ΓΡΑΦΕΙ Ο Νίκος Σύκας* Σε τρεις μήνες ο κυπριακός λαός θα κληθεί στις κάλπες για να αναδείξει τον επόμενο πρόεδρο. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να πειστούν οι ψηφοφόροι να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία. Η καλπάζουσα απαξίωση της πολιτικής, η απαισιοδοξία και η αίσθηση του τέλματος είναι διάχυτη σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής. Υπάρχει χάσμα ανάμεσα σε πολίτες και εξουσία. Περίπου το μισό εκλογικό σώμα παραμένει εκτός της σφαίρας επιρροής των κομμάτων και του βεληνεκούς του προεκλογικού. Η πολιτική συμμετοχή εξαντλεί τη σημασία της σε εσωκομματικά επίπεδα. Οι στερεότυπες προεκλογικές στρατηγικές και οι κομματικές ατζέντες αδυνατούν να σπάσουν το φράγμα της ομοιοτυπίας και της κοινοτοπίας – εντείνεται η πεποίθηση του «όλοι είναι το ίδιο».
Οι ανέντακτοι και οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι – με βάση τα δικά τους κριτήρια – είναι αυτοί που θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τις επικείμενες εκλογές. Το κυπριακό κομματικό σύστημα έχει μπει σε μια μεταβατική περίοδο, σε μια εποχή ρευστότητας και πολύ μεγάλης εκλογικής κινητικότητας με πολλαπλά είδη μετατοπίσεων. Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές το 1/3 των ψηφοφόρων μετακινήθηκε. Η πολιτική επικοινωνία βρίσκεται σε αναζήτηση ενός νέου οράματος. Υπάρχει υποψήφιος πρόεδρος με συγκεκριμένο σχέδιο για χρήση νέων και παραδοσιακών μέσων μαζικής ενημέρωσης με στόχο τη δημιουργία αμοιβαίου οφέλους; Υπάρχουν πρωτοβουλίες και δράσεις για μετατροπή της προεκλογικής εκστρατείας σε πλατφόρμα δημιουργίας ευκαιριών για τη νέα γενιά; Η πολιτική για να ξανακερδίσει τη νέα γενιά πρέπει να οικοδομήσει μια νέα σχέση μαζί της. Αυτό σημαίνει ενίσχυση των θεσμών συμμετοχής και παρέμβασης των νέων. Σημαίνει ότι η νέα γενιά πρέπει να βρεθεί στο προσκήνιο με άποψη και απαίτηση. Οι νέοι δεν είναι παθητικοί πολίτες. Προβληματίζονται για τα πολιτικά ζητήματα, αλλά απαιτούν μια σχέση εμπιστοσύνης με την πολιτική. Η νέα γενιά καλείται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση, αν αναλογιστούμε πόσο συχνά γίνονται αναφορές στην ανεργία των νέων, στην πρόθεση αποχής των νέων, στην τάση τους να εγκαταλείπουν την Κύπρο, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Η αποχή και η αδιαφορία δεν είναι λύση. Συμμετοχή σημαίνει συνδιαμόρφωση της πολιτικής, σημαίνει αγώνας και προσπάθεια σχεδιασμού ενός καλύτερου «τώρα», αλλά και ενός καλύτερου «μετά». Μόνο η ειλικρίνεια μπορεί να σταθεί τροχοπέδη στη μείωση της εμπιστοσύνης προς τους πολιτικούς. Χρειάζονται καινοτόμες ιδέες και προτάσεις που τεκμηριωμένα μπορούν να πραγματοποιηθούν, απτές και συγκεκριμένες θέσεις για την υπέρβαση των μεγάλων κρίσεων που βιώνουμε. Η ειλικρίνεια και η επιστημοσύνη θα κλίνουν την εκλογική πλάστιγγα. *Σύμβουλος Στρατηγικής & Καινοτομίας
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|