Του Ανδρέα Δράκου* Η ενίσχυση των θεσμών του κοινωνικού κράτους και η προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα μετά και από την οικονομική κρίση αλλά και την παγκοσμιοποίησης της οικονομίας αποτελούν τις μεγάλες προκλήσεις της ερχόμενης δεκαετίας. Ο εκσυγχρονισμός τους συνιστά προϋπόθεση για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στη χώρα μας. Η κυπριακή οικογένεια, η μικρή κοινωνία της γειτονιάς, το ανεπίσημο δίκτυο των φίλων ή συγγενών αντιμετώπιζαν ως τώρα τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα με τρόπο άμεσο, αποτελεσματικό. Τα προβλήματα του ατόμου αντιμετωπίζονταν από τον άτυπο αυτό μηχανισμό αλληλοβοήθειας με τρόπο σχεδόν αυτόματο. Το επίσημο σύστημα κοινωνικής προστασίας χρειαζόταν να επεμβαίνει μόνο σποραδικά και συμπληρωματικά. Αυτή η πραγματικότητα αλλάζει και θα συνεχίσει να αλλάζει με πιο δραματικούς ρυθμούς. Οι αλλαγές αυτές αποτελούν απειλή για το άτομο, την οικογένεια, την κοινωνία μας. Προτεραιότητά μας είναι να αντιμετωπίσουμε την απειλή της οικονομικής κρίσης έγκαιρα και αποτελεσματικά. Τέσσερα φαινόμενα θα δράσουν καταλυτικά:
Οι εξελίξεις και οι αβεβαιότητες στην αγορά εργασίας. Την εποχή της μαζικής παραγωγής ένας εργαζόμενος προσλαμβανόταν σε μια επιχείρηση και ανέμενε ότι θα έπαιρνε σύνταξη από την ίδια επιχείρηση δεκαετίες μετά. Αυτού του είδους οι βεβαιότητες δεν χαρακτηρίζουν πια την αγορά εργασίας. Ο μεγάλος κοινωνικός κίνδυνος που πρέπει να- αντιμετωπισθεί προκύπτει όταν ένα διάστημα ανεργίας θέτει σε λειτουργία ένα φαύλο κύκλο που μπορεί να καταδικάσει τον άνεργο στους 'χαμένους', μια θέση από την οποία να μην μπορεί να αποκολληθεί. Η αποδοτική λειτουργία μέσα στην ΟΝΕ. Η ανάγκη για γρήγορες προσαρμογές στην παραγωγή καθιστούν την ύπαρξη ενός καλοσχεδιασμένου συστήματος κοινωνικής προστασίας για τον εργαζόμενο συγκριτικό πλεονέκτημα - η κοινωνική προστασία ως μοχλός ανάπτυξης. Η ανταπόκριση της Κύπρου στην πρόκληση της ΟΝΕ προϋποθέτει ένα σύστημα κοινωνικής προστασίας με κύριο χαρακτηριστικό την ποιότητα υπηρεσιών. Η αποδυνάμωση των παραδοσιακών θεσμών προστασίας. Η οικογένεια δύσκολα μπορεί να αντεπεξέλθει στις πιέσεις με την ίδια ευκολία που μπορούσε παλαιότερα. Οι γηραιότεροι αντιμετωπίσουν προβλήματα, οι συνήθειες αλλάζουν, η σύγχρονη ζωή έχει περισσότερες απαιτήσεις. Χωρίς στήριξη η οικογένεια θα αντιμετωπίζει όλο και περισσότερα προβλήματα. Η γήρανση της κοινωνίας. Όπως και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες, η μείωση της γεννητικότητας σημαίνει αύξηση του μέσου όρου ηλικίας και τη διεύρυνση του αριθμού των ατόμων άνω των 60. Η αύξηση αυτή θα είναι ραγδαία από τα μέσα της επόμενης δεκαετίας. Πρέπει να ενεργήσουμε έγκαιρα και συντονισμένα έτσι ώστε η αναπόφευκτη αυτή εξέλιξη να είναι παράγοντας εμπλουτισμού της κοινωνίας μας, και όχι νέα εστία προβλημάτων. Οι παράγοντες αυτοί σημαίνουν ότι πρέπει να αναπτυχθεί ένα νέο σύστημα κάλυψης αναγκών - ένας κοινωνικός ιστός ασφάλειας - με το οποίο η οργανωμένη κοινωνική αλληλεγγύη του συνόλου να διαφυλάσσει την κοινωνική συνοχή. Το κράτος δεν μπορεί να περιορίζεται σε ρόλο θεατή των εξελίξεων και κοινωνικών προβλημάτων. Απαιτείται μια νέα πρακτική που συνειδητά θα ενσαρκώνει και θα εμπλουτίζει την κοινωνική προστασία. BSC Business Administration- MBA
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|