Σαν σήμερα πριν 35 χρόνια ο Ανδρέας Παπανδρέου αναφωνεί το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» – Το παρασκήνιο20/4/2024
Ηταν 20 Απριλίου 1989 όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είπε τη διαβόητη φράση «Τσοβόλα δωσ’ τα όλα» για τον τότε – πολύ δημοφιλή – υπουργό Οικονομικών. Ηταν και η ατάκα που μεταξύ άλλων, έδωσε μια θέση στην ιστορία για τον Δημήτρη Τσοβόλα.
Το ημερολόγιο έγραφε 18 Απριλίου 1996, όταν 18 Έλληνες ταξιδιώτες προσκυνητές έπεφταν νεκροί από τις σφαίρες αδίσταχτων μουσουλμάνων τρομοκρατών στο ξενοδοχείο «Γιουρόπα» στο Κάϊρο της Αιγύπτου.
Ακόμα και 112 χρόνια μετά, το ναυάγιο του Τιτανικού αποτελεί μια σπαρακτική υπενθύμιση της ευθραυστότητας της ανθρώπινης ζωής και της ανάγκης για σεβασμό προς τη φύση. Το ημερολόγιο έγραφε 15 Απριλίου 1912, όταν το επιβατηγό υπερωκεάνιο -το θαύμα της ναυπηγικής για την εποχή του- μετά από σύγκρουση με ένα παγόβουνο, κατά το παρθενικό ταξίδι του από το Σαουθάμπτον προς τη Νέα Υόρκη, βυθίστηκε για πάντα στον βυθό του δεύτερου μεγαλύτερου ωκεανού της Γης. Ήταν το πιο θανατηφόρο ναυάγιο εν καιρό ειρήνης, με 1.514 ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους μέσα σε δύο ώρες και 40 λεπτά. Το παρθενικό και τελευταίο ταξίδι του «Τιτανικού» Ο «Τιτανικός» είχε μήκος 882 πόδια και 9 ίντσες (269,06 m) και μέγιστο πλάτος 92 πόδια και 6 ίντσες (28,19 m). Το συνολικό του ύψος, μετρημένο από τη βάση της τρόπιδας μέχρι την κορυφή της γέφυρας, ήταν 104 πόδια (32 m). Μετρούσε 46.328 κόρους και με βύθισμα 34 πόδια και 7 ίντσες (10,54 m), εκτόπιζε 52.310 τόνους. Με πλοίαρχο τον Έντουαρντ Σμιθ, στο παρθενικό του ταξίδι μετέφερε 2.224 άτομα, πλήρωμα και επιβάτες, που ήταν μερικοί από τους πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου, καθώς και εκατοντάδες μετανάστες από την Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία, τη Σκανδιναβία και άλλες περιοχές από όλη την Ευρώπη, που αναζητούσαν μια καινούρια ζωή στη Βόρεια Αμερική. Στο πλοίο πρώτα επιβιβάστηκαν οι επιβάτες της Γ’ θέσης, και ακολούθησαν οι επιβάτες Β’ και Α’ θέσης. Το ταξίδι του το ξεκίνησε την Τετάρτη 10 Απριλίου 1912 από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας με 922 επιβάτες, ενώ οι περισσότεροι επιβιβάστηκαν στο Χερβούργο και το Κουινστάουν. Μετά από τέσσερις ημέρες ταξιδιού και συγκεκριμένα στις 14 Απριλίου και ώρα 23:40 το «αβύθιστο», όπως είχε χαρακτηριστεί, πλοίο συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στον Ατλαντικό Ωκεανό, νοτιοανατολικά της Νέας Γης. Παρ’ όλες τις προσπάθειες που έγιναν να αποφύγει την σύγκρουση, (όπισθεν ολοταχώς και στροφή αριστερά) το μοιραίο δεν άργησε να γίνει, καθώς είχε αναπτύξει την μέγιστη ταχύτητα. Το παγόβουνο έσκισε το κύτος του πλοίου, ξεκινώντας από την πλώρη, όπου κατέστρεψε και τα 5 στεγανά μέρη του πλοίου επιτρέποντας την εισροή υδάτων στο σκάφος. Το πλοίο είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε ακόμα και αν πλημμύριζαν 4 στεγανά να μπορούσε να επιπλεύσει, όχι όμως και με 5. Το κύτος 2′ πριν την βύθιση έσπασε σε 2 κομμάτια, αφού ενώ βυθιζόταν με την πλώρη προς τα κάτω και την πρύμνη προς τα πάνω, αποκόπηκε η πρύμνη, λόγω του τεράστιου βάρους του νερού στην πλώρη. Το ρολόι έδειχνε 02:20. Ο «Τιτανικός» είχε βυθιστεί και 1.514 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους, με τους υπόλοιπους 700 να βρίσκονται στις σωσίβιες λέμβους και να παρακολουθούν το τραγικό γεγονός. Από τους ανθρώπους που έπεσαν στη θάλασσα μετά την βύθιση του πλοίου, διασώθηκαν μόνο 6. Η περισυλλογή των διασωθέντων έγινε από το πλοίο RMS Carpathia, το οποίο έπλεε από τη Νέα Υόρκη προς τη Ριέκα και κατέφθασε στο σημείο του ναυαγίου στις 03:30. Οι βάρκες που βρίσκονταν τριγύρω, δεν γύρισαν για να μαζέψουν τους επιζήσαντες, εκτός από μία. Ελάχιστοι άνθρωποι πέθαναν από πνιγμό, καθώς οι περισσότεροι πέθαναν από υποθερμία μέσα σε λίγα λεπτά, διότι η θερμοκρασία του νερού ήταν μόλις λίγους βαθμούς πάνω από το μηδέν και ειδικά στο σημείο της καταστροφής, λόγω του παγόβουνου, ήταν πιθανώς στους −2 °C. Έκτοτε, αμέτρητα ντοκιμαντέρ και αφιερώματα έχουν κυκλοφορήσει, ενώ και φωτογραφίες από το εσωτερικό του πλοίου έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Επίσης, βίντεο από καταδύσεις έχουν αποκαλύψει αθέατες πλευρές του πλοίου, αλλά και θεωρίες συνομωσίας έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Οι αθέατες πλευρές του «Τιτανικού» 111 χρόνια μετά τη βύθιση του «Τιτανικού» και 41 χρόνια από τον εντοπισμό του, ένα νέο βίντεο αποκαλύπτει αθέατες πλευρές του πλοίου. Η ομάδα OceanGate Expeditions μοιράστηκε ένα υψηλής ανάλυσης βίντεο (8K) στο Youtube από την πιο πρόσφατη κατάδυσή τους στο ναυάγιο που βρίσκεται στα βάθη του Βορείου Ατλαντικού Ωκεανού. Η ποιότητα και η ανάλυση είναι πολύ υψηλής ευκρίνειας με αποτέλεσμα να διακρίνονται όλες οι λεπτομέρειες από το ναυάγιο. «Στο βίντεο μπορεί κανείς να διακρίνει τον γερανό που χρησιμοποιήθηκε για την μετακίνηση της τεράστιας άγκυρας 15 τόνων που παραμένει στο κατάστρωμα του ναυαγίου καθώς και τις αλυσίδες που βρίσκονταν αρχικά στον κύριο ιστό του πλοίου που πλέον έχει καταρρεύσει», ανέφερε ο PH Nargeolet. βετεράνος ναυτικός και δεινός δύτης. Στο εν λόγω βίντεο μπορεί είναι διακριτές, με μεγαλύτερη ευκρίνεια, λεπτομέρειες του ναυαγίου που αφορούν στις δραματικές ενδείξεις αποσύνθεσης αλλά και τμήματα που έχουν πλέον καταρρεύσει. Οι θεωρίες συνωμοσίας Αν και η βύθιση του «Ατλαντικού» είναι ένα πραγματικό γεγονός, υπάρχουν κάποιοι που το αμφισβητούν. Όλα ξεκίνησαν μετά από ένα βίντεο που έχει προκαλέσει χαμό στο TikTok, με τον χρήστη @_mia.w22_ να ισχυρίζεται ότι δεν ήταν στην πραγματικότητα ο «Τιτανικός» που βρήκε το άτυχο τέλος του πριν από περισσότερα από 100 χρόνια. Στο βίντεο, ο TikToker τονίζει ότι ο υπερωκεάνιο κατασκευάστηκε το 1912 από την κατασκευάστρια εταιρεία White Star Line, η οποία ήταν επίσης υπεύθυνη για δεκάδες άλλα πλοία, όπως το Olympic, που κατασκευάστηκε το 1911, και το Britannic, που κατασκευάστηκε το 1914. Η Mia περιγράφει ότι το «Olympic» και ο «Τιτανικός» μοιάζουν σα δύο σταγόνες νερό – και για να είμαστε δίκαιοι- μοιάζουν όντως αρκετά, με τις τέσσερις μεγάλες καμινάδες και το ασπρόμαυρο εξωτερικό τους. Ωστόσο, ισχυρίζεται ότι κανείς, εκτός από τους κατασκευαστές, δεν γνώριζε πώς έμοιαζαν τα πλοία στο εσωτερικό τους, και επομένως δεν θα μπορούσε να ξέρει από μέσα αν βρισκόταν στον «Τιτανικό» ή στο «Olympic». Σύμφωνα με τη θεωρία της Mia, η White Star Line βασίστηκε σε αυτή την έλλειψη γνώσης για το εσωτερικό για να ξεγελάσει ολόκληρο τον κόσμο, να βυθίσει σκόπιμα ένα πλοίο – σκοτώνοντας εκατοντάδες ανθρώπους στη διαδικασία – και να διεκδικήσει κάποια χρήματα από την ασφάλεια. «Έλεγαν ότι ήταν πολλά λεφτά για να φτιάξουν τον Τιτανικό και θα είναι ακόμα περισσότερα λεφτά για να επισκευάσουν το ‘Olympic’, οπότε τι θα λέγατε να στείλουμε το Olympic αντί γι’ αυτό, να το βυθίσουμε αυτό το χ**, να διεκδικήσουμε τα λεφτά της ασφάλειας και μετά να το σκουπίσουμε σαν να ήταν ο ‘Τιτανικός’ για κάποια ανταλλακτικά». Αυτή η θεωρία υποδηλώνει ότι η White Star Line τοποθέτησε το «Olympic» ως τον «Τιτανικό» για εκείνο το μοιραίο ταξίδι στον Ατλαντικό. Ωστόσο η θεωρία δεν σταματά εδώ. Η Mia υποστηρίζει ότι υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που γνώριζαν ότι το πλοίο θα βυθιζόταν, όπως ο τραπεζίτης J.P Morgan και ο σοκολατοποιός Milton Hershey, οι οποίοι ακύρωσαν τα ταξίδια τους με τον «Τιτανικό». Επισημαίνει επίσης εικόνες από αυτό που υποτίθεται ότι είναι ο «Τιτανικός», αλλά υποστηρίζει ότι το πλοίο που παρουσιάζεται έχει τον ίδιο αριθμό φινιστρών με το ‘Olympic’ – όχι με τον «Τιτανικό». Είναι τουλάχιστον τραβηγμένο, αλλά αυτό προφανώς δεν εμπόδισε τους ανθρώπους να γοητευτούν από τη θεωρία. Απαντώντας στο βίντεο της Mia, ένας θεατής έγραψε: «Δεν κάνω άλλη έρευνα, απλά θα το πιστέψω ολόψυχα». Μία άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι ο εκατομμυριούχος τραπεζίτης John Pierpont Morgan σχεδίαζε τη βύθιση του «Τιτανικού» για να σκοτώσει τους αντιπάλους εκατομμυριούχους Jacob Astor, Isidor Straus και Benjamin Guggenheim επειδή αντιτάχθηκαν στη δημιουργία μιας Ομοσπονδιακής Τράπεζας. Η θεωρία σχετίζεται με το γεγονός ότι ο ίδιος επρόκειτο να ταξιδέψει μαζί τους αλλά ακύρωσε το εισιτήριό του την τελευταία στιγμή. Καθοριστικές στάθηκαν οι μαρτυρίες δύο ανθρώπων που εμφανίστηκαν μετά το θάνατο του δολοφόνου. Μετά από 56 χρόνια λήθηκε το μυστήριο της δολοφονίας ενός βετεράνου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος εργαζόταν ως γαλατάς στη Φλόριντα. Οι αστυνομικοί κατάφεραν να ολοκληρώσουν τις έρευνες με τις μαρτυρίες δύο ανθρώπων που εμφανίστηκαν μετά το θάνατο του δολοφόνου. Η ιστορία του βετεράνου Ο Χίραμ Ρος Γκρέιαμ παρέδιδε γάλα τον Απρίλιο του 1968 και δεν επέστρεψε στο σπίτι του μετά τη δουλειά. Οι αστυνομικοί βρήκαν αργότερα το πτώμα του και το φορτηγό του με το γάλα βαθιά μέσα στο δάσος στην περιοχή Βέρο Μπιτς. Είχε πυροβοληθεί αρκετές φορές. Για τα επόμενα 56 χρόνια η υπόθεση έμενε άλυτη. «Μέσα από την αποφασιστικότητα και τη συνεργασία των μαρτύρων, προέκυψαν νέα στοιχεία: Ο Τόμας Τζέι Γουίλιαμς, ο οποίος έχει πλέον αποβιώσει, είχε ομολογήσει τη δολοφονία του Γκρέιαμ, με την ενοχή του να αντηχεί από τον τάφο», ανέφερε το γραφείο του σερίφη στην ανακοίνωσή του. Οι μαρτυρίες Ο Γκρέιαμ, παρασημοφορημένος βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος είχε λάβει την Πορφυρή Καρδιά, είχε γίνει «αγαπητός γαλατάς» αφού εγκαταστάθηκε στην κομητεία Ίντιαν Ρίβερ μετά τον πόλεμο, δήλωσαν οι αρχές. Μια μάρτυρας είπε στους αστυνομικούς ότι είδε τον Γκρέιαμ να μιλάει με δύο άνδρες που περπατούσαν στην άκρη του δρόμου, μετέδωσε το WPEC-TV. «Είπε ότι ο Γκρέιαμ τους ενέπλεξε σε συζήτηση και τους ανακοίνωσε ότι θα επέστρεφε σύντομα», δήλωσε ο σερίφης της κομητείας Έρικ Φλάουερς. Οι δύο άγνωστοι άνδρες και ο Γγκρέιαμ έφυγαν όλοι με το γαλακτοφόρο, είπε. Η οικογένεια του Γκρέιαμ δεν κατάλαβε ότι είχε συμβεί κάτι, «εκτός από το ότι ο πατέρας μου άργησε λίγο να έρθει στο σπίτι και τότε εμφανίστηκε ένας βοηθός σερίφη, ένας ερευνητής», δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό ο γιος του Γκρέιαμ, Λάρι, ο οποίος ήταν 16 ετών τότε. Κατά τη διάρκεια έρευνας της περιοχής από το έδαφος και από αέρος, το φορτηγό με το γάλα και το πτώμα του Γκράχαμ εντοπίστηκαν από αεροπλάνο. «Όταν έφτασαν στον αρχικό τόπο του εγκλήματος, ο Γκρέιαμ ήταν ξαπλωμένος δίπλα στο γαλακτοφόρο με τραύματα από σφαίρες, σκοτώθηκε με τρόπο εκτέλεσης», δήλωσε ο Φλάουερς. Το 2006, υπήρχαν φήμες ότι ο Γουίλιαμς μπορεί να είχε εμπλακεί. Έγραψε μια επιστολή στον συντάκτη της τοπικής εφημερίδας «λέγοντας ότι είχε κατηγορηθεί για τη δολοφονία, αλλά αρνήθηκε ότι είχε γνώση γι’ αυτήν, ότι δεν είχε ανάμειξη σε αυτήν», δήλωσε ο σερίφης.Ο Γουίλιαμς πέθανε το 2016. Ντετέκτιβ στην υπόθεση Με τον Γουίλιαμς πλέον νεκρό, οι ντετέκτιβ έκαναν τεράστια πρόοδο στην υπόθεση τα τελευταία δύο χρόνια: Η πρώην σύζυγος του Γουίλιαμς και ένας φίλος της αδελφής του εμφανίστηκαν, λέγοντας στους ερευνητές τι γνώριζαν, ανέφερε ο τηλεοπτικός σταθμός της Φλόριντα. Ο Φλάουερς είπε ότι οι μάρτυρες – κανένας από τους οποίους δεν γνωρίζει τον άλλον – είπαν στους ερευνητές ότι ο Γουίλιαμς τους είχε ομολογήσει προηγουμένως ότι είχε σκοτώσει τον Γκρέιαμ. Αυτοί οι άνθρωποι είπαν: «Δεν θα σας έλεγα ποτέ τίποτα πριν, όσο ήταν ζωντανός, ήταν απειλή για μένα και την οικογένειά μου, δεν θα σας το λέγαμε ποτέ, αλλά το γεγονός ότι τώρα είναι νεκρός τους έδωσε το θάρρος να εμφανιστούν», δήλωσε ο Flowers. Οι ντετέκτιβ ελπίζουν ότι όποιος γνωρίζει για τον δεύτερο άνδρα που εθεάθη με τον Γκρέιαμ πριν σκοτωθεί θα επικοινωνήσει μαζί τους. Ο Φιντέλ Κάστρο είχε πολλές ερωμένες. Μια από αυτές ήταν η Μαρίτα Λόρενζ, μια γυναίκα που γεννήθηκε στη Βρέμη και βρέθηκε από τύχη στην Αβάνα όταν ο Κάστρο είχε επιτύχει να ανατρέψει τον Φουλχένσιο Μπατίστα. Ο πατέρας της ήταν Γερμανός και η μητέρα της Αμερικανίδα. Ο Χαίνριχ Λόρενζ ήταν καπετάνιος σε κρουαζιερόπλοιο και η Μαρίτα τον ακολουθούσε πολλές φορές στα ταξίδια του. Σε ένα από αυτά, το MS Berlin έδεσε στο λιμάνι της Αβάνας λίγες εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση της επανάστασης. O Φιντέλ Κάστρο πήρε 25 άνδρες και ανέβηκε στο πλοίο. Μόλις είδε τη 19χρονη τα έχασε. Η πρώτη τους «σύνδεση» κράτησε τρεις νύχτες. Μετά έφυγε για τη Νέα Υόρκη όπου θα έμενε με τον αδερφό της. Αλλά ο Κάστρο δεν άντεξε. Έστειλε αεροπλάνο για να τη φέρει στην Αβάνα. Εκείνη ήταν ήδη ερωτευμένη μαζί του. Και πήγε χωρίς να το σκεφτεί καθόλου. Έμειναν μαζί στο Hilton της πρωτεύουσας της Κούβας, το οποίο ο Κάστρο είχε μετατρέψει σε κέντρο των επιχειρήσεων του. Για αρκετούς μήνες. Κάποια στιγμή έμεινε έγκυος. Και μετά από επτά μήνες εγκυμοσύνης, ήπιε ένα ποτήρι γάλα και έχασε τις αισθήσεις της. Ξύπνησε στο κρεβάτι του γιατρού. Το παιδί δεν υπήρχε πια μέσα της. Το τι συνέβη ακριβώς δεν είναι γνωστό. Κάποιοι ανέφεραν ότι απέβαλλε και κάποιοι άλλοι ότι της έκαναν έκτρωση. Η ίδια έλεγε ότι παραλίγο να πεθάνει από σηψαιμία και πως το παιδί της το πήραν. Το είδε μόνο δυο φορές, αφού παρακάλεσε τον Κάστρο. Έφυγε για τις ΗΠΑ και τη Φλόριντα, όπου ενώθηκε με τους Κουβανούς που ήταν αντίθετοι με το καθεστώς του Κάστρο. Όπως είπε αργότερα, ήταν τότε που την πλησίασε ένας πράκτορας της CIA και της πρότεινε να δολοφονήσει τον πρώην εραστή της. Το 1960 βρέθηκε στην Κούβα με τα χάπια που θα δηλητηρίαζαν τον Κάστρο στο χέρι. Μόνο που ο Κάστρο ήταν διάσημος στο να μυρίζεται τις ενέδρες. Και κατάλαβε και αυτή. Ωστόσο, η Μαρίτα δεν είχε πάει στην Κούβα για να τον δολοφονήσει, αλλά να τον δει για μια ακόμα φορά. Μια ιστορία λέει ότι ο Κάστρο της έδωσε το όπλο και της είπε να τον πυροβολήσει. Εκείνη το πέταξε κάτω και οι δυο τους έκαναν έpωτα για τελευταία φορά. Τον επόμενο χρόνο είχε μια σύντομη σχέση με τον δικτάτορα της Βενεζουέλας, Μάρκος Πέρεζ Χιμένεζ, από τον οποίο ισχυρίζεται ότι επίσης απέκτησε ένα παιδί, κόρη αυτή τη φορά. Αργότερα μπλέχτηκε στην υπόθεση της δολοφονίας του Κένεντι λέγοντας πως ο Χάρβει Όσβαλντ είχε συναντηθεί νωρίτερα μπροστά της με τον πράκτορα της CIA που τη στρατολόγησε για να δολοφονήσει τον Κάστρο. Εκείνος το αρνήθηκε και αργότερα έγινε ο ένας από τους πέντε διαρρήκτες στο σκάνδαλο Watergate. Η Μαρίτα Λόρενζ παντρεύτηκε και δούλεψε για το FBI κατασκοπεύοντας διπλωμάτες των Ηνωμένων Εθνών από το ανατολικό μπλοκ. Πέθανε στις 31 Αυγούστου του 2019, σε ηλικία 80 ετών στη Γερμανία. Είδε μια ακόμα φορά τον Κάστρο το 1981. Η αδερφή της δήλωσε λίγα χρόνια πριν τον θάνατό της, ότι «ήταν ερωτευμένη μαζί του σε όλη της τη ζωή». H απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να αποσύρει προσωρινά το σχολικό βιβλίο Αγγλικών, το οποίο εκθείαζε τον γενοκτόνο Μουσταφά Κεμάλ, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από την Τουρκία, αλλά και τους Τ/κ, σε ένα πολιτικό φάσμα που ξεκινά από την κοσμική Αριστερά μέχρι τη σκληρή εθνικιστική Δεξιά. Αντιδράσεις υπήρξαν και στην ε/κ πλευρά, κυρίως από τις αριστερόστροφες-φιλελεύθερες δυνάμεις, που εξέλαβαν το σκίσιμο της σελίδας ως σκοταδισμό. Στην παρούσα ανάλυση δεν θα καταπιαστούμε με την ορθότητα της επιπόλαιης διαχείρισης του ζητήματος από το Υπουργείο, αλλά θα σταθούμε σε κάτι πιο ουσιαστικό. Τη σχέση του Μουσταφά Κεμάλ με την Κύπρο και το πόσο βαθιά είναι χαραγμένη η «πατρική» αυτή φιγούρα στη συνείδηση και κουλτούρα όλων σχεδόν των Τ/κ. Αρκεί αρχικά να σημειωθεί ότι σε κάθε σχολείο, δημόσιο και «κυβερνητικό» κτήριο, πλατεία και πάρκο, υπάρχουν φιγούρες και αγάλματα του «Πατέρα των Τούρκων», Ατατούρκ. Ίσως είναι λιγότερο γνωστό ότι εκατοντάδες Τουρκοκύπριοι συμμετείχαν ενεργά και υποστήριξαν τον λεγόμενο «Εθνικό Απελευθερωτικό Αγώνα» στην Ανατολία υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ μεταξύ του 1919 και του 1923, γεγονός που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα πολύ από τον ίδιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι, εκείνη την περίοδο, όταν η Κύπρος βρισκόταν στα χέρια των Βρετανών, υπό την ηγεσία δύο Τουρκοκυπρίων, του Μουφτή της Κύπρου Ziya Efendi και του δημοσιογράφου Ρεμζί Οκάν, συγκλήθηκε στη Λευκωσία στις 10 Δεκεμβρίου του 1918 μια Εθνοσυνέλευση (Ulusal Meclis). Η πρώτη απόφαση που ελήφθη στην Εθνοσυνέλευση, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή περίπου 200 Τ/κ αντιπροσώπων απ’ όλο το νησί και διήρκεσε τρεις ημέρες, ήταν η επιστροφή της Κύπρου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή η Συνέλευση πραγματοποιήθηκε πριν από τη μετάβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα και πριν συγκληθούν τα Συνέδρια του Ερζερούμ και της Σίβα. Η σημασία της Κύπρου για Κεμάλ Κατά την περίοδο της «Επανάστασης», με την παρότρυνση του Τύπου, Τ/κ έκαναν δωρεές από χωριά και πόλεις τη Κύπρου, μάζεψαν δέρματα ζώων που θυσιάστηκαν με σκοπό να βοηθήσουν την τουρκική εκστρατεία στην Ανατολία. Υπήρχαν επίσης T/κ που τιμήθηκαν για τη συνεισφορά τους και πήραν ακόμη και το επώνυμο «Ατατούρκ». Μετά τον «Πόλεμο της Ανεξαρτησίας» ο Mουσταφά Κεμάλ τόνιζε πως πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στο Κιρκούκ και τη Μοσούλη. «Πρέπει να δημιουργήσουμε μιαν ασφαλή λωρίδα, που εκτείνεται από το Κιρκούκ και τη Μοσούλη έως τη Μεσόγειο». Oι Τούρκοι έχουν να λένε πως το 1937, όταν ο Μουσταφά Κεμάλ παρακολουθούσε μιαν άσκηση στις νότιες ακτές της Τουρκίας, ρώτησε τους αξιωματικούς που μαζεύτηκαν γύρω του: «Ας υποθέσουμε ότι η Τουρκία έχει καταληφθεί εκ νέου και οι τουρκικές δυνάμεις αντιστέκονται μόνο σε αυτήν την περιοχή. Ποιες είναι οι διαδρομές και οι δυνατότητες εφοδιασμού μας;». Ακούγοντας υπομονετικά τις πολλές απόψεις και σκέψεις που διατύπωσαν οι αξιωματικοί, ο Ατατούρκ άπλωσε το χέρι του στον χάρτη και έδειξε την Κύπρο και είπε: «Κύριοι, όσο η Κύπρος βρίσκεται στα χέρια του εχθρού, οι διαδρομές εφοδιασμού αυτής της περιοχής είναι μπλοκαρισμένες. Δώστε προσοχή στην Κύπρο. Αυτό το νησί είναι πολύ σημαντικό για εμάς», είπε τότε, για να το επαναλάβει κάποιες δεκαετίες αργότερα ο Αχμέντ Νταβούτογλου στο «Στρατηγικό Βάθος». Είναι γνωστό ότι οι Τουρκοκύπριοι συνέχισαν τις σχέσεις τους με την Ανατολία ακόμη και μετά τον χωρισμό τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και, μετά από μια περίοδο σύγχυσης, άρχισαν να οργανώνονται για να ακουστούν οι φωνές τους. Καθώς πλησίασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, οι εντάσεις μεταξύ Ε/κ και Τ/κ στο νησί μεγάλωναν, καθώς οι Τουρκοκύπριοι αγκάλιασαν με περισσότερη θέρμη τις ιδέες του Μουσταφά Κεμάλ περί «τουρκικότητας», που εισήχθησαν από τη νεοσύστατη Δημοκρατία της Τουρκίας, η οποία θεμελιώθηκε πάνω στους γενοκτονημένους χριστιανικούς λαούς της Ανατολίας. Τ/κ ύμνοι στον Μουσταφά Κεμάλ Μεταξύ 1919 και 1923 άρχισαν να εκδίδονται στην Κύπρο και αρκετές τουρκικές εφημερίδες και περιοδικά, τα οποία ήταν γεμάτα στίχους και πεζογραφία που υποστήριζαν τους «αντιστασιακούς» της Ανατολίας και υμνούσαν τον αρχηγό τους, Μουσταφά Κεμάλ. Από αυτά ξεχωρίζουν το ποίημα με τον τίτλο «Πάω Εθελοντής» του Μεχμέτ Φικρί, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ankebut» τον Απρίλιο του 1922, πριν από τη λεγόμενη «Μεγάλη Επίθεση», και αποτυπώνει πολύ καλά τα συναισθήματα των Τουρκοκυπρίων εκείνη την ημέρα που διψούσαν για εκδίκηση. Στο ποίημα με τίτλο «Eίναι δική σας», που δημοσιεύτηκε από τον Μεχμέτ Αλί Ακιντζί στην εφημερίδα «Davulda», στις 10 Σεπτεμβρίου 1922, μία ημέρα μετά την καταστροφή της Σμύρνης, έγραφε τα εξής προς τον Μουσταφά Κεμάλ: «Το όνομά σου είναι ιερό στις γλώσσες Κεμάλ Πασά! Ω μεγάλε διοικητή! Αν δεν ήσουν εσύ, θα ήμασταν σε ξένα χέρια, Αυτή η χώρα επρόκειτο να καταστραφεί». Ο Μεχμέτ Αλί Ακιντζί στις 26 Νοεμβρίου 1922, λίγο καιρό μετά τη Μικραστιακή Καταστροφή, στο ποίημα «Από τις παραλίες της Μεσογείου», έγραφε απεγνωσμένος που δεν μπόρεσε να πάει να βοηθήσει τον Κεμάλ: «Έχω τη αίγλη του Οθωμανού στο αίμα μου Υπάρχει αίμα Τουράνου στο σώμα μου. Αν μπορούσα να έρθω στην αγάπη σου, αν μπορούσα να τρέξω κοντά σου Πώς γίνεται να ζω σαν φυλακισμένος σε αυτό το μέρος; Αν ήταν δυνατόν και δραπέτευα στην αγάπη και τη δόξα σου Ω, αν δεν υπήρχε αυτή η κουρτίνα της Μεσογείου μεταξύ μας». Στη δεκαετία του 1930 και του 1940, ο νικητής πλέον Μουσταφά Κεμάλ, αρχίζει να εμφανίζεται πιο έντονα στην τουρκοκυπριακή λογοτεχνία. Εκείνη την εποχή, η πεζογραφική λογοτεχνία, εκτός από την ποίηση, εμφανίστηκε κυρίως με θεατρικά έργα. Το θέμα των θεατρικών έργων που γράφτηκαν από τον Χικμέτ Αρίφ Μαπόλαρ, ο οποίος αργότερα θα ξεχωρίσει ως σημαντικός πεζογράφος, είναι ο «Πόλεμος της Ανεξαρτησίας» και ο Μουσταφά Κεμάλ. Ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα στην τ/κ λογοτεχνία ανήκει στον Κερκέζ Γιασίν με τίτλο «Ο Ατατούρκ στην Κύπρο», όπου εκφράζεται η μεγάλη αγάπη του Μουσταφά Κεμάλ για τους Τουρκοκυπρίους. Τα κομμένα ελληνικά κεφάλια Τούρκοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι τις ημέρες του «Πολέμου της Ανεξαρτησίας», οι Έλληνες επιτέθηκαν στο τ/κ χωριό Άγιος Γεώργιος της επαρχίας Πάφου, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους αρκετοί Τ/κ . Αλλά αργότερα, λένε, όταν ο Τρικούπης αιχμαλωτίστηκε και οι Έλληνες τράπηκαν σε φυγή για τη Σμύρνη, «ήταν η σειρά των Τούρκων να πονέσουν τους Ε/κ». Εκείνες τις μέρες, όπως ισχυρίζονται, οι Τούρκοι τραγουδούσαν το ακόλουθο τετράστιχο στους Έλληνες του χωριού: «Μακάρι να υπάρχεις Κεμάλ Πασά Ζήσε χίλια χρόνια με τους στρατιώτες σου Εκατό χιλιάδες ελληνικά κεφάλια Έριξες όπως πρόγονοί σου». Το πιο πάνω περιστατικό και τετράστιχο επικαλείται ο Ισμαήλ Μποσκούρντ. Ο ίδιος υπήρξε μουτζαχίντ της ΤΜΤ και αργότερα «υπουργός» Τουρισμού και Πολιτισμού στο ψευδοκράτος, μεταξύ 1985-1986. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά σε κείμενο που είναι αναρτημένο σε σελίδα του «υπουργείου» παιδείας στα κατεχόμενα, «ο κύριος παράγοντας που έδωσε στους Τουρκοκύπριους τις ανώτερες ιδιότητες είναι ότι εσωτερικοποίησαν τον Ατατούρκ, τον Κεμαλισμό, τις αρχές και τις επαναστάσεις του. Ιδιαίτερα την κοσμικότητα που την κατέστησαν αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητας και του πολιτισμού τους. Σήμερα ο Κεμαλισμός, οι αρχές και επαναστάσεις του Ατατούρκ δεν μπορούν να απομονωθούν από τον τουρκοκυπριακό πολιτισμό. Εάν απομονωθούν, η τουρκοκυπριακή ταυτότητα θα διαβρωθεί. Ο Κεμαλισμός, οι αρχές και οι επαναστάσεις του Ατατούρκ είναι επίσης ένα από τα βασικά στοιχεία του τουρκοκυπριακού λαϊκού πολιτισμού. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλη τουρκική κοινωνία, στην οποία ο Ατατούρκ να είχε τόσο μεγάλη επιρροή». Δημοσιεύτηκε στη Σημερινή 12/09/21 Σήμερα, Παρασκευή 12 Απριλίου, (Δ΄ Χαιρετισμοί), σύμφωνα με το Εορτολόγιο, τιμάται η μνήμη των Οσίου Ακακίου Καυσοκαλυβίτου, Οσίας Ανθούσας. Play VideoΓιορτάζουν τα ονόματα: Ακάκιος, Κάχι, Κάκι*, Ανθούσα. Σαν σήμερα, στις 12 Απριλίου
Θάνατοι στις 12 Απριλίου
Toυ Νίκου Μελέτη Το ερώτημα εάν η Ουάσιγκτον γνώριζε ή είχε υποψίες ή ακόμη χειρότερα αν ευνόησε το εκκολαπτόμενο πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών εναντίον του Μακαρίου, και εάν έκανε ότι μπορούσε για να αποτρέψει την παρέμβαση της Χούντας στην Κύπρο, που προσέφερε την αφορμή στην Τουρκία για να εισβάλει στο νησί, συνεχίζει να απασχολεί 45 χρόνια μετά αν και όλο και πιο συχνά έρχονται στο φως ψηφίδες που συνθέτουν τις απαντήσεις… Σε όλο τον κόσμο, ο Roland Garros (Ρολάν Γκαρός) είναι συνώνυμος με το τένις. Αλλά λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι το σπίτι του γαλλικού Open πήρε το όνομά του από έναν θρυλικό αεροπόρο που πρωτοστάτησε σε μαχητικές μάχες κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στοιχεία για τους προϊστορικούς Έλληνες, έρχονται στο φως σύμφωνα με έρευνα από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πώς έμοιαζαν οι Έλληνες 11.000 χρόνια πριν. Πώς ήταν η όψη τους, τα χαρακτηριστικά τους, το ύψος τους; Και επίσης, τι θα συνέβαινε αν νοσούσαν τότε από κοροναϊό; Τα χαρακτηριστικά τους Να σημειωθεί ότι οι επιστήμονες άντλησαν τις πληροφορίες τους από υλικό που προήλθε από σκελετούς που φυλάσσονται σε μουσεία αλλά και από συστηματικές ανασκαφές. Τα ευρήματα των επιστημόνων μέσω της ανάλυσης του αρχαίου DNA προσδιόρισαν επίσης το χρώμα των ματιών και του δέρματος αλλά και την προδιάθεση για ασθένειες όπως το πάρκισον. Ειδικότερα, σύμφωνα με την έρευνα από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο οι προϊστορικοί Έλληνες είχαν σκούρα επιδερμίδα και χρώμα ματιών, ύψος περίπου 1,57 και τρέφονταν κατά κύριο λόγο με κρέας. Μάλιστα, οι περισσότεροι αν νοσούσαν από κοροναϊό θα το περνούσαν βαριά. Για τα συγκεκριμένα συμπεράσματα που αφορούν στα χαρακτηριστικά που είχαν οι Έλληνες από τη μεσολιθική έως τη βυζαντινή περίοδο, συνεργάστηκαν επιστήμονες από την Ελλάδα και την Γερμανία στο πλαίσιο του προγράμματος BioMuse. Διαδραστικός τρόπος μάθησης στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης Σημειώνεται ότι όλα τα ευρήματα είναι διαθέσιμα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης όπου οι επισκέπτες μπορούν να αντλήσουν πληροφορίες και με διαδραστικό τρόπο. Η έκθεση θα είναι διαθέσιμη έως την Παρασκευή 15 Ιουλίου 2022, ενώ οι βιογραφίες των 10 ανθρώπων είναι διαθέσιμες και στην ιστοσελίδα biomuse.eu. Δείτε το σχετικό ντοκιμαντέρ: Ο Λογγίνος ήταν ο επικεφαλής της ομάδας που επιτηρούσε τον βασανισμό και τη σταύρωση του Ιησού. Είχε τον βαθμό του εκατόνταρχου και καταγόταν από την κωμόπολη Σανδιάλη της Καππαδοκίας. Το όνομα του δεν θα το βρούμε πουθενά στα Ευαγγέλια. Αναφέρεται απλά ως Ρωμαίος εκατόνταρχος ή Κεντυρίων. Όμως πληροφορίες για τον άνθρωπο αυτόν μας δίνει ο Νικόδημος στο απόκρυφο του Ευαγγέλιο. Ο Λογγίνος Όταν ο Ιησούς άφησε την τελευταία του κοσμική πνοή επάνω στον σταυρό, ο Λογγίνος ήταν εκείνος που έπρεπε να πιστοποιήσει το θάνατο του. Πήρε στο χέρι τη λόγχη του τη σήκωσε και κάρφωσε στα πλευρά το σώμα του Θεανθρώπου. Από την πληγή έτρεξε αίμα και νερό. Κάποιες σταγόνες βρήκαν μάλιστα τον Λογγίνο στο πρόσωπο. Όταν τις σκούπισε και άνοιξε τα μάτια είχε γίνει ένα θαύμα. Ο Λογγίνος έπασχε από κάποια οφθαλμική ασθένεια και είχε μειωμένη όραση. Μόλις τον έραναν οι σταγόνες αίματος του Ιησού μπορούσε να βλέπει κανονικά. Και τότε σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές αναφώνησε: «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος, Υιός ην Θεού». Μέσα του από εκείνη τη στιγμή κάτι άλλαξε. Από ειδωλολάτρης πίστεψε στον έναν και μοναδικό Θεό. Μετά τον θάνατο του Ιησού ο Λογγίνος ήταν πάλι στην ομάδα των στρατιωτών που θα φρουρούσαν τον τάφο του. Ήταν ο άνθρωπος που μπροστά του εκτυλίχθηκε το μεγαλύτερο θαύμα που έχει γίνει στον κόσμο. Η Ανάσταση. Αυτό που συνέβη ήταν κάτι που δεν έπρεπε να μάθει κανείς και οι δολοπλόκοι Αρχιερείς αποφάσισαν να δωροδοκήσουν τους Ρωμαίους στρατιώτες που ήταν παρόντες στο θαύμα, για να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Έτσι το ψέμα που είχαν σκοπό να πουν – ότι δηλαδή οπαδοί του Ιησού πήγαν το βράδυ και έκλεψαν το σώμα του – δεν θα κινδύνευε. Όμως ο Λογγίνος έχοντας μέσα σε λίγες ώρες βιώσει δυο θαύματα δεν είχε σκοπό να παίξει το παιχνίδι των Αρχιερέων. Παραιτήθηκε αμέσως από τον στράτευμα και έφυγε. Τις επόμενες ημέρες σύμφωνα με τον Νικόδημο βαπτίστηκε Χριστιανός και κίνησε για την πατρίδα του την Καππαδοκία. Μαζί του και άλλοι δυο ρωμαίοι στρατιώτες που πίστεψαν. Οι Ιουδαίοι Αρχιερείς δεν είχαν σκοπό όμως να αφήσουν τον άνθρωπο αυτόν να ζήσει. Τους είχε προσβάλλει που αρνήθηκε το χρυσάφι τους και επίσης γνώριζε πολλά. Έστειλαν επιστολή στον ίδιο τον αυτοκράτορα της Ρώμης τον Τιβέριο με την οποία κατηγορούσαν τον πρώην Εκατόνταρχο του Ρωμαϊκού στρατού Λογγίνο, ότι πρόδωσε τη Ρώμη και τάχτηκε στο πλευρό του «νεκρού παράφρονα που αποκαλούσε τον εαυτό του Βασιλιά της Ιουδαίας». Η αγιοποίηση του Η διαταγή του Τιβέριου προς τον επιτηρητή της περιοχής, τον Πόντιο Πιλάτο ήταν ρητή: «Τιμωρείστε παραδειγματικά τον αποστάτη εκατόνταρχο». Ο Πιλάτος έστειλε ένα απόσπασμα να εκτελέσει τον Λογγίνο. Το απόσπασμα έφτασε στην κωμόπολη Σανδιάλη της Καππαδοκίας και στο πρώτο μεγάλο και πολυτελές σπίτι που βρήκε και το οποίο θα ανήκε σε κάποιον αξιωματούχο, χτύπησαν την πόρτα και ζήτησαν να τους υποδείξει που μένει ο εκατόνταρχος Λογγίνος. Δεν γνώριζαν όμως ότι το σπίτ που χτύπησαν την πόρτα ήταν του Λογγίνου και ότι ο άνθρωπος που τους άνοιξε την πόρτα ήταν ο άνθρωπος που έψαχναν να σκοτώσουν μαζί με τους άλλους δυο Ρωμαίους στρατιώτες που είχαν φύγει μαζί του. Ο οικοδεσπότης χωρίς να πει τίποτε του καλωσόρισε και τους είπε να περάσουν. Τους σέρβιρε φαγητό και τους είπε να μείνουν στο σπίτι του μια δυο μέρες μέχρι να εμφανιστούν και οι άλλοι δυο στρατιώτες που έψαχνα και τότε θα τους υποδείκνυε και τους τρεις. Ύστερα από κάποιες μέρες που οι άνδρες του αποσπάσματος έμειναν σπίτι του Λογγίνου, είχε έρθει η ώρα της αποκάλυψης. Όταν έφτασαν μάλιστα και οι δυο σύντροφοι του, ο Λογγίνος κάλεσε το απόσπασμα στο σπίτι του και τους είπε πως ήταν εκείνος ο οποίος έψαχναν. Οι άνδρες του αποσπάσματος τα έχασαν. Θα μπορούσε να τους πει ψέματα, θα μπορούσε να τους στείλει αλλού, θα μπορούσε να γλιτώσει και όμως εκείνος τους φιλοξένησε και τώρα τους λέει ποιος είναι. Με βαριά καρδιά οι άνδρες του αποσπάσματος αποκεφάλισαν τους τρεις και πήγαν τα κεφάλια τους στον Πόντιο Πιλάτο ως απόδειξη του θανάτου τους. Η Ορθόδοξη εκκλησία όσο και η Καθολική έχουν αγιοποιήσει τον Λογγίνο. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 16 Οκτωβρίου κάθε χρόνο. Στις αγιογραφίες παριστάνεται σοβαρός, με μαύρο γένι, στρατιωτική ενδυμασία, κάποιες φορές κρατάει λόγχη και φέρει φωτοστέφανο. Η Ιερή Λόγχη Ένας ακόμα θρύλος δημιουργήθηκε γύρο από την λόγχη του Αγίου Λογγίνου, η οποία όπως πιστευόταν έδινε δύναμη εξουσίας στον κάτοχό της και φυσικά αποτελεί ένα σημαντικό κειμήλιο για τον χριστιανισμό, όπως το Ακάνθινο Στεφάνι και το Ιερό Δισκοπότηρο. Μόνο που ανά τους αιώνες παρουσιάστηκαν πολλές λόγχες, των οποίων οι κάτοχοι υποστήριζαν ότι ήταν οι αυθεντικές. Σήμερα μία από τις λόγχες φυλάσσεται στο παλάτι του Χόφμπουργκ στη Βιέννη και υποστηρίζεται ότι έχει φτιαχτεί από ένα από τα καρφιά που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη Σταύρωση του Χριστού. Το μεγαλύτερο μέρος μιας άλλης λόγχης, της οποίας η αιχμή έχει χαθεί, βρίσκεται από το 1492 κάτω από τον τρούλο του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Μία άλλη λόγχη φυλάσσεται στην καθολική εκκλησία του Εχμιατζίν, στην Αρμενία. Τι είναι τα Απόκρυφα Ευαγγέλια Με τον γενικό όρο Απόκρυφα, ονομάζονται αρχαία κείμενα θρησκευτικού περιεχομένου που έχουν αποκλεισθεί από τον Κανόνα της Αγίας Γραφής. Οι χριστιανικές εκκλησίες θεωρούν ότι τα κείμενα αυτά έχουν συνταχθεί κατ’ απομίμηση των κανονικών βιβλίων της Αγίας Γραφής και έχουν αποκλειστεί από τους κανόνες τους. Κατά κύριο λόγο, οι ερευνητές θεωρούν ότι τα βιβλία αυτά συντάχθηκαν μεταξύ του 2ου π.Χ. και του 4ου μ.Χ. αιώνα από Ιουδαίους και χριστιανούς συγγραφείς, οι οποίοι με απομίμηση του τίτλου, του ονόματος του συγγραφέα, της μορφής και του περιεχομένου, επιδίωκαν να εξασφαλίσουν στα έργα τους κανονικό κύρος. Τα βιβλία αυτά διακρίνονται σε απόκρυφα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Νικόδημος Το συγκεκριμένο Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Νικόδημου είναι από τα σημαντικότερα κείμενα της απόκρυφης χριστιανικής γραμματείας που χρονολογείται από την περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας (4ος μ.Χ. αι.). Παρουσιάζει λεπτό προς λεπτό τη δίκη του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο, εμπλουτίζοντας με άγνωστες λεπτομέρειες τη διήγηση των κανονικών Ευαγγελίων. Ο στόχος του είναι πρώτα απ’ όλα απολογητικός: να χυθεί φως στα αίτια που οδήγησαν στη δίωξη του Ιησού και στη θανατική καταδίκη του. Όλη η συνωμοσία που εξύφαναν οι γραμματείς και οι αρχιερείς έρχεται στην επιφάνεια με την εξέταση των μαρτύρων που καταθέτουν. in.gr Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ο Παγκόσμιος Ιστός ήταν ακόμη κάτι καινούριο, μια ομάδα κοριτσιών από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικής Έρευνας (CERN) – τον τόπο γέννησης του Παγκόσμιου Ιστού – είχαν δημιουργήσει ένα συγκρότημα και συνήθιζαν να παίζουν σε διάφορες εκδηλώσεις του οργανισμού. Το όνομα του συγκροτήματος ήταν «Les Horribles Cernettes» που μεταφράζεται ως τα «Απαίσια κορίτσια του CERN» ενώ και η θεματολογία των τραγουδιών τους σχετιζόταν με τον οργανισμό. Μετά από μια συναυλία τους το 1992, στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ του CERN, ο Τιμ Μπερνερς Λι, (ο εφευρέτης του WWW που τότε εργαζόταν ως συνεργάτης στο CERN) ζήτησε από την Σιλβάνο ντε Τζενάρο, μέλος του συγκροτήματος, μερικές σαρωμένες φωτογραφίες από «Τα κορίτσια του CERN» για να τις δημοσιεύσει στο σύστημα πληροφοριών που είχε μόλις εφεύρει – το «World Wide Web». Η κυρία Τζενάρο αν και δεν κατανοούσε απόλυτα τι είναι το WWW, σάρωσε μερικές φωτογραφίες, οι οποίες ανέβηκαν στο διάσημο «info.cern.ch» του Τιμ. Αυτή ήταν η εικόνα: Καθώς η φήμη του συγκροτήματος μεγάλωσε, τα κορίτσια προσκλήθηκαν σε διεθνή συνέδρια Φυσικής και σε γιορτές για να τραγουδήσουν. Μια συγκλονιστική ιστορία για το κρυφό πείραμα της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι πραγματικά απίστευτο το τι μπορεί να συμβεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Σοβιετικοί ερευνητές στα τέλη της δεκαετίας του ’40 κράτησαν 5 άτομα άγρυπνα επί 15 μέρες χρησιμοποιώντας ένα αέριο που βρισκόταν ακόμα σε πειραματικό στάδιο. Ήταν στις 12 Απριλίου 1961 όταν ο πρώτος άνθρωπος εγκατέλειψε την κοιτίδα της Γης για τη θαυμάσει από ψηλά. Ο σοβιετικός κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν, μοναδικός επιβάτης της κάψουλας Vostok 1, χρειάστηκε 108 λεπτά για να συμπληρώσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τη Γη και να επιστρέψει, ανοίγοντας έτσι τη διαστημική εποχή. Ως αναγνώριση της ιστορικής πτήσης, η 12η Απριλίου γιορτάζεται ως Παγκόσμια Ημέρα Αεροπορίας και Αστροναυτικής. Πρώτη συγκλονιστική πτήση Στις 12 Απριλίου 1961, Τετάρτη του ορθόδοξου Πάσχα, το Vostok 1 εκτοξεύτηκε στις 09:07 ώρα Μόσχας από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Εικοσιπέντε λεπτά μετά την εκτόξευση το σκάφος τέθηκε σε μια τροχιά με μέγιστο ύψος 302 χιλιόμετρα, κινούμενο με ταχύτητα 7,61 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο (27.396 χιλιόμετρα την ώρα). Το κωδικό του όνομα κατά τη διάρκεια της πτήσης ήταν Кедр (Κέδρος). Πίσω στη Γη, τα νέα ήδη ξεκινούσαν για το γύρο του κόσμου. Το Σοβιετικό Επιτελείο προήγαγε τον Γαγκάριν σε Ταγματάρχη ενώ βρισκόταν ακόμα στο Διάστημα. Μάλιστα, είχαν ετοιμαστεί τρία δελτία τύπου για την αποστολή πριν την εκτόξευση: ένα για την περίπτωση επιτυχίας και δυο για την περίπτωση αποτυχίας. Ο Γκαγκάριν δεν είχε τον έλεγχο του σκάφους του, επειδή κανείς δεν ήξερε πώς οι συνθήκες κατά την πτήση θα επηρέαζαν τον άνθρωπο βιολογικά και ψυχολογικά· ο συνδυασμός για το ξεκλείδωμα του χειριστηρίου βρισκόταν μέσα σ’ ένα σφραγισμένο φάκελο που είχε μαζί του, ενώ το σκάφος ελεγχόταν από επιτελείο επιστημόνων και τεχνικών στη Γη. Έπειτα από από 67 λεπτά σε τροχιά, το προσωπικό ελέγχου πτήσης έδωσε εντολή στο σκάφος να πυροδοτήσει τους κινητήρες επιβράδυνσης και να αρχίσει την επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα. Ο Γκαγκάριν δεν προσγειώθηκε μαζί με την κάψουλα, αλλά χρησιμοποίησε το εκτινασσόμενο κάθισμά του σε ύψος 7 χιλιομέτρων, και έπειτα από ελεύθερη πτώση χρησιμοποίησε το αλεξίπτωτό του και προσγειώθηκε κοντά στην πόλη Τακτάροβα. Μια γυναίκα, η εγγονή της και η αγελάδα τους ήταν οι πρώτοι που είδαν τον Γκαγκάριν να επιστρέφει. «Μην αναλωθείτε στο πένθος» Όπως θυµάται ο βετεράνος δηµοσιογράφος Βλαντίµιρ Γκουµπάρεφ από τις διηγήσεις τού κοσµοναύτη, «ο Γιούρι επί 10 λεπτά στη διάρκεια της πτήσης του νόµιζε ότι ήταν νεκρός. Η πτήση ήταν απίστευτα δύσκολη και απολύτως ηρωική. Τότε οι περισσότεροι πίστευαν ότι εάν ένας άνθρωπος πάει στο ∆ιάστηµα θα τρελαθεί». Το Vostok αντιµετώπισε προβλήµατα κατά την κάθοδό του και το σώµα του Γκαγκάριν δέχθηκε επιτάχυνση δύο µε τρεις φορές μεγαλύτερη αό αυτή στην οποία υποβάλλονται οι σηµερινοί αστροναύτες. Στη δηµοσιότητα δόθηκε και ένα σηµείωµα προς την οικογένειά του που είχε αφήσει ο Γκαγκάριν σε περίπτωση που δεν επέστρεφε από την αποστολή. «Εάν συµβεί κάποιο δυστύχηµα µην αναλωθείτε στο πένθος. Η ζωή είναι ζωή και κανείς δεν είναι ασφαλής – ανά πάσα στιγµή µπορεί να τον πατήσει αυτοκίνητο» έγραφε. Το μοιραίο δυστύχημα Ο Γιούρι Γκαγκάριν, πιλότος πριν γίνει κοσμοναύτης, δεν ταξίδεψε ποτέ ξανά στο Διάστημα. Σκοτώθηκε στις 27 Μαρτίου 1968, λίγες μέρες πριν την έβδομη επέτειο της ιστορικής του πτήσης, ενώ πετούσε με μαχητικό MiG-15 κοντά στο Κιρζάτς. Τα αίτια για το δυστύχημα ποτέ δεν ξεκαθαρίστηκαν, αν και αποκλείστηκε η πιθανότητα ανθρώπινου λάθους. Διάφορες εκδοχές αναφέρουν την κακοκαιρία, την πρόκληση αναταράξεων από τις μηχανές ενός μαχητικού Su-11 ή την αποσυμπίεση του κόκπιτ. Το τότε αοβιετικό καθεστώς είχε αναφέρει ότι ο Γκαγκάριν έμεινε μέσα στο αεροπλάνο ως το τέλος προκειμένου να μην πέσει πάνω σε ένα σχολείο. Ο Γιούρι Γκαγκάριν είναι θαμμένος στο Κρεμλίνο. Η γενέτειρα πόλη του μετονομάστηκε σε πόλη Γκαγκάριν προς τιμήν του, ενώ πολλά αγάλματά του στήθηκαν στην πατρίδα του και αλλού. Τον αποκάλεσαν Κολόμβο του Διαστήματος, Σύγχρονο Ίκαρο. Κέρδισε το θαυμασμό εκατομμυρίων ανθρώπων και ενέπνευσε χιλιάδες άλλους να συνεχίσουν στο δρόμο που άνοιξε στις 12 Απριλίου 1961. Η ίδρυση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, το λογότυπο της εταιρείας, οι θρυλικές στολές και πως περνάει από τα χέρια του Αριστοτέλη Ωνάση στο Ελληνικό Δημόσιο. Γράφει η Αγγελική Σαρακινού Σαν σήμερα 6 Απριλίου 1957 ξεκινάει τη λειτουργία της η Ολυμπιακή Αεροπορία. Ακόμη ένα όνειρο του Έλληνα κροίσου, Αριστοτέλη Ωνάση που γίνεται πραγματικότητα. Ήταν τέλη Ιουλίου του 1956, όταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης αγοράζει τις Εθνικές Αεροπορικές Γραμμές από το Ελληνικό Δημόσιο. Μετά από αυτή την αγορά του εφοπλιστή η εταιρεία παίρνει το όνομα ‘’Ολυμπιακή Αεροπορία’’. Ένα χρόνο αργότερα, το πρωί της 6ης Απριλίου 1957, η Ολυμπιακή Αεροπορία πραγματοποιεί το πρώτο της δρομολόγιο στην ιστορία της ελληνικής εναέριας συγκοινωνίας το Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Ο κυβερνήτης του δρομολογίου ήταν ο Παύλος Ιωαννίδης. Η εταιρεία αποτελούταν από 15 ελικοφόρα, 14 DC-3 και ένα DC-4 και είχε 835 υπαλλήλους προσωπικό. Εκείνη τη χρονιά λειτουργεί η πρώτη γραμμή εκτός ελληνικών συνόρων στο ταξίδι Αθήνα-Ρώμη-Παρίσι-Λονδίνο. Στη πτήση αυτή βρέθηκαν άνθρωποι κυρίως από τον επιχειρηματικό χώρο, οι οποίοι ταξίδευαν για επαγγελματικούς λόγους αλλά και ελάχιστοι επιβάτες που είχαν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι. Εκείνη την εποχή ένα ταξίδι στο εξωτερικό θεωρούνταν πολυτέλεια για αυτό και ήταν λίγοι εκείνοι που το πραγματοποιούσαν. Το 1958 ανοίγουν ακόμη δύο νέες γραμμές: Αθήνα-Ζυρίχη-Φρανκφούρτη και Αθήνα – Τελ Αβίβ. Την ίδια χρονιά προσθέτονται στην εταιρεία άλλα δύο ελικοφόρα DC-6. Το λογότυπο της Ολυμπιακής ΑεροπορίαςΧρόνο με το χρόνο η Ολυμπιακή μεγαλώνει και ξεκινάει να συνδέει όλο και περισσότερες πόλεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Από την Αθήνα και το Παρίσι ως το Μόντρεαλ και την Νέα Υόρκη και από το Γιοχάνεσμπουργκ μέχρι και την Αυστραλία. Η Ολυμπιακή Αεροπορία έχει ‘’ανοίξει’’ τα φτερά της για τα καλά. Ένας λευκός αετός ο οποίος έμοιαζε πολύ με έλικα, σε συνδυασμό με πέντε δακτυλίους και την ονομασία Olympic ήταν το πρώτο λογότυπο της εταιρείας. Λίγα χρόνια μετά ο Αριστοτέλης Ωνάσης ζητάει από τους συνεργάτες του να σχεδιάσουν ένα καινούργιο λογότυπο. Ο Ωνάσης γνώριζε από την αρχή τι ακριβώς ήθελε! Το ιδανικό λογότυπο για να κοσμεί τα αεροπλάνα του ήταν οι πέντε δακτύλιοι του εμβλήματος των Ολυμπιακών αγώνων. Αυτό βέβαια δεν ήταν εφικτό να γίνει καθώς η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή ισχυρίστηκε δικαιώματα στο έμβλημα. Έτσι το νέο λογότυπο της Ολυμπιακής Αεροπορίας ήταν οι έξι δακτύλιοι. Οι πέντε οι οποίοι αναπαριστούσαν τις πέντε ηπείρους και ο έκτος δακτύλιος ο οποίος συμβόλιζε την Ελλάδα. Για το σήμα αυτό χρησιμοποιήθηκαν το μπλε, το κόκκινο, το κίτρινο και το λευκό χρώμα. Οι θρυλικές στολές Το προσωπικό της Ολυμπιακής Αεροπορίας εκπαιδεύεται στα καλύτερα κέντρα του κόσμου. Μεγάλη έμφαση έδωσε ο Αριστοτέλης Ωνάσης και στις στολές των αεροσυνοδών. Έλληνες και ξένοι σχεδιαστές μόδας της υψηλής ραπτικής όπως η Coco Chanel, ο Γιάννης Τσεκλένης, ο Pierre Cardin, ο Billy Bo ήταν μερικοί από τους τυχερούς που δούλεψαν για τον Έλληνα εφοπλιστή και τη μεγάλη του εταιρεία. Οι στολές ήταν αρκετά προσεγμένες και κομψές. Ο πρώτος σχεδιαστής των στολών της Ολυμπιακής Αεροπορίας ήταν ο Jean Desses. Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ο ελληνικής καταγωγής σχεδιαστής ήταν γνωστός για την εποχή και ως ο ‘’Βασιλιάς της Μουσελίνας’’. Ο πολύ καλός του φίλος Αριστοτέλης Ωνάσης βλέποντας τις δημιουργίες του, έχοντας ντύσει τις πλουσιότερες κυρίες εκείνης της εποχής, του δίνει το βήμα να αφήσει και αυτός το στίγμα του στην Ολυμπιακή Αεροπορία. Η πρώτη στολή των αεροσυνοδών ήταν ένα αυστηρό μεσάτο ταγιέρ, σε μπλε απόχρωση, με λευκό πουκάμισο και καπέλο. Από τον Ωνάση στο Ελληνικό ΔημόσιοΚαι ενώ όλα βαίνουν καλώς για την Ολυμπιακή Αεροπορία και τον Έλληνα κροίσο, στις 22 Ιανουαρίου 1973 συμβαίνει κάτι που του αλλάζει όλη του τη ζωή. Ο γιος του Αλέξανδρος Ωνάσης, χάνει τη ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα. Αυτή η είδηση εκτός από την οικογένειά του συνταράζει και ολόκληρη την Ελλάδα. Και κάπως έτσι ξεκινάει η αρχή του τέλους για την θρυλική εταιρεία. Ένα χρόνο μετά, το φθινόπωρο του 1974, δημοσιοποιεί πως θέλει να αποχωρήσει από κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Έτσι στις 15 Μαρτίου 1975 η εταιρεία μεταβιβάζεται στο Ελληνικό Δημόσιο. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης έχει αφήσει τη δική του σφραγίδα στη θρυλική αυτή εταιρεία αφού το όνομά του θα είναι πάντα συνδεδεμένο με αυτή. Η Αγγελική Σαρακινού σπουδάζει στη New Media Studies Oι αρνητικές και πεισματικές θέσεις της Βρετανικής Κυβέρνησης στο πρόβλημα της Κύπρου οδήγησαν τον Κυπριακό λαό σε ένοπλο Αγώνα για να διεκδικήσει το αναφαίρετο δικαίωμά του για ελευθερία και την Ένωση με την Ελλάδα.
|
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
|