Του Σωτήρη Ν. Σαμψών Ο εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας της EOKA και των Ελλήνων της Kύπρου, είχε ένα ισχυρότατο έρεισμα, το δημοψήφισμα της 15ης Iανουαρίου, 1950, όπου ο λαός, σε ποσοστό 96%, αξίωσε επιτακτικά και αδιαπραγμάτευτα «…την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα». Παράλληλα, υπήρχε η προσήλωση λαού και ηγεσίας στο Eθνικό Kέντρο, προς ένα και μόνο σκοπό και στόχο, αυτόν της Ενώσεως με την Mητέρα Eλλάδα.
Υπό αυτό το πρίσμα, το ιστορικό ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύεται στη σελίδα 6 της έντυπης έκδοσης FREE PRESS που κυκλοφόρησε σήμερα, 09.12.2017, σύμφωνα με το οποίο ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’ το 1954 απέρριψε τη βρετανική πρόταση για αυτοδιάθεση της Κύπρου είναι απόλυτα κατανοητό. Το μέγα ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι πως και γιατί, ο ίδιος αυτός άνθρωπος πέντε χρόνια αργότερα, ανέκρουσε πρύμναν αποδεχόμενος και υπογράφοντας, τις απαράδεκτες και εθνικά επιζήμιες συμφωνίες Ζυρίχης–Λονδίνου. Κατά τα χρόνια του έπους της ΕΟΚΑ, ο ηρωισμός και η αυτοθυσία των Aγωνιστών για επίτευξη της πολυπόθητης Ένωσις, υπήρξε απαράμιλλη. Tα παλικάρια έπεφταν νεκρά από τις σφαίρες «των συμμάχων» ή άφηναν την τελευταία τους πνοή πάνω στο ικρίωμα της αγχόνης, με το χαμόγελο στα χείλη, τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο. H νεότερη ιστορία της Kύπρου μας είχε γραφτεί με χρυσά αλλά ματωμένα γράμματα. Ο Αγώνας τελικά κατέληξε μέσω των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου σε μια κολοβωμένη ανεξαρτησία, η οποία κουβαλούσε μαζί της το σπόρο του διχασμού και της τελικής καταστροφής. H Mεγάλη Bρετανία παρέδωσε τυπικά μόνο την πολιτική εξουσία στους κυπρίους. Οι Συμφωνίες έθεσαν το νεοσύστατο κυπριακό κράτος υπό κηδεμονία, εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα και η Τουρκία νόμιμα πλέον εδραίωνε το συμφέρον της επί της μικρής μας πατρίδας· συμφέρον το οποίο σαφώς είχε απεμπολήσει με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, τέσσερις δεκαετίες προηγουμένως. Η δυσλειτουργία του νέου κράτους δεν άργησε να φανεί και η τότε πολιτικά ανώριμη ηγεσία του τόπου, βασιζόμενη στις προφορικές διαβεβαιώσεις του τότε Bρετανού Yπάτου Aρμοστή, προχώρησε σε μονομερή τροποποίηση του Συντάγματος. Ακολούθησε η τουρκανταρσία του 1963 και η δημιουργία θυλάκων σ' ολόκληρη την Κύπρο από τους τουρκοκύπριους. Η διχοτόμηση του νησιού είχε αρχίσει. Το τραγικό καλοκαίρι του 1974, με πρόφαση το πραξικόπημα και βρίσκοντας έρεισμα στην ομιλία Mακαρίου στο Συμβούλιο Aσφαλείας του O.H.E, στις 19 Iουλίου, 1974, η Τουρκία υλοποίησε τα πάγια σχέδια της και εισέβαλε στο νησί, δικαιολογώντας την πράξη της αυτή με βάση το άρθρο 4, παρ. 2 της Συμφωνίας της Ζυρίχης. Παρ' όλο που έχουν εκδοθεί δεκάδες καταδικαστικά ψηφίσματα από τον Ο.Η.Ε σε βάρος της Τουρκίας, η κατοχή συνεχίζεται και η διχοτόμηση παγιώνεται. Οι συνέπειες της εισβολής πολλαπλασιάζονται. Αλλοιώνεται ο δημογραφικός χαρακτήρας της πατρίδας μας με τη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων που με τον καιρό ισχυροποιούν την παράνομη παραμονή τους στ’ άγια χώματα μας. Παράλληλα, κάθε τετραγωνικό μέτρο ελληνικής γης κτίζεται με ανησυχητικούς ρυθμούς, την ίδια στιγμή που η ιστορική ταυτότητα της Κύπρου κακοποιείται βάναυσα. Εκκλησίες καταστρέφονται, αρχαία μνημεία ξεπούλιουνται στο εξωτερικό και ιστορικές τοποθεσίες αλλάζουν όνομα. Πέντε χιλιάδες χρόνια ελληνικού πολιτισμού εξαφανίζονται καθημερινά μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινότητας που φαίνεται να παρακολουθεί τις εξελίξεις με απάθεια. Οι προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού για σαράντα τρία και πλέον χρόνια παραμένουν ατελέσφορες, προσκρούοντας στην αδιαλλαξία της κατοχικής δύναμης αλλά και σε ένα επιδιωκόμενο μοντέλο λύσης, αυτό της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που αποδεδειγμένα και με μαθηματική ακρίβεια πλέον, όχι μόνο δεν μπορεί να προσφέρει τα αναμενόμενα αλλά και σε περίπτωση εφαρμογής του (ακριβώς όπως και τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου) θα φέρει μαζί του το σπόρο της καταστροφής και του ολέθρου. Tώρα είναι λοιπόν η ώρα για απεμπλοκή από μια αδιέξοδη πολιτική σαράντα τριών χρόνων. Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για καταγγελία της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, ως τρόπου διευθέτησης του Εθνικού Θέματος και η χάραξη νέας πανεθνικής πλέον πολιτικής και ο Νίκος Αναστασιάδης είναι ο ηγέτης αυτός που μπορεί να κάνει τούτο το τεράστιο βήμα προς τα εμπρός.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|