Είναι με πραγματικό πόνο ψυχής που συγγράφω αυτό το άρθρο, γιατί δυσκολεύομαι ακόμα να πιστέψω ότι υπάρχουν ανάμεσα μας, συμπατριώτες μας που εργολαβικά προωθούν απαράδεκτες εθνικά θέσεις προσπαθώντας να σπιλώσουν τις μνήμες Αγωνιστών μας και να αμαυρώσουν τους ένδοξους αγώνες του λαού μας για ελευθερία και δικαίωση. Γράφω αυτό το άρθρο με πόνο ψυχής γιατί κάποιοι ξεχνούν. Δεν αντιλαμβάνονται πως για να μπορούν σήμερα να προβάλλουν τις φιλοτουρκικές τους θέσεις και την «άλλη άποψη», για να μπορούν να έχουν ελευθερία λόγου, έκφρασης και σκέψης και να μπορούν να χαρακτηρίζουν κάθε διαφορετικά σκεπτόμενο από αυτούς πολίτη ως «εθνικιστή», «φασίστα», «ρατσιστή» και άλλα πολλά, κάποιοι άλλοι γενναίοι, σκαρφάλωσαν πριν χρόνια ατρόμητα στην κρεμάλα και βλέποντας το θάνατο κατάματα στο άνθος της πρώτης τους νιότης, του χαμογέλασαν περιφρονητικά και προχώρησαν προς την αθανασία.
Περιφρονούν πως για να μπορούν σήμερα να κατέχουν θέσεις και αξιώματα, κυβερνητικά οφίκια, υπουργικούς θώκους, βουλευτικές έδρες και κομματικά οφίκια, κάποιοι ανιδιοτελώς πρόσφεραν θυσία τη ζωή τους στο βωμό της ελευθερίας της Πατρίδας μας. Ξεχνούν πως οι εθνικοί αγώνες βάφτηκαν με αίμα και θεμελιώθηκαν με εκατόμβες νεκρών. Όταν λοιπόν η Πατρίδα βρίσκεται υπό κατοχή, όταν η εθνική και η φυσική επιβίωση μας ως λαού απειλείται άμεσα και καθημερινά σε αυτή την εσχατιά του ελληνισμού που μας έταξε η μοίρα, είναι αδιανόητο, απαράδεκτο αλλά συνάμα και άκρως επικίνδυνο να υπάρχουν άνθρωποι που δίδουν υπόσταση και που νομιμοποιούν τα επιχειρήματα του εχθρού, ισχυροποιώντας και προβάλλοντας τις θέσεις του με κάθε ευκαιρία. Ούτε η καλλιτεχνική δημιουργικότητα ούτε η ποιητική άδεια ούτε η δημοσιογραφική ιδιότητα ούτε βέβαια η κομματική, βουλευτική, υπουργική ή προεδρική θέση δικαιολογούν ή επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Όταν οι 9 απαγχονισθέντες ήρωες μας οδηγούντο στην αγχόνη από τον άγγλο δυνάστη, σαφώς δεν έπρατταν τούτο για την απόκτηση της δικής τους προσωπικής ελευθερίας. Ανέβαιναν συνειδητά τα σκαλιά που τους οδηγούσαν στον θάνατο, έτσι ώστε να μπορέσει ο υπόλοιπος κυπριακός λαός –διαχρονικά- να απολαύσει το μέγιστο αγαθό, την ελευθερία. Όλοι λοιπόν, και γενεές που πέρασαν και οι γενεές που θάρθουν, ευεργετήθηκαν άμεσα και ουσιαστικά από το θάνατο τους. Όπως ευεργετήθηκαν και από το θάνατο, τις θυσίες και τους αγώνες όλων των άλλων αγωνιστών της ελευθερίας του λαού μας. Όταν λοιπόν συμπατριώτες μας (ευτυχώς ανεπιτυχώς ακόμα) προσπαθούν να αμαυρώσουν τον αγώνα της EOKA και τις θυσίες των παλικαριών της, προβαίνουν σε πράξη αχαριστίας μεγάλη. Στην αρχαία Ελλάδα η αχαριστία αποτελούσε ποινικό αδίκημα και ο αχάριστος ετιμωρείτο παραδειγματικά. Στην σύγχρονη Kύπρο η αχαριστία μερικών, ξεπερνά τα όρια, αγγίζει την βλασφημία και υποσκάπτει τον αγώνα που δίνει σήμερα ο λαός μας απέναντι στον κατακτητή. Kανείς επομένως δεν πρέπει να παραμένει αδιάφορος σε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Στη σύγχρονη Kύπρο αυτή η αχαριστία δεν πρέπει να περνά απαρατήρητη. H Kύπρος, παλαιόθεν ελληνίς κατά τον ποιητή, δεν έχει περιθώρια ανοχής σε τέτοιες συμπεριφορές. Ας σταματήσουν λοιπόν κάποιοι να προσπαθούν να σπιλώσουν τη μνήμη των αγωνιστών μας, να αμαυρώσουν τους ένδοξους αγώνες του λαού μας και να υποσκάψουν την ικανότητα του λαού μας να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις των καιρών. O αγωνιζόμενος κυπριακός λαός δεν το επιτρέπει. Oι νεκροί μας ήρωες το απαγορεύουν. Oι ζώντες Αγωνιστές και Ήρωες το καταγγέλλουν. H χιλιάδων χρόνων ιστορία μας, μάς καλεί να σταθούμε ακοίμητοι φρουροί στα κάστρα και τους προμαχώνες της ιστορικής πραγματικότητας. Να προασπίσουμε την ιστορική αλήθεια έναντι στις νέες επιβουλές διαστρέβλωσης, παραχάραξης και παραποίησης. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το κάλεσμα της.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|