ΤΗΣ ΜΙΝΑΣ ΣΑΜΨΩΝ Πραγματικά μόνο έτσι μόνο να χαρακτηρίσω την κατάσταση που έζησα από κοντά για ακόμη μια φορά στις Πρώτες Βοήθειες του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Και λυπάμαι πάρα πολύ που αναγκάζομαι να γράψω αυτό το κείμενο, όμως δεν μπορεί εν έτη 2018 στην Κύπρο της Ευρώπης, η εικόνα των δημόσιων νοσηλευτηρίων μας να είναι αυτή! Η διαπίστωση θλιβερή. Για να είμαι πιο ειλικρινής, η κατάσταση απόλυτα τραγική.
Και δεν θα κατηγορήσω τους νοσηλευτές και τους λίγους ομολογουμένως γιατρούς που είδα στο χώρο. Υπό τις περιστάσεις κάποια στιγμή όσο επαγγελματίας και αν είσαι ή θέλεις να είσαι , αναγκάζεσαι να σηκώσεις τα χέρια ψηλά γιατί απλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Κόσμος παντού. Όλων των ηλικιών. Από γιαγιάδες που τις κουβαλούσαν σε καρέκλες μέχρι νεαροί με ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα πόδια. Οι δε συγγενείς κατά ορδές , να μπαινοβγαίνουν, να μιλούν δυνατά ,να απαντούν στα κινητά τους. Τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις έφθασαν σε οριακά σημεία απειλώντας θεούς και δαίμονες και βρίζοντας γιατί δεν έβρισκαν κανένα να εξετάσει τον άνθρωπο τους. Σε αυτό το τριτοκοσμικό σκηνικό είδα να εξετάζουν ασθενείς στο πόδι, σε καρέκλα, στο διάδρομο έξω από τις Πρώτες Βοήθειες. Ήμουν επίσης μάρτυρας όταν συγγενής ηλικιωμένης μπήκε μόνος του σε αποθηκευτικό χώρο που εξυπηρετούσε και σαν δωμάτιο εξέτασης και χωρίς να ρωτήσει κανένα έψαχνε στα ράφια για να βρει πιεσόμετρο και κάτι σωληνάκια και δεν ξέρω τι άλλο. Στο νοσοκομείο Λευκωσίας και συγκεκριμένα στο Τμήμα Πρώτων Βοηθειών, βρέθηκα για να συνοδεύσω φίλο του πατέρα μου με σοβαρότατο πρόβλημα υγείας. Ο άνθρωπος αυτός έφτασε στις Πρώτες Βοήθειες με ασθενοφόρο γύρω στις 12 το μεσημέρι. Η μεταφορά του με ασθενοφόρο κρίθηκε απαραίτητη λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης του τη δεδομένη στιγμή. Εξετάστηκε για πρώτη φορά μετά από δύο ώρες και ενώ είχε έντονα συμπτώματα δύσπνοιας και δυσφορίας. Μετά την αρχική εξέταση αφέθηκε στο έλεος του, κυριολεκτικά. Σε ένα κρεβάτι τύπου ράντζο στο διάδρομο μέχρι τις 10 το βράδυ. Εξαντλημένος, εκνευρισμένος και με δυσκολία στην αναπνοή. Με όλα τα συμπτώματα που δυστυχώς επιφέρει η δύσκολη ασθένεια που αντιμετωπίζει, αναγκάστηκε να αναμένει μια συγκεκριμένη παθολόγο που είχε να εξετάσει χίλια περιστατικά ταυτόχρονα, για περισσότερες από εννέα ώρες. Σε όλο αυτό το διάστημα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την κατάσταση του και όταν λέω κανείς, εννοώ κανείς. Μόνο μετά από διάφορες παραινέσεις και σχεδόν ικεσίες εκ μέρους της οικογένειας του και εμού της ίδιας τελικά τον είδε άλλος επί καθήκοντι ιατρός ο οποίος σχεδόν εκνευρισμένος εξέτασε τον άνθρωπο που εν τω μεταξύ έφθασε στο σημείο να κλαίει. Επαναλαμβάνω και το τονίζω. Ιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό προσπαθούν όσο μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς. Δυστυχώς όμως οι συνθήκες είναι τόσο άθλιες , τολμώ να πω απάνθρωπες. Τόσο για το προσωπικό όσο και για εκείνους τους πολίτες αυτού του τόπου που δεν έχουν άλλη επιλογή για την δύσκολη στιγμή τους εκτός από τις Πρώτες Βοήθειες του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Αυτή δεν μπορεί να είναι η Κύπρος του 2018. Εμένα προσωπικά η εικόνα αυτή και η πραγματικότητα που έζησα, με γεμίζει ντροπή!
1 Comment
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
8/9/2018 16:30:41
ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΟΙ << ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ >> ...... ΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΛΙΒΕΡΟΤΕΡΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ .
Reply
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|