ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Η Τουρκία ανέκαθεν, προειδοποιούσε για κάθε ενέργεια και πράξη της εις βάρος της Κύπρου. Οι Τούρκοι, ευθαρσώς και ξεκάθαρα διαχρονικά δημόσια και έγκαιρα δήλωναν ποια σχέδια είχαν και τι θα έπρατταν εις βάρος του λαού μας. Ποτέ δεν έκρυψαν τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις τους. Ούτε το 1963, με το τραγικό ολίσθημα του Μακαρίου για τα 13 σημεία του Συντάγματος ούτε το 1967 ούτε το 1974. Οι δηλώσεις Ινονού στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση τη δεκαετία του ’50, ότι οι Έλληνες θα μας δώσουν μόνοι τους την Κύπρο μας άφησαν παγερά αδιάφορους. Η τουρκική εξωτερική πολιτική –ομολογουμένως εξαίρετη- έθετε στόχους, τους δημοσιοποιούσε και μετέπειτα τους υλοποιούσε, με την Κύπρο να είναι πάντοτε ουραγός στις εξελίξεις, όχι γιατί δεν γνώριζε, αλλά επειδή πεισματικά έβαζε στο περιθώριο τα σημεία των καιρών και τις προειδοποιήσεις των Τούρκων. Αν τους ακούγαμε, θα ξέραμε ακριβώς τι θα έκαναν και ενδεχομένως να λαμβάναμε τα μέτρα μας για να αποτρέπαμε τα απευκταία.
Ουδέποτε όμως τείναμε ευήκοον ους. Κλείναμε πάντοτε τα αυτιά μας στις διακηρύξεις τους. Κοιτάζαμε αλλού και προχωρούσαμε μπροστά βασισμένοι στη δική μας «εικονική» πραγματικότητα που καμιά σχέση δεν είχε βεβαίως με την αλήθεια. Ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά ούτε τα λεγόμενα ούτε τις δηλώσεις της Άγκυρας. Πάντοτε εμείς ξέραμε καλύτερα! Και πληρώσαμε βαρύ το τίμημα. Θα ανέμενε κανείς ότι είχαμε μάθει μέχρι τώρα από τα λάθη μας. Δυστυχώς τα παθήματα δεν φαίνεται να μας έχουν γίνει μαθήματα. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, επιδεικτικά αγνοούμε τα όσα η Τουρκία δημόσια διακηρύττει σε σχέση με την Κύπρο και το Κυπριακό. Δεν λαμβάνουμε υπόψη ούτε τα όσα η κατακτητική δύναμη δηλώνει ούτε τη μαεστρία με την οποία προωθεί τα δικά της συμφέροντα διεθνώς εις βάρος της Πατρίδας μας. Ως αποτέλεσμα, όχι μόνο το Κυπριακό διολισθαίνει αλλά και οι προοπτικές και οι πιθανότητες επίτευξης μιας έντιμης διευθέτησης του Εθνικού μας Θέματος εξανεμίζονται μέρα με τη μέρα, με όλες τις προβλεπτές αλλά και απρόβλεπτες συνέπειες για την εθνική και φυσική επιβίωση των Ελλήνων της Κύπρου στη γη των προγόνων τους. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, καμωνόμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε και δεν αντιλαμβανόμαστε τα όσα η Τουρκία δημόσια δηλώνει αναφορικά με τις επιδιώξεις της στο κυπριακό. Χορεύουμε στους ρυθμούς της δικής μας μουσικής, σε ένα χορό που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, ελπίζοντας στον «από μηχανής Θεό» που τελικά θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους. «Από μηχανής Θεοί» όμως δεν υπάρχουν! Την απουσία τους τη βιώσαμε από πρώτο χέρι. Επιμένουμε να ξεχνούμε ότι απέναντι μας έχουμε την Τουρκία και όχι την Ελβετία, τη Σουηδία ή το Λουξεμβούργο. Είναι με τους Τούρκους που προσπαθούμε να τα βρούμε και κακά τα ψέματα, σε 1.000 χρόνια οθωμανικής και τουρκικής ιστορίας, δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση που οι Τούρκοι έχουν τιμήσει συμφωνηθέντα τους. Διερωτάται άραγε κανείς γιατί ελπίζουμε ότι θα αλλάξουν μια τέτοια «συνεπή ασυνέπεια» για δική μας χάρη; Ο μακροχρόνιος αγώνας που κήρυξε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, εντελώς ασύνδετος και άσχετος με τα όσα μετέπειτα συμφώνησε περί διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, απέβη μοιραίος για το λαό μας. Τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής παγιώθηκαν, ο εποικισμός επιτελέστηκε και ολοκληρώθηκε, η πρώτη γενιά προσφύγων αποδήμησε εις Κύριον και η αγωνιστική διάθεση του λαού μας για λύση δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική ταλαιπωρήθηκε βάναυσα. Αντιληφθήκαμε έστω και αργά τη ζημιά που έγινε και τώρα σχεδόν πανικόβλητοι τρέχουμε να διευθετήσουμε το ζήτημα, με μια εξίσωση που για 42 χρόνια δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα. Μακάρι φέτος να είναι η χρονιά που θα πετύχουμε το ποθούμενο. Αμφίβολο όμως. Τι θα γίνει αν οι συνομιλίες για ακόμα μια φορά αποβούν άκαρπες; Θα αποφασίσουμε επιτέλους να αλλάξουμε εξίσωση ή θα παραμείνουμε στα γνωστά και τετριμμένα που μόνο σε αδιέξοδα και σε επικίνδυνες ατραπούς μας έχουν οδηγήσει όλα αυτά τα χρόνια. Το λόγο έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας…
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|