ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΗ Λ. ΟΜΗΡΟΥ* Είμαστε σε ένα κομβικό σημείο σε ότι αφορά το μεγάλο εθνικό μας θέμα. Συμπληρώθηκαν 42 χρόνια τουρκικής στρατιωτικής κατοχής. Ο διακοινοτικός διάλογος, όπως διεξάγεται όλες αυτές τις δεκαετίες όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει σε λύση αλλά αντίθετα οδήγησε σε επιβεβαίωση ενός παρατεταμένου αδιεξόδου. Περαιτέρω με την επικέντρωση στο διακοινοτικό διάλογο εφ΄όλης της ύλης, η Τουρκία απαλλασσόταν ευθυνών και παρουσιαζόταν ως ουδέτερος τρίτος, ως καλόπιστος παρατηρητής και ως «αθώα περιστερά» η οποία μάλιστα δήθεν επείγεται για λύση. Η διεθνής πτυχή του Κυπριακού αφέθηκε στα «αζήτητα» αντί να επιδιώκεται η ανάδειξη των ευθυνών της Τουρκίας και η επιδίωξη διαλόγου μαζί της για τα κρίσιμα θέματα της κατοχής, των στρατευμάτων και της κατάργησης των εγγυήσεων του 1960.
Την ίδια στιγμή η Τουρκία δεν έπαψε να απειλεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ και να περιφρονεί βάναυσα και προκλητικά τους ευρωπαϊκούς κανόνες, αρνούμενη να εκπληρώσει τις κυπρογενείς της υποχρεώσεις. Η τελευταία φάση των εντατικοποιημένων διαπραγματεύσεων και οι επαφές και ζυμώσεις τη Νέα Υόρκη, με αποκορύφωμα την τριμερή συνάντηση, παρέχουν την ευκαιρία μιας αποτίμησης των δεδομένων και ενός σχεδιασμού των περαιτέρω κινήσεων και πρωτοβουλιών. Οι πληκτικές επαναλήψεις και τα στερεότυπα στο Κυπριακό έχουν εξαντληθεί. Πολύ περισσότερο που έχουν διαμορφωθεί νέα γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά δεδομένα στην περιοχή μας που έχουν ανατρέψει ισορροπίες δεκαετιών. Νέος σχεδιασμός Ως εκ τούτου θα πρέπει να προχωρήσουν κινήσεις και πολιτικές που θα επαναχαράσσουν τόσο στο εσωτερικό μέτωπο όσο και στη διεθνή διάσταση του Κυπριακού ένα σχεδιασμό μακριά από τη μονολιθική διαχείριση του Κυπριακού, όπως εφαρμόζεται δίκην επανάληψης, από το 1974. Η πρώτη πρωτοβουλία που επιβάλλεται να αναληφθεί πρέπει να αφορά στην επίτευξη μιας ελάχιστης συνεννόησης στο εσωτερικό μας μέτωπο. Δέσμευση όλων και πρωτευόντως της Κυβέρνησης, σε ένα περίγραμμα λύσης που να στηρίζεται στο κοινό ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου του Σεπτεμβρίου του 2009. Η εξάλειψη ή έστω η σμίκρυνση της συνεχούς διχοστασίας σε ότι αφορά τους χειρισμούς στο Κυπριακό , θα ενισχύσει τη διαπραγματευτική ικανότητα της Ελληνοκυπριακής πλευράς και θα αναβαθμίσει την αξιοπιστία μας διεθνώς. Τόσο της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και ως της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας. Περαιτέρω ως προς τους άμεσους χειρισμούς στην παρούσα φάση μετά τη Νέα Υόρκη, να επιμείνουμε σε διαχωρισμό της εσωτερικής από τη διεθνή πτυχή του Κυπριακού. Η Τουρκία είναι αυτή που θα πρέπει να τεθεί ενώπιον των ευθυνών της, σε ότι αφορά την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, την απομάκρυνση των εποίκων και την κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων του 1960. Η διεθνής πτυχή του Κυπριακού θα πρέπει να συζητηθεί και να λυθεί σε Διεθνή Διάσκεψη με τη συμμετοχή του ΟΗΕ, της Ε.Ε. των τριών εγγυητριών δυνάμεων των μονίμων μελών του Σ.Α. και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι δύο κοινότητες μπορούν να πλαισιώσουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προτεραιότητα επιστροφής Αμμοχώστου Το θέμα της κατά προτεραιότητας επιστροφής της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της, δεν συνδέεται με όρους και προϋποθέσεις από πλευράς Κυπριακής Δημοκρατίας. Τόσο η συμφωνία υψηλού επιπέδου του 1979 όσο και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας 550 του 1984 και 789 του 1992, προβλέπουν με σαφήνεια και κατά τρόπο επιτακτικό την επιστροφή της Αμμοχώστου ως ένα πρώτο βήμα επίδειξης βούλησης από την Τουρκία, για τη συνολική λύση του Κυπριακού. Είναι ακατανόητη η εγκατάλειψη αυτής της προτεραιότητας που έχει κατοχυρωθεί από τη διεθνή κοινότητα. Θέματα όπως το έγκλημα του εποικισμού, της καταστροφής της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα, της αλλοίωσης των τοπωνυμιών, της παραβίασης των δικαιωμάτων των εγκλωβισμένων και του σφετερισμού των Ελληνοκυπριακών περιουσιών, μπορούν και πρέπει να τίθενται ως ξεχωριστά ζητήματα που παραβιάζουν διεθνείς συνθήκες. Οι συνομιλίες δεν μπορούν να αποτελούν λόγο παρασιώπησης αυτών των σημαντικών πτυχών του Κυπριακού. Καμιά διασύνδεση του φυσικού αερίου με τη λύση του Κυπριακού. Τόσο η προβολή αυτών των πτυχών όσο και η έντονη και συνεχής προβολή της θέσης για διεθνή διάσκεψη, συνιστούν κρίσιμες προϋποθέσεις για μια νέα ουσιαστική και διαδικαστική θεώρηση του Κυπριακού. Σημαντικό είναι να καθίσταται σαφής η θέση ότι Διεθνής Διάσκεψη νοείται μόνο όταν επί της εσωτερικής πτυχής βρεθούμε σε ακτίνα συμφωνίας. Ακόμα επείγει η αξιοποίηση των νέων γεωστρατηγικών, γεωπολιτικών και γεωοικονομικών δεδομένων που έχουν διαμορφωθεί στην περιοχή μας και ανέτρεψαν παγιωμένες ισορροπίες δεκαετιών. Η παταγώδης αποτυχία της τουρκικής πολιτικής στη Συρία και την Αίγυπτο και οι άριστες σχέσεις που διατηρεί η Κύπρος με τον Αραβικό Κόσμο, σε συνδυασμό με το συγκριτικό πλεονέκτημα των φυσικών μας πόρων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας συνιστούν το νέο πεδίο πάνω στο οποίο μπορεί να οικοδομείται η στρατηγική μας. Εξάλλου ο βαθύτατος διχασμός της τουρκικής κοινωνίας και του τουρκικού πολιτικού συστήματος όπως αποτυπώνονται με το αποτυχόν πραξικόπημα και το πογκρόμ των διώξεων Ερντογάν, αποδυναμώνουν τη διεθνή και περιφερειακή θέση της Τουρκίας, όσο και αν ΗΠΑ και Ε.Ε., εξακολουθούν να τηρούν «επιεική» στάση απέναντι της. Με επισήμανση του κινδύνου επανάληψης παλαιότερης τουρκικής πρακτικής, οι εσωτερικές κρίσεις να εξάγονται για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης στην Τουρκία . Τώρα είναι η ώρα της αποτίμησης των πραγματικών δεδομένων μακριά από ευχολόγια και αδικαιολόγητη ευφορία και ο σχεδιασμός της στρατηγικής μας. Και βέβαια η μελέτη της εναλλακτικής στρατηγικής ενός Σχεδίου Β σε περίπτωση κατάρρευσης των συνομιλιών.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|