Αυτό το θέμα της επίκλησης του πανδαμάτορος χρόνου, σε ότι αφορά τη λύση του κυπριακού, ακόμα δεν το έχω καταλάβει. «Τσιμεντώνονται» τα κατεχόμενα, μας λένε οι υποστηριχτές της «όποιας λύσης». Και επειδή «τσιμεντώνονται» τα κατεχόμενα (που δεν είναι τους τελευταίους μήνες που «τσιμεντώνονται»), πρέπει να σπεύσουμε να τα «πουλήσουμε»; Δηλαδή, γινόμαστε με τη θέληση μας, θύματα των τουρκικών εκβιασμών; Το τελευταίο χρονικό διάστημα, το κατοχικό καθεστώς ανακοινώνει ότι προχωρεί σε σχεδιασμούς, για να αναγείρει μεγάλο νοσοκομείο στη Μόρφου.
Και γι’ αυτό, πρέπει εμείς να σπεύσουμε να αποδεχθούμε λύση, η οποία δεν θα είναι βιώσιμη; Επειδή, το κατοχικό καθεστώς αναπτύσσει παράνομα την κατεχόμενη γη μας, πρέπει να νομιμοποιήσουμε την κατοχή; Αντί να επικαλούνται, κάποιοι, το θέμα του χρόνου και της παράνομης ανάπτυξης των κατεχομένων, καλύτερα θα ήταν να αντιδράσουν για τα κριτήρια για το Περιουσιακό, που συμφωνήθηκαν και τα οποία καθιστούν την παράνομη ανάπτυξη ως ισχυρότερο «δεσμό», από το δεσμό των νομίμων ιδιοκτητών. Από πότε ο εποικισμός και η παράνομη ανάπτυξη, αποτελούν «παράγωγο δίκαιο», το οποίο μάλιστα θα συνυπογραφεί από τα θύματα; Πρέπει να κατανοήσουν οι πρόσφυγες, αλλά και όλοι μας, πως τα κριτήρια και οι κατηγορίες για το Περιουσιακό, δυστυχώς έχουν θεσπιστεί, για να αποκλείσουν την επιστροφή των προσφύγων και όχι για να διασφαλίσουν την επιστροφή τους στις πατρογονικές τους εστίες. Και ας αφήσουν τον πανδαμάτορα χρόνο.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|