Το καλοκαίρι του 2001 έκπληκτοι οι συντηρητές που είχαν αναλάβει τον ανδριάντα του Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου βρίσκονταν μπροστά σε μια απρόσμενη ανακάλυψη: ένα κρυφό σημείωμα του γλύπτη ήταν χαραγμένο μέσα στην περικεφαλαία του ήρωα, κρυμμένο εκεί επί έναν αιώνα, αθέατο στα εκατομμύρια βλέμματα που είχε προσελκύσει το άγαλμα ως τότε. Το μήνυμα ξετύλιγε μια συναρπαστική ιστορία που διαδραματίστηκε το 1900 όταν ο γλύπτης Λάζαρος, Σώχος, ολοκλήρωνε το αριστούργημά του: «Παρά τη θέλησιν του Σώχου, Κολοκοτρώνη μου, ξαναφόρεσε την Περικεφαλαία, Paris 1900», έγραφε. Οταν η εγχάρακτη σημείωση ήρθε στο φως, η προϊσταμένη του τμήματος Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Δήμου Αθηναίων, Ζέττα Αντωνοπούλου, ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου είχε χυτευτεί το άγαλμα, με σκοπό να εντοπίσει περισσότερα στοιχεία σε σχέση με την υπόθεση. Οι επιστολές του Λάζαρου Σώχου, οι απαντήσεις της επιτροπής που είχε συσταθεί για την επίβλεψη του έργου και άλλα αρχειακά τεκμήρια ξεδιάλυναν το μυστήριο: βασισμένος στις ιστορικές αναφορές που περιέγραφαν τον Κολοκοτρώνη να πολεμά φορώντας το φέσι του και όχι περικεφαλαία, ο Σώχος θέλησε να παρουσιάσει τον Γέρο του Μοριά ασκεπή, με ξυρισμένο το μπροστινό τμήμα της κεφαλής και με μακριά χαίτη, όπως συνήθιζαν να είναι, την εποχή της Επανάστασης, οι Αρβανίτες με τους οποίους συναναστρεφόταν. Η άποψή του προσέκρουσε στη θέληση της επιτροπής που επέμενε στην προσθήκη της περικεφαλαίας ως στοιχείο αρχαιοπρεπούς μεγαλείου. Τελικά η ριζωμένη στη συλλογική μνήμη εικόνα του Κολοκοτρώνη με την περικεφαλαία, η οποία δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά καθιερώθηκε από μεταγενέστερες απεικονίσεις, ήταν εκείνη που επικράτησε. Με το κρυφό μήνυμά του, που κανείς δεν γνώριζε ως τότε ο Σώχος θέλησε να διαχωρίσει την καλλιτεχνική θέση του ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές… Πριν από 120 χρόνια Η ανακάλυψη αυτή, που έγινε κατά τη συντήρηση του ανδριάντα από το Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Εργων Τέχνης του ΤΕΙ Αθήνας σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, είναι ένα μόνο από τα μυστικά που κρύβει το περίφημο άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ενα άγαλμα που ξεκίνησε από το Παρίσι πριν από 120 χρόνια έχοντας αποσπάσει τιμητική βράβευση, που χρειάστηκε να αλλάξουν τέσσερις κυβερνήσεις για να αποφασιστεί η ακριβής τοποθεσία του, που αντιβαίνει τους κανόνες της διεθνούς γλυπτικής λόγω του ανασηκωμένου ποδιού του αλόγου, και που γέννησε έναν αστικό μύθο με αφορμή το ερώτημα «προς τα πού δείχνει ο Γέρος του Μοριά;»… Ολα ξεκίνησαν το 1884, 40 χρόνια μετά τον θάνατο του Κολοκοτρώνη, όταν, στο Ναύπλιο, επί δημαρχίας Επαμεινώνδα Κωτσονόπουλου προκηρύχθηκε καλλιτεχνικός διαγωνισμός για την ανέγερση έφιππου ανδριάντα του στρατηγού. Οπως εξηγεί η Ζέττα Αντωνοπούλου, στο βιβλίο της «Τα Γλυπτά της Αθήνας – υπαίθρια γλυπτική 1834-2004», «από τα προπλάσματα που κρίθηκαν στη βίλα Τζούλια της Ρώμης από ξένους κριτές, διακρίθηκε αυτό του Λάζαρου Σώχου στον οποίο ανατέθηκε η εργασία». Ο γλύπτης εργάστηκε για τον ανδριάντα στο Παρίσι από το 1891 ως το 1895 «όπου και χυτεύτηκε στα χυτήρια των αδελφών Τιεμπό. Ο Κολοκοτρώνης του Ναυπλίου τοποθετήθηκε και αποκαλύφθηκε επισήμως σε λαμπρή τελετή στο Ναύπλιο στις 23 Απριλίου του 1901». Προκειμένου να αποδώσει τη μορφή του Κολοκτρώνη, ο Σώχος μελέτησε τα πρόσωπα των εν ζωή συγγενών του και χρησιμοποίησε το νεκρικό εκμαγείο του που σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, διάβασε τα απομνημονεύματά του, μελέτησε τη φορεσιά, τον οπλισμό και την ιπποσκευή του. Ετσι κατάφερε να αποδώσει ρεαλιστικά τα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά και την προσωπικότητα του ήρωα. Δίδυμος ανδριάντας Προτού ακόμη το άγαλμα τοποθετηθεί στο Ναύπλιο, έν έτει 1900, με πρωτοβουλία του ίδιου του γλύπτη – ο οποίος προσφέρθηκε να δωρίσει την εργασία του – αποφασίζεται ένα δίδυμος ανδριάντας να τοποθετηθεί στην Αθήνα. Το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης εγκρίνει την εκταμίευση 8.000 δραχμών και περίπου άλλες τόσες συγκεντρώνονται με δημόσιο έρανο. Το άγαλμα είναι έτοιμο το 1901. Ομως η περιπέτειά του δεν σταματά εκεί. Το άκουσμα της είδησης προκαλεί τη διαμαρτυρία του Δήμου Ναυπλιέων, ο οποίος θεωρεί παράνομη την κατασκευή πανομοιότυπου ανδριάντα, όμως ο Σώχος αντικρούει την κατηγορία επικαλούμενος το ότι στη Γαλλία δεν υφίσταται νόμος που να απαγορεύει την κατασκευή έργου όμοιου με άλλο και ότι, αντιθέτως, τα αντίτυπα συμβάλλουν στην προώθηση της Τέχνης. Το 1902 ολοκληρώνεται και η αριστουργηματική βάση του αγάλματος, που περιλαμβάνει ανάγλυφες σκηνές από τη ζωή του Κολοκοτρώνη, από την καταστροφή του Δράμαλη και από την προτροπή προς τους φοβισμένους Ελληνες να κάψουν τα συγχωροχάρτια των Τούρκων. Ο ορειχάλκινος ανδριάντας φτάνει στον Πειραιά με το ατμόπλοιο «Σιδών» τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς συσκευασμένος σε πέντε μεγάλα κιβώτια. Θα παραμείνει εκεί επί σχεδόν δύο χρόνια, καθώς το σημείο τοποθέτησης του αγάλματος γίνεται αντικείμενο σφοδρής δημόσιας αντιπαράθεσης. Ο δήμαρχος Αθηναίων, Σπυρίδων Μερκούρης, υποστηρίζει ότι η θέση του βρίσκεται στην οδό Κολοκοτρώνη, ενώ η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου και Γορτύνιοι της Αθήνας απαιτούν να τοποθετηθεί στην περίβλεπτη πλατεία Συντάγματος. Το θέμα πυροδοτεί μεγάλες εντάσεις, ακόμη και συλλαλητήριο πελοποννήσιων φοιτητών οι οποίοι εισβάλλουν στο υπουργείο Οικονομικών ζητώντας να δουν τον πρωθυπουργό – και υπουργό Οικονομικών Δημήτριο Ράλλη -, φωνάζοντας: «Εις το Σύνταγμα, εις το Σύνταγμα ο Γέρος» ενώ απειλούν να γκρεμίσουν το υπό κατασκευήν βάθρο. Τελικά το 1904, το άγαλμα τοποθετείται στην αρχή της οδού Κολοκοτρώνη, από όπου σύμφωνα με ορισμένους έδειχνε προς την Ανατολή – μια εικασία με μεγαλοϊδεατικό συμβολισμό – ενώ το 1954, μετά την ανάπλαση της περιοχής, παίρνει τη σημερινή του θέση μπροστά στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής. Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ
Στα Φυλακισμένα Μνήματα, κοιμάται ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης,ετών 19 και οι μακελάρηδες των λαών κοιμούνται, με τη συνείδηση καθαρή, οι ελεεινοί! «Τ' ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται», μια επιγραφή πάνω από τα μνήματα των ζωντανών ο αφορισμός στη μοίρα των νεκρών ηρώων. Η έκθεση του Oppenheimer's Manhattan Project βγαίνει σε δημοπρασία στις 14 Μαρτίου Ένα από τα πιο σημαντικά ιστορικά έγγραφα του κόσμου θα πουληθεί σε δημόσια δημοπρασία στις 14 Μαρτίου. Οι «Ατομικές βόμβες», γραμμένες λίγες εβδομάδες πριν από την πτώση των πρώτων τέτοιων όπλων στην Ιαπωνία, καταγράφουν μια ερευνητική άποψη του «Έργου Μανχάταν». Το έγγραφο Manhattan_Project χρονολογείται από την 1η Ιουλίου 1945 και τιτλοφορείται «Atomic Bombs: A General Account of the Development of Methods of Using Atomic Energy for Military Purposes Under the Uspic of the United States Government, 1940-1945.» Υπογράφεται από όλους τους επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένου του J. Robert Oppenheimer και των νικητών του βραβείου Νόμπελ Enrico Fermi, Ernest Lawrence, James Chadwick, Harold Urey και Isidor I. Rabi.RR Auctions Είναι το χρονοδιάγραμμα του εγγράφου που το κάνει τόσο σημαντικό – παραδόθηκε την 1η Ιουλίου, μόλις 15 ημέρες πριν από την πρώτη έκρηξη ενός πυρηνικού όπλου, την πυρηνική δοκιμή που έλαβε χώρα στις 16 Ιουλίου 1945 και πέντε εβδομάδες πριν από τους βομβαρδισμούς στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι που έλαβαν χώρα στις 6 και 9 Αυγούστου 1945. Λίγες είναι πιο εμβληματικές στιγμές στην ιστορία της τεχνολογίας από τη στιγμή ξεκίνησε η εποχή των πυρηνικών όπλων και τη στιγμή που δημιουργήθηκε αυτό το έγγραφο. Τότε, βέβαια, ο κόσμος δεν ήταν απολύτως σίγουρος τι θα συνέβαινε όταν πατούσε το κουμπί του Trinity, που ήταν η κωδική λέξη. Ο τίτλος και ο χρόνος του εγγράφου υποδηλώνουν ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία. Γνωστό ως «Smyth Report», χρονολογείται την 1η Ιουλίου 1945 και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα μέσα ενημέρωσης στις 12 Αυγούστου 1945, λίγες μέρες μετά τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Είναι επομένως πιθανό να είναι η πρώτη δημόσια διαθέσιμη αναφορά για τη δημιουργία της βόμβας. Η παράδοση της Ιαπωνίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ανακοινώθηκε από τον αυτοκράτορα Χιροχίτο στις 15 Αυγούστου και υπεγράφη επίσημα στις 2 Σεπτεμβρίου 1945. Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των θυμάτων που προκλήθηκαν από τα δύο πυρηνικά ολοκαυτώματα ανήλθαν σε 129.000 έως 226.000 αμάχους και 7.000 έως 10.000 στρατιώτες. Θα υπάρχουν πιο σπάνιες και πιο πολύτιμες κάρτες από τα 12,6 εκατομμύρια δολάρια που πληρώθηκαν για ένα Mickey Mantle, θα υπάρχουν πιο πολύτιμες κιθάρες από τα 6 εκατομμύρια δολάρια που πληρώθηκαν για το Martin D-18E του 1959 του Kurt Cobain και θα υπάρχουν περισσότερα σκηνικά ταινιών που πωλούνται για 5 εκατομμύρια δολάρια λόγω του ρόλου τους σε μια μυθοπλασία. Το Manhattan Project όμως θα αναφέρεται σε οποιαδήποτε ιστορία της ανθρωπότητας όποτε γραφτεί αυτό το επεισόδιο. Οι υπογραφές στο έγγραφο είναι ιστορικές: James Chadwick (1891-1974), Richard C. Tolman (1881-1948), John H. Manley (1907-1990), Samuel T. Arnold (1892-1956), Gen. Kenneth D. Nichols (1907-2000), J. Robert Oppenheimer (1904-1967), Robert F. Bacher (1905-2004), Ernest O. Lawrence (1901-1958), William R. Purnell (1886-1955). ), William S. Parsons (1901-1953), Harold C. Urey (1893-1981), Enrico Fermi (1901-1954), Samuel K. Allison (1900-1965), Adm Frederick L. Ashworth (1912-2005). ), στρατηγός Thomas F. Farrell (1891-1967), συνταγματάρχης Elmer E. Kirkpatrick (1905-1990), William Shurcliff (1909-2006), Paul C. Fine, Col. Franklin T. Matthias (1908-1993) , Isidor I. Rabi (1898-1988), James B. Conant (1893-1978), George L. Harrison (1887-1958) και Stafford L. Warren (1896-1981). Αποτελούν μερικούς από τους σημαντικότερους φυσικούς της ιστορίας. “Έχω ξοδέψει μεγάλα κομμάτια της ζωής μου παρακολουθώντας τις τιμές δημοπρασίας σημαντικών αντικειμένων και προσπαθώντας να καταλάβω τι συνιστά αξία στο μπλοκ δημοπρασίας και αυτό το αντικείμενο μου φαίνεται σχεδόν ανεκτίμητο από οποιαδήποτε οπτική γωνία. Είναι ένα από εκείνα τα επιστημονικά αντικείμενα που γεφυρώνουν το χάσμα για να γίνει αντικείμενο τέχνης” επισημαίνει ειδικός σε δημοπρασίες. Ακριβώς τι αξίζει αυτό το έγγραφο και πράγματι, τι μπορεί να σημαίνει ακόμη και σε μερικούς αιώνες από τώρα θα απαντηθεί εν καιρώ, αλλά αν είστε μαθητής της επιστημονικής μεθόδου και μελετητής της παγκόσμιας ιστορίας, το IMHO είναι ένα από τα πιο σημαντικά έγγραφα που προσφέρθηκαν ποτέ σε δημόσιο πλειστηριασμό. Πώς θα μπορούσε αυτό να μην είναι πιο σημαντικό στο πλαίσιο της παγκόσμιας ιστορίας από οποιαδήποτε πίνακα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, έργο τέχνης του Άντι Γουόρχολ ή ένα θρησκευτικό έγγραφο; Η τελευταία φορά που κάτι έστω και εξ αποστάσεως βγήκε σε δημοπρασία ήταν πριν από μια δεκαετία (19 Ιουνίου 2014) όταν μια κάρτα μεγέθους τεταρτημορίου που είχε υπογραφεί από 30 άτομα από το «Los Alamos New Mexico Atomic Bomb Project» βγήκε σε δημοπρασία στον οίκο Christie’s από τη διάσημη συλλογή Forbes. Παρά την προσδοκία της επίσημης Christie’s που ήταν για τιμή από 3.000 έως 5.000 δολάρια ΗΠΑ, η κάρτα πωλήθηκε για 161.000 δολάρια από τον οίκο δημοπρασιώνs Η δημοπρασία πραγματοποιείται στις 14 Μαρτίου και μπορείτε να παρακολουθήσετε τους αριθμούς να σκαρφαλώνουν σε πραγματικό χρόνο στην ιστοσελίδα της RR Auctions και θα αξίζει να την παρακολουθήσετε. Το RR στο όνομα του οίκου δημοπρασιών σημαίνει «Remarkable Rarities» που κάπως συνοψίζει ότι αυτό το αντικείμενο είναι πραγματικά ξεχωριστό. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
|