Mνημονεύει και φέτος ο Κυπριακός Ελληνισμός τον αθάνατο, αλησμόνητο και μοναδικό σύγχρονο Ροβεσπιέρο της ανθρωπότητας, ο οποίος έγραψε με άσβηστο πορφυρό μελάνι ολόχρυσες σελίδες δόξας, τόλμης και ηρωισμού στις μοναδικές δέλτους της μακραίωνης και διαχρονικής Ιστορίας του τόπου μας. Τούτες τις μέρες η σκέψη επιτακτικά και μονοδρομικά φτερουγίζει ασυγκράτητη και ασύλληπτη στα δύσκολα εκείνα χρόνια του αποικιοκρατικού βρετανικού ζυγού στη θαλασσοφίλητη ελληνορθόδοξη μας πατρίδας, όταν μια χούφτα, αρχικά, άνθρωποι και κατόπιν ολόκληρες πόλεις και χωριά, σαν ορμητικός χείμαρρος και σαν απροσπέλαστος κυματοθραύστης, πρόβαλαν αγέρωχα το λυγερόκορμο ανάστημα τους απέναντι στις πάνοπλες στρατιές των Άγγλων κατακτητών και της βρεττανικής δουλείας. «ΕΟΚΑ-ΠΕΚΑ και ΑΝΕ, οι τρεις οι αδερφάες», σιγοψιθυρίζει ευλαβικά ο Έλληνας Κύπριος μαχητής, ο ατρόμητος νέος, τα μαθητούδια με τους τρυφερούς ώμους, ο ριψοκίνδυνος αγωνιστής του Διγενή, ο σεβάσμιος παππούς και η ηλικιωμένη γιαγιά, η Μεσολογγίτισσα μάνα και ο μεσόκοπος βιοπαλαιστής αγρότης με τις ροζιασμένες χούφτες. Με στρατιωτικό αρχηγό τον αθάνατο, αγέρωχο και υπέροχο Λεωνίδα του Έθνους, τον ασυναγώνιστο λεβεντόγερο Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή και με πολιτικό ηγέτη τον αείμνηστο ρασοφόρο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΑΚΑΡΙΟ ΤΟΝ Γ', αμούστακα παλικάρια και παράτολμοι νέοι οδηγήθηκαν στην αποικιοκρατική αγχόνη, ψέλνοντας άφοβα το Θούριο του Ρήγα του Βελενστινλή, τολμηροί αγωνιστές βίωσαν έμπρακτα και λεβέντικα τα φρικτά βασανιστήρια στα σιδερόφρακτα μπουντρούμια των Κεντρικών Φυλακών, αληθινές διάδοχες νέες της Μπουμπουλίνας ατένισαν κατάμματα το δυνάστη, αψηφώντας τις απειλές του και βροντοφωνάζοντας στεντόρεια «ΕΛΛΑΣ-ΚΥΠΡΟΣ-ΕΝΩΣΙΣ», αφού ο διακαής πόθος και η αστείρευτη δίψα της εθνικής αγάπης προς τη ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΔΑ θέριευε και φούντωνε ως καιόμενη λάβα εκρηκτικού ηφαιστείου μέσα στα φυλλοκάρδια της πανώριας ελληνορθόδοξης ψυχής και ολόζεστης καρδιάς τους. Ο Στρατηγός της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ και της ΕΝΩΣΗΣ, αθέατος και ασύλληπτος, έπλασε και δημιούργησε ανδραγαθήματα και πράξεις αυτοθυσίας και αυταπάρνησης, που ως ιερές και όσιες παρακαταθήκες, παραδίδονται ανεξίτηλες στις σημερινές γενεές, για να τις γαλουχήσουν, να τις αναβαπτίσουν και να τις αναπλάσουν με τούτα τα άσπιλα ιδανικά, τις πάναγνες αρχές, τα αμάραντα ιδεώδη, τις άφθαρτες αξίες της ΠΑΤΡΙΔΑΣ και του ΓΕΝΟΥΣ, της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ και του ΕΘΝΟΥΣ, του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ και της ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, με τρόπο παραστατικό και άφθαρτο. Μνημονεύουμε λοιπόν και τιμούμε την εθνεγερσία και την Επανάσταση της Κύπρου με το Σταυραετό του Μαχαιρά, τους τέσσερις του Λιοπετριού, τον Κυριάκο Μάτση, τον Καραολή και τον Παλληκαρίδη, αλλά και τόσους άλλους ήρωες, ηρωομάρτυρες, αγωνιστές και ανυπότακτους σκληροτράχηλους μαχητές του ατελεύτητου πάνθεου της ρωμέϊκης κυπριακής εποποιίας, μέσα στην οποία ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής θα φαντάζει πάντοτε άσβηστος και φωτεινός πυρσός, καθοδηγητής στον τίμιο εθνικό αγώνα μας για δικαίωση και απελευθέρωση. Είναι από τότε που το χώμα έθρεψε και η θάλασσα ξεδίψασε τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ και την ΕΝΩΣΗ, που έγιναν βίωμα και σκοπός ζωής του λαού μας. Από τότε που ο πατέρας και η μάνα ονοματίζουν με αυτές τα βλαστάρια τους και ο νεοέλληνας σέρνει για χάρη τους το χορό της λεβεντιάς και της ανάστασης μαζί, της εθνικής αξιοπρέπειας και της ελληνικής τιμής. Ο σύγχρονος Νεοέλληνας, χρεωμένος με τον ιστορικό όγκο της εθνικής διαδρομής στο χωροχρόνο, έρχεται σήμερα, ευλαβικά και απέριττα, σεμνά και σιωπηρά, να γονατίζει στην Αγία-Τράπεζα της Κύπρου, να πάρει στα χέρια του το ιερό δισκοπότηρο της ΕΟΚΑ και να ιερουργήσει το Σώμα και το Αίμα των αγωνιστών της. Με πραγματικό φόβο Θεού και ομόνοια συναμεταξύ μας, καλούμαστε να πάρουμε μέρος στο Μυστικό Δείπνο και να κοινωνήσουμε πατρίδα, αφού, καθώς το διαβεβαιώνει ο Κύριος Ιησούς, «ο τρωγών μου τη σάρκα και πίνων μου το αίμα, εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ». Έτσι και εμείς θα αξιωθούμε να βάλουμε στις καρδιές μας την ίδιά μας την πατρίδα, την αγία νήσο των πατέρων και των μαρτύρων. Με δέος και ρίγος, με συγκινησιακά αισθήματα εθνικής περηφάνιας και πατριωτικής αγαλλίασης αποτίουμε ευλαβικά ελάχιστο φόρο εθνικής τιμής στον αθάνατο Στρατηγό της ΕΟΚΑ, στον Αρχηγό του ενωτικού έπους, στον άξιο εμπνευστή του αγώνα, στον καθοδηγητή του κινήματος που έκανε το ποίημα πραγματικότητα γλυκιά και όμορφη: «Εροδοχάραξεν το φως, εκόντεψεν η μέρα, που 'νν' ακουστεί το μήνυμα η Κύπρος ελευθέρα. Κύριον Πάσκαν έχουμεν, εππέσασιν τα μαύρα, χαράς τα ευαγγέλια, του λυτρωμού η αύρα. Κάμετε λλίον πομονήν, το μήνυμαν εν' ν' άρτει, τζ' εν να 'χουμεν Ανάστασην, να κάμουμε πεντάρτιν». Η καρδιά λοιπόν πάλλεται ασυγκράτητα υπό ύψιστη εθνική περηφάνια και ηψυχή ριγά από πρωτόγνωρα πατριωτικά σκιρτήματα, στο άκουσμα των λυρικών αυτών στίχων του ποιητή, γραμμένων με το ανεξίτηλο μελάνι του ύμνου προς το αθάνατο, διαχρονικό και ανεπανάληπτο ενωτικό έπος της θρυλικής ΕΟΚΑ 1955-1959 του λεβεντόγερου Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή και του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ'. Ταυτόχρονα η σκέψη φτερουγίζει σε χώματα μυρωμένα, αγιασμένα και αξέχαστα, πάππου προς πάππο ολόδικά μας, τα οποία οι λεβεντονιοί του Διγενή παρέδωσαν σε μας λεύτερα και διακιωμένα, που δυστυχώς σήμερα στενάζουν κάτω από την πιεστική μπότα κατοχής του βάρβαρου Ασιάτη εισβολέα. Το εθνικοθρησκευτικό μνημόσυνο του Διγενή και του Μακαρίου ΔΕΝ πρέπει να αποτελούν εφαλτήριες επάλξεις αναμόχλευσης διχαστικών παθών εμφυλίου σπαραγμού, αλλά άρρηκτα ενωτικούς ομόκεντρους πόλους συναδέλφωσης, συναγωνιστικότητας, σύμπνοιας, συμπόρευσης και αλληλεγγύης του κυπριακού Ορθοδόξου Ελληνισμού, για κοινή πορεία αποτίναξης του βάρβαρου ζυγού σκλαβιάς των κατεχομένων εδαφών μας. Με αυτές τις σκέψεις λοιπόν τιμούμε σήμερα τον αθάνατο στρατηγό της Λευτεριάς και της Ένωσης, το σύγχρονο Λεωνίδα του Έθνους, τον απαράμιλλο αγωνιστή της πατρίδας, το σκληροτράχηλο μαχητή του Γένους, τον ακούραστο πολεμιστή του Πανορθόδοξου Ελληνισμού, το θρυλικό ΓΕΩΡΓΙΟ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ. Ας είναι αιωνία και μακαρία η μνήμη του και ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, υποσχόμενοι προς αυτόν και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τον Γ' πως αμέτρητοι ΔΙΓΕΝΗΔΕΣ και ΜΑΚΑΡΙΟΙ θα συνεχίσουν απτόητοι τον αγώνα τους μέχρι τελικής δικαίωσης, καταξίωσης και ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ. Με τιμή, Χρίστος Κ. Μακρίδης
0 Comments
ΑΘΑΝΑΤΟ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΝΕΥΜΑ Με έντονο και διάχυτο εθνικοθρησκευτικό πνεύμα και πατριωτικό ρίγος θα γιορτάσει και φέτος το αθάνατο ενωτικό έπος της θρυλικής Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 ο Κυπριακός Ελληνισμός τούτης της νοτιοανατολικότερης εσχατιάς του Γένους. Η σκέψη και η θύμηση νοσταλγικά, επιτακτικά και μονοδρομικά θα φτερουγίσει απελευθερωμένη και ασύλληπτη στα χρυσά εκείνα χρόνια όπου ο λεβεντόγερος Στρατηγός ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ, το άξιο και μοναδικό τέκνο της Πατρίδας, έπλαθε με τρόπο απαράμιλλο και αψεγάδιαστο την άλκιμη Νεολαία της Κύπρου για το μεγάλο τιτάνιο και συγκλονιστικό σε έξαρση και ορμή αγώνα της λευτεριάς, της δικαίωσης, της απελευθέρωσης και της ΕΝΩΣΕΩΣ. Τότε που ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος ΜΑΚΑΡΙΟΣ Γ', εξοριζόταν με άλλα ηγετικά στελέχη της Εκκλησίας στις μακρινές Σεϋχέλλες σε μια σκοτεινή, ύπουλη και αδίστακτη προσπάθεια των αποικιοκρατών του στρατοκρατούμενου Στέμματος της Γηραιάς Αλβιόνος να στερήσουν τη θρησκευτικοπνευματική τόνωση τούτου του ανυπότακτου και ατίθασου λαού που ακράτητος ξεχύθηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη της Κύπρου για Λευτεριά και ΕΝΩΣΗ. Στιγμές ανεπανάληπτες και απίστευτες, αφού οι Νεοέλληνες πιστά και αταλάντευτα ταγμένοι και προσηλωμένοι στα αμάραντα και άφθαρτα ιδεώδη, στις αμόλυντες και στις πάναγνες αρχές, στις αιώνιες και άχραντες ιδέες της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ και του ΓΕΝΟΥΣ, πήραν ακάθεκτοι μια κακοτράχηλη ανηφοριά που οδηγούσε στο παλάτι της γαλανομάτας θεάς ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ. Πύρινοι και αγέρωχοι μπροστάρηδες, λυγερόκορμοι και ατρόμητοι σημαιοφόροι, άφοβοι και ανδρείοι καθοδηγητές τούτης της συγκλονιστικής πορείας προς το δύσβατο ανηφόρι της δικαίωσης είναι το ατελεύτητο πάνθεο των ηρώων, ηρωομαρτύρων, αγωνιστών και μαχητών της ρωμέϊκης εποποιίας της Ε.Ο.Κ.Α. που ξαναζωντάνεψαν στις μέρες τους στο Κούγκι, την Αλαμάνα, το Χάνι της Γραβιάς, το έπος του ''ΟΧΙ'' και της Πίνδου, τους Μακεδονομάχους, το Μαρμαρωμένο Βασιλιά της αιώνιας βυζαντινής Κωνσταντινούπολης, τους Σαλαμινομάχους και τους Μαραθωνομάχους, μέσα σε ανήλιαγα και αφιλόξενα κρησφύγετα, σε σιδερόφρακτα μπουντρούμια, μπροστά στην αγχόνη, στα μνήματα των Κεντρικών Φυλακών, μέσα από απερίγραπτα φρικιαστικά και ανυπόφορα βασανιστήρια, σε παράτολμες ενέδρες και μέσα από άνισες μάχες με τον εχθρό. Τούτο το μοναδικό, άσπιλο και ανόθευτο αγωνιστικό έπος, αυτή η ιερή, αιμάτινη και ασίγαστη επανάσταση της Κύπρου, αποτέλεσαν και αποτελούν το φωτεινό παράδειγμα και το αμάραντο ιστορικό λίκνο για όλα τα απελευθερωτικά κινήματα της γης, όταν οι σκλαβωμένοι με πίστη και θάρρος στη καρδιά, ανδρεία και αποφασιστικότητα στη ψυχή ανηφορίζουν το κακοτράχαλο Γολγοθά που οδηγεί στη ΛΕΥΤΕΡΙΑ και στη ΔΙΚΑΙΩΣΗ Ο διακαής, ασίγαστος, αδάμαστος και έντονος πόθος της ΕΝΩΣΗΣ, της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ, της ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ και της ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ μέθυσε μια βραδιά τους ΑΚΡΙΤΕΣ της Ε.Ο.Κ.Α. με το αθάνατο κρασί του 1821, τους αναβάπτισε στην εθνική κολυμβήθρα του αίματος των ηρωικών προγόνων, κοινώνησε τα άχραντα Μυστήρια του Θείου Σώματος και Αίματος σε όλους και όπλισε το χέρι τους με το καρυοφύλλι του Κολοκοτρώνη, το γιαταγάνι του Νικηταρά και την κουμπούρα του Μπότσαρη. Με ιερό ρίγος να διαπερνά τα φυλλοκάρδια της ψυχής τους και τα τρίσβαθα του υποσυνείδητου τους, πορεύθηκαν ωραίοι και πανώριοι τον τίμιο και άξιο αγώνα για του ΧΡΙΣΤΟΥ την Πίστη την Αγία και του Έθνους την Ελευθερία. Το ολοκαύτωμα του θρυλικού υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α. Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου, ο γενναίος θάνατος του Κυριάκου Μάτση, οι τέσσερις μάρτυρες στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου, η αγχόνη που έσφιξε μακάβρια το νεανικό λαιμό του Παλληκαρίδη έγραφαν ασταμάτητα ολόχρυσες σελίδες έξαρσης και ηρωισμού, που παραδίνονται ανεξίτηλες και διαχρονικές για να γαλουχήσουν με τούτα τα αθάνατα νοήματα της Θρησκείας και του Έθνους τις επόμενες γενεές. Με αγάπη ανόθευτη στο Θεό, πίστη αδιαφιλονίκητη στο σκοπό του Αγώνα, κατάφαση αστείρευτη στην ιδέα του Έθνους, πείσμα σκληροτράχηλο για επίτευξη του στόχου, θάρρος ανυπέρβλητο μπροστά στις δυσκολίες, άτρωτοι και γενναίοι απέναντι σε μια ισχυρή πανστρατιά πολεμιστών της αποικιοκρατικής αυτοκρατορίας των Βρετανών, απέδειξαν για ακόμη μια φορά πως όντως οι ΗΡΩΕΣ πολεμούν σαν ΕΛΛΗΝΕΣ. Αμούστακα παλικάρια, μικρά μαθητούδια με τρυφερές καρδιές, αθώες νεάνιδες σήκωναν στους ώμους τους το βάρος του ιερού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. και σκορπούσαν το φόβο, την αμηχανία και την ταραχή. Αποτίουμε λοιπόν ευλαβικά σήμερα ελάχιστο φόρο εθνικής τιμής και υπερηφάνειας στο αθάνατο και μοναδικό πάνθεο των ηρώων, αγωνιστών και μαρτύρων του έπους της θρυλικής και ΕΝΩΤΙΚΗΣ Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 έχοντας ως φόντο στον ορίζοντα, το σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο τη θρηνούσα Βασιλεύουσα της Αμμοχώστου, το ερειπωμένο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, την αιμορραγούσα Κερύνεια και την αρχόντισσα της Μόρφου δακρύουσα. Σεμνά και απέριττα, με σαφήνεια και καθαρότητα, λιτά και απερίφραστα διαμηνύουμε στους στρατοκράτες της ΑΓΚΥΡΑΣ πως αν όντως θέλουν να τουρκέψουν τη νήσο των ΑΓΙΩΝ, των ΠΑΤΕΡΩΝ και των ΗΡΩΩΝ, η απάντηση μας είναι μια, ασυζήτητη, αδιαπραγμάτευτη, αταλάντευτη, αδιάλογη και ενωτική αφού πηγάζει αυτούσια από τον ιερό σκοπό και τα αμόλυντα ιδανικά του αγωνιστικού έπους 1955-1959: ''ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ...Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ... ΕΛΛΑΣ-ΚΥΠΡΟΣ-ΕΝΩΣΙΣ...'' Το διαχρονικό και ανεπανάληπτο μήνυμα του θρυλικού ενωτικού έπους της ΕΟΚΑ 1955 - 1959 φωτίζει και καθοδηγεί τα βήματα μας με τρόπο αψεγάδιαστο και αδιαπραγμάτευτο στις κρίσιμες και δύσκολες εθνικές στιγμές που διανύουμε ως Πανορθόδοξος Κυπριακός Ελληνισμός για του Χριστού τη Πίστη την Αγία και του Έθνους την Ελευθερία. Το ατελεύτητο πάνθεο των ηρώων και ηρωομαρτύρων μας δείχνει επιτακτικά το δρόμο της Τιμής και του καθήκοντος για αποτίναξη του βάρβαρου ζυγού δουλείας και κατοχής των εδαφών μας... Με τιμή, Χρίστος Κ. Μακρίδης Παραλίμνι ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024 |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|