν ο Μίκης ξαναπάτησε στην Αβάνα, η σχέση του με τον Φιντέλ ήταν η ίδια όπως την άφησαν το 1962. Λες και δεν είχαν περάσει σχεδόν 20 χρόνια, οι δυο άνδρες συνέχιζαν να είναι φίλοι καρδιακοί, να σέβονται και να θαυμάζουν ο ένας τον άλλον. Στον μεγάλο Έλληνα συνθέτη είχε παραχωρηθεί μια μεγάλη «hacienda», λίγο έξω από την Αβάνα. Ο Μίκης θα πραγματοποιούσε συναυλίες στην Κούβα μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη, τον Πέτρο Πανδή και τον Λάκη Κερνέζη. Κάθε απόγευμα μετά τη μεσημεριανή σιέστα, Ο Φιντέλ επισκέπτονταν τον Μίκη στη hacienda και οι δυο τους συζητούσαν με τις ώρες. Καμιά φορά τους έπιανε και το ξημέρωμα. Η φιλιά μεταξύ τους ήταν δεδομένη. Έκαναν βόλτες και μιλούσαν για την επανάσταση, για τους Αμερικάνους, για το εμπάργκο, για τον Τσε, για την Σοβιετική Ένωση, για την Ελλάδα. Μιλούσαν για τη μουσική. Μια άλλη φορά ξημερώματα άρχισε να χτυπάει η πόρτα της hacienda και όταν άνοιξε αγουροξυπνημένος ο Μίκης είδε τον Φιντέλ να στέκεται όρθιος και να θέλει να του εξηγήσει ένα όνειρο που είχε δει το βράδυ. Οι καμπάνες της εκκλησίας Η τελευταία συναυλία στην Κούβα θα γινόταν σε ένα τεράστιο καθεδρικό ναό στην κεντρική πλατεία της Αβάνας. Ήταν Ιούλιος του 1981 και ο ναός δεν είχε χρησιμοποιηθεί από το 1959 οπότε και παρέμενε κλειστός. Ο Μίκης μίλησε με τον δήμαρχο και του ζήτησε σε κάποιο σημείο της συναυλίας, να ανάψουν όλοι οι πολυέλαιοι στο ταβάνι και να χτυπήσουν τις καμπάνες. Ο δήμαρχος λίγο έλειψε να χάσει το χρώμα του. Οι καμπάνες στον ναό δεν είχαν ακουστεί εδώ και χρόνια. Τελικά όμως επειδή ήξερε ότι του το ζητούσε ο επιστήθιος φίλος του Φιντέλ, δέχτηκε. Πράγματι προς το τέλος της συναυλίας ο Μίκης έγνεψε στον δήμαρχο και αυτός με τη σειρά του έκανε σήμα να χτυπήσουν οι καμπάνες. Ο Φιντέλ που πάντα μέσα του ζούσε ο κυνηγημένος επαναστάτης όπως πρέπει σε κάθε ηγέτη επανάστασης, νόμιζε ότι γινόταν πραξικόπημα και ότι οι καμπάνες χτυπούν γιατί δέχεται επίθεση. Τινάχτηκε από τη θέση του, έπιασε το πιστόλι του που βρισκόταν στη θήκη περασμένο στη ζώνη του παντελονιού και ετοιμάστηκε να «πουλήσει ακριβά τη ζωή του». Ο Μίκης επάνω στη σκηνή κατάλαβε ότι ο Φιντέλ τρόμαξε και πως κάτι κακό έβαλε με το νου του. Κατέβηκε τρέχοντας τα σκαλοπάτια, πήγε στις πρώτες θέσεις, αγκάλιασε τον Κάστρο και του ζήτησε να ησυχάσει εξηγώντας του ότι εκείνος ήταν ο υπαίτιος για τις καμπάνες. Canto General Το λατρεμένο τραγούδι του Φιντέλ ήταν το αριστούργημα του Μίκη, το Canto General που είχε μελοποιήσει ο Έλληνας συνθέτης σε στίχους του Pablo Neruda. Στις συναυλίες στην Κούβα όταν ο «Líder Máximo» άκουγε τον Πέτρο Πανδή να τραγουδάει, έκλαιγε. Κάθε φορά σκούπιζε τα δάκρυα του ο αρχηγός της επανάστασης. Η μελοποίηση του Μίκη του συντάρασσε την ψυχή. Μια φορά μετά από μια συναυλία με τον Μίκη στο πλευρό του ο Φιντέλ είχε πει: «Η μουσική είναι δυσκολότερη από την πολιτική. Η απόδειξη είναι πως υπάρχουν περισσότεροι πολιτικοί στον κόσμο και λιγότερο μουσικοί». Το Canto General είναι το μουσικό έργο σύμβολο της ελευθερίας των Pablo Neruda (στίχοι) και Μίκη Θεοδωράκη (μουσική). Ο Θεοδωράκης συνθέτει το Canto General το 1972 στη Γαλλία, όταν πρέσβης της Χιλής στο Παρίσι είναι ο Pablo Neruda, ο οποίος και παρακολουθεί κάποιες από τις πρόβες μαζί με τη σύζυγό του. Ο Neruda ενθουσιάστηκε με την σύνθεση. Τον Σεπτέμβριο του ’73 ο Μίκης περιοδεύει στη Λατινική Αμερική και σκοπεύει να παρουσιάσει το έργο στο Στάδιο του Σαντιάγο, αλλά, ευρισκόμενος στη Βενεζουέλα, λαβαίνει την είδηση για το στρατιωτικό πραξικόπημα του Πινοσέτ στη Χιλή και την ομαδική ανθρωποσφαγή στον χώρο αυτό που αργότερα μετονομάζεται Στάδιο Victor Jara. Το έργο παρουσιάστηκε στην Ελλάδα το 1975 με την πτώση της χούντας στη μεγάλη συναυλία του Μίκη, στο στάδιο Καραισκάκης. Θεωρείται ένα από τα καλύτερα έργα της καριέρας του. (in.gr) Η ιστορία του Άλαν Τούρινγκ, είναι μια ιστορία πόνου, απόρριψης, θρήνου και θανάτου. Ένα από τα μεγαλύτερα μυαλά που πέρασαν ποτέ, ο άνθρωπος που «έσπασε» των κωδικό των ναζί «Enigma» και έσωσε χιλιάδες ζωές, αυτοκτόνησε όταν καταδικάστηκε για ομοφυλοφιλία και έκανε χημικό ευνουχισμό που του μεγάλωσε το στήθος. Την ώρα που ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος ήταν σε πλήρη εξέλιξη, τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για τους συμμάχους. Οι Γερμανοί προέλαυναν σε κάθε μέτωπο σε Ανατολή και Δύση ενώ πάντα μα πάντα βρισκόντουσαν ένα βήμα μπροστά από την κάθε κίνηση των συμμάχων. Το Enigma Το μυστικό των ναζί, δεν ήταν κάποιοι υπερόπλο στα πεδία των μαχών, αλλά η συσκευή κρυπτογράφησης που κατείχαν με το κωδικό όνομα «Enigma». Με αυτήν τη συσκευή οι χιλιάδες πληροφορίες που αντάλλασσαν καθημερινά τα στρατεύματα με τη διοίκηση ήταν ουσιαστικά απόρθητες. Οι σύμμαχοι αν και υπέκλεπταν τα σήματα, δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι λένε οι Γερμανοί αφού ήταν κρυπτογραφημένα και δεν μπορούσαν να σπάσουν τους κωδικούς, οι οποίοι άλλαζαν συνεχώς. Άρα δεν γνώριζαν ποια θα είναι η επόμενη κίνηση των Γερμανών. Έπρεπε κάποιος να σπάσει το «Enigma» και οι Βρετανοί που μέχρι εκείνη την ώρα που έχαναν μαζικά νηοπομπές στον Ατλαντικό από γερμανικά υποβρύχια, βρήκαν αυτόν τον «κάποιον» στο πρόσωπο του μαθηματικού Άλαν Τούρινγκ. Ο Τούρινγκ από τη δεκαετία του 30΄ άρχισε να γίνεται γνωστός με το έργο του για τους «αλγορίθμους». Είχε δημιουργήσει τότε την περίφημη «μηχανή Τούρινγκ» η οποία ήταν θεωρητικά ικανή να υπολογίσει ότι είναι δυνατό να υπολογιστεί αλγοριθμικά. Η «ομάδα 8» Ο Τούρινγκ στρατολογήθηκε από την Βρετανική αντικατασκοπία για να σπάσει το «Enigma». Σε μια μυστική τοποθεσία τότε, νυχθημερόν, χωρίς ύπνο, χωρίς διαλείμματα, η «ομάδα 8» που είχε φτιάξει ο Άλαν, επιφορτίστηκε με την αποκωδικοποίηση της γερμανικής κρυπτογραφικής συσκευής. Μετά από κοπιώδεις προσπάθειες, ο Τούρινγκ συνειδητοποίησε πως δεν ήταν απαραίτητο να εξεταστούν όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί για να σπάσουν τους κωδικούς της μηχανής Enigma. Απέδειξε ότι ήταν δυνατό να εξετάσει τις σωστές τοποθετήσεις των διακοπτών (περίπου ένα εκατομμύριο συνδυασμοί), χωρίς να πρέπει να εξεταστούν οι τοποθετήσεις του πίνακα συνδέσεων (περίπου 157 εκατομμύρια συνδυασμοί). Ενώ και το 1.000.000 συνδυασμών παρέμενε ένας τρομερός αριθμός, ήταν όμως κάτι το οποίο μπορούσε να γίνει, χάρη σε μια ηλεκτρομηχανική συσκευή με το όνομα «Βόμβα». Ο Τούρινγκ εφηύρε επίσης την τεχνική «Banburismus» για να βοηθήσει στο σπάσιμο της κρυπτογραφικής συσκευής Enigma. Για το σκοπό της κρυπτανάλυσης, αναπτύχθηκε και ο πρώτος ψηφιακός προγραμματίσιμος ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο «Colossus Mark I». Πατέρας του ήταν ο Άλαν Τούριγνκ αν και δεν συμμετείχε άμεσα στην ολοκλήρωση του. Το Enigma χάρη στον Άλαν Τούρινγκ έσπασε. Οι Γερμανοί δεν το έμαθαν παρά μόνο όταν ήταν αργά. Συνέχισαν λοιπόν να χρησιμοποιούν την κρυπτογραφική συσκευή για να στέλνουν τα σήματα τους, αλλά αυτή τη φορά οι σύμμαχοι τα «έσπαγαν» και γνώριζαν πλέον τις επόμενες κινήσεις τους. Πρακτικά ο Τούρινγκ και η «ομάδα 8» έσωσαν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων τόσο στα πεδία των μαχών όσο και στις νηοπομπές που παραμόνευαν οι «λυκοι» (τα γερμανικά υποβρύχια) για να τις βυθίσουν. Μετά τον πόλεμο Ο Τούρινγκ μόλις τελειώσε ο πόλεμος, από το 1945 ως το 1947, εργάστηκε πάνω στο σχέδιο της αυτόματης μηχανή υπολογισμού. Στις 19 Φεβρουαρίου του 1946 παρουσίασε το πρώτο πλήρες σχέδιο ενός υπολογιστή. Το 1949 έγινε αναπληρωτής διευθυντής του εργαστηρίου υπολογισμού στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, και εργαζόμενος στο λογισμικό για έναν από τους πρώτους αληθινούς υπολογιστές – τον «Μάντσεστερ Mark Η». Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνέχισε να κάνει περισσότερη αφηρημένη εργασία και στα μηχανήματα υπολογισμού και τη νοημοσύνη. Ο Τούρινγκ αντιμετώπισε το πρόβλημα της τεχνητής νοημοσύνης, και πρότεινε ένα πείραμα γνωστό σήμερα ως «δοκιμή Τούρινγκ», μια προσπάθεια να καθοριστούν πρότυπα για μια μηχανή που καλείται «νοήμων». Ο καταδίκη για ομοφυλοφιλία Το μέλλον του λαμπρού επιστήμονα διαγραφόταν λαμπρό. Όμως μια κατηγορία που έγινε για ομοφυλοφιλία τον κατέστρεψε. Το 1952, ο εραστής του βοήθησε έναν συνεργό προκειμένου να διαρρήξει το σπίτι του Τούρινγκ. Ο Άλαν πήγε στην αστυνομία να καταγγείλει το έγκλημα. Ως αποτέλεσμα της έρευνας της αστυνομίας όμως, ο Τούρινγκ ειπώθηκε ότι είχε σεξουαλική σχέση με ένα 19χρονο αγόρι. Ο Άλαν Τούρινγκ, βρέθηκε κατηγορούμενος με την κατηγορία της «σεξουαλικής διαστροφής» και της «ομοφυλοφιλίας». Στο δικαστήριο δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του, ούτε έβαλε δικηγόρο για να τον υπερασπιστεί. Καταδικάστηκε. Επειδή όμως ήταν ένας λαμπρός επιστήμονας που είχε βοηθήσει στον πόλεμο του δόθηκαν δυο επιλογές. Ή θα πήγαινε φυλακή, ή θα υποβάλλονταν σε χημική – ορμονική θεραπεία για να μειωθεί η λίμπιντο του. (χημικός ευνουχισμός). Επέλεξε το δεύτερο. Επί έναν χρόνο του εκγχύονταν ορμόνες οιστρογόνων. Οι παρενέργειες ήταν πολλές. Μια από αυτές ήταν ότι ο Άλαν Τούρινγκ, έβγαλε στήθος. Κανονικό γυναικείο στήθος. Ο θάνατος, η… Apple και οι θεωρίες συνωμοσίας Ο Τούρινγκ που ήταν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση δεν άντεξε. Στις 8 Ιουνίου του 1954 η οικονόμος του, τον βρήκε νεκρό στο δωμάτιο του. Είχε πεθάνει την προηγούμενη μέρα. Η νεκροψία έδειξε ότι δηλητηριάστηκε από κυάνιο. Δίπλα του βρέθηκε ένα μισοφαγωμένο μήλο. Αν και το μήλο δεν εξετάστηκε εάν περιείχε κυάνιο, υποτέθηκε ότι μέσω αυτού καταναλώθηκε η θανατηφόρα δόση. Ο Τούρινγκ αποτεφρώθηκε στο κραμτόριο του Woking στις 12 Ιουνίου. Και από εδώ αρχίζουν οι θεωρίες συνωμοσίας. Αρχικά κάποιοι λένε ότι ο Τούρινγκ επέλεξε να κάνει μια ένεση κυανίου στο μήλο το οποίο σύμφωνα με τη συνήθεια που είχε έτρωγε κάθε βράδυ πριν πέσει για ύπνο, επειδή ήθελε να πεθάνε και να αναπαραστήσει τη σκηνή από την «Χιονάτη», το παραμύθι που αγαπούσε όταν ήταν μικρός. Κάποιοι άλλοι είπαν ότι χρόνια μετά, o Steve Jobs, επέλεξε σαν σήμα, για την εταιρία υπολογιστών που ετοίμαζε και την ονόμασε Apple, το μισοφαγωμένο μήλο του Τούρινγκ, ως φόρο τιμής στον τεράστιο επιστήμονα και πατέρα των υπολογιστών. Η χάρη από την Βασίλισσα Το τεάστιο έργο του Τούρινγκ και η συμβολή του στη νίκη στον πόλεμο κατά των ναζί, κρατήθηκε μυστικό μέχρι τη δεκαετία του 70΄ αφού οι εργασίες του, επάνω στους υπολογιστές και τη συσκευή Enigma, είχαν χαρακτηριστεί από τις μυστικές υπηρεσίες, ως «άκρως απόρρητες». Στις 10 Σεπτεμβρίου του 2009, ο τότε πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας, ο Γκόρντον Μπράουν δήλωσε δημόσια συγγνώμη εκ μέρους της βρετανικής κυβέρνησης για τη συμπεριφορά του κράτους απέναντι στον Άλαν Τούρινγκ, υπό την πίεση μιας σχετικής εκστρατείας συλλογής υπογραφών από ιδιώτες. Την παραμονή των Χριστουγέννων του 2013, η βασίλισσα Ελισάβετ απένειμε χάρη – έστω και μετά θάνατον – στον Άλαν Τούρινγκ. Στον χώρο της πληροφορικής κάθε χρόνο απονέμεται το «Βραβείο Τούρινγκ» σε διακεκριμένους επιστήμονες, το οποίο είναι εφάμιλλο του βραβείου Νόμπελ. in.gr Δείχνουν τον φόβο του Χίτλερ για σοβαρή ασθένεια. Ο Ελβετός απόγονος ενός από τους γιατρούς του Αδόλφου Χίτλερ έδωσε στη δημοσιότητα λεπτομέρειες επιστολών που αποκαλύπτουν πως ο γιατρός αυτός έκανε θεραπείες στον δικτάτορα της Ναζιστικής Γερμανίας για προβλήματα φωνής, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της ελβετικής εφημερίδας NZZ am Sonntag. Ο Χίτλερ υποβλήθηκε σε θεραπείες πολλές φορές επί 10 χρόνια από το 1935 από τον Καρλ Ότο βον Άικεν, έναν Γερμανό ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο, ανέφερε η εφημερίδα. Οι επιστολές του γιατρού σε έναν ξάδερφό του ανακαλύφθηκαν από τον Ρόμπερτ Ντόπγκεν, τον δισέγγονο του βον Άικεν, ο οποίος βρήκε τις επιστολές καθώς ερευνούσε οικογενειακά αρχεία για ένα σχολικό έργο. Ο φον Άικεν πέθανε το 1960. Οι φόβοι του Χίτλερ για σοβαρή ασθένειαΟ Βρετανός ιστορικός Ρίτσαρντ Τζέι Έβανς, ειδικός στη γερμανική ιστορία, πιστοποίησε την αυθεντικότητα των αδημοσίευτων επιστολών, ανέφερε η εφημερίδα. Αυτές δείχνουν τον φόβο του Χίτλερ για σοβαρή ασθένεια. «Αν υπάρχει κάτι κακό, πρέπει οπωσδήποτε να το μάθω», είπε ο Χίτλερ στον γιατρό μετά την πρώτη τους συνάντηση τον Μάιο του 1935, σύμφωνα με τις επιστολές. Η εφημερίδα τόνισε ότι οι επιστολές έδειξαν επίσης τη σημασία που έδινε ο Χίτλερ στη φωνή του, την οποία χρησιμοποιούσε σε ομιλίες για να ξεσηκώσει υποστηρικτές του για το ναζιστικό καθεστώς του. Μια επέμβαση για την αφαίρεση ενός πολύποδα αναβλήθηκε για μετά από μια ομιλία, λένε οι επιστολές, καθώς ο φον Άικεν συμβούλεψε τον Χίτλερ ότι έπρεπε να ξεκουράσει τη φωνή του μετά την επέμβαση. Στις επιστολές του, ο φον Άικεν δεν αμφισβήτησε ποτέ ότι θεράπευε έναν άνθρωπο του οποίου οι πράξεις οδήγησαν στον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων στο Ολοκαύτωμα και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέφερε η εφημερίδα. Το δημοσίευμα συμπληρώνει ότι όταν ρώτησαν Ρώσους ανακριτές μετά τον πόλεμο γιατί αυτός δεν σκότωσε τον Χίτλερ, ο φον Άικεν είπε: «Ήμουν ο γιατρός του, όχι ο δολοφόνος του». Ο Χίτλερ αυτοκτόνησε σε ένα καταφύγιο στο Βερολίνο το 1945, λίγο πριν το τέλος του πολέμου.ΑΠΕ-ΜΠΕ-Reuters Πηγή: ΑΜΠΕ, Reuters |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
|