Του Σωτήρη Ν. ΣαμψώνΠριν από λίγες ημέρες και διαρκούσης της νέας τουρκικής εισβολής στη Συρία, ο Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε: «Η επιχείρηση ‘Πηγή της Ειρήνης’ είναι για την Τουρκία τέτοιας ζωτικής σημασίας, όπως και η Ειρηνευτική Επιχείρηση στην Κύπρο το 1974. Είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε μέχρι τέλους χωρίς να λάβουμε υπόψη απειλές και πιέσεις. Το λέω ξεκάθαρα. Θα ολοκληρώσουμε οπωσδήποτε αυτό που έχουμε ξεκινήσει. Όπου υψώσαμε τη σημαία μας μια φορά, μετά δεν ξανακατέβηκε».
Τούτη η δήλωση του νεοσουλτάνου της Άγκυρας είναι η πιο ωμή αλλά συνάμα και ειλικρινής απάντηση σε όσους αφελείς Έλληνες, σε Αθήνα και στη Λευκωσία, ακόμα επενδύουν στην Τουρκία για λύση ευρωπαϊκών προδιαγραφών στο Κυπριακό. Δυστυχώς ο Ελληνισμός και οι ηγέτες του διαχρονικά κωφεύουν και εθελοτυφλούν στις τουρκικές προειδοποιήσεις. Οι τουρκικές επιδιώξεις και σχεδιασμοί σε Κύπρο, Αιγαίο και Συρία, ήταν και είναι ξεκάθαρες. Ουδέποτε απέκρυψε η Άγκυρα τους επεκτατικούς και κατακτητικούς στόχους της εναντίον του Ελληνισμού. Ουδείς «από μηχανής Θεός» πρόκειται ή μπορεί να αλλάξει τούτη την πραγματικότητα και κανένας «σύμμαχος» δυτικός ή εξ ανατολών θα μας σώσει από την τουρκική θηριωδία την απευκταία ώρα. Το εκάστοτε πολιτικό κατεστημένο σε Κύπρο και Ελλάδα, αλλοπρόσαλλο κατά τα λοιπά στις προσεγγίσεις του σε πλείστα όσα εσωτερικά ζητήματα, είχε μια και μοναδική «ζηλευτή» συνέπεια στον τρόπο χειρισμού των μεγάλων εθνικών θεμάτων. Τούτος ο χειρισμός δεν ήταν άλλος από την συνεχή υποχώρηση και διολίσθηση σε κάθε κομβικό σημείο διαπραγματεύσεων ή συνομιλιών. Είτε τούτο είναι το Μακεδονικό ζήτημα, είτε το θέμα των Ιμίων, είτε η για 45 χρόνια εισβολή και κατοχή της μισής μας Πατρίδας. Αθήνα και Λευκωσία, ασχέτως κυβερνήσεων και πολιτικών ηγετών, υιοθέτησαν –με μικρές μόνο εξαιρέσεις- μια εθνικά μειοδοτική πολιτική η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του Ελληνισμού, την απώλεια εδαφών και την απεμπόληση προαιώνιων στόχων. Εκ διαμέτρου αντίθετη και απείρως πιο πετυχημένη ήταν η στρατηγική που διαχρονικά ακολουθεί η Τουρκία. Οι Τούρκοι απροκάλυπτα και δημόσια διατυμπανίζουν κυριολεκτικά τους στόχους τους. Διαλαλούν ανά τας οδούς και τας ρύμας επεκτατική πολιτική τους, την οποία ξεκαθαρίζουν ότι θα επιβάλουν διά στρατιωτικού πυρός και σιδήρου. Ακριβώς προς εξυπηρέτηση αυτής της στρατηγικής της, η Τουρκία έχει κάνει άλματα στην πολεμική βιομηχανία, με αποτέλεσμα γεωμετρικά πλέον να αυξάνεται η διαφορά δυνάμεων με την Ελλάδα, η οποία ακόμα στηρίζεται σε ξένα δεκανίκια και στην εκ των έξω βοήθεια για την όποια πολεμική μηχανή έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να διατηρήσει. Με αυτά τα δεδομένα και αν δραματικά δεν αλλάξει κάτι στον τρόπο που οι ηγέτες μας αντιμετωπίζουν τον τουρκικό επεκτατισμό, το μέλλον φαντάζει επικίνδυνα δυσοίωνο και εξαιρετικά αβέβαιο. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε κάποτε πει, «θα συμμαχούσα και με τον διάβολο για να κερδίσω τον Χίτλερ». Ο απανταχού Ελληνισμός πρέπει να αφυπνιστεί από το λήθαργο στον οποίο έχει περιπέσει εδώ και δεκαετίες και πρέπει να αντιληφθεί τον κίνδυνο. Πρέπει να εξεύρει αποτελεσματικούς τρόπους φυσικής και εθνικής επιβίωσης και αντιμετώπισης της τουρκικής βουλιμίας, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Και πρέπει να το κάνει σήμερα, όχι αύριο.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|