Με έντονο και διάχυτο εθνικοθρησκευτικό πνεύμα και πατριωτικό ρίγος θα γιορτάσει και φέτος το αθάνατο ενωτικό έπος της θρυλικής Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 ο Κυπριακός Ελληνισμός τούτης της νοτιοανατολικότερης εσχατιάς του Γένους. Η σκέψη και η θύμηση νοσταλγικά, επιτακτικά και μονοδρομικά θα φτερουγίσει απελευθερωμένη και ασύλληπτη στα χρυσά εκείνα χρόνια όπου ο λεβεντόγερος Στρατηγός ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ, το άξιο και μοναδικό τέκνο της Πατρίδας, έπλαθε με τρόπο απαράμιλλο και αψεγάδιαστο την άλκιμη Νεολαία της Κύπρου για το μεγάλο τιτάνιο και συγκλονιστικό σε έξαρση και ορμή αγώνα της λευτεριάς, της δικαίωσης, της απελευθέρωσης και της ΕΝΩΣΕΩΣ. Τότε που ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος ΜΑΚΑΡΙΟΣ Γ’, εξοριζόταν με άλλα ηγετικά στελέχη της Εκκλησίας στις μακρινές Σεϋχέλλες σε μια σκοτεινή, ύπουλη και αδίστακτη προσπάθεια των αποικιοκρατών του στρατοκρατούμενου Στέμματος της Γηραιάς Αλβιόνος να στερήσουν τη θρησκευτικοπνευματική τόνωση τούτου του ανυπότακτου και ατίθασου λαού που ακράτητος ξεχύθηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη της Κύπρου για Λευτεριά και ΕΝΩΣΗ. Στιγμές ανεπανάληπτες και απίστευτες, αφού οι Νεοέλληνες πιστά και αταλάντευτα ταγμένοι και προσηλωμένοι στα αμάραντα και άφθαρτα ιδεώδη, στις αμόλυντες και στις πάναγνες αρχές, στις αιώνιες και άχραντες ιδέες της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ και του ΓΕΝΟΥΣ, πήραν ακάθεκτοι μια κακοτράχηλη ανηφοριά που οδηγούσε στο παλάτι της γαλανομάτας θεάς ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ. Πύρινοι και αγέρωχοι μπροστάρηδες, λυγερόκορμοι και ατρόμητοι σημαιοφόροι, άφοβοι και ανδρείοι καθοδηγητές τούτης της συγκλονιστικής πορείας προς το δύσβατο ανηφόρι της δικαίωσης είναι το ατελεύτητο πάνθεο των ηρώων, ηρωομαρτύρων, αγωνιστών και μαχητών της ρωμέϊκης εποποιίας της Ε.Ο.Κ.Α. που ξαναζωντάνεψαν στις μέρες τους στο Κούγκι, την Αλαμάνα, το Χάνι της Γραβιάς, το έπος του ‘’ΟΧΙ’’ και της Πίνδου, τους Μακεδονομάχους, το Μαρμαρωμένο Βασιλιά της αιώνιας βυζαντινής Κωνσταντινούπολης, τους Σαλαμινομάχους και τους Μαραθωνομάχους, μέσα σε ανήλιαγα και αφιλόξενα κρησφύγετα, σε σιδερόφρακτα μπουντρούμια, μπροστά στην αγχόνη, στα μνήματα των Κεντρικών Φυλακών, μέσα από απερίγραπτα φρικιαστικά και ανυπόφορα βασανιστήρια, σε παράτολμες ενέδρες και μέσα από άνισες μάχες με τον εχθρό. Τούτο το μοναδικό, άσπιλο και ανόθευτο αγωνιστικό έπος, αυτή η ιερή, αιμάτινη και ασίγαστη επανάσταση της Κύπρου, αποτέλεσαν και αποτελούν το φωτεινό παράδειγμα και το αμάραντο ιστορικό λίκνο για όλα τα απελευθερωτικά κινήματα της γης, όταν οι σκλαβωμένοι με πίστη και θάρρος στη καρδιά, ανδρεία και αποφασιστικότητα στη ψυχή ανηφορίζουν το κακοτράχαλο Γολγοθά που οδηγεί στη ΛΕΥΤΕΡΙΑ και στη ΔΙΚΑΙΩΣΗ Ο διακαής, ασίγαστος, αδάμαστος και έντονος πόθος της ΕΝΩΣΗΣ, της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ, της ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ και της ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ μέθυσε μια βραδιά τους ΑΚΡΙΤΕΣ της Ε.Ο.Κ.Α. με το αθάνατο κρασί του 1821, τους αναβάπτισε στην εθνική κολυμβήθρα του αίματος των ηρωικών προγόνων, κοινώνησε τα άχραντα Μυστήρια του Θείου Σώματος και Αίματος σε όλους και όπλισε το χέρι τους με το καρυοφύλλι του Κολοκοτρώνη, το γιαταγάνι του Νικηταρά και την κουμπούρα του Μπότσαρη. Με ιερό ρίγος να διαπερνά τα φυλλοκάρδια της ψυχής τους και τα τρίσβαθα του υποσυνείδητου τους, πορεύθηκαν ωραίοι και πανώριοι τον τίμιο και άξιο αγώνα για του ΧΡΙΣΤΟΥ την Πίστη την Αγία και του Έθνους την Ελευθερία. Το ολοκαύτωμα του θρυλικού υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α. Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου, ο γενναίος θάνατος του Κυριάκου Μάτση, οι τέσσερις μάρτυρες στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου, η αγχόνη που έσφιξε μακάβρια το νεανικό λαιμό του Παλληκαρίδη έγραφαν ασταμάτητα ολόχρυσες σελίδες έξαρσης και ηρωισμού, που παραδίνονται ανεξίτηλες και διαχρονικές για να γαλουχήσουν με τούτα τα αθάνατα νοήματα της Θρησκείας και του Έθνους τις επόμενες γενεές. Με αγάπη ανόθευτη στο Θεό, πίστη αδιαφιλονίκητη στο σκοπό του Αγώνα, κατάφαση αστείρευτη στην ιδέα του Έθνους, πείσμα σκληροτράχηλο για επίτευξη του στόχου, θάρρος ανυπέρβλητο μπροστά στις δυσκολίες, άτρωτοι και γενναίοι απέναντι σε μια ισχυρή πανστρατιά πολεμιστών της αποικιοκρατικής αυτοκρατορίας των Βρετανών, απέδειξαν για ακόμη μια φορά πως όντως οι ΗΡΩΕΣ πολεμούν σαν ΕΛΛΗΝΕΣ. Αμούστακα παλικάρια, μικρά μαθητούδια με τρυφερές καρδιές, αθώες νεάνιδες σήκωναν στους ώμους τους το βάρος του ιερού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. και σκορπούσαν το φόβο, την αμηχανία και την ταραχή. Αποτίουμε λοιπόν ευλαβικά σήμερα ελάχιστο φόρο εθνικής τιμής και υπερηφάνειας στο αθάνατο και μοναδικό πάνθεο των ηρώων, αγωνιστών και μαρτύρων του έπους της θρυλικής και ΕΝΩΤΙΚΗΣ Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 έχοντας ως φόντο στον ορίζοντα, το σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο τη θρηνούσα Βασιλεύουσα της Αμμοχώστου, το ερειπωμένο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, την αιμορραγούσα Κερύνεια και την αρχόντισσα της Μόρφου δακρύουσα. Σεμνά και απέριττα, με σαφήνεια και καθαρότητα, λιτά και απερίφραστα διαμηνύουμε στους στρατοκράτες της ΑΓΚΥΡΑΣ πως αν όντως θέλουν να τουρκέψουν τη νήσο των ΑΓΙΩΝ, των ΠΑΤΕΡΩΝ και των ΗΡΩΩΝ, η απάντηση μας είναι μια, ασυζήτητη, αδιαπραγμάτευτη, αταλάντευτη, αδιάλογη και ενωτική αφού πηγάζει αυτούσια από τον ιερό σκοπό και τα αμόλυντα ιδανικά του αγωνιστικού έπους 1955-1959: ‘’ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ...Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ... ΕΛΛΑΣ-ΚΥΠΡΟΣ-ΕΝΩΣΙΣ...’’ Το διαχρονικό και ανεπανάληπτο μήνυμα του θρυλικού ενωτικού έπους της ΕΟΚΑ 1955 – 1959 φωτίζει και καθοδηγεί τα βήματα μας με τρόπο αψεγάδιαστο και αδιαπραγμάτευτο στις κρίσιμες και δύσκολες εθνικές στιγμές που διανύουμε ως Πανορθόδοξος Κυπριακός Ελληνισμός για του Χριστού τη Πίστη την Αγία και του Έθνους την Ελευθερία. Το ατελεύτητο πάνθεο των ηρώων και ηρωομαρτύρων μας δείχνει επιτακτικά το δρόμο της Τιμής και του καθήκοντος για αποτίναξη του βάρβαρου ζυγού δουλείας και κατοχής των εδαφών μας... Με τιμή, Χρίστος Κ. Μακρίδης Παραλίμνι 31/03/2024
0 Comments
"Χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία! Ο Κύριος μετά σου"! Την αγνή τούτη μέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου διάλεξαν οι πρόγονοί μας για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. "Ελευθερία ή θάνατος" βροντοφώναξαν τα παλικάρια με απροσμέτρητο θάρρος και απύθμενη αποφασιστικότητα! "Για του Χριστού την πίστη την αγνή και της πατρίδος την ελευθερία", αντιλάλησε από άκρη σε άκρη στη σκλαβωμένη Ελλάδα. Σαν πυρηνικός αντιδραστήρας, που χάλασε το σύστημα ψύξης του και ελκύει ακατάσχετα γύρω του θανατηφόρα πυρηνική ενέργεια, έτσι και στις ψυχές και στα στήθια των υπόδουλων Ελλήνων ξεχείλισε η αδικία και η καταπίεση από το βάρβαρο κατακτητή και ο τόσο φιλήσυχος ραγιάς των 400 χρόνων, αποφασιστικός και ασυγκράτητος , βροντοφώναξε κατάμουτρα στον … τύραννο και σε όλη την οικουμένη: "Τούρκος να μη μείνει στο Μοριά μηδέ στον κόσμο όλο"! Κείνο, που μέρες και νύκτες , βδομάδες και μήνες, χρόνια και αιώνες συλλογιζόταν κι ονειρευόταν ο σκλαβωμένος και εξουθενωμένος ραγιάς, γινόταν τώρα τόσο δύσκολη μα και τόσο ευχάριστη πραγματικότητα! Οι Τούρκοι έμειναν ενεοί και έκπληκτοι! Δεν πίστευαν στα μάτια τους και δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν πως τούτοι οι ρακένδυτοι και φιλήσυχοι ραγιάδες θα μπορούσαν μια μέρα να σηκώσουν κεφάλι και να ταρακουνήσουν την παλαι-ποτε κραταιά τους Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και αντέδρασαν! Αντέδρασαν βάναυσα και αλύπητα, αδίστακτα και απάνθρωπα, όπως πάντα με ατιμώσεις και ταπεινώσεις, φρικτά βασανιστήρια και απίστευτες θηριωδίες, φωτιά και τσεκούρι χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς καμιά εξαίρεση, πιστεύοντας, οι αφελείς, πώς μπορούσαν να κάμψουν το σθένος και την αποφασιστικότητα των Ελλήνων που αγωνίζονταν ψυχή τε και σώματι για την πολύτιμη λευτεριά τους. Μα οι πρόγονοί μας , μεθυσμένοι και συνεπαρμένοι με το γλυκόποτο κρασί του Δίκαιου της λευτεριάς, πιάστηκαν λεβέντικα στον πυρρίχιο του ιερού τους αγώνα και χόρεψαν ηρωικά και ανυποχώρητα τους θεσπέσιους ρυθμούς της πολεμικής σάλπιγγας του Ρήγα και του αφυπνιστικού παιάνα του Διονύσιου Σολωμού. Λίγοι, φτωχοί και σχεδόν άοπλοι, πλούσιοι όμως στην καρδιά και οπλισμένοι σαν αστακοί με την ανίκητη πανοπλία του δίκιου και της λευτεριάς, ανέβηκαν αγόγγυστα και θαρραλέα τις δυπρόσιτες κορφές της αρετής κι αντιπάλαιψαν με απαράμιλλο σθένος και αποφασιστικότητα την πανίσχυρη τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία. Μανιάκι και Αλαμάνα, Τριπολιτσά και Μεσολόγγι, Ψαρά και Δερβενάκια, Αράχωβα και Γραβιά μεσουράνησαν τη σκλάβα Ελλάδα και έπεισαν τις Μεγάλες Δυνάμεις ότι οι Έλληνες άξιζαν τη λευτεριά τους. Η αγνότητα των υψηλών ιδανικών του Κανάρη και του Μπότσαρη, η ακλόνητη πίστη του Κολοκοτρώνη, η άδολη παλικαριά του Μακρυγιάννη, η ασυναγώνιστη τόλμη του Νικητάρα και του Μιαούλη, το ακατανίκητο ηφαίστειο του Παπαφλέσσα έδωσαν αιώνια μαθήματα πατριωτισμού και αυταπάρνησης στο παγκόσμιο. Κι η γαλανομάτα θεά ΛΕΥΤΕΡΙΑ, μετά από ένα άνισο εφτάχρονο αγώνα ,θρονιάστηκε επιτέλους στο ματοβαμμένο της ελληνικό παλάτι, στεφανώνοντας ταυτόχρονα με αμάραντα στεφάνια τους αμέτρητους ήρωες που έπεσαν πολεμώντας για την απελευθέρωση της μάνας Ελλάδας. Σήμερα, 190 ολόκληρα χρόνια από την ιστορική επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, ζούμε, αλίμονο σε συνθήκες μεγάλης τραγικότητας και αβέβαιου μέλλοντος κι έχουμε απέναντι μας και πάνω από τα κεφάλια μας τον ίδιο αδίστακτο και βάρβαρο τύραννο. Οι προσφυγικοί συνοικισμοί, τα κατεχόμενα χωριά και πόλεις μας, τα βουβά καμπαναριά κι οι συλημένες μας εκκλησίες και μοναστήρια, μας περιμένουν σιωπηλά και καρτερικά, αφού αναμένουν από μας τη δικαίωση και την απελευθέρωσή τους. Οι μαυροφορημένες μάνες των αγνοουμένων μας ,περιμένουν με αγωνία ατύπωτη και πόνο αβάστακτο το γυρισμό ή την εξακρίβωση της τύχης των μονάκριβων τους προσώπων. Ο Αττίλας, σκληρός και απάνθρωπος, συνεχίζει να βεβηλώνει τα ιερά και τα όσιά μας, ενώ η ένοχη Τουρκία τορπιλίζει συνεχώς κάθε προσπάθεια δίκαιης λύσης του προβλήματός μας και με κάθε τρόπο προσπαθεί να κλιμακώσει και να παγώσει τα εγκληματικά και παράνομα τετελεσμένα που δημιούργησε, ενισχύοντας δραματικά την εδώ στρατιωτική παρουσία της και μεταβάλλοντας ολοένα το δημογραφικό χαρακτήρα και την ιστορική φυσιογνωμία της Κύπρου μας, με απώτερο σκοπό την πλήρη και οριστική τουρκοποίηση ολόκληρης της πατρίδας μας. Έλληνες και Ελληνίδες της Κύπρου και της Ελλάδας, του απανταχού Ελληνισμού, του Χριστιανισμού και της Πανορθοδοξίας, χαλεποί είναι οι καιροί, δυσοίωνο το μέλλον, για μας και τα παιδιά μας, τα εγγόνια και δισέγγονα μας… Ας ξυπνήσουμε επιτέλους από το λήθαργο της αδιαφορίας και της παχυδερμίας, του ωχαδερφισμού και του εύκολου κέρδους, του εγωκεντρισμού και του συμφεροντολογισμού κι ας κοιτάξουμε κατάματα και κατάφατσα την ωμή και στεγνή πραγματικότητα. Οι ηρωικοί νεκροί του ´21, του ´55 και του 1974 μας παρακολουθούν από τους καθαγιασμένους τάφους τους και με παράπονο μας ερωτούν "Πώς στ ´αλήθεια το βαστάτε, Που, με τούρκικη σημαία, Τύλιξαν τα αγάλματά μας Και κάρφωσαν την καρδιά μας Με την τούρκικη σημαία πώς κοιμάστε; πώς ξυπνάτε; Σκλαβωμένοι πως βαστάτε;" Εμπρός, λοιπόν, αδερφοί μου, όλοι μαζί, ενωμένοι και αγαπημένοι, ας ριχτούμε στον υπέροχο αγώνα της τιμής και του καθήκοντος, για το δίκαιο και τη λευτεριά της τουρκοπατημένης μας πατρίδας Κύπρου! Ο πανάγαθος Θεός ας είναι πάντοτε ο μεγάλος μας βοηθός και συμπαραστάτης! Κολοκοτρωνέϊκα ας ασπαστούμε την ακράδαντη πίστη του Γέροντα του Μωριά πως ο Θεός υπόγραψε τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ μας και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του αφού: "Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΕΝ ΦΥΛΗ ΣΑΝΟΤΖΙΕΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΕΝ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΟΝΤΑΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΛΕΙΨΕΙ" Με συναγωνιστικούς χαιρετισμούς Χρίστος Κ. Μακρίδης Παραλίμνι 25/03/2024 Μνημονεύουμε τούτες τις μέρες του Μαρτίου με πατριωτικά σκιρτήματα καρδιάς και ιερό ρίγος ψυχής αυτόν που δόξασε τη Λευτεριά, τον αλησμόνητο και απαράμιλλο Σταυραετό του Μαχαιρά, τον αθάνατο υπαρχηγό της θρυλικής ενωτικής Ε.Ο.Κ.Α 1955 – 1959, το ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΙΕΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ. Ήταν Άνοιξη όταν έπεσε. Μάρτης ο μήνας και οι ανθοί μοσχοβολούσαν. Όλη γύρω η γη έσφυζε από ζωή κι αυτός, με το κεφάλι ορθό, βάδιζε στο θάνατο. Το παλικάρι, που πέρασε από το σκαλί της ζωής κι ανέβηκε στο ατελεύτητο πάνθεο των ηρώων και ηρωομαρτύρων της Κυπριακής ρωμέικης εποποιίας, δεν ήταν άλλος από το λυγερόκορμο λεβεντονιό της ΛΥΣΗΣ, που έπεσε μαχόμενος ηρωικά και ανυπότακτα στα βουνά του Μαχαιρά, χαράζοντας με το αίμα του ολόχρυση σελίδα έξαρσης, αυτοθυσίας και παλικαριάς στον αμόλυντο αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α και στην πολύχρονη και μακραίωνη ιστορία της Ελληνορθόδοξής μας Κύπρου. Τι να τα κάνει λοιπόν η Παναγιά του Μαχαιρά τα ολομέταξα και τα κεντήματα, αφού τούτος ο σκληροτράχηλος μαχητής κέντησε τη γη της με τριαντάφυλλα από το φλογάτο του αίμα; Τι να τα κάνει η Μαχαιριώτισσα τα ασημοκάντηλα, αφού μπροστά της άναψε και θέριεψε και φούντωσε καιγόμενη λάβα το σώμα του Γρηγόρη; Δεν της χρειάζονται λοιπόν τα βασιλικά τα άνθια ούτε και τα όμορφα ψαλσίματα, αφού αυτός ο αλύγιστος αγωνιστής του δικαίου τη στόλισε με ένα στεφάνι αγριοδαφνόκλαρα τσουρουφλισμένα, για να μοσκοβολούν στην κάθε τους ανάσα και πρωτάκουσε από τα χείλη του της δόξας, της τιμής και της αυταπάρνησης τον τρισάγιο ύμνο. Ο νεαρός πατριώτης, ο γενναίος υπαρχηγός του λεβεντόγερου Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή, ο θρυλικός Ζήδρος, ο ανυποχώρητος καπετάνιος του αγώνα, έπεσε για την αγνή, την άσπιλη και την αμάραντη ιδέα που λέγεται ΛΕΥΤΕΡΙΑ και για μια μεγάλη αγάπη που λέγεται ΠΑΤΡΙΔΑ. Έπεσε για τον προαιώνιο πόθο και το ακοίμητο όραμα τούτης της νοτιοανατολικότερης εσχατιάς του Πανορθόδοξου Ελληνισμού, που λέγεται ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΝΩΣΙΣ... Τούτες λοιπόν τις μέρες του Μαρτίου, η σκέψη γυροφέρνει ξανά και φτεροπετά ασύλληπτη στη μνήμη της όσιας θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, γονατίζει ταπεινά, σκύβει ευλαβικά το γόνυ και προσκυνά! Προσκυνά το μεγάλο Έλληνα ιδεολόγο, το Χριστιανό πιστό, τον αδαμάντινο πατριώτη, τον αγέρωχο μαχητή, τον ολόλαμπρο αγωνιστή, τον ηρωικό νεκρό, το πανέμορφο τούτο παλληκάρι που πίστεψε με φανατική κατάφαση στην αθάνατη ιδέα του Έθνους, στην πανώρια θωριά της γαλανομάτας θεάς της Λευτεριάς, και έδωσε για αυτήν την ίδιά του τη ζωή. Στην πυρωμένη αλήθεια των καιρών, το πλήρωμα του χρόνου φαντάζει ξεγέλασμα. Οι αναμνήσεις και οι θύμησες της ηρωικής και αξέχαστης θυσίας του Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου γεμίζουν ασφυκτικά, ιερά και νοερά τα φυλλοκάρδια και τα τρίσβαθα κάθε ελληνικής ψυχής. Η καρδιά πάλλεται από ύψιστη εθνική υπερηφάνεια και η ψυχή ριγά από πρωτόγνωρα και θυελλώδη πατριωτικά αισθήματα, καθώς αντικρίζει βαθιά μέσα της αυτή την υπέροχη ιδέα της Λευτεριάς και του Δικαίου, για την οποία ο αθάνατος γιος της γραφικής κωμόπολης της Λύσης παράτολμος κι ωραίος υπερέβηκε κατά πολύ τα ανθρώπινα και στεφανώθηκε με την αθανασία της ζωής. Η γενιά του Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου, χρεωμένη με τον όγκο της εθνικής διαδρομής στο χωροχρόνο, έρχεται σήμερα, με τα παιδιά και τα εγγόνια της, να γονατίσει στην Άγια-τραπεζα της Κύπρου. Σήμερα παίρνει στα χέρια της το δισκοπότηρο της Ε.Ο.Κ.Α., για να ιερουργήσει το Σώμα και το Αίμα του αθάνατου υπαρχηγού της ,αλλά και όλων των ηρώων, αγωνιστών και μαρτύρων της. Σήμερα καλούμαστε λοιπόν με φόβο Θεού και αγάπη, ομόνοια και γαλήνη συναμεταξύ μας να λάβουμε μέρος στο Μυστικό Δείπνο και να κοινωνήσουμε Πατρίδα. Σήμερα λοιπόν, στο γλυκό πρόσωπο του Αυξεντίου, τιμούμε την εθνεγερσία και αποτίουμε ελάχιστο φόρο εθνικής υπερηφάνειας στην Επανάσταση της Κύπρου. Σήμερα θυμούμαστε με κατάνυξη ιερή και πίστη αταλάντευτη την πιο συγκλονιστική έκφραση της Ρωμιοσύνης, όταν η Μάνα Πατρίδα και η θυγατέρα της, έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα. Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, γιατί μάνα και Κόρη είναι το αδιαίρετο ΕΝΑ που στάθηκε το λίκνο της Λευτεριάς και της Ένωσης από την αυγή της Ιστορίας μας ως Γένος. Αιωνία και μακαρία ας είναι η μνήμη σου, αθάνατε υπαρχηγέ του θρυλικού κι ενωτικού έπους της Ε.Ο.Κ.Α. Το σύννεφο ας μη βρέξει ποτέ και ο σκληρός άνεμος ας μη σκορπίσει το χώμα που σε σκεπάζει. Αληθινός, ασύγκριτος κι ασυναγώνιστος ημίθεος, ατρόμητος, σκληροτράχηλος και ανυπότακτος αγωνιστής, γενναίος, ανδρείος και άτρωτος μαχητής, αποτελείς το αψεγάδιαστο, το τέλειο και το αιώνιο σύμβολο του ΑΓΩΝΑ για τους Νεοέλληνες της αιματοβαμμένης και θαλασσοφίλητης μας Πατρίδας, που στενάζει ακόμη κάτω από τη βάρβαρη μπότα κατοχής του άξεστου Ανατολίτη Λαζού εισβολέα... Μακριά από αναμοχλεύσεις διχαστικών παθών, απορρίπτοντας πλήρως τη μολυσμένη και δηλητηριώδη ΑΝΑΝΙΚΗ ‘’απελευθέρωση’’ της πατρίδας, αμετακίνητα και ανυποχώρητα ταγμένοι στις ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ των αρχών και των ιδανικών που θέριεψαν και φούντωσαν από το άλικο αίμα του ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΙΕΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ, με ενότητα, ομοψυχία και σύμπνοια, δίνουμε την ιερή και όσια μάχη της επιβίωσης του Πανορθόδοξου Κυπριακού Ελληνισμού στη γη των πατέρων και των προγόνων του. Ο Σταυραετός του Μαχαιρά, εκεί ψηλά στα καταγάλανα στερεώματα του ουρανού της ΦΥΛΗΣ, που μοσκοβολάει εκείνο το μεθυστικό αγέρα της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ και της ΕΝΩΣΕΩΣ, παρακολουθεί άγρυπνα και ευλογάει τον αγώνα μας μαζί με τον Ύψιστο Παντοκράτορα... Καλή αντάμωση, λεβεντονιέ της Λύσης και να είσαι σίγουρος πως αμέτρητοι ΖΗΔΡΟΙ συνεχίζουν τον αγώνα σου, γιατί Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιερη του κόσμου, κανένας εν εβρέθηκε για να την ηξαλείψει... κανένας γιατί γλέπει την που τάψη ο Θεός μου! Με τιμή, Χρίστος Κ.Μακρίδης Παραλίμνι |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|