ΓΡΑΦΕΙ Ο Αντώνης Στυλιανού* Όταν ξεκινούσαμε πριν χρόνια την εκστρατεία κατά της σεξουαλικής κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών αντιμετωπίσαμε αρκετά προβλήματα, κυρίως ως προς τους ‘κανόνες σιωπής’ που επικρατούσαν στην Κυπριακή κοινωνία. Σε μια συντηρητική και κλειστή κοινωνία, όπως την κυπριακή, τέτοιου είδους ζητήματα αποτελούσαν - και σε αρκετό βαθμό συνεχίζουν να αποτελούν - ταμπού. Έκτοτε, το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά στο θέμα έχει αλλάξει, με την ψήφιση του Νόμου περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας του 2014, ο οποίος οριοθετεί αυτό το έγκλημα και προβλέπει αυστηρότατες ποινές. Από την έναρξη της εκστρατείας και την εντατικοποίησή της στα πλαίσια της εκστρατείας «Ένα στα Πέντε» του Συμβουλίου της Ευρώπης η κοινωνία κατάφερε, εν πολλοίς, να σπάσει τη σιωπή σε σχέση με το φαινόμενο της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, ενώ η Πολιτεία, έχοντας υιοθετήσει ταυτόχρονα τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά της σεξουαλικής κακοποίησης, γνωστής και ως Σύμβαση Λανζαρότε, προχώρησε στα αναγκαία βήματα για την συνομολόγηση Εθνικής Στρατηγικής.
Το ειδεχθές αυτό γεγονός αποτελεί, μεταξύ άλλων, πρόβλημα της ίδιας της κοινωνίας. Πέραν των (σωστών) προσπαθειών που γίνονται, απαιτείται η άμεση και απτή εντατικοποίηση των προσπαθειών για πρόληψη και πάταξη του φαινομένου. Ειδικό ρόλο διαδραματίζει η εκπαίδευση των ίδιων των παιδιών για την σεξουαλική κακοποίηση, από πολύ μικρή ηλικία, ούτως ώστε να μπορούν να αντιληφθούν από μόνα τους ‘τα καλά και τα κακά αγγίγματα’ και τις παραμέτρους που αφορούν στην σεξουαλική κακοποίηση. Σημαντικότατος είναι και ο ρόλος της εκπαιδευτικής κοινότητας, η οποία θα πρέπει να εξειδικευτεί στην ενημέρωση για την σεξουαλική κακοποίηση, και στην αναγνώριση θυμάτων, ενώ η επιβολή αποτρεπτικών ποινών από τα Δικαστήρια πρέπει να θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ. Στόχος της κοινωνίας και της Πολιτείας μας πρέπει να είναι η πάταξη του φαινομένου, το οποίο δυστυχώς λαμβάνει ιδιαίτερα ανησυχητικές διαστάσεις. Οι ψυχές και τα σώματα των παιδιών μας βιάζονται τη στιγμή που εμείς επιδεικνύουμε αβίαστη συμπεριφορά ως προς την δέουσα αντιμετώπιση του εγκλήματος. Οι διαστάσεις του προβλήματος στην Κύπρο φαίνονται από τον αριθμό των καταγγελιών που φτάνουν στις αρμόδιες αρχές, ενώ στατιστικές έρευνες δείχνουν ότι περίπου 1 στα 4 παιδιά στην Κύπρο είναι θύματα κάποιας μορφής σεξουαλικής κακοποίησης. Ο κώδωνας του κινδύνου έχει ήδη χτυπήσει – ας εντατικοποιήσουμε, τότε, έτι περισσότερο τις προσπάθειές μας για την πλήρη αντιμετώπιση του αποτρόπαιου αυτού εγκλήματος. *Λέκτορας Νομικής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, LL.B Law (Bristol), Ph.D in Law – International Law and Human Rights (Kent), Διευθυντής Μονάδας Νομικής Κλινικής Πανεπιστημίου Λευκωσίας
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|