Ανείπωτη η τραγωδία που βιώνει ο Ελληνικός Λαός. Μωρά παιδιά βρήκαν φρικτό θάνατο, οικογένειες ολόκληρες ξεκληρίστηκαν. Άνθρωποι χάθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη μέσα στην πύρινη λαίλαπα που έκαψε τα πάντα στο πέρασμα της. Οι πύρινες γλώσσες έφτασαν ως την Κύπρο, κατακαίοντας τα φυλλοκάρδια κάθε Έλληνα Κύπριου που παρακολούθησε στον τηλεοπτικό του δέκτη την κόλαση πυρός και την βιβλική καταστροφή που αυτή άφησε πίσω της.
Οι πράξεις συμπαράστασης από πλευράς των Ελλήνων της Κύπρου μόνο ως συγκινητικές μπορούν να χαρακτηριστούν, όπως συγκινητικές και ειλικρινείς ήταν άλλωστε, σε κάθε περίσταση που η «Μητέρα Πατρίδα» βρισκόταν σε δύσκολη θέση. Η αποστολή τροφίμων και ρουχισμού για τους δεινοπαθούντες, οι έρανοι που θα πραγματοποιηθούν στις Εκκλησίες ανά το παγκύπριο και η απόφαση της Κυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη για αποστολή χρηματικής ενίσχυσης ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ και οι πυροσβεστικές αποστολές που ταξίδεψαν στους τόπους της καταστροφής για να συμβάλλουν στην προσπάθεια αντιμετώπισης της έκρυθμης κατάστασης, αποτελούν μερικά μόνο από τα μέτρα που έλαβε από καρδιάς ο Κυπριακός Λαός. Η καρδιές μας πονάνε όταν ο Μητροπολιτικός Κορμός γεμίζει πληγές. Σπαράζει η ψυχή μας όταν αδελφοί Έλληνες τόσο άδικα και βίαια χάνονται από προσώπου γης, όταν αθώες παιδικές ψυχούλες αφήνουν την τελευταία τους πνοή μέσα στις φλόγες. Την ίδια όμως ώρα δεν μπορούμε παρά να διερωτηθούμε και το αυτονόητο. Πως γίνεται η «κόρη», πάντοτε να συμπαραστέκεται και να στηρίζει τη «μάνα» σε ώρες δύσκολες και σε στιγμές τραγικές, και η «μάνα» σε κάθε περίπτωση που η «κόρη» την χρειαζόταν, να της έχει γυρίσει την πλάτη και να την έχει αφήσει εκτεθειμένη σε κάθε λογής αρπακτικό; Πως γίνεται η Κύπρος να είναι αρκετά κοντά ώστε οι φλόγες από την Αττική να έχουν αγγίξει την καρδιά του κάθε Κύπριου, πολιτικού και μη, ενώ σε δεδομένες στιγμές στο παρελθόν, όταν το νησί μας βίωνε την βαρβαρότητα του αιμοδιψή Αττίλα και των Μεχμετζίκ, η επίσημη Ελλάδα να διαλαλεί διά στόματος πολιτειακών αξιωματούχων ότι «κείται μακράν» από την σκληρά δοκιμαζόμενη πατρίδα μας και ως εκ τούτου αδυνατεί να βοηθήσει; Το μεγαλείο όμως του Κυπριακού Λαού είναι ακριβώς αυτό. Ότι όσο και να μας έχει πληγώσει η Ελλάδα, όσο και να μας έχει γυρίσει τη πλάτη όταν εμείς την χρειαζόμαστε περισσότερο, εμείς θα βρισκόμαστε αταλάντευτα δίπλα της, τείνοντας χείρα βοηθείας σε κάθε δύσκολη στιγμή της. Γιατί η Ελλάδα δεν είναι μόνο τόπος αλλά τρόπος. Είναι ιδέα, διαμελισμένη σε άμετρους θαλάσσιους βράχους, όπου φωλιάζουν αετοί, είναι οι θάλασσες, ο ουρανός και τα βουνά της, και η λεβέντικη Ελληνική ψυχή. Που δεν μπορούμε να αρνηθούμε ούτε και να προδώσουμε. Αιωνία η μνήμη στους δεκάδες αδικοχαμένους των τελευταίων ημερών.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|