ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ «Αποστολή εξετελέσθη»! Διά μέσου της Εθνικής Ταπείνωσης που επεδίωξε και πέτυχε ο Μουσταφά Ακιντζί και η Άγκυρα, με την κατ’ απαίτηση ψήφιση από το Κοινοβούλιο του «διορθωτικού» νόμου για το Ενωτικό Δημοψήφισμα, επανάρχισαν οι συνομιλίες για λύση του κυπριακού, ωσάν να μη συνέβη ποτέ τίποτα. Ή μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα; Σίγουρα το κλίμα κατά την επανέναρξη των συνομιλιών δεν είναι το ίδιο με αυτό που υπήρχε προ της κατάρρευσης τους. Σίγουρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι ελληνοκυπριακή πλευρά νιώθουν ταπεινωμένοι από τις εξελίξεις, την ίδια ώρα που ο Μουσταφά Ακιντζί θέλει να παρουσιάζεται ως κυρίαρχος της κατάστασης, με άτεγκτες και απαράδεκτες απαιτήσεις και τοποθετήσεις.
Εξίσου σίγουρο όμως είναι και το γεγονός ότι από την πλευρά μας δεν χωρούν άλλες υποχωρήσεις, παραχωρήσεις και κακώς νοούμενες κινήσεις επίδειξης καλής θέλησης. Γι’ αυτό άλλωστε και με τις τελευταίες δηλώσεις του ο Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος απευθυνόμενος σε οπλίτες και αξιωματικούς σε στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς το οποίο επισκέφθηκε με την ευκαιρία των εορτών του Πάσχα, τόνισε ευθαρσώς ότι «ούτε μέσα από απειλές ούτε μέσα από εκβιασμούς επανενώνεται η πατρίδα μας», σημειώνοντας πως «θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους είτε μεσολαβούν είτε αντιπροσωπεύουν την τουρκοκυπριακή κοινότητα πως εμείς σεβόμαστε τις όποιες ανησυχίες που κάθε πολίτης έχει και το ίδιο ελπίζω και η άλλη πλευρά». Η σαφής προεδρική τοποθέτηση ότι «δεν είναι νοητό η λύση αντί να εξυπηρετεί τον κυπριακό λαό, να εξυπηρετεί τρίτους», και η καθαρή προειδοποίηση «πως υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί στην επιθυμία μας προκειμένου να πετύχουμε μέσα από συμβιβασμό την οριστική λύση του προβλήματος», καθορίζει ξεκάθαρα τόσο το πλαίσιο και το τοπίο όσο και το βαρύ κλίμα που υπάρχει τη δεδομένη στιγμή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Την ίδια ώρα, κρυστάλλινες κόκκινες γραμμές πρέπει να θεωρούνται και οι θέσεις του Νίκου Αναστασιάδη όπως ο ίδιος τις εξέφρασε, (1) ότι «ο σεβασμός στην ομοσπονδία και στην πολιτική ισότητα, δεν σημαίνει ότι η μία εκ των δύο κοινοτήτων θα πρέπει να έχει υπερπρονόμια καθορίζοντας και την τύχη του συνόλου, όπως και δεν είναι νοητό να απαιτείται από την Κυπριακή Δημοκρατία να δεχθεί τις τέσσερις βασικές ελευθερίες, όπως η Τουρκία διεκδικεί για τους πολίτες της» και (2) ότι δεν είναι νοητό «να συνεχίζει μια ευρωπαϊκή χώρα να είναι υπό την προστασία ή την εγγύηση μιας τρίτης χώρας και δεν είναι νοητό μια ευρωπαϊκή χώρα να διατηρεί στρατεύματα ή μέρος των κατοχικών στρατευμάτων πως τάχα η εδώ παρουσία τους να είναι αναγκαία για τυχόν απειλές από τρίτους». Ορθά τοποθετήθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και απολύτως ορθά και αναγκαία είναι τα όρια και οι παράμετροι που θέτει. Τίποτα λιγότερο δεν θα μπορούσε να είναι πλέον αποδεκτό και επωφελές για την πατρίδα μας. Ο,τιδήποτε άλλο θα αποτελούσε περαιτέρω ανεπίτρεπτη παραχώρηση και ασυγχώρητη διολίσθηση του Εθνικού Θέματος. Μέσα σε τούτο λοιπόν το διαμορφωμένο πλαίσιο συνομιλιών, η προσπάθεια για επανένωση της Κύπρου πρέπει μεν να συνεχιστεί, δεν είναι όμως δυνατό να συνεχιστεί ως αυτοσκοπός και μόνο. Άλλωστε η τουρκική αδιαλλαξία και προκλητικότητα δεν αντιμετωπίζονται και ουδέποτε μπορούσαν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς με εθνική επίκυψη, με ραγιαδισμό και με συνεχείς υποχωρήσεις επί των έσχατων εθνικών γραμμών αμύνης στο τραπέζι των συνομιλιών. Αυτές είναι πρακτικές που οδήγησαν τα πράγματα στην απαράδεκτη κατάσταση που βρίσκονται σήμερα. Πρακτικές που στο μέλλον πρέπει να αποφευχθούν πάση θυσία.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|