ΓΡΑΦΕΙ Ο Αντώνης Στυλιανού* Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου εξέδωσε την πολυαναμενόμενη απόφασή του σχετικά με το κατά πόσον το Βρετανικό Κοινοβουλίου θα πρέπει να λάβει απόφαση σχετικά με την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουνίου, σύμφωνα με το οποίο 51.9% των ψηφισάντων επέλεξαν την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ένωση των 28. Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας αποτελεί ήττα της Κυβέρνησης της Πρωθυπουργού Μέι, που επέμενε ότι το Κοινοβούλιο δεν είχε λόγο στην διαδικασία επίκλησης του Άρθρου 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας για την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε.
0 Comments
ΓΡΑΦΕΙ Ο Χρίστος Μακρίδης Μνημονεύει και φέτος ο Κυπριακός Ελληνισμός τον αθάνατο, αλησμόνητο και μοναδικό σύγχρονο Ροβεσπιέρο της ανθρωπότητας, ο οποίος έγραψε με άσβηστο πορφυρό μελάνι ολόχρυσες σελίδες δόξας, τόλμης και ηρωισμού στις μοναδικές δέλτους της μακραίωνης και διαχρονικής Ιστορίας του τόπου μας. Τούτες τις μέρες η σκέψη επιτακτικά και μονοδρομικά φτερουγίζει ασυγκράτητη και ασύλληπτη στα δύσκολα εκείνα χρόνια του αποικιοκρατικού βρετανικού ζυγού στη θαλασσοφίλητη ελληνορθόδοξη μας πατρίδας, όταν μια χούφτα, αρχικά, άνθρωποι και κατόπιν ολόκληρες πόλεις και χωριά, σαν ορμητικός χείμαρρος και σαν απροσπέλαστος κυματοθραύστης, πρόβαλαν αγέρωχα το λυγερόκορμο ανάστημα τους απέναντι στις πάνοπλες στρατιές των Άγγλων κατακτητών και της βρετανικής δουλείας. ΓΡΑΦΕΙ Η Ελένη Θεοχάρους Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας «τόλμησε» να πει την αλήθεια. Δήλωσε στην Εφημερίδα των Συντακτών ότι σήμερα δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την επίλυση του Κυπριακού. Ελπίζουμε να κατανοεί ότι ποτέ δεν υπήρχε. Και ότι στην ουσία ποτέ δεν είχε φθάσει το Κυπριακό σε ακτίνα επίλυσης. ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Αν αυτό που ζούμε σήμερα είναι το τέλος των συνομιλιών για λύση του κυπριακού –δυστυχής και απευκταία ομολογουμένως εξέλιξη- σηματοδοτείται ταυτόχρονα και το τέλος μιας εποχής και μιας συγκεκριμένης φιλοσοφίας. Αυτής που ήθελε το Εθνικό Θέμα να διευθετηθεί διά της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. ΓΡΑΦΕΙ Ο Χρίστος Α. Θεοδούλου* Δεν γράφω συνήθως για το κυπριακό ζήτημα. Ο λόγος είναι ότι αμέτρητοι «ειδικοί» και μη ανάλαβαν αυτό το ρόλο κατακλύζοντας τις εφημερίδες με τα γραφόμενά τους ή παρουσιαζόμενοι συχνότατα στα διάφορα κανάλια και ραδιόφωνα. Πιστεύω όμως ότι σε αυτή την φάση που βρίσκεται το κυπριακό ζήτημα θα έπρεπε κι εγώ να πω μερικές σκέψεις μου πάνω σε αυτό το θέμα. Ίσως αυτό βοηθούσε. ΓΡΑΦΕΙ Ο Αντρέας Μορφίτης* Όπως είναι γνωστό, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι συνεργάτες του, καθώς και ο ίδιος ο διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης, έθεταν μεταξύ άλλων προϋποθέσεων για να συμμετάσχουν σε «διεθνή» διάσκεψη την κατάθεση χάρτου ο οποίος να αποτυπώνει σαφή και εκ των προτέρων συμφωνημένα κριτήρια επί του εδαφικού. Το περιβόητο non paper του Άιντα, για την Ασφάλεια, το οποίο δεν κατατέθηκε στην πενταμερή διάσκεψη της Γενεύης, μετά από την αντίδραση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, ήταν η ύπουλη προσπάθεια του αμερικανικού παράγοντα, σε συνεργασία με τον Άιντα, να δεσμεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα, σε μια ενδιάμεση συμφωνία, η οποία προνοούσε και τουρκικές εγγυήσεις και παραμονή τουρκικού στρατού στην Κύπρο, μετά τη λύση. Και μπορεί οι ΗΠΑ να μην ήταν στη Γενεύη, αλλά είναι πολύ καλά γνωστό ότι το non paper έχει προέλευση το αμερικανικό ΓΡΑΦΕΙ Ο Αντώνης Στ. Στυλιανού* Η Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Τερέζα Μέι ανακοίνωσε σε ομιλία της στις 17 Ιανουαρίου 2017 την στρατηγική που θα ακολουθήσει η χώρα σε σχέση με την διαδικασία εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ομιλία της ήταν πολυαναμενόμενη και ουσιαστικά τερματίζει την περίοδο αοριστίας σε σχέση με το ποια στάση θα ακολουθήσει το Ηνωμένο Βασίλειο στη διαδικασία επίκλησης του Άρθρου 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας και τις διαπραγματεύσεις για έξοδο της χώρας από την Ένωση των 28 Κρατών – Μελών. ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Η Τουρκία ανέκαθεν, προειδοποιούσε για κάθε ενέργεια και πράξη της εις βάρος της Κύπρου. Οι Τούρκοι, ευθαρσώς και ξεκάθαρα διαχρονικά δημόσια και έγκαιρα δήλωναν ποια σχέδια είχαν και τι θα έπρατταν εις βάρος του λαού μας. Ποτέ δεν έκρυψαν τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις τους. Ούτε το 1963, με το τραγικό ολίσθημα του Μακαρίου για τα 13 σημεία του Συντάγματος ούτε το 1967 ούτε το 1974. Οι δηλώσεις Ινονού στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση τη δεκαετία του ’50, ότι οι Έλληνες θα μας δώσουν μόνοι τους την Κύπρο μας άφησαν παγερά αδιάφορους. ΓΡΑΦΕΙ Ο Αντώνης Στυλιανού* Επ’ αφορμή των συζητήσεων που υπάρχουν πρωτίστως στο εσωτερικό σε σχέση με τις συνομιλίες στη Γενεύη και το μείζον ζήτημα της μετεξέλιξης της Κυπριακής Δημοκρατίας, το ζήτημα που προκύπτει νομικά αφορά στο θέμα της διαδοχής (succession) ή της συνέχισης κρατών στη βάση του διεθνούς δικαίου. Για το ζήτημα αυτό υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία η οποία το αναλύει στη βάση μάλιστα παραδειγμάτων κρατών που διαδέχτηκαν υφιστάμενα κράτη ή κρατών που συνέχισαν να υπάρχουν νομικά παρά την αλλαγή κάποιων εκ των συνθηκών που τα αφορούσαν. ΓΡΑΦΕΙ Η Ελένη Θεοχάρους Οι Κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας είχαν θέσει ως βασική προϋπόθεση για συμμετοχή στην διεθνή διάσκεψη για την ασφάλεια, η συζήτηση να αφορά ΜΟΝΟ την κατάργηση των εγγυήσεων και την απόσυρση του κατοχικού στρατού. Και αυτό αφού θα είχαν επιλυθεί ΟΛΑ τα εκκρεμούντα ζητήματα από τους «δύο ηγέτες». Μα η Τουρκία διεκδικεί το 45% της Κυπριακής ΑΟΖ, την Τηλλυρία, στρατιωτικές βάσεις, εκ περιτροπής προεδρία, ελεύθερη διακίνηση και δικαιώματα των πολιτών της στην Κύπρο, πρόσληψη Τούρκων πολιτών στην δημόσια υπηρεσία της Ομοσπονδία, πλήρη δηλαδή επικυριαρχία επί της Κύπρου και μέσω αυτής έλεγχο της ΕΕ. Αυτό ήταν το αντικείμενο των συζητήσεων της Γενεύης; ΓΡΑΦΕΙ Ο Χρίστος Α. Θεοδούλου* Η Τουρκία είναι γνωστό ότι μας ενδιαφέρει για πολλούς λόγους. Είναι ο γιγαντιαίος γείτονας, ο οποίος το 1974 εισέβαλε στη χώρα μας και ακόμη κρατεί περίπου 38% του εδάφους μας και διατηρεί περίπου 40,000 στρατό στο έδαφος μας. Πολλά ακούγονται για αυτή τη χώρα, άλλα σωστά και άλλα λανθασμένα. Τελείωσε και η Γενεύη. Και το αποτέλεσμα είναι: Αποτυχία και φιάσκο, αλλά δυστυχώς με συνέπειες. Ξεκινώ με το δεδομένο, για μένα, ότι η αποδοχή της σύγκλησης πενταμερούς διάσκεψης, χωρίς την Κυπριακή Δημοκρατία ως συμβαλλόμενο μέρος, ήταν εγκληματική υποχώρηση, καθώς εγκαταλείφθηκε μια πάγια θέση της Ε/κ πλευράς και ικανοποιήθηκε μια πάγια αξίωση της τουρκικής πλευράς. Την 8η, 9η, 10η και 11η Ιανουαρίου, που πραγματοποιήθηκαν τριμερείς συναντήσεις, ο Ακιντζί προσήλθε με εξαιρετικά ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ
Θα αποφύγω να ασχοληθώ με τα της Γενεύης. Δεν υπάρχει πλήρης εικόνα για το τι συνέβηκε, επομένως η εξ αποστάσεως ανάλυση και κριτική στο παρόν στάδιο είναι και αχρείαστη και επικίνδυνη. Δημοσιεύθηκε όμως πρόσφατα σε συνδρομητική ελληνική ιστοσελίδα ότι από την λύση του Κυπριακού υπάρχει… μέρισμα ειρήνης 20 δις ευρώ! Η ιστοσελίδα δημοσιεύει το γεγονός όπως αυτό παρατίθεται από το νορβηγικό ερευνητικό κέντρο PRIO! Αυτή τη δημοσίευση θα εξετάσω. ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιαννάκης Ομήρου* Η ιστορία είναι αμείλικτη ως προς την επανάληψη λαθών και παραλείψεων. Το ότι η ιστορία του Κυπριακού υπήρξε απότοκο της ομηρίας του από τη γεωγραφία είναι πασίδηλο. Η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου υπήρξε πηγή δεινών, δουλειών και μαρτυρίων. Η εγγύτητα στους δρόμους των πετρελαίων, στη διώρυγα του Σουέζ και σε περιοχές που μαστίζονται διαχρονικά από συρράξεις, συγκρούσεις και αποσταθεροποίηση, οδήγησε στην «απογείωση» της στρατηγικής σημασίας της Κύπρου. Εξαιρετικά δύσκολες και κρίσιμες είναι οι ημέρες που ξεκινούν από σήμερα, με τη συνάντηση Αναστασιάδη – Ακκιντζί στη Γενεύη και ενόψει της έναρξης, πρώτα της τριήμερης, τριμερούς συνάντησης και ακολούθως της πενταμερούς διάσκεψης. Η πλευρά μας είναι στριμωγμένη όσο ποτέ άλλοτε. Οι πιέσεις είναι ήδη αφόρητες και η ευθύνη είναι ξεκάθαρα δική μας. Από τον Μάη του 2015, διαπραγματευόμαστε την πτυχή της Διακυβέρνησης και έχουμε δώσει σχεδόν τα πάντα στην τουρκική πλευρά, με την άυλη ελπίδα, ότι θα λαμβάναμε κάτι ΓΡΑΦΕΙ Ο Γεώργιος Σκαλιάς* Το ερώτημα που πολλές φορές απασχολεί και κάνει συνήθως τις ευρείες τάξεις του απλού λαού να διερωτώνται είναι: «Μα σπουδασμένος άνθρωπος και έκανε ή κάνει τέτοια πράγματα;» Υπονοώντας σαφέστατα ότι ο «σπουδασμένος» προέβη ή προβαίνει σε πράξεις, μεθοδεύσεις, λόγους ή με το βίο και την «πολιτεία» του παραβίαζε ή παραβιάζει εξόφθαλμα αυτά, που για τους απλούς ίσως «αγράμματους» ανθρώπους, τους κατ’ αυτούς θεσμικώς κατοχυρωμένους κανόνες της ηθικής όπως την έχουν αντιληφθεί οι ίδιοι μέσα από τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης, που δίνουν προκειμένου έντιμα και ηθικά να διαφυλάξουν τόσο το δικό τους μέτωπο όσο και των μελών της οικογένειάς τους καθαρό και το όνομά τους αμόλυντο και με κοινωνική βαρύτητα. ΓΡΑΦΕΙ Ο Διαμαντής Ζαφειριάδης* Η δωροδοκία είναι μια παράνομη πράξη προσφοράς ή αποδοχής πάσης φύσεως ωφελημάτων οποιασδήποτε αξίας με σκοπό την επιρροή αποφάσεων ή ενεργειών κάποιου υπαλλήλου ή άλλου προσώπου σε θέση ευθύνης. Η δωροδοκία προκαλεί σοβαρές ηθικές, οικονομικές και πολιτικές αναταράξεις, υπονομεύει την καλή διακυβέρνηση, εμποδίζει την ανάπτυξη και στρεβλώνει τον ανταγωνισμό. Διαβρώνει τη δικαιοσύνη, υπονομεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και αποτελεί εμπόδιο στην ανακούφιση της φτώχειας. Αυξάνει το κόστος της εκτέλεσης εργασιών, αυξάνει το κόστος των προσφερόμενων αγαθών και υπηρεσιών, εξανεμίζει την εμπιστοσύνη απέναντι στις επιχειρήσεις και παρεμποδίζει τη δίκαιη και αποδοτική λειτουργία της αγοράς. Καλή Χρονιά φίλες και φίλοι, αναγνώστες και αναγνώστριες. Λένε, πως ότι σε βρίσκει η αλλαγή του χρόνου να κάνεις, το κάνεις για όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Ευτυχώς, το παρών κείμενο γράφτηκε πριν κλείσει ο παλιός χρόνος, οπότε ελπίζω να μην είμαστε σε μόνιμη ανησυχία και άγχος για το υπόλοιπο 2017. Φυσικά, οι ανώδυνες λαϊκές προκαταλήψεις, όπως την πιο πάνω, δεν ανήκουν στη σφαίρα της πραγματικότητας, οπότε είναι λόγω γεγονότων που θα ανησυχούμε ή όχι για όλο το χρόνο. ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Ορατός είναι πλέον ο κίνδυνος να ναυαγήσει πριν καν πραγματοποιηθεί, η πολλά υποσχόμενη Διάσκεψη της Γενεύης για το Κυπριακό. Διάσκεψη στην οποία επενδύουν, όχι μόνο τα ενδιαφερόμενα μέρη, και κυρίως ο κυπριακός ελληνισμός, αλλά και παρεμβαλλόμενα κέντρα ισχύος. Αυτή φαίνεται να είναι δυστυχώς η εκτίμηση της Λευκωσίας, την οποία σε μεγάλο βαθμό συμμερίζεται και η Αθήνα, καθώς η τελευταία λαμβάνει δυσοίωνα μηνύματα από την ελληνική διπλωματική αποστολή που διεξάγει κρίσιμες επαφές στην τουρκική πρωτεύουσα, σε μια προσπάθεια να βρεθεί διέξοδος και να δρομολογηθούν αποδεκτοί συμβιβασμοί. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|