« Η Ρωμιοσύνη εν άρκαστη τζιαι παραπάνω κόμα, φύε της τζιαι νερό τζιαι χώμα, σσιέπαστην, τσίλλα την, τσιημέττωστην, που πάνω ότι θέλεις βάλε, ΕΝ ΙΞΗΡΗΦΚΕΤΑΙ ΠΟΤΤΕ, ΑΝ ΜΕΝΕΝ ΦΕΤΙ, Τ’ΑΛΛΟΥ ΓΡΟΝΟΥ ΕΝ ’ΝΑ ΝΕΦΑΝΗ ΠΑΛΕ...» Στην πυρωμένη αλήθεια των καιρών, το πλήρωμα του χρόνου φαντάζει ξεγέλασμα. Και είναι ανίκανο κι ανήμπορο κι αδύναμο να ξεθωριάσει στην καρδιά και στην ψυχή, στα τρίσβαθα και στα φυλλοκάρδια του υποσυνείδητου, στη σκέψη και στο μυαλό, τον ‘’ΑΤΡΩΤΟ’’ της Λευτεριάς και της Εθνικής Τιμής, το Σταυραετό του Πανορθόδοξου Ελληνισμού με την ακράδαντη πίστη, τη φανατική κατάφαση στην ιδέα της Πατρίδας, τον άψογο ενσαρκωτή των ευγενών ιδεωδών και της φιλοπατρίας της Φυλής μας. Ανεξίτηλο και πορφυρό το μελάνι που αναφέρεται στον υπέρμαχο αγωνιστή του Δικαίου, το σύγχρονο Ακρίτα από την ηρωοτόκο ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ, τον άτρωτο Νεοέλληνα Ροβεσπιέρο του Γένους, άξιο, μοναδικό και ξέχωρο τέκνο της ΕΛΛΑΔΑΣ και της ΚΥΠΡΟΥ μας, το λεβεντονιό, σκληροτράχηλο και ανυπότακτο αγωνιστή και μαχητή, ΝΙΚΟΛΑΟ ΣΑΜΨΩΝ... Το λυγερόκορμο τούτο άντρα που στάθηκε βράχος ακλόνητος και κυματοθραύστης απροσπέλαστος πάνω στον οποίο μοιραία και αναπόφευκτα συνθλίβονταν μύριες τόσες άνομες και ανίερες προσπάθειες επιβουλής της εθνικής μας αξιοπρέπειας, καταγωγής, καταβολής και υπερηφάνειας. Η καρδιά πάλλεται ασυγκράτητα και η ψυχή ριγά από πρωτόγνωρα πατριωτικά αισθήματα και σκιρτήματα όταν η σκέψη νοσταλγικά φτερουγίζει στα χρόνια εκείνα της μεγάλης δόξας όταν ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΜΨΩΝ έγραφε με άσβηστο μελάνι ολόχρυσες σελίδες ρωμέϊκης λεβεντιάς... Δίπλα του, αληθινή και αψεγάδιαστη σύντροφος, πραγματική κι αλώβητη ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ, ανδρεία και θαραλλέα αγωνίστρια της ζωής, άφθαρτη κι αμάραντη λεβέντισσα, η σύζυγος του, η καπετάνισσα, γλυκιά και αξιαγάπητη σε όλους μας ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΑΜΨΩΝ. Η οδύσσεια, τα βάσανα και ο Γολγοθάς που ταίριαξε σε αυτή την ανεπανάληπτη και αδαμάντινη οικογένεια που έθεσε σκοπό και νόημα ζωής την ΠΑΤΡΙΔΑ και τη ΦΥΛΗ, δε λύγισαν και δεν κιότεψαν ποτέ τη Βέρα. Πάντοτε με το χαμόγελο ανθισμένο στα χείλη, το πρόσωπο να λάμπει από μια ανεξήγητη χαρά και ομορφιά, την ψυχή πανώρια και αλύγιστη, κράτησε ψηλά τη σημαία του αγώνα, την οποία δεν υπόστειλε ΠΟΤΕ, όσα χρόνια και στιγμές κι αν πέρασαν από τότε που οι αδικίες, οι καταδολιεύσεις και οι υπουλίες με τρόπο απάνθρωπο και σκιαιό, άδικο και ωμό, πήραν στην ουσία και εν ζωή μακριά της το πολυαγαπημένο και μονάκριβο της ταίρι. Αταλάντευτα και πιστά ταγμένη, αμετακίνητα και ολότελα προσηλωμένη στα ωραία, αγνά, άσπιλα και ανόθευτα ιδανικά της ζωής, αφιερώθηκε με πάθος απρόσμενο και πίστη ανυποχώρητη στην οικογένεια και στα παιδιά τους, Σωτήρη και Μίνα Νικόλαου Σαμψών δίνοντας σε αυτά την ανατροφή, τη διαπαιδαγώγηση, τη λεβεντιά και το ήθος του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΑΜΨΩΝ, θυμίζοντας αυτόν σε όλους μέσα από τα ίδια τα βλαστάρια του. Το ζεύγος του αγωνιστή ΝΙΚΟΛΑΟΥ και ΒΕΡΑΣ ΣΑΜΨΩΝ αποτελεί από μόνο του ιστορία και θρύλο, γεμάτη αγώνες, θυσίες, αυταπάρνηση και ηρωισμό. Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΜΨΩΝ χάραξε απαράμιλλες σελίδες ηρωισμού μέσα σε μια πρωτόγνωρη για τον τόπο, πατριωτική έξαρση. Άνοιξε τα φτερά του ο αετός και ζωντάνεψε μορφές και πράξεις της αρχαίας και νεότερης ελληνικής ιστορίας που για το μικρό λαό μας αποτελούσαν άλλοτε μακρινό θαυμαστό παρελθόν που άγγιζε τα όρια του μύθου. Δίπλα του η ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΑΜΨΩΝ ανέβηκε με θάρρος και παρρησία το δικό της κακοτράχαλο ανηφόρι χωρίς ποτέ να λιποψυχήσει, να απελπιστεί, να κουραστεί και να πισωγυρίσει. Άξια και απερίγραπτη σύντροφος ενός τέτοιου ΑΚΡΙΤΑ, αποτελεί με το παράδειγμά της φάρο ολόλαμπρο που φωτίζει τα βήματα καθενός από εμάς, ο οποίος δίνει το δικό του αγώνα μέσα σε αυτή την ανθρώπινη και πρόσκαιρη ζωή. Στο ακατάλυτο γύρισμα του χρόνου, στην ιστορική πορεία της Κύπρου, ο θρυλικός ΑΤΡΩΤΟΣ, ο ακαταμάχητος Θεματοφύλακας του Έθνους, ο σύγχρονος Λεωνίδας των Θερμοπυλών του Γένους και της Θρησκείας, ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΜΨΩΝ, αποτελεί για όλους εμάς εθνικό ορόσημο και σταθμό. Γιατί ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΜΨΩΝ αποτελεί από μόνος του Ιστορία και ανήκει στους αληθινούς εκείνους μύθους των εθνικών αναδραγαθημάτων, οι οποίοι παραδίνονται ευλαβικά και αδιάκοπα από γενιά σε γενιά, γαλουχώντας με τα ανυπέρβλητα νάματα και τα πάναγνα ιδεώδη της Πατρίδας τα άλκιμα νιάτα της Πανορθόδοξης Ελληνικής Μεγαλονήσου. Η θαραλλέα, άφοβη και ατρόμητη σύντροφος του, το πολυαγαπημένο του ταίρι, η ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΑΜΨΩΝ επετέλεσε με τη σειρά της στο έπακρο το δικό της καθήκον. Ως αγωνίστρια κι αντάρτισσα της ζωής δεν υπόστειλε ποτέ την παντιέρα του αγώνα και μπορεί να αισθάνεται ήσυχη, αφού παρέδωσε στην κοινωνία των πολιτών της Κύπρου μας, βλαστάρια, ικανά και άξια που πράγματι κοσμούν με τον αδαμάντινο χαρακτήρα τους και το μεγαλείο της ψυχής τους τη σκλαβωμένη, αιματοβαμμένη και κατεχόμενη μας Πατρίδα. Σύντομη, μεστή, σαφής και ρητή η υπόσχεση της τιμής και του καθήκοντος που ως ελάχιστο καθήκον οφείλουμε να δώσουμε στον ηρωικό μεγιστάνα της Φυλής, τον θρυλικό αγωνιστή του Δικαίου, το σκληροτράχηλο μαχητή ΝΙΚΟΛΑΟ ΣΑΜΨΩΝ και την άξια, μοναδική και υπέροχη σύντροφο της ζωής του ΒΕΡΑ: Ο εθνικός αυτός αγώνας για αποτίναξη του ζυγού της τουρκικής σκλαβιάς και η υποχρέωση μας να συνεχίσουμε να παράγουμε τα υγιή κύτταρα που κρατούν ανόθευτη και αταλάντευτη την ελληνοχριστιανική κοινωνία της Κύπρου σε ιδανικά και αξίες θα συνεχίσει αμείωτος, ανένδοτος, ανυποχώρητος και αδιαπραγμάτευτος... Η σημαία της πορείας επιτέλεσης τούτου του ιερού πατριωτικού χρέους και καθήκοντος θα παραμείνει ψηλά και το λάβαρο δεν θα υποσταλεί ποτέ μέχρι που ο αμάραντος ήλιος της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ, ολοφώτεινος και άδυτος, θα σκεπάσει με τις πύρινες ακτίνες του όλα τα μήκη και τα πλάτη της ημικατεχόμενης ελληνικής ορθόδοξης πατρίδας μας... ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑ η μνήμη σου ΑΤΡΩΤΕ. Με τιμή, Χρίστος Κ. Μακρίδης Παραλίμνι, 27 Απρίλιου 2022
0 Comments
Με συγκινησιακά, ευλαβή και πρωτοφανή αισθήματα θρησκευτικής και εκκλησιαστικής κατάνυξης θα βιώσει έμπρακτα ο Πανορθόδοξος Ελληνισμός αλλά και ολόκληρη η υφήλιος τα Άγια Πάθη, το Γολγοθά, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Θεανθρώπου το έτος 2023. Στην ανθρώπινη γλώσσα θα ζήσει ο καθένας από εμάς το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικό γεγονός μαζί με τη Γέννηση και τη Θεανθρώπηση του Κυρίου, αφού ο Πλάστης και Δημιουργός μας καταθέτει αυταπόδεικτα τον ίδιο τον Υιό Του μπροστά στο Θυσιαστήριο ως απόδειξη της άπειρης, ατελεύτητης, απροσδιόριστης και αιώνιας αγάπης Του προς το ίδιο το δημιούργημά Του, εμάς τους ανθρώπους. Θα ανατρέξει μονοδρομικά και αθόρυβα η σκέψη, η μνήμη και το μυαλό στα χρόνια εκείνα του Άννα και του Καϊάφα, του Πόντιου Πιλάτου και των Ρωμαίων όταν ο Ναζωραίος έζησε τριαντατρία ολόκληρα έτη κοντά μας, κηρύττοντας παντού με τον τέλειο, αψεγάδιαστο και αναμάρτητο τρόπο Του το Νόμο της Υπέρτατης Αγάπης χωρίς σύνορα, διακρίσεις, όρους, προϋποθέσεις και φραγμούς. Υπομένοντας με παραδειγματική καρτερία, υπομονή και γαλήνη τους χλευασμούς και τις κοροϊδίες, τις ειρωνείες και τους εμπαιγμούς, τους διωγμούς και τις σκευωρίες, επισφράγισε το Θείο Θέλημα για την οριστική λύτρωση του ανθρώπινου γένους από τα σκοτεινά δεσμά της δουλείας και της αμαρτίας. Γεννημένος ταπεινά και άσημα μια παγερή βραδιά του κρύου χειμώνα της Βηθλεέμ σε μια στενόχωρη φάτνη, ενανθρωπιζόμενος τη σάρκα και τα οστά του δημιουργήματός Του, έστειλε τον ήλιο της σωτηρίας μας να ανατείλει ολόλαμπρα και ατελείωτα ψηλά, γεμίζοντας με το εκτυφλωτικό Του φως τα φυλλοκάρδια των πονεμένων από την αμαρτία ψυχών μας. Με γαλήνη, ηρεμία, πραότητα, συμπόνια, κατανόηση και αγάπη για τον άνθρωπο, πορεύεται με τον άνθρωπο στην κοινωνία και μεταδίδει παντού το χαρμόσυνο μήνυμα της σωτηρίας, του Παραδείσου, της Αληθινής ζωής κοντά στο Δημιουργό. Ο Ύψιστος Παντοκράτορας με τη Γέννηση, τη Θεανθρώπηση, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του ιδίου του Υιού του για χάρη των ανθρώπων που βουτηγμένοι στα άδυτα και σκοτεινά μπουντρούμια του Άδη έχασαν κάθε σωστό προσανατολισμό, αποδεικνύεται ο μοναδικός, ξέχωρος και πολύτιμος Πατέρας που συγχωρεί, πονεί, σκέπει και νοιάζεται για τον άσωτο υιό Του. Η Αγάπη του Θεού για τον Άνθρωπο που τον θέλει κατ'εικόνα και καθ'ομοίωση Του, σιμά και δίπλα του, στον αιώνιο Παράδεισο, καθρεφτίζεται άμεσα και παραστατικά μέσα από τα Θεία Πάθη του Κυρίου, αφού ο Γολγοθάς και η Ανάσταση του στέλνουν τον άνθρωπο στη δική του αιώνια Ανάσταση μέσα στις ολόζεστες και ολόθερμες αγκάλες του Θεού. Άγιες, ξέχωρες και ιδιαίτερες ημέρες για τον Ελληνορθόδοξο Χριστιανισμό οι μέρες του Θείου Πάσχα που με πίστη ακράδαντη, κατάφαση θρησκευτική και ευλάβεια κατανυκτική κατακλύζει τους πάνσεπτους εκκλησιαστικούς ναούς για να υμνήσει και να δοξολογήσει με ιερό ρίγος και έντονη συναισθηματική θρησκευτική φόρτιση τον Παντοδύναμο Θεό που καταθέτει τον βιωματικό Θείο αιμάτινο λίθο της Αγάπης Του για τον άνθρωπο, επαναφέροντας τον άνθρωπο της αμαρτίας στον άνθρωπο της θέωσης με ένα τρόπο που μόνο ο ίδιος ο Ύψιστος μπορεί. Ο απανταχού μητροπολιτικός και απόδημος Ελληνισμός, ο Ελληνισμός της Κύπρου, της Β.Ηπείρου και της Μ.Ασίας, ο Ελληνισμός της Ιμβρου, της Τενέδου και της Κωνσταντινούπολης, σκύβει με πρωτόγνωρο δέος και ευλαβικά το γόνυ μπροστά στο ανεπανάληπτο μεγαλείο της Θείας Θυσίας που ένωσε με άρρηκτους δεσμούς τον άνθρωπο με το Δημιουργό του. Ροβολάει σε πεδιάδες και βουνά, λαγκαδιές και χαράδρες, πόλεις και χωριά για να σημάνει θλιβερά το μήνυμα της Αγίας Σταύρωσης και αμέσως μετά το χαρμόσυνο σάλπισμα της Θείας Ανάστασης. Κοινές, ταυτόσημες, ομόκεντρες και ίδιες οι μοίρες του Χριστιανισμού και του Πανελληνισμού. Απαράμιλλες και παρόμοιες συνθέτουν την Ιστορία του Πανορθόδοξου Ελληνισμού, ο οποίος από τα ιστορικά βάθη των αιώνων ζει και βιώνει έμπρακτα και καθημερινά τη δική του Σταύρωση και Ανάσταση, το δικό του Γολγοθά και Λύτρωση περιστοιχισμένος αδιάκοπα από αιμοδιψείς Αννες και Καϊάφες, αλλά και από πληθώρα αδιάφορων και ανεύθυνων Πόντιων Πιλάτων. (βλέπε ΑΝΑΝ και ΝΤΕ ΣΟΤΤΟ). Τούτος ο μαρτυρικός δρόμος του Γολγοθά για τον Ελληνισμό πήρε σάρκα και οστά πότε στη Μακεδονία, άλλοτε στη Θράκη, κάποτε στην Β.Ηπειρο και την Πόλη, μια φορά στη Μ.Ασία, την Ιμβρο και την Τένεδο και πρόσφατα στην Κύπρο. Το'χει η μοίρα του Ελληνορθόδοξου Γένους να ζει αδιάκοπα και σε εξέλιξη τη δική του Σταύρωση και την δική του Ανάσταση στη διαχρονική δύσβατη πορεία του διαμέσου των αιώνων. Φτερουγίζει λοιπόν η σκέψη τούτες τις άγιες ημέρες στη θαλασσοφίλητη γη του Αποστόλου Βαρνάβα και του Τεύκρου του Τελαμώνιου, όπου ξενόφερτοι ημιάγριοι Λαζοί της Ανατολίας διά πυρός και σιδήρου κρατούνε τις ερειπωμένες εκκλησίες μας ερμητικά κλειστές και τα σήμαντρα βουβά, στερώντας βάναυσα και εγκληματικά το δικαίωμα στους νόμιμους κατοίκους της μαρτυρικής τούτης νήσου να σημάνουν σε όλη τη χώρα το Θείο Μήνυμα της Ανάστασης και της Αγάπης. Η θύμηση στρέφεται με διάχυτα αισθήματα πόνου και θλίψης σε τρεις καταραμένους αριθμούς που πλανώνται σαν άλλες εκδικητικές ερινύες στο μυρωδάτο ελληνικό αγέρα του νησιού μας εδώ και τριάντα ολόκληρα έτη ''40%-200.000-1619''. Είναι οι αριθμοί του μαρτυρίου και της κατοχής, της Σταύρωσης και των Παθών της πολυβασανισμένης μας και τόσο πολυαγαπημένης γης που γέννησε, ανέθρεψε και άντρωσε ένα ατελεύτητο πάνθεον αγίων ,ηρώων και ηρωομαρτύρων που κατέθεσαν με ανεξίτηλη αιμάτινη σφραγίδα τη δική τους θυσία στην μακραίωνη ιστορία του Ελληνορθόδοξου Γένους. Ευχή και πόθος, επιθυμία και όνειρο το Πάσχα του 2017 να φέρει την Ανάσταση στο Γένος και λεύτεροι πλέον στην Κύπρο, στην Β.Ηπειρο, στη Ιμβρο και στην Τένεδο να ανάψουμε τα καντήλια των ναών μας που τόσα χρόνια παραμένουν σβηστά και έρημα, ώστε να ευχηθούμε συνάμα ''ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ'' και στις υπόλοιπες πατρίδες του αλύτρωτου Ελληνισμού..., ΜΑΚΡΙΑ από Ντεσοττικές και Ανανικές ευχές... Με τιμή, Χρίστος Κ.Μακρίδης Παραλίμνι 07/04/2023 |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|