Δεν πιστεύω ότι αποτελεί απρόσμενη έκπληξη ή πρώτη είδηση η παλαιά τοποθέτηση επί του μείζονος εθνικού θέματος του τότε Προέδρου της Τουρκίας κ Αμπντουλλάχ Γκιούλ αλλά και σαφέστατη του Πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Ταπίν Ερτνογάν ο οποίος ευθαρσώς και απερίφραστα ,διατράνωσε ωμά και απροκάλυπτα ΤΗΝ πραγματική , αναλλοίωτη , πάγια και αμετακίνητη θέση της χώρας του για λύση δύο κρατών σε μοντέλο χαλαρής έως ανύπαρκτης , άοσμης , άχρωμης και άγευστης ύπαρξης ‘’ συνομοσπονδίας ’’ όπου στην ουσία τα δυο κράτη θα είναι τελείως ανεξάρτητα , κυρίαρχα , αδέσμευτα και χωρίς καμμιά απολύτως αλληλεξάρτηση . Μια δήλωση σαφέστατη , αδιαμφησβήτητη και χωρίς απολύτως καμμιά ελπίδα ‘’ παρερμηνείας ‘’ από αυτούς που μάταια θα ‘’ μοχθήσουν ‘’ να ψάξουν για το παραθυράκι εκείνο που θα αφήσει λιγάκι τον ήλιο , κάποιο φως , στο αχανή βάθος της ολοσκότεινης σήραγγας που η Τουρκία έσκαψε εδώ και χρόνια για το Κυπριακό. Θα απελπιστούν και θα διαψευσθούν οικτρά , θα έλεγα τραγελαφικά , αυτοί οι οποίοι εξακολουθούν ακόμη , ηθελημένα , ενσυνείδητα και με πλήρη γνώση του θέματος , να αγνοούν πλέον τις ‘’ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ‘’ . Μια πολιτική ορολογία πολύ προσφιλής κι αγαπημένη σε κάποιους που μας ήθελαν να ξεχάσουμε τα ιδανικά και τα ιδεώδη μας , τις ρίζες και τις καταβολές μας , τις ιερές παρακαταθήκες και αμόλυντες αρχές πάνω στις όποιες το ΕΘΝΟΣ και η ΘΡΗΣΚΕΙΑ δημιούργησαν εκείνη τη δομή αλλά και τη κατάλληλη υποδομή επιβίωσης του Πανορθόδοξου Ελληνισμού . Οι ‘’ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΄΄ λοιπόν …. Ένα κρύο πιατάκι από τούρκικο πιλάφι , γαρνιρισμένο μαεστρικά από κόκκινο μισοφέγγαρο , στολισμένο επιτήδεια με το πορφυρό φέσι και συνοδευμένο ενορχηστρωμένα από ζουρνάδες , νταούλια και φερετζέ .Μια ανούσια και αηδιαστική συνταγή μαγειρέματος του μείζονος εθνικού θέματος η οποία δηλητηριάζει, θανατώνει και αφανίζει στο διάβα της όσους ‘’ τυχερούς ‘’ και ‘’ αφελείς ‘’ την απολαύσουν …. Μια πολιτική φρασεολογία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της ‘’ σύγχρονης ΄΄ οθωμανικής αυτοκρατορίας , των σημερινών σουλτάνων και πασάδων που διαφεντεύουν δικτατορικά , μιλιταριστικά και στρατιωτικά την Άγκυρα. Μια περιγραφική έννοια των επεκτατικών και φασιστικών σχεδιασμών των στρατοκρατών σατραπίσκων της φατρίας που κυβερνά και εξουσιάζει το τούρκικο κράτος . Είναι διακαής η επιθυμία και ο έντονος ο πόθος να κοιτάξει κάποιος προς… ΑΝΑΝ πλευρά για να δούμε πως ο καλός αυτός κύριος σχολιάζει και αντικρύζει την άποψη του Τούρκου σατράπη . Μήπως στο πίσω μέρος της παρδαλής σκηνής του άκομψου θεάτρου που κάποιοι παίζουν με θέμα το κυπριακό ευρίσκεται τελικά η δημιουργία όντως δύο ανεξαρτήτων κρατών ? Μήπως τελικά εκεί στόχευε και στοχεύει ο κάθε κύριος ΑΝΑΝ και αυτοί στην ουσία τον εργοδοτούν , τον προστάζουν , τον καθοδηγούν και τον διατάζουν ? Μήπως όλοι αυτοί οι ψυχροί τζογαδόροι που φλεγματικά και απαθέστατα ποντάρουν την μοίρα των λαών στη γεωπολιτική σκακιέρα - ρουλέτα των διεθνών συμφερόντων και παγκοσμίων σκοπιμοτήτων αυτό έχουν κατά νου ? Γι’ αυτό ταπεινά αλλά ξεκάθαρα επιμένω πως ΤΩΡΑ ,έστω την υστάτη , είναι η ΩΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ….. ΤΩΡΑ είναι η ώρα της ΠΑΤΡΙΔΑΣ , του ΓΕΝΟΥΣ , του ΕΘΝΟΥΣ και της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ….. ΤΩΡΑ είναι η στιγμή να αδράξουμε αποφασιστικά στα χέρια μας τις τύχες της ΦΥΛΗΣ και τις δικές μας , την μοίρα των παιδιών μας και τω απογόνων μας , την επιβίωση μας στις πατρογονικές μας εστίες που τόσο άνανδρα επιβουλεύονται κάποιοι . Αυτή είναι η στιγμή της ομόνοιας , της σύμπλευσης, της συνοδοιπορίας και της συστράτευσης στο κοινό δρόμο του καθήκοντος της εθνικής τιμής και υπερηφάνειας. Αυτό είναι το χρονικό σημείο που οριακά και επιτακτικά μας υποδεικνύει και μας καταδεικνύει μονοδρομικά και άνευ επιλογής το κακοτράχηλο ανηφόρι με το γλυκό τέλος της ΙΘΑΚΗΣ στο μείζον εθνικό μας θέμα . Τούτο είναι το χρονικό διάστημα που η συμπόρευση , η συναδέλφωση , η αλληλεγγύη πρέπει να κυριαρχήσουν σε όλους τους Έλληνες για να σώσουμε τη νοτιοανατολικότερη εσχατιά του Γένους , τη μαρτυρική , θαλασσοφιλήτη , αιματοβαμμένη ΚΥΠΡΟ μας . Θα δώσουν άραγε το παράδειγμα προς μίμηση ο αργηχοί , οι ηγέτες και ταγοί των πολιτικών δυνάμεων? Θα καταφέρουν να ξεφύγουν από το ‘’ εγώ ’’ και να κινηθούν ομόκεντρα προς το ‘’ εμείς ‘’ ? Εάν όχι τότε δεν μένει ‘’ κανείς ‘’ και θα ‘’ ζητείται πατρίς ’’ … Ας ευχηθούμε ο Παντοδύναμος Θεός να μας φωτίσει έστω και την ώρα αυτή να σφίξουμε τα χέρια , να ενώσουμε τις γροθιές, να ασπαστούμε αλλήλους και να βρωντοφωνάξουμε στεντόρεια ‘’ Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω ….’’ Ο άκρατος λαϊκισμός , η φθηνή μικροπολιτική των μπαλκονιών , η υποκριτική δημαγωγία , η αχαλίνωτη στείρα άρνηση αλλά και η προδοτική άγαρμπη ευγένεια του καλού παιδιού , η αναμόχλευση των διχαστικών παθών , η αοριστολογία και ο καιροσκοπίσμος των σαλονιών δεν αποτελούν παρά παντελώς λανθασμένη τακτική δουρειοιππικής συμπεριφοράς που στηλιτεύει βάναυσα και άμεσα την ΄ίδια την μαρτυρική ελληνορθόδοξη Κύπρο μας . Το ύφος και το ήθος των ταγών πρέπει πάντοτε να προσεγγίζει το μέγιστο …… Ακούει κανείς ??? Με τιμή, Χρίστος Κ Μακρίδης
0 Comments
|
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|