Η πάγια θέση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ότι το μέλλον της Κύπρου παραμένει πρώτα και κύρια στα χέρια των Κυπρίων, αν και θα έπρεπε να ήταν η ορθή αποτύπωση της πραγματικότητας, πόρρω απέχει από την αλήθεια. Κι αυτό γιατί δυστυχώς για μας, δεν είναι στα χέρια των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων η όποια λύση αλλά αντίθετα, από ότι φαίνεται, μάλλον οι τουρκοκύπριοι βρίσκονται δέσμιοι στα χέρια της Άγκυρας και των επιδιώξεων της.
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί άραγε ότι ο σημερινός Μουσταφά Ακιντζί έχει οποιαδήποτε σχέση με τον Μουσταφά Ακιντζί, προς τιμήν του οποίου μόνο οι καμπάνες των εκκλησιών μας δεν χτύπησαν χαρμόσυνα όταν αυτός ανέλαβε τα ινία της τουρκοκυπριακής κοινότητας; Και ποιος μπορεί να πείσει ότι οι θέσεις και οι τοποθετήσεις του Μουσταφά Ακιντζί σήμερα, με τον οποίο πίναμε ζιβανία επί της γραμμής αντιπαράταξης και τον οποίο συγχαρήκαμε στην τουρκική γλώσσα στο τουίτερ, είναι ο πολιτικός στον οποίο η ελληνοκυπριακή πλευρά εναπόθεσε τις ελπίδες της για άρση του αδιεξόδου και για επίδειξη καλής θέλησης έτσι ώστε να επιτευχθεί επιτέλους η πολυπόθητη λύση στο κυπριακό. Η μετάλλαξη βέβαια του Μουσταφά Ακιντζί ήταν αναμενόμενη. Ο ασφυκτικός εναγκαλισμός υπό μορφήν αγαλλίασης που έτυχε η εκλογή Ακιντζί από την πλευρά μας και οι λογής-λογής χαιρετιστήριες δηλώσεις που ακολούθησαν, μοιραία ανάγκασαν τον τουρκοκύπριο ηγέτη να απομακρυνθεί και να πέσει στην αγκαλιά της Τουρκίας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι και ο ίδιος να μην έπεφτε στην αγκαλιά της Τουρκίας, ο νέο-Σουλτάνος της Άγκυρας θα του επέτρεπε να προχωρήσει στο κυπριακό ως ο τουρκοκύπριος ηγέτης αρχικά ήθελε. Το γεγονός όμως παραμένει πως η δική μας συμπεριφορά διευκόλυνε τον σε κάθε επίπεδο εναγκαλισμό του με την κατοχική δύναμη. Σήμερα, όπως και χτες, η προσπάθεια είναι ξεκάθαρη από πλευράς κατοχικού καθεστώτος. Η αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Και ενώ τα Ηνωμένα Έθνη ως Πόντιοι Πιλάτοι προκλητικά δηλώνουν σε κάθε περίσταση ότι δεν χρειάζεται να αποδίδονται ευθύνες, εμείς εδώ στην Κύπρο πανηγυρίζουμε για το αυταπόδεικτο. Ότι δηλαδή τα Ηνωμένα Έθνη και η διεθνής κοινότητα, αναγνωρίζουν μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία! Στο μεταξύ ο Ταγίπ Ερντογάν, προκλητικά συμπεριφέρεται, οθωμανικά μας αντιμετωπίζει και σε κάθε περίπτωση δηλώνει ότι θα μας δώσει άλλο ένα σκληρό μάθημα για να «πήξει ο νους μας», όπως τα μαθήματα που μας έδωσαν οι προκάτοχοι του με τον σφαγιασμό του ελληνισμού στη Σμύρνη, με τη Μικρασιατική Καταστροφή και την εισβολή του 1974! Τον ίδιο Ταγίπ Ερντογάν που καταδυναστεύει το λαό του, που δεν διστάζει σωρηδόν να φυλακίζει τους συμπολίτες και τους ομοεθνείς του, με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες, που δηλώνει απερίφραστα ότι θα κυνηγήσει όλους τους αντιφρονούντες μέχρι τελικής εξοντώσεως τους ακόμα και εκτός των συνόρων της τουρκικής επικράτειας, αυτόν τον ίδιο Ταγίπ Ερντογάν και το υποτελές σε αυτόν τουρκοκυπριακό καθεστώς, τα Ηνωμένα Έθνη μας καλούν να εμπιστευτούμε και να συνεταιρέψουμε μαζί του, έχοντας την ελπίδα ότι με τη λύση του κυπριακού σε εμάς θα συμπεριφερθεί διαφορετικά από ότι συμπεριφέρεται στους συμπατριώτες του! Ένας από τους βασικούς λόγους που ο κυπριακός ελληνισμός ψήφισε το 2004 «ΟΧΙ» στο Σχέδιο Ανάν, ήταν μεταξύ άλλων και η απουσία εμπιστοσύνης στο σύνοικο στοιχείο, λόγω της ολοκληρωτικής εξάρτησης και ελέγχου του από την Τουρκία. Η επιφυλακτικότητα πως ενδεχόμενα οι Τούρκοι δεν θα τηρούσαν τα συμφωνηθέντα και δεν θα υλοποιούσαν τις πρόνοιες του Σχεδίου. Μας είπαν τότε προκατειλημμένους. Μας κατηγόρησαν για λανθασμένες αντιλήψεις. Εξηγούσαν τότε οι λίγοι του «ΝΑΙ» στους πολλούς του «ΟΧΙ» πως οι καιροί άλλαξαν, πως μπορούμε να εμπιστευτούμε τους «αδελφούς» μας, αλλά και την Τουρκία. Πάσχιζαν να μας πείσουν και μέχρι προχθές, πασχίζαμε να τους πιστέψουμε. Μετά από τις δηλώσεις και τις συμπεριφορές Ακιντζί και Ερντογάν έχουν τώρα σωπάσει και οι λίγοι… Κανείς σε αυτό τον τόπο δεν είναι εναντίον της λύσης. Η λύση όμως πρέπει να είναι δίκαιη και βιώσιμη και μετά τα πρόσφατα γεγονότα, η εφαρμογή της πρέπει να είναι και πέρα για πέρα εγγυημένη από τον διεθνή παράγοντα. Δεν μπορεί να αφεθεί η εφαρμογή της στην αμοιβαία εμπιστοσύνη ούτε στην καλή θέληση της άλλης πλευράς. Κι αυτό γιατί ούτε εμπιστοσύνη ούτε καλή θέληση φαίνεται να υπάρχουν! Αλλιώς όσα κάποιοι «προφητικά» προβλέπουν ότι θα συμβούν χωρίς λύση, πολύ φοβάμαι πως θα επισυμβούν σε μεγαλύτερη έκταση και μετά τη λύση. Και τότε ο ελληνισμός της Κύπρου σίγουρα θα χαθεί. Και είναι κρίμα…
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|