Πολύς λόγος γίνεται και πάλι για την νέα προσπάθεια που κυοφορείται με πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για επανέναρξη των συνομιλιών για επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Στα πλαίσια τούτης της καινούργιας πρωτοβουλίας, ακούγεται και πάλι από τους γνωστούς πολιτικούς και άλλους κύκλους, ο ισχυρισμός ότι η μόνη εφικτή λύση του κυπριακού είναι η ομοσπονδιακή και μάλιστα η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδιακή λύση, όπως αυτή συμφωνήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70.
Τούτος ο ισχυρισμός δεν είναι απλώς παντελώς ανεδαφικός. Είναι και άκρως επικίνδυνος. Πρώτον γιατί όλη η πορεία του κυπριακού καταδεικνύει ότι προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, μέσω ενός μοντέλου λύσης θνησιγενούς, που προφανώς δεν ούτε δίκαιο ούτε λειτουργικό ούτε βιώσιμο και εφαρμόσιμο για την Κύπρο. Αλλιώς θα είχαμε μέχρι σήμερα πετύχει το ποθούμενο και ο λαός μας θα απολάμβανε τα οφέλη της συμβίωσης με το «σύνοικο» στοιχείο και με τους παραμένοντες μετά τη λύση τούρκους εποίκους. Δεύτερον γιατί το μοντέλο ομοσπονδίας που συζητείται σήμερα ως βάση για λύση, μετά τις συνεχείς παραχωρήσεις και υποχωρήσεις της δικής μας πλευράς και ύστερα από τις τόσες διολισθήσεις που επιτρέψαμε να επισυμβούν, πόρρω απέχει από τα συμφωνηθέντα προ τετρακονταετίας. Και τρίτον, γιατί ούτε και εμείς οι ίδιοι δεν έχουν καταλήξει σε ακριβή προσδιορισμό της σημασίας και της έννοιας της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, έτσι που να μπορούμε να αναπτύξουμε με σαφήνεια τις θέσεις μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αμετάκλητα να προσδιορίσουμε και να καθορίσουμε τις δικές μας κόκκινες γραμμές από τις οποίες ουδόλως θα μας επιτρέπετο να εκφύγουμε. Επομένως, όσοι επιχειρούν να ρίξουν την ευθύνη σε όσους από εμάς δεν συμφωνούν με τη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, καλά κάνουν να δηλώσουν τι ακριβώς επιθυμούν, πως ερμηνεύουν τούτο το μοντέλο λύσης και να εξηγήσουν επιτέλους, πρώτα οι ίδιοι στον κυπριακό λαό γιατί επιμένουν να επιδιώκουν λύση ομοσπονδιακού μορφώματος όταν για 40 και πλέον χρόνια, είναι ηλίου φαεινότερο ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, εκτός κι αν οι πρόνοιες της λύσης είναι τέτοιες που θα υποθηκεύουν στον αιώνα τον άπαντα το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού στη γη των πατέρων του. Τέρμα λοιπόν τα ψέματα. Ήρθε η ώρα, αυτοί που υποστηρίζουν την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία να επεξηγήσουν ευθαρσώς στον Κυπριακό Λαό γιατί τέσσερεις δεκαετίας μετά τις Συμφωνίες Κορυφής, παραμένουν αυτοί και απαιτούν κι από εμάς να παραμένουμε προσκολλημένοι σε μια διαδικασία που αποδεδειγμένα απέτυχε, βασισμένη σε ένα μοντέλο λύσης που δεν μπόρεσε ποτέ ούτε και μπορεί στο μέλλον να αποτελέσει την κοινή συνισταμένη για επίλυση, παρά τις κατά καιρούς βαθιές υποκλίσεις και επικύψεις προς τον κατακτητή και παρά τις τόσες επικίνδυνες και εθνικά επιζήμιες παραχωρήσεις μας. Όλα τα υπόλοιπα μόνο ως έπεα πτερόεντα μπορούν να χαρακτηριστούν, ως λόγια του αέρα που μόνο κακό προξενούν στην Εθνική μας υπόθεση.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|